Η Ελλάδα του ορθού (παρα)λόγου | Του Άρη Χατζηστεφάνου

.Ο Νίκος Χασαπόπουλος στο κείμενό του «Η συνάντηση των άκρων», στην εφημερίδα Το Βήμα, επιχείρησε να συνδέσει το ΚΚΕ με τη Χρυσή Αυγή και έναν μη ορθόδοξο οικονομολόγο με το κερδοσκοπικό κεφάλαιο, χρησιμοποιώντας δύο κλασικές, συμπληρωματικές προπαγανδιστικές τεχνικές. Απαντάει ο Άρης Χατζηστεφάνου. Δέκα χρόνια συμπληρώνονται αυτές τις ημέρες από την τελευταία κυκλοφορία της δραχμής ως εθνικού νομίσματος και η συζήτηση περί δραχμής επανέρχεται με έναν στρεβλό τρόπο: εθνοσωτήρες πολιτικοί και μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι αναφέρονται με εμφανή απέχθεια σε μια εποχή όπου η χώρα δεν βρισκόταν υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, όπου το κοινοβούλιο δεν παραβίαζε το Σύνταγμα για να ψηφίσει ρυθμίσεις που συντάσσονται στο Βερολίνο, όπου οι μαθητές δεν λιποθυμούσαν λόγω έλλειψης τροφίμων στα σχολεία και όπου οι άνθρωποι δεν σχημάτιζαν ουρές για συσσίτιο. Προφανώς το να αποδώσεις όλα τα δεινά της ελληνικής οικονομίας στο ευρώ θα αποτελούσε εξίσου φτηνό προπαγανδιστικό κόλπο με αυτά που βλέπουμε καθημερινά στα νυχτερινά δελτία ειδήσεων. Μια τέτοια προσέγγιση θα αγνοούσε τις ευθύνες του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος αλλά και τις δομικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας – κυρίως δηλαδή την άρνηση όλων των κυβερνήσεων, από δημιουργίας του ελληνικού κράτους, να φορολογήσουν με στοιχειωδώς δίκαιο τρόπο τις οικονομικές ελίτ. Παρόλα αυτά, τα άλματα λογικής που καταγράφονται καθημερινά στα μέσα ενημέρωσης αξίζουν την προσοχή μας – όχι μόνο γιατί είναι επικίνδυνα αλλά και γιατί είναι διασκεδαστικά. Πριν από λίγες ημέρες, η εφημερίδα Το Βήμα φάνηκε να θέτει νέα όρια στη λογική. Ο Νίκος Χασαπόπουλος επιχείρησε να συνδέσει το ΚΚΕ με τη Χρυσή Αυγή και έναν μη ορθόδοξο οικονομολόγο με το κερδοσκοπικό κεφάλαιο. (Πριν προχωρήσετε θα πρέπει να διαβάσετε το κείμενό του εδώ.) Στο κείμενό του ο κ. Χασαπόπουλος στηρίζεται σε δυο συμπληρωματικές προπαγανδιστικές τεχνικές. Η πρώτη είναι γνωστή στη διεθνή βιβλιογραφία με τον όρο «Guilt by association» και στηρίζεται στην εξής απλή μορφή: 1) Το Α είναι Β 2) Το Α είναι επίσης Γ 3) Άρα όλα τα Β είναι Γ (Προσοχή: το Guilt by Association δεν πρέπει να συγχέεται με το απλό σόφισμα που λέει: το μπουζούκι είναι όργανο, ο μπάτσος είναι όργανο, άρα ο μπάτσος είναι μπουζούκι). Το δεύτερο προπαγανδιστικό τέχνασμα του κ. Χασαπόπουλου εδράζεται σε μια από τις πιο φτηνές και εύκολα αναγνωρίσιμες λογικές πλάνες, γνωστή με τον λατινικό όρο «argumentum ad hominem». Στους Σοφιστικούς Ελέγχους του ο Αριστοτέλης επιδεικνύει ένα από τα απλούστερα παραδείγματα της συγκεκριμένης λογικής πλάνης με την εξής μορφή: 1) Ο A ισχυρίζεται το B. 2) Ο A είναι αμφισβητήσιμος. 