Μετά την περιήγησή μας στο ισόγειο των 715.00μ² επιστρέφουμε στην κεντρική είσοδο και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε το ψηλοτάβανο κλιμακοστάσιο. Μπροστά από τα μάτια μας περνάνε εικόνες με τα έργα τέχνης και τις περίτεχνες απλίκες που υπήρχαν καθώς ακούμε τους ήχους από τη μαγνητική μουσική των έργων του Τάκη. Μετά από είκοσι σκαλοπάτια βρισκόμαστε στον όροφο, έκτασης 625,15μ². Στα αριστερά εντυπωσιαζόμαστε από το μεγάλο επιβλητικό χώρο. Το φως παίζει με τη σκιά κυνηγητό από τις περσίδες των ξεχαρβαλωμένων παραθύρων και τα κενά πια τελάρα. Στο βάθος του δωματίου μια εντυπωσιακή είσοδος που μέσω μερικών σκαλοπατιών οδηγεί σε έναν προθάλαμο με μεγάλη τζαμαρία που βγάζει στο βορινό εξώστη. Από αυτόν τον προθάλαμο μέσω μιας πόρτας βρισκόμαστε σε ένα από τα πολλά δωμάτια της βίλας. Εδώ βρίσκεται ένα μεγάλο λουτρό με τη χρυσή οροφή, που τώρα πια έχει ξεφτίσει, ακόμα και εδώ συναντούσες έργα ανεκτίμητης τέχνης, όπως μας πληροφορούν παλιές φωτογραφίες, που δυστυχώς έκαναν φτερά μετά το θάνατο του ιδιοκτήτη. Επιστρέφοντας στον κύριο χώρο μπορούμε να περάσουμε στο δεύτερο υπνοδωμάτιο του ορόφου, μέσω ενός Χωλ που υπάρχει, διαθέτει και αυτό δικό του λουτρό. Από το Χωλ έχουμε πρόσβαση μέσω μιας κυκλικής σκάλας, στο δώμα με τους ηλιακούς συλλέκτες και μέσω μιας άλλης πόρτας στο δώμα/ εξώστη της τραπεζαρίας του ισογείου. Από εδώ η θέα του κτήματος είναι ανεπανάληπτη ακόμα και σήμερα. Στον όροφο υπάρχει και η περίφημη λευκή βιβλιοθήκη στο νότιο τμήμα του οικήματος.
Σήμερα κατεστραμμένη και εγκαταλελειμμένη στις ορέξεις των ανέμων. Μόνο οι λευκές κουρτίνες έχουν μείνει στη θέση τους καθώς και μερικά μικρά κομμάτια από το τραπέζι γλυπτό του Ιταλού γλύπτη Νοβέλο Φινότι. Το χαρακτηριστικό του δωματίου που στέγαζε την βιβλιοθήκη ήταν ότι είχε λευκό χρώμα, οι βιβλιοθήκες ήταν μαρμάρινες και τα βιβλία ήταν καλυμμένα από λευκό περιτύλιγμα. Ακόμα και η οροφή είχε γυαλιστερό υλικό ‘’για να καθρεφτίζει το λευκό’’ όπως έλεγε ο ίδιος ο Ιόλας. Από τα τέσσερα παράθυρα ο χώρος έχει θέα προς το βόρειο κήπο. Γυρνώντας στο μεγάλο δωμάτιο για να φτάσουμε στη σκάλα συναντάμε παντού κενά τελάρα που κάποτε φιλοξενούσαν πίνακες, έναν καναπέ που πιθανολογούμε να είναι αυτός από τη βιβλιοθήκη καθώς και γκράφιτι παντού.
Οι ορθομαρμαρώσεις έχουν αρχίσει να πέφτουν, εντύπωση μας κάνει ότι βρίσκουμε ακόμα μερικά αρχαία κομμάτια, μεγάλα για να μπορέσουν να μεταφερθούν εύκολα. Σε αυτόν τον χώρο ο Ιόλας είχε έργα του Τάκη, από τη σειρά ερωτικά και το περιβόητο γλυπτό ‘’Αγ. Σεβαστιανός’’ που τόσο είχε σκανδαλίσει, σε περίοπτη θέση. Ακόμα στο χώρο κυριαρχούσε η τεράστια κοίλη πλάκα που τη ζωντάνευε ένα ρομπότ με θορύβους επιστημονικής φαντασίας. Σε αυτόν το χώρο γινόντουσαν και πολλές συναντήσεις των επίσημων καλεσμένων. Τα εκθέματα συμπλήρωναν έργα της Νίκης ντε σεν φάλ του Μαγκρίτ, του Ματιάτσι και του Στίβενσον. Επιστρέφοντας στη σκάλα για να κατέβουμε στο ισόγειο βγαίνουμε στον εξώστη που είναι πάνω από το στέγαστρο εισόδου, εκεί υπήρχε ένα από τα σινιάλα του γλύπτη Τάκη καθώς και ένα από τα ερωτικά του.
Στο ισόγειο μέσω του μεγάλου διαδρόμου φτάνουμε στη μεγάλη αίθουσα και βγαίνουμε στον κήπο. Η βίλα είναι κτισμένη σε μορφή γάμα, έτσι δημιουργείται μια εσωτερική αυλή, μια αυλή με πανέμορφο πλακόστρωτο προστατευμένη από τα αδιάκριτα μάτια των περαστικών. Εδώ, ακόμα υπάρχουν τα δύο μαρμάρινα τραπέζια και οι αρχαίοι κίονες όπου φιλοξενούσαν αγάλματα αρχαίων θεών. Επιβλητική είναι η εικόνα του σπιτιού όπως το βλέπουμε σε όλη του τη διάσταση.
Το σπίτι διαθέτει μπαλκονόπορτες σε κάθε χώρο του ισογείου με πρόσβαση στους κήπους του σπιτιού και αντίστοιχα παράθυρα στους χώρους του ορόφου. Από αυτή την κεντρική αυλή όπου διοργανώνονταν πάρτι και συγκεντρώσεις κινούμαστε προς τον βορρά, μέσω ενός διαδρόμου που είναι σε επαφή με το εσωτερικό όριο του οικοπέδου με γειτονικό οικόπεδο. Περνάμε δίπλα από τα παράθυρα και την πόρτα της κουζίνας με τον χαρακτηριστικό φτερωτό δράκο και τις πέτρινες καμινάδες. Βρισκόμαστε στην πίσω αυλή του κτήματος, στα δεξιά μας έχουμε τη δεύτερη αυλόπορτα της οδού Χρυσοστόμου Σμύρνης, εδώ μάλλον ήταν η είσοδος των αυτοκινήτων.(Iolas 2009,138) Ο χαμηλός όγκος της κουζίνας στα βόρεια διαθέτει ένα περιστύλιο με τέσσερις κίονες που προστατεύουν την κουρ ανγλέ του υπογείου και από μια εξωτερική πέτρινη σκάλα ανεβαίνουμε στο δώμα του μονώροφου αυτού όγκου.
Στη διαδρομή μας προς τα δυτικά περπατάμε σε πλακόστρωτο, στα αριστερά μας έχουμε τις μπαλκονόπορτες του ισογείου και στα δεξιά μας έναν μεγάλο διάδρομο με μάρμαρο που καταλήγει σε καγκελόπορτα με περίτεχνες μεταλλικές πόρτες για την είσοδο των πεζών από την Χ. Σμύρνης.
Κατά μήκος του διαδρόμου συναντάμε μαρμάρινες πλάκες με ανάγλυφα σχέδια που παραδόξως βρίσκονται ακόμα στη θέση τους. Στα δυτικά, σε επαφή με την οδό Δημοκρατίας κινούμαστε προς το νότο μέσω ενός μικρού πλακόστρωτου και κήπου με ψηλά δέντρα. Ο διώροφος όγκος του σπιτιού είναι επιβλητικός από την οδό Δημοκρατίας. Φτάνοντας στα νότια ξεχωρίζει το μεγάλο παράθυρο με τις μαρμάρινες ράβδους σε μορφή ρόμβου που διοχετεύει φως στο κεντρικό κλιμακοστάσιο.
Η υγρασία είναι εμφανής σε αυτή τη πλευρά του σπιτιού, τα μεταλλικά πατζούρια έχουν χάσει το μπέζ χρώμα τους που αρχίζει να καλύπτεται από το χρώμα της σκουριάς. Μετά τη βόλτα μας περιμετρικά της βίλας φτάσαμε ξανά στην κεντρική είσοδο με τους περίτεχνους κίονες.
Η βίλα χαρακτηρίζεται από τη λιτότητα της αρχιτεκτονικής της μορφής. Απουσιάζουν πομπώδη διακοσμητικά στοιχεία. Οι όψεις της είναι από μπεζ σοβά και τα κουφώματα είναι μεταλλικά με περσίδες και περιμετρική μαρμάρινη φάσα. Στο στηθαίο του δώματος τρέχει περιμετρικά της βίλας λεπτομέρεια από χτυπητό μάρμαρο που σε μερικά σημεία συνδυάζεται με ολόκληρες μαρμάρινες πλάκες. Στο εσωτερικό της βίλας είναι επενδεδυμένοι όλοι οι χώροι με μάρμαρο εκτός από την κουζίνα που έχει επένδυση ξύλου. Τα μονοπάτια του κήπου είναι φτιαγμένα από πλάκες που σε πολλά σημεία έχουν ενσωματωθεί αρχαία κομμάτια. Οι μάντρες είναι από μασίφ σίδερο με περίτεχνα μοτίβα.
Στα δωμάτια της βίλας στεγαζόταν συλλογή 11.000 κομματιών. Έργα γνωστών καλλιτεχνών όπως του Α. Warhol, του Giorgio de Cirico, Μαξ Ερνστ, Καντίνσκι, Μιρό, Μαν Ρέι, Φοντάνα Τινγκελί, Ελεονόρ Φινί και των δικών μας Ακριθάκη, Τάκη, Τσόκλη, Τσαρούχη, Χατζικυριάκο Γκίκα και Πανιάρα. Η μοντέρνα τέχνη συνδυαζόταν τέλεια με τα αρχαία της κλασσικής περιόδου, με τα Βυζαντινά και τα Ρωμαϊκά της μεγάλης συλλογής με τις βυζαντινές εικόνες και τους βενετσιάνικους καθρέφτες. Η τέχνη ήταν παντού σε αυτό το σπίτι.
Σε όλη τη βόλτα στο μεγάλο κήπο συναντήσαμε αμέτρητα δέντρα και θάμνους. Έναν παράδεισο που αποτελείται από 27 μεγάλους ευκαλύπτους που ευωδιάζουν τον χώρο, 259 κυπαρίσσια, 22 πεύκα, 94 ελιές και 22 λεύκες. Δάφνες σε συνδυασμό με δενδρολίβανο, πυράκανθους, πουρνάρια, και πικροδάφνη συμπληρώνουν τη φύση στο κτήμα Ιόλα. Στους κήπους συναντήσαμε πολλά βάθρα που κάποτε φιλοξενούσαν αγάλματα μεγάλων καλλιτεχνών δημιουργώντας έτσι τον ‘’κήπο με τα αγάλματα’’. Όσοι θυμούνται τη σειρά της κρατικής τηλεόρασης της δεκαετίας του ΄80 μπορούν να φανταστούν το αίσθημα που δημιουργούσε ο κήπος. Τώρα πια άτακτα ερημένα απλά συνεισφέρουν στο αίσθημα θλίψης. Εδώ η φιλοσοφία του Πικιώνη βρήκε πρόσφορο έδαφος αφού ‘’η αρχιτεκτονική βγαίνει μέσα κατευθείαν από την γη’’ όπως λέει ο Ζίσιμος Λορεντζάτος.
Σιγά σιγά παίρνουμε το μονοπάτι για την κεντρική αυλόπορτα, πίσω μας αφήνουμε την βίλα λουσμένη στο φως να κρύβεται πίσω από τις φυλλωσιές. Η βαριά αυλόπορτα κλείνει για να αφήσει σε ησυχία το πολύπαθο κτήμα Ιόλα.
Ο μεγάλος συλλέκτης προόριζε το σπίτι αυτό για μουσείο μοντέρνας τέχνης. Ήθελε να το ετοιμάσει και να το δωρίσει στο Ελληνικό δημόσιο μαζί με τη μεγάλη συλλογή του. Είχε αρχίσει από τα μέσα της δεκαετίας του ΄80 και έκανε παραγγελίες στους φίλους του καλλιτέχνες να φτιάξουν έργα ειδικά για την Ελλάδα, για το μελλοντικό της μουσείο. Το 1981 ήρθε σε επαφή με τον Ιάπωνα αρχιτέκτονα Ναμ Γιου Πέη για το θέμα του μουσείου. Δυστυχώς όμως σειρά δημοσιευμάτων από εφημερίδες της εποχής άρχισαν πόλεμο στον Α. Ιόλα κατηγορώντας τον για αρχαιοκάπηλο, πόρνο και ναρκομανή, την ίδια περίοδο βορά των κίτρινων φυλλάδων είχαν γίνει και ο Τσαρούχης όπως και ο Χατζηδάκης. Η διαπόμπευση ήταν μεγάλη με αποτέλεσμα να σταματήσουν τα έργα του μουσείου. Ο Ιόλας ήταν σχεδόν 80 χρονών και η υγεία του αρκετά επιβαρημένη, στις 8 Ιουνίου του 1987 ο Α. Ιόλας πεθαίνει σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης χτυπημένος από το σύνδρομο HIV. Η σωρός του αποτεφρώθηκε και η στάχτη του επέστρεψε στην Ελλάδα και τοποθετήθηκε σε τάφο ευεργετών στο νεκροταφείο της Αγ. Παρασκευής. Η συλλογή από το σπίτι είχε αρχίσει να λεηλατείται. Φήμες μιλάνε ακόμα και για καμιόνια που έμπαιναν και έφευγαν γεμάτα. Όποιος έχει επισκεφτεί τη βίλα σήμερα μπορεί να διακρίνει τον βάναυσο τρόπο που έχουν αποκολληθεί πολλά έργα από τον χώρο τους. Η παρακμή της βίλας έχει αρχίσει, η καταστροφή της είναι συνεχής, γνωστοί και άγνωστοί ασελγούν πάνω της εδώ και πολλά χρόνια. Το 30% της συλλογής εκλάπη και το 70% το διαχειρίστηκαν οι νόμιμοι κληρονόμοι διοχετεύοντάς το σε ιδιωτικές συλλογές σε αντίθεση με την επιθυμία του Ιόλα που ήταν να μείνει στην Ελλάδα. Διακόσια έργα έχει κατασχέσει το Ελληνικό δημόσιο τα οποία είναι αποθηκευμένα σε αποθήκη του Πειραιά. Πολλές προσωπικότητες της τέχνης φώναζαν για το μέλλον της βίλας Ιόλα προσπαθώντας να ανοίξουν τα μάτια των αρμόδιων για να κάνουν κάτι.
Το 1996 η βίλα πουλήθηκε από τους κληρονόμους στον αρχιτέκτονα Σ. Γεωργίου, σχεδόν 10 χρόνια μετά τον θάνατο του Ιόλα. Μόλις το 1998 η βίλα χαρακτηρίστηκε διατηρητέο ιστορικό μνημείο και το 2000 η όλη έκταση κέντρο πολιτιστικών δραστηριοτήτων από το ΥΠΕΧΩΔΕ με τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου. Με αυτόν τον τρόπο ο ιδιοκτήτης δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί την ιδιοκτησία του. Το 2002 το υπουργείο πολιτισμού μίλησε για απαλλοτρίωση του κτήματος εντολή που ανακαλείται το 2004. Το 2007 επανέρχεται το υπουργείο πολιτισμού με νέα πρόταση απευθείας αγοράς από τον κ. Σ. Γεωργίου αλλά οι διαπραγματεύσεις δεν καρποφορούν. Το τελευταίο επεισόδιο της μακραίωνης ιστορίας παίχτηκε στις 4 Νοεμβρίου του 2009 στο ΣτΕ με προσφυγή του ιδιοκτήτη για ανάκληση τροποποίησης του ρυμοτομικού σχεδίου το 2000. Διαπιστώνουμε ότι για μια ακόμα φορά βρισκόμαστε μπροστά σε μια κλασική ιστορία όπως τόσες άλλες που γνωρίζουμε.
Δεν ξέρω αν πρέπει να γίνει μουσείο η βίλα ή όχι. Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτό το κτίριο έχει μια μεγάλη ιστορία, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία του ιδιοκτήτη του. Από τους χώρους της έχουν περάσει μεγάλες προσωπικότητες της τέχνης του 20ου αιώνα, της πολιτικής και γενικά της κοινωνίας. Το κτίριο ζούσε όσο ζούσε ο Ιόλας, ανέπνεε όσο είχε στα σπλάχνα του την μεγάλη συλλογή του. Χωρίς αυτά είναι ένα κουφάρι άδειο. Η βίλα Ιόλα είναι μια ιδέα, μια ιδέα που δυστυχώς δεν πρόλαβε να γίνει πράξη.
Του Μανώλη Οικονόμου
-Οι φωτογραφίες της τωρινής κατάστασης είναι του υπογράφοντα.
-Η αεροφωτογραφία είναι από το google earth
-Οι φωτογραφίες της προηγούμενης κατάστασης είναι από το βιβλίο Greek Style και
από το άρθρο του 1982 στο περιοδικό Vogue
-Τα σχέδια είναι του υπογράφοντα
(βασισμένα στα σχέδια της βίλας και σε επί τόπου επίσκεψη)
Βιβλιογραφία
-Βιογραφία Α. Ιόλα, του Ν. Σταθούλη, εκδ. Λιβάνη
-Καθημερινή 03/12/2000
-Καθημερινή 30/10/2009
-Ελευθεροτυπία 23/08/2009
-Έκθεση ‘’Αλέξανδρος Ιόλας 20 χρόνια μετά…..1987-2007’’
αίθουσας τέχνης Down Town Gallery, 2007
-Τέλος να ευχαριστήσω θερμά τον τωρινό ιδιοκτήτη του κτήματος, αρχιτέκτονα Σ. Γεωργίου
καθώς και τον κ. Δ. Ιωσιφίδη για την πολύτιμη βοήθεια που μου παρείχαν.
1/05/2011
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΒΙΛΑ ΙΟΛΑ (Α' ΜΕΡΟΣ) ...στη βίλα που φιλοξένησε μια από τις μεγαλύτερες συλλογές έργων τέχνης καθώς και τη ζωή του αμφιλεγόμενου μεγάλ
Ο χρόνος έχει σταματήσει στη τελευταία δεξίωση που δόθηκε στη βίλα της Αγ. Παρασκευής. Ήταν Μάιος του 1985 και η βίλα ήταν ανοικτή για τους προσκεκλημένους του μεγάλου συλλέκτη. Η αμύθητη συλλογή ήταν, αναμενόμενα, το κεντρικό θέμα των καλεσμένων που σε πηγαδάκια, σα σμήνη από μέλισσες, συζητούσαν στον κήπο. Ο πάντα κύριος οικοδεσπότης μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα στους επίσημους καλεσμένους του….. Την εποχή εκείνη ορισμένες εφημερίδες είχαν αρχίσει ήδη τον πόλεμό τους ενάντια στον Α. Ιόλα. Δυστυχώς έμελε αυτή η τελευταία δεξίωση να είναι και το κύκνειο άσμα της περιβόητης βίλας.
Για τον Α. Ιόλα έχουν γραφτεί πολλά, για τη ζωή του, τους φίλους του, το πάθος του για την τέχνη. Αδιαμφισβήτητα ήταν μια προσωπικότητα εκκεντρική για τα δεδομένα της τότε εποχής. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1908 και σχεδόν αμέσως βρέθηκε στο περιβάλλον του Κ. Καβάφη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος Κουτσούδης. Το Α. Ιόλας τού το έδωσε η εγγονή του Ρούσβλετ, Θεοδώρα, που επρόκειτο να παντρευτούν. Το ανοικτό μυαλό και η επιθυμία του για επιτυχία τον οδήγησε στην Ελλάδα με τρείς συστατικές επιστολές στην τσέπη του. Τις είχε συντάξει ο Καβάφης για τρείς προσωπικότητες του πνεύματος στην Ελλάδα, το Σικελιανό, τον Παλαμά και το Μητρόπουλο. Ο Ιόλας καταλήγει να σπουδάσει μουσική , πιάνο και χορό και γίνεται μέλος σημαντικών χορευτικών ομάδων σε Βερολίνο και Παρίσι. Ένα ατύχημα που είχε, σε συνδυασμό με την αγάπη του για την τέχνη τον οδηγεί στην αλλαγή επαγγελματικού προσανατολισμού. Το σκίρτημα ήρθε το 1930 μετά από τυχαία επαφή που είχε με τον πίνακα του Giorgio de Chirico ‘’Μελαγχολία’’ σε βιτρίνα gallery στην οδό Marignan στο Παρίσι. Ήταν και η αρχή της μελλοντικής μεγάλης του συλλογής. Το 1940 (σε ηλικία 31 ετών) με την οικονομική βοήθεια της φίλης του Ελίζαμπεθ Άρντεν ανοίγει τη gallery ‘’ Hugo’’ στη Νέα Υόρκη η οποία το 1953 γίνεται δική του.
Ο Α. Ιόλας ανοίγει σειρά gallery δορυφόρων σε διάφορες πόλεις με το όνομα ‘’Alexander Iolas Gallery’’. Σύντομα καταλήγει να είναι από τους μεγαλύτερους πωλητές τέχνης, κλείνει συμβόλαια με νέους καλλιτέχνες και σύντομα τους κάνει παγκοσμίου φήμης. Ο γνωστός σε όλους μας Andy Warhol διοργανώνει την πρώτη του έκθεση στην gallery του Ιόλα. Έτσι αναπτύχθηκε και μια προσωπική σχέση η οποία κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής και των δύο. Μετά το θάνατο του Μαξ Έρνστ, του αγαπημένου του φίλου, ο Ιόλας έκλεισε όλες του τις gallery.
Τη δεκαετία του ΄60 (σε ηλικία 57 ετών) όντας βαθύπλουτος και κάτοχος μιας αμύθητης συλλογής έργων τέχνης αναζητεί τοποθεσία στην πολυαγαπημένη του Ελλάδα για να στεγάσει τη συλλογή του. Φίλοι του, στην αρχή τον κατευθύνουν στην περιοχή της Εξονής στη Γλυφάδα αλλά δεν μένει ικανοποιημένος. Σε μια τυχαία επίσκεψή στο Κοντόπευκο της Αγ. Παρασκευής ενθουσιάζεται από την τοποθεσία, που είναι ανάμεσα στην Πάρνηθα και τον Υμηττό και έτσι αγοράζει μια έκταση 25 στρεμμάτων.
Η περιοχή τότε δεν είχε αναπτυχθεί οικιστικά και υπήρχαν πολλά αμπέλια, η Αθήνα της δεκαετίας του ’60 ήταν όμορφη. Στη συνέχεια θα δωρίσει τρία στρέμματα στο δήμο Αγ. Παρασκευής για τη δημιουργία ‘’πλατείας της τέχνης’’ καθώς ήθελε τα παιδιά να μεγαλώνουν παίζοντας ανάμεσα σε έργα τέχνης. Από ότι ξέρουμε είχε κάνει και τις πρώτες παραγγελίες έργων σε γνωστούς καλλιτέχνες .
Πληθώρα άρθρων έχουν γραφτεί για τον Α. Ιόλα, λίγα όμως αναφέρονται στη βίλα σαν μεμονωμένο κτίσμα με αναφορές στα αρχιτεκτονικά της χαρακτηριστικά. Ξεκίνησε να κτίζεται στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Υπάρχει σύγχυση ως προς τον αρχιτέκτονα που τη σχεδίασε. Συχνά αναφέρεται ότι είναι ο Πικιώνης σε συνεργασία με τον Τσαρούχη. Ας δούμε τα στοιχεία που διαθέτουμε από την αρχή. Στη βιογραφία τού Α. Ιόλα, τού Ν. Σταθούλη γίνεται αναφορά στον Πικιώνη χωρίς όμως περισσότερες λεπτομέρειες για το συγκεκριμένο αντικείμενο που διαπραγματευόταν. Η Αγνή Πικιώνη, κόρη του γνωστού αρχιτέκτονα, σε παλαιότερο άρθρο της Καθημερινής, είναι κατηγορηματική ότι ο πατέρας της είχε μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα στην ανέγερση της βίλας. Στη συνέχεια ο κ. Καλατζόπουλος, ο οποίος είχε ασχοληθεί με την διαμόρφωση του κήπου, μιλάει για τους αρχιτέκτονες Άρθουρ Σκέπερς και Μανώλη Καραντινό. Σε συζήτηση που είχα με τον τωρινό ιδιοκτήτη, ειπώθηκε ότι ο Πικιώνης είχε ασχοληθεί με το πλακόστρωτο του κήπου. Η αρχιτέκτων Βάλια Λεκτορίδου, υπεύθυνη του αρχιτεκτονικού φακέλου της βίλας Ιόλα αναφέρει ως αρχιτέκτονα τον Παύλο Καλαντζόπουλο ο οποίος ήταν μαθητής του Πικιώνη. Τέλος, μια ακόμα αναφορά του Ιόλα περιπλέκει τα στοιχεία. Στη βιογραφία του αναφέρει το όνομα του Μανώλη Καραντινού ότι έκανε τη διαμόρφωση του πρώτου ορόφου της βίλας. Μετά από τις παραπάνω αντικρουόμενες πληροφορίες που έχουμε, συμπεραίνουμε ότι η βίλα είναι έργο διαφορετικών αρχιτεκτόνων και επεκτάσεων σε διαφορετικές περιόδους.
Ας ξεκινήσουμε μια βόλτα στο κτήμα καθώς και στο εσωτερικό της βίλας. Πρώτη φορά που επισκέφτηκα τη βίλα Ιόλα ήταν το 2001, η βλάστηση ήταν πυκνή και το κτίσμα κλειστό, έτσι αρκέστηκα στην περιήγηση της αυλής και περιμετρικά του κτίσματος. Το δέος ήταν μεγάλο που βρισκόμουνα σε ένα χώρο που είχα διαβάσει και ακούσει τόσα πολλά. Ομολογώ ότι έφυγα απογοητευμένος που δεν κατάφερα να μπω και μέσα. Μετά από οκτώ χρόνια, το Δεκέμβριο του 2009 και μετά από επικοινωνία με τον τωρινό ιδιοκτήτη αρχιτέκτονα Σ. Γεωργίου κατάφερα να επισκεφτώ και εσωτερικά τη βίλα. Το κτήμα είναι καθαρισμένο (με μέριμνα του ιδιοκτήτη) και η βίλα πιο εμφανής από όλες τις πλευρές.
Το κτήμα Ιόλα, έκτασης 6,7 στρεμμάτων, βρίσκεται στο Ο.Τ. 278, στη διεύθυνση Δημοκρατίας 6-8 με όψεις στις οδούς Χρυσοστόμου Σμύρνης, Δημοκρατίας και Ομήρου. Η μεγαλύτερη όψη βρίσκεται επί της οδού Δημοκρατίας όπου είναι και η κύρια είσοδος. Μια επιβλητική, μεταλλική και περίτεχνη δίφυλλη πόρτα με τα αρχικά του ιδιοκτήτη στην κορυφή.
Ανοίγοντας η πόρτα αισθάνεσαι ότι γυρνάνε οι σελίδες του βιβλίου της ιστορίας πίσω.
Μπαίνοντας αμέσως ξετυλίγεται στα πόδια του επισκέπτη, σαν κόκκινο χαλί, το περίτεχνο πλακόστρωτο που αποδίδεται στον Πικιώνη.
Στα δεξιά μας υπάρχουν μικρά μονοπατάκια που χάνονται ανάμεσα στους ευκαλύπτους και τους θάμνους οδηγώντας σε ένα μικρό καθιστικό.
Εμείς ακολουθούμε το κύριο μονοπάτι με κατεύθυνση την κύρια είσοδο της βίλας. Ένα ψιλόβροχο έχει αρχίσει σαν να κλαίει ο ουρανός για τα παθήματα αυτού του χώρου, βαραίνοντας την ατμόσφαιρα. Μετά από αρκετά βήματα ξεπροβάλλει η πρώτη όψη του κτιρίου.
Η βίλα αποτελείται από δύο όγκους που ενώνονται με ένα μεγάλο δωμάτιο/ διάδρομο. Στο σύνολό της είναι 1.700μ², με προσανατολισμό στο βορρά και το νότο. Ο κύριος όγκος του κτίσματος είναι διώροφος. Όλο το κτίριο είναι κτισμένο περίπου 1.50 μέτρο πάνω από την επιφάνεια του του οικοπέδου, έτσι μια ράμπα οδηγεί στην είσοδο που υποδέχονταν τον επισκέπτη, οι περίτεχνοι κίονες με το λιοντάρι και τον κριό, που είχε φέρει ο Ιόλας από την Ραβέννα της Ιταλίας, στηρίζουν το προστατευτικό στέγαστρο της εισόδου.
