Οταν οι blogger...2

Μην πυροβολείτε τους aggregators

posted in Digital Rights , eWorld , Δημοσιογραφία , Ελληνικά , Ιστολογείν at 11:30

Με αφορμή τη υπόθεση sync που προέκυψε χθες, μιά πρόταση για ενδυνάμωση της αυτοδιάθεσης και μερικές σκέψεις για την κοινωνική λειτουργία της μπλογκόσφαιρας.

Όπως ανέφερε ο Νίκος Δρανδάκης, δημιουργός του sync.gr, σε χθεσινό post στο Nylon.gr:

Πριν από 2-3 εβδομάδες επικοινώνησε μαζί μου κάποιος ανώνυμος ζητώντας μου να αφαιρέσουμε από το SYNC Blogs ένα συγκεκριμένο μπλογκ επειδή όπως έλεγε προσβάλει άτομα και παραβιάζει προσωπικά δεδομένα.

Για την ώρα δεν θα αναφέρω ποιό είναι το μπλογκ, ούτε ποιό ειναι το ποστ που τους ενόχλησε. Στην αρχή δεν το πήρα αρκετά σοβαρά, και απάντησα ότι με βάση ανώνυμες καταγγελίες δεν μπορούμε κάθε λίγο να αφαιρούμε μπλογκς, ούτε και είναι εύκολο να ελέγχουμε καθημερινά το περιεχόμενο από 30.000 Ελληνικά μπλογκς.

Αργότερα έλαβα mail το οποίο ήταν πλέον επώνυμο, αλλά στην περίπτωση του Internet, πότε ξέρεις για τα πραγματικά στοιχεία ταυτότητας αυτού που επικοινωνείς? Μου δήλωσε ένα γυναικείο όνομα, και με απείλησε με δικαστικές ενέργειες αν δεν αφαιρέσω το συγκεκριμένο ιστολόγιο από τη λίστα του SYNC.GR.

Στα posts που έχουν γραφτεί μέχρι στιγμής στη μπλογκόσφαιρα για το θέμα γίνεται λόγος για νέα υπόθεση blogme. Εμένα όμως η όλη ιστορία μου θυμίζει περισσότερο repeat performance της υπόθεσης που οδήγησε στο κλείσιμο του monitor του Παναγιώτη Βρυώνη.

Με κάθε επιφύλαξη σχετικά με την υπόθεση αυτή, αφού δε γνωρίζω περισσότερα στοιχεία, νομίζω ότι το θέμα των απειλών σε ιδιοκτήτες blog aggregators στην Ελλάδα έχει παρατραβήξει. Όλα αυτά τα περιστατικά δείχνουν ότι υπάρχει ανάγκη να προχωρήσουμε μόνοι μας -χωρίς μεσάζοντες PR-ίτζήδες του στυλ ΕΕΧΙ- στην ίδρυση ενός ταμείου νομικής αρωγής, που θα δίνει νομικές συμβουλές σε bloggers και θα υποστηρίζει δικαστικά αν χρειαστεί περιπτώσεις όπως του Τσιπρόπουλου που αφορούν όλους μας, στα πρότυπα του Software Freedom Law Center και του Comic Book Legal Defence Fund. Ας μην ξεχνάμε ότι, πρώτα απ' όλα, οι τραμπουκισμοί απέναντι στους aggregators στρέφονται άμεσα κατά της ελευθεροτυπίας. Απ' την άλλη, ένας τέτοιος θεσμός θα βοηθήσει -πρωτίστως εκπαιδεύοντας- κι εμάς τους bloggers, επειδή υπάρχουν πραγματικοί κίνδυνοι στους οποίους εκτιθόμαστε κάθε φορά που εκφράζουμε δημόσια τη γνώμη μας.

Εναλλακτικά, μπορούμε να ιδρύσουμε ένα σοβαρό παράρτημα του EFF για την Ελλάδα, που θα καλύπτει όλες τις περιπτώσεις νομικών θεμάτων ψηφιακών ελευθεριών, και θα μπορεί να παρεμβαίνει και σε πλείστα άλλα ζητήματα, όπως πχ. το νομοσχέδιο συμφωνίας με τη Microsoft και οι "νόμιμες" κάμερες, για να αναφέρω μερικά πρόσφατα παραδείγματα.

Τι λέτε;

*

Όπως έγραφα και παλιότερα για το θέμα του blogme, το άρθρο 11 του ΠΔ 131/1993 μπορεί να θεωρηθεί, υπό όρους, ότι προστατεύει τους διαχειριστές των aggregators απ' την ευθύνη αναμετάδοσης στη γενική περίπτωση. Δεν υπάρχει, φυσικά, νομικό πλαίσιο στη χώρα μας που να αφορά συγκεκριμένα τις παραμέτρους λειτουργίας των δημόσιων aggregators, και γενικά το ελληνικό νομικό πλαίσιο για το διαδίκτυο είναι ελλειπές και παρωχημένο. Απ' την άλλη, οι υπερβ0λικές εκκλήσεις για νομοθετική ρύθμιση της μπλογκόσφαιρας επιφέρουν τον κίνδυνο επιβολής κρατικής ετερορρύθμισης, εν είδει φίμωσης, σε ένα χώρο δημόσιας έκφρασης που ούτε καν την δημοσιογραφικού τύπου αυτορρύθμιση δεν υπομένει· και δικαίως, γιατί αυτή έχει άλλες ιστορικές καταβολές, αφορά ένα χώρο πρωτίστως επαγγελματικό, και αποδεικνύεται διαρκώς τον τελευταίο καιρό ότι δεν λειτουργεί στην πράξη, τουλάχιστον στα ελληνικά ΜΜΕ.

