Τα τελευταία δύο χρόνια γίνεται αρκετή συζήτηση σχετικά με την ομολογουμένως «άθλια» κατάσταση που επικρατεί στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας. Τα προβλήματα γνωστά στους περισσότερους -έντονη παραβατικότητα και εγκληματικότητα, ναρκωτικά, ατμοσφαιρική ρύπανση κ.λπ. Οι αιτίες που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, επίσης ποικίλουν. Το μεταναστευτικό πρόβλημα και η ανεπάρκεια της κεντρικής εξουσίας να διαφυλάξει τα εθνικά μας σύνορα, η αδιάφορη προγενέστερη δημοτική αρχή, τα «μεγάλα οικονομικά συμφέροντα» που κρύβονται πίσω από όλες τις έκνομες πράξεις που εκδηλώνονται στην περιοχή, στοχεύοντας στην περαιτέρω υποβάθμιση και αγορά «φτηνής γης», είναι ίσως μερικές από τις αιτίες αυτές, οι οποίες ενδεχομένως και να συνθέτουν εν μέρει τη γενικότερη αιτία της σημερινής κατάστασης.
Ωστόσο, υπάρχει και μία άλλη όψη, η οποία, χωρίς να έχει φωτιστεί ιδιαίτερα, αναμφισβήτητα συνετέλεσε στη διόγκωση της υφιστάμενης κατάστασης, ή αν μη τι άλλο στη μη έγκαιρη ενεργοποίηση των αρμόδιων φορέων. Μία όψη, η ανάδειξη της οποίας, σε συνδυασμό με την επαγρύπνηση μίας ευαίσθητης ομάδας πληθυσμού, θα βοηθούσε στην προσπάθεια της συνολικής αντιμετώπισης του προβλήματος. Και αυτή έχει να κάνει με την περιοχή της Δυτικής Αθήνας και τα ιδιαίτερα προβλήματά της.
Φαίνεται ότι η πολύπαθη και υποβαθμισμένη Δυτική Αθήνα, «συμπαρασύρει» τις γύρω από αυτήν περιοχές σε ένα γενικότερο ιστό υποβάθμισης...
Δεν είναι τυχαίο ότι το υφιστάμενο πρόβλημα του κέντρου εντοπίζεται και επικεντρώνεται χωροταξικά στην περιοχή «κάτω από την Ομόνοια»: Μεταξουργείο, Κουμουνδούρου, Ακαδημία Πλάτωνος, Ψυρρή, είναι γειτονιές που εάν δεν συνορεύουν, βρίσκονται σε κοντινή απόσταση με τους δήμους της Δυτικής Αθήνας, ιδιαίτερα το Αιγάλεω και το Περιστέρι. Κανείς φυσικά δεν θα περίμενε ή θα υποστήριζε ότι το Κολωνάκι και ο Λυκαβηττός θα ήταν οι κύρια θιγόμενες περιοχές. Διαμερίσματα όμως όπως οι Αμπελόκηποι και ο Νέος Κόσμος, προθάλαμοι των Βορείων και Νοτίων προαστίων αντίστοιχα, αποτελούν μικρομεσαίες περιοχές των Αθηνών, λιγότερο όμορφες και γοητευτικές από αυτές του ιστορικού κέντρου μεν, πολύ ασφαλέστερες και προσπελάσιμες δε. Φαίνεται ότι η πολύπαθη και υποβαθμισμένη Δυτική Αθήνα, «συμπαρασύρει» τις γύρω από αυτήν περιοχές σε ένα γενικότερο ιστό υποβάθμισης. Ενδεχομένως το πολιτικό κόστος είναι πολύ μικρότερο όταν τα γκέτο συσσωρεύονται σε περιοχές πολυπληθυσμικές μεν -το Περιστέρι είναι ο 2ος μεγαλύτερος σε πληθυσμό Δήμος του νομού Αττικής- μη κατοικήσιμες όμως από τον κόσμο της μεσαίας αθηναϊκής ελίτ, όπως δημοσιογράφοι, πολιτικοί παράγοντες και διάφοροι τεχνοκράτες, που είναι οι κύριοι ρυθμιστές της οικονομικής, κοινωνικής και εν γένει πολιτικής κατάστασης. Οι κεντρικές αρτηρίες που διαπερνούν τη Δυτική Αθήνα, όπως η Λεωφόρος Αθηνών και η Ιερά Οδός, και καταλήγουν στο κέντρο, το Μεταξουργείο, την περιοχή του Ψυρρή, τον Κεραμεικό και το Γκάζι, αποτελούν στην ουσία την κεντρική είσοδο της Αθήνας τόσο για τους Έλληνες της Πελοποννήσου, όσο και για ένα μεγάλο κομμάτι τουριστών του εξωτερικού. Εάν κανείς το αναλογιστεί αυτό, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι παρενέργειες της γενικότερης υποβάθμισης σε ευαίσθητους τομείς για την εθνική οικονομία, όπως ο τουρισμός, είναι ακόμη πιο έντονες - η δε ανάγκη επίλυσης του προβλήματος, γίνεται όλο και πιο επιτακτική.
Εν κατακλείδι, αναλογιζόμενοι πλέον όχι τις αιτίες που το παραπάνω πρόβλημα επικεντρώθηκε στην περιοχή του ιστορικού κέντρου, αλλά πιθανές λύσεις αυτού, φορείς της δυτικής Αθήνας όπως ο Α.Σ.Δ.Α (Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας), αλλά και οι τοπικές δημοτικές αρχές, οφείλουν να συστρατευθούν στον αγώνα κατά μιας γενικότερης υποβάθμισης την οποία υφίστανται, αφυπνίζοντας τους πολίτες της Δυτικής Αθήνας, πιέζοντας και εκθέτοντας την κεντρική εξουσία για τις μέχρι σήμερα επιλογές και προτεραιότητές της. Αυτή η παραπάνω ανάδειξη, θα φωτίσει βέβαια και τα προβλήματα της ίδιας της Δυτικής Αθήνας - «γιατί άραγε όλα τα δεινά εδώ, ή εδώ γύρω...» -συνθέτοντας έτσι εύλογα μία διαλεκτική σχέση ιστορικού κέντρου και Δυτικής Αθήνας, από την οποία μόνο κέρδος θα μπορούσε να προκύψει και για τους δύο αυτούς πόλους.
3/18/2011
Διωχνουν οι Σκυλάδες τους κατοίκους στου Ψυρρή
Κύριε Καμίνη... στου Ψυρρή δε κοιμόμαστε
παίρνουθμε χά[ια για να κοιμηθούμε...
Πως εμπλέκεται άραγε το real estate με την υποβάθμιση και την εγκληματικότητα;
Έρευνα της Property LTD για πέντε "καυτές" περιοχές της Αθήνας, όπως δημοσιεύτηκε και στο www.realestatenews.gr, αποκαλύπτει πως η άνοδος των δεικτών εγκληματικότητας κατά μία ποσοστιαία μονάδα, ρίχνει τις τιμές των ακινήτων τουλάχιστον κατά 0,5 μονάδες.
Σε κατοικίες μεγάλης ηλικίας και χαμηλού ορόφου, η παραπάνω αύξηση της εγκληματικότητας κατεβάζει την τιμή μέχρι και 4 ποσοστιαίες μονάδες.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτή είναι η βάση του "σκληρού" παιχνιδιού που γίνεται σε περιοχές όπως του Ψυρρή, οπου οι κάτοικοι δε κοιμούνται... το Μεταξουργείο και ο Άγιος Παντελεήμονας.
Μελέτη του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αποκαλύπτει ότι:
"Η βάση της διαδικασίας του εξευγενισμού βρίσκεται στην υποβάθμιση κεντρικών περιοχών των πόλεων και συνεπώς στην υποτίμηση και απαξίωση του επενδεδυμένου στη γη κεφαλαίου σε αυτές τις περιοχές. Η υποβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος είναι αποτέλεσμα της φυσικής φθοράς των κτιρίων και της έλλειψης υποδομών. Άμεση συνέπεια είναι η αποχώρηση των μεσαίων στρωμάτων από την περιοχή.
Η εγκατάσταση μεταναστών και ομάδων που βρίσκονται χαμηλότερα στην κοινωνική ιεραρχία εντείνει αυτήν την αποχώρηση."
Τον Οκτώβριο του 2009 καταγγέλθηκε στο συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων ότι επί της οδού Κνωσού (κάθετος της Αχαρνών) και τριγύρω έχει επισημανθεί από τους κατοίκους η λειτουργία κυκλώματος που παίρνουν ακίνητα αντί πινακίου φακής. Εκμεταλλευόμενοι την προοπτική αναπλάσεων από τον Δήμο ή παρεμβάσεων από την πολιτεία, χρησιμοποιούν αυτά που αγοράζουν ως χώρους ενοικίασης, κυρίως σε αλλοδαπούς, με σκοπό όταν αναπλαστεί η περιοχή να επαναπουλήσουν πανάκριβα αυτά που αγόρασαν πάμφθηνα.
Χαρακτηριστική η περίπτωση γωνιακής πολυκατοικίας στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα όπου κάθε διαμέρισμα ενοικιάζεται αντί 650 ευρώ από τον Έλληνα ιδιοκτήτη. Η πολυκατοικία έχει 4 ορόφους. Σε κάθε όροφο αναλογεί ένα τεσσάρι και γύρω στους 20 ενοίκους αφγανικής καταγωγής.
Τα δεκάδες πωλητήρια εν μέσω κρίσης δεν θα μπορούσαν παρά να ρίξουν τις τιμές στα...τάρταρα. Στον Άγιο Παντελεήμονα, στον Άγιο Νικόλαο, στα Πατήσια και τον σταθμό Λαρίσης, οι πωλητές αναγκάζονται να μεταβιβάσουν τα διαμερίσματά τους σε τιμές που σε αρκετές περιπτώσεις δεν φτάνουν καν στα 1.000 ευρώ το τετραγωνικό.
Τα επιχειρήματα που τραβούσαν το ενδιαφέρον των αγοραστών στο παρελθόν - σπίτια κοντά στο κέντρο και με εύκολη πρόσβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς - δεν πείθουν πλέον τους υποψήφιους αγοραστές.
Στην απόφασή τους, βαραίνει πλέον περισσότερο η παλαιότητα των πολυκατοικιών, η αλλαγή στην σύνθεση του πληθυσμού και η συνεχής προβολή θεμάτων που παραπέμπουν σε αύξηση της εγκληματικότητας.
Πολλοί "βλέπουν" λοιπόν ευκαιρίες πίσω από τις τιμές πώλησης των 1.000 και των 1.100 ευρώ. Εκτιμούν ότι τα περιθώρια περαιτέρω πτώσης έχουν στενέψει, ενώ, αντίθετα, ακόμη και το πιο περιορισμένης έκτασης σχέδιο ανάπλασης θα αποδειχτεί αρκετό για να δημιουργήσει υπεραξίες δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.
παίρνουθμε χά[ια για να κοιμηθούμε...
