5/13/2010

Κλέφτες και πάνω ... πιότεροι...

Αθήνα, όπως Νυρεμβέργη
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΗ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟ
απο LIFO

Οι ναζί εγκληματίες πολέμου, όταν δικάζονταν στη Νυρεμβέργη, για τις θηριωδίες τους εναντίον των ευρωπαϊκών λαών, είχαν ένα κοινό μεταξύ τους υπερασπιστικό επιχείρημα: ότι εκτελούσαν διαταγές.

Οι ντόπιοι πολιτικοί που τις τελευταίες δεκαετίες εγκλημάτησαν κυριολεκτικά εναντίον της χώρας μας, πρωταγωνιστώντας στη ρεμούλα και τη διαφθορά, έχουν το δικό τους επιχείρημα: ότι τους έδωσε την εξουσία ο ελληνικός λαός. Όμως η εξουσία δεν αυτο-νομιμοποιείται.

Κάθε εξουσία, αιρετή ή όχι, φέρει το βάρος της απόδειξης. Αλλιώς καταλύεται. Η ψήφος του λαού είναι μια εντολή εμπιστοσύνης, της οποίας αποδείχτηκαν ανάξιοι, άβουλοι και μοιραίοι. Εξυπηρέτησαν δουλικά και με κάθε μέσο τα σχέδια των ισχυρών, έπνιξαν κάθε υγιή αντίδραση εκ των κάτω και καταλήστευσαν τον εθνικό πλούτο, βυθίζοντας την Ελλάδα στην ανέχεια και τη διεθνή ανυποληψία.

Είναι τέτοιας έκτασης το πλιάτσικο των τελευταίων δεκαετιών, που για να ανακτήσει η χώρα τον χαμένο αυτοσεβασμό της και να μη νιώθουν οι Έλληνες οι τελευταίοι του κόσμου, θα έπρεπε η Αθήνα να μετατραπεί στη Νυρεμβέργη των πολιτικών.

Υπό την προϋπόθεση να σταματήσει πάραυτα η κοροϊδία των εξεταστικών επιτροπών της Βουλής. Να ακυρωθεί αναδρομικά ο κατάπτυστος νόμος περί ευθύνης υπουργών και όλοι αυτοί οι απατεώνες να οδηγηθούν στα ποινικά δικαστήρια για ληστεία του εθνικού πλούτου κατ' εξακολούθηση. Και μόνο από τα ελάχιστα που έχουν κατά καιρούς διαρρεύσει για πρόσωπα, μίζες, ύποπτες συμβάσεις και συναλλαγές, η μισή κυβέρνηση Σημίτη και η μισή Καραμανλή θα έμπαιναν φυλακή. Οι υπόλοιποι θα πετάγονταν κλοτσηδόν από το Κοινοβούλιο ως άχρηστοι ή συνένοχοι διά της σιωπής τους.



Όμως αυτό μάλλον δεν γίνεται.

Και οι κλέφτες, σίγουροι για την ατιμωρησία τους, συνεχίζουν να εμφανίζονται δημοσίως και να βγάζουν γλώσσα.

Αλλά δεν τα έχουν υπολογίσει καλά.

Το μεγαλύτερο θηρίο είναι ο λαός.

Όταν αγριέψει δεν αντιμετωπίζεται, όπως δεν αντιμετωπίζονται τα στοιχεία της φύσης, οι πλημμύρες, οι τυφώνες, τα ηφαίστεια.

Έχετε αντικρίσει εργαζόμενους όταν το εργοστάσιο που δούλευαν φαλίρισε; Έχετε δει με πόση μανία και λύσσα στρέφονται εναντίον των πρώην αφεντικών τους; Εναντίον εκείνων που μέχρι χθες θαύμαζαν ή μισούσαν κρυφά, μα υπάκουαν στις εντολές τους, έκαναν τα στραβά μάτια στην εκμετάλλευση και τις απάτες, κατάπιναν τα ψέματα και τις προσβολές, μόνο και μόνο γιατί έτσι συντηρούσαν τα σπίτια τους και μεγάλωναν τα παιδιά τους;

Όταν αυτό το ξίκικο έστω ισοζύγιο ανατραπεί, όλα αυτά που συσσώρευαν επί χρόνια μέσα τους, ξεσπάνε ασυγκράτητα κατά παντός υπευθύνου.

Και τότε, βρείτε τρύπα να κρυφτείτε.

Ταξίδι στην Αλεξάνδρεια του Καβάφη Υδατογραφίες της Anna Boghiguian Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης

Το Μουσείο Μπενάκη σε συνεργασία με τη γκαλερί Καλφαγιάν παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Αθήνα το έργο της Anna Boghiguian. Με οδηγό τις υδατογραφίες της ξαναδιαβάζουμε τα ποιήματα του Καβάφη και ταξιδεύουμε στο μαγικό τοπίο της Αλεξάνδρειας. Ένα ταξίδι που φαίνεται λυρικό αλλά είναι συνάμα εκρηκτικό και σκοτεινό, ένα ταξίδι που μεταφέρει το παρελθόν στο παρόν, ξεπλένει τον Αλέξανδρο στα νερά του Γάγγη και κρύβει μέσα στο αστικό τοπίο τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες.
Όπως η ζωγραφική της, τα λόγια της, γεμάτα πάθος και νοσταλγία, μας μεταφέρουν την ιδανική εικόνα της πόλης που έφυγε:
« H Αλεξάνδρεια είναι από τη φύση της μια παράξενη πόλη, μια πόλη –λιμάνι στην Αίγυπτο που όμως διαφέρει από τις άλλες αιγυπτιακές πόλεις σε ιδιοσυγκρασία και ιστορία. Βυθισμένη στους μύθους του παρελθόντος, ένας αντικατοπτρισμός και μια σκιά από περασμένες δόξες και πολιτισμούς, μόνο διαισθητικά γίνεται αντιληπτή ανάμεσα στη σκόνη και τους ήχους του αέρα. Το χειμώνα η πόλη παύει να είναι παραθεριστικό κέντρο και παίρνει τη συνηθισμένη της μορφή του λιμανιού. Κάποτε σταυροδρόμι διαφορετικών πολιτισμών, κάποτε κατοικημένη από διάφορες εθνικότητες, Έλληνες, Ιταλοί, Ισπανοί, Εβραίοι, Αρμένιοι και Άραβες που συγχρωτίζονταν και συμβίωναν χωρίς εθνικούς περιορισμούς, όπως τον καιρό των Πτολεμαίων… Ο Durrell έγραψε το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο και αποθανάτισε για πάντα την πόλη. Ο Forster πριν από αυτόν έγραψε για τον Καβάφη και την Αλεξάνδρεια απευθυνόμενος στο αγγλόφωνο κοινό. Ο Καβάφης με τα ποιήματά του αποκαλύπτει την ιστορία της πόλης στον κόσμο….
Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τον Καβάφη να κινείται γοργά με τον αέρα της πόλης ανάμεσα στα διάφορα καφενεία και μπαρ της γειτονιάς του, ή να πηγαίνει στη δουλειά του, στην Εταιρία Ύδρευσης και Άρδευσης, να ανεβαίνει με το ασανσέρ στον 4ο όροφο, όπου βρισκόταν το γραφείο του, και να κάθεται στη θέση του με θέα την Corniche και τη Μεσόγειο, επαναλαμβάνοντας τα ποιήματά του σαν στο θέατρο, και δημιουργώντας ο ίδιος, σαν ηθοποιός, ένα θέατρο μέσα στο θέατρο…
Στο διαμέρισμά του στοιβάζονταν αντικείμενα και, όπως έχω διαβάσει, άλλα ήταν πολύτιμα και όμορφα και άλλα δεν είχαν αισθητική αξία παρά μόνο τη σκόνη που τα σκέπαζε. Ξεχασμένα στο χώρο, υπήρχαν αρμονικά, όπως η ποίηση του… Τα πολλά βάζα που είχε ίσως να ήταν γεμάτα με λουλούδια και καθώς δεν ήθελε τον ηλεκτρισμό και χρησιμοποιούσε γκάζι για φωτισμό, ο χώρος πρέπει να είχε μια θερμή ακτινοβολία από τα κεριά που σκίαζαν το χώρο με μαλακές σκιές, όπως οι σκιές του παρελθόντος για τις οποίες γράφει στα ποιήματά του, όταν περιγράφει το απαλό και αισθαντικό φως των κεριών…
Τον φαντάζομαι να κατεβαίνει την οδό Ατταρίν …το δρόμο των μπαχαρικών. Περνούσε μπροστά από πολλά παλαιοπωλεία, μαγαζιά με μυρωδικά και μπαχαρικά. Όλα τα εισαγόμενα αγαθά από διάφορες χώρες ήταν εκεί εκτεθειμένα. Έφτανε στο λιμάνι για να υποδεχτεί τους ναύτες. Πήγαινε στα καφενεία και όπως ένας Έλληνας φιλόσοφος δίδασκε στους νέους ποιητές της πόλης την ιστορία, την ποίηση και βέβαια τη ζωή…Αγαπούσε το κρασί του και τα κομμένα στη μέση τσιγάρα του. Ήταν ο τέλειος Έλληνας, ένας εραστής της γλώσσας του… Το μέτρο του ήταν αυτό του βαλς, του ταγκό ή της λαϊκής μουσικής. Θα προσέθετα και της κλασσικής ελληνικής μουσικής παρόλο που δεν έχω γνώση παρά μόνο διαίσθηση. Όπως με τον Tagore και τον Shawki, η μουσική υπήρξε μια αναγκαιότητα των ποιημάτων, αν και τα ποιήματα του Καβάφη δεν τραγουδήθηκαν…
Ο Καβάφης ήταν το κλειδί μου για να ανοίξω την πόλη, την ιστορία της Αλεξάνδρειας καθώς και της μυθικής, φαντασιακής πόλης. Ο ίδιος ακολουθεί τις κατακτήσεις του Αλέξανδρου του Μεγάλου και πηγαίνει στην Ινδία, στην κατασκευή των μαντάλα, και αποκηρύσσει τα αμαρτήματα του στο Γάγγη.»

Η έκθεση της Anna Boghiguian εντάσσεται στο VIP πρόγραμμα της Αrt Athina, της Διεθνούς Συνάντησης Σύγχρονης Τέχνης που πραγματοποιείται για 16η συνεχή χρονιά από τις 13-16 Μαΐου.
www.art.athina.gr

Βιογραφικό
Η Anna Boghiguian γεννήθηκε στο Κάιρο το 1946. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και οικονομικά στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Καΐρου και ύστερα Καλές Τέχνες. Συνέχισε τις σπουδές της γύρω από τις τέχνες και τη μουσική στο πανεπιστήμιο Concordia του Μόντρεαλ από όπου πήρε πτυχίο BFA. Τα έργα της έχουν παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και έχει εικονογραφήσει βιβλία που αφορούν την Αλεξάνδρεια, τον Καβάφη και γενικότερα την Αίγυπτο. Σήμερα ζει και εργάζεται στο Κάιρο.