3) Άρα ο ισχυρισμός B είναι εσφαλμένος. Χρησιμοποιώντας το Guilt by association με τη μορφή ad hominem, ο συντάκτης της εφημερίδας καταλήγει σε ένα ξεκαρδιστικό συμπέρασμα: Ο Κώστας Λαπαβίτσας υποστηρίζει την έξοδο του Ευρώ. Ο Νουριέλ Ρουμπινί, που εργάζεται για το κερδοσκοπικό κεφάλαιο, υποστηρίζει την έξοδο από το ευρώ. Άρα η έξοδος από το ευρώ εξυπηρετεί το διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο. Προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα (με ευκολία που θα σοκάριζε ακόμη και τους προπαγανδιστές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου), ο συντάκτης επιχειρεί να συνδέσει την ακροδεξιά με το ΚΚΕ. Κρίνοντας μάλιστα από τον υπότιτλο του κειμένου («Η ετερόκλητη συμμαχία της δραχμής και τα παιχνίδια του κ. Μιχαλολιάκου με τους απεργούς της Χαλυβουργίας»), είναι προφανές ότι ο συντάκτης επιχειρεί να συνδέσει τις θεωρίες για την έξοδο από την ευρωζώνη με τη νεοναζιστική ακροδεξιά. Προφανώς ο συντάκτης παραλείπει εσκεμμένα να υπενθυμίσει στους αναγνώστες του ότι οι προτάσεις εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη θεωρούνται πλέον κυρίαρχες στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του πλανήτη. Πέραν από τους «συνήθεις υπόπτους» της μη ορθόδοξης οικονομικής σκέψης, όπως ο Μαρκ Ουάισμπροτ, ο Σαμίρ Αμίν ή ο Ντιν Μπέικερ, υπέρ της εξόδου έχουν επιχειρηματολογήσει δεκάδες ακαδημαϊκοί και νομπελίστες οικονομολόγοι, από τον Πολ Κρούγκμαν μέχρι τον Ντάνι Ρόντρικ. Πρόκειται για μεγαθήρια της οικονομικής σκέψης, τους οποίους έλληνες δημοσιογράφοι, όπως ο Γιάννης Πρετεντέρης, χαρακτηρίζουν συλλήβδην «κομπογιαννίτες», οι οποίοι επιδίδονται σε «διαγωνισµό ανοησίας και µπαρούφας». (Για την ιστορία, η χρήση της λέξης «κομπογιαννίτες» ανασύρθηκε από τόσους πολλούς δημοσιογράφους το καλοκαίρι του 2011, γεγονός που δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για την κοινή έμπνευση αυτών των συναδέλφων.) Λόγω της εξαιρετικής προχειρότητας που το χαρακτηρίζει, το κείμενο του κ. Χασαπόπουλου μας επιτρέπει να αποκρυπτογραφήσουμε τις τεχνικές προπαγάνδας που χρησιμοποιούνται από το σύνολο του μνημονιακού Τύπου στην Ελλάδα. Η βασική αρχή που διέπει τη συγκεκριμένη συλλογιστική είναι ότι οι υποστηρικτές του Μνημονίου αποτελούν τη φωνή της προόδου και του ορθού λόγου. Μιλώντας για την «Ελλάδα της δραχμής» ή την «Αριστερά της Δραχμής», η κυβέρνηση και οι παπαγάλοι της παραπέμπουν στην Ελλάδα ή την Αριστερά της πεντάρας. Παράλληλα, όσοι προτείνουν εναλλακτικές λύσεις και αρνούνται τον μονόδρομο της δοτής κυβέρνησης Παπαδήμου κατατάσσονται χωρίς δεύτερη κουβέντα είτε στην φασίζουσα λαϊκιστική Δεξιά είτε σε κάποιου είδους ουτοπιστική Αριστεράς (έννοιες τις οποίες οι μνημονιακοί δημοσιογράφοι φαίνεται να συγχέουν στο μυαλό τους). Και στις δύο περιπτώσεις, αφήνεται να εννοηθεί ότι όποιος διαφωνεί με τη λογική των τραπεζών, του Βερολίνου και του ΔΝΤ επιθυμεί την επιστροφή σε μια