Πως εμπλέκεται άραγε το real estate με την υποβάθμιση και την εγκληματικότητα;
Έρευνα της Property LTD για πέντε "καυτές" περιοχές της Αθήνας, όπως δημοσιεύτηκε και στο www.realestatenews.gr, αποκαλύπτει πως η άνοδος των δεικτών εγκληματικότητας κατά μία ποσοστιαία μονάδα, ρίχνει τις τιμές των ακινήτων τουλάχιστον κατά 0,5 μονάδες.
Σε κατοικίες μεγάλης ηλικίας και χαμηλού ορόφου, η παραπάνω αύξηση της εγκληματικότητας κατεβάζει την τιμή μέχρι και 4 ποσοστιαίες μονάδες.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτή είναι η βάση του "σκληρού" παιχνιδιού που γίνεται σε περιοχές όπως του Ψυρρή, οπου οι κάτοικοι δε κοιμούνται... το Μεταξουργείο και ο Άγιος Παντελεήμονας.
Μελέτη του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αποκαλύπτει ότι:
"Η βάση της διαδικασίας του εξευγενισμού βρίσκεται στην υποβάθμιση κεντρικών περιοχών των πόλεων και συνεπώς στην υποτίμηση και απαξίωση του επενδεδυμένου στη γη κεφαλαίου σε αυτές τις περιοχές. Η υποβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος είναι αποτέλεσμα της φυσικής φθοράς των κτιρίων και της έλλειψης υποδομών. Άμεση συνέπεια είναι η αποχώρηση των μεσαίων στρωμάτων από την περιοχή.
Η εγκατάσταση μεταναστών και ομάδων που βρίσκονται χαμηλότερα στην κοινωνική ιεραρχία εντείνει αυτήν την αποχώρηση."
Τον Οκτώβριο του 2009 καταγγέλθηκε στο συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων ότι επί της οδού Κνωσού (κάθετος της Αχαρνών) και τριγύρω έχει επισημανθεί από τους κατοίκους η λειτουργία κυκλώματος που παίρνουν ακίνητα αντί πινακίου φακής. Εκμεταλλευόμενοι την προοπτική αναπλάσεων από τον Δήμο ή παρεμβάσεων από την πολιτεία, χρησιμοποιούν αυτά που αγοράζουν ως χώρους ενοικίασης, κυρίως σε αλλοδαπούς, με σκοπό όταν αναπλαστεί η περιοχή να επαναπουλήσουν πανάκριβα αυτά που αγόρασαν πάμφθηνα.
Χαρακτηριστική η περίπτωση γωνιακής πολυκατοικίας στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα όπου κάθε διαμέρισμα ενοικιάζεται αντί 650 ευρώ από τον Έλληνα ιδιοκτήτη. Η πολυκατοικία έχει 4 ορόφους. Σε κάθε όροφο αναλογεί ένα τεσσάρι και γύρω στους 20 ενοίκους αφγανικής καταγωγής.
Τα δεκάδες πωλητήρια εν μέσω κρίσης δεν θα μπορούσαν παρά να ρίξουν τις τιμές στα...τάρταρα. Στον Άγιο Παντελεήμονα, στον Άγιο Νικόλαο, στα Πατήσια και τον σταθμό Λαρίσης, οι πωλητές αναγκάζονται να μεταβιβάσουν τα διαμερίσματά τους σε τιμές που σε αρκετές περιπτώσεις δεν φτάνουν καν στα 1.000 ευρώ το τετραγωνικό.
Τα επιχειρήματα που τραβούσαν το ενδιαφέρον των αγοραστών στο παρελθόν - σπίτια κοντά στο κέντρο και με εύκολη πρόσβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς - δεν πείθουν πλέον τους υποψήφιους αγοραστές.
Στην απόφασή τους, βαραίνει πλέον περισσότερο η παλαιότητα των πολυκατοικιών, η αλλαγή στην σύνθεση του πληθυσμού και η συνεχής προβολή θεμάτων που παραπέμπουν σε αύξηση της εγκληματικότητας.
Πολλοί "βλέπουν" λοιπόν ευκαιρίες πίσω από τις τιμές πώλησης των 1.000 και των 1.100 ευρώ. Εκτιμούν ότι τα περιθώρια περαιτέρω πτώσης έχουν στενέψει, ενώ, αντίθετα, ακόμη και το πιο περιορισμένης έκτασης σχέδιο ανάπλασης θα αποδειχτεί αρκετό για να δημιουργήσει υπεραξίες δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.
Η περιοχή του Ψυρρή ζητά να παρέμβει ο Καμίνης
Όλοι περίμεναν ότι εδώ θα γεννιόταν το Σόχο της Αθήνας. Αλλά η πραγματικότητα αποδείχτηκε διαφορετική. Έτσι, το παλιό εμπορικό κέντρο της πόλης μεταμορφώθηκε βαθμηδόν σ' ένα σκληρό γκέτο με άεργους μετανάστες, ναρκωτικά, πόρνες και άστεγους. Κάτω από τα τελευταία λοφτ και τις γκαλερί, η περιοχή κυριαρχείται πια από τους πιο απελπισμένους παρίες της.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΡΙΒΟΛΗ
ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ Η Δ' Θεραπευτική Μονάδα του ΟΚΑΝΑ άνοιξε το 2003. Έκτοτε η χρήση και η διακίνηση ναρκωτικών στην περιοχή σημείωσαν κατακόρυφη αύξηση. 24 ΩΡΕΣ ΠΙΑΤΣΑ Τα μικρά ξενοδοχεία της περιοχής ζουν σχεδόν αποκλειστικά από αλλοδαπές πόρνες και τους πελάτες τους. Σοφοκλέους, ώρα 18:00, ώρα ΜΗΔΕΝ.
12345
Πολλοί μιλούν για οργανωμένο σχέδιο, άλλοι για την εγκληματική αδιαφορία και ασχετοσύνη των αρμοδίων, που κατάφεραν να μετατρέψουν μια από τις ωραιότερες γειτονιές της Αθήνας σε γκέτο. Το σίγουρο είναι πως, όπως όλα τα γκέτο του κόσμου, και αυτό εδώ εξυπηρετεί μια «ανάγκη»: όλοι οι άνθρωποι που δεν θέλει κανείς έχουν «πεταχτεί» μαζί στην ίδια γειτονιά.
Είναι 18:00 το απόγευμα στην «κοιλιά της πόλης». Στη Μενάνδρου ο δρόμος έχει κλείσει άτυπα από μια αυτοσχέδια αγορά, οπού Τσιγγάνοι και Πακιστανοί πουλούν αγγούρια, κρεμμύδια, σπίρτα και τηλεκάρτες ανάμεσα σε σωρούς ολόκληρους από σκουπίδια. Η Σοφοκλέους θυμίζει εφιάλτη: Ο δρόμος έχει φρακάρει από μετανάστες και άστεγους που τρέχουν για το συσσίτιο του Κέντρου Υποδοχής Αστέγων, ενώ οι χρήστες τρυπιούνται ανάμεσα σε πλαστικά μπουκάλια και σκουπίδια. Στα δεξιά, στην οδό Γερανίου, μπροστά από τα κλειστά μαγαζιά έχει στηθεί το νέο μεγάλο στέκι της διακίνησης ναρκωτικών στην Αθήνα. Αγόρια και κορίτσια με σβηστά μάτια κάθονται στα γκρίζα σκαλιά και κάνουν νταραβέρι με τους εμπόρους. Η μυρωδιά είναι αποπνικτική. Το ίδιο βράδυ στην οδό Ευριπίδου -λίγο πιο κάτω από τη λαχαναγορά- ανάμεσα στα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα και τους γεμάτους γκραφίτι τοίχους, το πεζοδρόμιο είναι γεμάτο με τουλάχιστον 40 Νιγηριανές πόρνες που κάνουν πιάτσα ανάμεσα στα φρακαρισμένα αυτοκίνητα. Αντίο αθηναϊκό εμπορικό τρίγωνο - καλημέρα νέο αθηναϊκό γκέτο.
Η συγκεκριμένη γειτονιά -το τρίγωνο δηλαδή κάτω από την αγορά και μέχρι την Πειραιώς, μεταξύ Ομόνοιας και Πλατείας Μοναστηρακίου- ήταν πάντα μια λαϊκή εμπορική γειτονιά. Εδώ έμεναν άνθρωποι που δούλευαν σε λαϊκές βιοτεχνίες, εδώ ήρθαν και τα πρώτα μέλη της πακιστανικής και κινέζικης κοινότητας στα μέσα της δεκαετίας του '90 - δυο κοινότητες που έδωσαν και την πρώτη νότα «εξωτισμού» στη λευκή Αθήνα. Η λαϊκότητά της εξάλλου ήταν αυτό που έκανε αυτήν τη γειτονιά την πιο γοητευτική της Αθήνας: πού αλλού θα μπορούσε να βρει κανείς μαγαζιά που πουλούσαν από παραδείσια πουλιά μέχρι κουφέτα και σφουγγάρια; Τα φτηνά νοίκια, οι γκαλερί που ξεφύτρωναν παντού, η ανάπτυξη της γειτονιάς του Ψυρρή ως πόλου εναλλακτικής διασκεδάσης και downtown κατοικίας έδωσαν ώθηση στην περιοχή. Νέοι επαγγελματίες, γραφίστες, αρχιτέκτονες, σχεδιαστές, καλλιτέχνες νοίκιασαν και αγόρασαν καταστήματα, γραφεία και σπίτια, δίπλα σε μαγαζιά μπαχαρικών και βιοτεχνίες. «Όλοι νομίζαμε πως η περιοχή θα γινόταν όπως έχει γίνει το downtown όλων των πόλεων, κάτι σαν το East Village ή το Soho» λέει ο Κωνσταντίνος Ζουγανέλης, ψυχή του μπαρ-εστιατορίου Guru στην Πλατεία Θεάτρου κι ένας από τους πρώτους που επένδυσαν στην περιοχή σχεδόν 10 χρόνια πίσω. «Διαψευστήκαμε οικτρά» προσθέτει.
Η περιοχή άρχισε να αλλάζει ριζικά λίγο μετά τους Ολυμπιακούς - κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσε να πει κανείς πως όλοι οι ανεπιθύμητοι της πόλης, όλες οι μειονοτικές ομάδες που δεν ήθελε κανείς, μαζεύτηκαν στο ίδιο μέρος την ίδια στιγμή: πρεζάκια, άστεγοι, πόρνες και αλλοδαποί «πετάχτηκαν» σε μία περιοχή. Κι αφέθηκαν και αυτοί και η περιοχή στην τύχη τους.