Εκδόσεις και εικονογραφήσεις βιβλίων
Zabalawi, Naguid Mahfouz in Kitab fi Gariba, Moh. Labad (επιμ.), Perio Libros, UNESCO, 1995
Poems, Constantine Cavafy, Fata Morgana, 1998
Carnet égyptien, Giuseppe Ungaretti, Fata Morgana, 1998
Siwa Door, Tom Lamont, Um El Duyna, Κάιρο, 1998
Alexandria, Joachim Sartorius, εκδόσεις Ροδακιό, Αθήνα, 1999
Selections of the stories of Ghalab Halasa in Kitab fi Gariba, Perio Libros, UNESCO, Παρίσι, 1999
Images of the Nile, Fata Morgana, 2000
Farewell to Alexandria, Harry E. Tzalas, American University Cairo Press, 2000
Anna’s Egypt, American University Cairo Press, 2003

Πρόσφατες εκθέσεις
2009 11th International Istanbul Biennial, Κωνσταντινούπολη
2009 “Hand in Hand”, Rodeo Gallery, Κωνσταντινούπολη
2008 “In the Middle of the Middle”, Gallery Sfeir-Semler, Βηρυτός
2007 1st Thessaloniki Biennale of Contemporary Art, Thessaloniki
2007 Safar Khan Gallery, Κάιρο
2004 Contemporary Arab Representations: Cairo, Bildmuseet, Umeå
2003 Contemporary Arab Representations: Cairo, Witte de With Centre for Contemporary Art, Ρότερνταμ


Ώρες λειτουργίας:
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή: 09:00-15:00
Τετάρτη: 09:00-21:00
Δευτέρα κλειστά

Επικοινωνία:
Μουσείο Μπενάκη
Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης
Αγίων Ασωμάτων 22 & Διπύλου 12 – Αθήνα
Τηλ: 210 3251311, Φαξ: 210 3225500
www.benaki.gr

Philip Taaffe: Έκστασις

Η Gagosian της Αθήνας παρουσιάζει μία έκθεση με νέα έργα σε χαρτί και πρόσφατους πίνακες του Philip Taaffe.

Τρίτη 18 Μαΐου – Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010
Εγκαίνια: Τρίτη18 Μαΐου, 8μ.μ. – 10μ.μ.

Ουσιαστικά, όλη μου η δουλειά είναι μία διαδικασία περιγραφής. Η στάση μου απέναντι στη συστηματική επανάληψη σχετίζεται με το σωρευτικό αποτέλεσμα της συνεχόμενης χρήσης γραμμών και χρωμάτων. Εάν εστιάσουμε εκεί την προσοχή μας, και τα δούμε ως συγκεκριμένα μοτίβα ή σημεία, τι αποτυπώνουν; Μετατρέπονται σε ένα είδος γεωγραφικού πεδίου με δυναμική δομή.
-Philip Taaffe

Οι σύνθετες εικόνες του Taaffe (Τάαφ) προκύπτουν από τον ευρύ στοχασμό του πάνω στην αλληλεπίδραση μεταξύ φόρμας και εικόνας –στην τέχνη, στη φύση, στην αρχιτεκτονική και στην αρχαιολογία– την οποία επεξεργάζεται μέσα από την ιδιαίτερη και ενεργή σχέση που έχει αυτή η αλληλεπίδραση με την ιστορία της αφηρημένης ζωγραφικής τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή. Το σχέδιο διαδραματίζει πάντοτε πολύ σημαντικό ρόλο στην τέχνη του. Τα περισσότερα από τα πρώιμα έργα της σχολής της Οικειοποίησης (της Bridget Riley, του Myron Stout, του Charles Shaw και άλλων) ήταν κατά κύριο λόγο ζωγραφισμένα στο χέρι. Αργότερα, οι πίνακες συμπεριελάμβαναν υψιτυπίες σε χαρτί πρώιμων γραφιστικών μελετών που στη συνέχεια μεταφέρονταν σαν κολλάζ πάνω στον καμβά. Ο Taaffe έχει χρησιμοποιήσει μονοτυπίες και άλλες τεχνικές τυπώματος για τη μεταφορά ενός έργου σε διαφορετικό υλικό –μεταξύ των οποίων και η χρήση ριζόχαρτου για ξεπατίκωμα– για να δημιουργήσει πολλά από τα μεγάλης κλίμακας έργα του.