Στην ακμή της η βίλα είχε μια κύρια δίφυλλη πόρτα του σπιτιού που ήταν φτιαγμένη από χρυσό και μπρούτζο από τον καλλιτέχνη Καρδαμάτη. Σήμερα είναι χτισμένη με τσιμεντόλιθους αφού η πόρτα έχει κλαπεί σε μια από τις πολλές ληστρικές επιδρομές. Μπαίνοντας στο εσωτερικό στα αριστερά μας έχουμε την κύρια σκάλα που οδηγεί στον όροφο. Είναι χώρος διώροφου ύψους που λούζεται στο φως από το μεγάλο φεγγίτη οροφής. Η μεγαλοπρέπεια, παρά τη σημερινή εγκατάλειψη έχει μείνει ανέπαφη. Η κουπαστή της σκάλας ήταν και αυτή ένα μοναδικό έργο τέχνης, της γλύπτριας Clande Lalanne, φυσικά σήμερα δεν είναι στη θέση της.
Όλοι οι χώροι του σπιτιού είναι επενδεδυμένοι με μάρμαρο Ραβέννας και Πεντέλης. Προχωρώντας βόρεια εκτίνονται μπροστά μας τρία διαδοχικά δωμάτια με συνεχόμενα ανοίγματα χωρίς πόρτες που στέγαζαν αμύθητους θησαυρούς τέχνης.
Το τρίτο και γωνιακό δωμάτιο στα βορειοδυτικά βυθίζεται τριάντα εκατοστά. Από φωτογραφίες τη δεκαετία 1973 – 1983 βλέπουμε τη διακόσμηση του από κόκκινες βελούδινες κουρτίνες με τις αντίστοιχες κόκκινες ταπετσαρίες στα έπιπλα, με εκθέματα αρχαίας τέχνης και μοντέρνους πίνακες. Σήμερα τη θέση τους την έχουν πάρει γκράφιτι, βρωμιά και άτακτα ερημένα κενά βάθρα.
Από το μονώροφο χώρο της τραπεζαρίας με ανατολική κατεύθυνση βρισκόμαστε στην κουζίνα, το μοναδικό ανεπιτήδευτο χώρο του σπιτιού που έχει ξύλινη επένδυση. Ο όγκος αυτός που περιλαμβάνει την κουζίνα διαθέτει ακόμα ένα λουτρό και ένα μεγάλο καθιστικό. Εκεί ο Ιόλας περνούσε τον περισσότερο χρόνο του, οργανώνοντας τις εκθέσεις στις gallery του σε όλον τον κόσμο. Η πόρτα και τα παράθυρα που βγάζουν στον κήπο φέρουν διακόσμηση από μεταλλικά κάγκελα με μορφή φτερωτού δράκου.
Από εκεί, μέσω μια εσωτερικής μικρής σκάλας βρισκόμαστε στο πατάρι με τα δυο υπνοδωμάτια και το ξεχωριστό λουτρό. Εδώ κατά πάσαν πιθανότητα ήταν και το δωμάτιο του ίδιου του Ιόλα.
Κινούμενοι νότια μέσω του μεγάλου διαδρόμου βρισκόμαστε στο χώρο με τις μαρμάρινες προθήκες και τις δύο εμφανείς κολώνες.
Εδώ, σε παλιά φωτογραφία διακρίνουμε το Δημήτρη Χόρν να θαυμάζει μέρος της συλλογής, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και το Δημήτρη Νιανιά να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι μαζί με τον Ιόλα. Μια από τις πολλές φορές που στο σπίτι αυτό φιλοξενήθηκαν μεγάλες προσωπικότητες. Από εδώ και μέσω του διαδρόμου που αναφέραμε παραπάνω, κατευθυνόμαστε προς το δωμάτιο της γκαρνταρόμπας σε ένα ακόμα δωμάτιο καθώς και στο κύριο λουτρό του ισογείου που βρίσκεται στα νότια δίπλα στην κεντρική είσοδο.
Ανατολικά συναντάμε την τραπεζαρία με το περίτεχνο μαρμάρινο τραπέζι. Εδώ τη δεκαετία του ’70 και ΄80 υπήρχαν έργα της Μαρίνας Καρέλα και του Κώστα Πανιάρα. Το 2010 μόνο η τραπεζαρία είναι στη θέση της, στο υπόλοιπο δωμάτιο ο επισκέπτης συναντάει πεταμένες αφίσες χαρτιά και παλιά περιοδικά.
Ανάμεσα στα πεταμένα χαρτιά ένα παπούτσι, μάλλον του συλλέκτη, συμπληρώνει το σουρεαλιστικό σκηνικό. Δίπλα στην τραπεζαρία υπάρχει το γωνιακό δωμάτιο που είχε έργα του Andy Warhol και τις πολυθρόνες του Sebastian Matta από λευκό δέρμα αλόγου.
Γυρνώντας στο χώρο πριν την τραπεζαρία συναντάμε μια μικρή σκάλα που μας οδηγεί στο μεγάλο υπόγειο έκτασης 360μ².(Iolas 2009,039) Χώρος που παραπέμπει σε λαβύρινθο, πληροφορίες μιλάνε ότι εδώ στεγαζότανε η μεγάλη γκαρνταρόμπα του συλλέκτη, αμέτρητα κουστούμια, πουκάμισα και παπούτσια αναπαυόντουσαν εδώ όταν δεν βρίσκονταν σε κάποιο πάρτι στο Παρίσι ή την Ιταλία. Ακόμα στο υπόγειο αποθηκεύονταν και έργα τέχνης καλλιτεχνών. Το υπόγειο αερίζεται από δύο cour anglaise στα βόρεια και φωτίζεται από επιφάνειες με υαλότουβλα στα ανατολικά και στα βόρεια.
Σε όλο το σπίτι υπάρχουν χωνευτά φώτα στην πλάκα οροφής που φώτιζαν τα εκθέματα και τους χώρους. Οι χώροι θερμαίνονταν από σώματα τα οποία βρίσκονται τοποθετημένα μέσα στα δάπεδα. Είναι τοποθετημένα περιμετρικά των χώρων, κοντά στις μπαλκονόπορτες. Καλύπτονται από μαρμάρινο καπάκι με σχισμές. Είναι αξιοπρόσεκτο αν αναλογιστεί κανείς ότι σε κατοικία της δεκαετίας του ’60 συναντάει κανείς τέτοια εγκατάσταση.
Ακολουθεί η συνέχεια....
Του Μανώλη Οικονόμου
-Οι φωτογραφίες της τωρινής κατάστασης είναι του υπογράφοντα.
-Η αεροφωτογραφία είναι από το google earth
-Οι φωτογραφίες της προηγούμενης κατάστασης είναι από το βιβλίο Greek Style και
από το άρθρο του 1982 στο περιοδικό Vogue
-Τα σχέδια είναι του υπογράφοντα
(βασισμένα στα σχέδια της βίλας και σε επί τόπου επίσκεψη)
Βιβλιογραφία
-Βιογραφία Α. Ιόλα, του Ν. Σταθούλη, εκδ. Λιβάνη
-Καθημερινή 03/12/2000
-Καθημερινή 30/10/2009
-Ελευθεροτυπία 23/08/2009
-Έκθεση ‘’Αλέξανδρος Ιόλας 20 χρόνια μετά…..1987-2007’’
αίθουσας τέχνης Down Town Gallery, 2007
-Τέλος να ευχαριστήσω θερμά τον τωρινό ιδιοκτήτη του κτήματος, αρχιτέκτονα Σ. Γεωργίου
καθώς και τον κ. Δ. Ιωσιφίδη για την πολύτιμη βοήθεια που μου παρείχαν.
Για τον Α. Ιόλα έχουν γραφτεί πολλά, για τη ζωή του, τους φίλους του, το πάθος του για την τέχνη. Αδιαμφισβήτητα ήταν μια προσωπικότητα εκκεντρική για τα δεδομένα της τότε εποχής. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1908 και σχεδόν αμέσως βρέθηκε στο περιβάλλον του Κ. Καβάφη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος Κουτσούδης. Το Α. Ιόλας τού το έδωσε η εγγονή του Ρούσβλετ, Θεοδώρα, που επρόκειτο να παντρευτούν. Το ανοικτό μυαλό και η επιθυμία του για επιτυχία τον οδήγησε στην Ελλάδα με τρείς συστατικές επιστολές στην τσέπη του. Τις είχε συντάξει ο Καβάφης για τρείς προσωπικότητες του πνεύματος στην Ελλάδα, το Σικελιανό, τον Παλαμά και το Μητρόπουλο. Ο Ιόλας καταλήγει να σπουδάσει μουσική , πιάνο και χορό και γίνεται μέλος σημαντικών χορευτικών ομάδων σε Βερολίνο και Παρίσι. Ένα ατύχημα που είχε, σε συνδυασμό με την αγάπη του για την τέχνη τον οδηγεί στην αλλαγή επαγγελματικού προσανατολισμού. Το σκίρτημα ήρθε το 1930 μετά από τυχαία επαφή που είχε με τον πίνακα του Giorgio de Chirico ‘’Μελαγχολία’’ σε βιτρίνα gallery στην οδό Marignan στο Παρίσι. Ήταν και η αρχή της μελλοντικής μεγάλης του συλλογής. Το 1940 (σε ηλικία 31 ετών) με την οικονομική βοήθεια της φίλης του Ελίζαμπεθ Άρντεν ανοίγει τη gallery ‘’ Hugo’’ στη Νέα Υόρκη η οποία το 1953 γίνεται δική του.
Ο Α. Ιόλας ανοίγει σειρά gallery δορυφόρων σε διάφορες πόλεις με το όνομα ‘’Alexander Iolas Gallery’’. Σύντομα καταλήγει να είναι από τους μεγαλύτερους πωλητές τέχνης, κλείνει συμβόλαια με νέους καλλιτέχνες και σύντομα τους κάνει παγκοσμίου φήμης. Ο γνωστός σε όλους μας Andy Warhol διοργανώνει την πρώτη του έκθεση στην gallery του Ιόλα. Έτσι αναπτύχθηκε και μια προσωπική σχέση η οποία κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής και των δύο. Μετά το θάνατο του Μαξ Έρνστ, του αγαπημένου του φίλου, ο Ιόλας έκλεισε όλες του τις gallery.
Τη δεκαετία του ΄60 (σε ηλικία 57 ετών) όντας βαθύπλουτος και κάτοχος μιας αμύθητης συλλογής έργων τέχνης αναζητεί τοποθεσία στην πολυαγαπημένη του Ελλάδα για να στεγάσει τη συλλογή του. Φίλοι του, στην αρχή τον κατευθύνουν στην περιοχή της Εξονής στη Γλυφάδα αλλά δεν μένει ικανοποιημένος. Σε μια τυχαία επίσκεψή στο Κοντόπευκο της Αγ. Παρασκευής ενθουσιάζεται από την τοποθεσία, που είναι ανάμεσα στην Πάρνηθα και τον Υμηττό και έτσι αγοράζει μια έκταση 25 στρεμμάτων.
Η περιοχή τότε δεν είχε αναπτυχθεί οικιστικά και υπήρχαν πολλά αμπέλια, η Αθήνα της δεκαετίας του ’60 ήταν όμορφη. Στη συνέχεια θα δωρίσει τρία στρέμματα στο δήμο Αγ. Παρασκευής για τη δημιουργία ‘’πλατείας της τέχνης’’ καθώς ήθελε τα παιδιά να μεγαλώνουν παίζοντας ανάμεσα σε έργα τέχνης. Από ότι ξέρουμε είχε κάνει και τις πρώτες παραγγελίες έργων σε γνωστούς καλλιτέχνες .
Πληθώρα άρθρων έχουν γραφτεί για τον Α. Ιόλα, λίγα όμως αναφέρονται στη βίλα σαν μεμονωμένο κτίσμα με αναφορές στα αρχιτεκτονικά της χαρακτηριστικά. Ξεκίνησε να κτίζεται στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Υπάρχει σύγχυση ως προς τον αρχιτέκτονα που τη σχεδίασε. Συχνά αναφέρεται ότι είναι ο Πικιώνης σε συνεργασία με τον Τσαρούχη. Ας δούμε τα στοιχεία που διαθέτουμε από την αρχή. Στη βιογραφία τού Α. Ιόλα, τού Ν. Σταθούλη γίνεται αναφορά στον Πικιώνη χωρίς όμως περισσότερες λεπτομέρειες για το συγκεκριμένο αντικείμενο που διαπραγματευόταν. Η Αγνή Πικιώνη, κόρη του γνωστού αρχιτέκτονα, σε παλαιότερο άρθρο της Καθημερινής, είναι κατηγορηματική ότι ο πατέρας της είχε μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα στην ανέγερση της βίλας. Στη συνέχεια ο κ. Καλατζόπουλος, ο οποίος είχε ασχοληθεί με την διαμόρφωση του κήπου, μιλάει για τους αρχιτέκτονες Άρθουρ Σκέπερς και Μανώλη Καραντινό. Σε συζήτηση που είχα με τον τωρινό ιδιοκτήτη, ειπώθηκε ότι ο Πικιώνης είχε ασχοληθεί με το πλακόστρωτο του κήπου. Η αρχιτέκτων Βάλια Λεκτορίδου, υπεύθυνη του αρχιτεκτονικού φακέλου της βίλας Ιόλα αναφέρει ως αρχιτέκτονα τον Παύλο Καλαντζόπουλο ο οποίος ήταν μαθητής του Πικιώνη. Τέλος, μια ακόμα αναφορά του Ιόλα περιπλέκει τα στοιχεία. Στη βιογραφία του αναφέρει το όνομα του Μανώλη Καραντινού ότι έκανε τη διαμόρφωση του πρώτου ορόφου της βίλας. Μετά από τις παραπάνω αντικρουόμενες πληροφορίες που έχουμε, συμπεραίνουμε ότι η βίλα είναι έργο διαφορετικών αρχιτεκτόνων και επεκτάσεων σε διαφορετικές περιόδους.
Ας ξεκινήσουμε μια βόλτα στο κτήμα καθώς και στο εσωτερικό της βίλας. Πρώτη φορά που επισκέφτηκα τη βίλα Ιόλα ήταν το 2001, η βλάστηση ήταν πυκνή και το κτίσμα κλειστό, έτσι αρκέστηκα στην περιήγηση της αυλής και περιμετρικά του κτίσματος. Το δέος ήταν μεγάλο που βρισκόμουνα σε ένα χώρο που είχα διαβάσει και ακούσει τόσα πολλά. Ομολογώ ότι έφυγα απογοητευμένος που δεν κατάφερα να μπω και μέσα. Μετά από οκτώ χρόνια, το Δεκέμβριο του 2009 και μετά από επικοινωνία με τον τωρινό ιδιοκτήτη αρχιτέκτονα Σ. Γεωργίου κατάφερα να επισκεφτώ και εσωτερικά τη βίλα. Το κτήμα είναι καθαρισμένο (με μέριμνα του ιδιοκτήτη) και η βίλα πιο εμφανής από όλες τις πλευρές.
Το κτήμα Ιόλα, έκτασης 6,7 στρεμμάτων, βρίσκεται στο Ο.Τ. 278, στη διεύθυνση Δημοκρατίας 6-8 με όψεις στις οδούς Χρυσοστόμου Σμύρνης, Δημοκρατίας και Ομήρου. Η μεγαλύτερη όψη βρίσκεται επί της οδού Δημοκρατίας όπου είναι και η κύρια είσοδος. Μια επιβλητική, μεταλλική και περίτεχνη δίφυλλη πόρτα με τα αρχικά του ιδιοκτήτη στην κορυφή.
Ανοίγοντας η πόρτα αισθάνεσαι ότι γυρνάνε οι σελίδες του βιβλίου της ιστορίας πίσω.
Μπαίνοντας αμέσως ξετυλίγεται στα πόδια του επισκέπτη, σαν κόκκινο χαλί, το περίτεχνο πλακόστρωτο που αποδίδεται στον Πικιώνη.
Στα δεξιά μας υπάρχουν μικρά μονοπατάκια που χάνονται ανάμεσα στους ευκαλύπτους και τους θάμνους οδηγώντας σε ένα μικρό καθιστικό.
Εμείς ακολουθούμε το κύριο μονοπάτι με κατεύθυνση την κύρια είσοδο της βίλας. Ένα ψιλόβροχο έχει αρχίσει σαν να κλαίει ο ουρανός για τα παθήματα αυτού του χώρου, βαραίνοντας την ατμόσφαιρα. Μετά από αρκετά βήματα ξεπροβάλλει η πρώτη όψη του κτιρίου.
Η βίλα αποτελείται από δύο όγκους που ενώνονται με ένα μεγάλο δωμάτιο/ διάδρομο. Στο σύνολό της είναι 1.700μ², με προσανατολισμό στο βορρά και το νότο. Ο κύριος όγκος του κτίσματος είναι διώροφος. Όλο το κτίριο είναι κτισμένο περίπου 1.50 μέτρο πάνω από την επιφάνεια του του οικοπέδου, έτσι μια ράμπα οδηγεί στην είσοδο που υποδέχονταν τον επισκέπτη, οι περίτεχνοι κίονες με το λιοντάρι και τον κριό, που είχε φέρει ο Ιόλας από την Ραβέννα της Ιταλίας, στηρίζουν το προστατευτικό στέγαστρο της εισόδου.
Στην ακμή της η βίλα είχε μια κύρια δίφυλλη πόρτα του σπιτιού που ήταν φτιαγμένη από χρυσό και μπρούτζο από τον καλλιτέχνη Καρδαμάτη. Σήμερα είναι χτισμένη με τσιμεντόλιθους αφού η πόρτα έχει κλαπεί σε μια από τις πολλές ληστρικές επιδρομές. Μπαίνοντας στο εσωτερικό στα αριστερά μας έχουμε την κύρια σκάλα που οδηγεί στον όροφο. Είναι χώρος διώροφου ύψους που λούζεται στο φως από το μεγάλο φεγγίτη οροφής. Η μεγαλοπρέπεια, παρά τη σημερινή εγκατάλειψη έχει μείνει ανέπαφη. Η κουπαστή της σκάλας ήταν και αυτή ένα μοναδικό έργο τέχνης, της γλύπτριας Clande Lalanne, φυσικά σήμερα δεν είναι στη θέση της.
Όλοι οι χώροι του σπιτιού είναι επενδεδυμένοι με μάρμαρο Ραβέννας και Πεντέλης. Προχωρώντας βόρεια εκτίνονται μπροστά μας τρία διαδοχικά δωμάτια με συνεχόμενα ανοίγματα χωρίς πόρτες που στέγαζαν αμύθητους θησαυρούς τέχνης.
Το τρίτο και γωνιακό δωμάτιο στα βορειοδυτικά βυθίζεται τριάντα εκατοστά. Από φωτογραφίες τη δεκαετία 1973 – 1983 βλέπουμε τη διακόσμηση του από κόκκινες βελούδινες κουρτίνες με τις αντίστοιχες κόκκινες ταπετσαρίες στα έπιπλα, με εκθέματα αρχαίας τέχνης και μοντέρνους πίνακες. Σήμερα τη θέση τους την έχουν πάρει γκράφιτι, βρωμιά και άτακτα ερημένα κενά βάθρα.
Από το μονώροφο χώρο της τραπεζαρίας με ανατολική κατεύθυνση βρισκόμαστε στην κουζίνα, το μοναδικό ανεπιτήδευτο χώρο του σπιτιού που έχει ξύλινη επένδυση. Ο όγκος αυτός που περιλαμβάνει την κουζίνα διαθέτει ακόμα ένα λουτρό και ένα μεγάλο καθιστικό. Εκεί ο Ιόλας περνούσε τον περισσότερο χρόνο του, οργανώνοντας τις εκθέσεις στις gallery του σε όλον τον κόσμο. Η πόρτα και τα παράθυρα που βγάζουν στον κήπο φέρουν διακόσμηση από μεταλλικά κάγκελα με μορφή φτερωτού δράκου.
Από εκεί, μέσω μια εσωτερικής μικρής σκάλας βρισκόμαστε στο πατάρι με τα δυο υπνοδωμάτια και το ξεχωριστό λουτρό. Εδώ κατά πάσαν πιθανότητα ήταν και το δωμάτιο του ίδιου του Ιόλα.
Κινούμενοι νότια μέσω του μεγάλου διαδρόμου βρισκόμαστε στο χώρο με τις μαρμάρινες προθήκες και τις δύο εμφανείς κολώνες.
Εδώ, σε παλιά φωτογραφία διακρίνουμε το Δημήτρη Χόρν να θαυμάζει μέρος της συλλογής, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και το Δημήτρη Νιανιά να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι μαζί με τον Ιόλα. Μια από τις πολλές φορές που στο σπίτι αυτό φιλοξενήθηκαν μεγάλες προσωπικότητες. Από εδώ και μέσω του διαδρόμου που αναφέραμε παραπάνω, κατευθυνόμαστε προς το δωμάτιο της γκαρνταρόμπας σε ένα ακόμα δωμάτιο καθώς και στο κύριο λουτρό του ισογείου που βρίσκεται στα νότια δίπλα στην κεντρική είσοδο.
Ανατολικά συναντάμε την τραπεζαρία με το περίτεχνο μαρμάρινο τραπέζι. Εδώ τη δεκαετία του ’70 και ΄80 υπήρχαν έργα της Μαρίνας Καρέλα και του Κώστα Πανιάρα. Το 2010 μόνο η τραπεζαρία είναι στη θέση της, στο υπόλοιπο δωμάτιο ο επισκέπτης συναντάει πεταμένες αφίσες χαρτιά και παλιά περιοδικά.
Ανάμεσα στα πεταμένα χαρτιά ένα παπούτσι, μάλλον του συλλέκτη, συμπληρώνει το σουρεαλιστικό σκηνικό. Δίπλα στην τραπεζαρία υπάρχει το γωνιακό δωμάτιο που είχε έργα του Andy Warhol και τις πολυθρόνες του Sebastian Matta από λευκό δέρμα αλόγου.
Γυρνώντας στο χώρο πριν την τραπεζαρία συναντάμε μια μικρή σκάλα που μας οδηγεί στο μεγάλο υπόγειο έκτασης 360μ².(Iolas 2009,039) Χώρος που παραπέμπει σε λαβύρινθο, πληροφορίες μιλάνε ότι εδώ στεγαζότανε η μεγάλη γκαρνταρόμπα του συλλέκτη, αμέτρητα κουστούμια, πουκάμισα και παπούτσια αναπαυόντουσαν εδώ όταν δεν βρίσκονταν σε κάποιο πάρτι στο Παρίσι ή την Ιταλία. Ακόμα στο υπόγειο αποθηκεύονταν και έργα τέχνης καλλιτεχνών. Το υπόγειο αερίζεται από δύο cour anglaise στα βόρεια και φωτίζεται από επιφάνειες με υαλότουβλα στα ανατολικά και στα βόρεια.
Σε όλο το σπίτι υπάρχουν χωνευτά φώτα στην πλάκα οροφής που φώτιζαν τα εκθέματα και τους χώρους. Οι χώροι θερμαίνονταν από σώματα τα οποία βρίσκονται τοποθετημένα μέσα στα δάπεδα. Είναι τοποθετημένα περιμετρικά των χώρων, κοντά στις μπαλκονόπορτες. Καλύπτονται από μαρμάρινο καπάκι με σχισμές. Είναι αξιοπρόσεκτο αν αναλογιστεί κανείς ότι σε κατοικία της δεκαετίας του ’60 συναντάει κανείς τέτοια εγκατάσταση.
Ακολουθεί η συνέχεια....
Του Μανώλη Οικονόμου
-Οι φωτογραφίες της τωρινής κατάστασης είναι του υπογράφοντα.
-Η αεροφωτογραφία είναι από το google earth
-Οι φωτογραφίες της προηγούμενης κατάστασης είναι από το βιβλίο Greek Style και
από το άρθρο του 1982 στο περιοδικό Vogue
-Τα σχέδια είναι του υπογράφοντα
(βασισμένα στα σχέδια της βίλας και σε επί τόπου επίσκεψη)
Βιβλιογραφία
-Βιογραφία Α. Ιόλα, του Ν. Σταθούλη, εκδ. Λιβάνη
-Καθημερινή 03/12/2000
-Καθημερινή 30/10/2009
-Ελευθεροτυπία 23/08/2009
-Έκθεση ‘’Αλέξανδρος Ιόλας 20 χρόνια μετά…..1987-2007’’
αίθουσας τέχνης Down Town Gallery, 2007
-Τέλος να ευχαριστήσω θερμά τον τωρινό ιδιοκτήτη του κτήματος, αρχιτέκτονα Σ. Γεωργίου
καθώς και τον κ. Δ. Ιωσιφίδη για την πολύτιμη βοήθεια που μου παρείχαν.
Μισος και αιμα απο τον χριστιανισμό...
Η ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
400 χρόνια μετά την γέννηση του Ναζωραίου οι Ρωμαίοι επιβάλουν διά πυρός και σιδήρου την νέα Θρησκεία. Πογκρόμ διώξεων κατά των παγανιστών και καταστροφή του αρχαίου πολιτισμού. Βιβλιοθήκες πυρπολούνται, αρχαίοι ναοί κατεδαφίζονται, ιερείς σφαγιάζονται, οτιδήποτε αρχαίο ισοπεδώνεται ως μίασμα διαβόλου. Ασύληπτες θηριωδίες με θρησκευτικό μανδύα
Η Ιερά Εξέταση ωχριά μπροστά στα φοβερά εγκλήματα των χριστιανών του 4 - 8ου αι. μΧ. Το χρονικό των ανελέητων διωγμών που εξαπέλυσε η Χριστιανική Εκκλησία με την βοήθεια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια βασισμένο στις αυθεντικές πηγές της εποχης
ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
"Επειδή μερικοί συνελήφθησαν, αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάπτισμα, διακατεχόμενοι από την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν το φιλάνθρωπο θεό. Αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας αν δε επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα που διδάσκεται από όσους πάσχουν από τη νόσο και τη μανία των ανόσιων Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν, να μην μπορούν πια να διαφθείρουν τις ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες"
Κώδικας αυτοκράτορα Ιουστινιανού 6ος αι. μΧ (1.10.9)
"Τους ασεβείς και καταραμένους αυτούς Ελληνιστές, και με φωτιά και με ξίφος και με πνιγμό και με κάθε τρόπο θανατώστε τους. Μαστιγώστε , φυλακίστε, κόψτε τους τη γλώσσα, ύστερα το χέρι και αν επιμένουν, τότε στείλτε τους στο βυθό της θάλασσας. Είμαι χριστιανός, ως εκ τούτου δεν δύναμαι να είμαι Έλλην "
Γεννάδιος Σχολάριος, Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης 1456
ΤΟ ΑΙΜΑΤΗΡΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
ΒαρβαρΟτητες ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ
Αρμενία 301 μΧ: Η Αρχή. Ο Πάρθος προσηλυτιστής Γρηγόριος, που αργότερα απεκλήθη φωτιστής της Αρμενίας, κατορθώνει, εκμεταλλευόμενος στη διάρκεια μίας θεομηνίας την ανατολίτικη δαισιδαιμονία, να βαπτίσει χριστιανό τον βασιλιά της Αρμενίας Τιριδάτ Γ΄ τον Μέγα. Ο Τιριδάτ, εμπνεόμενος από τον Προφήτη Ελάϊα, διατάσσει την σφαγή του εθνικού ιερατείου και την μετατροπή όλων των Ναών του Μίθρα, της Αναϊτιδος, του Ορμούσδ και των διαφόρων ελληνορωμαϊκών Θεών σε εκκλησίες ή οίκους κηρύγματος. Ολες οι θαυμαστές βιβλιοθήκες της Αρμενίας, ιδρυθείσες πριν από αιώνες από τους ελληνιστές ηγεμόνες της, πυρπολούνται ως κιβωτοί δαιμονικής γνώσης. Ο Γρηγόριος στέφεται πρώτος επίσκοπος της χώρας καθώς πλήθη προσηλυτιστών από τη Συρία συρρέουν στην Αρμενία η οποία μετατρέπεται στο πρώτο χριστιανικό Κράτος της ιστορίας.
Ο Ιησούς με στολή Ρωμαίου πολεμιστή
309 μΧ Σε επίδειξη δυνάμεως, οι σκληροπυρηνικοί χριστιανοί πυρπολούν το Ναό της Θεάς Φορτούνα.
312 μΧ Πρώτη και υποκριτική προπαγανδιστική χρήση του Χριστιανισμού σε καιρό πολέμου. Στις 28 Οκτωβρίου, ο ηλιολάτρης αυτοκράτορας Φλάβιος Βαλέριος (Μέγας) Κωνσταντίνος κατανικά τον επίσης εθνικό αντίπαλό του Μαξέντιο με χριστιανικά εμβλήματα στις ασπίδες των Γαλατών στρατιωτών του. Οι ανατολικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας δέχονται συνεχείς επιθέσεις του χριστιανού βασιλιά της Αρμενίας ως αντιπερισπασμό στην προσπάθεια του Μαξιμίνου Ντέα να διαλύσει τους χριστιανούς των περιοχών που διοικεί.