Η αρχή έγινε με την ίδρυση της Δ' Θεραπευτικής Μονάδας του ΟΚΑΝΑ στη Σοφοκλέους στο τέλος του 2003. Οι κάτοικοι υποστηρίζουν πως η μονάδα του ΟΚΑΝΑ ήταν ο βασικός λόγος για την υποβάθμιση της περιοχής, μιας και μαζί με τους χρήστες ήρθαν και οι έμποροι ναρκωτικών. Αυτό -δυστυχώς- επιβεβαιώνεται και από κύκλους της Δίωξης Ναρκωτικών, που αναφέρουν πως μετά την εγκατάσταση της Θεραπευτικής Μονάδας υπήρξε κατακόρυφη αύξηση στη χρήση και διακίνηση ναρκωτικών στην περιοχή. Σημειώνουν μάλιστα πως η πιάτσα της αθηναϊκής διακίνησης ηρωίνης -που σε αυτή την περιοχή γίνεται ως επί το πλείστον από Αφρικανούς- έχει πλέον μεταφερθεί από την Ομόνοια στη οδό Γερανίου. Το πρόβλημα δεν είναι ο ΟΚΑΝΑ, που κάνει ιδιαίτερο αξιόλογο έργο, αλλά η δημιουργία της συγκεκριμένης μονάδας στο κέντρο της πόλης. «Έχουμε γράψει κατ' επανάληψη στις αναφορές μας προς το υπουργείο Υγείας πως οι μονάδες του ΟΚΑΝΑ στο κέντρο της πόλης συνεισφέρουν σοβαρά στην υποβάθμιση της περιοχής» αναφέρουν από τη Δίωξη. Εξάλλου, οι συλλήψεις δεν κάνουν και πολλά - την επομένη, μετά το αυτόφωρο και τον εισαγγελέα, οι ίδιοι άνθρωποι είναι πάλι πίσω στους ίδιους δρόμους.
Δεν είναι τυχαίο πάντως πως η συγκεκριμένη μονάδα «διέλυσε» τον κοινωνικό ιστό της γειτονιάς, γεμίζοντάς την με εμπόρους και άπειρους χρήστες. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΕΚΤΕΠΝ (Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής) η Δ' Θεραπευτική Μονάδα λειτουργεί κυρίως με πρόγραμμα «χαμηλού ουδού» (γνωστό και ως πρόγραμμα χαμηλών προδιαγραφών), πραγματοποιώντας εισαγωγές και από άλλες μονάδες θεραπείας. Με λίγα λόγια, σε αυτήν τη μονάδα πηγαίνουν χρήστες που αδυνατούν να ολοκληρώσουν το βραχυπρόθεσμο, «δύσκολο» πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ κι έτσι ακολουθούν ένα πιο χαλαρό, ελαστικό πρόγραμμα κατά το οποίο απλώς τους χορηγείται μεθαδόνη. «Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια υπάρχουν και αυτά τα προγράμματα - της νοοτροπίας περάστε, πάρτε τη δόση σας και φύγετε. Δεν είναι θέμα να δίνεις στο χρήστη το υποκατάστατο και μετά να του λες να φύγει. Και αυτά τα προγράμματα είναι που δυστυχώς δημιουργούν και τη μεγαλύτερη παρενόχληση στην τοπική κοινωνία. Αν υπήρχε καλή διαχείριση του προγράμματος δεν θα ενοχλούσαν. Και χρειάζεται και η συμμετοχή των πολιτών σε μια τέτοια μονάδα, αλλιώς έχουμε φαινόμενα τύπου Ψωμιάδη στη Θεσσαλονίκη - που ξεσήκωσε όλη τη Θεσσαλονίκη για να μην πάει ο ΟΚΑΝΑ εκεί» υποστηρίζει η Μένη Μαλλιώρη, πρώην πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ. Ας σημειωθεί πως η ηγεσία του ΟΚΑΝΑ, βρίσκεται μεταξύ προέδρων και αρνήθηκε να μας μιλήσει.
Το 2004, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, εμφανίστηκαν και οι πρώτες Νιγηριανές πόρνες στην περιοχή. Κατέλαβαν την περιοχή κάτω από τη λαχαναγορά και τις αρχές της Ευριπίδου - μια πιάτσα που μέχρι τότε ανήκε παραδοσιακά στις τραβεστί. Κανείς, ούτε ο αρμόδιος προϊστάμενος του Τμήματος Ηθών αλλά ούτε και οι μη κυβερνητικοί οργανισμοί που ασχολούνται με το trafficking, δεν ξέρει με σιγουριά πόσες είναι. Το μόνο σίγουρο, σύμφωνα με το Τμήμα Ηθών, είναι πως ο αριθμός τους έχει αυξηθεί κατά πολύ με τα χρόνια. Όπως εξάλλου και με τις συλλήψεις για τα ναρκωτικά, οι κοπέλες πάνε στο αυτόφωρο και το επόμενο βράδυ ξαναβγαίνουν στο δρόμο. «Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο γιατί αυτές οι κοπέλες έχουν όλες κάρτα πολιτικού πρόσφυγα και ακόμα και τα ξενοδοχεία που χρησιμοποιούν είναι νομικά πάρα πολύ δύσκολο να σφραγιστούν» λέει ο αρμόδιος προϊστάμενος του Τμήματος Ηθών. Η μόνη λύση θα ήταν φυσικά να εξαλειφθεί το κύκλωμα. Όπως και στις περισσότερες περιπτώσεις trafficking, είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταδικαστούν οι μαστροποί: οι κοπέλες είναι πολύ φοβισμένες για να καταθέσουν· τις απειλούν ότι θα τους κάνουν βουντού, πως θα βλάψουν την οικογένειά τους στη Νιγηρία, ενώ το κάψιμο με σίδερο και οι βιασμοί είναι κομμάτια της καθημερινότητάς τους. Και φυσικά όσες προσαγωγές κι αν κάνει το Τμήμα Ηθών, το επόμενο βράδυ οι κοπέλες είναι πάλι εκεί, στο πόστο τους. Από τη στιγμή βέβαια που η ελληνική πολιτεία δεν έχει κάνει σχεδόν τίποτα για να αντιμετωπίσει το πολύ σοβαρό θέμα του trafficking -το οποίο ζει και βασιλεύει στην Ελλάδα-, ούτε και για να προστατέψει αυτές τις κοπέλες, οι Νιγηριανές αποτελούν άλλο ένα αναπόσπαστο κομμάτι της παρακμής της περιοχής.
Το 2005 εγκαινιάστηκε στη Σοφοκλέους και το Κέντρο Υποδοχής Αστέγων. Μια προσπάθεια σίγουρα αξιόλογη, που δυστυχώς όμως επιβάρυνε ακόμα περισσότερο τη γειτονιά: 1.200 άτομα -άστεγοι, μετανάστες, χρήστες- τρώνε εδώ κάθε μέρα. Παράλληλα, η μεταναστευτική κοινότητα, που μέχρι πρόσφατα αποτελείτο από Κινέζους και Πακιστανούς εργαζόμενους που τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους και με την υπόλοιπη γειτονιά, άλλαξε χαρακτήρα (κυρίως λόγω της εισχώρησης Αφρικανών εμπόρων ναρκωτικών, καθώς και αλλοδαπών χρηστών), με αποτέλεσμα έναν άτυπο πόλεμο μεταξύ των αλλοδαπών διαφορετικής εθνικότητας της γειτονιάς.
Το παζλ συμπληρώθηκε με την υποβάθμιση του Ψυρρή. Η φούσκα του πόλου εναλλακτικής νυχτερινής διασκέδασης αλλά κυρίως του τόπου κατοικίας «downtown» έσκασε πολύ γρήγορα. Άνοιξαν εκατοντάδες μαγαζιά -καφέ-μπαρ, ταβέρνες, εστιατόρια- σε ελάχιστα οικοδομικά τετράγωνα: πολλά χωρίς άδεια, τα περισσότερα χωρίς να τηρούν έστω και ελάχιστα τις προδιαγραφές. Η περιοχή κατάντησε ένα πελώριο σουπερμάρκετ μαζικής διασκέδασης με άπειρα σκουπίδια - αφόρητη και για τους παλιούς αλλά και για τους νέους του κατοίκους. Ο Μάριος Τσουρουπής μετακόμισε στη γειτονιά το 2003. Στο ισόγειο του κτιρίου του άνοιξε ένα μπαρ με πολύ δυνατή μουσική που ξενυχτούσε μέχρι τις 6:00 το πρωί, χωρίς καμία ηχομόνωση. Ο κ. Τσουρουπής καλούσε την αστυνομία, τηλεφωνούσε στο δήμο -έπαιρνε τηλέφωνο το ίδιο το μπαρ- μέχρι που άρχισε να δέχεται απειλητικά τηλεφωνήματα. «Σύμφωνα με τη νομοθεσία, από τον 3ο όροφο και μετά είναι γενικές κατοικίες, ενώ επιτρέπεται και βιοτεχνία ελαφράς όχλησης. Ενώ υπάρχει αυτή η νομοθεσία, δεν έχει γίνει καμία μέριμνα για τους κατοίκους» λέει ο ίδιος. Δεν είναι τυχαίο πως στου Ψυρρή έχουν απομείνει πλέον μόνο 500 κάτοικοι. Η αναβάθμιση της περιοχής έχει πλέον επισήμως αποτύχει.
Κάτοικοι και καταστηματάρχες που εγκαταλείπουν την περιοχή (ενδεικτικό είναι πως στην Ευριπίδου από τρεις φούρνους που λειτουργούσαν υπάρχει πλέον μόνο ο ένας), χρήστες κι έμποροι, σκουπίδια, πόρνες, άστεγοι και μετανάστες συνθέτουν την εικόνα μιας επιθετικής καινούργιας κατάστασης που θυμίζει όλο και περισσότερο γκέτο: περιστατικά σαν αυτό που περιγράφει η Ιωάννα Κωστίκα, γραφίστρια που έχει το γραφείο της στην περιοχή εδώ και 3,5 χρόνια, έχουν γίνει πλέον συνηθισμένα: «Κάτω από το γραφείο μου έχει πρακτορείο για υπεραστικά τηλεφωνήματα. Ένα απόγευμα, κάποιος μπήκε μέσα και έκλεψε 10 ευρώ. Σε λιγότερο από μισή ώρα είχαν μαζευτεί από κάτω 20 Πακιστανοί και 20 Αφρικανοί οι οποίοι παίζανε ξύλο με κοτρόνες και δοκάρια από την οικοδομή. Σκοτωνόντουσαν κυριολεκτικά. Η αστυνομία εμφανίστηκε μετά από 45 λεπτά». Παράλληλα, κανείς δεν θέλει να πάρει την ευθύνη αυτής της απεγνωσμένης πραγματικότητας - ή να κάνει κάτι για να λύσει το θέμα. Η αστυνομία παραπέμπει στο δήμο, ο δήμος στον εισαγγελέα και τούμπαλιν. Πολλοί μιλούν για ένα σύστημα που μοιάζει σαν να έχει φτιαχτεί για να μη λειτουργεί.
Ενδεικτικό είναι πως σε ένα συμβούλιο που έγινε μετά από προτροπή και μεγάλο αγώνα των κατοίκων, των εργαζομένων και των ιδιοκτητών καταστημάτων με αντιπρόσωπους του ΥΠΕΧΩΔΕ, του δήμου και της αστυνομίας, τα αποτελέσματα ήταν άκρως απογοητευτικά. «Μας έδωσαν την εντύπωση πως ζουν σε μια άλλη πόλη από αυτή που ζούμε εμείς, σαν να τα άκουγαν αυτά τα πράγματα για πρώτη φορά» λέει ο Κωνσταντίνος Ζουγανέλης. Πράγματι, κανείς στο Δήμο Αθηναίων δεν θεώρησε τον εαυτό του αρκετά αρμόδιο επί του θέματος για να μας μιλήσει - όλοι μας παρέπεμπαν σε κάποιον άλλον. Κι όμως, όλα αυτά γίνονται στο κέντρο της πόλης. Αυτήν τη στιγμή στο πίσω μέρος του Δημαρχείου τα μαρμάρινα σκαλιά είναι γεμάτα χρήστες που ψάχνουν για τη δόση τους.