Από το 2003, ο Taaffe πειραματίστηκε εκτενώς με την τεχνική της καλλιγραφίας με υδατογράφημα, τόσο σε χαρτί όσο και σε καμβά. Αυτή η ρέουσα οπτική ενέργεια που χρησιμοποιεί με τόση δεξιοτεχνία σε αυτά τα έργα του –η οποία παραπέμπει τόσο στην καλλιγραφία της Άπω Ανατολής και του Ισλάμ, όσο και στις πρώιμες εικονογραφήσεις σε βιβλία φυσικής ιστορίας– φανερώνει μια νέα αισθητική διάσταση που ξεφεύγει από τις συχνά ελεγχόμενες και φορμαλιστικές μεθόδους του. Τα πρόσφατα έργα του Taaffe σε χαρτί αποτελούν συναρπαστική συνέχεια αυτών των πειραματισμών και αναζητήσεων. Προσαρμόζοντας και προσθέτοντας στο ήδη τεράστιας έκτασης οπτικό λεξικό του την τεχνική του paste-paper –ένα μίγμα από διαφορετικά είδη μπογιάς και άλλων υλικών το οποίο το περνά πάνω στο χαρτί και στη συνέχεια
αφήνει αποτυπώματα πάνω σε αυτό χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε αντικείμενο είναι διαθέσιμο γύρω του– έχει δημιουργήσει μερικά συναρπαστικά έργα του. Η τεχνική paste-paper χρονολογείται από τον 18ο αιώνα όταν άρχισε να χρησιμοποιείται στη διακοσμητική βιβλιοδεσία. Με τη μίξη μπογιάς με αλεύρι και άλλα φυσικά υλικά, δημιουργούσαν μια αλληλουχία ανάγλυφων σχεδίων φτιαγμένων από το αποτύπωμα κτενών, βουρτσών και άλλων αντικειμένων. Ο αρχικός γαλλικός όρος για την τεχνική paste-paper ήταν Décalcomanie, από μία τεχνική που χρησιμοποιούσαν για να μεταφέρουν εικόνες και σχέδια στην πορσελάνη. Τον 20ό αιώνα η τεχνική αυτή χρησιμοποιήθηκε από τους Σουρεαλιστές με εντυπωσιακά αποτελέσματα δημιουργώντας μια αφαιρετική εικονοποιία μέσω τυχαίων και αυτόματων χειρονομιών. Η έρευνα του Taaffe στις παλαιότερες τεχνικές είναι φανερή σε όλο το πρόσφατο έργο του, από τις κοχλιακές περιδινήσεις του έργου Flores Martis (2008) μέχρι τα τοτεμικά κρανία του έργου Puteoli (2007) που ξεπροβάλλουν μέσα από λωρίδες χρώματος. Στα έργα Tripoli (2009) και Spuma Lupi (2009) οι αρχέγονες φιγούρες είναι τόσο πυκνά ζωγραφισμένες που καθίστανται οριακά αφηρημένες, καταρρίπτοντας τις τυπικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα σε φόρμα και αφαίρεση.
Στους πιο πρόσφατους πίνακές του ο Taaffe συνεχίζει να συνθέτει και να αναπαράγει ιστορικά σημαντικές γεωμετρικές φόρμες και μοτίβα τα οποία εμπεριέχουν σημαντικές πολιτισμικές αφηγήσεις. Σε τρία έργα της Ανδαλουσιανής σειράς πινάκων που ξεκίνησε το 2008, προβάλλει το μοτίβο τού αρχιτεκτονικά σχεδιασμένου αραβουργήματος που είχε χρησιμοποιήσει από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, μέσα από εκρήξεις χρώματος που παραπέμπουν στην τεχνική orizomegami που αναπτύχθηκε στην Ιαπωνία κατά τον 8ο αιώνα. Για τον Taaffe η μίξη του αραβουργήματος με το ελεγχόμενα απρόβλεπτο αποτέλεσμα των σχεδίων του orizomegani σηματοδοτεί μια ιστορική επικάλυψη μια που και οι δύο τεχνικές διαδόθηκαν κατά τον 9ο αιώνα. Στον έναν από τους πίνακες, η ένταση σε σημείο εκστασιασμού που επιτυγχάνεται ανάμεσα στο πυκνό πλέγμα που αποτελεί το πλαίσιο και τις ζωντανές εκρήξεις χρώματος, δημιουργεί μια αίσθηση χωρικής αστάθειας και δυναμισμού. Σε ένα άλλο έργο, ένας δομημένος καμβάς χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει συσχετισμούς ανάμεσα στην ιστορία της μοντέρνας αφαίρεσης, της παραδοσιακής ισλαμικής εικονοποιίας και της ιαπωνικής αισθητικής.

Ένας πλήρως εικονογραφημένος κατάλογος εκατόν πενήντα σελίδων έχει εκδοθεί ειδικά για την έκθεση και περιλαμβάνει δοκίμια και κείμενα του κριτικού τέχνης John Yau, του ποιητή και ειδικού στα περί του Ισλάμ Peter Lamborn Wilson, καθώς και του ποιητή Robert Kelly.

Ο Philip Taaffe γεννήθηκε στο Elizabeth του New Jersey το 1955 και σπούδασε στο Cooper Union της Νέας Υόρκης. Έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές διεθνείς εκθέσεις όπως η Carnegie International, η Μπιενάλε του Σύδνεϋ, η Whitney Biennial of American Art, και παράλληλα πολιτιστικοί φορείς όπως οι IVAM, Valencia (2000), Galleria d'Arte Moderna, San Marino (2004), και το Kunstmuseum Wolfsburg (2008) έχουν οργανώσει εκθέσεις οι οποίες αναλύουν το έργο του. Έργα του υπάρχουν σε πολλές δημόσιες συλλογές όπως του Museum of Modern Art της Nέας Υόρκης, του Museum of Fine Arts της Βοστώνης, του Philadelphia Museum of Art, του Whitney Museum of American Art της Νέας Υόρκης, του Solomon R. Guggenheim Museum της Νέας Υόρκης, του San Francisco Museum of Art, και του Museo Nacional Reina Sofia της Μαδρίτης. Μια έκθεση με πίνακές του από το 2000 έως το 2010 θα φιλοξενηθεί στο Irish Museum of Modern Art του Δουβλίνου τον Μάιο του 2011.

Ο Taaffe ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη.

Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε με τη Χριστίνα Παπαδοπούλου στην Gagosian Αθήνας στο τηλέφωνο 210 3640215.

Για πληροφορίες Τύπου παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον Φοίβο Σακαλή στην ηλεκτρονική διεύθυνση fivos@fivos-sakalis.gr ή στα τηλέφωνα 210 6422849 και 6947 645400.

Οι περφόμανς της ART-ATHINA 2010

Οι περφόμανς της ART-ATHINA 2010


ATOPOS CULTURAL ORGANIZATION
ATOPIC BODIES [ΟΝΕ]: Mr & Mrs Myth, aka The Myths
Ο Πολιτιστικός Οργανισμός ATOPOS παρουσιάζει τo project ATOPIC BODIES [ONE]: Mr & Mrs Myth, aka The Myths, σε συνεργασία με τον σχεδιαστή Charlie Le Mindu. Tην Πέμπτη 13 Μαΐου, ο Mr και η Mrs Myth θα υποδεχτούν τους επισκέπτες της ART-ATHINA 2010 στο περίπτερο της ATOPOS (N1). Oι Myths είναι ένα ζευγάρι «σύγχρονων χαρακτήρων», «κανονικό» και «παράξενο» όπως όλα τα άλλα. Ταυτόχρονα θα προβάλλεται στο περίπτερο το φιλμ του Βασίλη Καρύδη και του Νικόλα Γεωργίου, αρχισυντακτών του DAPPER DAN MAGAZINE, με τις περιπέτειες των Myths στην Αθήνα.
Την Παρασκευή 14 και το Σάββατο 15 Μαΐου ο Charlie Le Mindu θα πραγματοποιήσει ένα workshop στον ίδιο χώρο. Οι επισκέπτες θα παρακολουθήσουν τη διαδικασία δημιουργίας ενός νέου έργου και όταν τελειώσει θα μπορούν να το φορέσουν, να περιπλανηθούν στον εκθεσιακό χώρο με αυτό, να δουν τον εαυτό τους και να τους δουν οι άλλοι με νέο σώμα και μέσα από καινούριο βλέμμα. Τα ATOPIC BODIES [ONE] είναι μια εισαγωγή στο νέο project της ATOPOS με τίτλο NOT A TOY και εγκαινιάζουν μια σειρά εκδηλώσεων που θα παρουσιαστούν κατά το 2010 και 2011 στον καινούριο χώρο του οργανισμού στο Μεταξουργείο.
___________________________________________

ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΤΟΥ DEREE – THE AMERICAN COLLEGE OF GREECE
Οργάνωση: Jennifer Nelson

Jessica Speckhard
Η περφόρμανς της Speckhard ερευνά το γυναικείο σώμα, το περιορισμένο, πλασμένο και εγκιβωτισμένο μέσα στον εξωτερικό κόσμο. Το έργο εμβαθύνει σε θέματα μεγέθους σχετικά με τη γυναικεία μορφή (όσο μικρότερη, τόσο καλύτερη...;) και καλλιεργεί ιδέες που σκοπό έχουν να ελέγξουν ή να αλλάξουν τις γυναίκες (πρέπει να προσαρμοζόμαστε αδιάκοπα έτσι ώστε να ικανοποιούμε τις ανάγκες των άλλων;). Ταυτόχρονα αποτελεί μια γνήσια γλυπτική αναζήτηση της αναλογίας και του σώματος, μια έκφραση του άγχους της σύγχρονης γυναίκας και μια ψυχολογική υποχώρηση, της οποίας τα επίπεδα ξεδιπλώνονται καθώς προχωρά η διαρκής εξέλιξη του έργου. Το έργο αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να εκληφθεί ως η πάλη της γυναίκας να επιστρέψει στη μήτρα (ή πίσω, στον εσωτερικό εαυτό της).


Open Space - Open Art
Αμαλία Χαρικιοπούλου
Το έργο της Αμαλίας Χαρικιοπούλου δημιουργεί έναν ανοιχτό και μεταφυσικό χώρο τέχνης που συμπίπτει με τον ψυχικό κόσμο των γυναικών, οι οποίες πρέπει να διαπραγματευτούν τις αντιθέσεις ανάμεσα στις πολιτισμικές προσδοκίες και τις προσωπικές τους επιθυμίες. Αυτές οι αντικρουόμενες ορμές θα αποδοθούν στο έργο σαν ένα σύνολο εικόνων ευσαρκίας και «θεσπέσιων» γυναικών. Η καλλιτέχνης εκτελεί μια χορογραφία με πατίνια πάνω στη σκηνή συνοδευόμενη από ένα remix μουσικών κομματιών. Η χορογραφία αποτελεί το προσωπικό της μονοπάτι μέσα από καλλιτεχνικές μεθοδολογίες απεικόνισης αλλά και τις αντιφάσεις του φύλου.


Feeding On HOles
Rosina Ivanova
Το Feeding On HOles συνίσταται στην παραγωγή και κατανάλωση τρυπών, που δείχνουν το τίποτα να μετουσιώνεται σε κάτι. Δημιουργώντας, εκθέτοντας, αδειάζοντας, αγγίζοντας τρύπες, περνώντας νοητικά μέσα από τρύπες, διαπραγματευόμενη με τρύπες, η καλλιτέχνης θέτει το ερώτημα «Πώς καταναλώνουμε το τίποτα;». Η τέχνη τού να ανοίγεις τρύπες αποτελεί ένα έργο τέχνης που μπορεί κανείς να το αντιληφθεί μόνο μέσα από προσωπική εμπειρία. Η καλλιτεχνική παραγωγή τρυπών αποτελεί μια πράξη θηλυκής ενδυνάμωσης: η δύναμη ενός αθώου κοριτσιού με λευκή φούστα που τρυπάει με ένα δυνατό τρυπάνι, συνδυάζεται με την αποφασιστικότητά της να πολλαπλασιάσει και να αναπαράγει μια πρωτότυπη ιδέα (μια αρχέτυπη τρύπα) και να ρίξει τον εαυτό της μέσα στην κενότητα της τρύπας. Στόχος της δεν είναι να ανακαλύψει με ποιον τρόπο μπορεί να συσκευαστεί ένα έργο, αλλά να δυναμώσει μέσα από την ίδια της τη βίαιη έκρηξη και να συνειδητοποιήσει τον δικό της στρατό από τρύπες.


Ηλεκτρισμένο σώμα
Σύλληψη/Επιμέλεια: Κατερίνα Νικολοπούλου
Το Ηλεκτρισμένο σώμα είναι ένα μία ζωντανή εγκατάσταση από ανθρώπινα σώματα που αποτελούν μια ρυθμική μηχανή φτιαγμένη από τα μέρη του. Κάθε μεταλλικό κομμάτι εξαρτάται από το άλλο για να λειτουργήσει σωστά, όπως τα ανθρώπινα μέλη εξαρτώνται το ένα από το άλλο. Τα ανθρώπινα σώματα είναι εύθραυστα όπως οι μηχανές. Μπορούν να σπάσουν και να θρυμματιστούν εάν ένα κομμάτι χάσει τον ρυθμό του. Όταν υπάρχει αρμονία, ο ηλεκτρισμός της ζωής λάμπει. Η εγκατάσταση εντέλει αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα όσων πιστεύουμε ότι αποτελούν την απλή πράξη της αναπνοής και το πόσο εύκολο είναι να σταματήσουμε να λειτουργούμε ως σώμα ή ως μηχανή.
____________________________________________________