προπολεμική εποχή οπισθοδρόμησης. Απώτερος στόχος αυτής της ρητορικής είναι να συγκαλύψει ότι οι ελληνικές πολιτικές και οικονομικές ελίτ δεν έχουν πλέον θετικά επιχειρήματα για να υποστηρίξουν την καταστροφική τους πολιτική. Το μοναδικό επιχείρημα είναι ο φόβος. Κανένας τους δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το Μνημόνιο λειτουργεί. Όλοι όμως διατείνονται ότι χωρίς αυτό θα αδειάσουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ. Αντίστοιχα, κανένας δεν μπορεί να παρουσιάσει σοβαρά επιχειρήματα για τα οφέλη της παραμονής μας στο ευρώ. Όλοι όμως περιγράφουν τις σκηνές πανικού που θα ακολουθήσουν, αν φύγουμε από το ενιαίο νόμισμα. Το γεγονός ότι σχεδόν όλα τα ιστορικά παραδείγματα χωρών που ανέκτησαν τον έλεγχο της νομισματικής τους πολιτικής τους διαψεύδουν, τους αφήνει παγερά αδιάφορους. Όπως έλεγε και ένας «μεγάλος» της ελληνική τηλεόρασης… ας μην αφήνουμε την πραγματικότητα να καταστρέφει μια τόσο όμορφα στημένη ιστορία. Η αδυναμία παρουσίασης ενός θετικού προτάγματος αποτελεί και την μεγάλη αλλαγή ιστορικού παραδείγματος σε σχέση με την περίοδο του σημιτικού εκσυγχρονισμού. Οι «ευρωληγούρηδες», για να θυμηθούμε την ορολογία της εποχής, είναι ηθικά και ιδεολογικά ταπεινωμένοι και μόνο η ηθική και ιδεολογική αδυναμία της καθεστωτικής Αριστεράς τους επιτρέπει να παραμένουν στο προσκήνιο. Στην πραγματικότητα, βέβαια, όλες οι τρομολαγνικές συνέπειες με τις οποίες απειλούν τους πολίτες, αν δεν υποταχθούν στις εντολές τους, επιβεβαιώνονται ακριβώς επειδή οι πολίτες δεν έχουν ανατρέψει ακόμη την κυβέρνηση. Μας απειλούσαν με αδυναμία δανεισμού από τις διεθνείς αγορές, την οποία οι ίδιοι έφεραν στη χώρα μέσω του Μνημονίου. Ο κ. Σημίτης, τον Ιούνιο του 2010, μας απειλούσε με υποτίμηση έως και 30% σε περίπτωση εξόδου από την ΟΝΕ – η εσωτερική υποτίμηση που επέβαλαν, όμως, οι επίγονοί του μείωσε κατά πολύ περισσότερο το εισόδημα των νοικοκυριών. Μας απειλούν ότι σε περίπτωση αθέτησης πληρωμών, δεν θα υπάρχουν χρήματα για μισθούς και συντάξεις και έτσι συνεχίζουν να στέλνουν τα χρήματα των μισθών και των συντάξεων στους δανειστές. Μας απειλούσαν με απώλεια εθνικής κυριαρχίας, την οποία οι ίδιοι εκχώρησαν στους δανειστές μας. Υποστήριζαν ότι ακόμη και το κούρεμα του χρέους είναι ατιμωτικό για το φιλότιμο του Έλληνα και τώρα υπερηφανεύονται (ψευδώς) ότι πραγματοποίησαν το μεγαλύτερο κούρεμα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η προπαγάνδα δεν χρειάστηκε ποτέ επιβεβαίωση. Χρειάζεται μόνο ικανούς προπαγανδιστές. Στην Ελλάδα, ευτυχώς, δεν έχουμε ούτε καν αυτό. Αυτοί λοιπόν οι ανίκανοι προπαγανδιστές έχουν το θράσος να μιλούν υποτιμητικά για την «Ελλάδα της δραχμής», την «Αριστερά της δραχμής» ή τη «δημοσιογραφία της δραχμής». Απέναντί της προβάλλουν την Ελλάδα του Ράιχενμπαχ, του Task Force, της Τρόικας, της εξαθλίωσης και της ταπείνωσης.