Πολλοί μιλούν για οργανωμένο σχέδιο, άλλοι για την εγκληματική αδιαφορία και ασχετοσύνη των αρμοδίων που κατάφεραν να μετατρέψουν μια από τις ωραιότερες γειτονιές της Αθήνας σε γκέτο. Το σίγουρο είναι πως, όπως όλα τα γκέτο του κόσμου, και αυτό εδώ εξυπηρετεί μια «ανάγκη»: όλοι οι άνθρωποι που δεν θέλει κανείς έχουν «απομονωθεί» μαζί στην ίδια γειτονιά.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το παράξενο της υπόθεσης μοιάζει να είναι η τοποθεσία: καμία ευρωπαϊκή πόλη δεν έχει γκέτο στο κέντρο, δίπλα ακριβώς από τα τουριστικά αξιοθέατα. Κι όμως, το πραγματικά παράδοξο είναι αλλού: η μοναδική αθηναϊκή ευρεσιτεχνία είναι το πώς μια περιοχή που έζησε την «ανάπλαση» και την «άνθιση» -τη γνωστή συνταγή του λεγόμενου gentrification, με γκαλερί, λοφτ, μπαρ και καλλιτέχνες- κατάφερε μέσα σε λιγότερο από δέκα χρόνια όχι μόνο να γίνει χειρότερη από πριν, αλλά και να μεταμορφωθεί στο πρώτο κεντρικό αθηναϊκό γκέτο.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΡΙΒΟΛΗ
ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ Η Δ' Θεραπευτική Μονάδα του ΟΚΑΝΑ άνοιξε το 2003. Έκτοτε η χρήση και η διακίνηση ναρκωτικών στην περιοχή σημείωσαν κατακόρυφη αύξηση. 24 ΩΡΕΣ ΠΙΑΤΣΑ Τα μικρά ξενοδοχεία της περιοχής ζουν σχεδόν αποκλειστικά από αλλοδαπές πόρνες και τους πελάτες τους. Σοφοκλέους, ώρα 18:00, ώρα ΜΗΔΕΝ.
12345
Πολλοί μιλούν για οργανωμένο σχέδιο, άλλοι για την εγκληματική αδιαφορία και ασχετοσύνη των αρμοδίων, που κατάφεραν να μετατρέψουν μια από τις ωραιότερες γειτονιές της Αθήνας σε γκέτο. Το σίγουρο είναι πως, όπως όλα τα γκέτο του κόσμου, και αυτό εδώ εξυπηρετεί μια «ανάγκη»: όλοι οι άνθρωποι που δεν θέλει κανείς έχουν «πεταχτεί» μαζί στην ίδια γειτονιά.
Είναι 18:00 το απόγευμα στην «κοιλιά της πόλης». Στη Μενάνδρου ο δρόμος έχει κλείσει άτυπα από μια αυτοσχέδια αγορά, οπού Τσιγγάνοι και Πακιστανοί πουλούν αγγούρια, κρεμμύδια, σπίρτα και τηλεκάρτες ανάμεσα σε σωρούς ολόκληρους από σκουπίδια. Η Σοφοκλέους θυμίζει εφιάλτη: Ο δρόμος έχει φρακάρει από μετανάστες και άστεγους που τρέχουν για το συσσίτιο του Κέντρου Υποδοχής Αστέγων, ενώ οι χρήστες τρυπιούνται ανάμεσα σε πλαστικά μπουκάλια και σκουπίδια. Στα δεξιά, στην οδό Γερανίου, μπροστά από τα κλειστά μαγαζιά έχει στηθεί το νέο μεγάλο στέκι της διακίνησης ναρκωτικών στην Αθήνα. Αγόρια και κορίτσια με σβηστά μάτια κάθονται στα γκρίζα σκαλιά και κάνουν νταραβέρι με τους εμπόρους. Η μυρωδιά είναι αποπνικτική. Το ίδιο βράδυ στην οδό Ευριπίδου -λίγο πιο κάτω από τη λαχαναγορά- ανάμεσα στα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα και τους γεμάτους γκραφίτι τοίχους, το πεζοδρόμιο είναι γεμάτο με τουλάχιστον 40 Νιγηριανές πόρνες που κάνουν πιάτσα ανάμεσα στα φρακαρισμένα αυτοκίνητα. Αντίο αθηναϊκό εμπορικό τρίγωνο - καλημέρα νέο αθηναϊκό γκέτο.
Η συγκεκριμένη γειτονιά -το τρίγωνο δηλαδή κάτω από την αγορά και μέχρι την Πειραιώς, μεταξύ Ομόνοιας και Πλατείας Μοναστηρακίου- ήταν πάντα μια λαϊκή εμπορική γειτονιά. Εδώ έμεναν άνθρωποι που δούλευαν σε λαϊκές βιοτεχνίες, εδώ ήρθαν και τα πρώτα μέλη της πακιστανικής και κινέζικης κοινότητας στα μέσα της δεκαετίας του '90 - δυο κοινότητες που έδωσαν και την πρώτη νότα «εξωτισμού» στη λευκή Αθήνα. Η λαϊκότητά της εξάλλου ήταν αυτό που έκανε αυτήν τη γειτονιά την πιο γοητευτική της Αθήνας: πού αλλού θα μπορούσε να βρει κανείς μαγαζιά που πουλούσαν από παραδείσια πουλιά μέχρι κουφέτα και σφουγγάρια; Τα φτηνά νοίκια, οι γκαλερί που ξεφύτρωναν παντού, η ανάπτυξη της γειτονιάς του Ψυρρή ως πόλου εναλλακτικής διασκεδάσης και downtown κατοικίας έδωσαν ώθηση στην περιοχή. Νέοι επαγγελματίες, γραφίστες, αρχιτέκτονες, σχεδιαστές, καλλιτέχνες νοίκιασαν και αγόρασαν καταστήματα, γραφεία και σπίτια, δίπλα σε μαγαζιά μπαχαρικών και βιοτεχνίες. «Όλοι νομίζαμε πως η περιοχή θα γινόταν όπως έχει γίνει το downtown όλων των πόλεων, κάτι σαν το East Village ή το Soho» λέει ο Κωνσταντίνος Ζουγανέλης, ψυχή του μπαρ-εστιατορίου Guru στην Πλατεία Θεάτρου κι ένας από τους πρώτους που επένδυσαν στην περιοχή σχεδόν 10 χρόνια πίσω. «Διαψευστήκαμε οικτρά» προσθέτει.
Η περιοχή άρχισε να αλλάζει ριζικά λίγο μετά τους Ολυμπιακούς - κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσε να πει κανείς πως όλοι οι ανεπιθύμητοι της πόλης, όλες οι μειονοτικές ομάδες που δεν ήθελε κανείς, μαζεύτηκαν στο ίδιο μέρος την ίδια στιγμή: πρεζάκια, άστεγοι, πόρνες και αλλοδαποί «πετάχτηκαν» σε μία περιοχή. Κι αφέθηκαν και αυτοί και η περιοχή στην τύχη τους.
Η αρχή έγινε με την ίδρυση της Δ' Θεραπευτικής Μονάδας του ΟΚΑΝΑ στη Σοφοκλέους στο τέλος του 2003. Οι κάτοικοι υποστηρίζουν πως η μονάδα του ΟΚΑΝΑ ήταν ο βασικός λόγος για την υποβάθμιση της περιοχής, μιας και μαζί με τους χρήστες ήρθαν και οι έμποροι ναρκωτικών. Αυτό -δυστυχώς- επιβεβαιώνεται και από κύκλους της Δίωξης Ναρκωτικών, που αναφέρουν πως μετά την εγκατάσταση της Θεραπευτικής Μονάδας υπήρξε κατακόρυφη αύξηση στη χρήση και διακίνηση ναρκωτικών στην περιοχή. Σημειώνουν μάλιστα πως η πιάτσα της αθηναϊκής διακίνησης ηρωίνης -που σε αυτή την περιοχή γίνεται ως επί το πλείστον από Αφρικανούς- έχει πλέον μεταφερθεί από την Ομόνοια στη οδό Γερανίου. Το πρόβλημα δεν είναι ο ΟΚΑΝΑ, που κάνει ιδιαίτερο αξιόλογο έργο, αλλά η δημιουργία της συγκεκριμένης μονάδας στο κέντρο της πόλης. «Έχουμε γράψει κατ' επανάληψη στις αναφορές μας προς το υπουργείο Υγείας πως οι μονάδες του ΟΚΑΝΑ στο κέντρο της πόλης συνεισφέρουν σοβαρά στην υποβάθμιση της περιοχής» αναφέρουν από τη Δίωξη. Εξάλλου, οι συλλήψεις δεν κάνουν και πολλά - την επομένη, μετά το αυτόφωρο και τον εισαγγελέα, οι ίδιοι άνθρωποι είναι πάλι πίσω στους ίδιους δρόμους.
Δεν είναι τυχαίο πάντως πως η συγκεκριμένη μονάδα «διέλυσε» τον κοινωνικό ιστό της γειτονιάς, γεμίζοντάς την με εμπόρους και άπειρους χρήστες. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΕΚΤΕΠΝ (Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής) η Δ' Θεραπευτική Μονάδα λειτουργεί κυρίως με πρόγραμμα «χαμηλού ουδού» (γνωστό και ως πρόγραμμα χαμηλών προδιαγραφών), πραγματοποιώντας εισαγωγές και από άλλες μονάδες θεραπείας. Με λίγα λόγια, σε αυτήν τη μονάδα πηγαίνουν χρήστες που αδυνατούν να ολοκληρώσουν το βραχυπρόθεσμο, «δύσκολο» πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ κι έτσι ακολουθούν ένα πιο χαλαρό, ελαστικό πρόγραμμα κατά το οποίο απλώς τους χορηγείται μεθαδόνη. «Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια υπάρχουν και αυτά τα προγράμματα - της νοοτροπίας περάστε, πάρτε τη δόση σας και φύγετε. Δεν είναι θέμα να δίνεις στο χρήστη το υποκατάστατο και μετά να του λες να φύγει. Και αυτά τα προγράμματα είναι που δυστυχώς δημιουργούν και τη μεγαλύτερη παρενόχληση στην τοπική κοινωνία. Αν υπήρχε καλή διαχείριση του προγράμματος δεν θα ενοχλούσαν. Και χρειάζεται και η συμμετοχή των πολιτών σε μια τέτοια μονάδα, αλλιώς έχουμε φαινόμενα τύπου Ψωμιάδη στη Θεσσαλονίκη - που ξεσήκωσε όλη τη Θεσσαλονίκη για να μην πάει ο ΟΚΑΝΑ εκεί» υποστηρίζει η Μένη Μαλλιώρη, πρώην πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ. Ας σημειωθεί πως η ηγεσία του ΟΚΑΝΑ, βρίσκεται μεταξύ προέδρων και αρνήθηκε να μας μιλήσει.
