Category Archive

You are currently browsing the category archive for the 'άστυ | urban' category.

Πλάι σε ό,τι λέμε φως

7 Μαρτίου 2008 in άστυ | urban, δημόσιος χώρος | 7 comments

[Διαβάζεται, ακούγοντας αυτό*: ]

03_-_Taximi_Athinaiko_Kai_Zeimpekiko.mp3
Η πόλη δεν είναι μία. Υπάρχουν πολλές πόλεις μέσα της, η μια πλάι στην άλλη, πλεγμένες, αξεδιάλυτες. Στον ίδιο δρόμο, σε απόσταση ελάχιστων τετραγώνων, συνυπάρχουν ο πλούτος, η λάμψη, η ομορφιά, ο πόνος και ο ζόφος. Και πουθενά αλλού στην Αθήνα αυτή η ανθρώπινη συνύπαρξη δεν είναι πιο δραματική όσο στο ιστορικό εμπορικό κέντρο. Από την οδό Αθηνάς έως την Πειραιώς και από την Ομόνοια ώς τη Στουρνάρη και τη Βάθης, πλάι ακριβώς στις επιβλητικές τράπεζες, στα λαμπρά πολυκαταστήματα, τις ακριβές μπουτίκ, τα νοικοκυρεμένα μαγαζιά για τη μεσαία τάξη, τα λουσάτα καφέ στους πεζόδρομους, εκεί δίπλα ακριβώς, στις πιο πολυσύχναστες εστίες της μεγαλούπολης, βρίσκονται οι πιο φρικτές χωματαρές για ανθρώπινα συντρίμμια.

Πάρτε την οδό Σοφοκλέους απ’ την αρχή, από τη Σταδίου των τραπεζών, των μεγάλων εμπορικών και των βιβλιοπωλείων. Περάστε από το παλιό χρηματιστήριο, το κεντρικό της Εμπορικής Τράπεζας, το κομψό κτίριο της Εθνικής σχεδιασμένο από τον Μπότα· διασχίστε την πεζοδρομημένη κομψή Αιόλου, ζήστε τον παλμό της Βαρβακείου Αγοράς, πιάσατε πια τη βουερή Αθηνάς, στην άκρη της αγγίζετε ήδη την Ακρόπολη.

Διασχίστε την Αθηνάς. Καθώς κατηφορίζετε προς τη Σωκράτους, μπήκατε πια στη ζώνη του λυκόφωτος. Στα επόμενα λίγα τετράγωνα μέχρι την Πειραιώς, ξεχνάτε από ποιον κόσμο έρχεστε. Εδώ βασιλεύει η μυρωδιά της πρέζας και της νόσου, αγριεμένα πρόσωπα, ανθρωπομελίσσια από φυλές διάφορες, νταγκλαρισμένοι μετεωρίζονται μπρος στα παρμπρίζ των διερχομένων – ζωή ανάκατη με θάνατο. Μέχρι την Κουμουνδούρου. Στα μισοσκότεινα στενά ένα αρρωστάκι ξεψειρίζει ένα άλλο, σχεδόν τρυφερά. Δεν προχωρούν πιο μέσα· πιο μέσα είναι η μικροντίσνεϊλαντ του Ψυρρή, τους κυνηγάνε οι μαγαζάτορες.

Στη ζώνη του λυκόφωτος, στα σπλάχνα της πόλης, δεν περιπολούν αστυνομικοί, δεν κόβουν κλήσεις σε απείθαρχες μοτοσικλέτες, εδώ ισχύουν άλλοι νόμοι, άλλο Σύνταγμα, εδώ είναι η επικράτεια του ζόφου. Εδώ μαζεύονται παράδοξα υπόλοιπα, ανθρώπινα ρετάλια, παράπλευρες απώλειες, σαρώνονται σκουπίδια κάτω από την άκρη του χαλιού. Και το χαλί στολίζει όπως όπως το σαλόνι.

Δεν έχω εύκολη λύση, δεν ξέρω αν υπάρχει καν λύση. Το φως εναλλάσσεται με το σκοτάδι. Ξέρω όμως τι βλέπω, και βλέπω την πόλη να εποικίζεται με θύλακους ζόφου, με όλο και πιο φανερό σκοτάδι. Πλάι σε ό,τι λέμε φως.

Καθημερινή 07.03.2008

Από την Καθημερινή, 3-5-09 Γκέτο παρανόμων η Πλατεία Θεάτρου Μέσα σε έξι χρόνια το ιστορικό εμπορικό κέντρο έχει μετατραπεί σε κέντρο εμπορίας ναρκωτικών και πορνείας Της Λινας Γιανναρου Τετάρτη, 3 μ.μ., οδός Σοφοκλέους: Μια πορεία στο κέντρο έχει δημιουργήσει κυκλοφοριακό χάος. Το αυτοκίνητο είναι εγκλωβισμένο στο ύψος του ΟΚΑΝΑ. Ζέστη και σκόνη από την Αφρική - τα παράθυρα ανοιχτά, η τσάντα κρυμμένη, πατημένο το κεντρικό κλείδωμα. Τριγύρω εκατοντάδες κόσμου - το αλισβερίσι γίνεται ανοικτά, άφοβα. Μπαχάρια και ναρκωτικά. «Ψιτ, κοπέλα». Ενας ψηλός -είναι από τη Σομαλία;- χαμηλώνει. «Κλείσε τα παράθυρά σου ΤΩΡΑ», λέει και απομακρύνεται. Πέμπτη, 11 μ.μ., Πλατεία Θεάτρου: Το Guru έχει κλείσει, το ξέρουμε, περνάμε μια βόλτα από εκεί για να φτάσουμε στην Ευριπίδου. Η πλατεία γεμάτη με τοξικομανείς, πολλοί κοιμούνται, άλλοι παραπαίουν, σέρνονται στο πεζοδρόμιο, κάποιοι «τρυπιούνται» κατεβάζοντας το παντελόνι. Προσπαθείς να μην κοιτάξεις, θα ντραπούν. Στα στενά, το αυτοκίνητο χαμηλώνει ταχύτητα για να περάσει ανάμεσα από ομάδες νεαρών μεταναστών, αλλού σταματά εντελώς ώστε ο μπροστινός να ασχοληθεί με τις κοπέλες από τη Νιγηρία στο πεζοδρόμιο. Παρκάρουμε έξω από το Soul. Τρέχουμε να χωθούμε μέσα. Είναι φοβερό το συναίσθημα να φοβάσαι. Οχι το συναίσθημα του φόβου· τού να συνειδητοποιείς ότι φοβάσαι τον διπλανό σου. Δεν θέλουμε να το ομολογήσουμε -εμείς οι «απ’ έξω»-, μιλάμε ακόμα για τα χρώματα και τα αρώματα μιας «έθνικ» γειτονιάς. Η αλήθεια είναι όμως ότι το κέντρο της Αθήνας, στο τμήμα του που περικλείεται από την Αθηνάς, την Πειραιώς, την Ομόνοια και την πλατεία Μοναστηρακίου, έχει εξελιχθεί ραγδαία σε μια εχθρική, επικίνδυνη περιοχή. Η Μενάνδρου, η Σοφοκλέους, η Σωκράτους, η Ευριπίδου, η Γερανίου είναι κλειστές για τους μη έχοντες «εργασία». Το δήθεν Σόχο της Αθήνας έχει μεταλλαχθεί σε ένα ισχυρό γκέτο αλλοδαπών, εμπόρων ναρκωτικών, μαστροπών, έχοντας εγκαταλειφθεί από όλους. Ποιοι Ελληνες έμποροι... Ακόμα και οι Κινέζοι φεύγουν σήμερα άρον άρον από την περιοχή, ενώ οι υπόλοιποι έχουμε μάθει να την αποφεύγουμε τη μέρα. Με το αιφνιδιαστικό λουκέτο στο μπαρ Guru πριν από λίγες μέρες, η αυλαία μοιάζει να πέφτει για την Πλατεία Θεάτρου, τον πυρήνα της περιοχής, και για τις νυχτερινές ώρες... «Αυτό που σκέφτεσαι είναι ότι την επόμενη φορά θα είναι η σειρά σου», λέει στην «Κ» ο κ. Παύλος Πότσιος, ιδιοκτήτης του Soul, του τελευταίου πλέον προπυργίου διασκέδασης στην Ευριπίδου. «Εχουμε πει ότι θα δώσουμε διορία μέχρι το φθινόπωρο να δούμε πώς θα πάει η κατάσταση. Αλλά όπως είναι σήμερα τα πράγματα, δεν βλέπω να αντέχουμε πολύ». Ο κ. Πότσιος έχει δει τους πελάτες του να αραιώνουν. Οι υπάλληλοι του μαγαζιού έχουν όλοι να διηγηθούν ένα περιστατικό βίας, κυρίως αρπαγές τσαντών. Παρέες από κοπέλες δεν θα δεις πια στο μαγαζί. «Πώς να έρθουν; Πώς να περπατήσουν στον δρόμο μόνες τους; Φυσικό είναι, φοβούνται. Μέχρι και οι ταξιτζήδες αρνούνται να κατεβάσουν πελάτες στην Ευριπίδου κάτω από την Αθηνάς». Ορόσημο το 2003 Ολοι τοποθετούν ως χρονιά - ορόσημο για την περιοχή το 2003, όταν αποφασίστηκε η εγκατάσταση του ΟΚΑΝΑ στη Σοφοκλέους. Εως τότε, η περιοχή το πρωί έσφυζε από ζωή από τους Κινέζους και τους Πακιστανούς εμπόρους, ενώ το βράδυ τα στενά ερήμωναν. Ενα μεγάλο πολυεθνικό Μοναστηράκι. Το μόνο εμπόριο που λαμβάνει χώρα εκεί σήμερα είναι των ναρκωτικών. «Ολοι οι έμποροι έχουν έρθει εδώ. Ακόμα και οι Αφρικανοί έχουν μπει στον χορό της πρέζας. Ταξίδεψαν τη μισή υφήλιο για να γίνουν εδώ πρεζάκια», λέει στην «Κ» κάτοικος της περιοχής. Καθημερινά σχεδόν ξεσπούν «οδομαχίες» μεταξύ ομάδων αλλοδαπών που επιθυμούν τον έλεγχο της περιοχής μέσω της ηρωίνης. Το άλλο εμπόριο είναι της σάρκας. Οι Νιγηριανές «εγκαταστάθηκαν» στις οδούς κοντά στην Αγορά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων. Και τίποτα και κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να διαλύσει αυτήν την πιάτσα. «Είναι να απορείς. Είναι καθημερινά στο ίδιο σημείο - γιατί δεν ασχολείται κανείς;». Ο κ. Πότσιος θυμάται την εποχή που είχε πρωτοανοίξει το μαγαζί του. «Πριν από 7 - 8 χρόνια, το 90% των μαγαζιών στην Ευριπίδου ήταν ελληνικά. Νιώθαμε σίγουροι, ήμασταν μια γροθιά. Αν συνέβαινε κάτι, όλοι μαζί θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε. Σιγά σιγά αυτά τα μαγαζιά έκλεισαν, έγιναν κινέζικα. Το βράδυ μείναμε μόνοι μας. Μοιραία αυτό δημιουργεί έλλειψη ενδιαφέροντος. Ποιοι να πιέσουν να αλλάξει η κατάσταση; Γεμίσαμε εμπόρους ναρκωτικών, μετανάστες και πρόσφυγες που αφού δεν έχουν να φάνε οι άνθρωποι, μοιραία θα κάνουν τα πάντα». Η είδηση για το κλείσιμο του Guru λοιπόν δεν ήταν σοκ για τον ίδιο. «Είναι όμως πολύ κακή εξέλιξη. Τόσο που κλείνουν τέτοια μαγαζιά και που σπάει η πιάτσα, όσο και γιατί μικραίνουμε σαν δύναμη. Δεν μπορούμε να αντισταθούμε μόνοι μας». Στο πλευρό τους πάντως έχουν πια τους κατοίκους, τους ίδιους που πριν από μία δεκαετία, όταν η περιοχή άρχισε να κατακλύζεται από μπαρ, μάχονταν να τους διώξουν. «Μείνετε ρε παιδιά» τους λένε σήμερα. «Να υπάρχει τουλάχιστον ένα φως να να βλέπουμε να μπαίνουμε στα σπίτια μας». Ο Θόδωρος Κατσανέβας, επικεφαλής του Πολιτιστικού Συλλόγου Κατοίκων Περιοχής Ομονοίας «Θησέας», με δυσκολία μπορεί να κρατήσει την ψυχραιμία του. «Απλά δεν πάει άλλο», λέει στην «Κ», προσπαθώντας να θυμηθεί πόσες φορές έχουν διαρρήξει τα γραφεία του συλλόγου. «Η Ελλάδα τηρεί καθ’ υπερβολήν τον κανονισμό του Δουβλίνου ΙΙ, όπου η υποχρέωση για τη διαχείριση των λαθρομεταναστών για την Ε.Ε. ανήκει στην πρώτη χώρα εισαγωγής τους. Οι δουλέμποροι εισπράττουν 3.000 - 6.000 το κεφάλι για τη διακίνηση του “εμπορεύματος”, οι συνεργάτες τους ιδιοκτήτες των βρωμερών πολυκατοικιών στα γκέτο της Αθήνας ενθυλακώνουν φοροδιαφεύγοντας 3 - 7 ευρώ την ημέρα ανά άτομο δηλαδή 20 - 70.000 ευρώ τον μήνα, οι έμποροι ναρκωτικών, πορνείας και παιδοφιλίας θησαυρίζουν εντάσσοντάς τους στο εγκληματικό τους κύκλωμα. Και οι “ιθαγενείς” που διαμαρτύρονται χαρακτηρίζονται ρατσιστές! Κάποιοι υποδύονται τους φιλάνθρωπους - προοδευτικούς, αλλά στην πραγματικότητα εισπράττουν τον οβολό τους. Φυσικά δεν αποτελεί προοδευτική αντίληψη η άποψη ότι το πρόβλημα της παγκόσμιας φτώχειας μπορεί να λυθεί μεμονωμένα με φιλανθρωπικού τύπου ενέργειες και μάλιστα από την Ψωροκώσταινα». Η χαριστική βολή Και η αστυνομία; «Είμαστε σε καθημερινή επικοινωνία», λέει στην «Κ» ο ιδιοκτήτης του Soul. «Κάθε μέρα κάτι συμβαίνει και τους παίρνω τηλέφωνο. Τις περισσότερες φορές το περιπολικό αργεί. Μια φορά έκανε σχεδόν 2 ώρες. Τους καταλαβαίνω. Δε στέλνεις δύο άτομα να τα βγάλουν πέρα με 50». Παρ’ όλα αυτά, πέρυσι είχε σημειωθεί κάποια πρόοδος. «Γίνονταν κάποιες περιπολίες, ειδικά τα Σαββατοκύριακα ήταν καλύτερη η κατάσταση. Μετά ήρθε ο Δεκέμβριος... Ηταν χαριστική βολή». Πράγματι, όπως αναφέρουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι, η πορεία για επανάκαμψη της περιοχής αντιστράφηκε μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου. «Γυρίσαμε πάλι στο μηδέν», τονίζει χαρακτηριστικά στην «Κ» ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Αθηναίων κ. Ανδρέας Παπαδάκης. Οπως λέει, πρόκειται αποκλειστικά για θέμα της αστυνομίας, καθώς οι αρμοδιότητες του δήμου περιορίζονται στον έλεγχο των μικροπωλητών. «Από τα Χριστούγεννα, η διαθέσιμη αστυνομική δύναμη μειώθηκε, η παρουσία άρχισε να μην είναι καθημερινή. Το πρόβλημα διογκώθηκε. Οι πιέσεις μας προς τους υπουργούς Εσωτερικών και Υγείας είναι καθημερινές», συνεχίζει ο ίδιος. «Δεν φτάνουν αυτές οι περιπολίες. Η περιοχή χρειάζεται 24ωρη αστυνόμευση. Και είναι απαραίτητο να φύγει ο ΟΚΑΝΑ από εκεί...». Από αύριο θα τεθεί και σε πλήρη λειτουργία το νέο τμήμα της δημοτικής αστυνομίας στην αγορά. Οι ελπίδες τώρα επικεντρώνονται στην ομάδα Δέλτα. «Το τελευταίο διάστημα βλέπω μεγαλύτερη εγρήγορση και με τους αστυνομικούς με μηχανάκια», λέει ο κ. Πότσιος. «Γίνονται περιπολίες, τουλάχιστον μέχρι τις 8.30 το βράδυ. Μετά, βέβαια, η περιοχή αφήνεται και πάλι στην τύχη της». Ενας θαμώνας θυμάται... «Το 2000 όταν άρχισα να πρωτοεπισκέπτομαι την περιοχή, εκεί γινόταν ήδη “κάτι”: Η αναγέννηση της παλιάς εμπορικής περιοχής της Αθήνας», θυμάται ο Δημ. Καραΐσκος, γραφίστας, θαμώνας και συνεργάτης μια εποχή του Guru Bar. «Στην πλατεία Θεάτρου, το επιβλητικό κτίριο της Διπλαρείου βιοτεχνικής σχολής, ένα άνοιγμα μπροστά, σε συνδυασμό με ενα πολύ ιδιαίτερο sui-generis χώρο βραδινής διασκέδασης όπως το Guru, δημιουργούσαν μια γωνιά κρυμμένη, απόκρυφη, μυστήρια. Σαν η πόλη, από μια τυχαία συγκυρία, να είχε φτιάξει μια μυστική γωνιά κάπου μέσα της για να υποθάλψει έναν ξεχωριστό χώρο διασκέδασης». Αυτά μεχρι το 2004... «Κατά τη διάρκεια των Αγώνων, φάνηκαν τα πρώτα δείγματα της αλλαγής που ερχόταν στην περιοχή», λέει στην «Κ». «Οι Αφρικανές πόρνες είχαν ήδη εμφανιστεί στη γωνία, κάτω από τη Βαρβάκειο. Ταυτόχρονα, η περιοχή είχε αρχίσει να αποκτά το δυσάρεστο σύνδρομο του παρακουρασμένου κλισέ. Ο κάθε Ελληνάρας χωρίς δημιουργικότητα και φαντασία άνοιγε ακόμα ένα μπαρ με πολυελαίους και ρετρό ταπετσαρία, που πούλαγε ψευτοκέφι και χλιδή». Και μετά ηρθε ο ΟΚΑΝΑ... «Χρήστες πουλάγανε τη μεθαδόνη σε άλλους χρήστες, ενώ άνθρωποι κάθε εθνικότητας και χρώματος πουλάγανε κάθε είδους ουσία στους χρήστες. Στήθηκε ένα παζάρι –φαύλος κύκλος ανάμεσα σε καταδικασμένους, εθισμένους, επιτήδειους, απελπισμένους, πολλές φορές επικίνδυνους. Πώς γίνεται, δύο στενά κάτω από το δημαρχείο να έχουμε δημιουργήσει αυτό το ζοφερό, τριτοκοσμικό σκηνικό; Το Guru, το μόνο ζωντανό πράγμα σε εκείνη την πλατεία, έκλεισε πρόσφατα γιατί προφανώς οι άνθρωποί του βαρέθηκαν να αλλάζουν κλειδαριές και σπασμένα τζάμια. Και γιατί πολλοί από τους θαμώνες του δεν ήθελαν να ξαναδούν όπλο να τους απειλεί...».