313 μΧ Δεύτερη προπαγανδιστική χρήση του Χριστιανισμού εν καιρώ πολέμου. Ένας δεδηλωμένος άθεος (ο Λικίνιος) κατανικά, στις 30 Απριλίου, τον εθνικό Αύγουστο της Ανατολής Μαξιμίνο Ντέα. Τα στρατεύματά του μπαίνουν στη μάχη ψάλλοντας το Summe Sancte Deus (Ώ Ανώτατε και Άγιε Θεέ ). Ο ηττημένος Dea εκδίδει μετά από μερικές ημέρες το Διάταγμα της Νικομηδείας με το οποίο χορηγείται πλήρης θρησκευτική ελευθερία σε όσους υπακούουν στη Ρωμαϊκή εξουσία. Καταδιωκόμενος από τον Λικίνιο, ο Dea αυτοκτονεί μετά από 3 μήνες με δηλητήριο.
Μετά τον θάνατό του, όλα τα γραπτά και αγάλματά του καταστρέφονται από τον Λικίνιο και τους χριστιανούς. Το γελοίο της ιστορίας είναι ότι πέντε έτη αργότερα, ο υποτίθέμενος “φίλος των χριστιανών” Λικίνιος, θα ηττηθεί από τον ηλιολάτρη αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, στο όνομα του Θεού των χριστιανών, αφού οι στρατιώτες του τελευταίου, κατά την μυθιστορία του Ευσεβίου, έψαλλαν το Deus Summus Salvator (Ω Θεέ Ανώτατε Σωτήρα).
Κωνσταντίνος ο Μέγας: Νομιμοποίησε τον Χριστιανισμό
Πριν συγκρουσθούν μεταξύ τους, με το Διάταγμα των Μεδιολάνων για τη Δύση, το οποίο ήλθε να συμπληρώσει εκείνο της Νικομηδείας που είχε εκδώσει για την Ανατολή ο Μαξιμίνος Ντέα, οι Αύγουστοι Λικίνιος και Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος εγγυώνται πλήρη θρησκευτική ελευθερία σε όσους υπακούουν στη Ρωμαϊκή εξουσία. Οι χριστιανοί, πολυάριθμοι πια και έχοντας σταματήσει τα κηρύγματα κατά της δημοσίας τάξης και του στρατού, απολαμβάνουν πλέον τα ίδια δικαιώματα με τους εθνικούς.
Ωστόσο δεν αρκούνται εκεί, αλλά εκμεταλλεύονται την εύνοια του Κωνσταντίνου, που ελέγχεται απολύτως από την αρνητική προς τις εθνικές λατρείες μητέρα του, προσπαθούν να καταστρέψουν όλες τις άλλες λατρείες. Ο επίσκοπος Ειρηναίος είχε άλλωστε ήδη διακηρύξει ότι οι χριστιανοί “δεν χρειάζονται τους νόμους, διότι βρίσκονται πολύ υπεράνω αυτών”. Ο Άγιος Αντώνιος της Αιγύπτου, ιδρυτής του μοναχισμού, προτρέπει ανοικτά τον άμεσο αφανισμό του ειδωλολατρικού κόσμου με φωτιά
314 Αμέσως μετά την νομιμοποίησή της από τον ηλιολάτρη Ρωμαίο αυτοκράτορα Φλάβιο Βαλέριο Κωνσταντίνο, η Χριστιανική Εκκλησία αρχίζει επιθέσεις κατά των εθνικών. Η Σύνοδος της Αγκύρας ταυτίζει πτυχές της λατρείας της Θεάς Αρτέμιδος-Diana με μαγεία και λατρεία του Σατανά των χριστιανών.
315 Στις 13 Αυγούστου (Ζωναράς Annales, και Χρονικό Γεωργίου Μοναχού ΧΙ, 1) γίνεται διαγωνισμός ανάμεσα σε δώδεκα Εβραίους ραβίνους και τον εκ Ρώμης εξορκιστή επίσκοπο Συλβέστρο για το αν ο αυτοκράτωρ και η μητέρα του Ελένη θα ασπασθούν την Ιουδαϊκή Ορθοδοξία ή τον σχισματικό Χριστανισμό. Η θαυματοποιϊα του Συλβέστρου αποδεικνύεται πιό δυνατή και αφού ο ίδιος εντυπωσίασε την Ελένη γίνεται ο προσωπικός της πνευματικός.
319 Ο Κωνσταντίνος εκδίδει διάταγμα με το οποίο απαλλάσσει πλήρως την Εκκλησία από φόρους και τους χριστιανούς κληρικούς από στρατιωτικές υποχρεώσεις
324 Ο Κωνσταντίνος ανακηρύσσει τον Χριστιανισμό μόνη επίσημη λατρεία της Αυτοκρατορίας. Λεηλατεί το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους ιερείς με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Στο ιερό όρος Άθως εξαπολύεται μέγας διωγμός κατά των εθνικών και καταστρέφονται όλα τα εκεί ελληνικά Ιερά.
326 Με προτροπή της μητέρας του Ελένης, ο Κωνσταντίνος δολοφονεί τη σύζυγό του Φάουστα. Η Ελένη φεύγει με τους πνευματικούς της για την Ιερουσαλήμ, όπου, παρά το ότι οι Ιουδαϊκοί νόμοι προέβλεπαν την καύση όλων των σταυρών μετά τις θανατώσεις, η Ελένη, και όπως θα ισχυρισθεί η χριστιανική Γραμματεία 114 χρόνια αργότερα, “ανακάλυψε” με τη βοήθεια Εβραίων ραβίνων άθικτο τον λεγόμενο Τίμιο Σταυρό πάνω στον οποίο είχε σταυρωθεί σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση ο Ιησούς. Με προτροπή της Ελένης, ο υιός της εκθεμελιώνει το Ιερό του Θεού Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας και χρησιμοποιεί τους κίονές του για κατασκευή εκκλησιών. Επίσης καταστρέφει τον Ναό της Θεάς Αφροδίτης πάνω στον υποτιθέμενο τάφο του Ιησού, και άλλους ναούς της ιδίας Θεάς στην Αφάκα του Λιβάνου, τη Μάμβρη, την Φοινίκη και τη Μπααλμπέκ-Ηλιούπολη του Λιβάνου.
330: Οι χριστιανοί λεηλατούν και πυρπολούν στο Bayeux το Ιερό του Κελτορωμαϊκού Θεού Βελένου Απόλλωνος και λυντσάρουν τους ιερείς του. Ο Κωνσταντίνος, σε ημερομηνία που τού υπέδειξαν οι αστρολόγοι (11 Μαϊου, Ήλιος στον Τοξότη με επιρροές Καρκίνου) μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ανατολικά, στην ιδρυθείσα από αυτόν Κωνσταντινούπολη, την οποία διακοσμεί λεηλατώντας τα ιερά των εθνικών.
331 Ο Κωνσταντίνος συνεχίζει τη καταλήστευση των Ιερών των εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Παραβιάζονται τα θησαυροφυλάκια όλων ανεξαιρέτως των ειδωλολατρικών Ναών.
335 Εγκαίνια της Εκκλησίας του Αγίου Τάφου, ο οποίος κτίσθηκε στη θέση του Ναού της Θεάς Αφροδίτης που ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε το 326-327. Για τον διάκοσμό του λεηλατούνται όλα τα εθνικά ιερά της Παλαιστίνης και της Μικράς Ασίας. Με ειδικό αυτοκρατορικό διάταγμα σταυρώνονται ως υπαίτιοι της κακής συγκομιδής εκείνου του έτους όλοι οι μάγοι και μάντεις και ανάμεσά τους μαρτυρεί ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος που είχε προσωπικά επιχειρήσει να επαναφέρει τον Κωνσταντίνο στον εθνισμό μέσω της φιλοσοφίας.
337 Ο ετοιμοθάνατος Κωνσταντίνος βαπτίζεται χριστιανός από τον Αρειανό επίσκοπο Ευσέβιο Νικομηδείας.
341 Ο διάδοχος του Κωνσταντίνου αυτοκράτωρ Φλάβιος Ιούλιος Κωνστάντιος κηρύσσει διωγμό κατά των μάντεων και των ελληνιζόντων. Πολλοί εθνικοί φυλακίζονται ή εκτελούνται.
346 Μέγας διωγμός στην Κωνσταντινούπολη κατά των εθνικών. Ο ρήτωρ Λιβάνιος εξορίζεται με την κατηγορία της γοητείας-μαγείας.
353 Διάταγμα του Κωνσταντίου απαγορεύει επί ποινή θανάτου τη λατρεία δια θυσιών και αγαλμάτων.
354 Νέο διάταγμα του Κωνσταντίου επαναλαμβάνει την απαγόρευση επί ποινή θανάτου της λατρείας δια θυσιών και αγαλμάτων και διατάσσει το σφράγισμα όλων των εθνικών Ιερών ή τη βεβήλωσή τους με παράδοσή τους σε χαρτοπαίκτες και πόρνες για κυβευτήρια ή πορνοστάσια. Ο επίσκοπος Ρώμης Λιβέριος ορίζει τον εορτασμό της γεννήσεως του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα κατά την οποία οι εθνικοί εόρταζαν παλαιότερα τη γέννηση του Θεού Ανικήτου Ηλίου (Sol Invictus).
355 Χορηγείται από τον αυτοκράτορα Φλάβιο Ιούλιο Κωνστάντιο πλήρης ποινική ασυλία των χριστιανών επισκόπων απέναντι στα δικαστήρια.
356 Νέο edictum του Κωνσταντίου με το οποίο επιβάλλει την ποινήν του θανάτου εις τους θύοντας."Και τα Ιερά και τους Ναούς τους μέν έκλεισε τους δε κατέσκαψε” όπως γράφει ο Λιβάνιος. Σε όλη την Αυτοκρατορία στήνονται ασβεστοκάμινοι δίπλα στα εθνικά Ιερά όπου μετατρέπεται σε ασβέστη η γλυπτική των ειδωλολατρών. Αρχίζουν οι πρώτες πυρπολήσεις μεγάλων βιβλιοθηκών.
357 O Κωνστάντιος θέτει εκτός νόμου επί ποινή θανάτου όλες τις μαντικές μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης και της Αστρολογίας. Σε επίσκεψή του στη Ρώμη σφραγίζει τον Ναό του Θεού Απόλλωνος, φυλακίζει τους ιερείς και αφαιρεί τον βωμό της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου. Η Θεά Νίκη (Victoria) αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού (284-305) τμήμα της ανωτάτης Τριάδος (Jupiter, Hercules, Victoria) του λατρευτικού Πανθέου των εθνικών.
359 Η λατρεία των Διοσκούρων κηρύσσεται εκτός νόμου ως μαγική, θανατώνονται οι ιερείς της και κλείνονται οι ναοί της. Στη Σκυθόπολη της Συρίας στήνονται τα πρώτα στρατόπεδα θανάτου, οργανωμένα κέντρα βασανισμού και θανατώσεως των εθνικών.
360 Στο Παρίσι, τον Φεβρουάριο του 360, ο 28χρονος Καίσαρ και Ύπατος Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, σπουδαγμένος στις φιλοσοφικές σχολές των Αθηνών, νικητής των Αλαμανών, των Φράγκων και των Χαμαβών στις τέσσερις Γαλατικές Εκστρατείες του (356 - 359), στέφεται Αυτοκράτωρ από τις ρωμαϊκές λεγεώνες.
361-363 Κήρυξη πλήρους ανεξιθρησκίας από τον αυτοκράτορα Ιουλιανό που μπαίνει στην Κωνσταντινούπολη στις 11 Δεκεμβρίου του 361. Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός διαμαρτύρεται επειδή στέρησε τους χριστιανούς της πόλεως από την χαρά του μαρτυρίου.
363 Ο Ιουλιανός διατάσσει την απομάκρυνση από τον Ναό του Απόλλωνος στη Δάφνη της Αντιοχείας του μιάσματος των λειψάνων του Αγίου Βαβύλα, επισκόπου Αντιοχείας που υποτίθεται ότι είχε μαρτυρήσει επί Δεκίου, αλλά στην πραγματικότητα είχε εκτελεσθεί από τον χριστιανό αυτοκράτορα Φίλιππο τον Άραβα επειδή, για τη δολοφονία του Γορδιανού, του είχε αρνηθεί την θεία κοινωνία” (Lieu, 1989, σελ. 48). Χριστιανοί εμπρηστές πυρπολούν τον Ναό μετά την απομάκρυνση των λειψάνων. Στις 26 Ιουνίου ο Ιουλιανός δολοφονείται άνανδρα από έναν χριστιανό ακόλουθό του ενώ μάχεται κατά των Περσών.
364 Ο νέος αυτοκράτορας Φλάβιος Ιοβιανός διατάσσει την πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αντιοχείας.
364 Στις 11 Σεπτεμβρίου εκδίδεται διάταγμα με το οποίο απαγορεύεται η εθνική λατρεία επί ποινή θανάτου. Στα χρησιμοποιούμενα βασανιστήρια κατά των εθνικών προστίθεται ο κατακερματισμός των πλευρών με σιδερένια άγκιστρα. Με θάνατο τιμωρούνται και οι σπλαχνοσκοπήσεις για να πάψει δια παντός η μαντική περιέργεια. Με τρία διατάγματα της 4ης Φεβρουαρίου, 9ης Σεπτεμβρίου και 23ης Δεκεμβρίου, κατάσχονται ξανά οι περιουσίες των εθνικών Ιερών που είχαν επιστραφεί από τον Ιουλιανό και απαγορεύονται ακόμη και οι ιδιωτικές σπονδές, θυσίες και επωδές. Η Σύνοδος της Λαοδικείας εισηγείται την ποινή του θανάτου για τους αστρολόγους και τους χριστιανούς που εορτάζουν τα Σάββατα.
365 Διάταγμα της 17ης Νοεμβρίου απαγορεύει στους εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν χριστιανούς στρατιώτες.
367 Ο εθνικός Βέττιος Αγόριος Πραιτεξτάτος αναστηλώνει στη Ρώμη, με δικά του έξοδα και παρά τις διαμαρτυρίες του Πάπα, το Ιερό των Δώδεκα Ολυμπίων Θεών.
370 Ο αυτοκράτωρ Βάλης εξαπολύει μεγάλο διωγμό κατά των εθνικών σε ολόκληρη την Ανατολική Αυτοκρατορία με κέντρο την Αντιόχεια όπου μαρτυρούν ο πρώην κυβερνήτης Φιδούστιος, οι ιερείς Ιλάριος και Πατρίκιος και πολλοί άλλοι. Σωροί βιβλίων καίγονται στις πλατείες καθώς θανατώνονται ή βασανίζονται χιλιάδες αθώοι που απλώς αρνούνται να προδώσουν την λατρεία των προγόνων τους. Στα θύματα του διωγμού περιλαμβάνονται όλοι οι επιφανείς συνεργάτες του Ιουλιανού (Ορειβάσιος, Σαλλούστιος, Πηγάσιος, κ.ά). Μετά από φρικτά βασανιστήρια καίγεται ζωντανός ο φιλόσοφος Σιμωνίδης και αποκεφαλίζεται στις 12 Μαρτίου ο φιλόσοφος Μάξιμος.
370-371 Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως Βαλεντινιανός που μισούσε τους καλοντυμένους, τους μορφωμένους, τους πλούσιους και τους ευγενείς όπως υπογραμμίζει ο ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος, εξαπολύει μέγα διωγμό κατά των Ρωμαίων εθνικών. Χιλιάδες εξορίζονται, βασανίζονται ή θανατώνονται και η περιουσία τους αφού κατάσχεται παραχωρείται στην Εκκλησία.
372 Ο διακατεχόμενος από υστερικό φόβο προς την μαγεία αυτοκράτωρ Βάλης, εξουσιοδοτεί τον ανθύπατο Ασίας Φήστο να αφανίσει όλους τους εθνικούς και τα έργα τους. Έντρομοι οι άνθρωποι αρχίζουν και καίνε τις βιβλιοθήκες τους για να γλυτώσουν. Οι υπόλοιποι παραδίδονται στους δήμιους.
373 Επαναλαμβάνεται η απαγόρευση των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας. Πρωτοχρησιμοποιείται ο όρος pagani (παγανιστές, άνθρωποι της υπαίθρου) για υποτίμηση των εθνικών.
375 Ο Άγιος Μαρτίνος ολοκληρώνει την καταστροφή των εθνικών Ιερών της Γαλατίας και κτίζει πάνω στα ερείπια τους μοναστήρια. Οι χριστιανοί της Ανατολικής Αυτοκρατορίας κλείνουν το Ασκληπιείο της Επιδαύρου και ποινικοποιούν ακόμη και τις παράλληλες εκδηλώσεις τής εκεί λατρείας, περιλαμβανομένων των θεατρικών παραστάσεων.
376 Ο άβουλος αυτοκράτωρ της Δύσεως Γρατιανός επιτρέπει στην χριστιανική κοινότητα της Ρώμης να καταστρέψει πολλά Μιθραία και Ιερά των παραδοσιακών εθνικών λατρειών μέσα στην Αιωνία Πόλη. Ταυτόχρονα καταργεί το αφορολόγητο των κτημάτων που ανήκουν στα ειδωλολατρικά ιερατεία, απαγορεύει την κληροδότηση νέων περιουσιών σε αυτά και κατάσχει όλη την κινητή τους περιουσία. Υπό την καθοδήγηση των επισκόπων Αμβροσίου και Δαμάσου, διατάσσει τη εκ νέου απομάκρυνση του Βωμού της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου όπου τον είχε επανατοποθετήσει ο Ιουλιανός. Επίσης απαρνείται δημοσίως τον τίτλο του Pontifex Maximus, ως αξίωμα των ειδωλολατρών. Το αποκηρυχθέν αξίωμα ιδιοποιείται αμέσως ο επίσκοπος Δάμασος και από εκεί περνάει εσαεί στην Παποσύνη της Ρώμης.
378 Με νόμο του χριστιανού επάρχου του Πραιτωρίου Γράκχου και προγραφή όλων των ιερέων του Θεού Μίθρα, τα Μιθραία ιερά της αυτοκρατορίας κατεστρέφονται από τους χριστιανούς με φωτιά και παραχώνονται στο έδαφος.
379 Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως υιοθετεί την 25η Δεκεμβρίου του επισκόπου Ρώμης Λιβερίου για τον εορτασμό της γεννήσεως του Ιησού.
380 Στις 27 Φεβρουαρίου, ο αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος απαγορεύει όλες τις θρησκείες πλην της χριστιανικής. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στο εξής σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί. Ο επίσκοπος Μεδιολάνων Αμβρόσιος εξουσιοδοτείται να καταστρέψει όλους τους Ναούς των εθνικών και να κτίσει επάνω στα θεμέλιά τους εκκλησίες. Οι αρχηγοί μερικών γοτθικών φυλών βαπτίζονται χριστιανοί.
Αυτοκράτορας Μέγας Θεοδόσιος: Απαγόρευσε όλες τις θρησκείες πλην του Χριστιανισμού
Καθοδηγούμενος από το μισαλλόδοξο ιερατείο, ο χριστιανικός όχλος επιτίθεται στο ελληνικό Ιερό της Ελευσίνος, το βεβηλώνει και απειλεί να λυντσάρει τους ιερείς Νεστόριο και Πρίσκο.
Ο 95χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος, γεμάτος θλίψη και αγανάκτηση, ανακοινώνει το οριστικό τέλος των πανάρχαιων Ελευσινίων Μυστηρίων και την απαρχή της επί γής βασιλείας του πνευματικού σκότους.
Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος αποκαλεί σε διάταγμά του παράφρονες όσους διαφωνούν με το χριστιανικό δόγμα της Αγίας Τριάδος και απαγορεύει κάθε διαφωνία με τις θελήσεις της Εκκλησίας.
381 Στις 2 Μαϊου, εκδίδεται από τον Θεοδόσιο ο νόμος κατά των αποστατών που τιμωρεί με πλήρη στέρηση δικαιωμάτων όλους τους πρώην χριστιανούς που απογοητευμένοι από την χριστιανική μισαλλοδοξία αποκηρύσσουν μαζικά την κρατούσα Θρησκεία και επιστρέφουν στην ανεκτική εθνική παραδοσιακή λατρεία.
381 Στις 21 Δεκεμβρίου, εκδίδεται διάταγμα του Θεοδοσίου με το οποίο απαγορεύεται κάθε θυσία ή απλή επίσκεψη σε εθνικούς Ναούς. Κύμα λεηλασιών, βεβηλώσεων, πυρπολήσεων και κάθε είδους καταστροφών σαρώνει από άκρου σε άκρο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τους Ναούς, τα μνημεία και τις Βιβλιοθήκες των εθνικών. Στην Κωνσταντινούπολη μετατρέπεται σε πορνοστάσιο ο Ναός της Θεάς Αφροδίτης και σε αποθήκες οι Ναοί του Ηλίου και της θεάς Αρτέμιδος.
382 Στις χριστιανικές εκκλησίες καθιερώνεται το “αλληλούϊα” (hallelu-Jah) δηλαδή δόξα στον Ιαχωβά. Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως Γρατιανός διατάσσει το σβύσιμο της αιωνίας Ιεράς Πυράς της Θεάς Βέστα και τον διωγμό των ιερειών της. Η μεγάλη περιουσία των φυλακισμένων Εστιάδων, μεταβιβάζεται στην Εκκλησία.
384 Οι εθνικοί Βέτιος Αγόριος Πραιτεξτάτος (έπαρχος Πραιτωρίου) και Αυρήλιος Σύμμαχος (έπαρχος Αστεως), εξουσιοδοτημένοι από την Σύγκλητο, κάνουν έκκληση στον διάδοχο του Γρατιανού Βαλεντινιανό Β΄ να παλινορθώσει τον Βωμό της Νίκης. Ο επίσκοπος Αμβρόσιος απειλεί με αφορισμό τον νεαρό αυτοκράτορα και το αίτημα απορρίπτεται. Ο φωτισμένος Πραιτεξτάτος πεθαίνει από θλίψη λίγους μήνες αργότερα. Ο Θεοδόσιος διορίζει ύπαρχο Ανατολής τον φανατικό Μάτερνο Κυνήγιο που επιστρατεύει, σε συνεργασία με τους ανά τόπους επισκόπους, στρατιές μοναχών και λαϊκών για την καταστροφή των εθνικών Ναών της βορείου Ελλάδος και της Μικράς Ασίας.
385-388 Ο Μάτερνος Κυνήγιος και ο επίσκοπος Άγιος Μάρκελλος, καταστρέφουν αμέτρητα μικρασιατικά Ιερά. Ανάμεσά τους και ο Ναός της Εδέσσης στην Συρία, τα Καβείρεια Ίμβρου, ο Ναός του Απαμείου Διός, το Διδυμαίο Ιερό, όλα τα Ιερά της Παλμύρας, κ.ά. Στα στρατόπεδα θανάτου της Σκυθοπόλεως μαρτυρούν μυριάδες αθώοι άνθρωποι. "Από τα πιό απομακρυσμένα σημεία της Αυτοκρατορίας σέρνονταν δεμένοι με αλυσίδες αμέτρητοι πολίτες κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξεως. Πολλοί πέθαιναν στη διαδρομή ή στις κατά τόπους φυλακές. Οσοι κατόρθωναν να επιζήσουν, κατέληγαν στη Σκυθόπολη, μία απόκεντρη πόλη της Παλαιστίνης, όπου είχαν στηθεί τα όργανα των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων” γράφει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος.
386 Νόμος της 16ης Ιουνίου απαγορεύει κάθε φροντίδα των εθνικών Ιερών. Νέες συλλήψεις εθνικών και πυρπολήσεις ιδιωτικών βιλιοθηκών.
387 Απαγορεύονται από τον αυτοκράτορα της Δύσεως Βαλεντινιανό οι τελευταίες εθνικές εορτές των Ρωμαίων. Ο επίσκοπος Μεδιολάνων (Μιλάνου) Αμβρόσιος αποκτά πλήρη πνευματικό έλεγχο πάνω στον αυτοκράτορα της Ανατολής Θεοδόσιο.
388 Απαγορεύονται από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο όλες οι δημόσιες συζητήσεις για θρησκευτικά ζητήματα. Ο γηραιός ρήτωρ Λιβάνιος δικάζεται μαζί με άλλους εθνικούς για μαγεία αλλά αθωώνεται από τον εθνικό δικαστή Τατιανό. Μετά την αθώωσή του στέλνει στον Θεοδόσιο την έκκληση “Υπερ των Ιερών” με την οποία τον παρακαλεί να σταματήσει την καταστροφή των εθνικών Ναών.
389 Κηρύσσεται εκτός νόμου κάθε μη χριστιανική μέθοδος χρονολόγήσης. Πλήθη μοναχών της ερήμου εισβάλουν στις πόλεις της Μέσης Ανατολής, καταστρέφουν με μανία αγάλματα, βωμούς και Ιερά, λυντσάρουν εθνικούς και πυρπολούν Βιβλιοθήκες. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεί τον φανατισμένο χριστιανικό όχλο για νέους διωγμούς κατά των εθνικών. Μετατρέπει σε εκκλησία τον Ναό του Θεού Διονύσου, πυρπολεί το Μιθραίο και καταστρέφει τον Ναό του Διός. Ο ιερεύς του Διός Ελλάδιος, γλυτώνει το λυντσάρισμα σκοτώνοντας 9 οχλοκράτες. Ο όχλος διαπομπεύει ανά ομάδες τους εθνικούς ιερείς σκοτώνοντάς τους στη συνέχεια με λιθοβολισμό. Τα ιερά σύμβολα και αγάλματα παραδίδονται στη χλεύη των χριστιανών περιφερόμενα πάνω σε γαϊδούρια προτού καταστραφούν.
390 Οι μισάνθρωποι μοναχοί παραμένουν στις πόλεις και τρώνε τις περιουσίες των θυμάτων τους εθνικών. Στην συνέχεια επεκτείνουν την κακοποιό δράση τους κατά των μη εθνικών. Στις 2 Σεπτεμβρίου επιχειρείται ανεπιτυχώς με διάταγμα του Θεοδοσίου η εκδίωξή τους από τις πόλεις της Μέσης Ανατολής.
391 Στις 24 Φεβρουαρίου διάταγμα του Θεοδοσίου απαγορεύει κάθε επίσκεψη στους εθνικούς Ναούς αλλά και το απλό ακόμη κοίταγμα των αγαλμάτων. Νέος μεγάλος διωγμός σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Στην Αλεξάνδρεια, οι ελάχιστοι εθνικοί εξεγείρονται με επικεφαλής τον φιλόσοφο Ολύμπιο και κλείνονται στο Ιερό του Σεράπιδος. Οι χριστιανοί το καταλαμβάνουν με δόλο, το ισοπεδώνουν και πυρπολούν την ονομαστή Βιβλιοθήκη του που φιλοξενούσε τμήμα της θρυλικής συλλογής της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας. Τα ιερά σκεύη του Σεραπείου διαπομπεύονται στους δρόμους της Αλεξανδρείας.
392 Στις 22 Αυγούστου ανακηρύσσεται αυτοκράτωρ της Δύσεως στο Λούγδουνο από τους εθνικούς, ο ρήτωρ Φλάβιος Ευγένιος που αποκηρύσσει το βάπτισμά του κι επιστρέφει στην εθνική λατρεία. Στις 8 Νοεμβρίου ο αυτοκράτωρ της Ανατολής Θεοδόσιος θέτει εκτός νόμου όλες τις μη χριστιανικές λατρείες τις οποίες χαρακτηρίζει εθνικές δεισιδαιμονίες. Στη Γαλατία σφάζονται όλοι οι ιερείς και κατάσχονται οι περιουσίες των εθνικών Ναών που στη συνέχεια πυρπολούνται κι εκθεμελιώνονται.
392 Νέος μεγάλος διωγμός κατά των εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Σβήνουν τα Μυστήρια της Σαμοθράκης μετά από σφαγή των ιερέων και όλων των θρησκευτών από απόσπασμα “διωγμιτών” που αποβιβάσθηκε στο νησί. Καταστροφή του Μαντείου του Άμμωνος Διός στην Άφυτο της Χαλκιδικής. Στις αίθουσες των δικαστηρίων “κυλούν ρυάκια αίματος”, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Λιβάνιος. Στην Κύπρο, ο εβραϊκής καταγωγής "Αγιος" επίσκοπος Επιφάνειος και ο “Άγιος” Τύχων εκχριστιανίζουν μαζικά και με την απειλή του φασγάνου και της πυράς χιλιάδες εθνικούς και καταστρέφουν όλα τα Ιερά της νήσου. Παύουν οριστικά τα κυπριακά Μυστήρια της Αφροδίτης. Το σχετικό διάταγμα του Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: “Οποιος δεν υπακούσει στον πατέρα Επιφάνειο δεν έχει θέση πάνω στο νησί”. Στις μεσανατολικές πόλεις Πέτρα, Αερόπολη, Ράφια, Γάζα και Βααλβέκ (Ηλιούπολη) ξεσπούν απελπισμένες εξεγέρσεις των εθνικών κατά των διωγμητών, των χριστιανών οχλοκρατών και των μοναχών ροπαλοφόρων. Στην πόλη Σούφες της Β. Αφρικής, 60 χριστιανοί πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθειά τους να γκρεμίσουν το εκεί άγαλμα του Ηρακλέους.