Το 2004, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, εμφανίστηκαν και οι πρώτες Νιγηριανές πόρνες στην περιοχή. Κατέλαβαν την περιοχή κάτω από τη λαχαναγορά και τις αρχές της Ευριπίδου - μια πιάτσα που μέχρι τότε ανήκε παραδοσιακά στις τραβεστί. Κανείς, ούτε ο αρμόδιος προϊστάμενος του Τμήματος Ηθών αλλά ούτε και οι μη κυβερνητικοί οργανισμοί που ασχολούνται με το trafficking, δεν ξέρει με σιγουριά πόσες είναι. Το μόνο σίγουρο, σύμφωνα με το Τμήμα Ηθών, είναι πως ο αριθμός τους έχει αυξηθεί κατά πολύ με τα χρόνια. Όπως εξάλλου και με τις συλλήψεις για τα ναρκωτικά, οι κοπέλες πάνε στο αυτόφωρο και το επόμενο βράδυ ξαναβγαίνουν στο δρόμο. «Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο γιατί αυτές οι κοπέλες έχουν όλες κάρτα πολιτικού πρόσφυγα και ακόμα και τα ξενοδοχεία που χρησιμοποιούν είναι νομικά πάρα πολύ δύσκολο να σφραγιστούν» λέει ο αρμόδιος προϊστάμενος του Τμήματος Ηθών. Η μόνη λύση θα ήταν φυσικά να εξαλειφθεί το κύκλωμα. Όπως και στις περισσότερες περιπτώσεις trafficking, είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταδικαστούν οι μαστροποί: οι κοπέλες είναι πολύ φοβισμένες για να καταθέσουν· τις απειλούν ότι θα τους κάνουν βουντού, πως θα βλάψουν την οικογένειά τους στη Νιγηρία, ενώ το κάψιμο με σίδερο και οι βιασμοί είναι κομμάτια της καθημερινότητάς τους. Και φυσικά όσες προσαγωγές κι αν κάνει το Τμήμα Ηθών, το επόμενο βράδυ οι κοπέλες είναι πάλι εκεί, στο πόστο τους. Από τη στιγμή βέβαια που η ελληνική πολιτεία δεν έχει κάνει σχεδόν τίποτα για να αντιμετωπίσει το πολύ σοβαρό θέμα του trafficking -το οποίο ζει και βασιλεύει στην Ελλάδα-, ούτε και για να προστατέψει αυτές τις κοπέλες, οι Νιγηριανές αποτελούν άλλο ένα αναπόσπαστο κομμάτι της παρακμής της περιοχής.
Το 2005 εγκαινιάστηκε στη Σοφοκλέους και το Κέντρο Υποδοχής Αστέγων. Μια προσπάθεια σίγουρα αξιόλογη, που δυστυχώς όμως επιβάρυνε ακόμα περισσότερο τη γειτονιά: 1.200 άτομα -άστεγοι, μετανάστες, χρήστες- τρώνε εδώ κάθε μέρα. Παράλληλα, η μεταναστευτική κοινότητα, που μέχρι πρόσφατα αποτελείτο από Κινέζους και Πακιστανούς εργαζόμενους που τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους και με την υπόλοιπη γειτονιά, άλλαξε χαρακτήρα (κυρίως λόγω της εισχώρησης Αφρικανών εμπόρων ναρκωτικών, καθώς και αλλοδαπών χρηστών), με αποτέλεσμα έναν άτυπο πόλεμο μεταξύ των αλλοδαπών διαφορετικής εθνικότητας της γειτονιάς.
Το παζλ συμπληρώθηκε με την υποβάθμιση του Ψυρρή. Η φούσκα του πόλου εναλλακτικής νυχτερινής διασκέδασης αλλά κυρίως του τόπου κατοικίας «downtown» έσκασε πολύ γρήγορα. Άνοιξαν εκατοντάδες μαγαζιά -καφέ-μπαρ, ταβέρνες, εστιατόρια- σε ελάχιστα οικοδομικά τετράγωνα: πολλά χωρίς άδεια, τα περισσότερα χωρίς να τηρούν έστω και ελάχιστα τις προδιαγραφές. Η περιοχή κατάντησε ένα πελώριο σουπερμάρκετ μαζικής διασκέδασης με άπειρα σκουπίδια - αφόρητη και για τους παλιούς αλλά και για τους νέους του κατοίκους. Ο Μάριος Τσουρουπής μετακόμισε στη γειτονιά το 2003. Στο ισόγειο του κτιρίου του άνοιξε ένα μπαρ με πολύ δυνατή μουσική που ξενυχτούσε μέχρι τις 6:00 το πρωί, χωρίς καμία ηχομόνωση. Ο κ. Τσουρουπής καλούσε την αστυνομία, τηλεφωνούσε στο δήμο -έπαιρνε τηλέφωνο το ίδιο το μπαρ- μέχρι που άρχισε να δέχεται απειλητικά τηλεφωνήματα. «Σύμφωνα με τη νομοθεσία, από τον 3ο όροφο και μετά είναι γενικές κατοικίες, ενώ επιτρέπεται και βιοτεχνία ελαφράς όχλησης. Ενώ υπάρχει αυτή η νομοθεσία, δεν έχει γίνει καμία μέριμνα για τους κατοίκους» λέει ο ίδιος. Δεν είναι τυχαίο πως στου Ψυρρή έχουν απομείνει πλέον μόνο 500 κάτοικοι. Η αναβάθμιση της περιοχής έχει πλέον επισήμως αποτύχει.
Κάτοικοι και καταστηματάρχες που εγκαταλείπουν την περιοχή (ενδεικτικό είναι πως στην Ευριπίδου από τρεις φούρνους που λειτουργούσαν υπάρχει πλέον μόνο ο ένας), χρήστες κι έμποροι, σκουπίδια, πόρνες, άστεγοι και μετανάστες συνθέτουν την εικόνα μιας επιθετικής καινούργιας κατάστασης που θυμίζει όλο και περισσότερο γκέτο: περιστατικά σαν αυτό που περιγράφει η Ιωάννα Κωστίκα, γραφίστρια που έχει το γραφείο της στην περιοχή εδώ και 3,5 χρόνια, έχουν γίνει πλέον συνηθισμένα: «Κάτω από το γραφείο μου έχει πρακτορείο για υπεραστικά τηλεφωνήματα. Ένα απόγευμα, κάποιος μπήκε μέσα και έκλεψε 10 ευρώ. Σε λιγότερο από μισή ώρα είχαν μαζευτεί από κάτω 20 Πακιστανοί και 20 Αφρικανοί οι οποίοι παίζανε ξύλο με κοτρόνες και δοκάρια από την οικοδομή. Σκοτωνόντουσαν κυριολεκτικά. Η αστυνομία εμφανίστηκε μετά από 45 λεπτά». Παράλληλα, κανείς δεν θέλει να πάρει την ευθύνη αυτής της απεγνωσμένης πραγματικότητας - ή να κάνει κάτι για να λύσει το θέμα. Η αστυνομία παραπέμπει στο δήμο, ο δήμος στον εισαγγελέα και τούμπαλιν. Πολλοί μιλούν για ένα σύστημα που μοιάζει σαν να έχει φτιαχτεί για να μη λειτουργεί.
Ενδεικτικό είναι πως σε ένα συμβούλιο που έγινε μετά από προτροπή και μεγάλο αγώνα των κατοίκων, των εργαζομένων και των ιδιοκτητών καταστημάτων με αντιπρόσωπους του ΥΠΕΧΩΔΕ, του δήμου και της αστυνομίας, τα αποτελέσματα ήταν άκρως απογοητευτικά. «Μας έδωσαν την εντύπωση πως ζουν σε μια άλλη πόλη από αυτή που ζούμε εμείς, σαν να τα άκουγαν αυτά τα πράγματα για πρώτη φορά» λέει ο Κωνσταντίνος Ζουγανέλης. Πράγματι, κανείς στο Δήμο Αθηναίων δεν θεώρησε τον εαυτό του αρκετά αρμόδιο επί του θέματος για να μας μιλήσει - όλοι μας παρέπεμπαν σε κάποιον άλλον. Κι όμως, όλα αυτά γίνονται στο κέντρο της πόλης. Αυτήν τη στιγμή στο πίσω μέρος του Δημαρχείου τα μαρμάρινα σκαλιά είναι γεμάτα χρήστες που ψάχνουν για τη δόση τους.
Πολλοί μιλούν για οργανωμένο σχέδιο, άλλοι για την εγκληματική αδιαφορία και ασχετοσύνη των αρμοδίων που κατάφεραν να μετατρέψουν μια από τις ωραιότερες γειτονιές της Αθήνας σε γκέτο. Το σίγουρο είναι πως, όπως όλα τα γκέτο του κόσμου, και αυτό εδώ εξυπηρετεί μια «ανάγκη»: όλοι οι άνθρωποι που δεν θέλει κανείς έχουν «απομονωθεί» μαζί στην ίδια γειτονιά.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το παράξενο της υπόθεσης μοιάζει να είναι η τοποθεσία: καμία ευρωπαϊκή πόλη δεν έχει γκέτο στο κέντρο, δίπλα ακριβώς από τα τουριστικά αξιοθέατα. Κι όμως, το πραγματικά παράδοξο είναι αλλού: η μοναδική αθηναϊκή ευρεσιτεχνία είναι το πώς μια περιοχή που έζησε την «ανάπλαση» και την «άνθιση» -τη γνωστή συνταγή του λεγόμενου gentrification, με γκαλερί, λοφτ, μπαρ και καλλιτέχνες- κατάφερε μέσα σε λιγότερο από δέκα χρόνια όχι μόνο να γίνει χειρότερη από πριν, αλλά και να μεταμορφωθεί στο πρώτο κεντρικό αθηναϊκό γκέτο.
Τι θα κάνετε Κύριε Καμίνη στη γειτονιά του Ψυρρή?
“Την άμεση παρέμβαση για την σωτηρία των Αθηνών ζητούν από την κυβέρνηση, αλλά και τη νέα δημαρχιακή αρχή της ελληνικής πρωτεύουσας, οι κάτοικοι του κέντρου, καθώς η πόλη τελεί υπό πλήρη θεσμική και λειτουργική κατάρρευση. Ιστορικές συνοικίες βιώνουν την απαξίωση και γκετοποιούνται, η νύχτα έρχεται να επιβάλλει τα δικά της μέτρα και σταθμά και δεκάδες άνθρωποι ερωτοτοτροπούν με την σκέψη της μετακόμισης στα προάστεια – υπνουπόλεις της Αττικής. Η Αθήνα βιώνει μία απίστευτη υποβάθμιση, που την έχει χαντακώσει στον ρόλο του ουραγού των ευρωπαίκών πρωτευουσών και έχει παύσει πια να θεωρείται ελκυστική. «Η Αθήνα είναι σήμερα άρρωστη και έχει αλλάξει τελείως την πυκνότητα και την μορφή της. Στους δρόμους αντί για άνθρωποι, κυκλοφορούν αυτοκίνητα. Το πράγμα πάει προς το χειρότερο. Χρειάζεται μαζική κινητοποίηση για να δοθεί μία καινούρια πνοή σε μία πόλη σαν την Αθήνα που πνίγεται σήμερα. Το πρόβλημα είναι κατ’ αρχήν πολιτικό. Η πόλη είναι σαν άνθρωπος. Αν δεν την φροντίσει κανείς, πολλές φορές πεθαίνει». Τάδε έφη, Γιώργος Κανδύλης προ 25 ετών! Κανείς δεν τον άκουσε. Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Νύχτα. Τα σοκάκια του Ψυρρή είναι απονεκρωμένα. Το ίδιο και πολλά μαγαζιά. Στις πολυκατοικίες, τα περισσότερα διαμερίσματα δεν έχουν φως και είναι άδεια. Σε κάποια στενά δεν σου πάει η ψυχή να μπεις. Το σκοτάδι και οι ύποπτες φιγούρες σου κόβουν την ανάσα. Γύρω τους ιστορικά κτίρια καταρρέουν. Στην πλατεία Κουμουνδούρου, ο περιπτεράς έμαθε να έχει μάτια στην πλάτη. «Δεν έμεινε και κανένα μαγαζί που να μην έχουν ανοίξει» διηγείται. Πίσω του, στο γκαζόν άστεγοι και μετανάστες χωρίς χαρτιά σκίζουν χαρτόκουτα και τα μοιράζονται για την βραδιά. Στο πλάι τους μία τσιγγάνα ετοιμάζεται να στείλει τα μικρά της για επαιτεία.