Βιβλίο σοκ για τον Αλέξανδρο Ιόλα

Μεσα στον Μάρτιο θα κυκλοφορήσει απο γνωστές εκδόσεις η πραγματική βιογραφία για τον Αλέξανδρο Ιόλα. Ο ίδιος ο συλλέκτης είχε ορίσει 25 χρόνια απο τον θάνατό του να κυκλοφορήσει η πραγματική βιογραφία η οποία θα προκαλέσει σοκ για τη κατάντια της δεκαετίας του -80 που οδήγησε τη χώρα στα χάλια που είναι σήμερα. Η βιογραφία θα είναι Αποκαλυπτική καθώς αναφέρεται σε γνωστά ονόματα της τέχνης, της πολιτικής και της ...δημοσιογραφίας. Θα είναι η "κατάρα" του για τη χώρα που δόξασε και η οποία τελικά τον "τσάκισε"... Θα αποκαλύψει τον υπουργό του ΠΑΣΟΚ που όντας προσκεκλημένος σε δεξίωση στο σπίτι του μεγάλου συλλέκτη, έκλεψε ένα ερχαίο αντικείμενο. Θα αποκαλύψει ποιός εκδότης τον εκβίαζε ζητόντας του δέκα εκατομμύρια δραχμές για να μη τον ξεφτιλήσει απο τις σελίδες του... Θα αποκαλύψει δημοσιογράφους χίλιες φορές κατώτερούς του οι οποίοι έγιναν γνωστοί βρίζοντάς τον... Μέσα στον Μάρτιο...

Παπουτσής, η κατάντια της μεταπολίτευσης

Απο το 24.gr Το σύμβολο της χρεοκοπημένης Μεταπολίτευσης που παραμένει ατιμώρητο Από περιέργεια αναζήτησα το βιογραφικό του Χρήστου Παπουτσή. Γεννήθηκε λέει το 1953 στη Λάρισα, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Από το 1978 μέχρι το 1980 ήταν Πρόεδρος της ΕΦΦΕ. Δηλαδή, ήταν αυτό που λέμε ….αιώνιος φοιτητής! Δεν λέει πότε πήρε πτυχίο, αλλά το 1984 διορίστηκε Ευρωβουλευτής! Δηλαδή στα 31! Επαναδιορίστηκε το... 1989 και το 1994! Το 1995 διορίστηκε Επίτροπος στην Κομισιόν , όπου και παρέμεινε μέχρι το 1999! Από το 2000 εκλέγεται Βουλευτής στην Α Αθηνών. Διετέλεσε, Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην Κυβέρνηση Σημίτη. Δείτε τι αναφέρει για το έργο του: « Προώθησε μεταξύ άλλων: - Την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και του κύρους της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας, με πρωτοβουλίες για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος και την αναγνώριση της αξίας των Ελλήνων ναυτικών - Το δίκτυο ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών για τη διαρκή σύνδεση όλων των νησιών - Τη διαμόρφωση, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, συγκροτημένης πολιτικής για την ανάπτυξη των λιμένων της χώρας - Τον εκσυγχρονισμό και την ουσιαστική αναβάθμιση του Λιμενικού Σώματος.» Όχι, το Express Samina, δεν το αναφέρει στο Βιογραφικό του! Όμως, ο κ. Χρήστος ήξερε να επιβιώνει! Διαβάζω πάλι από το βιογραφικό του: «Ως επικεφαλής της Αντιπολίτευσης στο Δήμο Αθηναίων και της Δημοτικής Παράταξης «Όμορφη Πόλη» (2002-2006), με δυναμικές παρεμβάσεις, ταυτίστηκε με το αίτημα των Αθηναίων για ποιότητα ζωής στην πρωτεύουσα!!!» Το 2009 τοποθετήθηκε Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ. Αν θυμάσθε ήταν αυτός που …επέπληττε τους… κηπουρούς του Γιώργου γιατί δεν εφάρμοζαν το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ! Αυτό, με τα “λεφτά υπάρχουν”, ντε! Από τότε που διορίστηκε υπουργός… Προστασίας του Πολίτη, η Αστυνομία σε κάθε ευκαιρία… ξυλοφορτώνει τους διαδηλωτές (στο "ενεργητικό" της θητείας του υπάρχουν και νεκροί Έλληνες διαδηλωτές...). Πριν 15 μέρες το ιστορικό κέντρο της Αθήνας παραδόθηκε στις φωτιές. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζήτησαν την παραίτηση του. Ο κ. Χρήστος δεν καταλάβαινε τίποτα! Την περασμένη εβδομάδα, χρειάστηκε η παρέμβαση του Αρχηγού της Ν.Δ. για να σταματήσει τις κρίσεις που ετοίμαζε για την απόλυτο έλεγχο της Αστυνομίας. Την Κυριακή βρέθηκε ο εκρηκτικός μηχανισμός στο μετρό. Θα περίμενε κανένας, ο υπουργός θα παρέμεινε στη θέση του για να διαλευκάνει τη σοβαρή αυτή υπόθεση. Όμως ο Παπουτσής, βρήκε την ευκαιρία, με πρόσχημα τη διεκδίκηση της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ, να… πηδήξει απ’ το καράβι! Ο κ. Παπουτσής συμβολίζει την κατάντια της μεταπολίτευσης. Πως «αιώνιοι φοιτητές» με μόνο διαβατήριο την κομματική ταυτότητα εκτοξεύτηκαν σε υψηλά αξιώματα. Πως, όλα αυτά τα χρόνια, το κύριο μέλημά τους ήταν οι κομματικές ίντριγκες και η πιστή αφοσίωση στον κομματικό φανατισμό. Αυτός ο Παπουτσής, θέλει να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ για να το επαναφέρει στις παλιές του…ρίζες. Δηλαδή, τριάντα χρόνια πίσω.. Το περίεργο δεν είναι τι θέλει ο Παπουτσής, αλλά υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να τον ακολουθήσουν. Εκτός και είναι ακόμα μια προσπάθεια του συστήματος ΓΑΠ για να κάψει τον Βενιζέλο….

Ο«αυτοδημιούργητος» και η επιτυχία της αποτυχίας... Απο τη "Φιλοτιμία" Σε όποιο ιδιωτικό κανάλι και να βρεθείς, πρωΐ, μεσημέρι, βράδυ, υπάρχουν καθημερινές εκπομπές που με την μορφή διασκεδαστικού προγράμματος, προσφέρουν έναν αχταρμά ηλιθιότητας, αμάθειας, κομπλεξισμού, αγραμματοσύνης, κακογουστιάς, μεταφυσικών και σεξουαλικών αναζητήσεων, εμπαθειών, ψιθύρων, αντιζηλιών και κακορρημοσύνης, όπου οι πρωταγωνιστές έχουν ρόλους αλληλοσυμπληρούμενους, αλλά πεπερασμένους. Οι καφετζούδες λένε τα μελλούμενα, διαφημίζοντας παράλληλα τα τηλεφωνικά μαντεία τους, όπου με ένα sms και 2 ευρώ μαθαίνεις τα πάντα... Οι master chef, ηλικίας 8 έως 28 χρονών, μαγειρεύουν κοτόπουλο Νορβηγίας, σβησμένο σε κρασί Gewurztraminer, με σάλτσα από κορίανδρο, παπάγια, μύρτιλα, και γαρνιρισμένο με φυστίκια Ακτής του Ελαφαντοστού. Οι ακκιζόμενες σταρλετίτσες, διαλαλούν την σωματική πραμάτεια τους, πασχίζοντας εναγωνίως να βρούν κάποιο χορηγό. Οι ναρκισσευόμενες μοντέλες, επιδεικνύουν τα πλούσια προσόντα τους που όμως δεν τους χάρισε ο Θεός, αλλά η γενναιοδωρία κάποιου επιχειρηματία, δια χειρός πλαστικού χειρούργου. Οι πανελίστες, άνδρες, γυναίκες και οι άλλες, σχολιάζουν την ροζ καμαρίλα των «επωνύμων». Οι κομμώτριες, μανικιουρίστες, αμπιγιέζ, γυμνάστριες και ψιμυθιολόγοι, παρελαύνουν κατά κύματα μπρος από τον τηλεοπτικό φακό, θαρρείς μια διαρκής θυσία στο Θεό της πλαστικής ομορφιάς. Οι «δημοσιογράφοι», παίρνουν συνεντεύξεις από τους απόβλητους κάθε είδους reality και talent show, και από άλλους επιφανείς καλλιτέχνες του ελαφρού θεάματος. Υπάρχουν επίσης και αυτοί που για κάποιο λόγο, γνωρίζουν την εξ αποκαλύψεως αλήθεια και τα μυστικά της επιτυχίας. Είναι πάντα τα ίδια