mauder

View Public Profile

Find More Posts by mauder

Ψυρρή για...κλάματα

Αναδημοσίευση από εφημερίδα "Καθημερινή" (17/09/09)
Του Κωστα Oνισενκο
Μπροστά σε ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα θα βρεθεί τον ερχόμενο χειμώνα η Αθήνα, καθώς δεν έχει διευθετηθεί το πρόβλημα των χιλιάδων αστέγων, μεταναστών και τοξικομανών οι οποίοι ζουν στον δρόμο και τρέφονται από ελεημοσύνες ή από τα σκουπίδια. Οι επιχειρήσεις που πραγματοποίησαν η Αστυνομία και ο Δήμος Αθηναίων τους προηγούμενους μήνες για την εκκαθάριση κτιρίων, τα οποία είχαν κριθεί από τις υγειονομικές αρχές της Νομαρχίας Αθηνών ως εστίες μόλυνσης, παρ’ ότι θεωρήθηκαν απαραίτητες, επιδείνωσαν αισθητά το πρόβλημα. Σήμερα, καμία από τις αρμόδιες υπηρεσίες δεν απαντάει επίσημα για το πού «μετακόμισαν» οι αναξιοπαθούντες που διέμεναν στα κτίρια που εκκενώθηκαν.



Eκκενώσεις
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, πραγματοποιήθηκαν επίσημα εκκενώσεις σε έξι κτίρια που είχαν καταληφθεί από αστέγους, μετανάστες και χρήστες ναρκωτικών, με μεγαλύτερη την επιχείρηση στο κτίριο του παλιού Εφετείου στη Σωκράτους. Εκκενώσεις έγιναν στις 30 Ιουλίου στη Βερανζέρου 33 στην Ομόνοια και στη Σαχτούρη 6 στου Ψυρρή. Συνολικά και στα δύο κτίρια εντοπίστηκαν 139 άτομα, εκ των οποίων 40 γυναικόπαιδα. Στις 8 Αυγούστου, στο παλιό ξενοδοχείο «Απόλλων» επί της Δεληγιώργη 14 στην Ομόνοια, όπου εντοπίστηκαν 23 άτομα, ενώ εκτιμάται ότι συνολικά εκεί διέμεναν περίπου 150 τοξικομανείς. Στις 12 Αυγούστου εκκενώθηκαν δύο κτίρια στην οδό Ξούθου 9 και 10, όπου διέμενε άγνωστος αριθμός ατόμων από τα οποία προσήχθησαν 11. Την ίδια μέρα, επιχείρηση πραγματοποιήθηκε και επί της Σπετσών 37 στην Κυψέλη όπου –κατά πληροφορίες– έβρισκαν καταφύγιο πάνω από 40 άτομα. Ωστόσο, σύμφωνα με στελέχη του Δήμου Αθηναίων, μικρότερης κλίμακας επιχειρήσεις πραγματοποιήθηκαν σε τουλάχιστον 40 ακόμη κτίρια σε διάφορα σημεία του κέντρου, στα οποία διέμενε άγνωστος αριθμός αστέγων. Παράλληλα, περίπου 10 ιδιοκτήτες ακινήτων που είχαν εγκαταλειφθεί τα «ευπρέπισαν», φοβούμενοι τις συνέπειες του Νόμου.

Εκτιμάται ότι στο κτίριο του Εφετείου διέμεναν πάνω από 500 λαθρομετανάστες. Εκατοντάδες ακόμα άτομα έβρισκαν καταφύγιο στα άλλα κτίρια που εκκενώθηκαν. Ελλείψει αποτελεσματικής πολιτικής επί τους θέματος, ο μεγαλύτερος αριθμός αυτών των ανθρώπων έχουν εγκατασταθεί κυρίως σε πλατείες (Κουμουνδούρου, Αγίου Γεωργίου Ασωμάτων, Λέοντος Αυδή κ. ά.), μετατρέποντάς τις σε δημόσια υπνωτήρια και ουρητήρια. «Εδώ και 3 μήνες περίπου, η πλατεία Κουμουνδούρου έχει μετατραπεί σ’ ένα υπαίθριο ξενοδοχείο για μετανάστες, άστεγους και χρήστες ναρκωτικών», σημειώνει σε υπόμνημά του προς τον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών κ. Χρ. Μαρκογιαννάκη ο σύλλογος «Παναθήναια», καταγγέλλοντας ότι τον τελευταίο καιρό «εμφανίστηκαν στην πλατεία ποντίκια και κυκλοφορούν κατά κοπάδια». Το πρόβλημα μετατοπίστηκε δυτικά του κέντρου, προς το Μεταξουργείο.

Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης, ο Δήμος Αθηναίων έθεσε εν μέρει σε εφαρμογή το σχέδιο «Αθηνά Εστία», το οποίο προβλέπει τρόπους αντιμετώπισης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, κυρίως λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων. Από το σχέδιο ενεργοποιήθηκε το κομμάτι που αφορά την παροχή βοήθειας στον δρόμο και την κινητοποίηση εξωτερικών κινητών μονάδων. Πάνω από 40 εθελοντές σε συνεργασία με 14 υπαλλήλους του Ιδρύματος Αστέγων χαρτογραφούν το πρόβλημα και προσφέρουν «πρώτες βοήθειες σε τρόφιμα, ρούχα και φάρμακα». Ενδέχεται τις επόμενες εβδομάδες, στην περίπτωση που επιδεινωθεί ο καιρός, να τεθούν σε εφαρμογή και άλλες παράγραφοι του σχεδίου. «Το καλοκαίρι που πέρασε, δοκιμάστηκαν οι αντοχές μας. Η εκκένωση των κτιρίων αύξησε περίπου στο διπλάσιο τους εξυπηρετούμενους στα προγράμματα καθημερινής σίτισης, αλλά και όσους επισκέπτονται τις υποδομές μας», είπε στην «Κ» ο αντιδήμαρχος Αθηναίων κ. Ελ. Σκιαδάς.

Σύμφωνα με παλιότερα στοιχεία που δημοσιοποίησε το υπ. Υγείας, στην Αττική υπάρχουν 5.324 άνθρωποι που ζουν στον δρόμο. Ωστόσο, εκτιμήσεις ανεβάζουν κατακόρυφα αυτόν τον αριθμό. «Υπολογίζουμε τον συνολικό αριθμό τους στο δεκαπλάσιο», λέει ο κ. Σ. Ψύχας, εκπρόσωπος της ΜΚΟ «ΑΡΣΙΣ».

Στη ζώνη του λυκόφωτος

Tου Νικου Γ. Ξυδακη

Η πόλη δεν είναι μία. Υπάρχουν πολλές πόλεις μέσα της, η μια πλάι στην άλλη, πλεγμένες, αξεδιάλυτες. Στον ίδιο δρόμο, σε απόσταση ελάχιστων τετραγώνων, συνυπάρχουν ο πλούτος, η λάμψη, η ομορφιά, ο πόνος και ο ζόφος. Και πουθενά αλλού στην Αθήνα αυτή η ανθρώπινη συνύπαρξη δεν είναι πιο δραματική όσο στο ιστορικό εμπορικό κέντρο. Από την οδό Αθηνάς έως την Πειραιώς και από την Ομόνοια ώς τη Στουρνάρη και τη Βάθης, πλάι ακριβώς στις επιβλητικές τράπεζες, στα λαμπρά πολυκαταστήματα, τις ακριβές μπουτίκ, τα νοικοκυρεμένα μαγαζιά για τη μεσαία τάξη, τα λουσάτα καφέ στους πεζόδρομους, εκεί δίπλα ακριβώς, στις πιο πολυσύχναστες εστίες της μεγαλούπολης, βρίσκονται οι πιο φρικτές χωματαρές για ανθρώπινα συντρίμμια.

Πάρτε την οδό Σοφοκλέους απ’ την αρχή, από τη Σταδίου των τραπεζών, των μεγάλων εμπορικών και των βιβλιοπωλείων. Περάστε από το παλιό χρηματιστήριο, το κεντρικό της Εμπορικής Τράπεζας, το κομψό κτίριο της Εθνικής σχεδιασμένο από τον Μπότα· διασχίστε την πεζοδρομημένη κομψή Αιόλου, ζήστε τον παλμό της Βαρβακείου Αγοράς, πιάσατε πια τη βουερή Αθηνάς, στην άκρη της αγγίζετε ήδη την Ακρόπολη.

Διασχίστε την Αθηνάς. Καθώς κατηφορίζετε προς τη Σωκράτους, μπήκατε πια στη ζώνη του λυκόφωτος. Στα επόμενα λίγα τετράγωνα μέχρι την Πειραιώς, ξεχνάτε από ποιον κόσμο έρχεστε. Εδώ βασιλεύει η μυρωδιά της πρέζας και της νόσου, αγριεμένα πρόσωπα, ανθρωπομελίσσια από φυλές διάφορες, νταγκλαρισμένοι μετεωρίζονται μπρος στα παρμπρίζ των διερχομένων – ζωή ανάκατη με θάνατο. Μέχρι την Κουμουνδούρου. Στα μισοσκότεινα στενά ένα αρρωστάκι ξεψειρίζει ένα άλλο, σχεδόν τρυφερά. Δεν προχωρούν πιο μέσα· πιο μέσα είναι η μικροντίσνεϊλαντ του Ψυρρή, τους κυνηγάνε οι μαγαζάτορες.

Στη ζώνη του λυκόφωτος, στα σπλάχνα της πόλης, δεν περιπολούν αστυνομικοί, δεν κόβουν κλήσεις σε απείθαρχες μοτοσικλέτες, εδώ ισχύουν άλλοι νόμοι, άλλο Σύνταγμα, εδώ είναι η επικράτεια του ζόφου. Εδώ μαζεύονται παράδοξα υπόλοιπα, ανθρώπινα ρετάλια, παράπλευρες απώλειες, σαρώνονται σκουπίδια κάτω από την άκρη του χαλιού. Και το χαλί στολίζει όπως όπως το σαλόνι.

Δεν έχω εύκολη λύση, δεν ξέρω αν υπάρχει καν λύση. Το φως εναλλάσσεται με το σκοτάδι. Ξέρω όμως τι βλέπω, και βλέπω την πόλη να εποικίζεται με θύλακους ζόφου, με όλο και πιο φανερό σκοτάδι. Πλάι σε ό,τι λέμε φως

Οποιος στού Ψυρρή περπατάει...πρέζα και σκατά πατάει...

Οι εθνικές ομάδες του οργανωμένου εγκλήματος

Αναδημοσίευση από εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" (06/09/08) Σάββατο 06 Σεπτέμβριος 2008 απο diavat σε Ρεπορτάζ - Συνεντεύξεις σχόλια: 0

Οι εθνικές ομάδες του οργανωμένου εγκλήματος
Σε ένα μεγάλο τμήμα της Αττικής δημιουργούνται μικρές και μεγάλες εστίες παρανομίας, άβατες για κατοίκους, εμπόρους, ακόμη και αστυνομικούς
ΑΧ. ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ
«Εγώ στη θέση σας θα έφευγα από την περιοχή!» είπε ο ένας. «Μείνετε εκεί όπου είστε, σε λίγα χρόνια θα γίνετε Ηρώδου Αττικού!» απεφάνθη ο άλλος. Η πρώτη φράση ανήκει σε κορυφαίο παράγοντα του υπουργείου Εσωτερικών και η δεύτερη σε αντιδήμαρχο του Δήμου Αθηναίων. Αποδέκτες των δύο αντιφατικών απαντήσεων ήταν κάτοικοι του κέντρου των Αθηνών που είχαν επισκεφθεί τους αρμοδίους για να διαμαρτυρηθούν για τη μετατροπή των γειτονιών τους σε άντρο παρανομίας. Η εμφανής σύγκρουση απόψεων προδίδει και την ολική αδυναμία της πολιτείας να λύσει ένα σοβαρό πρόβλημα μιας πόλης που βυθίζεται σιγά σιγά στη Βαβέλ του οργανωμένου εγκλήματος. Τα τελευταία είκοσι χρόνια η ελληνική πρωτεύουσα έχει γίνει σημείο συνάντησης εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία. Ωστόσο, μαζί με τους φιλήσυχους οικονομικούς μετανάστες και τους κυνηγημένους πρόσφυγες έφτασαν στη χώρα μας ουκ ολίγοι που ήρθαν να αντιπαρατεθούν ή να συνδράμουν τους έλληνες εκπροσώπους του εγκλήματος. Οσο περνούν τα χρόνια, μικρές ή μεγάλες εστίες εγκληματικότητας όλων των ειδών έχουν δημιουργηθεί σε ένα μεγάλο τμήμα της Αττικής, ενώ αρκετά μέρη έχουν καταστεί «άβατα» για κατοίκους, εμπόρους, ακόμη και αστυνομικούς.

Το εισαγόμενο έγκλημα δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Η Ελλάδα, σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης, δέχεται διαρκή μεταταναστευτική πίεση, καθώς είναι χώρα τράνζιτ για τον δρόμο προς την Ευρώπη, ωστόσο ελλείψει συγκροτημένης μεταναστευτικής πολιτικής, οι αρμόδιοι προτίμησαν την επικράτηση ενός ιδιότυπου «laissez-faire». Τι γίνεται όμως όταν ο ξένος δεν καταφέρνει να περάσει στην Εσπερία; Πολλοί «ξεμένουν» στην Αθήνα, γκετοποιούνται και σταδιακά καταλήγουν να τροφοδοτούν και να τροφοδοτούνται από το έγκλημα, τα πλοκάμια του οποίου έχουν εξαπλωθεί σε όλη την Αττική.

Η χαρτογράφηση του εγκλήματος, έτσι όπως την έχουν κάνει οι αρμόδιοι αξιωματικοί της Ασφάλειας Αττικής, δείχνει ξεκάθαρα πώς έχει διαμορφωθεί το σκηνικό. Υπάρχει λύση; Οι αστυνομικοί λένε ότι με επιχειρήσεις τύπου «σκούπα» δεν λύνεται το πρόβλημα και θα πρέπει η πολιτεία να μεριμνήσει για τη φιλοξενία και την απασχόληση των αλλοδαπών. Επίσης, όπως μας είπε αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. που υπηρετεί σε «μάχιμη» υπηρεσία στο κέντρο της Αθήνας «είναι ένας φαύλος κύκλος. Πολλές φορές συλλαμβάνουμε τα ίδια άτομα. Δηλαδή τη Δευτέρα κάνουμε σύλληψη, περνάει αυτόφωρο, τον αφήνουν ελεύθερο αφού οριστεί τακτική δικάσιμος και μετά επιστρέφει πάλι στον τόπο του εγκλήματος».

* Το κέντρο που πεθαίνει

Το Μοναστηράκι, το κέντρο του τουριστικού «φιλέτου» της πόλης, αλώνεται σιγά σιγά από τη μεγάλη και πολυεθνική εστία εγκληματικότητας που βρίσκεται γύρω από την πλατεία Θεάτρου και τους γύρω δρόμους. Στην ψυχή της πόλης η πρέζα πωλείται ελεύθερα, σαν να μην τρέχει τίποτε, με τους λιγοστούς κατοίκους πια να βρίσκονται σε απελπισία. «Πεθαίνει κόσμος στην περιοχή, όμως δεν τα λένε. Τις προάλλες τα παιδιά έπαιζαν στο πάρκο και χρειάστηκε να ρίξουν κατά λάθος την μπάλα πάνω σε έναν αλλοδαπό για να καταλάβουμε ότι ήταν νεκρός» σημειώνει με λύπη μια κάτοικος.

Στην περιοχή έλεγχο ασκούν πια Αφρικανοί. Πίσω από το δημαρχείο, στου Ψυρρή, και στα στενά της Ομόνοιας, η περιοχή έχει εγκαταλειφθεί στο παρεμπόριο και στα ναρκωτικά, ενώ δίκτυα του trafficking εκμεταλλεύονται γυναίκες από την Αφρική, εκδίδοντάς τες. Τα δίκτυα τις φέρνουν στη χώρα μας υπό την απειλή βουντού και όσο και αν αυτή η μέθοδος φαίνεται εξωφρενική, αποτελεί πάγια τακτική σε όλα τα δίκτυα εμπορίας ανθρώπων της Γηραιάς Ηπείρου. Ωστόσο, η σύνθεσή τους είναι πολυεθνική, καθώς αποτελείται από Ελληνες, Ρώσους, Ρουμάνους και Αφρικανούς.