393 Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος φθάνει στην Ιταλία, όπου ο διανοούμενος στρατηγός Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανός ξαναστήνει τον Βωμό της Νίκης στην αίθουσα της Συγκλήτου κι επαναφέρει τη λατρεία των παραδοσιακών Θεών. Στην Ανατολή, ο Θεοδόσιος καταργεί τα Πύθια, τα Άκτια και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δήωση της Ολυμπίας και ισοπέδωση όλων των βωμών της.
394 Πλήρης παλινόρθωση του ρωμαϊκού Εθνισμού στη Δυτική Αυτοκρατορία. Ο Φλαβιανός, με το αξίωμα του υπάτου Ρώμης και υποστηριζόμενος από την ευσεβή σύζυγό του, αναβιώνει όλες τις καταργηθείσες από τους χριστιανούς λατρείες. Στην Όστια επανανοίγει το Ιερό του Ηρακλέους. Στις 27 Μαρτίου, 1 Απριλίου και 28 Απριλίου έως 3 Μαϊου οι Ρωμαίοι ξαναεορτάζουν με μεγαλοπρέπεια την Εορτή της Κυβέλης, την Εορτή της Βήνους Βερτικόρντια, τα Μεγαλήσια και τα Φλοράλια. Κατά χιλιάδες οι χριστιανοί επιστρέφουν στην εθνική Θρησκεία φοβούμενοι το οριστικό τέλος του Χριστιανισμού.
394 Στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου συγκρούονται οι στρατοί των εθνικών υπό τον Φλαβιανό και των χριστιανών υπό τον αυτοκράτορα της Ανατολής Θεοδόσιο στην κοιλάδα του ποταμού Φρίγδου. Οι κατά πολύ ολιγώτεροι εθνικοί ηττώνται και κατασφάζονται. Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος συλλαμβάνεται, βασανίζεται, αποκεφαλίζεται και το κεφάλι του περιφέρεται πάνω σε παλούκι σε ολόκληρη την Δυτική Αυτοκρατορία για παραδειγματισμό. Ο Φλαβιανός αυτοκτονεί για να μην πέσει στα χέρια των χριστιανών.
395 Νόμοι της 22ας Ιουλίου και 7ης Αυγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμούς κατά των εθνικών.Ο ευνούχος πρωθυπουργός του αυτοκράτορος Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τις ορδές τών υπό τον Αλάριχο, χριστιανών Γότθων προς τον ελλαδικό χώρο. Ακολουθούμενοι από πλήθη φανατισμένων μοναχών, οι Γότθοι του Αλαρίχου (ο οποίος είχε πολεμήσει με τον Θεοδόσιο κατά των εθνικών του Φλαβιανού) κατασφάζουν αμέτρητους εθνικούς Έλληνες και καταστρέφουν πόλεις και Ιερά στο Δίον, τη Θεσσαλία, τους Δελφούς, τη Βοιωτία, την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το Άργος, τη Νεμέα, τη Λυκόσουρα, τη Σπάρτη, τη Μεσσήνη, τη Φιγαλεία, την Ολυμπία. Στην Ελευσίνα πυρπολείται το εκεί πανάρχαιο Ιερό και θανατώνονται στην πυρά ο Θεσπιεύς Ιεροφάντης Ιλάριος και όλοι οι ιερείς των Μυστηρίων τα οποία είχαν αναβιώσει από τους Μιθραϊστές λίγο μετά τον θάνατο του Νεστορίου.
396 Νόμος της 23ης Μαρτίου, απαγορεύει σε ολόκληρη της Ανατολική Αυτοκρατορία ακόμη και την απλή παρατήρηση ειδωλολατρικών τελετών.
396 Στις 7 Δεκεμβρίου, νόμος του αυτοκράτορος Φλαβίου Αρκαδίου, εξισώνει την εθνική λατρεία με προδοσία κατά του Κράτους. Οι τελευταίοι εθνικοί ιερείς και ιεροφάντες καθαιρούνται και φυλακίζονται.
397 Νέος νόμος του Αρκαδίου απαιτεί την ισοπέδωση όλων των εθνικών Ναών της Ανατολικής Αυτοκρατορίας που στέκουν ακόμη όρθιοι.
398 Η Τετάρτη Σύνοδος της Καρθαγένης απαγορεύει ακόμη και στους επισκόπους την ανάγνωση των βιβλίων των εθνικών. Ο “Άγιος”επίσκοπος Γάζης Πορφύριος κλείνει τους περισσότερους εθνικούς Ναούς της πόλεώς του. Σε Δύση και Ανατολή αμέτρητα φιλοσοφικά και επιστημονικά βιβλία του προχριστιανικού κόσμου εξαφανίζονται στην πυρά. Ο εκχριστιανισμένος Βάνδαλος στρατηγός Στηλίχων πρωτοστατεί σε καταστροφές εθνικών Ιερών και σφαγές ιερέων και θρησκευτών. Με διάταγμα του Αρκαδίου εξουσιοδοτούνται οι τοπικές αρχές να ξυλοκοπούν τους φανατικούς μοναχούς που συνηθίζουν να επιτίθενται, ν’αποσπούν από τα χέρια των στρατιωτών και να λυντσάρουν τους συλλαμβανόμενους εθνικούς.
399 Νέος νόμος (13 Ιουλίου) του αυτοκράτορος Αρκαδίου απαιτεί την ισοπέδωση και των ελαχίστων πλέον Ναών των εθνικών που έστεκαν ακόμη όρθιοι, κυρίως σε αγροτικές περιοχές. Ανάμεσα σε άλλα Ιερά ισοπεδώνονται και οι Δελφοί. Στη Βόρειο Αφρική οι διωγμήτες Ιόβιος και Γαυδέντιος κτυπούν όλα τα αστικά κέντρα των εθνικών, καταστρέφουν τους Ναούς, καίνε τις βιβλιοθήκες και θανατώνουν τους ιερείς.
400 Ο επίσκοπος Νικήτας καταστρέφει το Μαντείο του Διονύσου των Βεσσών και εκχριστιανίζει με τη βία ολόκληρη την γύρω περιοχή.
401 Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνος λυντσάρει εθνικούς και καταστρέφει Ναούς και αγάλματα. Ο “Άγιος” επίσκοπος Πορφύριος. οργανώνει μαζικά λυντσαρίσματα εθνικών και καταστρέφει με τη βοήθεια του φανατισμένου όχλου τους οκτώ εν ενεργεία Ναούς της Γάζης. Η ΙΕ΄ Σύνοδος της Καρχηδόνος, εκδίδει κανόνα με τον οποίο αφορίζονται ακόμη και μετά θάνατον όσοι δημιουργούν συγγένειες με εθνικούς ή δεν αποκληρώνουν τους ήδη συγγενείς τους που παραμένουν εθνικοί.
402 Ο στρατηγός Στηλίχων καίει στη Ρώμη τα περίφημα Σιβυλλικά Βιβλία.
405 Ο Ιωάννης ο λεγόμενος Χρυσόστομος στέλνει ορδές ροπαλοφόρων μοναχών να σαρώσουν τα είδωλα (Ναούς, αγάλματα και βωμούς) ολόκληρης της Παλαιστίνης.
406 Ο Ιωάννης Χρυσόστομος συγκεντρώνει χρήματα από θεομανείς προσήλυτες για τις εργασίες διαλύσεως των εθνικών Ναών. Το ίδιο έτος διατάσσει την εκθεμελίωση και πυρπόληση του θαυμαστού Ναού της Εφεσίας Αρτέμιδος. Στην Σαλαμίνα της Κύπρου οι “Άγιοι” Επιφάνειος και Ευτύχιος συνεχίζουν τις καταστροφές των Ιερών και την σφαγή όσων αρνούνται να βαπτισθούν.
407 Νέος νόμος ανανεώνει την ποινικοποίηση κάθε μη χριστιανικής τελετής.
408 Κοινός νόμος των Αρκαδίου και Ονωρίου διατάσσει την αφαίρεση του κάθε είδους γλυπτού διακόσμου από τα αρχαία μνημεία ή από τα συντρίμμια των εθνικών Ναών. Ακόμη και οι ιδιώτες οφείλουν να παραδώσουν όλα τα αγαλματίδια που τυχόν έχουν στην κατοχή τους. Ο Στηλίχων ληστεύει στη Ρώμη τον χρυσό του Ναού του Καπιτωλίου Διός. Νέοι διωγμοί και καταστροφές Βιβλιοθηκών υπό την άμεση εποπτεία των τοπικών επισκόπων. Οι δικαστές που φαίνονται επιεικείς προς τους “ειδωλολάτρες” μετατρέπονται αυτομάτως σε κατηγορούμενους. Στην πόλη Καλάμα της σημερινής Αλγερίας, η σκληρότητα των διωγμών προκαλεί μεγάλη εξέγερση του πληθυσμού με πυρπολήσεις εκκλησιών η οποία όμως πνίγεται στο αίμα υπό την εποπτεία του “Αγίου” Αυγουστίνου.
409 Επαναλαμβάνεται η επί ποινή θανάτου απαγόρευση όλων των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας.
410 Ο αυτοκράτωρ Ονώριος κηρύσσει νεό διωγμό κατά των εθνικών. Στο σχετικό διάταγμά του αναφέρει: “Ας μάθουν λοιπόν όλοι αυτοί που δρούν ενάντια στους αγίους νόμους ότι η εμμονή τους στην αιρετική δεισιδαιμονία, τού να ασκούν λατρεία σε απόμακρα μαντεία, τιμωρείται με εξορία ή αίμα, ώστε να μην ξανατολμήσουν να συγκεντρωθούν σε τέτοια μέρη για τις εγκληματικές τους δραστηριότητες”
410 Στις 24 Αυγούστου, ο Αλάριχος καταλαμβάνει μετά από προδοσία την Ρώμη και επί τρείς ημέρες λεηλατεί τους θησαυρούς της, καταστρέφει τα έργα τέχνης και τα βιβλία των εθνικών και κατασφάζει τους κατοίκους της Αιωνίας Πόλεως. Το χάλκινο άγαλμα της Θεάς Βίρτους (Ανδρείας) καταστρέφεται στο χυτήριο από τους φανατικούς μοναχούς.
415 Λίγο πριν το Πάσχα, κατά προτροπή του επισκόπου Κυρίλλου, η εθνική φιλόσοφος Υπατία δολοφονείται με άγριο τρόπο από τον χριστιανικό όχλο της Αλεξανδρείας. Οδηγείται στην πατριαρχική εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ, όπου οι χριστιανοί την κόβουν κομμάτια τα οποια περιφέρονται στους δρόμους της πόλεως. Στο τέλος τα καίνε μαζί με τα συγγράμματα της φιλοσόφου σε μία τεράστια πυρά στη θέση Κυναρών. Στις 30 Αυγούστου εκδίδεται έδικτο που απαιτεί να συλλαμβάνονται και να σταυρώνονται ή να καίγονται ζωντανοί όλοι οι εθνικοί ιερείς της Βορείου Αφρικής. Στις 7 Δεκεμβρίου, καθαιρούνται όλοι οι μη χριστιανοί στρατιωτικοί, αυλικοί, δημόσιοι υπάλληλοι και δικαστικοί. Ο μοναχός Υπάτιος, ο επονομαζόμενος "η Σπάθα του Θεού", περιοδεύει την Βιθυνία και εντοπίζει κρυφούς λάτρεις των αρχαίων Θεών, τους οποίους εξοντώνει μαζί με τις οικογένειές τους δίχως μεσολάβηση δίκης.
421 Ισοπεδώνεται το μεγάλο Ιερό της Κελαιστίδος στην Καρχηδόνα. Νέες σφαγές εθνικών σε ολόκληρη την Βόρειο Αφρική.
423 Στις 8 Ιουνίου, ο αυτοκράτωρ της Ανατολής Θεοδόσιος ο επονομαζόμενος Μικρός, εκδίδει νόμο του με τον οποίο τιμωρείται με φυλάκιση και βασανιστήρια η παραδοσιακή λατρεία, η οποία χαρακτηρίζεται λατρεία των δαιμόνων.
429 Δήωση του Παρθενώνος των Αθηνών και μέγας διωγμός των εκεί “οπαδών των δαιμόνων”.
431 Το ιερό σύμβολο των εθνικών, ο Σταυρός, εισάγεται ως χριστιανικό πλέον σύμβολο στις εκκλησίες.
435 Νέος νόμος του Θεοδοσίου απειλεί στις 14 Νοεμβρίου με θάνατο όλους τους αιρετικούς και εθνικούς της Αυτοκρατορίας. Μόνο ο Ιουδαϊσμός γίνεται αποδεκτός. Σε περίπτωση κρυφού μικτού γάμου η γυναίκα θανατώνεται ως μοιχαλίδα. Με τον ίδιο νόμο ορίζεται ο εξαγνισμός και στη συνέχεια χρήση ως εκκλησία του κάθε Ναού των εθνικών που δεν έχει ακόμη γκρεμισθεί.
438 Εδικτο του Θεοδοσίου, υπενθυμίζει στις 31 Ιανουαρίου την ύπαρξη της θανατικής ποινής για τιμωρία της ειδωλολατρίας την οποία κατηγορεί μάλιστα ως αιτία ενός πρόσφατου λιμού.
440-450 Καταστροφή όλων των μνημείων, βωμών και Ναών που έστεκαν ακόμη όρθιοι στην Αθήνα, την Ολυμπία και τις άλλες ελληνικές πόλεις.
448 Ο Θεοδόσιος διατάσσει να παραδοθούν στις φλόγες όλα τα αντιχριστιανικά βιβλία. Ανάμεσά τους καταστρέφονται τα βιβλία του νεοπλατωνικού Πορφυρίου που βήμα προς βήμα ξεσκέπαζαν την αληθινή φύση του Χριστιανισμού.
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ: Η ίδια εικόνα φανατισμού άλλοτε και τώρα
450 Καταστρέφονται όλοι οι Ναοί και οι Βιβλιοθήκες της Αφροδισιάδος της οποίας το όνομα αλλάζει σε Σταυρούπολις.
451 Στις 4 Νοεμβρίου, νόμος του αυτοκράτορος Θεοδοσίου ανανεώνει όλους τους προηγούμενους που προέβλεπαν ποινή θανάτου για τους ειδωλολάτρες.
457- 491 Σποραδικοί διωγμοί εθνικών στην Ανατολική κυρίως Αυτοκρατορία (η Δυτική κατελύθη το 476). Ανάμεσα σε χιλιάδες ανωνύμους μάρτυρες θανατώνονται ο ιατρός Ιάκωβος και φιλόσοφος Γέσσιος ενώ φυλακίζονται οι Σεβηριανός, Ηραίστιος, Ζώσιμος, Ισίδωρος κ.ά. Την ίδια εποχή, ο προσηλυτιστής Κόνων κατασφάζει τους pagani της νήσου Ίμβρου, ενώ άλλοι προσηλυτιστές εξοντώνουν τους τελευταίους λάτρεις του Διός Λαβρανίου στη Φασούλα της Κύπρου και της Ίσιδος στην Αίγυπτο.
482-488 Πνίγονται στο αίμα οι τελευταίες εξεγέρσεις των εθνικών της Μικράς Ασίας.
486 Στην Αλεξάνδρεια γενικεύονται οι διαπομπεύσεις και μαρτυρικές θανατώσεις των κρυφών εθνικών ιερέων. Δολοφονούνται διάφοροι εθνικοί στρατιωτικοί, όπως ο νικητής των Βανδάλων στρατηγός Μαρκελλίνος.
494 Ο Παπας Γελάσιος αφορίζει τους εορταστές των Λουπερκαλίων. Σφραγίζονται όλοι αρχαίοι Ναοί της Δύσης που στέκουν ακόμα όρθιοι.
500 Η χριστιανική εσχατολογία προβλέπει ανεπιτυχώς ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η συντέλεια του Κόσμου. Νέες πυρές των χριστιανών καταστρέφουν ότι είχε απομείνει από την σοφία και επιστήμη των εθνικών. Η ανθρωπότητα πέφτει σε ακόμη μεγαλύτερη αποκτήνωση. Εξαφανίζονται παντελώς η αποχέτευση των οικιών, η ρωμαϊκή κεντρική θέρμανση και τα κρεβάτια. Ο γνωστός συγγραφέας McCabe (στο “History’s Greatest Liars”, σελ. 27) κάνει μία εκπληκτική σύγκριση ανάμεσα στον ρωμαϊκό κόσμο των εθνικών και σε εκείνον των χριστιανών του Μεσαίωνος: “Στη Ρώμη του τετάρτου αιώνος, αντιστοιχούσαν τρείς ελεύθεροι χειρώνακτες σε έναν σκλάβο αλλά από το 500 έως το 1100 η συντριπτική πλειοψηφία των χειρωνακτών της Ευρώπης ήσαν δουλοπάροικοι.. Στη Ρώμη, οι εργάτες των πόλεων μπορούσαν να απολαύσουν δωρεάν εκπαίδευση, φθηνή διασκέδαση, φθηνή τροφή, υπέροχα λουτρά και γυμναστήρια, εορτές και αργίες για τουλάχιστον 200 από τις 365 ημέρες του έτους. Από το 500 έως το 1100, οι εργάτες της Ευρώπης δεν είχαν κανένα από τα παραπάνω αγαθά, ούτε ελευθερία, ούτε προστασία από τον νόμο. Στην παγανιστική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι γυναίκες είχαν ισονομία και ίση κοινωνική αντιμετώπιση με τους άνδρες. Από το 500 έως το 1100 τις αντιμετώπιζαν όπως και τα ζώα. Οι παγανιστές Ρωμαίοι παρήγαγαν μία μεγάλη βιβλιογραφία, οικοδόμησαν εκπληκτικά κτίρια, καθώς και υδραγωγεία, γέφυρες, υπέροχες οδούς, θέατρα κ.τ.λ. Από το 500 έως το 1100 σχεδόν κανένα βιβλίο δεν παρήχθη, τουλάχιστον σημαντικό ώστε να διαβάζεται και σήμερα, σχεδόν κανένα ζωγραφικό έργο ή γλυπτό ή οικοδόμημα που να είναι σήμερα αξιοθέατο. Οι Ρωμαίοι διέθεταν βιβλιοθήκες μέχρι και 500.000 τόμων. Από το 500 έως το 1100 δεν υπήρχαν πάνω από 600 τόμοι σε ολόκληρη την Ευρώπη..”
500 Το ειδωλολατρικό θυμίαμα γίνεται για πρώτη φορά δεκτό στις εκκλησίες των χριστιανών.
515 Ο αυτοκράτωρ της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Αναστάσιος διατάσσει την κατασφαγή των εθνικών της πόλεως Ζοάρα της Αραβίας και την εκθεμελίωση του εκεί Ιερού του Θεού Θεανδρίτου. Το βάπτισμα γίνεται υποχρεωτικό επί ποινή θανάτου, ακόμη και για όσους δηλώνουν ήδη χριστιανοί.
Ο Σλάβος Αυτοκράτορας Γιουτπράδα-Ιουστινιανός
528 Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, καταργούνται οι εξόριστοι στην Αντιόχεια Ολυμπιακοί Αγώνες. Ο ίδιος έχει ήδη νομοθετήσει να θανατώνονται με κατασπαραγμό από θηρία, θάνατο στην πυρά, σταύρωση ή ξέσκισμα με σιδερόνυχα όλοι οι καταγινόμενοι με την μαγείαν, την μαντικήν, την γοητείαν και την ειδωλολατρίαν και απαγορεύσει να διδάσκουν οι πάσχοντες από την ιερόσυλη ψυχική νόσο των Ελλήνων δηλαδή οι εθνικοί.
529 Με έδικτο του Σλαβικής καταγωγής αυτοκράτορος Γιουτπράδα - Ιουστινιανού, κλείνει η Ακαδημία των Αθηνών και κατάσχεται η περιουσία της. Οι επτά τελευταίοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στον βασιλιά των Περσών Χοσρόη που τους δίδει έδρες στο Πανεπιστήμιο του Ιουντισαπούρ (Jundishapur).
532 Μία ακόμη χριστιανική εσχατολογία προβλέπει, ανεπιτυχώς φυσικά, ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η συντέλεια του Κόσμου. Ο μοναχός Ιωάννης Ασιακός, επικεφαλής ενόπλων ομάδων προσηλυτιστών, αρχίζει γενοκτονία κατά των Μικρασιατών εθνικών.
540 Η ελληνική Ιατρική έχει ήδη απαγορευθεί ως γνώση του Διαβόλου και τα συγγράμματά της έχουν ήδη χαθεί για πάντα στη φωτιά των χριστιανών. Με μόνη θεραπευτική μέθοδο την αφαίμαξη και το διάβασμα εξορκισμών, αρχίζει στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η μεγάλη επιδημία που υπολογίζεται ότι εξόντωσε 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Η Εκκλησία βγαίνει παρόλα αυτά κερδισμένη, καθώς αποδίδει την επιδημία στην οργή του Θεού για την επιβίωση των αιρέσεων και της ειδωλολατρίας. Ο όχλος τρέχει πανικόβλητος να εκκλησιασθεί. Ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης σαρώνει τις χριστιανικές πόλεις της Συρίας. Την μόνη πόλη που δεν καταστρέφει ή λεηλατεί είναι η Χαρράν (ελληνιστί Κάρρες), της οποίας οι κάτοικοι είχαν παραμείνει πεισματικά εθνικοί.
542 Ο Σλάβος αυτοκράτορας Γιουτπράδα-Ιουστινιανός αναθέτει καθήκοντα αυτοκρατορικού προσηλυτιστού (επισκόπου τιτουλαρίου) στον Ιωάννη Ασιακό. Επί 35 ολόκληρα χρόνια ο τελευταίος εφαρμόζει μαζικούς και βιαίους εκχριστιανισμούς των εθνικών της Φρυγίας, Καρίας και Λυδίας και κτίζει 99 εκκλησίες και 12 μοναστήρια πάνω στα συντρίμμια των εθνικών Ιερών.
545-546 Ο Ιωάννης Ασιακός εξοντώνει εκατοντάδες εθνικούς της Κωνσταντινουπόλεως. Τα θύματα της χριστιανικής παραφροσύνης σταυρώνονται, κόβονται κομμάτια ή πνίγονται στην θάλασσα μέσα σε σάκκους και σε πολλές περιπτώσεις τα έντερά τους περιφέρονται ως τρόπαια στους δρόμους από τον χριστιανικό όχλο (Mac Mullen, “Christianity & Paganism..”, σελ. 176-177, σημ. 89). Πολλοί ευγενείς εθνικοί γλυτώνουν την βάπτιση ή το μαρτύριο αυτοκτονώντας. Οι χριστιανοί βεβηλώνουν τα πτώματά τους και τους πετούν στους σκουπιδότοπους.
550 Στην Κυρηναϊκή και τη Σίβα σφάζονται οι τελευταίοι λάτρεις του Άμμωνος Διός.
556 Ο Ιουστινιανός στέλνει στην Αντιόχεια τον ιεροεξεταστή Αμάντιο που συλλαμβάνει, βασανίζει, θανατώνει και καίει όλες τις ιδιωτικές βιβλιοθήκες και τους τελευταίους εθνικούς της πόλης.
560 Ο ευνούχος Αρμένιος στρατηγός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ναρσής, νικά τους εθνικούς Βλέμυες και καταστρέφει το τελευταίο Ιερό της Ίσιδος στη νησίδα Φιλά του Νείλου.
562 Μετά από διορία τριών μηνών για εγκατάλειψη των πατρογονικών λατρειών, ο Ιουστινιανός διατάσσει μαζικές συλλήψεις, διαπομπεύσεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις και εκτελέσεις Ελλήνων εθνικών στην Αθήνα, την Αντιόχεια, την Παλμύρα και την Κωνσταντινούπολη. Στην πλατεία του Κυνηγίου της τελευταίας, καίγονται σε τεράστιες πυρές χιλιάδες βιβλία και πολλά ιδιωτικά αγάλματα (Ι. Μαλάλας “Χρονογραφία”). Οι συντεχνίες και οι οικογένειες καθίστανται αποκλειστικά υπεύθυνες για τις θρησκευτικές αντιλήψεις των μελών τους. Το ίδιο και οι αφέντες για τις αντιλήψεις των δούλων τους.
566 Η Σύνοδος της Τούρ απαγορεύει τον εορτασμό της ημέρας του ρωμαϊκού Θεού Ιανού την 1η Ιανουαρίου.
570 O Ρωμαίος αυτοκράτωρ Ιουστίνος Β΄ τυπώνει νομίσματα με ένα πτερωτό πλάσμα, το “γκένιους” της Κωνσταντινουπόλεως, πάνω από το κεφάλι του αντί του καθιερωμένου σταυρού. Η Εκκλησία ξεσηκώνει εναντίον του τον όχλο των ανατολικών επαρχιών διαδίδοντας ότι ίσως είναι αποστάτης.
578-582 Επί αυτοκράτορος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Τιβερίου, οι χριστιανοί διώκτες φυλακίζουν, βασανίζουν και σταυρώνουν εκατοντάδες επιφανείς Έλληνες τους οποίους υποπτεύονται για Εθνισμό. Ο επικεφαλής των περιβόητων “διωγμητών” Θεόφιλος, κατασφάζει ή σταυρώνει όλους τους τελευταίους εθνικούς της Ηλιοπόλεως (Μπααλμπέκ).
580 Εφοδος των “διωγμητών” της Αντιοχείας σε μυστικό Ναό του Θεού Διός. Ο ιερεύς αυτοκτονεί επί τόπου, αλλά συλλαμβάνονται αρκετοί θρησκευτές, ανάμεσά τους ο ύπαρχος Ανατόλιος. Οι κρατούμενοι βασανίζονται και στέλνονται στην Κωνσταντινούπολη για να δικασθούν. Σε αυτό το χρονικό σημείο τοποθετούν οι μη χριστιανοί ερευνητές την απαρχή του ιεροεξετασμού. Ο χριστιανικός όχλος της Κωνσταντινουπόλεως, ερεθισμένος από τις μυστικές δίκες, λυντσάρει στους δρόμους διάφορους, πραγματικούς ή υποτιθέμενους εθνικούς. Οι Αντιοχείς εθνικοί καταδικάζονται σε θάνατο και ρίχνονται στα θηρία του Ιπποδρόμου που όμως δεν δείχνουν πρόθυμα να τους κατασπαράξουν. Οι χριστιανοί τους θανατώνουν τελικά με σταύρωση. Τα πτώματά τους σύρονται από τον όχλο στους δρόμους της πολεως και πετάγονται άταφα στις χωματερές.
583 Νέοι διωγμοί κατά των εθνικών από τον αυτοκράτορα Μαυρίκιο.
586 Το ιερό σύμβολο των εθνικών, ο Σταυρός, ως χριστιανικό πλέον σύμβολο, τοποθετείται πάνω στα κωδωνοστάσια των εκκλησιών.
590 Σε όλη την Ανατολική Ρωμαίκή Αυτοκρατορία, οι καταδότες της Εκκλησίας ανακαλύπτουν συνεχώς συνωμοσίες των εθνικών. Νέες εκτελέσεις με παλουκώματα, σταυρώσεις και αποκεφαλισμούς. Στον παπικό θρόνο ανεβαίνει ο Πάπας Γρηγόριος ο λεγόμενος Μέγας (590- 604), που θα κάψει σε λίγο την Βιβλιοθήκη του Παλατίνου Απόλλωνος “για να μη στερήσει τους πιστούς η θύραθεν σοφία της από την Βασιλεία των Ουρανών”
600 Η Χριστιανική Εκκλησία, δια στόματος Πάπα Γρηγορίου, αναγγέλλει για μία ακόμη φορά την συντέλεια του κόσμου. Τρομοκρατημένοι πάμπολλοι δουλοκτήτες και γαιοκτήμονες χαρίζουν την περιουσία και τους δούλους τους στην Εκκλησία και ντύνονται μοναχοί.