Ούτε όμως και προβάλλει από πουθενά εφαρμόσιμο εναλλακτικό μοντέλο αυτορρύθμισης, που θα μπορούσε να προστατέψει κατ' αρχάς τη μπλογκόσφαιρα, απομονώνοντας τουλάχιστον τις κακόβουλες περιπτώσεις. Ο προβληματισμός του Παναγιώτη Βρυώνη, με αφορμή την υπόθεση sync -τον οποίο κανείς δε θα μπορούσε να κατηγορήσει ότι συνηγορεί στην αστυνόμευση της μπλογκόσφαιρας και τη λογοκρισία των links- είναι καταδεικτικός:

Τους τελευταίους μήνες, είδαμε να υπάρχει μία εντυπωσιακή αύξηση των blogs αλλά και της επιρροής τους. Μαζί με αυτό είδαμε δυστυχώς και τις πιο χυδαίες εκφράσεις κιτρινισμού, αυτή την φορά όχι σε έντυπα, αλλά σε blogs. Χυδαία δημοσιεύματα, αβάσιμα, χωρίς κανένα σεβασμό σε προσωπικά δεδομένα, δεοντολογία κ.λ. Όλοι εμείς που αισθανόμαστε ότι συμμετέχουμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο στα νέα μέσα θα πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε αρχίσει να έχουμε ευθύνες.

Για παράδειγμα τα links. Τα links από ένα site σε ένα άλλο είναι για το Internet (είτε μιλάμε για το google, είτε μιλάμε για το technorati.com ή το sync.gr) κάτι σαν ψήφος. Ένα site με πολλά εισερχόμενα links είναι ένα site σημαντικό για την πλειοψηφία των υπηρεσιών που ασχολούνται με τέτοια θέματα. Καλό είναι να προσέχουμε σε τί κάνουμε link…

Και γενικά, ας προσπαθήσουμε όσοι είμαστε πιο εξοικειωμένοι με το μέσο, να βοηθήσουμε τους νεότερους χρήστες να αποκτήσουν μία σωστή δεοντολογία και συμπεριφορά και να απομονώσουμε προσβάλουν την αξιοπρέπειά μας.

Πρακτικά, φαίνεται πως δεν επαρκεί μόνο η αυτόβουλη τήρηση της οποιασδήποτε "ετικέτας", αν σκοπεύουμε να συμμετάσχουμε, εκτός απ' την ελεύθερη έκφραση, και στην ελευθερία του τύπου. Προσωπικά, πιστεύω πως πάνω στο web of trust, το οποίο έτσι κι αλλιώς αποτελεί το μοντέλο κοινωνικοποίησης της μπλογκόσφαιρας, μπορεί να στηθεί μιά πραγματική -inclusive και όχι exclusive- κοινότητα δημοσιογραφίας των πολιτών, ως υποσύνολο της ευρύτερης μπλογκόσφαιρας· και, γιατί όχι, ένα πρωτόλειο λειτουργικό μοντέλο της ίδιας της κοινωνίας των πολιτών, που μέχρι σήμερα αποτελεί ευσεβή πόθο και πολιτική καραμέλα. Όποιο κι αν είναι το μοντέλο που θα προκύψει, πάντως, θα πρέπει να έρθει μέσα από την κοινωνία του μέσου κι όχι να επιβληθεί από τρίτους. Κι αυτό περιλαμβάνει και τους δημοσιογράφους, που δεν θα πρέπει να ξεχνάνε ότι φοράνε δύο καπέλα όταν γράφουν σε blogs, και θα πρέπει να τηρούν, ανά πάσα στιγμή, τους κώδικες και του επαγγέλματός τους και του μέσου.

Έγραψαν (περί sync): nylon (1, 2), vrypan (1, 2), metablogging, Στέφανος Καράγκος, Αμμαζόνιος, λιανοκλάδι, NewsFilter.gr, Σπύρος Αγγελόπουλος