Οπως προκύπτει από τα στοιχεία του Αστυνομικού Τμήματος Ομονοίας, στην περιοχή (συμπεριλαμβανομένων του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου), στις ληστείες και στις κλοπές προηγούνται οι Ελληνες και ακολουθούν Ιρακινοί, Ρουμάνοι, Βούλγαροι και Αλβανοί. Στα ναρκωτικά τα πρωτεία ανήκουν εκ νέου στους Ελληνες και έπονται Ιρακινοί, Πακιστανοί, Αλβανοί, Ρώσοι, Σομαλοί και Σουδανοί.

Οι Ιρακινοί δραστηριοποιούνται και στη διακίνηση λαθρομεταναστών και σε κλοπές σε βάρος συμπατριωτών τους. Ακόμη στο κέντρο της πρωτεύουσας δρουν και αλλοδαποί από βαλκανικές χώρες, κυρίως Βούλγαροι και Ρουμάνοι, που ασχολούνται με αρπαγές τσαντών και πορτοφολιών. Οι υπήκοοι Μπανγκλαντές απασχολούν ως επί το πλείστον την ΕΛ.ΑΣ. στην ίδια περιοχή και σε γειτονιές του Ταύρου, των Πετραλώνων και του Αιγάλεω, όχι για τα λεγόμενα εγκλήματα βίας αλλά για πλαστογραφία, διακίνηση λαθρομεταναστών, μικροεγκληματικότητα και παρεμπόριο. Συνολικά, στην περιοχή αρμοδιότητας του αστυνομικού τμήματος Ομονοίας έγιναν το πρώτο οκτάμηνο του έτους 59 ληστείες, 997 κλοπές-διαρρήξεις, μία ανθρωποκτονία, ενώ κατεγράφησαν 291 υποθέσεις ναρκωτικών.

* Το έγκλημα επεκτείνεται

Στις γειτονιές κατά μήκος της οδού Αχαρνών και κυρίως στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα δρουν ως επί το πλείστον Αλβανοί και άτομα από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, κυρίως Ρουμάνοι και λιγότερο Πολωνοί. Οι αιματηρές συμπλοκές για ξεκαθαρίσματα προσωπικών ή οικονομικών διαφορών, οι δολοφονίες, οι ληστείες και σωματεμπορία γυναικών είναι στην ημερήσια διάταξη της περιοχής. Ιδια περίπου η εικόνα του εγκλήματος και στην πλατεία Βάθης και στα Πατήσια, όπου δραστηριοποιούνται Αλβανοί. Στην περιοχή οι κλοπές, οι διαρρήξεις, οι ένοπλες ληστείες, αλλά και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών (με νεκρούς και τραυματίες) είναι μόνο μερικές από τις μορφές εγκληματικότητας που αναφέρονται σχεδόν καθημερινά στα δελτία συμβάντων των τοπικών τμημάτων ασφαλείας. Επίσης στα Πατήσια καθημερινά καταγράφονται κρούσματα όπως αρπαγές τσαντών, πορτοφολιών, κινητών τηλεφώνων και μικρών χρηματικών ποσών από Ελληνες και αλλοδαπούς.

Σύμφωνα με αστυνομικούς, στην πυκνοκατοικημένη Κυψέλη «ανθεί» η λεγόμενη εγκληματικότητα του δρόμου και οι κλοπές-διαρρήξεις, με τη συμμετοχή Αλβανών, Γεωργιανών και ατόμων από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής. Ακόμη, πολλοί Γεωργιανοί, Βούλγαροι και Ρώσοι κάνουν «χρυσές δουλειές» μπαίνοντας σε σπίτια και «αδειάζοντάς» τα από κάθε είδους πολύτιμα αντικείμενα και χρήματα. Πολύτιμοι συνεργοί τους οι συμπατριώτισσές τους που μερικές ημέρες πριν έχουν ερευνήσει τους χώρους του σπιτιού ή του διαμερίσματος εργαζόμενες ως οικιακοί βοηθοί.

* Και αλλού

Μερικά χιλιόμετρα μακρύτερα, στου Ρέντη και στη Νίκαια, αλλά και σε άλλες περιοχές της Αττικής όπως στον Κορυδαλλό, στο Αιγάλεω, στο Περιστέρι, στον Ασπρόπυργο, στα Μέγαρα και στον Μαραθώνα τους αστυνομικούς έχουν απασχολήσει συχνά κρούσματα εγκληματικότητας με «πρωταγωνιστές» Πακιστανούς οι οποίοι κυρίως ασχολούνται με διακίνηση λαθρομεταναστών και πλαστογραφία.

Στη Δυτική Αττική, στον Ασπρόπυργο, στη Μάνδρα, στην Ελευσίνα, στα Μέγαρα, στα Ανω Λιόσια τα περισσότερα περιστατικά αφορούν μικροεγκληματικότητα, διακίνηση ναρκωτικών, κλοπές ΙΧ αυτοκινήτων ή φορτηγών και διαρρήξεις σε επιχειρήσεις και αποθήκες κυρίως για χαλκό. Συνήθως στις υποθέσεις αυτές εμπλέκονται έλληνες ή αλβανοί Τσιγγάνοι και χρησιμοποιούν τους πρόχειρους καταυλισμούς τους για τις παράνομες δραστηριότητές τους όπου η παρουσία ένστολων αστυνομικών είναι συχνά αφορμή ένοπλης συμπλοκής.

Οι Κινέζοι που διαμένουν στη χώρα μας και ασχολούνται κυρίως με το εμπόριο προς το παρόν δεν έχουν απασχολήσει τις Αρχές. Ωστόσο, επειδή στην Κύπρο ήδη έχουν κάνει την εμφάνισή τους κυκλώματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης γυναικών από την Κίνα, οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. εκφράζουν την πεποίθηση πως το φαινόμενο αυτό θα επεκταθεί και στην Ελλάδα.

* Πλήρης υποβάθμιση

Το οργανωμένο έγκλημα είναι από μόνο του μια οικονομική δραστηριότητα που αποφέρει πολλά στους «λειτουργούς» του, όμως την ίδια στιγμή στερεί πολλά από τους υπολοίπους. Φαίνεται ότι στην Ελλάδα ουδείς εκ των αρμοδίων συμβουλεύτηκε τη διεθνή εμπειρία που αποδεικνύει την αντιστρόφως ανάλογη σχέση εγκληματικότητας και αξίας της γης. Στο κέντρο των Αθηνών, μόνο στους δρόμους-«βιτρίνα» η διαθεσιμότητα αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο και μόνο στο πρώτο εξάμηνο του 2008 τα αδιάθετα καταστήματα ήταν 15% και όλα δείχνουν ότι η αρνητική πορεία θα είναι ανοδική. Την ίδια στιγμή, η αξία των ακινήτων κατρακυλάει προς τα κάτω στα δυτικό κομμάτι του αθηναϊκού κέντρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον Αγιο Παντελεήμονα η τιμή ανά τετραγωνικό έχει πέσει ακόμη και στα 700 ευρώ, ποσό αδιανόητο για τα αθηναϊκά δεδομένα, ενώ τα ίδια και χειρότερα ισχύουν στην επαγγελματική στέγη. Για καλύτερη αντίληψη της διαφοράς με τις υπόλοιπες τιμές της αγοράς, σύμφωνα με τον Δείκτη Τιμών Ακινήτων της Τράπεζας της Ελλάδος, κατά το διάστημα 1994-2005, οι τιμές των αστικών ακινήτων στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 175%!

Το θέμα της κατάρρευσης του κέντρου έχει φέρει πολλές φορές στη Βουλή η βουλευτής του ΠαΣοΚ κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, η οποία ηγήθηκε και της πρωτοβουλίας «Αθήνα, Ξανά ζωή στο κέντρο». «Οι αρμόδιοι υπουργοί μού απάντησαν με μισόλογα» σημείωσε μιλώντας προς «Το Βήμα» και πρόσθεσε: «Οταν έκανα επίκαιρη ερώτηση στον Πρωθυπουργό και του κατέθεσα 3.200 υπογραφές κατοίκων δεν έλαβα καμία απάντηση». «Μόνο όταν πήγα στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γ. Σανιδά βελτιώθηκε η κατάσταση και αυτό για έναν μόλις μήνα» συμπληρώνει.

Και του Ψυρρή Νικήτα...και του Ψυρρή...

Παρασκευή, 15 Μαΐου 2009

Και του Ψυρρή Νικήτα...και του Ψυρρή...

Στην συνοικία του Ψυρρή κυριαρχούν τα μπάρ και οι ταβέρνες.
Οι Κινέζοι καταλαμβάνουν συνεχώς χώρους πληρώνοντας μετρητά.
Συναντάς στενά βρώμικα πεζοδρόμια και εγκαταλελειμμένα κτίρια
όπου μπαινοβγαίνουν αλλοδαποί, χρήστες και άλλοι για προστασία
αλλά και για παρανομία.
Κάποιοι λιγοστοί ηρωϊκοί κάτοικοι που εξακολουθούν να αντιστέκονται
προσπαθώντας να κρατήσουν τις ιδιοκτησίες τους
αναγκάζονται πολλές φορές να περνούν πάνω από λιπόθυμους
τοξικομανείς για να μπούν στα σπίτια τους.
Το εξωτερικό αυτών των σπιτιών μοιάζει με "εφημερίδα του τοίχου"
όπου δημοσιογραφούν χρήστες καταγράφοντας τους καϋμούς
της πρέζας αλλά και το τίποτα.
Κάποια παραδοσιακά παλιά Αθηναϊκά μαγαζιά δερματάδικα κ.λ.π.
αντιστέκονται επίσης σε πείσμα των καιρών
και της αδιαφορίας του Κράτους.
Νικήτα όχι μόνο το γήπεδο του Παναθηναϊκού κορδέλες και τρέλες
όπου το έργο έχει Βαρδινογιάννηδες και Γιαννακόπουλους.
Και του Ψυρρή Νικήτα...και του Ψυρρή και ας μην έχει εφοπλιστές
και βιομήχανους!
Αθηναίος Αναρτήθηκε από anopetra-eleos.blogspot.com στις 7:01 πμ

Ομόνοια και Πειραιώς γωνία


Η σύριγγα στο δρόμο πεταμένη
στο βλέμμα αποκαΐδια απτή φωτιά
Την πλάνη ζητιανεύεις-σε προσμένει
Πουτάνα με μαγιάτικα φιλιά

Σκιά του δρόμου διχασμένη
Ισορροπείς σε όψεις αιχμηρές
Η άσπρη πρέζα σαλεμένη
Χορεύει στου μυαλού της εγκοπές

Αναίτιοι κοιτούν με υποψία
Το χάος ν’ αλώσουν δεν τολμούν
Σαν των νεκρό σαν σε κηδεία
Με δέος όλοι προσπερνούν

Ρ
Ομόνοια και Πειραιώς γωνία
Γυμνή σε είδα κοινωνία
Ξυπόλυτη μ’ ένα ντορβά στο χέρι
Ξεπούλαγες τον Κώστα και τη Μαίρη

Ατάιστα στον τοίχο αφημένα
φτερούγισαν τα όνειρα καθώς
εκδιώξαμε δεν σου μείνε καν ένα
να ρίξει στο σκοτάδι λίγο φως

Η σύριγγα στο πάτωμα πεσμένη
Σε βρήκαν σωριασμένο στη γωνιά
Θα γράψουνε πως ήταν νοθευμένη
Κ΄ έκλεισες μόλις -χθες τα δεκαενιά

το πρόσωπο μου είδα στον καθρέπτη
Μάσκα από σάρκα και οστά
Είδα τον χάροντα τον κλέφτη
Να κλαίει μ΄ αναφιλητά

Ομόνοια και Πειραιώς γωνία
Γυμνή σε είδα κοινωνία
Ξυπόλυτη με ξύλινο μαχαίρι
σημάδευες τον Στέλιο, τον Λευτέρη,

Στο σάπιο σου τεφτέρι ….


ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ανθρώπινη χωματερή πίσω από την Ομόνοια
Το «ιστορικό κέντρο» της πρέζας, της πορνείας, της ανεργίας και της ανέχειας
ΑΧ. ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ | Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

ΤΟ ΑΤΤΙΚΟ φως αντανακλάται εκτυφλωτικά πάνω στις πλάκες της ανακαινισμένης πλατείας στο Μοναστηράκι. Στο κέντρο της, ένας βαλκάνιος πλανόδιος μουσικός παίζει τη «Λίμνη των κύκνων», χαϊδεύοντας τα στόμια των γεμισμένων με νερό ποτηριών που έχει αραδιάσει επάνω σε μια σκούρα θήκη. Ο μικρός ενισχυτής που έχει συνδέσει, αρκεί για να φθάσει η μουσική στη μέσα πλευρά της οδού Ερμού. Εκεί, στη γωνία, τρεις νεαροί αστυνομικοί ελέγχουν τα έγγραφα ενός σακατεμένου
άνδρα, απροσδιόριστης καταγωγής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι προ ολίγου είχε πάρει ηρωίνη και ότι την αγόρασε από την πιάτσα της χωματερής ανθρώπων που αφέθηκε να δημιουργηθεί από ένα αδιάφορο κράτος μέσα στο κέντρο του κέντρου της Αθήνας. Μετά τα νεομποέμ καταστήματα ντιζάιν και τα θορυβώδη μπαράκια του Ψυρρή, μέσα στον ορυμαγδό των θορύβων από τα φορτηγά και τη μυρωδιά του κάρυ και του κύμινου, πίσω και πέρα από την πλατεία Θεάτρου κείται μια μικρή πολυεθνική Βαβέλ απελπισμένων, «αμαρτωλών», διαβόλων και αγγέλων.

Ο Τσίπρας για τη πρέζα στού Ψυρρή

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΚΑΪ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ (& ηχητικό αρχείο συνέντευξης)

---

Ακούστε την συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ με τον Α.Πρωτοσάλτε

---

O πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξη μίλησε σήμερα στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση του ΣΚΑϊ, στο "ΣΚΑΪ Δράση" στο πλαίσιο της έρευνας που διεξάγει ο σταθμός στο κέντρο της Αθήνας.

Ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και στον Άρη Προτοσάλτε, τόνισε:

Η υποβάθμιση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας έχει τις ρίζες της στην προσπάθεια να μετατραπεί όλος αυτός ο χώρος του ιστορικού κέντρου από ένα κέντρο μικτών χρήσεων, κατοικίας, ψυχαγωγίας, αγοράς που ήταν, σε χώρο σιγά-σιγά μιας χρήσης. Τη δεκαετία του ΄90 υπήρξε μια «βίαιη προσπάθεια εκδίωξης» των κατοίκων απ΄ αυτή την περιοχή για να μετατραπεί στο διασκεδαστήριο της Αθήνας. … Όλο το προηγούμενο διάστημα βρισκόμασταν στου Ψυρρή όπου η κατάσταση έχει ξεφύγει, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, στο Γκάζι, στην Ιερά Οδό, με τους κατοίκους τους πολίτες οι οποίοι λένε, αν είναι δυνατόν να μην μπορώ να βγω στο μπαλκόνι μου μετά τις 2 το βράδυ. Παρκάρουν παράνομα, έχουν δημιουργήσει το δημόσιο χώρο προσπαθούν και τον οικειοποιούνται διάφοροι μεγαλομαγαζάτορες. Και στου Ψυρρή είχαμε την βίαιη έξωση των κατοίκων μετά το 1999 …

Αυτό που πρέπει να πούμε στους πολίτες για να το γνωρίζουν είναι ότι έχουμε ένα φαινόμενο υποβάθμισης, το οποίο δεν είναι μόνο ελληνικό, υπάρχει και σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, γιατί κανείς δεν μπορεί να σταματήσει το κύμα της μετανάστευσης. Όσο θα υπάρχουν πόλεμοι, φτώχεια.. θα έχουμε μετανάστευση, η οποία όσο κι αν κάνουμε φρούριο την Ευρώπη, θα βρίσκουν τρόπους να έρχονται. Και πρέπει να δούμε τις πολιτικές πια.

Η μια πολιτική είναι η πολιτική που ακολουθούμε, της καταστολής. Λέω ότι είναι αναποτελεσματική. Και η άλλη πολιτική είναι της ένταξης…

- Καταστολή έχουμε;… Προχτές την Παρασκευή στο Κολωνάκι σπάσανε μαγαζιά.. αυτοκίνητα…

Δυστυχώς δεν έχουμε καταστολή της εγκληματικότητας. Δεν έχουμε πάταξη του εγκλήματος. Δεν έχουμε φροντίσει να έχουμε αυτό που ονομάζεται αστυνόμευση… δεν έχουμε ασφάλεια, να αισθάνεται ο κόσμος ασφάλεια.. Έχουμε αυτή τη στιγμή μια αστυνόμευση που έχει να κάνει κυρίως με επιχειρήσεις-σκούπα στο κέντρο της πόλης που δεν αφορούν αυτούς που οργανώνουν το έγκλημα. Δεν έχω δει κανέναν έμπορο ναρκωτικών να πουλάει αυτοπροσώπως πρέζα πίσω από το δημαρχιακό μέγαρο. Είναι τα λεγόμενα βαποράκια, ο μετανάστης ο οποίος έρχεται εδώ και επειδή δεν έχει καμιά πιθανότητα να ενταχθεί στον κοινωνικό ιστό, δεν έχει καμιά δυνατότητα να γίνει νόμιμος, να αποκτήσει χαρτιά, να δουλέψει με ασφάλιση ..βρίσκεται σε καθεστώς ανομίας, τον σπρώχνουν στην παραβατικότητα και άρα αυτός ο άνθρωπος ο οποίος έρχεται εδώ για να βρει μια καλύτερη ζωή και όχι να γίνει εγκληματίας….

- Τι θα κάνουμε με τους μετανάστες;….

Αν το ζήτημα είναι να φύγουν από το ιστορικό κέντρο, θα πάνε παραδίπλα. Δείτε τι γίνεται στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα. Άρα το ζήτημα δεν είναι να παίζουμε κλέφτες και αστυνόμους στο κέντρο. Το ζήτημα είναι να θέσουμε τις προϋποθέσεις μιας πολιτικής που θα είναι τελείως διαφορετική. Και να σας πω συγκεκριμένες προτάσεις.

Μιας και μιλάμε για τους μετανάστες, μπορούμε να στηρίξουμε το αίτημα για διεύρυνση των διαδικασιών νομιμοποίησης των μεταναστών, ένα μέτρο το οποίο, εκτός του ανθρωπιστικού χαρακτήρα, μπορεί να διασπάσει κι αυτή την αγορά ναρκωτικών, η οποία εμφανίζεται πολλές φορές ως η μόνη λύση για ανθρώπους σε καθεστώς ημιπαρανομίας.

Μπορεί ο Δήμος να πάρει πρωτοβουλίες, η αυτοδιοίκηση ώστε να δημιουργηθούν θεσμοί πολιτικής εκπροσώπησης των μεταναστών, να ενταχθούν σε προγράμματα κοινωνικής ένταξης.

Εμείς έχουμε προτείνει ακόμα και να λάβουν μέρος οι μετανάστες σε συγκεκριμένα προγράμματα τα οποία θα έχουν να κάνει και με την επανένταξη των τοξικομανών, σε υπηρεσίες του δήμου να δουλέψουν, να βρεθεί ένας τρόπος κοινωνικής ένταξης. Ένα είναι αυτό.

- Ο διευθυντής της Σκότλαντ Γιαρντ έχει προτείνει να τοποθετηθούν και στο σώμα της αστυνομίας….

Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική. Είναι πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί, έχουν τεσταριστεί, άλλες έχουν αποτύχει, άλλες όμως έχουν αποδώσει. Εμείς δεν κάνουμε τίποτε.

- Η κα Διαμαντοπούλου είπε ότι εμπλέκονται πολλά υπουργεία… και υπηρεσίες….. Νομίζετε ότι θα μπορούσατε να είσαστε κι εσείς αρωγός σ΄ αυτό που ονόμασε οργανισμό ο Νομάρχης Αθηνών ο κ. Σγουρός.. Δεν ξέρω αν θα το πούμε οργανισμό ή επιτροπή… Δηλαδή να μπείτε όλοι μαζί κάτω από μια κοινή ομπρέλα.. να λειτουργήσετε εσείς, το ΚΚΕ, ο ΛΑΟΣ, τα κόμματα εξουσίας…..

Είναι πολύ σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με τάσεις ψηφοθηρίας ή λαϊκισμού. Και … είναι σε περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, που οι αντιθέσεις θα οξύνονται, να οδηγηθούμε σε φαινόμενα αύξησης του ρατσισμού ….

Δεν πρόκειται να έχουμε παρέκκλιση από θέσεις αρχών και αξιών, αλλά το να συμβάλουμε σε μια προσπάθεια να συντονιστούν οι φορείς, να υπάρξει μια προσπάθεια να βρεθεί λύση, βεβαίως και θα συμβάλουμε. Άλλωστε εμείς είμαστε οι πρώτοι που είχαμε προτείνει εδώ και πάρα πολύ καιρό, την οργάνωση, με ευθύνη του Δήμου της Αθήνας, ενός δημόσιου διαλόγου και μιας διαρκούς επιτροπής που θα παρεμβαίνει, η οποία όμως κατά την άποψή μας πρέπει να υπόκειται σ ένα διαρκή δημοκρατικό έλεγχο. Δηλαδή, βεβαίως και πρέπει να συντονιστούν τα υπουργεία, βεβαίως και πρέπει να φωνάξουμε τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που παρεμβαίνουν….. να φωνάξουμε και να στηρίξουμε τον ΟΚΑΝΑ… Μιλάμε για το πρόβλημα των τοξικοεξαρτημένων και το ζήτημα είναι να μαζέψουμε σε μια κλούβα όλους τους τοξικομανείς. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Την ίδια στιγμή που παραμένουν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ, την ίδια στιγμή που τα προγράμματα δεν λειτουργούν, την ίδια στιγμή που το street work, δηλαδή τα προγράμματα βοήθειας και ενίσχυσης των τοξικοεξαρτημένων στο δρόμο δεν λειτουργούν, τη στιγμή που οι μονάδες η μια μετά την άλλη κλείνουν… Ξέρετε τι είναι τα 120 χιλιάρικα για το Υπουργείο Υγείας; Όσο μια δεξίωση στους φαρμακοβιομήχανους, με χαβιάρι και σαμπάνια.

Αυτά όμως πρέπει να τα πούμε και να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, πώς θα ενισχύσουμε τις κοινωνικές υποδομές. Η νέα φτώχεια, η οικονομική κρίση που έρχεται θα οδηγήσει σε στρατιές αστέγων, ανέργων.. Δεν θα υπάρχει ανάγκη να καλύπτουμε μόνο τις ανάγκες των αλλοδαπών. Και έλληνες συμπολίτες μας σε λίγο θα έχουν ανάγκη συσσιτίου στο κέντρο της Αθήνας. Θα ενισχύσουμε τις κοινωνικές υποδομές; Θα προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε το κύμα της νέας φτώχειας;…

- Αν βγούμε στη βόλτα και ρωτήσουμε τα υπουργεία, το δήμο .. θα μας πουν .. κάνουμε εκείνο , κάνουμε το άλλο… Είναι σαφέστατο όμως ότι αυτά είναι αποσπασματικά, δεν επαρκούν. Είναι κάποιες νησίδες μικρές,,,,,,

.. Έχουν γίνει κάποια βήματα από το Δήμο της Αθήνας σε σχέση με τους άστεγους, όπου πράγματι υπάρχει μια υπηρεσία στο ίδρυμα αστέγων… όμως αυτό δεν αρκεί. Χρειάζονται ανασυγκρότηση των κοινωνικών υπηρεσιών του δήμου. Χρειάζονται η ίδρυση κεντρικής κοινωνικής υπηρεσίας του δήμου για να σχεδιάζει και να συντονίζει τις δράσεις των υπηρεσιών του δήμου της Αθήνας. Χρειάζεται δημιουργία ξεχωριστού κοινωνικού προϋπολογισμού του δήμου της Αθήνας.