601 Ο αυτοκράτωρ Μαυρίκιος διατάσσει τον βίαιο εκχριστιανισμό της Χαρράν (Κάρρες). Ανάμεσα σε δεκάδες μάρτυρες εθνικούς, σταυρώνεται και ο επικεφαλής της στρατιωτικής δυνάμεως της πόλεως Ακίνδυνος μετά από κατάδοση συνεργατών του. Ο Πάπας Γρηγόριος διατάσσει τον εξαγνισμό όλων των ειδωλολατρικών τόπων λατρείας και συστήνει αργή και συστηματική δράση των προσηλυτιστών ώστε να μην προκαλέσει βίαιες αντιδράσεις: “Δεν μπορεί ν’ανέβει κανείς στην κορυφή ενός όρους με ένα μόνο άλμα, αλλά χρειάζεται να το κάνει σιγά και μεθοδικά, βήμα προς βήμα.. Πρέπει να προσέξουμε πρώτα από όλα να μην εξοργίσουμε τους ειδωλολάτρες και να μη καταστρέφουμε τους ναούς τους. Πρέπει να καταστρέφουμε μόνο τα είδωλα και έπειτα να ραντίζουμε το μέρος με αγιασμό και να τοποθετούμε μέσα του άγια λείψανα.. Αν οι ναοί αυτοί είναι καλοκτισμένοι, μάς συμφέρει να τους μετατρέπουμε απλώς από χώρο λατρείας των δαιμόνων σε χώρο λατρείας του αληθινού Θεού”.
609 Νέες σφαγές εθνικών στην Αγγλία, την Ιλλυρία, την Μέση Ανατολή και τη Μικρά Ασία. Το Ρωμαϊκό Πάνθεον μετατρέπεται σε Εκκλησία της Σάντα Μαρία Ροτόντα.
692 Η Εν Τρούλλω Πενθέκτη Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως, καταδικάζει τον εορτασμό των Καλενδών, των Βρουμαλίων, των Ανθεστηρίων, καθώς και τις Διονυσιακές πομπές και μεταμφιέσεις.
804 Οι Ελληνες εθνικοί της Λακωνίας αντιστέκονται με επιτυχία στην απόπειρα του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου να τους εκχριστιανίσει.
850-900 Από Αρμένιους ένοπλους μοναχούς εκχριστιανίζονται με τη βία οι τελευταίοι Έλληνες εθνικοί της Λακωνίας και κατασφάζονται οι δούκες και οι ιερείς τους.
960 Ο διαβόητος Αρμένιος προσηλυτιστής Νίκων ο Μετανοείτε εκστρατεύει στην Κρήτη και εκχριστιανίζει βίαια τους Μουσουλμάνους κατοίκους του νησιού.Το ίδιο κάνει και στην Λακωνία, τελευταίο προπύργιο των Εθνικών της Πελοπονήσου.
ΚαταργΗθηκαν το 392 μΧ με απαΙτηση των ΧριστιανΩν
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ - OLYMPIC GAMES
BANNED on 392 A.D. by ROMAN emperor Theodosios
Οι Ολυμπιακοί αγώνες που αναβίωσαν το έτος 1896 στην Αθήνα είχαν καθιερωθή στην αρχαία Ολυμπία το 756 πΧ. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες καταργήθηκαν παραμένουν άγνωστες στο ευρύ κοινό καθώς ελάχιστοι γνωρίζουν πως για την κατάργησή τους ευθύνεται το οικουμενικό πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης.
Παρά το γεγονός πως τον 2ο πΧ αιώνα οι Ρωμαίοι κατακτητές αποδέχθηκαν τον πανελλήνιο αυτό θεσμό και τον επεξέτειναν στις Ρωμαϊκές επαρχίες της Μ. Ασίας, το 392 μΧ ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μέγας Θεοδόσιος (νόμισμα δεξιά), διαβόητος γιά την βίαιη επιβολή του Χριστιανισμού, διέταξε να καταργηθούν έπειτα από απαίτηση του Πατριάρχη Κωσταντινούπολης και του χριστιανικού ιερατείου που συγκυβερνούσε την αυτοκρατορία.
Η αιτία της απαγόρευσης ήταν πως θεωρήθηκαν λείψανο ειδωλολατρικής συμπεριφοράς που έπρεπε να εκριζωθή. Ετσι με διάταγμα του Μεγάλου Θεοδοσίου απαγορεύθηκε οριστικά το 392 μΧ η τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων στην Ολυμπία και κατεδαφίσθηκε το στάδιο με τις αθλητικές εγκαταστάσεις. Ωστόσο γιά μερικά χρόνια συνεχίσθηκαν να τελούνται πανρωμαϊκοί αθλητικοί αγώνες στην Αντιόχεια της Συρίας. Το 528 μΧ ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός τους απαγόρεψε οριστικά. Μιά παράδοση 1300 ετών (756 πΧ - 527 μΧ) έσβησε χάριν της χριστιανικής μμμισαλλοδοξίας. Χρειάσθηκε να περάσουν άλλα 1350 χρόνια γιά να αναβιώσουν πάλι στην Αθήνα το 1896 .
Η απαγόρευση των Ολυμπιακών αγώνων υπήρξε ένα από τα πολλά εγκλήματα που διέπραξε η θρησκεία του Ναζωραίου. Ο αρχαίος πολιτισμός υπέστη ολοκληρωτικό αφανισμό και οι θηριωδίες που διαπράχθηκαν από τα στίφη των φανατισμένων χριστιανών κηλιδώνουν ανεξίτηλα την Εκκλησιαστική ιστορία. Βιβλιοθήκες με πολύτιμα αρχαία έργα αποτεφρώθηκαν, ιερείς λυντσαρίσθηκαν, χιλιάδες ναοί ισοπεδώθηκαν.
ΘΕΟΔΟΣΙΑΝΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΑ ΔιατΑγματα που επΕβαλαν βΙαια τον ΧριστιανισμΟ
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος προς Μαδαλιανό, βοηθό Eπαρχο της Διοικήσεως: 341 μΧ
"Να σταματήσει η ψευδής πίστη και να απαγορευθεί αμέσως η τρέλα των θυσιών. Και αν κάποιος παραβιάσει το νόμο του θείου αυτοκράτορα, δηλαδή του πατρός μας, και την εντολή της ευσπλαχνίας μας, και τολμήσει να τελέσει θυσία, θα τιμωρηθεί με την ποινή που του ταιριάζει" (XVI.16.10.2 )
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος προς Ταύρο, Έπαρχο Πραιτορίου : 346 μχ
"Απαιτούμε να κλείσουν όλοι οι ναοί όλων των τόπων και πόλεων.Επίσης θα απαγορευθεί η είσοδος σ’ αυτούς, για να μην έχουν τη δυνατότητα οι ηλίθιοι να διαπράττουν αμαρτίες. Επιθυμούμε να απέχουν όλοι απ’ τις θυσίες και όποιος διαπράξει το αδίκημα αυτό, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Η περιουσία οποίου τιμωρηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο, θα περιέλθει στα αυτοκρατορικά ταμεία.Επίσης, θα τιμωρηθούν με τον ίδιο τρόπο οι διοικητές των επαρχιών, αν αμελήσουν να τιμωρήσουν τέτοια εγκλήματα" (XVI.10.4)
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος προς Κερεάλη, Έπαρχο της Πόλεως: 353 μχ
"Οι νυκτερινές θυσίες που είχε επιτρέψει ο Μαγνέντιος θα σταματήσουν και θα ανακληθούν οι παράνομες αυτές άδειες" (XVI.16.10.5)
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος και Καίσαρας Ιουλιανός: 356 μχ
"Διατάσσουμε όσοι τελούν θυσίες ή λατρεύουν αγάλματα να τιμωρηθούν με την ποινή του θανάτου" (XVI.16.10.6)
Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Φλόρο,
Έπαρχο Πραιτoρίου: 381 μχ
"Όποιος τρελός και ιερόσυλος επιδοθεί σε ημερήσιες ή νυκτερινές θυσίες, οι οποίες έχουν απαγορευθεί, για να δεχθεί συμβουλές περί αβέβαιων ζητημάτων, κι αν αποφασίσει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει ή ότι πρέπει να επισκεφθεί ναό για να διαπράξει τέτοια εγκλήματα, ας ξέρει ότι θα τιμωρηθεί με προγραφή της περιουσίας του. Εμείς, με τον δίκαιο θεσμό μας, έχουμε ορίσει ότι ο Θεός θα λατρεύεται με αγνές προσευχές και όχι να εξευτελίζεται με χυδαία άσματα" (XVI.16.10.7)
Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Αλβίνο,
Έπαρχο Πραιτορίου: 391 μχ
"Δεν θα μολυνθεί κανείς με θυσίες και δεν θα σφάξει αθώο ζώο. Κανείς δεν θα πλησιάσει τα ιερά ή τους ναούς, ούτε και θα τιμήσει εικόνες κατασκευασμένες από ανθρώπινα χέρια, διότι θα είναι ένοχος με βάση τους ανθρώπινους και θείους νόμους. Και οι δικαστές ακόμη δεσμεύονται απ’ αυτούς τους νόμους και αν κάποιος απ’ αυτούς συμμετάσχει σε ειδωλολατρικές τελετές, περνώντας σε κατώφλι ναού με σκοπό την λατρεία, οπουδήποτε κι αν συμβεί - σε πόλη ή στην διάρκεια ταξιδιού -, θα ππληρώσει αμέσως δεκαπέντε χρυσές λίβρες και το προσωπικό του θα πληρώσει ένα ανάλογο ποσό, εκτός κι αν αντισταθούν στο δικαστή και τον καταγγείλουν αμέσως δημοσίως. Όσοι είναι αξιωματούχοι Corrector ή Praeses θα πληρώνουν πρόστιμο τεσσάρων χρυσών λιβρών και ανάλογο ποσό οι σύνοδοί του" (XVI.10.10)
Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Ευάγριο,
Praefectus Augustalis, και Ρωμανό, Κόμη Αιγύπτου: 391 μχ
"Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τελέσει θυσίες και να περιφέρεται σε ναούς.Κανένας δεν θα αποδώσει τιμές σε ιερά.Όλοι θα αποδεχθούν ότι ο νόμος Μας τους αποκλείει απ’ την παράνομη είσοδο σε ναό.Και αν κάποιος επιχειρήσει να κάνει κάτι σχετικό με τους Θεούς ή με ιερές τελετουργίες και παραβιάσει την αυτοκρατορική μας απαγόρευση, ας γνωρίσει πως δεν θα αποφύγει την τιμωρία και ότι δεν θα έχει τα ειδικά αυτοκρατορικά προνόμια. Επίσης, αν κάποιος δικαστής, εν καιρώ διάρκειας ασκήσεως του αξιώματός του, βασιστεί στα προνόμια της εξουσίας του και μπει ως ιερόσυλος σε μιαρούς τόπους, θα υποχρεωθεί να πληρώσει στο ταμείο μας δεκαπέντε χρυσές λίβρες και το προσωπικό του θα πληρώσει ανάλογο ποσό, εκτός αν τον αντιστρατευθούν ομαδικώς" (VI.10.11)
392 μΧ: Αυτοκράτορες Θεοδόσιος, Αρκάδιος και Ονώριος προς Ρουφίνο, Έπαρχο
Πραιτωρίου
"Κανείς σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη ή ιεραρχικό βαθμό και αν ανήκει, είτε κατέχει κάποια εξουσία είτε έχει αποσυρθεί με τιμές, είτε είναι ισχυρός ή ταπεινός, λόγω καταγωγής ή οικονομικής καταστάσεως και νομικής υποστάσεως, σε κανέναν τόπο και σε καμία πόλη δεν θα θυσιάσει αθώο ζώο σε αγάλματα άψυχα. Ούτε θα τιμήσει, διαπράττοντας κρυφά την ανηθικότητα του, το Λάρητά του με πυρ, την Τύχη του με οίνο, ή τους Πενάτες του με θυμίαμα.Δεν θα ανάψει λυχνάρι σ’ αυτούς ούτε θα τοποθετήσει λιβάνι μπροστά τους, μα ούτε θα κρεμάσει στεφάνια προς τιμή τους.Αν τολμήσει κάποιος και απλώσει χέρι σε ζώο για να το θυσιάσει, ή να συμβουλευτεί τα σπαράζοντα σπλάχνα του, θα επιτραπεί σε όλους να τον καταγγείλουν με δημόσια κατηγορία, όπως συμβαίνει με όποιον είναι ένοχος της εσχάτης προδοσίας, και θα τιμωρηθεί με ανάλογη τιμωρία, παρόλο που δεν θα έχει διαπράξει ενάντιο στην ασφάλεια μας.
Διότι είναι από μόνο του αρκετά μεγάλο έγκλημα να παραβιάζει κάποιος τους νόμους της φύσεως, να διερευνήσει ζητήματα απαγορευμένα ή να αποκαλύψει κρυμμένα μυστικά και να αποτολμήσει ενέργειες απαγορευμένες, ή να επιδιώξει να μάθει πώς θα τελειώσει η ζωή του ή να υποσχεθεί την ελπίδα του θανάτου ενός άλλου. Και αν κάποιος αποδώσει τιμές και τοποθετήσει αναμμένο λιβάνι μπροστά σε αγάλματα κατασκευασμένα από ανθρώπινα χέρια και προορισμένα να υποστούν τη φθορά του χρόνου και αν, με γελοίο τρόπο, φοβηθεί ξαφνικά τα ομοιώματα που ο ίδιος έχει κατασκευάσει, ή αν τυλίξει ένα δέντρο με γιρλάντες ή αν υψώσει βωμό με χώμα, που έβγαλε ο ίδιος απ’ τη γη, ή αν προσπαθήσει μάταια να τιμήσει αγάλματα, προσφέροντας τους δώρα, που αν και είναι ταπεινά αποτελούν απόλυτη προσβολή εναντίον της εκκλησίας, θα τιμωρηθεί με κατάσχεση του σπιτιού ή του τεμαχίου γης που αποδείχθηκε ότι υπηρετούσε την ειδωλολατρική δεισιδαιμονία.
Διατάσσουμε ότι τα μέρη που έχουν μολυνθεί από καπνό λιβανιού, αν ανήκουν βεβαίως σ’ αυτούς που έκαιγαν το λιβάνι, θα περιέλθουν στην αυτοκρατορική περιουσία. Αν όμως επιχειρήσει κάποιος να τελέσει θυσία σε δημοσίους ναούς και ιερά, ή σε κτίρια και αγρούς που ανήκουν σε άλλους, και αν αποδειχθεί ότι τέτοια μέρη καταπατήθηκαν εν αγνοία του ιδιοκτήτη τους, ο δράστης θα υποχρεωθεί να πληρώσει πρόστιμο είκοσι πέντε χρυσών λιβρών.Αν οποιοσδήποτε γίνει συνεργός σε τέτοια πράξη, θα τιμωρηθεί με ίδιο τρόπο με αυτόν που διέπραξε το έγκλημα.
Επιθυμούμε το διάταγμα αυτό να επιβληθεί απ’ τους δικαστές, υπερασπιστές και τους βουλευτές των πόλεων.
Οι πληροφορίες απ’ τους υπερασπιστές και βουλευτές πρέπει να δοθούν αμέσως για να φτάσουν γρήγορα στα δικαστήρια, οπότε τα εγκλήματα αυτά να τιμωρούνται αμέσως. Επιπλέον, αν οι υπερασπιστές ή οι βουλευτές θεωρήσουν ότι ένα τέτοιο αδίκημα πρέπει να συγκαλυφθεί, για να γίνει χάρη σε κάποιους, ή αν το αδίκημα παραβλεφθεί από απροσεξία, θα είναι οι ίδιοι υπόλογοι στον οργισμένο δικαστή. Κι αν οι δικαστές πληροφορηθούν για τέτοια εγκλήματα και μεταθέσουν την τιμωρία, συνεργώντας έτσι με τους δράστες, θα πληρώσουν πρόστιμο τριάντα χρυσών λιβρών. Παρόμοια τιμωρία θα έχει και το προσωπικό τους" (XVI.10.13)
Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Ρουφίνο, έπαρχο Πραιτoρίου - 395 μχ
"Κανείς δεν θα έχει ποτέ το δικαίωμα να επισκεφθεί ναούς ή ιερά, όπου κι αν βρίσκονται, ή να τελέσει μιαρές θυσίες.Συνεπώς, ας μην προσπαθήσει κανείς να απομακρυνθεί απ’ το δόγμα της Εκκλησίας.Πρέπει να τηρούνται οι κανόνες που θεσπίσαμε Εμείς πρόσφατα, και να μην τολμούν ναπαραβλέψουν τα διατάγματατωνπαλαιών αυτοκρατόρων που αναφέρονται στους αιρετικούς και στους ειδωλολάτρες.Ας ξέρουν πως οτιδήποτε έχει θεσπιστεί εναντίον τους απ’ τον πατέρα Μας, που τώρα είναι μεταξύ των αγίων, είτε αυτό ορίζει τιμωρία είτε πρόστιμο, τώρα θα εφαρμοστεί με μεγαλύτερη αυστηρότητα.
Επίσης, ας γνωρίζουν οι διοικητές των επαρχιών με τους ακόλουθούς τους, οι επικεφαλείς των βουλευτών, οι υπερασπιστές των κοινοτήτων, μαζί με τους βουλευτές και τους διαχειριστές των αυτοκρατορικών Μας κτημάτων, πως αν μάθουμε ότι γίνονται συγκεντρώσεις ειδωλολατρικές στα κτήματα αυτά - χωρίς το φόβο της απώλειας της περιουσίας των, αφού αυτά τα κτήματα δεν μπορούν να προσαρτηθούν στο αυτοκρατορικό ταμείο, διότι ήδη ανήκουν εις αυτόν - , ότι αν έχουν επιχειρήσει τέτοιο αδίκημα, αντίθετα σε αυτό που έχουμε ορίσει, και αν ο δράστης δεν τιμωρήθηκε αμέσως τη στιγμή που τα διέπραττε αυτά, τα πρόσωπα αυτά θα υπόκεινται σε όλες τις απώλειες περιουσιών και τις τιμωρίες που ορίζονται απ’ τα παλαιά διατάγματα.
Ειδικότερα όμως με το νόμο αυτό ορίζουμε και επικυρώνουμε πιο αυστηρές τιμωρίες κατά των διοικητών.Γιατί αν όλες οι προαναφερθείς νόμοι δεν εφαρμοστούν με επιμέλεια και προσοχή, οι διοικητές θα πληρώσουν όχι μόνο το πρόστιμο που είχε οριστεί εναντίον τους, αλλά αυτό που είχε θεσπιστεί εναντίον των δραστών. Ωστόσο αυτά τα πρόστιμα δεν θα ανακαλούνται στην περίπτωση προσώπων που τιμωρήθηκαν δίκαια με την επιβολή αυτών των προστίμων, εξαιτίας της ιεροσυλίας τους"
Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Καισάριο, Έπαρχο Πραιτoρίου - 396 μχ
"Τα προνόμια που είχαν δοθεί με τους παλιούς νόμους σε ιερείς, μινίστρους, πρεφέκτους ή ιεροφάντες των παλαιών μυστηρίων, γνωστούς με αυτά ή άλλα ονόματα, θα καταργηθούν εντελώς. Τα πρόσωπα αυτά δεν θα είναι μεταξύ των τυχερών που προστατεύονται με τέτοια προνόμια, αφού τα επαγγέλματά τους είναιπαράνομα" (XVI.10.14)
Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Ευτυχιανόν, Έπαρχο Πραιτορίου - 399 μχ
"Όσοι ναοί βρίσκονται στην επαρχία θα καταστραφούν χωρίς φασαρία και οχλαγωγία. Γιατί μόνο όταν θα έχουν γκρεμιστεί και εξαλειφθεί από προσώπου γης, θα έχει καταστραφεί και η υλική βάση επάνω στην οποία στηρίζονται οι δεισιδαιμονίες" (XVI.10.16)
Αυτοκράτορες Αύγουστοι Αρκάδιος και Ονώριος προς Απολλόδωρο,
Ανθύπατο Αφρικής - 399 μχ
"Όπως ακριβώς με νόμο μας απαγορεύσαμε τις ειδωλολατρικές τελετουργίες, έτσι δεν επιτρέπουμε να καταργηθούν οι λαϊκές εορταστικές συγκεντρώσεις και η απόλαυση που παίρνουν όλοι από
αυτές. Έτσι αποφασίζουμε ότι, σύμφωνα με τα αρχαία έθιμα, θα εξακολουθήσουν να παρέχονται διασκεδάσεις στο λαό, χωρίς όμως θυσίες ή καταραμένη δεισιδαιμονία, και θα επιτρέπεται στον κόσμο να συμμετέχει σε εορταστικά συμπόσια όποτε το επιθυμεί" (XVI.10.17)
Αυτοκράτορες Αρκάδιος, Ονώριος και Θεοδόσιος προς Κούρτιο, 'Επαρχο
Πραιτορίου. - 408 μχ
"Τα φορολογικά εισοδήματα θα αφαιρεθούν απ’ τους ναούς για να ενισχύσουν το ταμείο για όφελος των πιστών στρατιωτών μας.Αν βρίσκονται ακόμη αγάλματα εντός ναών και ιερά τα οποία λατρεύτηκαν ή λατρεύονται ακόμη από ειδωλολάτρες, όπου κι αν συμβαίνει αυτό, θα ξεριζωθούν εντελώς, αφού αυτός ο κανονισμός έχει διατυπωθεί και επικυρωθεί πολλές φορές.
Τα ίδια τα κτίρια των ναών που βρίσκονται σε πόλεις, κωμοπόλεις ή στην επαρχία, θα παραχωρηθούν σε κοινή χρήση. Θα καταστραφούν όσοι βωμοί και ναοί βρίσκονται μέσα σε αυτοκρατορικά κτήματα και θα μεταφερθούν για πιο αρμόδιες χρήσεις.Οι ιδιοκτήτες τους θα υποχρεωθούν να τους καταστρέψουν.
Απαγορεύονται τα συμπόσια ή οποιαδήποτε άλλη επίσημη τελετή για τον εορτασμό ιερόσυλων τελετουργιών σε νεκροταφεία. Δίνουμε στους επισκόπους αυτών των περιοχών το δικαίωμα να χρησιμοποιούν εκκλησιαστική ισχύ για να τα αποτρέψουν.Επιπλέον, οι δικαστές που δεν επιβάλουν αυτούς τους νόμους, συνεργώντας έτσι με τους δράστες, θα πληρώσουν πρόστιμο είκοσι χρυσών λιβρών και το διοικητικό τους προσωπικό ένα ανάλογο ποσό" (XVI.10.19)
Αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος - 415 μχ
"Αν δεν φύγουν οι ιερείς της δεισιδαιμονίας απ’ την Καρχηδόνα πριν τις Καλένδες του Νοεμβρίου και επιστρέψουν στις κοινότητές τους, διατάσσουμε ότι θα τιμωρηθούν όπως τους αξίζει. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι ιερείς σε όλη την Αφρική θα έχουν αντίστοιχη τιμωρία, εκτός αν αποχωρήσουν απ’ τις μητροπολιτικές πόλεις και επιστρέψουν στις κοινότητές τους.
Επίσης, σύμφωνα με τη νομοθεσία του Γρατιανού, που τώρα βρίσκεται μεταξύ των αγίων, απαιτούμε ότι σε όσα μέρη που είχε εκχωρήσει το λανθασμένο δόγμα των παλαιών με ιερές τελετές, θα περιέλθουν στην ιδιοκτησία του αυτοκρατορικού ταμείου. Απ’ τη στιγμή που απαγορεύθηκε να δίνονται δημόσια χρήματα στην χυδαία δεισιδαιμονία, τα οφέλη απ’ αυτά τα μέρη θα αφαιρεθούν απ’ τους παράνομους ιδιοκτήτες τους. Αν όμως η γενναιοδωρία παλαιών αυτοκρατόρων ή η Μεγαλειότητά μας επιθυμεί να παραχωρηθεί κάποιο μέρος απ’ αυτή την περιουσία σε κάποια άτομα, αυτή η περιουσία θα παραμείνει στην κυριότητά τους έπ' άπειρον.Ορίζουμε ότι ο νόμος αυτός ισχύει σε όλη την αυτοκρατορική επικράτεια και όχι μόνον στην Αφρική.
Επίσης επιθυμούμε, όπως έχουν εκφράσει πολλές φορές οι νόμοι, πως αν τέτοιου είδους περιουσία ανήκει στη σεβαστή Εκκλησία, αυτή θα μπορεί να διεκδικήσει την περιουσία αυτή για λογαριασμό της.Συνεπώς, όλα τα κτήματα που άνηκαν σε μια δεδομένη στιγμή στη δεισιδαιμονία, που δίκαια απαγορεύθηκε, και όλοι οι τόποι που προηγουμένως ανήκαν στους Φρεδιανούς ή στους Δενδροφόρους, ή σε άλλους που έχουν διάφορα ονόματα και ειδωλολατρικά επαγγέλματα, και που προορίζονταν για τις εορτές και τις δαπάνες τους, θα μπορούν τώρα να ενισχύσουν το εισόδημα του οίκου Μας, αφού η προαναφερθείσα εσφαλμένη πίστη καταργήθει.Ασφαλώς, αν κάτι έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ σε θυσίες και άρα έχει εξυπηρετήσει την εξαπάτηση ανθρώπων, θα απομακρυνθεί απ’ τα λουτρά και απ’ τα αγαπημένα μέρη όπου συχνάζει το κοινό, έτσι ώστε να μη δοθεί αφορμή για σφάλματα" (XVI.10.20)
Αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος προς Αυρηλιανό, Έπαρχο Πραιτορίου - 416 μχ
"Αυτά τα άτομα που έχουν μολυνθεί από την ψευδή πίστη των ειδωλολατρών ή έχουν συμμετάσχει στις εγκληματικές ειδωλολατρικές τελέσεις, δηλαδή οι εθνικοί, δεν θα γίνονται δεκτοί στην υπηρεσία
Μας και δεν θα τιμούνται με διοικητικά ή δικαστικά αξιώματα" (XVI.10.21)
Οι ίδιοι Αυτοκράτορες προς Ασκληπιοδότο, Έπαρχο Πραιτορίου, 423 μχ
"Οι νόμοι που έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα θα εξαλείψουν όσους ειδωλολάτρες υπάρχουν ακόμη, αν και πιστεύουμε ότι δεν έχει μείνει πια κανένας" (XVI.10.22)
Οι ίδιοι Αυτοκράτορες προς Ασκληπιόδοτο, 'Επαρχο Πραιτορίου - 423 μχ
"Προγραφή της περιουσίας και εξορία για όποιον συλληφθεί. Θα συγκρατηθούν όσοι ειδωλολάτρες συνεχίζουν με τις καταραμένες θυσίες σε δαίμονες, παρόλο που θα έπρεπε να τιμωρηθούν με την ποινή θανάτου" (XVI.10.23)
Αυτοκράτορες Θεοδόσιος και Βαλεντινιανός προς Ισίδωρο, 'Επαρχο
Πραιτορίου - 435 μχ
"Απαγορεύεται σε όλους να επιμένουν σε άθλιες ειδωλολατρικές απόψεις, να προσφέρουν καταραμένες θυσίες και να συμμετάσχουν σε άλλες καταδικασμένες, με παλαιότερες αποφάσεις, τελετές. Διατάσσουμε ότι όλα τα ιερά και οι ναοί τους, που βρίσκονται ακόμη άθικτα, θα καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και θα εξαγνιστούν με ύψωση εκκλησίας.Ας γνωρίσουν όλοι ότι αν, με αποδείξεις και ενώπιον ικανού δικαστή, εμφανιστεί ότι κάποιος έχει παραβιάσει το νόμο αυτό, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου" (XVI.10.25)
ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
Προς ειδωλολάτρας, ή τελούντες θυσίες εις ναούς
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος Α’ προς Ταύρο, Έπαρχο Πραιτορίου - 354 μχ
"Είναι απαίτησή μας να κλείσουν όλοι οι ναοί των πόλεων και επαρχιών στην οικουμένη, καθώς και να απαγορευθεί η είσοδος σ’ αυτούς, για να μη διαπραχθεί έγκλημα. Θέλουμε επίσης να απέχουν όλοι απ’ τις θυσίες. Διότι, αν κάποιος με κάποια δύναμη παραβεί το νόμο, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Αν οι διοικητές των επαρχιών αμελήσουν να τιμωρήσουν τέτοια αδικήματα, θα τιμωρηθούν με προγραφή και αντίστοιχη τιμωρία" 11.1
Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Απολλόδωρο, Ανθύπατο Αφρικής - 399 μχ
"Oπως καταργήθηκαν με ισχύοντα νόμο οι βέβηλες τελετουργίες, έτσι δεν επιθυμούμε να απαγορευθούν οι συγκεντρώσεις στις πόλεις και η κοινή διασκέδαση. Επιτρέπουμε στο λαό να επιδοθεί σε απολαύσεις, σύμφωνα με τα παλαιά έθιμα, χωρίς όμως καμία θυσία ή καταραμένη δεισιδαιμονία. Επιτρέπουμε ακόμη και η συμμετοχή σε εορταστικά δείπνα, αν το απαιτήσει ο δήμος με ψήφο" (11.4.)
Αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος προς Δήμο Καρχηδονίων - 415 μχ
"Διατάσσουμε να προσαρτηθούν στο αυτοκρατορικό ταμείο όσοι τόποι υπάγονταν προηγουμένως στο θρησκευτικό σφάλμα των παλαιών. Αυτά όμως που σε οποιοδήποτε μέρος είχαν περιέλθει σε κάποια πρόσωπα, είτε ως δωρεά προηγουμένων ηγεμόνων είτε ως δική μας παραχώρηση, θα παραμείνουν ως μέρος της δικής τους περιουσίας έπ’ άπειρον. Αυτά βεβαίως που με πολλά διατάγματα έχουμε χαρίσει στη σεβαστή Εκκλησία, αυτοδικαίως θα τα διεκδικεί αυτή" (11.5)
Αυτοκράτορες Βαλεντινιανός και Μαρκιανός προς Παλλάδιο, Έπαρχο Πραιτορίου- 451 μχ
"Κανείς δεν θα τιμήσει και δεν θα λατρέψει σε ναούς, οι οποίοι έχουν ήδη κλείσει.
Από τώρα και στο εξής δεν θα αποδίδονται οι τιμές που αποδίδονταν προηγουμένως σε ανόσια και μιαρά αγάλματα.Δεν θα στολίζονται με στεφάνια οι ανόσιοι ναοί, δεν θα ανάβονται ανόσιες φωτιές, δεν θα καίγονται θυμιάματα, δεν θα σφαγιάζονται θύματα, ούτε θα βρέχονται τα πάτερα με κρασιά για να διαπράττονται την ιεροσυλία αυτής της θρησκείας.
Επίσης όποιος τελέσει θυσία, ενάντια στους αυτοκρατορικούς νόμους Μας και τις απαγορεύσεις των ιεροτάτων παλαιών διαταγμάτων, και κατηγορηθεί δημοσίως και μπροστά σε δικαστή ότι έχει διαπράξει τέτοια εγκλήματα, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου και προγραφή της περιουσίας του.Ας γνωρίσουν οι αξιωματούχοι ότι θα έχουν την ίδια ποινή με αυτούς που θυσιάζουν, αν εξακολουθούν να εορτάζουν παράνομες θυσίες που καταδικάζονται ρητώς.
Διότι, αν κάποιος αξιωματούχος αποκαλυφθεί ότι έχει διαπράξει τέτοιο έγκλημα, θα υποχρεωθεί να πληρώσει ο ίδιος στο αυτοκρατορικό ταμείο πενήντα χρυσές λίβρες και πενήντα λίβρες τα μέλη της ακολουθίας του" (11.7)
Αυτοκράτορες Λέων και Ανθέμιος Σεβαστοί προς Διόσκωρο Έπαρχο
Πραιτορίου - 472 μχ
"Δεν θα τολμήσει κανείς να πράξει αυτά που απαγορεύθηκαν σ’ αυτούς που επιμένουν στις ειδωλολατρικές δεισιδαιμονίες, οι οποίοι γνωρίζουν ότι οι πράξεις τους είναι δημόσιο έγκλημα.Θέλουμε αυτές οι τελετές να σταματήσουν εντελώς και αν σε κάποιο λιβάδι ή σπίτι γίνει μια τέτοια τελετή, εν γνώσει του ιδιοκτήτη, αυτό το λιβάδι ή σπίτι θα προσαρτηθεί στο ταμείο της Εκκλησίας.Αυτός που εν γνώσει του έδωσε τη συγκατάθεσή του να μιανθεί ο τόπος του με τέτοιο έγκλημα, αν έχει κάποιο πολιτικό ή στρατιωτικό αξίωμα, θα αποπεμφθεί απ’ το αξίωμά του και θα χάσει την περιουσία του, επίσης θα βασανιστεί με μεταλλικά εργαλεία, σύμφωνα με το δημόσιο και ιδιωτικό δίκαιο, και θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία" (11.8)
400 χρόνια μετά την γέννηση του Ναζωραίου οι Ρωμαίοι επιβάλουν διά πυρός και σιδήρου την νέα Θρησκεία. Πογκρόμ διώξεων κατά των παγανιστών και καταστροφή του αρχαίου πολιτισμού. Βιβλιοθήκες πυρπολούνται, αρχαίοι ναοί κατεδαφίζονται, ιερείς σφαγιάζονται, οτιδήποτε αρχαίο ισοπεδώνεται ως μίασμα διαβόλου. Ασύληπτες θηριωδίες με θρησκευτικό μανδύα
Η Ιερά Εξέταση ωχριά μπροστά στα φοβερά εγκλήματα των χριστιανών του 4 - 8ου αι. μΧ. Το χρονικό των ανελέητων διωγμών που εξαπέλυσε η Χριστιανική Εκκλησία με την βοήθεια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια βασισμένο στις αυθεντικές πηγές της εποχης
ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
"Επειδή μερικοί συνελήφθησαν, αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάπτισμα, διακατεχόμενοι από την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν το φιλάνθρωπο θεό. Αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας αν δε επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα που διδάσκεται από όσους πάσχουν από τη νόσο και τη μανία των ανόσιων Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν, να μην μπορούν πια να διαφθείρουν τις ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες"
Κώδικας αυτοκράτορα Ιουστινιανού 6ος αι. μΧ (1.10.9)
"Τους ασεβείς και καταραμένους αυτούς Ελληνιστές, και με φωτιά και με ξίφος και με πνιγμό και με κάθε τρόπο θανατώστε τους. Μαστιγώστε , φυλακίστε, κόψτε τους τη γλώσσα, ύστερα το χέρι και αν επιμένουν, τότε στείλτε τους στο βυθό της θάλασσας. Είμαι χριστιανός, ως εκ τούτου δεν δύναμαι να είμαι Έλλην "
Γεννάδιος Σχολάριος, Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης 1456
ΤΟ ΑΙΜΑΤΗΡΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
ΒαρβαρΟτητες ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ
Αρμενία 301 μΧ: Η Αρχή. Ο Πάρθος προσηλυτιστής Γρηγόριος, που αργότερα απεκλήθη φωτιστής της Αρμενίας, κατορθώνει, εκμεταλλευόμενος στη διάρκεια μίας θεομηνίας την ανατολίτικη δαισιδαιμονία, να βαπτίσει χριστιανό τον βασιλιά της Αρμενίας Τιριδάτ Γ΄ τον Μέγα. Ο Τιριδάτ, εμπνεόμενος από τον Προφήτη Ελάϊα, διατάσσει την σφαγή του εθνικού ιερατείου και την μετατροπή όλων των Ναών του Μίθρα, της Αναϊτιδος, του Ορμούσδ και των διαφόρων ελληνορωμαϊκών Θεών σε εκκλησίες ή οίκους κηρύγματος. Ολες οι θαυμαστές βιβλιοθήκες της Αρμενίας, ιδρυθείσες πριν από αιώνες από τους ελληνιστές ηγεμόνες της, πυρπολούνται ως κιβωτοί δαιμονικής γνώσης. Ο Γρηγόριος στέφεται πρώτος επίσκοπος της χώρας καθώς πλήθη προσηλυτιστών από τη Συρία συρρέουν στην Αρμενία η οποία μετατρέπεται στο πρώτο χριστιανικό Κράτος της ιστορίας.
Ο Ιησούς με στολή Ρωμαίου πολεμιστή
309 μΧ Σε επίδειξη δυνάμεως, οι σκληροπυρηνικοί χριστιανοί πυρπολούν το Ναό της Θεάς Φορτούνα.
312 μΧ Πρώτη και υποκριτική προπαγανδιστική χρήση του Χριστιανισμού σε καιρό πολέμου. Στις 28 Οκτωβρίου, ο ηλιολάτρης αυτοκράτορας Φλάβιος Βαλέριος (Μέγας) Κωνσταντίνος κατανικά τον επίσης εθνικό αντίπαλό του Μαξέντιο με χριστιανικά εμβλήματα στις ασπίδες των Γαλατών στρατιωτών του. Οι ανατολικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας δέχονται συνεχείς επιθέσεις του χριστιανού βασιλιά της Αρμενίας ως αντιπερισπασμό στην προσπάθεια του Μαξιμίνου Ντέα να διαλύσει τους χριστιανούς των περιοχών που διοικεί.
313 μΧ Δεύτερη προπαγανδιστική χρήση του Χριστιανισμού εν καιρώ πολέμου. Ένας δεδηλωμένος άθεος (ο Λικίνιος) κατανικά, στις 30 Απριλίου, τον εθνικό Αύγουστο της Ανατολής Μαξιμίνο Ντέα. Τα στρατεύματά του μπαίνουν στη μάχη ψάλλοντας το Summe Sancte Deus (Ώ Ανώτατε και Άγιε Θεέ ). Ο ηττημένος Dea εκδίδει μετά από μερικές ημέρες το Διάταγμα της Νικομηδείας με το οποίο χορηγείται πλήρης θρησκευτική ελευθερία σε όσους υπακούουν στη Ρωμαϊκή εξουσία. Καταδιωκόμενος από τον Λικίνιο, ο Dea αυτοκτονεί μετά από 3 μήνες με δηλητήριο.
Μετά τον θάνατό του, όλα τα γραπτά και αγάλματά του καταστρέφονται από τον Λικίνιο και τους χριστιανούς. Το γελοίο της ιστορίας είναι ότι πέντε έτη αργότερα, ο υποτίθέμενος “φίλος των χριστιανών” Λικίνιος, θα ηττηθεί από τον ηλιολάτρη αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, στο όνομα του Θεού των χριστιανών, αφού οι στρατιώτες του τελευταίου, κατά την μυθιστορία του Ευσεβίου, έψαλλαν το Deus Summus Salvator (Ω Θεέ Ανώτατε Σωτήρα).
Κωνσταντίνος ο Μέγας: Νομιμοποίησε τον Χριστιανισμό
Πριν συγκρουσθούν μεταξύ τους, με το Διάταγμα των Μεδιολάνων για τη Δύση, το οποίο ήλθε να συμπληρώσει εκείνο της Νικομηδείας που είχε εκδώσει για την Ανατολή ο Μαξιμίνος Ντέα, οι Αύγουστοι Λικίνιος και Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος εγγυώνται πλήρη θρησκευτική ελευθερία σε όσους υπακούουν στη Ρωμαϊκή εξουσία. Οι χριστιανοί, πολυάριθμοι πια και έχοντας σταματήσει τα κηρύγματα κατά της δημοσίας τάξης και του στρατού, απολαμβάνουν πλέον τα ίδια δικαιώματα με τους εθνικούς.
Ωστόσο δεν αρκούνται εκεί, αλλά εκμεταλλεύονται την εύνοια του Κωνσταντίνου, που ελέγχεται απολύτως από την αρνητική προς τις εθνικές λατρείες μητέρα του, προσπαθούν να καταστρέψουν όλες τις άλλες λατρείες. Ο επίσκοπος Ειρηναίος είχε άλλωστε ήδη διακηρύξει ότι οι χριστιανοί “δεν χρειάζονται τους νόμους, διότι βρίσκονται πολύ υπεράνω αυτών”. Ο Άγιος Αντώνιος της Αιγύπτου, ιδρυτής του μοναχισμού, προτρέπει ανοικτά τον άμεσο αφανισμό του ειδωλολατρικού κόσμου με φωτιά
314 Αμέσως μετά την νομιμοποίησή της από τον ηλιολάτρη Ρωμαίο αυτοκράτορα Φλάβιο Βαλέριο Κωνσταντίνο, η Χριστιανική Εκκλησία αρχίζει επιθέσεις κατά των εθνικών. Η Σύνοδος της Αγκύρας ταυτίζει πτυχές της λατρείας της Θεάς Αρτέμιδος-Diana με μαγεία και λατρεία του Σατανά των χριστιανών.
315 Στις 13 Αυγούστου (Ζωναράς Annales, και Χρονικό Γεωργίου Μοναχού ΧΙ, 1) γίνεται διαγωνισμός ανάμεσα σε δώδεκα Εβραίους ραβίνους και τον εκ Ρώμης εξορκιστή επίσκοπο Συλβέστρο για το αν ο αυτοκράτωρ και η μητέρα του Ελένη θα ασπασθούν την Ιουδαϊκή Ορθοδοξία ή τον σχισματικό Χριστανισμό. Η θαυματοποιϊα του Συλβέστρου αποδεικνύεται πιό δυνατή και αφού ο ίδιος εντυπωσίασε την Ελένη γίνεται ο προσωπικός της πνευματικός.
319 Ο Κωνσταντίνος εκδίδει διάταγμα με το οποίο απαλλάσσει πλήρως την Εκκλησία από φόρους και τους χριστιανούς κληρικούς από στρατιωτικές υποχρεώσεις
324 Ο Κωνσταντίνος ανακηρύσσει τον Χριστιανισμό μόνη επίσημη λατρεία της Αυτοκρατορίας. Λεηλατεί το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους ιερείς με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Στο ιερό όρος Άθως εξαπολύεται μέγας διωγμός κατά των εθνικών και καταστρέφονται όλα τα εκεί ελληνικά Ιερά.
326 Με προτροπή της μητέρας του Ελένης, ο Κωνσταντίνος δολοφονεί τη σύζυγό του Φάουστα. Η Ελένη φεύγει με τους πνευματικούς της για την Ιερουσαλήμ, όπου, παρά το ότι οι Ιουδαϊκοί νόμοι προέβλεπαν την καύση όλων των σταυρών μετά τις θανατώσεις, η Ελένη, και όπως θα ισχυρισθεί η χριστιανική Γραμματεία 114 χρόνια αργότερα, “ανακάλυψε” με τη βοήθεια Εβραίων ραβίνων άθικτο τον λεγόμενο Τίμιο Σταυρό πάνω στον οποίο είχε σταυρωθεί σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση ο Ιησούς. Με προτροπή της Ελένης, ο υιός της εκθεμελιώνει το Ιερό του Θεού Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας και χρησιμοποιεί τους κίονές του για κατασκευή εκκλησιών. Επίσης καταστρέφει τον Ναό της Θεάς Αφροδίτης πάνω στον υποτιθέμενο τάφο του Ιησού, και άλλους ναούς της ιδίας Θεάς στην Αφάκα του Λιβάνου, τη Μάμβρη, την Φοινίκη και τη Μπααλμπέκ-Ηλιούπολη του Λιβάνου.
330: Οι χριστιανοί λεηλατούν και πυρπολούν στο Bayeux το Ιερό του Κελτορωμαϊκού Θεού Βελένου Απόλλωνος και λυντσάρουν τους ιερείς του. Ο Κωνσταντίνος, σε ημερομηνία που τού υπέδειξαν οι αστρολόγοι (11 Μαϊου, Ήλιος στον Τοξότη με επιρροές Καρκίνου) μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ανατολικά, στην ιδρυθείσα από αυτόν Κωνσταντινούπολη, την οποία διακοσμεί λεηλατώντας τα ιερά των εθνικών.
331 Ο Κωνσταντίνος συνεχίζει τη καταλήστευση των Ιερών των εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Παραβιάζονται τα θησαυροφυλάκια όλων ανεξαιρέτως των ειδωλολατρικών Ναών.
335 Εγκαίνια της Εκκλησίας του Αγίου Τάφου, ο οποίος κτίσθηκε στη θέση του Ναού της Θεάς Αφροδίτης που ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε το 326-327. Για τον διάκοσμό του λεηλατούνται όλα τα εθνικά ιερά της Παλαιστίνης και της Μικράς Ασίας. Με ειδικό αυτοκρατορικό διάταγμα σταυρώνονται ως υπαίτιοι της κακής συγκομιδής εκείνου του έτους όλοι οι μάγοι και μάντεις και ανάμεσά τους μαρτυρεί ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος που είχε προσωπικά επιχειρήσει να επαναφέρει τον Κωνσταντίνο στον εθνισμό μέσω της φιλοσοφίας.
337 Ο ετοιμοθάνατος Κωνσταντίνος βαπτίζεται χριστιανός από τον Αρειανό επίσκοπο Ευσέβιο Νικομηδείας.
341 Ο διάδοχος του Κωνσταντίνου αυτοκράτωρ Φλάβιος Ιούλιος Κωνστάντιος κηρύσσει διωγμό κατά των μάντεων και των ελληνιζόντων. Πολλοί εθνικοί φυλακίζονται ή εκτελούνται.
346 Μέγας διωγμός στην Κωνσταντινούπολη κατά των εθνικών. Ο ρήτωρ Λιβάνιος εξορίζεται με την κατηγορία της γοητείας-μαγείας.
353 Διάταγμα του Κωνσταντίου απαγορεύει επί ποινή θανάτου τη λατρεία δια θυσιών και αγαλμάτων.
354 Νέο διάταγμα του Κωνσταντίου επαναλαμβάνει την απαγόρευση επί ποινή θανάτου της λατρείας δια θυσιών και αγαλμάτων και διατάσσει το σφράγισμα όλων των εθνικών Ιερών ή τη βεβήλωσή τους με παράδοσή τους σε χαρτοπαίκτες και πόρνες για κυβευτήρια ή πορνοστάσια. Ο επίσκοπος Ρώμης Λιβέριος ορίζει τον εορτασμό της γεννήσεως του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα κατά την οποία οι εθνικοί εόρταζαν παλαιότερα τη γέννηση του Θεού Ανικήτου Ηλίου (Sol Invictus).
355 Χορηγείται από τον αυτοκράτορα Φλάβιο Ιούλιο Κωνστάντιο πλήρης ποινική ασυλία των χριστιανών επισκόπων απέναντι στα δικαστήρια.
356 Νέο edictum του Κωνσταντίου με το οποίο επιβάλλει την ποινήν του θανάτου εις τους θύοντας."Και τα Ιερά και τους Ναούς τους μέν έκλεισε τους δε κατέσκαψε” όπως γράφει ο Λιβάνιος. Σε όλη την Αυτοκρατορία στήνονται ασβεστοκάμινοι δίπλα στα εθνικά Ιερά όπου μετατρέπεται σε ασβέστη η γλυπτική των ειδωλολατρών. Αρχίζουν οι πρώτες πυρπολήσεις μεγάλων βιβλιοθηκών.
357 O Κωνστάντιος θέτει εκτός νόμου επί ποινή θανάτου όλες τις μαντικές μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης και της Αστρολογίας. Σε επίσκεψή του στη Ρώμη σφραγίζει τον Ναό του Θεού Απόλλωνος, φυλακίζει τους ιερείς και αφαιρεί τον βωμό της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου. Η Θεά Νίκη (Victoria) αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού (284-305) τμήμα της ανωτάτης Τριάδος (Jupiter, Hercules, Victoria) του λατρευτικού Πανθέου των εθνικών.
359 Η λατρεία των Διοσκούρων κηρύσσεται εκτός νόμου ως μαγική, θανατώνονται οι ιερείς της και κλείνονται οι ναοί της. Στη Σκυθόπολη της Συρίας στήνονται τα πρώτα στρατόπεδα θανάτου, οργανωμένα κέντρα βασανισμού και θανατώσεως των εθνικών.
360 Στο Παρίσι, τον Φεβρουάριο του 360, ο 28χρονος Καίσαρ και Ύπατος Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, σπουδαγμένος στις φιλοσοφικές σχολές των Αθηνών, νικητής των Αλαμανών, των Φράγκων και των Χαμαβών στις τέσσερις Γαλατικές Εκστρατείες του (356 - 359), στέφεται Αυτοκράτωρ από τις ρωμαϊκές λεγεώνες.
361-363 Κήρυξη πλήρους ανεξιθρησκίας από τον αυτοκράτορα Ιουλιανό που μπαίνει στην Κωνσταντινούπολη στις 11 Δεκεμβρίου του 361. Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός διαμαρτύρεται επειδή στέρησε τους χριστιανούς της πόλεως από την χαρά του μαρτυρίου.
363 Ο Ιουλιανός διατάσσει την απομάκρυνση από τον Ναό του Απόλλωνος στη Δάφνη της Αντιοχείας του μιάσματος των λειψάνων του Αγίου Βαβύλα, επισκόπου Αντιοχείας που υποτίθεται ότι είχε μαρτυρήσει επί Δεκίου, αλλά στην πραγματικότητα είχε εκτελεσθεί από τον χριστιανό αυτοκράτορα Φίλιππο τον Άραβα επειδή, για τη δολοφονία του Γορδιανού, του είχε αρνηθεί την θεία κοινωνία” (Lieu, 1989, σελ. 48). Χριστιανοί εμπρηστές πυρπολούν τον Ναό μετά την απομάκρυνση των λειψάνων. Στις 26 Ιουνίου ο Ιουλιανός δολοφονείται άνανδρα από έναν χριστιανό ακόλουθό του ενώ μάχεται κατά των Περσών.
364 Ο νέος αυτοκράτορας Φλάβιος Ιοβιανός διατάσσει την πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αντιοχείας.
364 Στις 11 Σεπτεμβρίου εκδίδεται διάταγμα με το οποίο απαγορεύεται η εθνική λατρεία επί ποινή θανάτου. Στα χρησιμοποιούμενα βασανιστήρια κατά των εθνικών προστίθεται ο κατακερματισμός των πλευρών με σιδερένια άγκιστρα. Με θάνατο τιμωρούνται και οι σπλαχνοσκοπήσεις για να πάψει δια παντός η μαντική περιέργεια. Με τρία διατάγματα της 4ης Φεβρουαρίου, 9ης Σεπτεμβρίου και 23ης Δεκεμβρίου, κατάσχονται ξανά οι περιουσίες των εθνικών Ιερών που είχαν επιστραφεί από τον Ιουλιανό και απαγορεύονται ακόμη και οι ιδιωτικές σπονδές, θυσίες και επωδές. Η Σύνοδος της Λαοδικείας εισηγείται την ποινή του θανάτου για τους αστρολόγους και τους χριστιανούς που εορτάζουν τα Σάββατα.
365 Διάταγμα της 17ης Νοεμβρίου απαγορεύει στους εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν χριστιανούς στρατιώτες.
367 Ο εθνικός Βέττιος Αγόριος Πραιτεξτάτος αναστηλώνει στη Ρώμη, με δικά του έξοδα και παρά τις διαμαρτυρίες του Πάπα, το Ιερό των Δώδεκα Ολυμπίων Θεών.
370 Ο αυτοκράτωρ Βάλης εξαπολύει μεγάλο διωγμό κατά των εθνικών σε ολόκληρη την Ανατολική Αυτοκρατορία με κέντρο την Αντιόχεια όπου μαρτυρούν ο πρώην κυβερνήτης Φιδούστιος, οι ιερείς Ιλάριος και Πατρίκιος και πολλοί άλλοι. Σωροί βιβλίων καίγονται στις πλατείες καθώς θανατώνονται ή βασανίζονται χιλιάδες αθώοι που απλώς αρνούνται να προδώσουν την λατρεία των προγόνων τους. Στα θύματα του διωγμού περιλαμβάνονται όλοι οι επιφανείς συνεργάτες του Ιουλιανού (Ορειβάσιος, Σαλλούστιος, Πηγάσιος, κ.ά). Μετά από φρικτά βασανιστήρια καίγεται ζωντανός ο φιλόσοφος Σιμωνίδης και αποκεφαλίζεται στις 12 Μαρτίου ο φιλόσοφος Μάξιμος.
370-371 Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως Βαλεντινιανός που μισούσε τους καλοντυμένους, τους μορφωμένους, τους πλούσιους και τους ευγενείς όπως υπογραμμίζει ο ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος, εξαπολύει μέγα διωγμό κατά των Ρωμαίων εθνικών. Χιλιάδες εξορίζονται, βασανίζονται ή θανατώνονται και η περιουσία τους αφού κατάσχεται παραχωρείται στην Εκκλησία.
372 Ο διακατεχόμενος από υστερικό φόβο προς την μαγεία αυτοκράτωρ Βάλης, εξουσιοδοτεί τον ανθύπατο Ασίας Φήστο να αφανίσει όλους τους εθνικούς και τα έργα τους. Έντρομοι οι άνθρωποι αρχίζουν και καίνε τις βιβλιοθήκες τους για να γλυτώσουν. Οι υπόλοιποι παραδίδονται στους δήμιους.
373 Επαναλαμβάνεται η απαγόρευση των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας. Πρωτοχρησιμοποιείται ο όρος pagani (παγανιστές, άνθρωποι της υπαίθρου) για υποτίμηση των εθνικών.
375 Ο Άγιος Μαρτίνος ολοκληρώνει την καταστροφή των εθνικών Ιερών της Γαλατίας και κτίζει πάνω στα ερείπια τους μοναστήρια. Οι χριστιανοί της Ανατολικής Αυτοκρατορίας κλείνουν το Ασκληπιείο της Επιδαύρου και ποινικοποιούν ακόμη και τις παράλληλες εκδηλώσεις τής εκεί λατρείας, περιλαμβανομένων των θεατρικών παραστάσεων.
376 Ο άβουλος αυτοκράτωρ της Δύσεως Γρατιανός επιτρέπει στην χριστιανική κοινότητα της Ρώμης να καταστρέψει πολλά Μιθραία και Ιερά των παραδοσιακών εθνικών λατρειών μέσα στην Αιωνία Πόλη. Ταυτόχρονα καταργεί το αφορολόγητο των κτημάτων που ανήκουν στα ειδωλολατρικά ιερατεία, απαγορεύει την κληροδότηση νέων περιουσιών σε αυτά και κατάσχει όλη την κινητή τους περιουσία. Υπό την καθοδήγηση των επισκόπων Αμβροσίου και Δαμάσου, διατάσσει τη εκ νέου απομάκρυνση του Βωμού της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου όπου τον είχε επανατοποθετήσει ο Ιουλιανός. Επίσης απαρνείται δημοσίως τον τίτλο του Pontifex Maximus, ως αξίωμα των ειδωλολατρών. Το αποκηρυχθέν αξίωμα ιδιοποιείται αμέσως ο επίσκοπος Δάμασος και από εκεί περνάει εσαεί στην Παποσύνη της Ρώμης.
378 Με νόμο του χριστιανού επάρχου του Πραιτωρίου Γράκχου και προγραφή όλων των ιερέων του Θεού Μίθρα, τα Μιθραία ιερά της αυτοκρατορίας κατεστρέφονται από τους χριστιανούς με φωτιά και παραχώνονται στο έδαφος.
379 Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως υιοθετεί την 25η Δεκεμβρίου του επισκόπου Ρώμης Λιβερίου για τον εορτασμό της γεννήσεως του Ιησού.
380 Στις 27 Φεβρουαρίου, ο αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος απαγορεύει όλες τις θρησκείες πλην της χριστιανικής. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στο εξής σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί. Ο επίσκοπος Μεδιολάνων Αμβρόσιος εξουσιοδοτείται να καταστρέψει όλους τους Ναούς των εθνικών και να κτίσει επάνω στα θεμέλιά τους εκκλησίες. Οι αρχηγοί μερικών γοτθικών φυλών βαπτίζονται χριστιανοί.
Αυτοκράτορας Μέγας Θεοδόσιος: Απαγόρευσε όλες τις θρησκείες πλην του Χριστιανισμού
Καθοδηγούμενος από το μισαλλόδοξο ιερατείο, ο χριστιανικός όχλος επιτίθεται στο ελληνικό Ιερό της Ελευσίνος, το βεβηλώνει και απειλεί να λυντσάρει τους ιερείς Νεστόριο και Πρίσκο.
Ο 95χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος, γεμάτος θλίψη και αγανάκτηση, ανακοινώνει το οριστικό τέλος των πανάρχαιων Ελευσινίων Μυστηρίων και την απαρχή της επί γής βασιλείας του πνευματικού σκότους.
Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος αποκαλεί σε διάταγμά του παράφρονες όσους διαφωνούν με το χριστιανικό δόγμα της Αγίας Τριάδος και απαγορεύει κάθε διαφωνία με τις θελήσεις της Εκκλησίας.
381 Στις 2 Μαϊου, εκδίδεται από τον Θεοδόσιο ο νόμος κατά των αποστατών που τιμωρεί με πλήρη στέρηση δικαιωμάτων όλους τους πρώην χριστιανούς που απογοητευμένοι από την χριστιανική μισαλλοδοξία αποκηρύσσουν μαζικά την κρατούσα Θρησκεία και επιστρέφουν στην ανεκτική εθνική παραδοσιακή λατρεία.
381 Στις 21 Δεκεμβρίου, εκδίδεται διάταγμα του Θεοδοσίου με το οποίο απαγορεύεται κάθε θυσία ή απλή επίσκεψη σε εθνικούς Ναούς. Κύμα λεηλασιών, βεβηλώσεων, πυρπολήσεων και κάθε είδους καταστροφών σαρώνει από άκρου σε άκρο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τους Ναούς, τα μνημεία και τις Βιβλιοθήκες των εθνικών. Στην Κωνσταντινούπολη μετατρέπεται σε πορνοστάσιο ο Ναός της Θεάς Αφροδίτης και σε αποθήκες οι Ναοί του Ηλίου και της θεάς Αρτέμιδος.