Μαύρες τρύπες στο Internet Τι αποκαλύπτει η ετήσια έκθεση των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα για την παγκόσμια εξάπλωση του Διαδικτύου Γράφει ο Θωμάς Τζήρος Τα προβλήματα της εξάπλωσης του Internet στην Ελλάδα είναι λίγο πολύ γνωστά στους χρήστες του. Για χρόνια, το μονοπώλιο του ΟΤΕ, το οποίο υπάρχει ακόμη και σήμερα, ως ένα σημείο, σε ό,τι έχει να κάνει με το δίκτυό του, οι υψηλές τιμές που ζητούν ορισμένοι δήμοι από τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών για να σκάψουν και να περάσουν γραμμές από το έδαφός τους και φυσικά προβλήματα των ιδιωτικών εταιρειών, ήταν και είναι ακόμη, παράγοντες που επιμένουν να μας κρατάνε, πίσω από άλλες χώρες τη Ε.Ε. Σε ό,τι αφορά τη χρήση και κυρίως τα θέματα ελευθερίας του λόγου στο Internet η χώρα μας δεν έχει ιδιαίτερα προβλήματα, με εξαίρεση περιπτώσεις που θα μπορούσαμε να τις αποδώσουμε είτε στην ασχετοσύνη είτε στον υπερβάλλοντα ζήλο των αρχών που ασχολούνται με το ηλεκτρονικό έγκλημα. Περιπτώσεις όπως αυτή του dirtyworks -όπου για μια φανερή, για όσους ξέρουν από Internet φάρσα, είχαμε σύλληψη για απάτη ή- κυρίως, η σύλληψη του Αντώνη Τσιπρόπουλου στην περίπτωση του blogme.gr -όπου θεωρήθηκε ότι αυτός που αποδελτιώνει blogs έχει την ίδια ευθύνη με αυτόν που γράφει στα blogs- δεν είναι ενδεικτικές της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα μας. Οι 13 "μαύρες τρύπες". Όλα τα παραπάνω όμως μοιάζουν πταίσματα σε σύγκριση με όσα εξελίσσονται στις δεκατρείς χώρες, οι οποίες κατονομάζονται στην ετήσια έκθεση των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα με τον τίτλο "Οι μαύρες τρύπες του Ίντερνετ". Στη φετινή έκθεση, για το 2006, έχουν βγει από το σχετικό κατάλογο η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ, που την προηγούμενη χρονιά είχαν κατηγορηθεί κυρίως για πολιτικές που μπορούσαν να οδηγήσουν σε λογοκρισία στο Internet. Όπως και η Ζιμπάμπουε με το Μπαχρέιν, όπου είχαμε πιο "λάιτ" περιπτώσεις λογοκρισίας. Παραμένουν όμως ο κορμός της προηγούμενης έκθεσης, κάτι που δείχνει ότι τα βήματα είναι και θα είναι για αρκετό καιρό πολύ αργά. Τυνησία. Η πιο κραυγαλέα περίπτωση, όχι τόσο σε σχέση με την αυστηρότητα των μέτρων της κυβέρνησης αλλά της αντιμετώπισης από τη διεθνή κοινότητα, είναι αυτή της Τυνησίας. Το 2005 η Τυνησία επιλέχθηκε από τον ΟΗΕ να φιλοξενήσει, Νοέμβριο του 2005, την Παγκόσμια Διάσκεψη για την Κοινωνία της Πληροφορίας (World Summit on the Information Society (WSIS)), το μεγαλύτερο γεγονός για το μέλλον του Internet. Παρ' όλα αυτά, ο πρόεδρος της Zine el Abidine Ben Ali έχει πολιτικές για το μέσο που συγκαταλέγονται στις πιο καταπιεστικές στον κόσμο. Όλα τα Internet cafes ελέγχονται από το κράτος. Φιλτράρουν το περιεχόμενο του Web με στενή παρακολούθηση της αστυνομίας. Οι αρχές ασφαλείας παρενοχλούν συνεχώς ανεξάρτητους bloggers και συντάκτες αντικαθεστωτικών sites, προκειμένου να εξασφαλίσουν την αυτολογοκρισία. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Mohammed Abbou, που είναι φυλακισμένος από τον Μάρτιο του 2005, επειδή έκανε κριτική στον πρόεδρο σε ένα online newsletter. Κίνα. Το καλοκαίρι του 2008 τα βλέμματα όλου του κόσμου θα πέσουν πάνω στην Κίνα που οργανώνει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν η Κίνα φημίζεται για κάτι στον τομέα της τεχνολογίας, είναι για την ικανότητά της να φιλτράρει το Internet. Κι αν υπήρχε σχετική λίστα, η Κίνα θα καταλάμβανε την πρώτη θέση. Οι αρχές παρακολουθούν τις εξελίξεις στην τεχνολογία, ώστε να είναι έτοιμες να κλείσουν κάθε παράθυρο ανοιχτής έκφρασης που μπορεί να προκύψει. Αφού αρχικά ασχολήθηκαν με sites και forum, σήμερα κυνηγάνε blogs και sites με ανταλλαγές video. Η Κίνα σήμερα έχει 17 εκατομμύρια bloggers. Λίγοι από αυτούς τολμούν να μιλήσουν για θέματα που αφορούν το καθεστώς, μια και τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι κινέζοι bloggers φιλτράρουν λέξεις που θεωρούνται απαγορευμένες από το καθεστώς. Οι εταιρείες στις οποίες ανήκουν οι υπηρεσίες αυτές, κινεζικές και ξένες, πιέζονται από τις αρχές για έλεγχο του περιεχομένου. Απασχολούν στρατούς διαχειριστών συστημάτων που καθαρίζουν το περιεχόμενο που παράγουν οι bloggers. Ήδη 52 άνθρωποι βρίσκονται στην φυλακή γιατί εκφράστηκαν ελεύθερα μέσα από το Internet. Πολλοί αναρωτιούνται και φοβούνται το ενδεχόμενο εξαγωγής αυτού του μοντέλου λογοκρισίας και παρακολούθησης και εκτός Κίνας. Ασφυκτικός έλεγχος. Από τις υπόλοιπες χώρες που βρίσκονται στον κατάλογο, οι πιο πολλές φιλτράρουν κρυφά ή φανερά, όπως η Σαουδική Αραβία, τις λέξεις που χρησιμοποιούνται από τους χρήστες και απαγορεύουν την πρόσβαση σε sites που θεωρούνται κακή επιρροή. Πορνογραφικά sites, όσα ασχολούνται με την ομοφυλοφιλία ή με τα δικαιώματα των γυναικών ή με ισραηλινές εκδόσεις είναι κυρίως απαγορευμένα σε μουσουλμανικά κράτη όπως το Ιράν, η Συρία, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος. Όλα όμως ανεξαρτήτως τα κράτη που ανήκουν στη λίστα κάνουν ό,τι μπορούν για να σβήσουν τις φωνές που είναι αντίθετες με το καθεστώς. Από την Κούβα και τη Β. Κορέα που ελέγχουν πλήρως ποιοι θα έχουν πρόσβαση στο Internet, μέχρι τη Συρία που υποβάλλει όσους συλλαμβάνει για την κριτική του καθεστώτος μέσω του Internet σε βασανιστήρια μέσα στις απάνθρωπες φυλακές της. Ως πιο ήπια μορφή ελέγχου εμφανίζεται αυτή του καθεστώτος του Βιετνάμ, αλλά δικαιολογείται εξαιτίας της πίεσης που υφίσταται από τους ξένους διπλωμάτες τώρα που έχει ξεκινήσει συνομιλίες για ένταξή του στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Διακίνηση ιδεών και γνώσεων Κοινά στοιχεία των χωρών που εμφανίζονται στη λίστα είναι είτε ο φονταμενταλισμός είτε η ανελευθερία των καθεστώτων τους. Το Internet που δεν ελέγχεται από καμία αρχή και που επιτρέπει όλες τις φωνές, είτε συμφωνούμε είτε όχι, είναι σήμερα δείγμα της δημοκρατίας μιας χώρας. Οι προσπάθειες που έχουν γίνει ή που θα ακολουθήσουν κατά καιρούς για το φίμωμα των ανεξάρτητων φωνών θα πρέπει να βρίσκουν απέναντί τους τους σκεπτόμενους πολίτες κάθε χώρας. Το Internet δεν δημιουργήθηκε για τη διευκόλυνση του εμπορίου. Η πρώτη του δοκιμαστική χρήση αλλά και αυτή που παραμένει σήμερα ως η πιο σημαντική ήταν αυτή της διακίνησης ιδεών και γνώσεων, στην αρχή μεταξύ των πανεπιστημίων και σήμερα μεταξύ των κατοίκων αυτού του πλανήτη. e - πράκτορες στην ΕΥΠ Παίρνουν από την ΕΛ.ΑΣ. τον έλεγχο του Διαδικτύου ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Στέλιος Βραδέλης svradelis@dolnet.gr ▅ Αξιωματικοί της Αστυνομίας και στελέχη της ΕΥΠ δηλώνουν πως πρέπει να υπάρξει διαχωρισμός αρμοδιοτήτων ώστε οικονομικές απάτες, παιδοφιλία, διακίνηση πορνογραφικού υλικού κ.λπ. να παραμείνουν στη δικαιοδοσία της ΕΛ.ΑΣ. Πόδι στο Ίντερνετ ετοιμάζεται να βάλει η ΕΥΠ με τις «ευλογίες» του υπουργείου Εσωτερικών. Όπως ανακοίνωσε ο Προκόπης Παυλόπουλος μετά τη χθεσινή συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής, αποφασίστηκε πως η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών θα έχει την ευθύνη της φύλαξης των πληροφοριών αλλά και της προστασίας από το ηλεκτρονικό έγκλημα. Παράλληλα, αποφασίστηκε να θεσμοθετηθεί θέση εισαγγελέα και για την ΕΥΠ, στο πρότυπο της Αντιτρομοκρατικής και της αντιμετώπισης του οργανωμένου εγκλήματος. Όσον αφορά τον εισαγγελέα της ΕΥΠ, που ήταν πρόταση και του κ. Πολύδωρα, ο διορισμός του θα γίνεται για συγκεκριμένη θητεία, το πιθανότερο διετούς διάρκειας. Η ανάθεση του ηλεκτρονικού εγκλήματος στην ΕΥΠ προκάλεσε όμως πολλά ερωτηματικά τόσο στην Ελληνική Αστυνομία, στη δικαιοδοσία της οποίας βρίσκεται σήμερα η δίωξη του ηλεκτρονικού εγκλήματος, όσο και σε στελέχη της ΕΥΠ που δεν γνωρίζουν αν θα αναλάβουν την εξιχνίαση όλων των εγκλημάτων που πραγματοποιούνται στο Διαδίκτυο ή μόνο την ασφάλεια των επικοινωνιών. Διαχωρισμός «Το ηλεκτρονικό έγκλημα σήμερα απασχολείται με υποθέσεις που αφορούν ηλεκτρονικές ληστείες τραπεζών, οικονομικές απάτες εις βάρος χιλιάδων πολιτών, διακίνηση πορνογραφικού υλικού, παιδοφιλία, παράνομη διακίνηση όπλων και ναρκωτικών και ακόμη μεγάλο αριθμό σοβαρών αδικημάτων. Πρέπει να γίνει διαχωρισμός των αρμοδιοτήτων με την ΕΛ.ΑΣ. για να μην υπάρξει επικάλυψη», λέει στα «ΝΕΑ» στέλεχος της ΕΥΠ. Επισημαίνει μάλιστα ότι ήδη η αντιμετώπιση του ηλεκτρονικού πολέμου, δηλαδή των χάκερ που προσπαθούν να κλέψουν ή να καταστρέψουν ευαίσθητες πληροφορίες από κρατικές και στρατιωτικές υπηρεσίες, είναι αρμοδιότητα μόνο της ΕΥΠ. «Σε εμάς ανήκει και η ασφάλεια των κρυπτογραφικών επικοινωνιών πολιτικών και στρατιωτικών, οι οποίες αλλάζουν κάθε πρωί», προσθέτει. Από το 2004 Σύμφωνα με στελέχη της ΕΥΠ αλλά και της ΕΛ.ΑΣ., «το ζήτημα των αρμοδιοτήτων της φύλαξης πληροφοριών αλλά και της προστασίας από το ηλεκτρονικό έγκλημα είχε συζητηθεί και πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο πρότυπο της λειτουργίας ξένων Υπηρεσιών Πληροφοριών». Σύμφωνα με πληροφορίες, πριν από τους Αγώνες κατά τη διάρκεια σύσκεψης των ελληνικών αρχών με στελέχη Υπηρεσιών Πληροφοριών έξι χωρών Βρετανοί και Αμερικανοί αρνήθηκαν να δίνουν πληροφορίες «σε ένστολους διότι δεν έχουν τη νοοτροπία των Υπηρεσιών Πληροφοριών», όπως είπαν χαρακτηριστικά, αποκλείοντας με αυτό τον τρόπο την Ελληνική Αστυνομία και επιβάλλοντας τη συμμετοχή της ΕΥΠ στο συντονιστικό όργανο. Σύμφωνα με τις προτάσεις που υιοθετήθηκαν από την Κυβερνητική Επιτροπή στην οποία προήδρευσε ο Πρωθυπουργός, θα ζητηθεί από τη Βουλή να ψηφίσει την έναρξη του κοινοβουλευτικού ελέγχου της ΕΥΠ. «Επειδή δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση να επιβάλει στη Βουλή κάτι τέτοιο, θα ζητήσουμε από τη Βουλή, μέσω του Κανονισμού, να οργανωθεί και η διαδικασία αλλά και το όργανο εκείνο το οποίο θα είναι αρμόδιο για να κάνει αυτόν τον κοινοβουλευτικό έλεγχο», προανήγγειλε ο κ. Παυλόπουλος.