Έχω τοποθετηθεί και στο Δημοτικό Συμβούλιο και έχω πει ότι στο προηγούμενο διάστημα θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί η κοινωνική πολιτική του Δήμου και όλης της αυτοδιοίκησης. Διότι, αν μέχρι σήμερα το πρόβλημα του δήμου ήταν να φτιάχνει πεζοδρόμια και δρόμους, αύριο τα προβλήματα της Τ.Α. θα έχουν να κάνουν με την αντιμετώπιση φαινομένων κοινωνικού αποκλεισμού. Άρα πρέπει να ενισχυθούν οι \κοινωνικές υποδομές.

Μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ

Αυτή η εικόνα που είδαμε κατεβαίνοντας την οδό Σοφοκλέους δεν μπορεί να είναι μονόδρομος για το μέλλον αυτής της πόλης. Η εξαθλίωση δεν μπορεί να είναι καθεστώς το οποίο θα διαιωνίζεται εσαεί. Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ότι υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο δρόμος της εξαθλίωσης ή ο δρόμος του εξευμενισμού. Υπάρχει και ο δρόμος της σοβαρής κοινωνικής προσπάθειας, της στήριξης φορέων που κάνουν σοβαρή δουλειά. Όμως έχω την αίσθηση ότι το κάνουν αποσπασματικά. Δεν υπάρχει στήριξη και βοήθεια, ούτε από την κεντρική πολιτεία, ούτε από την τοπική αυτοδιοίκηση. Εδώ, στο Κέντρο Υποδοχής Αστέγων, έχουμε μία από τις λίγες σοβαρές προσπάθειες που έχει κάνει ο δήμος. Δεν μας αρέσει να λαϊκίζουμε και να ψηφοθηρούμε, λέμε και τα καλά, λέμε και τα άσχημα. Εδώ γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια, δίνονται 1400 συσσίτια καθημερινά.

Προτείνω να συνομιλήσουμε με τρεις ανθρώπους από μη κυβερνητικές οργανώσεις που κάνουν ουσιαστική δουλειά και παρεμβαίνουν στην ουσία, στην καρδιά του προβλήματος. Να μιλήσουμε με την εκπρόσωπο της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, που ασχολείται με τον κοινωνικό αποκλεισμό των νέων ανθρώπων, με τον εκπρόσωπο της ομάδας του ΚΕΘΕΑ που έχει φτιάξει ένα πρόγραμμα «Μοζάϊκ» λέγεται, και αφορά τους τοξικοεξαρτημένους μετανάστες…. Είναι ένα πολύ σοβαρό πρόγραμμα για την απεξάρτηση… Ταυτόχρονα θα μιλήσουμε και με έναν εκπρόσωπο των «Γιατρών του Κόσμου» και σώζει ανθρώπους, προσπαθεί να αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι εδώ στην ευρύτερη περιοχή.

Νομίζω ότι, αν δεν στηριχτούν αυτές οι δράσεις κεντρικά, θα είναι σαν μια βάρκα στον ωκεανό.

- Λέτε δηλαδή ναι στα άμεσα μέτρα, τα οποία θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν και το τοπίο εδώ, γιατί έχουμε τις διαμαρτυρίες των επαγγελματιών, είτε είναι της αλλοδαπής, είτε συμπατριώτες μας, με την ταυτόχρονη όμως δράση όλων αυτών των φορέων, οι οποίοι θα έρθουν αρωγοί σ΄ αυτή τη μεγάλη προσπάθεια. Είναι μόνο θέμα Δήμου Αθηναίων ή πρέπει να συντονιστούν κι άλλες υπηρεσίες;…

Αν είχαμε μια αποτελεσματική τοπική αυτοδιοίκηση όπου δήμος και νομαρχία μπορούσαν να συνεργαστούν, θα είχαμε αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό. Αν η Τ.Α. είχε επαρκείς πόρους -όχι μόνο αρμοδιότητες- αλλά και πόρους για να το αντιμετωπίσει. Δυστυχώς δεν είμαστε σ΄ αυτή τη φάση. Η Τ.Α. έχει τεράστια προβλήματα. Δεν είναι κακό να υπάρχει μια συνέργεια, όμως πάντα υπό το δημοκρατικό έλεγχο των αιρετών συμβουλίων της Νομαρχίας και του Δήμου να γίνουν προσπάθειες για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Χρειάζονται να γίνουν προσπάθειες σε δύο κατευθύνσεις. Πρώτα να ενισχυθούν οι ομάδες εκείνες που αντιμετωπίζουν άμεσα το πρόβλημα. Και, δεύτερον, να υπάρξει μια πολιτική υποδομών και μια αλλαγή της συνολικής πολιτικής για τη μετανάστευση και τα ναρκωτικά. Διότι οι πολιτικές αυτές έχουν αποτύχει.

Η εύκολη λύση είναι η λύση της καταστολής. Άλλο πράγμα η πάταξη της εγκληματικότητας, του εγκλήματος και η δημιουργία αισθήματος ασφάλειας στον πολίτη και άλλο οι επιχειρήσεις-σκούπας που μεταφέρουν το πρόβλημα από τη μια μεριά στην άλλη, αλλά το πρόβλημα δεν εξαφανίζεται. Το ζήτημα δεν είναι να κρύψουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Το ζήτημα είναι να δούμε τις αιτίες και να προσπαθήσουμε να καταπολεμήσουμε τις αιτίες που το δημιουργούν.

To Γραφείο Τύπου

Ψυρρη-οποίηση της Πλάκας

— Δημοσιεύτηκε 23/03/2009

«Η Πλάκα δεν θα γλιστρήσει στο αμαρτωλό παρελθόν της· η γειτονιά μας δεν θα Ψυρρη-οποιηθεί». Στην αίθουσα του Ιωνικού Κέντρου - στο νεοκλασικό όπου κατά τη δεκαετία του ’70 λειτουργούσαν τέσσερις μπουάτ - οι κάτοικοι της Πλάκας επανέλαβαν ομόφωνα την πάγια θέση τους: να μην επιτρέψουν την επιστροφή των κέντρων διασκέδασης στη συνοικία τους.

Εξι μήνες μετά τη γνωστοποίηση των προθέσεων του ΥΠΕΧΩΔΕ να τροποποιήσει το Προεδρικό Διάταγμα του 1982, δίνοντας τη δυνατότητα να δημιουργηθούν νησίδες νυχτερινής διασκέδασης μεταξύ των κατοικιών, οι Πλακιώτες βρίσκονται σε διαρκή επαγρύπνηση. «Η τροπολογία του διατάγματος μπορεί να πάγωσε εξαιτίας των αντιδράσεων, υπάρχει όμως ο κίνδυνος αυτό που δεν μπήκε από την πόρτα να μπει από το παράθυρο, εξαιτίας της άγνοιας των υπηρεσιών ελέγχου», τόνισε ο Παναγιώτης Παρασκευόπουλος, πρόεδρος της Επιτροπής Πρωτοβουλίας Κατοίκων Πλάκας.

Εν μέσω της αυγουστιάτικης ραστώνης, το ΥΠΕΧΩΔΕ επιχείρησε να προωθήσει την αλλαγή χρήσεων γης στην Πλάκα. Βάσει αυτών, εστιατόρια και μπαρ μπορούν να επεκτείνουν τη λειτουργία στους ορόφους διατηρητέων κτιρίων ακόμα και στις ταράτσες, ενώ δίνεται η δυνατότητα να ενοποιηθούν καταστήματα εμβαδού έως και 200 τ.μ., επιτρέποντας η Πλάκα να γίνει βορά σε αλυσίδες καταστημάτων. «Οποιος σκέφτεται να ανατρέψει το ισχύον καθεστώς, έχει πρόβλημα κοινής λογικής. Ενα μοντέλο που χαιρετίστηκε και βραβεύτηκε κινδυνεύει να κατεδαφιστεί επειδή κάποιοι δεν μπορούν να πουν όχι στα συμφέροντα», διαπίστωνε κατά τη διάρκεια της συζήτησης ο Στέφανος Μάνος, ιθύνων νους της διάσωσης της Πλάκας από την επέλαση των νυχτομάγαζων τις δεκαετίες ’60 και ’70.

Το Προεδρικό Διάταγμα που οραματίστηκε ο κ. Μάνος και εκδόθηκε επί υπουργίας Τρίτση έδινε άμεση προτεραιότητα στην κατοικία δρομολογώντας την ανάπτυξη της περιοχής, με κριτήρια τον πολιτισμό και τον τουρισμό.

«Το 1977 είχαμε τρία άστρα στην ίδια τροχιά. Μια πολύ καλή ομάδα μελέτης, δραστήριους κατοίκους και έναν υφυπουργό που δεν φοβόταν να κάνει κάτι. Σήμερα, έχουμε μόνο τους κατοίκους», συμπληρώνει ο πρώην υπουργός προτείνοντας τη σύσταση μιας νέας στιβαρής μελέτης που όχι μόνο θα υπακούει στις αρχές της πρώτης αλλά θα είναι πιο αυστηρή, προσαρμοσμένη στις ανάγκες της εποχής.

Αποφασισμένοι να μην περιοριστούν στην καταγγελία, οι κάτοικοι ανέδειξαν ως κυρίαρχα ζητήματα τον αυστηρό έλεγχο της στάθμευσης, το αίτημα για επαναλειτουργία των πολεοδομικών γραφείων Πλάκας του ΥΠΕΧΩΔΕ και του Δήμου Αθηναίων, αλλά και την επανασύσταση της Επιτροπής Παρακολούθησης Επέμβασης. «Τα δεκάδες διατηρητέα που ανήκουν στο Υπουργείο Πολιτισμού καλό θα ήταν να μετατραπούν σε κτίρια κατοικίας», εισηγήθηκε ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Γιάννης Μιχαήλ, προσθέτοντας ότι οι απαλλοτριώσεις που εξακολουθούν στην περιοχή ανοίγουν την όρεξη αυτών που επιθυμούν να δουν έναν ιστορικό συνοικισμό να μετατρέπεται σε απέραντο διασκεδαστήριο.

Με δεδομένο ότι το μέλλον της Πλάκας είναι συνδεδεμένο με το μέλλον όλης της Αθήνας, οι Πλακιώτες επικοινωνούν με κατοίκους των Εξαρχείων, του Φιλοπάππου και του Κολωνακίου, σε μια προσπάθεια να αποποιηθούν το χαρακτηρισμό της «ελίτ» κοινωνίας που τους βαραίνει.

Οπως υπενθυμίζει ο κ. Παρασκευόπουλος, «αυτό που συμβαίνει στην Πλάκα είναι ανεπανάληπτο.Ζούμε το φαινόμενο της επιστροφής στη γειτονιά. Και δεν είναι προϊόν προς πώληση».

ΧΑΡΑΜΗ ΣΤΕΛΛΑ

Το ψυρρή ανήκει στα Πρεζόνια του

Χάλια

Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 11 Νοεμβρίου 2008, 20:03

Δημοσιέτηκε στη zougla.gr

Κωλόγρια

Συγνώμη, μια ερώτηση μπορώ να κάνω; Το ξέρετε ότι ζούμε σε μια χώρα υπό το καθεστώς πλήρους παράλογης αναρχίας; Το ξέρετε, είναι έτσι ή μόνο εγώ το αντιλαμβάνομαι έτσι; Γιατί το λέω; Γιατί ο καθένας μας κάνει ό,τι γουστάρει, κανείς δεν τον πειράζει, κι άμα πάει να κάνει κάτι καλό, τον μαζεύουν. Είναι φοβερό αυτό.