CRIseS, CRIsES (κρίση, κρίσεις)
Δημοσθένης Αγραφιώτης (ποιητής, καλλιτέχνης διαμέσων)
Επιμέλεια: Μαρία Α. Αγγελή
Συλλογική, συμμετοχική επιτέλεση (performance) που οδηγεί στη δημιουργία ενός βιβλίου-καλλιτεχνήματος-εγκατάστασης. Ύστερα από μια σύντομη εισαγωγική επιτέλεση, ο Δημοσθένης Αγραφιώτης καλεί τους συμμετέχοντες να κατασκευάσουν σε χαρτί Α4 ή Α3, και στις δύο όψεις του, τις σελίδες-στοιχεία του βιβλίου-καλλιτεχνήματος και μετά γίνεται συναρμολόγηση του βιβλίου κατά διάφορες κατευθύνσεις με τη διαδοχική παράθεση των φύλλων. Το βασικό θέμα αναφέρεται στην «κρίση» και τους τρόπους που αυτή βιώνεται και γίνεται ή όχι κατανοητή από τους συμμετέχοντες-επιτελεστές.


_________________________________________________
Τι κι αν μια έκθεση ήταν ταινία δρόμου;
Αικατερίνη Γεγησιάν και Λουκία Αλαβάνου
Η Αικατερίνη Γεγησιάν και η Λουκία Αλαβάνου θα παρουσιάσουν στην ART-ATHINA την πρώτη περφόρμανς-ομιλία τους πάνω στο θέμα Τι κι αν μια έκθεση ήταν ταινία δρόμου;, η οποία αποτελείται από εικόνες, βίντεο και ομιλία. Με αφετηρία τη θέση του Boris Groys ότι «σύγχρονη τέχνη μπορεί να είναι και το να εκθέτεις», οι καλλιτέχνιδες θα συζητήσουν τον ρόλο του εκάστοτε μέσου στη διαδικασία παραγωγής σύγχρονης τέχνης, «τις φανταστικές κοινότητες» που δημιουργούνται στους σκοτεινούς χώρους μίας κινηματογραφικής αίθουσας ή στους λευκούς τοίχους μιας γκαλερί, τις συμβάσεις μίας ταινίας δρόμου και τον τρόπο με τον οποίο υπάρχουν τα αποσπάσματα των ταινιών σε διάφορα φορμά, σε αναμνήσεις και σε τόπους.
Το project Τι κι αν μια έκθεση ήταν ταινία δρόμου; θα πάρει τη μορφή ταινίας δρόμου μέσω μιας σειράς διαλέξεων που έχουν προγραμματιστεί για τον επόμενο χρόνο, στις οποίες οι δύο καλλιτέχνιδες θα παρουσιάζουν την έρευνά τους σταδιακά καθώς αυτή θα εξελίσσεται.

__________________________________________________

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ – ΚΟΙΝΗ ΘΕΑ
Lost in a Supermarket
Θεατρική ομάδα Blitz
Επιμέλεια: Ελένη Κούκου & Κατερίνα Τσέλου
Για τηv ART-ATHINA 2010 η Κοινή Θέα προτείνει την αντίστροφη διαδικασία από αυτήν που λαμβάνει χώρα στο Εθνικό Θέατρο. Αντί να προσκαλέσει εικαστικούς στους χώρους του θεάτρου, φέρνει μια θεατρική ομάδα στον χώρο της ART-ATHINA.
Η ομάδα Blitz που φιλοξενήθηκε φέτος στο Group Hostel του Εθνικού Θεάτρου, είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ομάδες νέων δημιουργών των οποίων η δουλειά υπερβαίνει τον αμιγώς θεατρικό χώρο και εντοπίζεται στο ενδιάμεσο πεδίο μεταξύ των τεχνών, αυτό δηλαδή που διερευνά και η Κοινή Θέα. Η ομάδα Blitz προετοιμάζει μια περφόρμανς ειδικά για την περίσταση, με τίτλο Lost in a Supermarket. Μια περφόρμανς στον χώρο της ART-ATHINA για τους πελάτες, τους επισκέπτες και τους ανθρώπους.

"Στη σάρκα της δημοκρατίας ασέλγησα κι εγώ"

"Ανάθεμα και κατάρα στους κλέφτες του δημόσιου βιου...κρεμαλα στους
πολιτικούς.... να πάνε φυλακή τα λαμογια...κάθαρση τωραείναι μερικες
απ τις κραυγές των αγανακτισμένων ελληνων για την κριση. Κριση που
δειχνει αξεπεραστη οσα δισ. ευρω και να μας δανεισουν..κριση που δεν
είναι μονο λογιστικη,κριση που δεν αποτυπωνεται μονο σε οικονομικα
μεγεθη, αλλα είναι κριση βαθυτατη και ριζωμενη πια στις ζωες ολων
μας.Ειναι κριση αξιων, νοοτροπιας και ηθους.

Ειμαι ενας πολιτης που ζω και εργαζομαι στη χωρα αυτή και θεωρω τον
εαυτο μου μοναδικο και αναντικαταστατο, σπανιο ειδος της ανθρωπινης
αλυσιδας που ολοι πρεπει να φροντιζουν για μενα γιατι ...εχουμε
δημοκρατια.

Γειτονα,συμπολιτη,συνανθρωπε μπορει να μην καταχραστηκα δημοσιο χρημα
μπορει να μην εγινα πολιτικος μπορει να μην εχτισα βιλες μπορει να μην
εκανα χλιδατους γαμους στο εξωτερικο μπορει να μη μπηκα σε κοτερο ποτε
μου αλλα σε εκλεψα και εγω,και θα σε κλεβω συνεχεια και καθημερινα
γιατι ειμαι συμφεροντολογος, ατομιστης, ναρκισσος ασυνεπης που δεν
ξερω τι θα πει αυτοκριτικη και παντα μου φταινε οι αλλοι .