Οταν οι blogger...

Το μανιφέστο των blogs

Οι παρακάτω 9 θέσεις είναι μια προσπάθεια να διαδοθεί η ιδέα του τι πραγματικά είναι ένα blog, με τελικούς αποδέκτες όχι μόνο τον κόσμο, αλλά και την Πολιτεία και τα Media. Ίσως θα ήταν χρήσιμο να το αναπαράγουν (με ένα απλό copy paste) όσοι μπλογκερς συμφωνούν με τις θέσεις του.1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.

2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.

3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.

4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.

5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.

6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.

7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.

8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.

9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.

Οχι στη λογοκρισία του διαδικτύου

Δημοσιεύθηκε από tsimitakis στο 25 Φεβρουάριος, 2008

Το φέρνανε απο εδώ, το φέρνανε απο εκεί, τελικά κατά τη συνήθη πρακτική τους μας το έσκασαν. Το υπουργείο δικαιοσύνης επεξεργάζεται νομοσχέδιο το οποίο θα ρυθμίζει τα των “ενημερωτικών blog” ώστε να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικότερα φαινόμενα συκοφάντησης και εκβιασμού. Ποιός ιθύνων νούς, πόσο άσχετος και αναχρονιστής, πόσο αυταρχικός και αντιδημοκράτης μπορεί να είναι όποιος σκέφτηκε κάτι τέτοιο; Πραγματικά απορώ με το γεγονός οτι ενω διεθνώς αναγνωρίζεται οτι στις μέρες μας συντελείται κοσμογονία στον χώρο των Μέσων Ενημέρωσης, ενω τα μεγαλύτερα μυαλά του καιρού μας το χαρακτηρίζουν επανάσταση ανάλογη ίσως και του τροχού, οι κρατούντες στη χώρα μας επιμένουν να σκέφτονται με όρους της δεκαετίας του ‘60 και του ‘70. Πως να ελέγξουν, να χειραγωγήσουν, να καταστείλουν. Να επιβάλουν την τάξη. Να κάνουν οτιδήποτε δηλαδή θα μας κρατήσει στην εσωστρέφεια, την ανωριμότητα, την συντήρηση. Για ποιό λόγο ακριβώς; Δώστε την απάντηση μόνοι σας.

