Απο τον Νίκο Σταθούλη
Πόσο κρίμα να πρέπει στις μέρες μας να είσαι υποχρεωμένος να απαντάς στα χυδαία δημοσιεύματα των νεογερμανών που βρήκαν την Ελλάδα αδύναμη, εξαιτίας των βρώμικων πολιτικών της.
Αν αναφερθεί κανείς στο πολιτιστικό και ανθρώπινο πρόσωπο των Ελλήνων, η σκέψη του και το βλέμμα του θα στραφεί στον Παρθενώνα.
Γιατί καλοί μας φίλοι Γερμανοί η Ελλάδα έγινε για την Ιστορία της Τέχνης, η πιο διάσημη. Η πιο σημαντική.
Εδώ σαυτήν τη γη καρποφόρησε η πιο μεγάλη και η πιο εκπληκτική επανάσταση σε ολόκληρη την Ιστορία της Τέχνης.
Όταν οι Έλληνες καλλιτέχνες, άρχισαν να φτιάχνουν πέτρινα αγάλματα, ξεκίνησαν από εκεί που είχαν σταματήσει οι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι.
Οι Αιγύπτιοι είχαν βασίσει τη τέχνη τους στη γνώση. Οι Έλληνες άρχισαν να χρησιμοποιούν τα μάτια τους.
Από τη στιγμή που άρχισε αυτή η επανάσταση τίποτα δε θα μπορούσε να τη σταματήσει.
Οι γλύπτες στα εργαστήριά τους, δοκιμάζουν όλο και νέους τρόπους να αναπαραστήσουν το ανθρώπινο σώμα.
Οι ζωγράφοι με τις παραστάσεις τους στα κεραμικά τους, ήταν οι πρώτοι που ανακάλυψαν την βράχυνση των μορφών (500π.Χ.) για να αποδώσουν με τελειότητα τις αναπαραστάσεις τους, στις σχετικά περιορισμένες διαστάσεις των αγγείων. Αλλά αυτό δε μπορέσατε να το δείτε φίλοι Γερμανοί…
Η Μεγάλη αυτή επανάσταση, η ανακάλυψη της μορφής και της βράχυνσης, συνέβη σε μια εποχή που οι Έλληνες καλλιτέχνες, άρχισαν να αμφισβητούν τις παραδόσεις και τους μύθους που αφορούσαν τους θεούς και ερευνούν, χωρίς προκαταλήψεις, τη φύση των πραγμάτων.
Είναι η εποχή που γεννιέται η Φιλοσοφία και η Επιστήμη… φίλοι μας Γερμανοί, όπως την εννοούμε μέχρι σήμερα.
Η Ελληνική Τέχνη έφτασε στο ύψιστο σημείο της εξέλιξής της όταν η Αθηναϊκή Δημοκρατία βρισκόταν στην ακμή της.
Σήμερα βέβαια με τη κατάντια των πολιτικών μας και του βρώμικου κομματικού κράτους που μας κληρονόμησαν, έχουν οδηγήσει τη χώρα στο χειρότερο σημείο της υποβάθμισής της…
Όμως φίλοι μας Γερμανοί, θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι όταν οι Αθηναίοι νίκησαν τους Πέρσες, ο Δήμος, με ηγέτη τον Περικλή, άρχισε να χτίζει όσα είχαν καταστρέψει οι εχθροί. Ότι κάναμε και με τη περίπτωση σας, όταν ξεκουμπιστήκατε από το τόπο μας…
Το 480π.Χ. οι ναοί πάνω στον Ιερό βράχο της Ακρόπολης είχαν καεί και λεηλατηθεί από τους Πέρσες.
Ξαναχτίστηκαν τώρα από μάρμαρο, με μια λαμπρότητα και μια ευγένεια που δεν είχε γνωρίσει ποτέ μέχρι τότε ο κόσμος. Αυτό το μνημείο Εσείς δε το σεβαστήκατε…
Ξέρουμε εμείς οι Έλληνες ότι ο πολιτισμός μας θρέφεται από τις πιο ισχυρές επαναστάσεις, τις αφομοιώνει τέλεια και στο βάθος μένει απρόσβλητος.
Λες και οτιδήποτε περάσει τα σύνορα αυτής της γης, της Ελληνικής, υποβάλλεται σε μια κατεργασία που ένας αόρατος μηχανισμός θέτει σε ενέργεια… Κινημένος από τι? Τη Πλατωνική Γεωμέτρηση?... Το φως? Όπως θέλετε ερμηνεύστε το φίλοι μας Γερμανοί.