Ας δώσουμε μερικά τυχαία παραδείγματα που θα κάνουν κατανοητή την απορία μου. Μερικά παραδείγματα που θα δώσουν έμφαση στην όμορφη και δίκαιη ζωή που ζούμε. Όχι ότι υπάρχει δικαιοσύνη πουθενά στον κόσμο, ας μην αστειευόμαστε, αλλά λέμε τώρα ρε παιδί μου.

Φτιάχνει κάποιος το σπίτι του κι ό,τι μπάζα έχει τα πετάει στο δρόμο χωρίς να καλέσει το δήμο να τα μαζέψει. Του λέει κανείς τίποτα; Όχι. Αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα; Όχι. Μόνο κάτι λοξοί σαν κι εμένα τον στραβοκοιτάνε κι ενδεχομένως θα πάρουν το δήμο όπου θα διαπιστώσουν μετά από καμιά 45ριά μέρες ότι ακόμα δεν έχει έρθει να τα μαζέψει. Τα μπάζα εντωμεταξύ θα έχουν φτάσει μέχρι τη Μαγούλα καθώς οι σακούλες θα έχουν σκιστεί τόσες μέρες και θα είναι σκόρπια και άρα αν έρθει μετά από 2-3 μήνες ο δήμος, θα τους βάλει και χέρι που πήραν τηλέφωνο και τον κάλεσαν και τότε μαθαίνουν πως ή δεν ξαναπαίρνουν τηλέφωνο ή παίρνουν από ένα καρτοκινητό και δεν ξαναφήνουν ποτέ όνομα.

Σε ενοχλεί ο απέναντι με τη μουσική τέρμα όλη την ώρα. Του έχεις κάνει παρατήρηση και σου λέει πως δεν είναι ώρα κοινής ησυχίας. Καλείς την αστυνομία και οι αστυνομικοί σε κοιτάνε με μισό μάτι και σου βάζουν τρελό χέρι που τους κάλεσες και έκοψαν την πρέφα πίνοντας ουίσκι και κάνοντας καμάκι γιατί ούτε αυτοί ξέρουν πως δεν επιτρέπεται όλες τις ώρες της ημέρας να το βάζει κανείς τέρμα. Το επιτρεπτό όριο είναι μέχρι κάποια ντεσιμπέλ, ό,τι ώρα και να είναι. Και δεν το ξέρουν αυτό, άρα φταις εσύ που τους κάλεσες.

Στο δρόμο συναντάς κάτι γνωστούς, αργά τη νύχτα. Σε κερνάνε ένα μπάφο, για κακή σας τύχη είναι κοντά αστυνομία, σας πιάνουν και σας δέρνουν μέχρι να μετρήσετε όλες τις ζαρντινιέρες του πεζοδρομίου. (Προσοχή: Θα πάθετε το ίδιο αν πάτε σε διαδήλωση για τα δικαιώματά σας και χωρίς μπάφο). Παρακάτω, βρίσκεται ένας πρεζέμπορας που πουλάει πρέζα σε όλα τα 12χρονα της περιοχής, οι φίλοι του πηδάνε κάτι άλλα 12χρονα στο πεζοδρόμιο, κάτι άλλοι φίλοι του σκοτώνουν κάτι πρεζάκηδες πιο κει και κανείς, μα κανείς δεν τους πειράζει. Γιατί απλά η αστυνομία είναι απασχολημένη να δέρνει εσάς.

Σκότωσε κάποιος τη γυναίκα του, την έκοψε φέτες, την πέταξε στα σκουπίδια; Σκότωσε άλλος έναν αθώο γιατί ο αθώος είχε άσχημη χωρίστρα στα μαλλιά του; Παρέσυρε άλλος κάποιον στον δρόμο και τον παράτησε; Άλλος βίασε 75 γυναίκες και τις σκότωσε; Άλλος έκλεψε δις και τρις από το λαό; Δεν πειράζει. Όλοι αυτοί θα μπουν μερικά χρόνια στη φυλακή και θα βγουν κύριοι. Ειδικά αν έχει βοηθήσει και η δημοσιότητα, θα έχουν και γκόμενες και ενδεχομένως αν έχουν κλέψει και λεφτά, θα τα έχουν καβατζώσει οι δικοί τους και θα ζουν πλουσιοπάροχα. Εσύ όμως δεν είχες λεφτά να πληρώσεις το δάνειο, ε; Τι; Δεν πλήρωσες την κλήση; Θα μπεις φυλακή με τους χειρότερους των χειρότερων και άμα δε σε σκοτώσουν, μπορεί και συ να βγεις μετά από μερικά χρόνια κι επειδή δε θα μπορείς να βρεις δουλειά πουθενά γιατί κανείς δε θέλει ένα πρώην φυλακόβιο στη δουλειά του επειδή όλοι είμαστε τέρατα ευσυνειδησίας και τιμιότητας, προφανώς θα καταντήσεις κλέφτης, δολοφόνος ή απλά άστεγος γιατί είσαι πολύ looser να έχεις πάθει τόσα δεινά μόνο από μια κλήση που δεν πλήρωσες οπότε καλά να πάθεις.

Συγνώμη, αυτό λέγεται δημοκρατία; Όχι. Αυτό λέγεται αναρχία στο μπουρδέλο.

Περπατάς στο δρόμο. Θες να φτύσεις; Φτύσε άνθρωπέ μου! Φτύσε! Θες και να κατουρήσεις; Αμόλα καλούμπα καλέ! Βγάλε το λάστιχο να ποτίσεις το πεζοδρόμιο! Τρως τυρόπιτα στο αυτοκίνητο; Άνοιξε το παράθυρο πέτα τα λαδόχαρτα στο δρόμο κι όταν πας σπίτι σου, πάρε το κοινόχρηστο νερό και πλύνε το αυτοκίνητο 4 χέρια μέσα έξω! Και που είσαι; Το νερό να τρέχει, μην το κλείσεις! Φτιάχνεις το σπίτι σου κι έκανε μπάζα; Αμόλα τα στο δρόμο ρε και μην καλέσεις το δήμο! Να τα μαζέψουν άλλοι! Γουστάρεις μουσική και τηλεόραση τέρμα; Δώωσε! Στα αρχίδια σου η ώρα!! Γουστάρεις να τρέχεις στο δρόμο ή να πηγαίνεις σαν κηδεία;; Στην καραπουτσακλάρα σου! Κάνε ό,τι θες ρε!! Ό,τι θες!!!

Και κάτι ακόμα περισσότερο τραγικό γιατί έχουμε κι απ’ αυτά.

Προχτές πήγα μια βόλτα στου Ψυρρή. Τι ήταν αυτό Θεούλη μου; Ένα δρόμο δίπλα από τον κεντρικό, μέρα μεσημέρι, στα στενά, κάποιοι μετανάστες βαρούσαν πρέζα στη σειρά ξαπλωμένοι κάτω, άλλοι γυρόφερναν, ένα πραγματικό χάλι. Δυστυχία. Μετανάστες να βαρούν πρέζα. Έρχονται με τα πόδια από τη χώρα τους χιλιάδες δεκάδες χιλιόμετρα για μια καινούρια ζωή και καταλήγουν σε κάποια στενά της κωλοχώρας να βαράνε ενέσεις. Ε, μαλακία έκαναν και διάλεξαν την Ελλάδα αλλά πού να το ήξεραν; Και η αστυνομία; Η πρόνοια; Το κράτος; ΣΤ’ ΑΡΧΙΔΙΑ ΤΟΥΣ! Και μιλάμε για τους μετανάστες. Γιατί, τα δικά μας παιδιά; Εδώ την άλλη φορά σε κεντρικό σταθμό τρένου στην Αθήνα εθεάθη μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητο να φτάνει, να ανοίγει το φιμέ τζάμι, πρεζάκια να σπρώχνονται, να φτάνουν δίπλα στο παράθυρο, χέρι να δίνει κάτι στα πρεζάκια και να φεύγει. Τι τους έδωσε; Καραμέλες; Άλλοι κάτοικοι πάλι, κεντρικής περιοχής της Αθήνας, έχουν δει δοσοληψίες αστυνομικών με πρεζάκια μπροστά από το αστυνομικό τμήμα. Τι είναι αυτά; Κι αυτές τις σκηνές πώς γίνεται και τις έχει δει από δω κι από κει όλος ο κόσμος και ποτέ μα ποτέ οι αρμόδιοι; Μα γιατί κοιμούνται βαθιά και ροχαλίζουν κάτω από τα ζεστά τους σκεπάσματα στις βίλες τους μακριά, πολύ μακριά από την πλέμπα. Και η περισσότερη αστυνομία είναι απασχολημένη να φυλάει τους χοντροκωλαράδες τους υπουργούς και τον κάθε μαλάκα που μας γράφει στα αρχίδια του και ο λαός να γαμιέται ο ένας με τον άλλο.

Να πω κι άλλα τραγικά για τα δυστυχήματα; Για την ανύπαρκτη παιδεία; Για πιο πράγμα να πρωτομιλήσω;

Άει σιχτίρ κωλοχώρα. Άει σιχτίρ. Γι’ αυτό σε λίγο θα πάρουμε όλοι ρόπαλα και θα κυνηγάμε ο ένας τον άλλο. Αλλά ξέρετε ποιος προβλέπω να κυνηγιέται πρώτος. Η κυβέρνηση, η αστυνομία, ο δήμος, οι υπάλληλοι των δημόσιων υπηρεσιών κι αφού τελειώσουν αυτοί, μετά θα αρχίσουμε ο ένας τον άλλο και τελικά δε θα μείνει κανείς. Αυτή νομίζω πως είναι η μία πιθανότητα. Η άλλη είναι να βάλουμε μυαλό και να αρχίσουμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο και να ζητάμε επίμονα το δίκιο μας και να φτάνουμε μέχρι τον Άρειο Πάγο αλλά επειδή μου φαίνεται αδιανόητο, ξαναγυρίζω με λύπη στην πιθανότητα 1. Γάμα τα

Η Πρέζα στου Ψυρρή

Ο ΤΡΙΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Ανθρώπινη χωματερή πίσω από την Ομόνοια

Το «ιστορικό κέντρο» της πρέζας, της πορνείας, της ανεργίας και της ανέχειας

ΑΧ. ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ |

ΤΟ ΑΤΤΙΚΟ φως αντανακλάται εκτυφλωτικά πάνω στις πλάκες της ανακαινισμένης πλατείας στο Μοναστηράκι. Στο κέντρο της, ένας βαλκάνιος πλανόδιος μουσικός παίζει τη «Λίμνη των κύκνων», χαϊδεύοντας τα στόμια των γεμισμένων με νερό ποτηριών που έχει αραδιάσει επάνω σε μια σκούρα θήκη. Ο μικρός ενισχυτής που έχει συνδέσει, αρκεί για να φθάσει η μουσική στη μέσα πλευρά της οδού Ερμού. Εκεί, στη γωνία, τρεις νεαροί αστυνομικοί ελέγχουν τα έγγραφα ενός σακατεμένου
άνδρα, απροσδιόριστης καταγωγής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι προ ολίγου είχε πάρει ηρωίνη και ότι την αγόρασε από την πιάτσα της χωματερής ανθρώπων που αφέθηκε να δημιουργηθεί από ένα αδιάφορο κράτος μέσα στο κέντρο του κέντρου της Αθήνας. Μετά τα νεομποέμ καταστήματα ντιζάιν και τα θορυβώδη μπαράκια του Ψυρρή, μέσα στον ορυμαγδό των θορύβων από τα φορτηγά και τη μυρωδιά του κάρυ και του κύμινου, πίσω και πέρα από την πλατεία Θεάτρου κείται μια μικρή πολυεθνική Βαβέλ απελπισμένων, «αμαρτωλών», διαβόλων και αγγέλων.