Οπως εδώ και καιρό υποψιαζόμουν, η υπόθεση του press-gr δεν έσκασε τυχαία τώρα. Ασχέτως του αν ευσταθούν οι κατηγορίες η οχι χρησιμοποιείται προκειμένου να βρεθούν τα ερείσματα για την δημιουργία ασφυκτικού νομικού καθεστώτος που δίκαια θα μας τοποθετήσει στον κατάλογο των χωρών που παραβιάζουν τα δικαιώματα στο διαδίκτυο. Αν αυτές οι πληροφορίες για νόμο που ετοιμάζει το υπουργείο δικαιοσύνης αποδειχτούν πραγματικές, τότε πιθανότατα θα βρεθούμε σύντομα σε μια κατάσταση η οποία θα καθορίζεται απο ένα νόμο ο οποίος θα είναι:

1) Αντισυνταγματικός. Το Σύνταγμα της χώρας μας προστατεύει την αυτοδιάθεση των πληροφοριών του καθενός
2) Αυταρχικός. Επιχειρούν να δημιουργήσουν περιβάλλον νομικής ευθύνης και αυτολογοκρισίας, δηλαδή ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ
3) Τεχνικά ανέφικτος. Ποιός πιστεύει οτι ακόμα κι αν καταφέρει να φιμώσει τα blogs δεν θα βρεθούν τρόποι να εκφράζονται οι πολίτες ελεύθερα; Η πείρα μέχρι σήμερα έχει δείξει οτι η καταστολή είναι ανεφάρμοστη, εκτός αν γίνουμε ΚΙΝΑ και ΒΙΡΜΑΝΙΑ.
4) Νομικά ανεφάρμοστος. Για την σύνδεση μου στο internet πληρώνω απο την τσέπη μου, δεν μου την παρέχει το κράτος, επιπλέον φιλοξενώ τις απόψεις μου σε σέρβερς του εξωτερικού (στις ΗΠΑ επι το πλείστον). Πως ακριβώς σκοπεύετε να με ελέγξετε κύριοι του Υπουργείου Δικαιοσύνης στην αλλοδαπή; Και πως θα κάνετε κουμάντο στη “μπλακονόπορτα του σπιτιού μου” που είναι το blog μου.
5) Δεοντολογικά και ηθικά έωλος. Ο νόμος περί τύπου θα στραγγαλίσει τα blogs. Απο που κι ως που έχω την ίδια ευθύνη εγώ που απευθύνομαι σε πενήντα και εκατό ανθρώπους με ένα πρωτοκλασσάτο δημοσιογράφο που απευθύνεται σε εκατοντάδες χιλιάδες και διαμορφώνει συνειδήσεις; Οταν καταστέλλετε ένα τηλεοπτικό αστέρα (που σας έχει και χεσμένους κιόλας τις περισσότερες φορές), παρεμβαίνετε σε ένα συντεταγμένο μηχανισμό προπαγάνδας, εεε… συγνώμη, ενημέρωσης εννοούσα και ελέγχετε τη λειτουργία του. Οταν καταστέλετε εμένα ασκείτε την υπέρμετρη δύναμη σας σε ένα πολίτη που βγήκε στο μπαλκόνι του σπιτιού του και φώναξε οτι ο “πρόεδρος είναι ηλίθιος”. Είναι το ίδιο πράγμα; Εχω το δικαίωμα να εκφράζομαι ελεύθερα σε αυτή τη χώρα ή οχι; Εχω το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού με όποια ταυτότητα επιθυμώ στις υπηρεσίες που αγοράζω ή μου παρέχονται χωρίς περιορισμούς ή οχι; Ποιό νόημα μπορεί να έχει ο διαχωρισμός σε ενημερωτικά blog και άλλα, όταν η ιστορική εξέλίξη των Μέσων Ενημέρωσης έχει δημιουργήσει όλα τα πιθανά και απίθανα υβρίδια ανάμεσα τους;

Το 95% (τουλάχιστον) των πολιτών που συνδέονται στο internet, το κάνουν απο την ίδια IP διεύθυνση και αφού έχουν παραχωρήσει στοιχεία σε ISP’s και υπηρεσίες mail και πάει λέγοντας, τα οποία αν συντρέχει λόγος μπορούν οι διώκτες του νόμου να ξεδιπλώσουν ώστε να φτάσουν στον παραβάτη. Δεν είναι αρκετό αυτό; Γιατί πρέπει να γίνει πιο σφικτό το θεσμικό πλαίσιο;

Ποιός ορίζει οτι τα blogs είναι ντε και καλά εφημερίδες και περιοδικά; Εγώ δηλαδή που θέλω να γράψω σήμερα μια καταγγελία ειδησεογραφικού χαρακτήρα, αύριο σχόλιο στην επικαιρότητα (ο πρόεδρος είναι ηλίθιος που λέγαμε), μεθαύριο να πεriγράψω τις φετιχιστικές μου σεξουαλικές εμπειρίες και παραμεθαύριο πως πέρασα στην συνεστίαση της Αλβανικής κοινότητας, τι είμαι και τι blog έχω; Είμαι σίγουρος οτι δεν γνωρίζουν οι κύριοι του υπουργείου δικαιοσύνης και της διεύθυνσης δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος, όμως είμαι επίσης σίγουρος οτι τους ενοχλώ.