«Τριάντα χρόνια έχω εδώ τη βιοτεχνία μου και,όμως, φέτος χρειάστηκε να βάλω για πρώτη φορά ρολά στο μαγαζί» διηγείται ο βιοτέχνης, κ. Α. Ρούτσης. Γέννημα – θρέμμα στην περιοχής, ο κ. Ρούτσης αποτελεί έναν εκ των τελευταίων παραδοσιακών βιοτεχνών της του ιστορικού τριγώνου, καθώς, μόλις ένας ακόμη εξακολουθεί να δραστηριοποιείται στην περιοχή. «Οι υπόλοιποι τα έκλεισαν και έφυγαν» λέει. Στα ενδότερα του καταστήματός του, διηγείται πόσες πολλές φορές γνωστοί και φίλοι του δέχθηκαν βίαιες επιθέσεις με στόχο την κλοπή. «Ευελπιστούμε ο Γιώργος Καμίνης να φτιάξει τα πράγματα» λέει με συγκρατημένη αισιοδοξία. Όσο κι αν προσπαθεί ο βιοτέχνης να εμψυχώσει την κατάσταση, γύρω του επικρατούν απογοητευτικές συνθήκες. Παράνομα παζάρια με ζαρζαβατικά, ναρκωτικά και κλοπιμαία, απίστευη βρωμιά που δεν συναντάται πουθενά αλλού στην Αθήνα, ένα ετερόκλητο μπουλούκι που διαλύεται και ενώνεται εκ νέου κάθε φορά που περνούν οι αστυνομικοί και άστεγοι που τρώνε από τα σκουπίδια!
Σε ένα στενάκι του Ψυρρή, όλη η παρακμή της Αθήνας συμβολίζεται σε ένα πρόσωπο: Ένας άστεγος Ασιάτης που δεν φορά ρούχα, αλλά λινάτσες από τις γύρω οικοδομές που διαχέονται στο πεζοδρόμο και τον κάνουν σαν να φαίνεται ότι βγαίνει μέσα από την γη, αρνείται για λόγους αξιοπρέπειας να δεχθεί τα φαγώσιμα που του αφήνουν οι κάτοικοι της περιοχής. «Έτσι, του λέμε ότι τα αφήνουμε για τον γάτο του» λένε οι άνθρωποι του Ψυρρή. Στα παρακείμενα κτίρια – ερείπια, με ελάχιστες τουαλέτες και μηδαμινή υγιεινή, βιώνουν στοιβαγμένοι εκατοντάδες εμιγκρέδες, οι οποίοι πληρώνουν 130 ευρώ το μήνα για να κοιμούνται σε στρώματα, κάποιοι εκ των οποίων στις ταράτσες! Σε άλλο κτίριο λειτουργεί ένας παράλληλος τρίτος κόσμος, όπου συνυπάρχουν άθλια δωμάτια με δεκάδες κατοίκους στο καθένα, παράνομες βιοτεχνίες στην οποίες δουλεύουν Ασιάτες χωρίς χαρτιά και ασφάλιση και αδειανοί όροφοι με αίθουσες κλειστές. Για τον επιχειρηματία κ. Γ. Σουλτανιά, ο οποίος ήρθε πιτσιρίκι από την Ευρυτανία στα χρόνια της μεγάλης εσωτερικής μετανάστευσης, τα πράγματα έχουν καταστεί μη αναστρέψιμα. «Δουλεύω το γκαράζ εδώ και 40 χρόνια. Πληρώνω 800 ευρώ ανταποδοτικά τέλη κάθε μήνα στον δήμο. Και τι παίρνω πίσω; Τίποτα! Όλα μόνοι μας τα κάνουμε! Και την καθαριότητα και τα πεζοδρόμια» λέει. Όπως εξηγεί, πλέον αδυνατεί να εργαστεί όσο δούλευε παλιότερα, λόγω των κινδύνων από τις συνεχείς επιθέσεις, με αποτέλεσμα να χάσει τους μισούς πελάτες τους. «Έχω γιο 30 χρονώ, τρία χρόνια είναι άνεργος και, όμως, εδώ δεν είναι πια μέρος για να δουλέψει» συμπληρώνει.
Για την πρόεδρο του Συλλόγου «Παναθήναια», κυρία Βάσω Νικολακοπούλου, το πρόβλημα ξεκινά από την αδιαφορία του δήμου για την περιοχή, την συγκέντρωση προνοιακών δομών αιχμής μέσα σε λίγα οικοδομικά τετράγωνα και τη γενικότερη υποβάθμιση του ιστορικού κέντρου. Ανεπαρκείς υποδομές, πάρκα χωρίς παγκάκια, νεοκλασικά που ρημάζουν, πολεδομικές παρεμβάσεις που γίνονται χωρίς μελέτες (!) και ένα ξεχασμένο μαστερ πλαν ενοποιήσεων που έμεινε στα συρτάρια! «Μέχρι και οι κινέζοι έμποροι φεύγουν. Έχουν συμβεί ανείπωτα πράγματα ακόμη και σε αυτούς. Μία γειτόνισσα πηγαίνει το παιδί της σε διεθνές σχολείο, αφού δεν βλέπει μέλλον στην Ελλάδα και ετοιμάζονται να φύγουν. Πώς να ζήσει εδώ μία οικογένεια με τόση πολύ βρωμιά και ναρκωτικά; Οι επεμβάσεις της αστυνομίας απλά ωθούν το γκέτο λίγο πιο πέρα» εξηγεί.«Το Πάσχα μοιράζουν στους κατοίκους αρνιά. Σε άλλους στέλνουν καλάθια με δώρα και ποτά. Ορισμένοι λαμβάνουν μηνιαίο «επίδομα» 300 ή 400 ευρώ. Φυσικά και αυτό γίνεται για να μην φωνάζουν την αστυνομία για ηχορύπανση! Είναι, ίσως, ο μόνος τρόπος για να έχουν οι μαγαζάτορες το κεφάλι τους ήσυχο». Η μαρτυρία ανήκει σε πρόσωπο που διατέλεσε επικεφαλής σε νυχτερινά μαγαζιά στο Γκάζι και, το οποίο αναφέρεται στο modus operandi μίας ιδιαίτερα δύσκολης συμβίωσης, αυτής μεταξύ της νύχτας και της ημέρας. «Ζούμε μία διαρκή μετάλλαξη ως γειτονιά από το 1980. Διάφοροι έχουν βάλει ως στόχο την αλλαγή των χρήσεων και του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της περιοχής» σημειώνει ο πολιτικός μηχανικός, κ. Σπ. Πηλίτσης. «Το Γκάζι αποτελεί έναν χώρο με μεγάλες ιδιοκτησίες, τις οποίες, κάποιοι εποφθαλμιούν. Όταν το πρώτο κύμα πίεσης μέσω εγκατάστασης πληθυσμού απέτυχε, επιχειρήθηκε ένα δεύτερο κύμα δια της μεθόδου των απαλλοτριώσεων, η οποία κατέπεσε στο ΣΤΕ. Τελικώς, δημιουργήθηκε ένας τρίτος μοχλός πίεσης, αυτός της εγκατάστασης καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος» τονίζει. Ο κ. Πηλίτσης μιλά για μαγαζιά – ρημάδια, που δεν τηρούν κανένα κανόνα ασφαλείας και βρίσκονται σε καθεστώς μερικής ή πληρους παρανομίας, υπό την ανοχή της πολιτείας. «Η συνύπαρξη κατοικίας και νύχτας είναι αδύνατη. Η ηχορύπανση είναι τέτοια που κουνιέται το κρεβάτι» λέει.«Λειτουργούν λες και δεν υπάρχουμε. Δεν θα παραδώσουμε την γειτονιά μας. Μας έχουν ρίξει ξύλο και μας έσπασαν τα γραφεία μας. Πολλά από αυτά τα μαγαζιά δεν έχουν καν άδειες ή έχουν άδειες άσχετες με αυτό που πραγματικά είναι. Πρόσφατα, άνοιξε νέα “πίστα” και δουλεύει χωρίς άδεια!» εξηγεί η κυρία Βασιλική Μπάρκα. Όπως λένε κάτοικοι της περιοχής, έχει αλλοιωθεί πλέον ο χαρακτήρας της γειτονιάς και φοβούνται ότι το ποτάμι δεν θα έχει γυρισμό. «Ζητούμε από τον κ. Καμίνη να εφαρμόσει τους νόμους» σημειώνει”.
«Τριάντα χρόνια έχω εδώ τη βιοτεχνία μου και,όμως, φέτος χρειάστηκε να βάλω για πρώτη φορά ρολά στο μαγαζί» διηγείται ο βιοτέχνης, κ. Α. Ρούτσης. Γέννημα – θρέμμα στην περιοχής, ο κ. Ρούτσης αποτελεί έναν εκ των τελευταίων παραδοσιακών βιοτεχνών της του ιστορικού τριγώνου, καθώς, μόλις ένας ακόμη εξακολουθεί να δραστηριοποιείται στην περιοχή. «Οι υπόλοιποι τα έκλεισαν και έφυγαν» λέει. Στα ενδότερα του καταστήματός του, διηγείται πόσες πολλές φορές γνωστοί και φίλοι του δέχθηκαν βίαιες επιθέσεις με στόχο την κλοπή. «Ευελπιστούμε ο Γιώργος Καμίνης να φτιάξει τα πράγματα» λέει με συγκρατημένη αισιοδοξία. Όσο κι αν προσπαθεί ο βιοτέχνης να εμψυχώσει την κατάσταση, γύρω του επικρατούν απογοητευτικές συνθήκες. Παράνομα παζάρια με ζαρζαβατικά, ναρκωτικά και κλοπιμαία, απίστευη βρωμιά που δεν συναντάται πουθενά αλλού στην Αθήνα, ένα ετερόκλητο μπουλούκι που διαλύεται και ενώνεται εκ νέου κάθε φορά που περνούν οι αστυνομικοί και άστεγοι που τρώνε από τα σκουπίδια!
