Το 1905 ο Ρασπούτιν, γιος χωρικών από τη Σιβηρία , αμόρφωτος σε σημείο που δεν ήξερε να γράφει , μυστικιστής, διείσδυσε στο παλάτι στην Αγία Πετρούπολη και ο οποίος κατάφερε να ασκήσει τεράστια επίδραση στο τελευταίο αυτοκρατορικό ζεύγος , του Τσάρου Νικολάου του Β΄ και της Τσαρίνας Αλεξάνδρας.
Οι πνευματικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν σε ηλικία 18 ετών σε μοναστήρι όπου μυήθηκε στη διδασκαλία των «μαστιγουμένων», μια αίρεση που τα μέλη της ονομάζονταν επίσης και «πειθαρχούμενοι», «κουκουλοφόροι» η «δεδομένοι» και οι οποίοι μαστιγώνονταν για λόγους μετανοίας η εξιλέωσης.
Διαστρεβλώνοντας τα κηρύγματα της αίρεσης αυτής, ο Ρασπούτιν διατύπωσε το δικό του δόγμα, σύμφωνα με το οποίο η σεξουαλική εξάντληση ήταν το καλύτερο μέσο για να φθάσει ο πιστός στη κατάσταση της «θείας αταραξίας», ώστε να βρεθεί πιο κοντά στο θεό.
Έφυγε από το μοναστήρι πριν γίνει μοναχός και το 1889 παντρεύτηκε και απέκτησε 4 παιδιά. Εγκατέλειψε όμως το σπίτι και την οικογένειά του το 1901 για να γίνει προσκυνητής και πέρασε μεγάλο διάστημα περιπλανώμενος, φθάνοντας μέχρι το Άγιο Όρος και τα Ιεροσόλυμα. Στα δυο χρόνια που μεσολάβησαν έγινε γνωστός για τις υποτιθέμενες θεραπευτικές του ιδιότητες και για τη σκανδαλώδη ερωτική του ζωή
Η πρώτη επαφή του Ρασπούτιν με το αυτοκρατορικό ζεύγος, ήταν το φθινώπορο του 1905, όταν στη Ρωσία διαδραματίζονταν τα γεγονότα της γνωστής εξέγερσης ενάντια στη μοναρχία.
Εκτός όμως από τα γεγονότα αυτά, την αυτοκρατορική οικογένεια είχε κλονίσει και η ανακάλυψη ότι ο Αλεξέι Νικολάγιεβιτς, ο διάδοχος του θρόνου ήταν αιμοφιλικός.
Ο Ρασπούτιν κατόρθωσε με γιατροσόφια και αποστάγματα της δικής του εφεύρεσης να απαλύνει το πρόβλημα των αιμορραγιών του αγοριού και με το περιστατικό αυτό ξεκίνησε μια δεκαετία κυριαρχίας του στις υποθέσεις της τσαρικής οικογένειας αλλα και του κράτους, αφού είχε φροντίσει να πείσει το ζεύγος των Τσάρων ότι η ζωή του παιδιού εξαρτιόταν από τον ίδιο.
Μέχρι το 1911 η συμπεριφορά του Ρασπούτιν είχε πάρει τις διαστάσεις σκανδάλου και οι ερωτικές ιστορίες για τον «ακόλαστο» αυτόν καλόγερο ήταν στα χείλη όλων. Τελικά ύστερα από πιέσεις , ο Τσάρος εξόρισε τον ευνοούμενό του αλλά κάτω από την επιμονή της Τσαρίνας Αλεξάνδρας αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόφασή του λίγους μήνες αργότερα, καθώς δεν ήταν διατεθειμένος να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του γιου του , η να δυσαρεστήσει την σύζυγο του η οποία ηταν φανατικά πιστή του Ρασπούτιν, επειδή της έλεγε πως ήταν «Αγία» και πως τη βλέπει στα όνειρά του με φωτοστέφανο.
Εναντίον του Ρασπούτιν οργανώθηκε συνομωσία στην οποία συμμετείχαν πρόσωπα του συγγενικού περιβάλλοντος του Τσάρου, με σκοπό να σταματήσουν τα απανωτά πλήγματα που δεχόταν η μοναρχία σε μια τόσο ταραγμένη εποχή, την οποία τελικά ακολούθησε η περίφημη Ρωσική Επανάσταση.
Τη νύχτα της 29ης προς την 30η Δεκεμβρίου 1916, ο σύζυγος της ανιψιάς του Τσάρου Γιουσούποφ Φελίξ, πρίγκιπας Ιωάννης πασών των Ρωσιών, προσκάλεσε τον Ρασπούτιν στο σπίτι του και του προσέφερε δηλητηριασμένο κρασί και γλυκό.
Το τέλος του ήταν το ίδιο συναρπαστικό με τη ζωή του. Ενώ ήπιε το δηλητηριασμένο κρασί, ζητά δεύτερο ποτήρι, τρώει και γλυκά, όμως δε δείχνει κανένα σημάδι αδιαθεσίας. Έτσι ο Γιουσούποφ τον πλησιάζει και του ρίχνει μια σφαίρα στη καρδιά. Ο Ρασπούτιν όμως καταφέρνει να συρθεί φωνάζοντας μέσα στην αυλή, όπου τον προφταίνουν και του αδειάζουν ολόκληρο γεμιστήρα επάνω του .