Γιατί νομιμοποιούμε όλους αυτούς τους δημοσιογράφους που μιλάνε χωρίς παραπομπές και αναφέρονται σε κάποιον, κάπου, κάποτε που του σφύριξε κάτι στο αυτί και αρνούμαστε να το κάνουμε στο διαδίκτυο. Αυτοί οι δημοσιογράφοι γιατί είναι λιγότερο εκβιαστές, λιβελογράφοι, λασπολόγοι ή συκοφάντες; Για να τους βλέπουμε και να τους ξαναβλέπουμε στην τηλεόραση σίγουρα δεν διώκονται για αυτές τους τις δραστηριότητες και αν διώκονται δεν παθαίνουν και τίποτα. Γιατί αυτοί είναι πιο ίσοι απο εμάς λοιπόν, δεν καταλαβαίνω.

Οπως παρατηρήσατε, δυσκολεύομαι να συγκρατήσω το θυμό μου. Θα γραφτούν πολλά τις επόμενες ώρες και μέρες για αυτή την ανεκδιήγητη ιστορία. Αν ειναι εκβιαστές οι κάτοχοι του press-gr να διωχθούν και καταδικαστούν πάραυτα. Δεν πρέπει να γίνει αυτό όμως αφορμή για να χάσουμε όλοι τις ελευθερίες που απολαμβάνουμε.

Επιπλέον οι εισαγγελικές και αστυνομικές αρχές οφείλουν να απαντήσουν σε μερικές ερωτήσεις:
1) Στοιχειοθετείται η υπόθεση του εκβιασμού και αν ναι πως;
2) Ακουσα οτι η Google παραχώρησε 7 ip διευθύνσεις. Αυτή ήταν η μόνο μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ή και άλλες και αν ναι ποιές
3) Κάθε φορά που κάποιος θα θέλει να αποκαλύψει την ταυτότητα κάποιου άλλου, θα τον κατηγορεί για εκβιασμό απο εδώ και στο εξής για να αποκαλύψει την ταυτότητα του; Μα αυτό απο μόνο του κρύβει κινδύνους

Οι προτάσεις μου για το πως πρέπει να δράσουμε εφόσον επιβεβαιωθουν αυτές οι πληροφορίες είναι οι εξής:

1) Να κινηθούμε για την δημιουργία του Ελληνικού τμήματος του EFF, όπως έχει προτείνει ο Αστέρης Μασούρας. Το ελληνικό internet δεν είναι πια παιδική χαρά για να την εκπροσωπεί κάποια ΕΕΧΙ, χρειάζεται ένα σοβαρό θεσμό.

2)Ο ιnlovewithlife και ο Elikas έχουν προτείνει διαδήλωση με μάσκες την αποκριά. Δεν χρειάζεται να είναι αποκριά, δεν είναι αστείο, χρειάζεται όμως να έχει τις μάσκες. Να κληθούν τα κόμματα απο μια ανοιχτή επιτροπή πρωτοβουλίας, οι μκο, οι ενώσεις δημοσιογράφων κλπ να καλέσουν την συγκεκριμένη πρωτοβουλία και να της παράσχουν θεσμική κάλυψη

*Μια ενδιαφέρουσα γρήγορη προσέγγιση απο τον Δρανδάκη εδώ. Βαριά λέξη το “Μανιφέστο” αλλά καλό κείμενο για να ξεκινήσει η συζήτηση

Αυτή η καταχώριση έγινε στις 25 Φεβρουάριος, 2008 στο 8:23 μ.μ and is filed under Πολιτική, δικαιώματα. . Μπορείτε να παρακολουθείτε τις αποκρίσεις σε αυτή την καταχώριση μέσω RSS 2.0 ροή. Μπορείτε αφήστε μια απάντηση, ή trackback από τον δικό σας ιστότοπο.

Το επερχόμενο νομοσχέδιο

Θα πάρουμε ένα- ένα τα σημεία προκειμένου να δούμε τι λένε :

“Πρώτον, οι διαχειριστές των blogs ενημερωτικού χαρακτήρα θα έχουν την ευθύνη να αναγράφουν στην κεντρική ιστοσελίδα τον κατά νόμο υπεύθυνο του blog.“

Τι είναι ενημερωτικό blog αυτό που το δηλώνει ή όποιο, σε οποιαδήποτε φάση εμφανίσει ενημερωτικό κείμενο. Ας πούμε ότι γράφω για γιαπωνέζικα καρτούνς, σε ένα blog. Κάποια στιγμή πέφτει στα χέρια μου ένα βίντεο από κινητό με αστυνομικούς που κακοποιούν Αλβανούς στο τμήμα της ομόνοιας και το βγάζω στο blog μου. Εϊναι το blog μου ενημερωτικό;

Γι αυτό το post είναι, πρέπει να δώσω το όνομά μου; Και μετά τι; Να βλέπω πίσω μου ποιός με ακολουθεί;

Όπως λέει και ο Τσιμιτάκης :

“Εγώ δηλαδή που θέλω να γράψω σήμερα μια καταγγελία ειδησεογραφικού χαρακτήρα, αύριο σχόλιο στην επικαιρότητα (ο πρόεδρος είναι ηλίθιος που λέγαμε), μεθαύριο να πειγράψω τις φετιχιστικές μου σεξουαλικές εμπειρίες και παραμεθαύριο πως πέρασα στην συνεστίαση της Αλβανικής κοινότητας, τι είμαι και τι blog έχω;“
“Δεύτερον, το νομοσχέδιο επιφυλάσσει στα αδικήματα που τελούνται μέσω των blogs προβλέψεις ανάλογες με αυτές του νόμου περί Τύπου.”

Από όσο ξέρω αυτό ισχύει έτσι και αλλιώς

“Τρίτον, διευκολύνεται η πρόσβαση των διωκτικών αρχών στα ηλεκτρονικά ίχνη ώστε να αποκαλύπτεται με πιο γρήγορες διαδικασίες ο υπεύθυνος μιας συκοφαντικής ή εκβιαστικής δημοσίευσης.“

Εδώ τσουβαλιάζουμε ένα πλημέλημα με ένα κακούργημα. Ποιός ο λόγος αν ισχύει το πρώτο. Μα ακριβώς για να γράφουν ενημερωτικά μόνο τα blogs με υπεύθυνους έναντι του νόμου. Αν εγώ δουλεύω σε μια επιχείρηση, ας πούμε στην Siemens και πέσει στην αντίληψή μου ότι η εταιρία μου χρηματίζει πολιτικούς παράγοντες δεν θα μπορώ έστω και ανώνυμα να το γράψω γιατί και συκοφαντικό να μην είναι το πρώτο που θα κάνουν θα είναι να με απολύσουν με το που θα αρθεί το απόρρητο. Η χρήση του ονόματος της Siemens γίνεται γιατί είναι επίκαιρο το σκάνδαλο.