Είναι η τριτοκοσμική πλευρά μιας Αθήνας που έχει χάσει την αθωότητά της προ πολλού. Είναι η Αθήνα της πρέζας, της πορνείας, της ανεργίας και της ανέχειας. Γύρω από το μεσοπολεμικό κτίριο της ιστορικής Διπλαρείου Σχολής- που σε μια πολιτισμένη πόλη θα φιλοξενούσε και ένα λαμπρό μουσείο βιομηχανικού σχεδιασμού- εκτείνεται το κολαστήριο της πρωτεύουσας. « Αυτή η γειτονιά πια είναι ένα καρκίνωμα που κάνει μετάσταση σε όλο το κέντρο και παρασύρει την πόλη σε βέβαιο θάνατο », μας λέει ένας υπάλληλος ξενοδοχείου της περιοχής. « Τα πράγματα είναι δύσκολα και για εμάς.Ολα και όλοι έχουν θεριέψει » ομολογεί ένας πακιστανός ψιλικατζής. Φοβάται και δεν θέλει να πει περισσότερα, όπως όλοι όσοι δεν έχουν χαρτιά.

▅ Τσακισμένα κορμιά

Εμπόριο ναρκωτικών εν μέση οδώ

Τσακισμένα κορμιά, σε ομάδες των δύο και των τριών, χτυπάνε ενέσεις το ένα στο άλλο. Κάποιοι το κάνουν άγαρμπα και το πεζοδρόμιο γεμίζει αίματα. Αλλοι περπατούν με χίλια ζόρια και ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε. Στην είσοδο της στοάς μπαινοβγαίνουν άνδρες καλοντυμένοι με σπορ αμφίεση και «καθαροί». Μοιράζουν «τσίκια» και φεύγουν, ενώ ύστερα από λίγο εμφανίζονται αστυνομικοί. Το «πάρτι» σταματάει προσωρινά για να ξαναρχίσει δριμύτερο. Ο φαύλος κύκλος δεν ολοκληρώνεται ποτέ και το παιχνίδι «πρέζα και αστυνόμοι» παίζεται όλη την ημέρα. Συνήθως την πληρώνουν με σύλληψη οι ναρκομανείς, που ειδικά αν έχουν πιει τη « ζουζού », μπορεί και να μην καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.

Οι έμποροι παραδέχονται ότι τους τελευταίους μήνες η αστυνόμευση έχει αυξηθεί. « Και πάλι,όμως,δεν αλλάζει τίποτε.Είμαστε καταδικασμένοι » λέει με θυμό ένας ξενοδόχος. « Σε λίγο καιρό θα το κλείσω και θα φύγω.Αν διαβάσετε τι γράφουν οι ξένοι τουρίστες στο Διαδίκτυοόταν φεύγουν από την Αθήνα,θα ντραπείτε που είστε Ελληνες » επιμένει. Λίγο πιο πίσω, σε ένα μπακάλικο «εποχής», από αυτά που διατήρησαν χρώμα και χαρακτήρα αναλλοίωτο στον χρόνο, ο ιδιοκτήτης μιλάει και βρίζει: « Τους βλέπω τέσσερις- τέσσερις να φυλάνε καρτέρι.Κλέβουν και τα πρεζάκια,αλλά οι ξένοι κλέβουν παραπάνω. Τους Κινέζους,που είναι ήσυχοι,τους έχουνε τσακίσει.Είμαστε όλοι μέχρις εδώ! ». Παρόμοιες ιστορίες αφηγούνται και άλλοι επιχειρηματίες της περιοχής. Μέσα σε αυτή την « ωραία ατμόσφαιρα » Ελληνες και ξένοι προσπαθούν να επιβιώσουν και να βγάλουν τα προς το ζην.

« Είμαι 26 χρόνια εδώ,όμως μεγαλώνω παιδιά και πιάνεται η ψυχή μουόποτε βλέπω τους νέους με τις σύριγγες. Με έχουν μάθει και συχνά με φωνάζουν “θεία”,ενώ μια κοπέλα με αποκαλεί “μάνα” » σημειώνει μια ευγενέσταση ιδιοκτήτρια φούρνου. Οι λιγοστοί κάτοικοι και οι εναπομείναντες επιχειρηματίες διηγούνται πρωτοφανή στιγμιότυπα της νέας τοπικής ιστορίας που βρίσκεται υπό δημιουργία.

« Τις προάλλες έβλεπα έναν πατέραο οποίος είχε φέρει εδώ το παιδί του για να δει από κοντά τα πρεζάκια και να μάθει τι είναι η πρέζα » διηγείται ένας δάσκαλος της περιοχής. Σε αυτή την κακή ταινία, που μοιάζει με ζωντανό εφιάλτη, λίγοι έξω από την περιοχή αντιλαμβάνονται το μέγεθος του προβλήματος. « Δεν θα το ξεχάσω ποτέόταν είδα έναν μικρό παιδί να χτυπά ένεση στο κεφάλι του.Ημαρτον! » λέει με τρόμο άλλος επαγγελματίας. ▅ Εθνοτικές διενέξεις

Ενεση απελπισίας στον λαιμό

Πίσω από την πλατεία, δίπλα σε κάδους από όπου ξεχειλίζουν τα σκουπίδια, μια λαϊκή αγορά που παραπέμπει περισσότερο σε κωμόπολη της Ανατολής και λιγότερα στα κλασικά παζάρια της Αθήνας, ένα πολυεθνικό μπούγιο, αυστηρά ανδρικό, διαπραγματεύεται σκληρά τις τιμές στις ντομάτες και στα παντζάρια.

Σε ακτίνα δεκάδων μέτρων κτίρια- ερείπια φιλοξενούν εμιγκρέδες από κάθε γωνιά του πλανήτη. Ο Τρίτος Κόσμος έχει ανοίξει μια άτυπη πρεσβεία μέσα στην καρδιά των Αθηνών, με ένα δειγματολόγιο από όλες τις φυλές του Ισραήλ. Λίγοι αντιλαμβάνονται γιατί στην «εύφορη» πλευρά του Ψυρρή, τα εγκαταλειμμένα κτίρια είναι ερμητικά κλειστά. « Είναι ο μόνος τρόπος για να μην τα καταλάβουνοι ξένοι » θα μας πει μια παλαίμαχη σερβιτόρα της περιοχής.

Αν οι δρόμοι του αθηναϊκού κέντρου μεταφέρονταν στη γεωπολιτική σκακιέρα, η οδός Αγίου Κωνσταντίνου θα έπαιζε τον ρόλο της χερσονήσου του Σινά, δηλαδή το σύνορο Ασίας- Αφρικής. Πίσω από την Πειραιώς, προς του Ψυρρή, διαμένουν οι Ασιάτες- Πακιστανοί, Αφγανοί, Μπαγκλαντεσιανοί οι περισσότεροι. Πέρα από την Αγίου Κωνσταντίνου ζει ένα μωσαϊκό Σομαλών, Ερυθραίων, Νιγηριανών και Σουδανών- με τους τελευταίους να έχουν μεταφέρει στην Ελλάδα και τις εθνοτικές τους διενέξεις. Στη γκρίζα ζώνη του μεγάλου δρόμου για τον Πειραιά τα πρεζάκια στην Ομόνοια διατηρούν την «ελληνικότητα» της περιοχής, ενώ στον ρόλο κυανόκρανου λιγοστοί Ρώσοι και Γεωργιανοί, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου.

Στην επέκταση της Μενάνδρου, πέρα από την Πειραιώς, το πληθυσμικό μείγμα αλλάζει. Οι φάτσες σκουραίνουν, οι γυναίκες κάνουν την αναπάντεχη εμφάνισή τους, ενώ τα παιδικά κλάματα ακούγονται νοερά μέσα στη βοή μιας αλλόκοτη πόλης. Στο εσωτερικό κτιρίων μονολιθικής αισθητικής, χτισμένων όπως όπως στην περίοδο της ανοικοδόμησης, με σκόνη να συσσωρεύεται πάνω τους για δεκαετίες, εκατοντάδες άνθρωποι στοιβάζονται σε μικρά, ανήλιαγα δωμάτια.

▅ Το Εθνικό Θέατρο
Ανάμεσα σε παλιά πορνεία, «ροζ» δωμάτια και ξενοδοχεία και ξενώνες για τους απελπισμένους του Τρίτου Κόσμου, στέκει ανακαινισμένο το Εθνικό Θέατρο. Ακροβολισμένοι τσιλιαδόροι σε κάθε γωνιά βλέπουν ποιος περνάει και τι κουβαλάει. Ενας άλλος κώδικας, μη κατανοητός από τους ντό πιους, εφαρμόζεται εδώ. Αλλα βλέμματα, άλλες συνήθειες και συχνά άλλες επιδιώξεις. Λίγο πιο πάνω, στο χειμαζόμενο Παλιό Εφετείο, κρέμονται στρώματα και κουβέρτες από τα παράθυρα. « Ενας θεός ξέρει τι γίνεται εκεί μέσα » λέει μια καθαρίστρια που μόλις τελείωσε το μεροκάματο. Αλλοι καταστηματάρχες αρνούνται να μιλήσουν, όχι από φόβο αλλά από αγανάκτηση. « Είμαι 62 χρονών.Ξέρετε τι έχω τραβήξει εδώ;Πού ήσασταν τόσα χρόνια; » αναρωτιέται με οργή μια έμπορος της γειτονιάς. Απέναντι ακούγονται ακαταλαβίστικες βρισιές. « Η συνήθης ώρα της μάχης » λένε οι άνθρωποι της περιοχής. Αφρικανές με όμορφες, λινές μαντίλες παίρνουν τα μωρά και φεύγουν τρέχοντας. Μέσα, στον διάδρομο της πολυκατοικίας-«κολαστηρίου», οι άνδρες ανταλλάσσουν μπουνιές. Εκεί μένουν εκατοντάδες άνθρωποι όπως όπως, με ανύπαρκτη υγιεινή και υπό άθλιες συνθήκες.

Στη μέση της Μενάνδρου ο δήμος έχει σπάσει την άσφαλτο για να επιδιορθώσει το δίκτυο της αποχέτευσης. « Εδώ είναι η πολυκατοικία που ψάχνεις » λένε οι εργάτες. Σε ένα κτίριο του 1950, σκοτεινό, βγαλμένο από ταινία του Φριτς Λανγκ, με σπασμένα θυροτηλέφωνα, αναρίθμητοι παρίες της παγκοσμιοποίησης ζούσαν για μήνες χωρίς αποχέτευση. Ολα έπεφταν στον ακάλυπτο και η οσμή είναι απαίσια. Η είσοδος στην πολυκατοικία δεν είναι καθόλου καλή ιδέα, αφού δεκάδες βλέμματα κοιτούν απειλητικά. Στην ψυχή της πόλης, η ελληνική δημοκρατία αποδήμησε προ πολλού και μια πολυπλόκαμη ανθρωπιστική κρίση, με πρόσφυγες, ανέργους, λαθρομετανάστες, κακοποιούς, ντίλερ και θύματα του τράφικινγκ, «τρέχει» μόνη της και ιλιγγιωδώς. Οσο ο ήλιος πέφτει, κοπέλες από τη Νιγηρία, ντυμένες «ελαφρά», ετοιμάζονται να λάβουν τις γνωστές θέσεις στην οδό Ευριπίδου.

▅ Το βλέμμα της πείνας

Μοιρασιά στην πόρτα του ΟΚΑΝΑ

Πίσω στο Δημαρχείο της πλατείας Κοτζιά, το άγαλμα του Περικλή ατενίζει τον Λυκαβηττό. Απέναντί του, πίσω από τους κάδους, ένα πρεζάκι κοιμάται καθιστό, πάνω σε χαρτόνια και πλαστικές σακούλες. Στο χέρι του κρατάει ακόμη ένα μισοφαγωμένο κρουασάν. Ενα άπλυτο, κοκαλιάρικο πιτσιρίκι από την Ασία πάει να του το αρπάξει. Το βλέμμα του παιδιού ανακλάται πάνω στα φυμέ τζάμια των σκούρων, υπηρεσιακών πολυτελών αυτοκινήτων. Είναι αυτό της πείνας.