πρόσωπα. Είναι οι κριτές για τα πάντα. Είναι οι κριτές των πάντων. Είναι οι κριτές των talent show. Αυτό το αλλόκοτο γαϊτανάκι της καθημερινής κακογουστιάς, της διαρκούς προσβολής της αξιοπρέπειας των πολιτών, της ασύγγνωστης ηθικής και πνευματικής κατρακύλας, με πινελιές καταναλωτικής υπεροψίας, διδαχές απόκτησης εφήμερης δόξας και πλουτισμού δια της λαμογιάς, υπηρέτησε πιστά ο κριτής των πάντων, αυτοδημιούργητος κατά δήλωσή του, μεγαλοεκδότης. Ατυχώς όμως τόσο για τον ίδιο όσο και για τους εργαζομένους στην «αυτοκρατορία» των ψευδαισθήσεών του, απέτυχε να εκτιμήσει και να κρίνει τις ίδιες του τις πράξεις, που τελικώς σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας, της λογικής, αλλά και της κοινωνικής νομοτέλειας, τον οδήγησαν στην καταστροφή. Τις τελευταίες ημέρες κατακλύζονται τα Μ.Μ.Ε. από συνεντεύξεις και δηλώσεις του κ. Αυτοδημιούργητου, με τις οποίες προσπαθεί να εξηγήσει στο κοινό του, τι έφταιξε και έφθασε στην χρεωκοπία. Αναλύσεις επί αναλύσεων στις εκπομπές που περιγράψαμε στην αρχή, για τα βαθιά νοήματα των λόγων του αυτοκράτορα των life style εντύπων, για τις αλληγορίες των λόγων του, για πεπερασμένα όρια των αντοχών ενός ανθρώπου, ακόμα και αν αυτός ονομάζεται Κωστόπουλος. Όμως το reality της χρεωκοπίας που παρακολουθούμε τελειώνει. Ήδη είχαμε δύο αποχωρήσεις από το σπίτι. Πρώτος ο κ. Γαβαλάς και τον ακολούθησε ο κ. Κωστόπουλος. Το παιχνίδι έχασε το ενδιαφέρον του. Οι άνθρωποι που επέβαλλαν βιαίως το δικής τους εμπνεύσεως νεοπλουτίστικο savoir faire και savoir vivre, σε πολλούς ανυποψίαστους, αφελείς αλλά και συμπλεγματικούς πολίτες, σήμερα είναι παραδείγματα προς αποφυγή για όλους. Οι άνθρωποι που με περισσή υπεροψία, επιδείκνυαν από τηλεοράσεως τα ακριβά σπίτια, αυτοκίνητα, ρούχα και κοσμήματά τους. Οι άνθρωποι που με απύθμενο σαρκασμό και ανομολόγητη φιλαυτία εξηγούσαν με κάθε ευκαιρία, μπρος σε κάθε κάμερα, ποιά είναι η διαφορά στον ουρανίσκο τους, ενός Château Margaux του 1952, από ένα του 1945, σήμερα το μόνο που τους απομένει είναι να διεκδικήσουν θέση συμμετοχής σε ένα καινούργιο παιχνίδι που θα προβληθεί στην τηλεόραση. Θα ονομάζεται "Dancing With the Losers". Σε αυτό έχουν μεγάλες πιθανότητες να διακριθούν. Δημήτρης Μακρής.

Δημοσιογραφική Κατρακύλα

Ποτέ στην Ιστορία της Δημοσιογραφίας στην Ελλάδα δεν έχει παρουσιασθεί τέτοια κατρακύλα. Πολώνουν οι αληταράδες το κλίμα για να ξαναψηφίσουμε τους τριακόσιους. Βλέπω και αυτούς του Συνασπισμου και του Συριζα... Τεμπέληδες ολκής.Όλη τη μέρα αράζουν τους κώλους τους στις καφετερίες του Ψυρρή και τρώνε τα έτοιμα που κλέβουν απο τη Βουλή. Οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι του μνημονίου είναι για τα κουνέλια. Προπηλακίστε τους οπου τους δείτε. Οπου τους βρείτε. Μετά απο τριάντα χρόνια δημοσιογραφίας... ξέρω καλά τι κουμάσια είναι όλοι τους. Θα πολώσουν το κλίμα. Θα σας δώσουν τρόφιμα. Θα κάνουν πως σας λυπούνται... Καθίκια είναι Πιστέψτε το... Κάθε ενα κάθαρμα που θα ξαναψηφιστεί απο τους τριακόσιους της βουλής, έχει έναν τσόγλανο δημοσιογράφο δίπλα του.