382 Στις χριστιανικές εκκλησίες καθιερώνεται το “αλληλούϊα” (hallelu-Jah) δηλαδή δόξα στον Ιαχωβά. Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως Γρατιανός διατάσσει το σβύσιμο της αιωνίας Ιεράς Πυράς της Θεάς Βέστα και τον διωγμό των ιερειών της. Η μεγάλη περιουσία των φυλακισμένων Εστιάδων, μεταβιβάζεται στην Εκκλησία.
384 Οι εθνικοί Βέτιος Αγόριος Πραιτεξτάτος (έπαρχος Πραιτωρίου) και Αυρήλιος Σύμμαχος (έπαρχος Αστεως), εξουσιοδοτημένοι από την Σύγκλητο, κάνουν έκκληση στον διάδοχο του Γρατιανού Βαλεντινιανό Β΄ να παλινορθώσει τον Βωμό της Νίκης. Ο επίσκοπος Αμβρόσιος απειλεί με αφορισμό τον νεαρό αυτοκράτορα και το αίτημα απορρίπτεται. Ο φωτισμένος Πραιτεξτάτος πεθαίνει από θλίψη λίγους μήνες αργότερα. Ο Θεοδόσιος διορίζει ύπαρχο Ανατολής τον φανατικό Μάτερνο Κυνήγιο που επιστρατεύει, σε συνεργασία με τους ανά τόπους επισκόπους, στρατιές μοναχών και λαϊκών για την καταστροφή των εθνικών Ναών της βορείου Ελλάδος και της Μικράς Ασίας.
385-388 Ο Μάτερνος Κυνήγιος και ο επίσκοπος Άγιος Μάρκελλος, καταστρέφουν αμέτρητα μικρασιατικά Ιερά. Ανάμεσά τους και ο Ναός της Εδέσσης στην Συρία, τα Καβείρεια Ίμβρου, ο Ναός του Απαμείου Διός, το Διδυμαίο Ιερό, όλα τα Ιερά της Παλμύρας, κ.ά. Στα στρατόπεδα θανάτου της Σκυθοπόλεως μαρτυρούν μυριάδες αθώοι άνθρωποι. "Από τα πιό απομακρυσμένα σημεία της Αυτοκρατορίας σέρνονταν δεμένοι με αλυσίδες αμέτρητοι πολίτες κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξεως. Πολλοί πέθαιναν στη διαδρομή ή στις κατά τόπους φυλακές. Οσοι κατόρθωναν να επιζήσουν, κατέληγαν στη Σκυθόπολη, μία απόκεντρη πόλη της Παλαιστίνης, όπου είχαν στηθεί τα όργανα των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων” γράφει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος.
386 Νόμος της 16ης Ιουνίου απαγορεύει κάθε φροντίδα των εθνικών Ιερών. Νέες συλλήψεις εθνικών και πυρπολήσεις ιδιωτικών βιλιοθηκών.
387 Απαγορεύονται από τον αυτοκράτορα της Δύσεως Βαλεντινιανό οι τελευταίες εθνικές εορτές των Ρωμαίων. Ο επίσκοπος Μεδιολάνων (Μιλάνου) Αμβρόσιος αποκτά πλήρη πνευματικό έλεγχο πάνω στον αυτοκράτορα της Ανατολής Θεοδόσιο.
388 Απαγορεύονται από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο όλες οι δημόσιες συζητήσεις για θρησκευτικά ζητήματα. Ο γηραιός ρήτωρ Λιβάνιος δικάζεται μαζί με άλλους εθνικούς για μαγεία αλλά αθωώνεται από τον εθνικό δικαστή Τατιανό. Μετά την αθώωσή του στέλνει στον Θεοδόσιο την έκκληση “Υπερ των Ιερών” με την οποία τον παρακαλεί να σταματήσει την καταστροφή των εθνικών Ναών.
389 Κηρύσσεται εκτός νόμου κάθε μη χριστιανική μέθοδος χρονολόγήσης. Πλήθη μοναχών της ερήμου εισβάλουν στις πόλεις της Μέσης Ανατολής, καταστρέφουν με μανία αγάλματα, βωμούς και Ιερά, λυντσάρουν εθνικούς και πυρπολούν Βιβλιοθήκες. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεί τον φανατισμένο χριστιανικό όχλο για νέους διωγμούς κατά των εθνικών. Μετατρέπει σε εκκλησία τον Ναό του Θεού Διονύσου, πυρπολεί το Μιθραίο και καταστρέφει τον Ναό του Διός. Ο ιερεύς του Διός Ελλάδιος, γλυτώνει το λυντσάρισμα σκοτώνοντας 9 οχλοκράτες. Ο όχλος διαπομπεύει ανά ομάδες τους εθνικούς ιερείς σκοτώνοντάς τους στη συνέχεια με λιθοβολισμό. Τα ιερά σύμβολα και αγάλματα παραδίδονται στη χλεύη των χριστιανών περιφερόμενα πάνω σε γαϊδούρια προτού καταστραφούν.
390 Οι μισάνθρωποι μοναχοί παραμένουν στις πόλεις και τρώνε τις περιουσίες των θυμάτων τους εθνικών. Στην συνέχεια επεκτείνουν την κακοποιό δράση τους κατά των μη εθνικών. Στις 2 Σεπτεμβρίου επιχειρείται ανεπιτυχώς με διάταγμα του Θεοδοσίου η εκδίωξή τους από τις πόλεις της Μέσης Ανατολής.
391 Στις 24 Φεβρουαρίου διάταγμα του Θεοδοσίου απαγορεύει κάθε επίσκεψη στους εθνικούς Ναούς αλλά και το απλό ακόμη κοίταγμα των αγαλμάτων. Νέος μεγάλος διωγμός σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Στην Αλεξάνδρεια, οι ελάχιστοι εθνικοί εξεγείρονται με επικεφαλής τον φιλόσοφο Ολύμπιο και κλείνονται στο Ιερό του Σεράπιδος. Οι χριστιανοί το καταλαμβάνουν με δόλο, το ισοπεδώνουν και πυρπολούν την ονομαστή Βιβλιοθήκη του που φιλοξενούσε τμήμα της θρυλικής συλλογής της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας. Τα ιερά σκεύη του Σεραπείου διαπομπεύονται στους δρόμους της Αλεξανδρείας.
392 Στις 22 Αυγούστου ανακηρύσσεται αυτοκράτωρ της Δύσεως στο Λούγδουνο από τους εθνικούς, ο ρήτωρ Φλάβιος Ευγένιος που αποκηρύσσει το βάπτισμά του κι επιστρέφει στην εθνική λατρεία. Στις 8 Νοεμβρίου ο αυτοκράτωρ της Ανατολής Θεοδόσιος θέτει εκτός νόμου όλες τις μη χριστιανικές λατρείες τις οποίες χαρακτηρίζει εθνικές δεισιδαιμονίες. Στη Γαλατία σφάζονται όλοι οι ιερείς και κατάσχονται οι περιουσίες των εθνικών Ναών που στη συνέχεια πυρπολούνται κι εκθεμελιώνονται.
392 Νέος μεγάλος διωγμός κατά των εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Σβήνουν τα Μυστήρια της Σαμοθράκης μετά από σφαγή των ιερέων και όλων των θρησκευτών από απόσπασμα “διωγμιτών” που αποβιβάσθηκε στο νησί. Καταστροφή του Μαντείου του Άμμωνος Διός στην Άφυτο της Χαλκιδικής. Στις αίθουσες των δικαστηρίων “κυλούν ρυάκια αίματος”, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Λιβάνιος. Στην Κύπρο, ο εβραϊκής καταγωγής "Αγιος" επίσκοπος Επιφάνειος και ο “Άγιος” Τύχων εκχριστιανίζουν μαζικά και με την απειλή του φασγάνου και της πυράς χιλιάδες εθνικούς και καταστρέφουν όλα τα Ιερά της νήσου. Παύουν οριστικά τα κυπριακά Μυστήρια της Αφροδίτης. Το σχετικό διάταγμα του Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: “Οποιος δεν υπακούσει στον πατέρα Επιφάνειο δεν έχει θέση πάνω στο νησί”. Στις μεσανατολικές πόλεις Πέτρα, Αερόπολη, Ράφια, Γάζα και Βααλβέκ (Ηλιούπολη) ξεσπούν απελπισμένες εξεγέρσεις των εθνικών κατά των διωγμητών, των χριστιανών οχλοκρατών και των μοναχών ροπαλοφόρων. Στην πόλη Σούφες της Β. Αφρικής, 60 χριστιανοί πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθειά τους να γκρεμίσουν το εκεί άγαλμα του Ηρακλέους.
393 Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος φθάνει στην Ιταλία, όπου ο διανοούμενος στρατηγός Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανός ξαναστήνει τον Βωμό της Νίκης στην αίθουσα της Συγκλήτου κι επαναφέρει τη λατρεία των παραδοσιακών Θεών. Στην Ανατολή, ο Θεοδόσιος καταργεί τα Πύθια, τα Άκτια και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δήωση της Ολυμπίας και ισοπέδωση όλων των βωμών της.
394 Πλήρης παλινόρθωση του ρωμαϊκού Εθνισμού στη Δυτική Αυτοκρατορία. Ο Φλαβιανός, με το αξίωμα του υπάτου Ρώμης και υποστηριζόμενος από την ευσεβή σύζυγό του, αναβιώνει όλες τις καταργηθείσες από τους χριστιανούς λατρείες. Στην Όστια επανανοίγει το Ιερό του Ηρακλέους. Στις 27 Μαρτίου, 1 Απριλίου και 28 Απριλίου έως 3 Μαϊου οι Ρωμαίοι ξαναεορτάζουν με μεγαλοπρέπεια την Εορτή της Κυβέλης, την Εορτή της Βήνους Βερτικόρντια, τα Μεγαλήσια και τα Φλοράλια. Κατά χιλιάδες οι χριστιανοί επιστρέφουν στην εθνική Θρησκεία φοβούμενοι το οριστικό τέλος του Χριστιανισμού.
394 Στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου συγκρούονται οι στρατοί των εθνικών υπό τον Φλαβιανό και των χριστιανών υπό τον αυτοκράτορα της Ανατολής Θεοδόσιο στην κοιλάδα του ποταμού Φρίγδου. Οι κατά πολύ ολιγώτεροι εθνικοί ηττώνται και κατασφάζονται. Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος συλλαμβάνεται, βασανίζεται, αποκεφαλίζεται και το κεφάλι του περιφέρεται πάνω σε παλούκι σε ολόκληρη την Δυτική Αυτοκρατορία για παραδειγματισμό. Ο Φλαβιανός αυτοκτονεί για να μην πέσει στα χέρια των χριστιανών.
395 Νόμοι της 22ας Ιουλίου και 7ης Αυγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμούς κατά των εθνικών.Ο ευνούχος πρωθυπουργός του αυτοκράτορος Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τις ορδές τών υπό τον Αλάριχο, χριστιανών Γότθων προς τον ελλαδικό χώρο. Ακολουθούμενοι από πλήθη φανατισμένων μοναχών, οι Γότθοι του Αλαρίχου (ο οποίος είχε πολεμήσει με τον Θεοδόσιο κατά των εθνικών του Φλαβιανού) κατασφάζουν αμέτρητους εθνικούς Έλληνες και καταστρέφουν πόλεις και Ιερά στο Δίον, τη Θεσσαλία, τους Δελφούς, τη Βοιωτία, την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το Άργος, τη Νεμέα, τη Λυκόσουρα, τη Σπάρτη, τη Μεσσήνη, τη Φιγαλεία, την Ολυμπία. Στην Ελευσίνα πυρπολείται το εκεί πανάρχαιο Ιερό και θανατώνονται στην πυρά ο Θεσπιεύς Ιεροφάντης Ιλάριος και όλοι οι ιερείς των Μυστηρίων τα οποία είχαν αναβιώσει από τους Μιθραϊστές λίγο μετά τον θάνατο του Νεστορίου.
396 Νόμος της 23ης Μαρτίου, απαγορεύει σε ολόκληρη της Ανατολική Αυτοκρατορία ακόμη και την απλή παρατήρηση ειδωλολατρικών τελετών.
396 Στις 7 Δεκεμβρίου, νόμος του αυτοκράτορος Φλαβίου Αρκαδίου, εξισώνει την εθνική λατρεία με προδοσία κατά του Κράτους. Οι τελευταίοι εθνικοί ιερείς και ιεροφάντες καθαιρούνται και φυλακίζονται.
397 Νέος νόμος του Αρκαδίου απαιτεί την ισοπέδωση όλων των εθνικών Ναών της Ανατολικής Αυτοκρατορίας που στέκουν ακόμη όρθιοι.
398 Η Τετάρτη Σύνοδος της Καρθαγένης απαγορεύει ακόμη και στους επισκόπους την ανάγνωση των βιβλίων των εθνικών. Ο “Άγιος”επίσκοπος Γάζης Πορφύριος κλείνει τους περισσότερους εθνικούς Ναούς της πόλεώς του. Σε Δύση και Ανατολή αμέτρητα φιλοσοφικά και επιστημονικά βιβλία του προχριστιανικού κόσμου εξαφανίζονται στην πυρά. Ο εκχριστιανισμένος Βάνδαλος στρατηγός Στηλίχων πρωτοστατεί σε καταστροφές εθνικών Ιερών και σφαγές ιερέων και θρησκευτών. Με διάταγμα του Αρκαδίου εξουσιοδοτούνται οι τοπικές αρχές να ξυλοκοπούν τους φανατικούς μοναχούς που συνηθίζουν να επιτίθενται, ν’αποσπούν από τα χέρια των στρατιωτών και να λυντσάρουν τους συλλαμβανόμενους εθνικούς.
399 Νέος νόμος (13 Ιουλίου) του αυτοκράτορος Αρκαδίου απαιτεί την ισοπέδωση και των ελαχίστων πλέον Ναών των εθνικών που έστεκαν ακόμη όρθιοι, κυρίως σε αγροτικές περιοχές. Ανάμεσα σε άλλα Ιερά ισοπεδώνονται και οι Δελφοί. Στη Βόρειο Αφρική οι διωγμήτες Ιόβιος και Γαυδέντιος κτυπούν όλα τα αστικά κέντρα των εθνικών, καταστρέφουν τους Ναούς, καίνε τις βιβλιοθήκες και θανατώνουν τους ιερείς.
400 Ο επίσκοπος Νικήτας καταστρέφει το Μαντείο του Διονύσου των Βεσσών και εκχριστιανίζει με τη βία ολόκληρη την γύρω περιοχή.
401 Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνος λυντσάρει εθνικούς και καταστρέφει Ναούς και αγάλματα. Ο “Άγιος” επίσκοπος Πορφύριος. οργανώνει μαζικά λυντσαρίσματα εθνικών και καταστρέφει με τη βοήθεια του φανατισμένου όχλου τους οκτώ εν ενεργεία Ναούς της Γάζης. Η ΙΕ΄ Σύνοδος της Καρχηδόνος, εκδίδει κανόνα με τον οποίο αφορίζονται ακόμη και μετά θάνατον όσοι δημιουργούν συγγένειες με εθνικούς ή δεν αποκληρώνουν τους ήδη συγγενείς τους που παραμένουν εθνικοί.
402 Ο στρατηγός Στηλίχων καίει στη Ρώμη τα περίφημα Σιβυλλικά Βιβλία.
405 Ο Ιωάννης ο λεγόμενος Χρυσόστομος στέλνει ορδές ροπαλοφόρων μοναχών να σαρώσουν τα είδωλα (Ναούς, αγάλματα και βωμούς) ολόκληρης της Παλαιστίνης.
406 Ο Ιωάννης Χρυσόστομος συγκεντρώνει χρήματα από θεομανείς προσήλυτες για τις εργασίες διαλύσεως των εθνικών Ναών. Το ίδιο έτος διατάσσει την εκθεμελίωση και πυρπόληση του θαυμαστού Ναού της Εφεσίας Αρτέμιδος. Στην Σαλαμίνα της Κύπρου οι “Άγιοι” Επιφάνειος και Ευτύχιος συνεχίζουν τις καταστροφές των Ιερών και την σφαγή όσων αρνούνται να βαπτισθούν.
407 Νέος νόμος ανανεώνει την ποινικοποίηση κάθε μη χριστιανικής τελετής.
408 Κοινός νόμος των Αρκαδίου και Ονωρίου διατάσσει την αφαίρεση του κάθε είδους γλυπτού διακόσμου από τα αρχαία μνημεία ή από τα συντρίμμια των εθνικών Ναών. Ακόμη και οι ιδιώτες οφείλουν να παραδώσουν όλα τα αγαλματίδια που τυχόν έχουν στην κατοχή τους. Ο Στηλίχων ληστεύει στη Ρώμη τον χρυσό του Ναού του Καπιτωλίου Διός. Νέοι διωγμοί και καταστροφές Βιβλιοθηκών υπό την άμεση εποπτεία των τοπικών επισκόπων. Οι δικαστές που φαίνονται επιεικείς προς τους “ειδωλολάτρες” μετατρέπονται αυτομάτως σε κατηγορούμενους. Στην πόλη Καλάμα της σημερινής Αλγερίας, η σκληρότητα των διωγμών προκαλεί μεγάλη εξέγερση του πληθυσμού με πυρπολήσεις εκκλησιών η οποία όμως πνίγεται στο αίμα υπό την εποπτεία του “Αγίου” Αυγουστίνου.
409 Επαναλαμβάνεται η επί ποινή θανάτου απαγόρευση όλων των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας.
410 Ο αυτοκράτωρ Ονώριος κηρύσσει νεό διωγμό κατά των εθνικών. Στο σχετικό διάταγμά του αναφέρει: “Ας μάθουν λοιπόν όλοι αυτοί που δρούν ενάντια στους αγίους νόμους ότι η εμμονή τους στην αιρετική δεισιδαιμονία, τού να ασκούν λατρεία σε απόμακρα μαντεία, τιμωρείται με εξορία ή αίμα, ώστε να μην ξανατολμήσουν να συγκεντρωθούν σε τέτοια μέρη για τις εγκληματικές τους δραστηριότητες”
410 Στις 24 Αυγούστου, ο Αλάριχος καταλαμβάνει μετά από προδοσία την Ρώμη και επί τρείς ημέρες λεηλατεί τους θησαυρούς της, καταστρέφει τα έργα τέχνης και τα βιβλία των εθνικών και κατασφάζει τους κατοίκους της Αιωνίας Πόλεως. Το χάλκινο άγαλμα της Θεάς Βίρτους (Ανδρείας) καταστρέφεται στο χυτήριο από τους φανατικούς μοναχούς.
415 Λίγο πριν το Πάσχα, κατά προτροπή του επισκόπου Κυρίλλου, η εθνική φιλόσοφος Υπατία δολοφονείται με άγριο τρόπο από τον χριστιανικό όχλο της Αλεξανδρείας. Οδηγείται στην πατριαρχική εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ, όπου οι χριστιανοί την κόβουν κομμάτια τα οποια περιφέρονται στους δρόμους της πόλεως. Στο τέλος τα καίνε μαζί με τα συγγράμματα της φιλοσόφου σε μία τεράστια πυρά στη θέση Κυναρών. Στις 30 Αυγούστου εκδίδεται έδικτο που απαιτεί να συλλαμβάνονται και να σταυρώνονται ή να καίγονται ζωντανοί όλοι οι εθνικοί ιερείς της Βορείου Αφρικής. Στις 7 Δεκεμβρίου, καθαιρούνται όλοι οι μη χριστιανοί στρατιωτικοί, αυλικοί, δημόσιοι υπάλληλοι και δικαστικοί. Ο μοναχός Υπάτιος, ο επονομαζόμενος "η Σπάθα του Θεού", περιοδεύει την Βιθυνία και εντοπίζει κρυφούς λάτρεις των αρχαίων Θεών, τους οποίους εξοντώνει μαζί με τις οικογένειές τους δίχως μεσολάβηση δίκης.
421 Ισοπεδώνεται το μεγάλο Ιερό της Κελαιστίδος στην Καρχηδόνα. Νέες σφαγές εθνικών σε ολόκληρη την Βόρειο Αφρική.
423 Στις 8 Ιουνίου, ο αυτοκράτωρ της Ανατολής Θεοδόσιος ο επονομαζόμενος Μικρός, εκδίδει νόμο του με τον οποίο τιμωρείται με φυλάκιση και βασανιστήρια η παραδοσιακή λατρεία, η οποία χαρακτηρίζεται λατρεία των δαιμόνων.
429 Δήωση του Παρθενώνος των Αθηνών και μέγας διωγμός των εκεί “οπαδών των δαιμόνων”.
431 Το ιερό σύμβολο των εθνικών, ο Σταυρός, εισάγεται ως χριστιανικό πλέον σύμβολο στις εκκλησίες.
435 Νέος νόμος του Θεοδοσίου απειλεί στις 14 Νοεμβρίου με θάνατο όλους τους αιρετικούς και εθνικούς της Αυτοκρατορίας. Μόνο ο Ιουδαϊσμός γίνεται αποδεκτός. Σε περίπτωση κρυφού μικτού γάμου η γυναίκα θανατώνεται ως μοιχαλίδα. Με τον ίδιο νόμο ορίζεται ο εξαγνισμός και στη συνέχεια χρήση ως εκκλησία του κάθε Ναού των εθνικών που δεν έχει ακόμη γκρεμισθεί.
438 Εδικτο του Θεοδοσίου, υπενθυμίζει στις 31 Ιανουαρίου την ύπαρξη της θανατικής ποινής για τιμωρία της ειδωλολατρίας την οποία κατηγορεί μάλιστα ως αιτία ενός πρόσφατου λιμού.
440-450 Καταστροφή όλων των μνημείων, βωμών και Ναών που έστεκαν ακόμη όρθιοι στην Αθήνα, την Ολυμπία και τις άλλες ελληνικές πόλεις.
448 Ο Θεοδόσιος διατάσσει να παραδοθούν στις φλόγες όλα τα αντιχριστιανικά βιβλία. Ανάμεσά τους καταστρέφονται τα βιβλία του νεοπλατωνικού Πορφυρίου που βήμα προς βήμα ξεσκέπαζαν την αληθινή φύση του Χριστιανισμού.
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ: Η ίδια εικόνα φανατισμού άλλοτε και τώρα
450 Καταστρέφονται όλοι οι Ναοί και οι Βιβλιοθήκες της Αφροδισιάδος της οποίας το όνομα αλλάζει σε Σταυρούπολις.
451 Στις 4 Νοεμβρίου, νόμος του αυτοκράτορος Θεοδοσίου ανανεώνει όλους τους προηγούμενους που προέβλεπαν ποινή θανάτου για τους ειδωλολάτρες.
457- 491 Σποραδικοί διωγμοί εθνικών στην Ανατολική κυρίως Αυτοκρατορία (η Δυτική κατελύθη το 476). Ανάμεσα σε χιλιάδες ανωνύμους μάρτυρες θανατώνονται ο ιατρός Ιάκωβος και φιλόσοφος Γέσσιος ενώ φυλακίζονται οι Σεβηριανός, Ηραίστιος, Ζώσιμος, Ισίδωρος κ.ά. Την ίδια εποχή, ο προσηλυτιστής Κόνων κατασφάζει τους pagani της νήσου Ίμβρου, ενώ άλλοι προσηλυτιστές εξοντώνουν τους τελευταίους λάτρεις του Διός Λαβρανίου στη Φασούλα της Κύπρου και της Ίσιδος στην Αίγυπτο.
482-488 Πνίγονται στο αίμα οι τελευταίες εξεγέρσεις των εθνικών της Μικράς Ασίας.
486 Στην Αλεξάνδρεια γενικεύονται οι διαπομπεύσεις και μαρτυρικές θανατώσεις των κρυφών εθνικών ιερέων. Δολοφονούνται διάφοροι εθνικοί στρατιωτικοί, όπως ο νικητής των Βανδάλων στρατηγός Μαρκελλίνος.
494 Ο Παπας Γελάσιος αφορίζει τους εορταστές των Λουπερκαλίων. Σφραγίζονται όλοι αρχαίοι Ναοί της Δύσης που στέκουν ακόμα όρθιοι.
500 Η χριστιανική εσχατολογία προβλέπει ανεπιτυχώς ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η συντέλεια του Κόσμου. Νέες πυρές των χριστιανών καταστρέφουν ότι είχε απομείνει από την σοφία και επιστήμη των εθνικών. Η ανθρωπότητα πέφτει σε ακόμη μεγαλύτερη αποκτήνωση. Εξαφανίζονται παντελώς η αποχέτευση των οικιών, η ρωμαϊκή κεντρική θέρμανση και τα κρεβάτια. Ο γνωστός συγγραφέας McCabe (στο “History’s Greatest Liars”, σελ. 27) κάνει μία εκπληκτική σύγκριση ανάμεσα στον ρωμαϊκό κόσμο των εθνικών και σε εκείνον των χριστιανών του Μεσαίωνος: “Στη Ρώμη του τετάρτου αιώνος, αντιστοιχούσαν τρείς ελεύθεροι χειρώνακτες σε έναν σκλάβο αλλά από το 500 έως το 1100 η συντριπτική πλειοψηφία των χειρωνακτών της Ευρώπης ήσαν δουλοπάροικοι.. Στη Ρώμη, οι εργάτες των πόλεων μπορούσαν να απολαύσουν δωρεάν εκπαίδευση, φθηνή διασκέδαση, φθηνή τροφή, υπέροχα λουτρά και γυμναστήρια, εορτές και αργίες για τουλάχιστον 200 από τις 365 ημέρες του έτους. Από το 500 έως το 1100, οι εργάτες της Ευρώπης δεν είχαν κανένα από τα παραπάνω αγαθά, ούτε ελευθερία, ούτε προστασία από τον νόμο. Στην παγανιστική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι γυναίκες είχαν ισονομία και ίση κοινωνική αντιμετώπιση με τους άνδρες. Από το 500 έως το 1100 τις αντιμετώπιζαν όπως και τα ζώα. Οι παγανιστές Ρωμαίοι παρήγαγαν μία μεγάλη βιβλιογραφία, οικοδόμησαν εκπληκτικά κτίρια, καθώς και υδραγωγεία, γέφυρες, υπέροχες οδούς, θέατρα κ.τ.λ. Από το 500 έως το 1100 σχεδόν κανένα βιβλίο δεν παρήχθη, τουλάχιστον σημαντικό ώστε να διαβάζεται και σήμερα, σχεδόν κανένα ζωγραφικό έργο ή γλυπτό ή οικοδόμημα που να είναι σήμερα αξιοθέατο. Οι Ρωμαίοι διέθεταν βιβλιοθήκες μέχρι και 500.000 τόμων. Από το 500 έως το 1100 δεν υπήρχαν πάνω από 600 τόμοι σε ολόκληρη την Ευρώπη..”
500 Το ειδωλολατρικό θυμίαμα γίνεται για πρώτη φορά δεκτό στις εκκλησίες των χριστιανών.
515 Ο αυτοκράτωρ της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Αναστάσιος διατάσσει την κατασφαγή των εθνικών της πόλεως Ζοάρα της Αραβίας και την εκθεμελίωση του εκεί Ιερού του Θεού Θεανδρίτου. Το βάπτισμα γίνεται υποχρεωτικό επί ποινή θανάτου, ακόμη και για όσους δηλώνουν ήδη χριστιανοί.
Ο Σλάβος Αυτοκράτορας Γιουτπράδα-Ιουστινιανός
528 Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, καταργούνται οι εξόριστοι στην Αντιόχεια Ολυμπιακοί Αγώνες. Ο ίδιος έχει ήδη νομοθετήσει να θανατώνονται με κατασπαραγμό από θηρία, θάνατο στην πυρά, σταύρωση ή ξέσκισμα με σιδερόνυχα όλοι οι καταγινόμενοι με την μαγείαν, την μαντικήν, την γοητείαν και την ειδωλολατρίαν και απαγορεύσει να διδάσκουν οι πάσχοντες από την ιερόσυλη ψυχική νόσο των Ελλήνων δηλαδή οι εθνικοί.
529 Με έδικτο του Σλαβικής καταγωγής αυτοκράτορος Γιουτπράδα - Ιουστινιανού, κλείνει η Ακαδημία των Αθηνών και κατάσχεται η περιουσία της. Οι επτά τελευταίοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στον βασιλιά των Περσών Χοσρόη που τους δίδει έδρες στο Πανεπιστήμιο του Ιουντισαπούρ (Jundishapur).
532 Μία ακόμη χριστιανική εσχατολογία προβλέπει, ανεπιτυχώς φυσικά, ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η συντέλεια του Κόσμου. Ο μοναχός Ιωάννης Ασιακός, επικεφαλής ενόπλων ομάδων προσηλυτιστών, αρχίζει γενοκτονία κατά των Μικρασιατών εθνικών.