“Τέταρτον, το ΕΣΡ αποκτά δικαίωμα παρέμβασης σε περίπτωση που οι χρησιμοποιούμενες φωτογραφίες ή το audio και video υλικό που αναρτάται σε κάποιο blog δημιουργούν ζητήματα που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του. Οι παρεμβάσεις που σχεδιάζονται απασχολούν Δικαιοσύνη και Αστυνομία εδώ και πολύ καιρό. Την τελική ώθηση στην υλοποίησή τους φαίνεται όμως να δίνουν οι εξελίξεις του τελευταίου τριημέρου γύρω από το press-gr.blogspot.com.“

Το ΕΣΡ; Μ’ αυτό δεν κατάφερε να ελέγξει τα μέσα που τώρα είναι θεμοθετημένο να ελέγχει. Τα πρόστιμα πέφτουν βροχή αλλά τα πληρώνουν. Από την άλλη τα κριτήρια θα είναι ίδια με αυτά των μεγάλων καναλιών; Το μυστικό στο τέλος του κειμένου είναι ότι αυτό απασχολεί την Δικαιοσύνη και την Αστυνομία εδώ και πολύ καιρό, δηλαδή το προετοιμάζουμε και περιμένουμε την κατάλληλη ευκαιρία που ήρθε. Ήρθε από μόνη της;

Αφού λοιπόν θέλουν να αντιμετωπίσουν τα ενημερωτικά blog σαν ΜΜΕ έχω να κάνω μια πρόταση. Ας το ολοκληρώσουν. Το κράτος να υποχρεώσει, όπως κάνει για τις εφημερίδες, τις ΕΠΕ και ΑΕ να δημοσιοποιούν ισολογισμούς σε blog. Επίσης το κράτος να μοιράσει διαφημήσεις και στα blog, οι δε συντεχνίες των δημοσιογράφων να ανοίξουν τις πόρτες τους για τους blogger που δημοσιογραφούν καθώς και τα ταμεία που προέρχονται από το αγγελιόσημο. Επίσης ελευθέρας όπου και οι δημοσιογράφοι, καθώς και γραφεία τύπου σε δημόσιες υπηρεσίες. Πως σας φαίνεται τώρα; Καλύτερο;

Μπα, προτιμάτε τις υποχρεώσεις και κανένα πλεονέκτημα. Ο έλεγχος έχει σημασία και τίποτα άλλο. Εξ’ άλλου απέναντι έχετε μονάδες.

Τα καινούργια στοιχεία

Σήμερα μαθαίνουμε ότι η μήνυση του δημοσιογράφου από το “ΒΗΜΑ” ήταν αυτή που οδήγησε στην άρση του απορρήτου. Το ωραίο είναι ότι στοιχειοθετήθηκε εκβιασμός από e-mail που ζητούσε 30000€ για να σταματήσουν να κάνουν δυσφημηστικά σχόλια στο press-gr εναντίον του.

Αυτό ήταν αρκετό; Από ότι φαίνεται, ναι. Από την άλλη σε μένα που δεν είμαι ειδικός μου φαίνεται τραβηγμένο. Σε κάθε περίπτωση, αν αποδειχθεί κάτι τέτοιο ας τους χώσουν σε ένα κελί και ας πετάξουν το κλειδί.

Αυτό όμως που με τρώει εδώ και μέρες είναι η άλλη πτυχή του θέματος, αυτή που σχολίασα στον ΆΝεμο. Το μονοπώλιο της ενημέρωσης. Οι τελευταίες εξελίξεις, μετά την πτώση του Ζαχόπουλου έχουν καταδείξει ότι η σχέση τύπου και πολιτικής είναι πάρα μα πάρα πολύ στενή. Επίσης υπάρχουν ενδείξεις, που μένει να γίνουν αποδείξεις, ότι οριεμένοι δημοσιογράφοι δεν είναι ακριβώς ότι θα θέλαμε να πιστεύουμε γι’ αυτούς (παρατηρείται πόσο χεσμένος είμαι και δεν τα λέω με το όνομά τους; ).

Η διαπλοκή που είναι διάχυτη μεταξύ των 2, εκ των τεσσάρων εξουσιών, στηρίζεται στον έλεγχο της ενημέρωσης από τα ΜΜΕ και στην δυνατότητα του ελέγχου των ΜΜΕ μέσω και των κρατικών διαφημίσεων.

Το μεγαλύτερο κακό που έκανε το press-gr ήταν το ότι αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση και από άλλα “αποκαλυπτικά” blog. Η επισκεψιμότητα/αναγνωσιμότητα του press-gr δεν είναι άσχετη με την κατρακύλα της αξιοπιστίας των κλασσικών μέσων. Στην ουσία έσπασε το μονοπώλιο της ενημέρωσης. Αυτό δεν συμφέρει κανένα. Ούτε τα ΜΜΕ που χάνουν την κουτάλα αλλά ούτε και τους πολιτικούς που δεν ξέρουν από που και πως θα τους έρθει.

Ο έλεγχος λοιπόν είναι επιβεβλημένος, από την συμμαχία αυτή. Εμείς που στεκόμαστε; Στην ιδέα με τις μάσκες; Στο “μανιφέστο“; Όχι. Αν είμασταν οργανωμένοι θα πρόκρινα και εγώ την λύση του Αστέρη.

Δεν είμαστε όμως. Γι’ αυτό και είμαστε blogger.

