-Προφητεία για τη ποίηση που βλέπετε να μας έρχεται?
-Οχι,δεν κάνω προφητείες.Δοκιμάζω με πολύ απλά μέσα να δώ τα πράγματα μέσα στο μέλλον.Απο μια άποψη-το ξέρουμε αυτό-η Ποίηση αγκαλιάζει όλα τα θέματα σε όλες τις εποχές.Άμα όμως προσέξετε καλύτερα,θα δείτε οτι πάντοτε υπάρχει,σε κάθε εποχή, κάποιο στοιχείο που βγαίνει πάνω απο όλα τα άλλα,που προεξέχει,και γίνεται αν μπορεί να πει κανείς,η α ι χ μ ή της ευαισθησίας της.Έτσι στην εποχή του Αρχιλόχου, η Ποίηση ήταν πολιτική.Στην εποχή του Ρωμανού θρησκευτική.Στον αιώνα του RONSARD,ιπποτικά ερωτική.Στα χρόνια του REMBAUD υποστασιακά επαναστατική.Φοβούμαι οτι σήμερα η Ποίηση ,κυλάει σαν μια απο εκείνες τις γυάλινες σφαίρες που χρησιμοποιούσαν οι πατέρες μας για τα χαρτιά των γραφείων τους, και που κυλούσαν όσο να βρούν τη πραγματική τους βάση.Δεν την έχει βρεί.Λέω...Μήπως η βάση αυτή είναι η Ποίηση που θα μπορούσε να γίνει δεκτή απο τη πλατωνική πολιτεία?Με τη διαφορά οτι πρέπει πρώτα να συννενοηθούμε επάνω στο νόημα που συμβολίζει για την εποχή μας ο όρος αυτός.Το δύσκολο είναι να πεί κανείς , οχι τι δ ε ν μάς χρειάζεται,αλλά τ ι μας χρειάζεται.Καιρός να το εννοήσουν οι νέοι που μάχονται με ανύπαρκτα θέματα.
-Για την ώρα, η εικόνα η ποιητική τη εποχής μας, μοιάζει να βρίσκεται στούς αντίποδες εκείνου που εννοείτε.
-Το ξέρω.Αλλά γιαυτό υπάρχει και η προοπτική, να περάσουμε απο τη μια στην αλλη,δύο έσχατες άκρες που αγγίζονται.Όπως απο την άκρη του μεγάλου πόνου της εποιχής,μπορεί πια να συναντήσουμε την ελπίδα.Και απο την εσχατιά των καταχρηστικών εκφράσεων,ένα λόγο, που η επιτυχία του να μην έγκειται στη πλειοδότηση.Θυμηθείτε το περίφημο "μυστήριο".Το πήραμε σαν υπόθεση σκηνοθεσίας,και λησμονήσαμε οτι αληθινό,είναι το μόνο μυστήριο που εξακολουθεί να μένει τέτοιο και μέσα στο απόλυτο φώς.Βλέπεται οτι δε μιλώ για αισιοδοξία η απαισιοδοξία.Για τον ποιητή οι διακρίσεις αυτές δεν υπάρχουν.Υπάρχει μόνο το τραγικό στοιχείο,που είναι μια ύψιστη αντρική στάση,και υπάρχει η πονολατρεία ,που είναι μια νευρωτική ηττοπάθεια.
Η συζήτηση αυτή έγινε τον Μάιο-Ιούνιο 1951 μεταξύ Ρώμης και Παρισίων. Αύριο η συνέχεια.