Σε ένα στενάκι του Ψυρρή, όλη η παρακμή της Αθήνας συμβολίζεται σε ένα πρόσωπο: Ένας άστεγος Ασιάτης που δεν φορά ρούχα, αλλά λινάτσες από τις γύρω οικοδομές που διαχέονται στο πεζοδρόμο και τον κάνουν σαν να φαίνεται ότι βγαίνει μέσα από την γη, αρνείται για λόγους αξιοπρέπειας να δεχθεί τα φαγώσιμα που του αφήνουν οι κάτοικοι της περιοχής. «Έτσι, του λέμε ότι τα αφήνουμε για τον γάτο του» λένε οι άνθρωποι του Ψυρρή. Στα παρακείμενα κτίρια – ερείπια, με ελάχιστες τουαλέτες και μηδαμινή υγιεινή, βιώνουν στοιβαγμένοι εκατοντάδες εμιγκρέδες, οι οποίοι πληρώνουν 130 ευρώ το μήνα για να κοιμούνται σε στρώματα, κάποιοι εκ των οποίων στις ταράτσες! Σε άλλο κτίριο λειτουργεί ένας παράλληλος τρίτος κόσμος, όπου συνυπάρχουν άθλια δωμάτια με δεκάδες κατοίκους στο καθένα, παράνομες βιοτεχνίες στην οποίες δουλεύουν Ασιάτες χωρίς χαρτιά και ασφάλιση και αδειανοί όροφοι με αίθουσες κλειστές. Για τον επιχειρηματία κ. Γ. Σουλτανιά, ο οποίος ήρθε πιτσιρίκι από την Ευρυτανία στα χρόνια της μεγάλης εσωτερικής μετανάστευσης, τα πράγματα έχουν καταστεί μη αναστρέψιμα. «Δουλεύω το γκαράζ εδώ και 40 χρόνια. Πληρώνω 800 ευρώ ανταποδοτικά τέλη κάθε μήνα στον δήμο. Και τι παίρνω πίσω; Τίποτα! Όλα μόνοι μας τα κάνουμε! Και την καθαριότητα και τα πεζοδρόμια» λέει. Όπως εξηγεί, πλέον αδυνατεί να εργαστεί όσο δούλευε παλιότερα, λόγω των κινδύνων από τις συνεχείς επιθέσεις, με αποτέλεσμα να χάσει τους μισούς πελάτες τους. «Έχω γιο 30 χρονώ, τρία χρόνια είναι άνεργος και, όμως, εδώ δεν είναι πια μέρος για να δουλέψει» συμπληρώνει.
Για την πρόεδρο του Συλλόγου «Παναθήναια», κυρία Βάσω Νικολακοπούλου, το πρόβλημα ξεκινά από την αδιαφορία του δήμου για την περιοχή, την συγκέντρωση προνοιακών δομών αιχμής μέσα σε λίγα οικοδομικά τετράγωνα και τη γενικότερη υποβάθμιση του ιστορικού κέντρου. Ανεπαρκείς υποδομές, πάρκα χωρίς παγκάκια, νεοκλασικά που ρημάζουν, πολεδομικές παρεμβάσεις που γίνονται χωρίς μελέτες (!) και ένα ξεχασμένο μαστερ πλαν ενοποιήσεων που έμεινε στα συρτάρια! «Μέχρι και οι κινέζοι έμποροι φεύγουν. Έχουν συμβεί ανείπωτα πράγματα ακόμη και σε αυτούς. Μία γειτόνισσα πηγαίνει το παιδί της σε διεθνές σχολείο, αφού δεν βλέπει μέλλον στην Ελλάδα και ετοιμάζονται να φύγουν. Πώς να ζήσει εδώ μία οικογένεια με τόση πολύ βρωμιά και ναρκωτικά; Οι επεμβάσεις της αστυνομίας απλά ωθούν το γκέτο λίγο πιο πέρα» εξηγεί.«Το Πάσχα μοιράζουν στους κατοίκους αρνιά. Σε άλλους στέλνουν καλάθια με δώρα και ποτά. Ορισμένοι λαμβάνουν μηνιαίο «επίδομα» 300 ή 400 ευρώ. Φυσικά και αυτό γίνεται για να μην φωνάζουν την αστυνομία για ηχορύπανση! Είναι, ίσως, ο μόνος τρόπος για να έχουν οι μαγαζάτορες το κεφάλι τους ήσυχο». Η μαρτυρία ανήκει σε πρόσωπο που διατέλεσε επικεφαλής σε νυχτερινά μαγαζιά στο Γκάζι και, το οποίο αναφέρεται στο modus operandi μίας ιδιαίτερα δύσκολης συμβίωσης, αυτής μεταξύ της νύχτας και της ημέρας. «Ζούμε μία διαρκή μετάλλαξη ως γειτονιά από το 1980. Διάφοροι έχουν βάλει ως στόχο την αλλαγή των χρήσεων και του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της περιοχής» σημειώνει ο πολιτικός μηχανικός, κ. Σπ. Πηλίτσης. «Το Γκάζι αποτελεί έναν χώρο με μεγάλες ιδιοκτησίες, τις οποίες, κάποιοι εποφθαλμιούν. Όταν το πρώτο κύμα πίεσης μέσω εγκατάστασης πληθυσμού απέτυχε, επιχειρήθηκε ένα δεύτερο κύμα δια της μεθόδου των απαλλοτριώσεων, η οποία κατέπεσε στο ΣΤΕ. Τελικώς, δημιουργήθηκε ένας τρίτος μοχλός πίεσης, αυτός της εγκατάστασης καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος» τονίζει. Ο κ. Πηλίτσης μιλά για μαγαζιά – ρημάδια, που δεν τηρούν κανένα κανόνα ασφαλείας και βρίσκονται σε καθεστώς μερικής ή πληρους παρανομίας, υπό την ανοχή της πολιτείας. «Η συνύπαρξη κατοικίας και νύχτας είναι αδύνατη. Η ηχορύπανση είναι τέτοια που κουνιέται το κρεβάτι» λέει.«Λειτουργούν λες και δεν υπάρχουμε. Δεν θα παραδώσουμε την γειτονιά μας. Μας έχουν ρίξει ξύλο και μας έσπασαν τα γραφεία μας. Πολλά από αυτά τα μαγαζιά δεν έχουν καν άδειες ή έχουν άδειες άσχετες με αυτό που πραγματικά είναι. Πρόσφατα, άνοιξε νέα “πίστα” και δουλεύει χωρίς άδεια!» εξηγεί η κυρία Βασιλική Μπάρκα. Όπως λένε κάτοικοι της περιοχής, έχει αλλοιωθεί πλέον ο χαρακτήρας της γειτονιάς και φοβούνται ότι το ποτάμι δεν θα έχει γυρισμό. «Ζητούμε από τον κ. Καμίνη να εφαρμόσει τους νόμους» σημειώνει”.
Τι θα κάνει ο Καμίνης με τα λαμόγια στου Ψυρρή???
Βγήκε δήμαρχος με κορώνες για τη προστασία των κατοίκων του Ιστορικού Κέντρου. Τρείς μήνες τώρα οι κατοικοι της περιοχής του Ψυρρή δέχονατι επιθέσεις απο τους σκυλάδες μαγαζάτορες με τη ζωντανη μουσική οταν διαμαρτύροινατι να χαμηλώσουν την ένταση της ζωντανής μουσικής, οι οποίοι έχουν βάλει μέσα στα υπνοδωμάτιά τους ολόκληρο το πρόγραμμά τους εως τις 5 το πρωί...
Το αποτυχημένο «μοντέλο» του Ψυρρή, που δημιούργησε μια «μαύρη τρύπα» μέσα στο ιστορικό κέντρο των Αθηνών, εισβάλλει σιγά σιγά και στα Πετράλωνα. Εδώ και δύο χρόνια σημαντικό μέρος της «βιομηχανίας» της διασκέδασης μετεγκαθίσταται στην ιστορική γειτονιά της Αθήνας, καταλαμβάνοντας ελεύθερους χώρους, περιορίζοντας την αστική κινητικότητα και παράγοντας φαινόμενα ασύμβατα με τη χρήση της κατοικίας. Οι Πετραλωνίτες πλέον αντιδρούν, καθώς η πρόσφατη ιστορία έχει δείξει ότι όπου πάει η νύχτα κουβαλά και τα προβλήματά της, ενώ οι ειδικοί καλούν την Πολιτεία να ανακτήσει την πρωτοβουλία της πολεοδομικής πολιτικής, προτού είναι αργά.
Την αντίφαση που περικλείει αυτή η προβληματική «συνύπαρξη» ημέρας και νύχτας περιγράφει ο κ. Αλ. Λούης. «Τα τελευταία δύο χρόνια δεν μπορώ να κοιμηθώ με ανοιχτό παράθυρο, δεν μπορώ να περπατήσω στα πεζοδρόμια, συχνά αναγκάζομαι να καλώ την Αστυνομία γιατί οι άνθρωποι που έρχονται να διασκεδάσουν παρκάρουν με θράσος μπροστά στην πιλοτή μου και πληρώνω διπλάσια τιμή για τον καφέ κάτω από το σπίτι μου. Από την άλλη, η αγοραία αξία του ακινήτου μου παρά την κρίση υπερδιπλασιάστηκε μέσα σε μιάμιση δεκαετία! Είναιλοιπόναυτό υποβάθμιση ή αναβάθμιση;» διερωτάται. «Το ζήτημα είναι πολιτικό»
Για τον επίκουρο καθηγητή Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Π. Δραγώνα το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό και αφορά τη λειτουργία των θεσμών. «Τα τελευταία χρόνια η δυναμική του αθηναϊκού αστικού χώρου είναι πολύ ισχυρότερη από τις προβλέψεις των πολεοδομικών σχεδίων αλλά και τις δυνατότητες εφαρμογής και ελέγχου τους.Η βιομηχανία της διασκέδασης “αφουγκράζεται” τη δυναμική της πόλης πολύ καλύτερα από τις τοπικές αρχές και είναι πλέον σε θέση να επηρεάζει την εξέλιξη κρίσιμων περιοχών,εκμεταλλευόμενη το κενό που δημιουργεί η δυσλειτουργία των θεσμών.Προβλήματα όπως η απουσία σχεδιασμού, η γραφειοκρατία, η καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων,ο κατακερματισμός αρμοδιοτήτων σε διαφορετικούς φορείς,η ανεπαρκής δυνατότητα αστυνόμευσης καιβέβαιαη διαφθορά καθιστούν αναποτελεσματική την Πολιτεία και τον δήμο,και αφήνουν ελεύθερο το πεδίο δράσης στα διαφορετικά πρόσωπα της βιομηχανίας της διασκέδασης» εξηγεί.