Έχουμε γράψει και υποστηρίξει αρκετές φορές για blogers της Αιγύπτου, Ιράν, Κίνας και άλλων “δημοκρατιών”. Πόσοι από σας είναι έτοιμοι να παλέψουν ώστε η χώρα μας να μην γίνει ακόμα μια τρύπα του Ίντερνετ;

Y.Γ. Και μια άλλη πτυχή. Για να το δέσουμε μαι και η έσχατη προδοσία είναι κακούργημα. Via penguin witch

Πηγή: http://argos.wordpress.com/2008/02/26/black_hole/

>>> ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΑ: Κάνοντας κλικ εκεί και εδώ, βρήκα αυτά (παραπάνω) και τα έκανα re-post εδώ, κοινώς τα είδα και σας τα δείχνω… ΜΗ ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ “ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ BLOG” ΘΕΟΣ ΦΥΛΑΞΕΙ…

Άντε να δούμε τι θα γίνει πάντως… ε ρε γλέντια πάντως έτσι και κάνουν καμία ξερή…. ε ρε γλέντια…

Αυτή η καταχώριση έγινε στις Φεβρουάριος 28, 2008 στο 12:07 π.μ. and is filed under Media - Μ.Μ.Ε., Επικαιρότητα. Μπορείτε να παρακολουθείτε τις αποκρίσεις σε αυτή την καταχώριση μέσω RSS 2.0 ροή. Μπορείτε

Press-gr. Ανοίγει κερκόπορτα στην ελευθερία της έκφρασης. Του Θωμά Τζήρου Η χθεσινή έφοδος στα γραφεία της εφημερίδας του “Κόσμου του Επενδυτή” καθώς και οι φήμες για την αναζήτηση και άλλων δημοσιογράφων εκτός του αρχικού υπόπτου, για τον οποίο έχει εκδοθεί ένταλμα, επειδή φέρεται ως διαχειριστής του blog press-gr.blogspot.com <http://press-gr.blogspot.com> αναστάτωσαν όχι μόνο τον δημοσιογραφικό κόσμο αλλά και το υπόλοιπο κομμάτι της κοινωνίας που ασχολείται ενεργά με τα blogs. Τα blogs έχουν μια ιδιότυπη ασυλία σε ό,τι αφορά την ανωνυμία. Επειδή φιλοξενούνται σε υπολογιστές εταιρειών που εδρεύουν στις ΗΠΑ, είναι δύσκολο οι ελληνικές διωκτικές αρχές να πάρουν τα στοιχεία των διαχειριστών τους για πλημμελήματα όπως είναι η συκοφαντική δυσφήμηση. Ο μόνος τρόπος για να ζητήσουν και να πάρουν τα στοιχεία είναι για περιπτώσεις που εμπίπτουν στα κακουργήματα. Ένα τέτοιο είναι και ο εκβιασμός. Το πώς στοιχειοθετείται ή όχι ο εκβιασμός μέσα από ένα blog είναι κάτι που θα κληθούν οι αντίδικοι να αποδείξουν μέσα από τις διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος. Παράλληλα με τη μήνυση για εκβιασμό, εκκρεμούν όμως και μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμηση. Ακόμη και αν αθωωθούν οι κατηγορούμενοι για τον εκβιασμό, σίγουρα θα έχουν να αντιμετωπίσουν σωρεία μηνύσεων για πλημμελήματα, οι οποίες θα είναι το λιγότερο εξοντωτικές. Μέσα από την υπόθεση press-gr ανοίγει μια κερκόπορτα στην ελευθερία της έκφρασης. Σε καμιά περίπτωση δεν υποστηρίζουμε την ασυδοσία λόγω ανωνυμίας, που τελικά αποκαλύπτεται ότι δεν υπάρχει, αλλά την πραγματικά διαφορετική έκφραση. Η διαφορετική δημόσια, μέσω των blogs, θεώρηση των πραγμάτων, σε ένα κράτος σαν το δικό μας, όπου η απόδοση δικαιοσύνης είναι μια χρονοβόρος διαδικασία, πολλές φορές εξοντωτική για τους εμπλεκόμενους, ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα της δίκης, σε έναν λαό που με το παραμικρό προσφεύγει στα δικαστήρια, μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ επικίνδυνο σπορ. Ο καθένας που θεωρεί λοιπόν ότι θίγονται τα ιερά και τα όσια από τις απόψεις του οποιουδήποτε blogger, θα μπορεί να καταθέτει μήνυση για εκβιασμό μέσω blog, να αίρεται το απόρρητο των στοιχείων του blogger και κατόπιν να του κάνει και μια μήνυση για οποιοδήποτε άλλο πλημμέλημα, αδιαφορώντας για το αν θα καταδικαστεί για τον εκβιασμό. Αν θεωρείτε παρατραβηγμένο αυτό το σενάριο, κάνετε λάθος. Στην Ελβετία, η εταιρεία Logistep, η οποία έχει ως αντικείμενο την “αντιπειρατεία”, συγκέντρωνε στοιχεία χρηστών, οι οποίοι αντάλλασσαν παράνομα αρχεία, προκειμένου να τα πουλήσει σε εταιρείες, των οποίων τα δικαιώματα θίγονταν. Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών δεδομένων της Ελβετίας τούς ζήτησε να σταματήσουν τη συλλογή στοιχείων, αλλιώς θα αντιμετώπιζαν κυρώσεις, γιατί γερμανική νομική εταιρεία απέδειξε ότι η Logistep έπαιρνε δικαστική εντολή, στην Αγγλία, για άρση απορρήτου για ποινικό αδίκημα, αλλά αφού της έδιναν τα στοιχεία, προχωρούσε σε αστικές μηνύσεις. Στην Ελλάδα υπάρχει ήδη προηγούμενο με την υπόθεση blogme.gr <http://blogme.gr>. Σε κάθε περίπτωση, η λύση του προβλήματος που απλοϊκά εμφανίζεται ως “ασυδοσία ή φίμωση” δεν είναι απλή. Οι φοβίες για το καινούργιο αλλά πάνω από όλα η άγνοια δεν είναι και ο καλύτερος οδηγός. Λύσεις δεν υπάρχουν. Μπορούν να προέλθουν μόνο μέσα από διάλογο φορέων, όπως της ΑΠΠΔ, που έχει απενεργοποιηθεί με ευθύνη του κράτους, των ενώσεων των δημοσιογράφων, που έχουν επιλέξει να αγνοούν τη δημοσιογραφία των πολιτών, της πολιτείας που επίσης βλέπει με καχυποψία την περίπτωση του να μπορεί να ελέγχεται άμεσα από τον κάθε πολίτη, αλλά και των blogger που πιστεύουν ότι η ανώνυμη ή ψευδώνυμη δημοσίευση απόψεων και θέσεων δεν πρέπει να είναι και υπεύθυνη. Φεβ 25, 2008