Σου κλεψα την ησυχία σου όταν για να επιδειχτώ στη γειτονια περασα απ
το σπιτι σου με διαπασων τη μουσικη και την εξατμιση να μουγκριζει.

Σου κλεψα την γαληνη σου όταν προσπαθησες να περασεις τη διαβαση πεζων
και εγω εστεκα αγερωχος με το 36 ατοκες δοσεις αυτοκινητο μου πανω
της.

Σου κλεψα τη θεση παρκινγκ βαζοντας οριζοντια τη μηχανη μου γιατι στη
γειτονια υπαρχω μονο εγω και η γυναικα μου πρεπει να παρκαρει χωρις να
δυσκολευτει όταν ερθει απ τη δουλεια.

Σου κλεψα τη ουρα στο σουπερ μαρκετ,γιατι βιαζομουν.

Σου ζητησα 120 ευρω για να σου βαλω ένα αιρ κοντισιον χωρις να σου
κοψω αποδειξη.

Σου πηρα 100 ευρω την ημερα για ένα δωματιο το χειμωνα σε χωριο της
ελληνικης υπαιθρου γιατι μια καντηλήθρα στην παρουσιασα για τζακι.

Μου πληρωσες 4 ευρω τον καφε και 6 ευρω τη χωριατικη και 10 ευρω το
ποτο γιατι ολοι τοσο τα εχουν.

Εκμεταλευτηκα την πετρελαικη κριση και χωρις καθυστερηση σου ανεβασα
την τιμη στα καυσιμα αισχροκερδοντας εις βαρος σου ενώ ξεχασα να τις
κατεβασω όταν περασε η κριση.

Σου στερησα τα δελτια κοινωνικου τουρισμου γιατι μπορω να αποκρυπτω
εισοδηματα και να εμφανιζομαι σαν δικαιουχος.

Πηρα επιδοματα και επιδοτησεις με πλασματικα στοιχεια και τωρα φωναζω
να φερουν πισω τα κλεμενα

Σηκωσα κοματικες σημαιες ενιωθα δεος όταν με κερναγε και με χαιρετουσε
ο βουλευτης στο καφενειο,ψηφιζα για ιδιοτελεις σκοπους ξερογλυφομουν
στα πολιτικα γραφεια για να εχω έναν ανθρωπο για τις δουλειες μου και
τωρα απαιτω να παει φυλακη.

Έδωσα φακελακι σε γιατρο για να σε παρακαψω στη λιστα και να σωθώ εις βαρος σου.

Λάδωσα το μηχανικο της πολεοδομιας να κανει τα στραβα ματια μεχρι να
σηκώσω το αυθαιρετο σε δασικη εκταση και μετα πηγα στο συνταγμα σε
καντηλοφορια να κλαψω για τα δαση που καηκαν.

Εψαξα και βρήκα γνωστο στην εφορια να γλιτώσω το προστιμο που μου
επιβλήθηκε για φορολογικες παραβασεις και μετα παραπονέθηκα για τη
διαπλοκη.

Προειδοποίησα με φωτεινο σινιαλο παραβατες οδηγους για υπαρξη
τροχονομικου μπλοκου και μετα διαμαρτηρηθηκα γιατι η τροχαια δεν τους
γραφει.

Πεταξα το αδειο πακετο τσιγαρων απ το αυτοκινητο και μετα θυμωσα με
την αμελεια των αρχων να καθαρισουν τα φρεατια και να πλημυρίσει η
γειτονιά μου.

Σε εμποδισα να περπατησεις ελευθερα στο πεζοδρομιο γιατι αφησα το
αυτοκινητο, μιας και πεταχτηκα για δυο λεπτα σε μια δουλεια.

Τα εβαλα με τους αλλοδαπους που μολυνουν την χωρα μου ενώ τους
εκμεταλλεύτηκα για φτηνή και ανασφαλιστη εργασια.

Εβγαλα το σκυλο βολτα δηλώνοντας τη ζωωοφιλια μου αλλα ξεχναω να
μαζεψω τα περιττωματα του υπονομευοντας την υγεια σου .

Εμπιστεύτηκα τους δημοσιογραφους, τους θεωρησα αυθεντιες,τους αφησα να
με καθοδηγησουνμε μπερδεψαν με αλλοτριώσαν.

Μου ειπανε πως οι γερμανοι συντακτες του Spiegel είναι ανθελληνες ενώ
ειδα την ιδια μερα οπαδους των δυο μεγαλων ομαδων να μη σέβονται την
ανακρουση του εθνικου υμνου.

Μου ειπανε πως ξενοι ετοιμαζονται να αγορασουν νησια μας και ειδα
ελληνες να καταπατουν την ακτογραμμη φτιαχοντας ιδιωτικα λιμανια και
να μου ζητουν χρηματα ώστε να μου επιτρεψουν το μπανιο.

Μου ειπανε πως τα σταδια των ολυμπιακων αγωνων φτιαχτήκαν για μενα και
θα μεινουν σε μενα και ειδα να δινονται στην οικονομικη ελιτ και στις
αθλητικες εταιρείες.

Μου ειπανε πως ο διαγωνισμος τραγουδιου της eurovision είναι εθνικη
υποθεση ενώ ειδα πως είναι ένας θιασος που τρεφει το life style με
χρηματα φορολογουμενων.

Μου ειπανε πως η επενδυση του χρηματιστηριου εχει εγγυημένες αποδοσεις
και οι προβλεψεις είναι αισιοδοξες και ειδα μια καλοστημενη κομπινα με
την ομηρια χιλιαδων μικρο επενδυτων.

Μου ειπανε πως μετα τις κραυγες των ζωντανων συνδεσεων υστερα από
μεγαλες τραγωδιες και καταστροφες το μαχαιρι θα φτασει στο κοκαλο και
ότι θα παρακολουθουν την υποθεση και ειδα να την συγκαλύπτουν και να
την ξεχνουν.(σαμινα σεισμοι πυρκαγιες χρηματιστηριο).