Οπως επισημαίνει ο κ. Δραγώνας, αυτή η δυσλειτουργία πλήττει ακόμη και την ίδια τη βιομηχανία της διασκέδασης, καθώς η ανεξέλεγκτη «περιφορά» των νυχτερινών δραστηριοτήτων από τη μία περιοχή στην άλλη δεν προσφέρει τίποτε σε κανέναν. Ο καθηγητής υπογραμμίζει ότι αποτελεί επιτακτική ανάγκη το ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων, ενώ θεωρεί απαραίτητη την ύπαρξη ενός οράματος για την ανάπτυξη της πόλης. Σύμφωνα με την αρχιτέκτονα κυρία Ευδοκία Σελιανίτη, το πρόβλημα δεν είναι απλώς τοπικού ενδιαφέροντος, αλλά αφορά όλη την πόλη. «Η πόλη χρειάζεται σχέδιο και μελέτη για τις μελλοντικές προοπτικές της. Αυτή τη στιγμή οι πολίτες της Αθήνας στερούνται οποιαδήποτε θεσμική γραμμή άμυνας. Μάλιστα,λόγω και της κρίσης,η Πολιτεία έχει εγκαταλείψει πλήρως την πόλη και αυτή η κατάσταση της πολεοδομικής,αλλά και κοινωνικής αποδιοργάνωσης μας ζημιώνει όλους. Οσο δεν υπάρχει σχεδιασμός σε σχέση με τον χώρο, την πόλη και τις χρήσεις που χωροθετούνται για την Αθήνα,η κοινωνία θα στερείται εργαλεία άμυνας.Η απουσία θεσμικού πλαισίου επιτρέπει στον καθένα να εγκαθίσταται και να επεκτείνεται όπου και όπως επιθυμεί.Και αυτό είναι λάθος και σε βάρος όλων μας» εξηγεί. «Πώς θα πω “καλημέρα” στον γείτονα;»
«Τα Πετράλωνα είναι η μόνη περιοχή στην οποία τα ενοίκια κατοικιών έχουν εκτοξευθεί, αντί να πέσουν. Ως γνωστόν, η υποβάθμιση μιας γειτονιάς συνεπάγεται τη φυγή των μόνιμων κατοίκων, την εγκατάλειψη και συνεπώς την πτώση των ενοικίων.Πώς εξηγείταιλοιπόν το ότι τα ενοίκια στην πλατεία Μερκούρη,το πιο “θορυβώδες” σημείο των Πετραλώνων, έχουν αυξηθεί κατά 50% σε σχέση με πριν από δύο χρόνια; Πράγματι, οι συνθήκες στη γειτονιά έχουν αλλάξει, ωστόσο εδώ δεν υπάρχουν τα στοιχεία που οδήγησαν περιοχές σαν το Γκάζι και του Ψυρρή στη σημερινή τους μορφή:ούτε βιομηχανικοί χώροι,ούτε εγκαταλελειμμένα κτίρια, ούτε σε τελική ανάλυση κάτοικοι που είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τη γειτονιά» λέει μιλώντας στο «Βήμα» η συνιδιοκτήτρια του μπαρ «Βραζιλιάνα» κυρία Μαρία Παναγιώτου . «Πριν από δέκα χρόνια δίπλα στα τραπέζια της ταβέρνας μου έβγαζαν και οι γείτονες τα δικά τους.Αυτό πλέον έχει χαθεί. Με την πολυκοσμία και τη μόδα χάθηκαν η ομορφιά της γειτονιάς και η ποιότητα του κόσμου. Γιατί να επιθυμώ πελάτες που φωνάζουν και τραγουδούν ως τις τέσσερις τα χαράματα;Πώς θα πω “καλημέρα” στον γείτονα το άλλο πρωί, όταν θα ξέρω ότι το μαγαζί μου του κάνει τη ζωή δύσκολη;» αναρωτιέται ο ιδιοκτήτης της ιστορικής ταβέρνας «του Οικονόμου» κ. Κ. Διαμάντης. «Σεβόμαστε τις αντιδράσεις των κατοίκων και έχουμε ως κύριο μέλημα το καλό της γειτονιάς» συμπληρώνει η συνιδιοκτήτρια του μπαρ «Εl Camino» κυρία Ελισάβετ Νικολάου .
Το αποτυχημένο «μοντέλο» του Ψυρρή, που δημιούργησε μια «μαύρη τρύπα» μέσα στο ιστορικό κέντρο των Αθηνών, εισβάλλει σιγά σιγά και στα Πετράλωνα. Εδώ και δύο χρόνια σημαντικό μέρος της «βιομηχανίας» της διασκέδασης μετεγκαθίσταται στην ιστορική γειτονιά της Αθήνας, καταλαμβάνοντας ελεύθερους χώρους, περιορίζοντας την αστική κινητικότητα και παράγοντας φαινόμενα ασύμβατα με τη χρήση της κατοικίας. Οι Πετραλωνίτες πλέον αντιδρούν, καθώς η πρόσφατη ιστορία έχει δείξει ότι όπου πάει η νύχτα κουβαλά και τα προβλήματά της, ενώ οι ειδικοί καλούν την Πολιτεία να ανακτήσει την πρωτοβουλία της πολεοδομικής πολιτικής, προτού είναι αργά.
Την αντίφαση που περικλείει αυτή η προβληματική «συνύπαρξη» ημέρας και νύχτας περιγράφει ο κ. Αλ. Λούης. «Τα τελευταία δύο χρόνια δεν μπορώ να κοιμηθώ με ανοιχτό παράθυρο, δεν μπορώ να περπατήσω στα πεζοδρόμια, συχνά αναγκάζομαι να καλώ την Αστυνομία γιατί οι άνθρωποι που έρχονται να διασκεδάσουν παρκάρουν με θράσος μπροστά στην πιλοτή μου και πληρώνω διπλάσια τιμή για τον καφέ κάτω από το σπίτι μου. Από την άλλη, η αγοραία αξία του ακινήτου μου παρά την κρίση υπερδιπλασιάστηκε μέσα σε μιάμιση δεκαετία! Είναιλοιπόναυτό υποβάθμιση ή αναβάθμιση;» διερωτάται. «Το ζήτημα είναι πολιτικό»
Για τον επίκουρο καθηγητή Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Π. Δραγώνα το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό και αφορά τη λειτουργία των θεσμών. «Τα τελευταία χρόνια η δυναμική του αθηναϊκού αστικού χώρου είναι πολύ ισχυρότερη από τις προβλέψεις των πολεοδομικών σχεδίων αλλά και τις δυνατότητες εφαρμογής και ελέγχου τους.Η βιομηχανία της διασκέδασης “αφουγκράζεται” τη δυναμική της πόλης πολύ καλύτερα από τις τοπικές αρχές και είναι πλέον σε θέση να επηρεάζει την εξέλιξη κρίσιμων περιοχών,εκμεταλλευόμενη το κενό που δημιουργεί η δυσλειτουργία των θεσμών.Προβλήματα όπως η απουσία σχεδιασμού, η γραφειοκρατία, η καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων,ο κατακερματισμός αρμοδιοτήτων σε διαφορετικούς φορείς,η ανεπαρκής δυνατότητα αστυνόμευσης καιβέβαιαη διαφθορά καθιστούν αναποτελεσματική την Πολιτεία και τον δήμο,και αφήνουν ελεύθερο το πεδίο δράσης στα διαφορετικά πρόσωπα της βιομηχανίας της διασκέδασης» εξηγεί.
Οπως επισημαίνει ο κ. Δραγώνας, αυτή η δυσλειτουργία πλήττει ακόμη και την ίδια τη βιομηχανία της διασκέδασης, καθώς η ανεξέλεγκτη «περιφορά» των νυχτερινών δραστηριοτήτων από τη μία περιοχή στην άλλη δεν προσφέρει τίποτε σε κανέναν. Ο καθηγητής υπογραμμίζει ότι αποτελεί επιτακτική ανάγκη το ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων, ενώ θεωρεί απαραίτητη την ύπαρξη ενός οράματος για την ανάπτυξη της πόλης. Σύμφωνα με την αρχιτέκτονα κυρία Ευδοκία Σελιανίτη, το πρόβλημα δεν είναι απλώς τοπικού ενδιαφέροντος, αλλά αφορά όλη την πόλη. «Η πόλη χρειάζεται σχέδιο και μελέτη για τις μελλοντικές προοπτικές της. Αυτή τη στιγμή οι πολίτες της Αθήνας στερούνται οποιαδήποτε θεσμική γραμμή άμυνας. Μάλιστα,λόγω και της κρίσης,η Πολιτεία έχει εγκαταλείψει πλήρως την πόλη και αυτή η κατάσταση της πολεοδομικής,αλλά και κοινωνικής αποδιοργάνωσης μας ζημιώνει όλους. Οσο δεν υπάρχει σχεδιασμός σε σχέση με τον χώρο, την πόλη και τις χρήσεις που χωροθετούνται για την Αθήνα,η κοινωνία θα στερείται εργαλεία άμυνας.Η απουσία θεσμικού πλαισίου επιτρέπει στον καθένα να εγκαθίσταται και να επεκτείνεται όπου και όπως επιθυμεί.Και αυτό είναι λάθος και σε βάρος όλων μας» εξηγεί. «Πώς θα πω “καλημέρα” στον γείτονα;»
«Τα Πετράλωνα είναι η μόνη περιοχή στην οποία τα ενοίκια κατοικιών έχουν εκτοξευθεί, αντί να πέσουν. Ως γνωστόν, η υποβάθμιση μιας γειτονιάς συνεπάγεται τη φυγή των μόνιμων κατοίκων, την εγκατάλειψη και συνεπώς την πτώση των ενοικίων.Πώς εξηγείταιλοιπόν το ότι τα ενοίκια στην πλατεία Μερκούρη,το πιο “θορυβώδες” σημείο των Πετραλώνων, έχουν αυξηθεί κατά 50% σε σχέση με πριν από δύο χρόνια; Πράγματι, οι συνθήκες στη γειτονιά έχουν αλλάξει, ωστόσο εδώ δεν υπάρχουν τα στοιχεία που οδήγησαν περιοχές σαν το Γκάζι και του Ψυρρή στη σημερινή τους μορφή:ούτε βιομηχανικοί χώροι,ούτε εγκαταλελειμμένα κτίρια, ούτε σε τελική ανάλυση κάτοικοι που είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τη γειτονιά» λέει μιλώντας στο «Βήμα» η συνιδιοκτήτρια του μπαρ «Βραζιλιάνα» κυρία Μαρία Παναγιώτου . «Πριν από δέκα χρόνια δίπλα στα τραπέζια της ταβέρνας μου έβγαζαν και οι γείτονες τα δικά τους.Αυτό πλέον έχει χαθεί. Με την πολυκοσμία και τη μόδα χάθηκαν η ομορφιά της γειτονιάς και η ποιότητα του κόσμου. Γιατί να επιθυμώ πελάτες που φωνάζουν και τραγουδούν ως τις τέσσερις τα χαράματα;Πώς θα πω “καλημέρα” στον γείτονα το άλλο πρωί, όταν θα ξέρω ότι το μαγαζί μου του κάνει τη ζωή δύσκολη;» αναρωτιέται ο ιδιοκτήτης της ιστορικής ταβέρνας «του Οικονόμου» κ. Κ. Διαμάντης. «Σεβόμαστε τις αντιδράσεις των κατοίκων και έχουμε ως κύριο μέλημα το καλό της γειτονιάς» συμπληρώνει η συνιδιοκτήτρια του μπαρ «Εl Camino» κυρία Ελισάβετ Νικολάου .
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)