Χλευάσατε τις παραστάσεις των αμφορέων… των κεραμικών μας…. Όλα αυτά τα έργα, φίλοι μας Γερμανοί, εκείνης της μεγάλης εποχής που ξευτελίζετε, έχουν αυτή τη σοφία και τη μαστοριά στη διάταξη των μορφών. Οι Έλληνες καλλιτέχνες εκτιμούσαν περισσότερο την ελευθερία η οποία τους έδινε τη δυνατότητα να παραστήσουν το ανθρώπινο σώμα, σε οποιαδήποτε στάση η κίνηση μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να καθρεφτίσει την Εσωτερική ζωή των μορφών.
Η γλυπτική και η ζωγραφική αυτής της περιόδου, η οποία αρχίζει με τη γενιά που διαδέχεται τον Φειδία, έχουν την ίδια χάρη και άνεση.
Τα Φειδιακά αγάλματα των θεών ήταν ξακουστά σε ολόκληρη την Ελλάδα για τον τρόπο με τον οποίο παρίσταναν τους θεούς…
Τα μεγάλα γλυπτά του 4ου αι. χρωστούσαν τη φήμη τους στο ότι ήταν ωραία έργα τέχνης. Οι καλλιεργημένοι Αθηναίοι καλλιτέχνες συζητούσαν για τη ζωγραφική, και τη γλυπτική όπως για τη ποίηση και το θέατρο…
Φίλοι μας Γερμανοί. Ο μεγαλύτερος γλύπτης της εποχής, ο Πραξιτέλης ήταν ξακουστός για τη γοητεία του έργου του και ποτέ κανείς δε φαντάστηκε ότι θα έρθει μια μέρα ένας τραχύς λαός να κοροϊδέψει…. Να εξευτελίσει…ένα πολιτισμό ο οποίος ήταν ένα παράθυρο για τη δύση.
Η Δύση, στηρίχθηκε στο μορφασμό. Στην οφθαλμαπάτη. Στις αποχρώσεις.
Η Ελληνική Τέχνη ήταν πάντα ιδεόγραμμα. Ποτέ σκηνοθεσία. Πάντοτε φως και σκιά με καθαρή αντιπαράθεση. Ποτέ αποχρώσεις. Πάντοτε σύνθεση. Ποτέ περιγραφή. Και ο λόγος υψηλός, χωρίς να πέφτει στην οικειότητα η το ανεκδοτολογικό στοιχείο.
Ακόμα και στα πέτρινα χρόνια, φίλοι μας Γερμανοί, τα χρόνια των πολέμων, των κατακτήσεων, των σκοτεινών εποχών, διατηρήσαμε την φυσιογνωμία μας ανέπαφη. Από την άποψη του κυττάρου που ζει και αντιδρά στον αφανισμό του.
Φίλοι μας Γερμανοί.
Οι μεγαλύτεροι δημιουργοί της εποχής τους, στις δύσκολες στιγμές, με αυτό τον τρόπο αντιδράσανε.
Όταν εσείς και οι πρόγονοί σας ματοκυλίσατε τον κόσμο, δεν θρηνήσαμε. Αλλά θέσαμε αντιμέτωπη στη σκοτεινή εποχή σας… τη πιο φωτεινή… τη πιο καθαρή σύνθεση που το πνεύμα μας μπορούσε να συλλάβει.
Στα χρόνια που σπείρατε το μακελειό, ο VALERY, δίνει την JEANNE PARQUET
Στις παραμονές του Ισπανικού πολέμου ο Λόρκα δίνει το Ρομανσέρο Ζιτανο.
Στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο Ματίς φτιάχνει τις ωραιότερες συνθέσεις ανδρών και γυναικών, ενώ ο Πικάσο ανακαλύπτει τη μαγεία και τη θέρμη του μεσογειακού χώρου.
Και εδώ σε εμάς φίλοι μας Γερμανοί, ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης, ύστερα από μια μακριά πάλη με έναν κόσμο πού βουλιάζει , φτάνει , από το σύμβολο του ναυαγίου, στο υψηλότερο δίδαγμα του φωτός.
Η Ιστορία και οι πολιτισμοί φίλοι μας Γερμανοί, μέτριουνται με τις χιλιετηρίδες. Και να μη ξεχάσετε ποτέ ότι οι Έλληνες έχουν στο ενεργητικό τους κύκλους μεγαλείου, τους οποίους καλείται πάντοτε στους αιώνες να συνεχίσει….
Αυτά προς το παρόν… φίλοι μας Γερμανοί…