Μου ειπανε πως οι δημοσιογραφοι είναι οι ελεγκτες της εξουσιας και
προστατες των αδυνατων και ειδα να γίνονται εκδοτες,κομιστες και
διαπλεκομενοι με το κεφαλαιο και τη εξουσια.

Μπερδευομαι ρε γαμωτο δυσκολευομαι να καταλαβω.Η σύγχυση μεγαλη...!

Ενώ ηξερα πως τα τανκς που κατεβηκαν στους δρομους και κατελυσαν την
δημοκρατια αυτό ζημιωσε τη χωρα μου, ειδα πως οι αγροτες μπορουν να
κλεινουν τους δρομους,οι λιμενεργατες τα λιμανια γιατι τα αιτηματα των
συντεχνιων είναι πιο πανω απ τα δικα μου δικαιωματα.

Ενώ ηξερα πως η αριστερα είναι προοδευτικο κινημα ειδα ότι αποτελει
τροχοπεδη σε κάθε μεταρυθμιση.

Ενω ηξερα πως η δεξια είναι πατριωτικο κομμα ειδα να σαμποταρει τους
θεσμους και να διαβρωνει τις αξιες και το νομιμο να γινεται ηθικο

Ενώ ηξερα πως σοσιαλισμος είναι αναδιανομη εισοδηματος και κοινωνικη
δικαιοσυνη ειδα πλουτισμο ημετερων,σκανδαλα,και κοινωνικη ανισοτητα.

Ενώ ηξερα πως ο εθνικιστης θεωρει την πατριδα του υπερ ανω ολων,ειδα
να φορα τη ναζιστικη μποτα και τον αγκυλωτο σταυρο που το 41 εισεβαλε
στη πατριδα του και σκοτωσε ελληνες.

Ενώ ηξερα πως ο αναρχικος είναι φορεας επαναστατικων ιδεων και
εναντιωνεται στο συστημα,ειδα να πηγαινει στις καταληψεις με ταξί,να
ντυνεται με γνωστες φιρμες πολυεθνικων,και να επικαλειται το ιδιο το
συστημα που θελει να ανατρεψει.

Ενώ ηξερα πως ο συνδικαλιστης είναι προαγωγός τον δικαιωματων των
εργαζομενων και ακαμπτος υπερασπιστης,ειδα να γινεται βουλευτης και να
διαπλεκεται στα γραναζια της εργοδοσιας.

Ενώ ηξερα πως τα κοματα είναι στυλοβατες της δημοκρατιας ειδα να
αυθαιρετουν να εμφανιζονται σαν συμμοριες και να καπηλεύονται τους
θεσμους.

Και τοτε εχασα τελειως τον ελεγχο..

Ενώ ηξερα πώς είναι να φερεσαι σαν πολιτης και σαν ανθρωπος εχοντας
υποχρεωσεις και δικαιωματα προτιμησα να φερθω σαν καταναλωτης και
χουλιγκανος.

Ενώ οι καλυτεροι μου φιλοι είναι παναθηναικοι πηγα στο καραισκακη να
τους βρισω τη μανα και να τους πεταξω φωτοβολιδες γιατι η χαρα της
νικης είναι μονο δικο μου προνομιο.

Ενώ ελεγα πως οι πολιτικοι είναι εντολοδοχοι ξενων συμφεροντων και
υπηρετουν οικονομικους παραγοντες,με φανατισμο τους υποστηριζα στις
εκλογες δινοντας τους μια ακομη ευκαιριακαι καπως ετσι εφτασα να ζω το
ψέμα μου συμπολιτες

Επιδοθηκα σε ασταματητη καταναλωση προκειμενου να βρω ταυτοτητα

Υποτιμησα τη σημασια της παιδειας και των αξιων και προτιμησα να
μιμηθω το life style της τηλεορασης.

Ταυτισα την ευτυχια με το τριημερο στην αραχωβα και το 4Χ4 τζιπ.

Η αυταπατη της παντοδυναμιας μου ενισχυθηκε με την πιστωτικη καρτα..
μπορουσα να αποκτησω περισσοτερα από οσα δικαιουμαι.

Χωρις εγκρατεια ζητησα να δανειστω για να απολαυσω αγαθα που εβλεπα να
απολαμβανουν οι πλουσιοι και ηθελα να τους μοιασω.

Εγκατελειψα το χωριο μου για να γινω υπαλληλος των 700 ευρω.

Αφησα την ποιοτητα ζωης στην υπαιθρο για να ζησω σε ένα δυαρακι στη κυψελη.

Περιφρονησα τα πανηγυρια στην επαρχια γιατι στα μπουζουκια πια γινεται
η επιδειξη και το νυφοπαζαρο.

Ενιωθα σπουδαιος αν τη δευτερα το πρωι μιλουσα στη δουλεια για το
διημερο που περασα στα χιονια η τη κρεπαλη στα μπουζουκια.

Χρεοκοπησα νεοελληνα...γιατι πια δεν ξερω τι είναι σωστο και τι
λαθος,τι είναι δικαιο και τι αδικο.ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ..δε θα λυτρωθώ
απ τα spreads ουτε απ τους οικους αξιολογησης..

Για να σηκωθω ξανα χρειαζεται περισυλλογη συγκεντρωση και αυτοκριτικη
χρειαζεται εσωτερικη επανασταση.

Ηρθε ο καιρος να αλλαξω, γιατι αν δε το κανω η νεα γενια από λαμογια
παραμονευει να παρει τη θεση των απερχομενων και το νέο κυμα σκανδαλων
που θα παραξει ξανα το συστημα θα με βρει παλι να σκουζω σα βικτωριανη
παρθενα..’’κλειστε τους ολους φυλακη´´!!"