540 Η ελληνική Ιατρική έχει ήδη απαγορευθεί ως γνώση του Διαβόλου και τα συγγράμματά της έχουν ήδη χαθεί για πάντα στη φωτιά των χριστιανών. Με μόνη θεραπευτική μέθοδο την αφαίμαξη και το διάβασμα εξορκισμών, αρχίζει στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η μεγάλη επιδημία που υπολογίζεται ότι εξόντωσε 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Η Εκκλησία βγαίνει παρόλα αυτά κερδισμένη, καθώς αποδίδει την επιδημία στην οργή του Θεού για την επιβίωση των αιρέσεων και της ειδωλολατρίας. Ο όχλος τρέχει πανικόβλητος να εκκλησιασθεί. Ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης σαρώνει τις χριστιανικές πόλεις της Συρίας. Την μόνη πόλη που δεν καταστρέφει ή λεηλατεί είναι η Χαρράν (ελληνιστί Κάρρες), της οποίας οι κάτοικοι είχαν παραμείνει πεισματικά εθνικοί.
542 Ο Σλάβος αυτοκράτορας Γιουτπράδα-Ιουστινιανός αναθέτει καθήκοντα αυτοκρατορικού προσηλυτιστού (επισκόπου τιτουλαρίου) στον Ιωάννη Ασιακό. Επί 35 ολόκληρα χρόνια ο τελευταίος εφαρμόζει μαζικούς και βιαίους εκχριστιανισμούς των εθνικών της Φρυγίας, Καρίας και Λυδίας και κτίζει 99 εκκλησίες και 12 μοναστήρια πάνω στα συντρίμμια των εθνικών Ιερών.
545-546 Ο Ιωάννης Ασιακός εξοντώνει εκατοντάδες εθνικούς της Κωνσταντινουπόλεως. Τα θύματα της χριστιανικής παραφροσύνης σταυρώνονται, κόβονται κομμάτια ή πνίγονται στην θάλασσα μέσα σε σάκκους και σε πολλές περιπτώσεις τα έντερά τους περιφέρονται ως τρόπαια στους δρόμους από τον χριστιανικό όχλο (Mac Mullen, “Christianity & Paganism..”, σελ. 176-177, σημ. 89). Πολλοί ευγενείς εθνικοί γλυτώνουν την βάπτιση ή το μαρτύριο αυτοκτονώντας. Οι χριστιανοί βεβηλώνουν τα πτώματά τους και τους πετούν στους σκουπιδότοπους.
550 Στην Κυρηναϊκή και τη Σίβα σφάζονται οι τελευταίοι λάτρεις του Άμμωνος Διός.
556 Ο Ιουστινιανός στέλνει στην Αντιόχεια τον ιεροεξεταστή Αμάντιο που συλλαμβάνει, βασανίζει, θανατώνει και καίει όλες τις ιδιωτικές βιβλιοθήκες και τους τελευταίους εθνικούς της πόλης.
560 Ο ευνούχος Αρμένιος στρατηγός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ναρσής, νικά τους εθνικούς Βλέμυες και καταστρέφει το τελευταίο Ιερό της Ίσιδος στη νησίδα Φιλά του Νείλου.
562 Μετά από διορία τριών μηνών για εγκατάλειψη των πατρογονικών λατρειών, ο Ιουστινιανός διατάσσει μαζικές συλλήψεις, διαπομπεύσεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις και εκτελέσεις Ελλήνων εθνικών στην Αθήνα, την Αντιόχεια, την Παλμύρα και την Κωνσταντινούπολη. Στην πλατεία του Κυνηγίου της τελευταίας, καίγονται σε τεράστιες πυρές χιλιάδες βιβλία και πολλά ιδιωτικά αγάλματα (Ι. Μαλάλας “Χρονογραφία”). Οι συντεχνίες και οι οικογένειες καθίστανται αποκλειστικά υπεύθυνες για τις θρησκευτικές αντιλήψεις των μελών τους. Το ίδιο και οι αφέντες για τις αντιλήψεις των δούλων τους.
566 Η Σύνοδος της Τούρ απαγορεύει τον εορτασμό της ημέρας του ρωμαϊκού Θεού Ιανού την 1η Ιανουαρίου.
570 O Ρωμαίος αυτοκράτωρ Ιουστίνος Β΄ τυπώνει νομίσματα με ένα πτερωτό πλάσμα, το “γκένιους” της Κωνσταντινουπόλεως, πάνω από το κεφάλι του αντί του καθιερωμένου σταυρού. Η Εκκλησία ξεσηκώνει εναντίον του τον όχλο των ανατολικών επαρχιών διαδίδοντας ότι ίσως είναι αποστάτης.
578-582 Επί αυτοκράτορος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Τιβερίου, οι χριστιανοί διώκτες φυλακίζουν, βασανίζουν και σταυρώνουν εκατοντάδες επιφανείς Έλληνες τους οποίους υποπτεύονται για Εθνισμό. Ο επικεφαλής των περιβόητων “διωγμητών” Θεόφιλος, κατασφάζει ή σταυρώνει όλους τους τελευταίους εθνικούς της Ηλιοπόλεως (Μπααλμπέκ).
580 Εφοδος των “διωγμητών” της Αντιοχείας σε μυστικό Ναό του Θεού Διός. Ο ιερεύς αυτοκτονεί επί τόπου, αλλά συλλαμβάνονται αρκετοί θρησκευτές, ανάμεσά τους ο ύπαρχος Ανατόλιος. Οι κρατούμενοι βασανίζονται και στέλνονται στην Κωνσταντινούπολη για να δικασθούν. Σε αυτό το χρονικό σημείο τοποθετούν οι μη χριστιανοί ερευνητές την απαρχή του ιεροεξετασμού. Ο χριστιανικός όχλος της Κωνσταντινουπόλεως, ερεθισμένος από τις μυστικές δίκες, λυντσάρει στους δρόμους διάφορους, πραγματικούς ή υποτιθέμενους εθνικούς. Οι Αντιοχείς εθνικοί καταδικάζονται σε θάνατο και ρίχνονται στα θηρία του Ιπποδρόμου που όμως δεν δείχνουν πρόθυμα να τους κατασπαράξουν. Οι χριστιανοί τους θανατώνουν τελικά με σταύρωση. Τα πτώματά τους σύρονται από τον όχλο στους δρόμους της πολεως και πετάγονται άταφα στις χωματερές.
583 Νέοι διωγμοί κατά των εθνικών από τον αυτοκράτορα Μαυρίκιο.
586 Το ιερό σύμβολο των εθνικών, ο Σταυρός, ως χριστιανικό πλέον σύμβολο, τοποθετείται πάνω στα κωδωνοστάσια των εκκλησιών.
590 Σε όλη την Ανατολική Ρωμαίκή Αυτοκρατορία, οι καταδότες της Εκκλησίας ανακαλύπτουν συνεχώς συνωμοσίες των εθνικών. Νέες εκτελέσεις με παλουκώματα, σταυρώσεις και αποκεφαλισμούς. Στον παπικό θρόνο ανεβαίνει ο Πάπας Γρηγόριος ο λεγόμενος Μέγας (590- 604), που θα κάψει σε λίγο την Βιβλιοθήκη του Παλατίνου Απόλλωνος “για να μη στερήσει τους πιστούς η θύραθεν σοφία της από την Βασιλεία των Ουρανών”
600 Η Χριστιανική Εκκλησία, δια στόματος Πάπα Γρηγορίου, αναγγέλλει για μία ακόμη φορά την συντέλεια του κόσμου. Τρομοκρατημένοι πάμπολλοι δουλοκτήτες και γαιοκτήμονες χαρίζουν την περιουσία και τους δούλους τους στην Εκκλησία και ντύνονται μοναχοί.
601 Ο αυτοκράτωρ Μαυρίκιος διατάσσει τον βίαιο εκχριστιανισμό της Χαρράν (Κάρρες). Ανάμεσα σε δεκάδες μάρτυρες εθνικούς, σταυρώνεται και ο επικεφαλής της στρατιωτικής δυνάμεως της πόλεως Ακίνδυνος μετά από κατάδοση συνεργατών του. Ο Πάπας Γρηγόριος διατάσσει τον εξαγνισμό όλων των ειδωλολατρικών τόπων λατρείας και συστήνει αργή και συστηματική δράση των προσηλυτιστών ώστε να μην προκαλέσει βίαιες αντιδράσεις: “Δεν μπορεί ν’ανέβει κανείς στην κορυφή ενός όρους με ένα μόνο άλμα, αλλά χρειάζεται να το κάνει σιγά και μεθοδικά, βήμα προς βήμα.. Πρέπει να προσέξουμε πρώτα από όλα να μην εξοργίσουμε τους ειδωλολάτρες και να μη καταστρέφουμε τους ναούς τους. Πρέπει να καταστρέφουμε μόνο τα είδωλα και έπειτα να ραντίζουμε το μέρος με αγιασμό και να τοποθετούμε μέσα του άγια λείψανα.. Αν οι ναοί αυτοί είναι καλοκτισμένοι, μάς συμφέρει να τους μετατρέπουμε απλώς από χώρο λατρείας των δαιμόνων σε χώρο λατρείας του αληθινού Θεού”.
609 Νέες σφαγές εθνικών στην Αγγλία, την Ιλλυρία, την Μέση Ανατολή και τη Μικρά Ασία. Το Ρωμαϊκό Πάνθεον μετατρέπεται σε Εκκλησία της Σάντα Μαρία Ροτόντα.
692 Η Εν Τρούλλω Πενθέκτη Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως, καταδικάζει τον εορτασμό των Καλενδών, των Βρουμαλίων, των Ανθεστηρίων, καθώς και τις Διονυσιακές πομπές και μεταμφιέσεις.
804 Οι Ελληνες εθνικοί της Λακωνίας αντιστέκονται με επιτυχία στην απόπειρα του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου να τους εκχριστιανίσει.
850-900 Από Αρμένιους ένοπλους μοναχούς εκχριστιανίζονται με τη βία οι τελευταίοι Έλληνες εθνικοί της Λακωνίας και κατασφάζονται οι δούκες και οι ιερείς τους.
960 Ο διαβόητος Αρμένιος προσηλυτιστής Νίκων ο Μετανοείτε εκστρατεύει στην Κρήτη και εκχριστιανίζει βίαια τους Μουσουλμάνους κατοίκους του νησιού.Το ίδιο κάνει και στην Λακωνία, τελευταίο προπύργιο των Εθνικών της Πελοπονήσου.
ΚαταργΗθηκαν το 392 μΧ με απαΙτηση των ΧριστιανΩν
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ - OLYMPIC GAMES
BANNED on 392 A.D. by ROMAN emperor Theodosios
Οι Ολυμπιακοί αγώνες που αναβίωσαν το έτος 1896 στην Αθήνα είχαν καθιερωθή στην αρχαία Ολυμπία το 756 πΧ. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες καταργήθηκαν παραμένουν άγνωστες στο ευρύ κοινό καθώς ελάχιστοι γνωρίζουν πως για την κατάργησή τους ευθύνεται το οικουμενικό πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης.
Παρά το γεγονός πως τον 2ο πΧ αιώνα οι Ρωμαίοι κατακτητές αποδέχθηκαν τον πανελλήνιο αυτό θεσμό και τον επεξέτειναν στις Ρωμαϊκές επαρχίες της Μ. Ασίας, το 392 μΧ ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μέγας Θεοδόσιος (νόμισμα δεξιά), διαβόητος γιά την βίαιη επιβολή του Χριστιανισμού, διέταξε να καταργηθούν έπειτα από απαίτηση του Πατριάρχη Κωσταντινούπολης και του χριστιανικού ιερατείου που συγκυβερνούσε την αυτοκρατορία.
Η αιτία της απαγόρευσης ήταν πως θεωρήθηκαν λείψανο ειδωλολατρικής συμπεριφοράς που έπρεπε να εκριζωθή. Ετσι με διάταγμα του Μεγάλου Θεοδοσίου απαγορεύθηκε οριστικά το 392 μΧ η τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων στην Ολυμπία και κατεδαφίσθηκε το στάδιο με τις αθλητικές εγκαταστάσεις. Ωστόσο γιά μερικά χρόνια συνεχίσθηκαν να τελούνται πανρωμαϊκοί αθλητικοί αγώνες στην Αντιόχεια της Συρίας. Το 528 μΧ ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός τους απαγόρεψε οριστικά. Μιά παράδοση 1300 ετών (756 πΧ - 527 μΧ) έσβησε χάριν της χριστιανικής μμμισαλλοδοξίας. Χρειάσθηκε να περάσουν άλλα 1350 χρόνια γιά να αναβιώσουν πάλι στην Αθήνα το 1896 .
Η απαγόρευση των Ολυμπιακών αγώνων υπήρξε ένα από τα πολλά εγκλήματα που διέπραξε η θρησκεία του Ναζωραίου. Ο αρχαίος πολιτισμός υπέστη ολοκληρωτικό αφανισμό και οι θηριωδίες που διαπράχθηκαν από τα στίφη των φανατισμένων χριστιανών κηλιδώνουν ανεξίτηλα την Εκκλησιαστική ιστορία. Βιβλιοθήκες με πολύτιμα αρχαία έργα αποτεφρώθηκαν, ιερείς λυντσαρίσθηκαν, χιλιάδες ναοί ισοπεδώθηκαν.
ΘΕΟΔΟΣΙΑΝΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΑ ΔιατΑγματα που επΕβαλαν βΙαια τον ΧριστιανισμΟ
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος προς Μαδαλιανό, βοηθό Eπαρχο της Διοικήσεως: 341 μΧ
"Να σταματήσει η ψευδής πίστη και να απαγορευθεί αμέσως η τρέλα των θυσιών. Και αν κάποιος παραβιάσει το νόμο του θείου αυτοκράτορα, δηλαδή του πατρός μας, και την εντολή της ευσπλαχνίας μας, και τολμήσει να τελέσει θυσία, θα τιμωρηθεί με την ποινή που του ταιριάζει" (XVI.16.10.2 )
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος προς Ταύρο, Έπαρχο Πραιτορίου : 346 μχ
"Απαιτούμε να κλείσουν όλοι οι ναοί όλων των τόπων και πόλεων.Επίσης θα απαγορευθεί η είσοδος σ’ αυτούς, για να μην έχουν τη δυνατότητα οι ηλίθιοι να διαπράττουν αμαρτίες. Επιθυμούμε να απέχουν όλοι απ’ τις θυσίες και όποιος διαπράξει το αδίκημα αυτό, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Η περιουσία οποίου τιμωρηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο, θα περιέλθει στα αυτοκρατορικά ταμεία.Επίσης, θα τιμωρηθούν με τον ίδιο τρόπο οι διοικητές των επαρχιών, αν αμελήσουν να τιμωρήσουν τέτοια εγκλήματα" (XVI.10.4)
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος προς Κερεάλη, Έπαρχο της Πόλεως: 353 μχ
"Οι νυκτερινές θυσίες που είχε επιτρέψει ο Μαγνέντιος θα σταματήσουν και θα ανακληθούν οι παράνομες αυτές άδειες" (XVI.16.10.5)
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος και Καίσαρας Ιουλιανός: 356 μχ
"Διατάσσουμε όσοι τελούν θυσίες ή λατρεύουν αγάλματα να τιμωρηθούν με την ποινή του θανάτου" (XVI.16.10.6)
Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Φλόρο,
Έπαρχο Πραιτoρίου: 381 μχ
"Όποιος τρελός και ιερόσυλος επιδοθεί σε ημερήσιες ή νυκτερινές θυσίες, οι οποίες έχουν απαγορευθεί, για να δεχθεί συμβουλές περί αβέβαιων ζητημάτων, κι αν αποφασίσει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει ή ότι πρέπει να επισκεφθεί ναό για να διαπράξει τέτοια εγκλήματα, ας ξέρει ότι θα τιμωρηθεί με προγραφή της περιουσίας του. Εμείς, με τον δίκαιο θεσμό μας, έχουμε ορίσει ότι ο Θεός θα λατρεύεται με αγνές προσευχές και όχι να εξευτελίζεται με χυδαία άσματα" (XVI.16.10.7)
Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Αλβίνο,
Έπαρχο Πραιτορίου: 391 μχ
"Δεν θα μολυνθεί κανείς με θυσίες και δεν θα σφάξει αθώο ζώο. Κανείς δεν θα πλησιάσει τα ιερά ή τους ναούς, ούτε και θα τιμήσει εικόνες κατασκευασμένες από ανθρώπινα χέρια, διότι θα είναι ένοχος με βάση τους ανθρώπινους και θείους νόμους. Και οι δικαστές ακόμη δεσμεύονται απ’ αυτούς τους νόμους και αν κάποιος απ’ αυτούς συμμετάσχει σε ειδωλολατρικές τελετές, περνώντας σε κατώφλι ναού με σκοπό την λατρεία, οπουδήποτε κι αν συμβεί - σε πόλη ή στην διάρκεια ταξιδιού -, θα ππληρώσει αμέσως δεκαπέντε χρυσές λίβρες και το προσωπικό του θα πληρώσει ένα ανάλογο ποσό, εκτός κι αν αντισταθούν στο δικαστή και τον καταγγείλουν αμέσως δημοσίως. Όσοι είναι αξιωματούχοι Corrector ή Praeses θα πληρώνουν πρόστιμο τεσσάρων χρυσών λιβρών και ανάλογο ποσό οι σύνοδοί του" (XVI.10.10)
Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Ευάγριο,
Praefectus Augustalis, και Ρωμανό, Κόμη Αιγύπτου: 391 μχ
"Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τελέσει θυσίες και να περιφέρεται σε ναούς.Κανένας δεν θα αποδώσει τιμές σε ιερά.Όλοι θα αποδεχθούν ότι ο νόμος Μας τους αποκλείει απ’ την παράνομη είσοδο σε ναό.Και αν κάποιος επιχειρήσει να κάνει κάτι σχετικό με τους Θεούς ή με ιερές τελετουργίες και παραβιάσει την αυτοκρατορική μας απαγόρευση, ας γνωρίσει πως δεν θα αποφύγει την τιμωρία και ότι δεν θα έχει τα ειδικά αυτοκρατορικά προνόμια. Επίσης, αν κάποιος δικαστής, εν καιρώ διάρκειας ασκήσεως του αξιώματός του, βασιστεί στα προνόμια της εξουσίας του και μπει ως ιερόσυλος σε μιαρούς τόπους, θα υποχρεωθεί να πληρώσει στο ταμείο μας δεκαπέντε χρυσές λίβρες και το προσωπικό του θα πληρώσει ανάλογο ποσό, εκτός αν τον αντιστρατευθούν ομαδικώς" (VI.10.11)
392 μΧ: Αυτοκράτορες Θεοδόσιος, Αρκάδιος και Ονώριος προς Ρουφίνο, Έπαρχο
Πραιτωρίου
"Κανείς σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη ή ιεραρχικό βαθμό και αν ανήκει, είτε κατέχει κάποια εξουσία είτε έχει αποσυρθεί με τιμές, είτε είναι ισχυρός ή ταπεινός, λόγω καταγωγής ή οικονομικής καταστάσεως και νομικής υποστάσεως, σε κανέναν τόπο και σε καμία πόλη δεν θα θυσιάσει αθώο ζώο σε αγάλματα άψυχα. Ούτε θα τιμήσει, διαπράττοντας κρυφά την ανηθικότητα του, το Λάρητά του με πυρ, την Τύχη του με οίνο, ή τους Πενάτες του με θυμίαμα.Δεν θα ανάψει λυχνάρι σ’ αυτούς ούτε θα τοποθετήσει λιβάνι μπροστά τους, μα ούτε θα κρεμάσει στεφάνια προς τιμή τους.Αν τολμήσει κάποιος και απλώσει χέρι σε ζώο για να το θυσιάσει, ή να συμβουλευτεί τα σπαράζοντα σπλάχνα του, θα επιτραπεί σε όλους να τον καταγγείλουν με δημόσια κατηγορία, όπως συμβαίνει με όποιον είναι ένοχος της εσχάτης προδοσίας, και θα τιμωρηθεί με ανάλογη τιμωρία, παρόλο που δεν θα έχει διαπράξει ενάντιο στην ασφάλεια μας.
Διότι είναι από μόνο του αρκετά μεγάλο έγκλημα να παραβιάζει κάποιος τους νόμους της φύσεως, να διερευνήσει ζητήματα απαγορευμένα ή να αποκαλύψει κρυμμένα μυστικά και να αποτολμήσει ενέργειες απαγορευμένες, ή να επιδιώξει να μάθει πώς θα τελειώσει η ζωή του ή να υποσχεθεί την ελπίδα του θανάτου ενός άλλου. Και αν κάποιος αποδώσει τιμές και τοποθετήσει αναμμένο λιβάνι μπροστά σε αγάλματα κατασκευασμένα από ανθρώπινα χέρια και προορισμένα να υποστούν τη φθορά του χρόνου και αν, με γελοίο τρόπο, φοβηθεί ξαφνικά τα ομοιώματα που ο ίδιος έχει κατασκευάσει, ή αν τυλίξει ένα δέντρο με γιρλάντες ή αν υψώσει βωμό με χώμα, που έβγαλε ο ίδιος απ’ τη γη, ή αν προσπαθήσει μάταια να τιμήσει αγάλματα, προσφέροντας τους δώρα, που αν και είναι ταπεινά αποτελούν απόλυτη προσβολή εναντίον της εκκλησίας, θα τιμωρηθεί με κατάσχεση του σπιτιού ή του τεμαχίου γης που αποδείχθηκε ότι υπηρετούσε την ειδωλολατρική δεισιδαιμονία.
Διατάσσουμε ότι τα μέρη που έχουν μολυνθεί από καπνό λιβανιού, αν ανήκουν βεβαίως σ’ αυτούς που έκαιγαν το λιβάνι, θα περιέλθουν στην αυτοκρατορική περιουσία. Αν όμως επιχειρήσει κάποιος να τελέσει θυσία σε δημοσίους ναούς και ιερά, ή σε κτίρια και αγρούς που ανήκουν σε άλλους, και αν αποδειχθεί ότι τέτοια μέρη καταπατήθηκαν εν αγνοία του ιδιοκτήτη τους, ο δράστης θα υποχρεωθεί να πληρώσει πρόστιμο είκοσι πέντε χρυσών λιβρών.Αν οποιοσδήποτε γίνει συνεργός σε τέτοια πράξη, θα τιμωρηθεί με ίδιο τρόπο με αυτόν που διέπραξε το έγκλημα.
Επιθυμούμε το διάταγμα αυτό να επιβληθεί απ’ τους δικαστές, υπερασπιστές και τους βουλευτές των πόλεων.
Οι πληροφορίες απ’ τους υπερασπιστές και βουλευτές πρέπει να δοθούν αμέσως για να φτάσουν γρήγορα στα δικαστήρια, οπότε τα εγκλήματα αυτά να τιμωρούνται αμέσως. Επιπλέον, αν οι υπερασπιστές ή οι βουλευτές θεωρήσουν ότι ένα τέτοιο αδίκημα πρέπει να συγκαλυφθεί, για να γίνει χάρη σε κάποιους, ή αν το αδίκημα παραβλεφθεί από απροσεξία, θα είναι οι ίδιοι υπόλογοι στον οργισμένο δικαστή. Κι αν οι δικαστές πληροφορηθούν για τέτοια εγκλήματα και μεταθέσουν την τιμωρία, συνεργώντας έτσι με τους δράστες, θα πληρώσουν πρόστιμο τριάντα χρυσών λιβρών. Παρόμοια τιμωρία θα έχει και το προσωπικό τους" (XVI.10.13)
Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Ρουφίνο, έπαρχο Πραιτoρίου - 395 μχ
"Κανείς δεν θα έχει ποτέ το δικαίωμα να επισκεφθεί ναούς ή ιερά, όπου κι αν βρίσκονται, ή να τελέσει μιαρές θυσίες.Συνεπώς, ας μην προσπαθήσει κανείς να απομακρυνθεί απ’ το δόγμα της Εκκλησίας.Πρέπει να τηρούνται οι κανόνες που θεσπίσαμε Εμείς πρόσφατα, και να μην τολμούν ναπαραβλέψουν τα διατάγματατωνπαλαιών αυτοκρατόρων που αναφέρονται στους αιρετικούς και στους ειδωλολάτρες.Ας ξέρουν πως οτιδήποτε έχει θεσπιστεί εναντίον τους απ’ τον πατέρα Μας, που τώρα είναι μεταξύ των αγίων, είτε αυτό ορίζει τιμωρία είτε πρόστιμο, τώρα θα εφαρμοστεί με μεγαλύτερη αυστηρότητα.
Επίσης, ας γνωρίζουν οι διοικητές των επαρχιών με τους ακόλουθούς τους, οι επικεφαλείς των βουλευτών, οι υπερασπιστές των κοινοτήτων, μαζί με τους βουλευτές και τους διαχειριστές των αυτοκρατορικών Μας κτημάτων, πως αν μάθουμε ότι γίνονται συγκεντρώσεις ειδωλολατρικές στα κτήματα αυτά - χωρίς το φόβο της απώλειας της περιουσίας των, αφού αυτά τα κτήματα δεν μπορούν να προσαρτηθούν στο αυτοκρατορικό ταμείο, διότι ήδη ανήκουν εις αυτόν - , ότι αν έχουν επιχειρήσει τέτοιο αδίκημα, αντίθετα σε αυτό που έχουμε ορίσει, και αν ο δράστης δεν τιμωρήθηκε αμέσως τη στιγμή που τα διέπραττε αυτά, τα πρόσωπα αυτά θα υπόκεινται σε όλες τις απώλειες περιουσιών και τις τιμωρίες που ορίζονται απ’ τα παλαιά διατάγματα.
Ειδικότερα όμως με το νόμο αυτό ορίζουμε και επικυρώνουμε πιο αυστηρές τιμωρίες κατά των διοικητών.Γιατί αν όλες οι προαναφερθείς νόμοι δεν εφαρμοστούν με επιμέλεια και προσοχή, οι διοικητές θα πληρώσουν όχι μόνο το πρόστιμο που είχε οριστεί εναντίον τους, αλλά αυτό που είχε θεσπιστεί εναντίον των δραστών. Ωστόσο αυτά τα πρόστιμα δεν θα ανακαλούνται στην περίπτωση προσώπων που τιμωρήθηκαν δίκαια με την επιβολή αυτών των προστίμων, εξαιτίας της ιεροσυλίας τους"
Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Καισάριο, Έπαρχο Πραιτoρίου - 396 μχ
"Τα προνόμια που είχαν δοθεί με τους παλιούς νόμους σε ιερείς, μινίστρους, πρεφέκτους ή ιεροφάντες των παλαιών μυστηρίων, γνωστούς με αυτά ή άλλα ονόματα, θα καταργηθούν εντελώς. Τα πρόσωπα αυτά δεν θα είναι μεταξύ των τυχερών που προστατεύονται με τέτοια προνόμια, αφού τα επαγγέλματά τους είναιπαράνομα" (XVI.10.14)
Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Ευτυχιανόν, Έπαρχο Πραιτορίου - 399 μχ
"Όσοι ναοί βρίσκονται στην επαρχία θα καταστραφούν χωρίς φασαρία και οχλαγωγία. Γιατί μόνο όταν θα έχουν γκρεμιστεί και εξαλειφθεί από προσώπου γης, θα έχει καταστραφεί και η υλική βάση επάνω στην οποία στηρίζονται οι δεισιδαιμονίες" (XVI.10.16)
Αυτοκράτορες Αύγουστοι Αρκάδιος και Ονώριος προς Απολλόδωρο,
Ανθύπατο Αφρικής - 399 μχ
"Όπως ακριβώς με νόμο μας απαγορεύσαμε τις ειδωλολατρικές τελετουργίες, έτσι δεν επιτρέπουμε να καταργηθούν οι λαϊκές εορταστικές συγκεντρώσεις και η απόλαυση που παίρνουν όλοι από
αυτές. Έτσι αποφασίζουμε ότι, σύμφωνα με τα αρχαία έθιμα, θα εξακολουθήσουν να παρέχονται διασκεδάσεις στο λαό, χωρίς όμως θυσίες ή καταραμένη δεισιδαιμονία, και θα επιτρέπεται στον κόσμο να συμμετέχει σε εορταστικά συμπόσια όποτε το επιθυμεί" (XVI.10.17)
Αυτοκράτορες Αρκάδιος, Ονώριος και Θεοδόσιος προς Κούρτιο, 'Επαρχο
Πραιτορίου. - 408 μχ
"Τα φορολογικά εισοδήματα θα αφαιρεθούν απ’ τους ναούς για να ενισχύσουν το ταμείο για όφελος των πιστών στρατιωτών μας.Αν βρίσκονται ακόμη αγάλματα εντός ναών και ιερά τα οποία λατρεύτηκαν ή λατρεύονται ακόμη από ειδωλολάτρες, όπου κι αν συμβαίνει αυτό, θα ξεριζωθούν εντελώς, αφού αυτός ο κανονισμός έχει διατυπωθεί και επικυρωθεί πολλές φορές.
Τα ίδια τα κτίρια των ναών που βρίσκονται σε πόλεις, κωμοπόλεις ή στην επαρχία, θα παραχωρηθούν σε κοινή χρήση. Θα καταστραφούν όσοι βωμοί και ναοί βρίσκονται μέσα σε αυτοκρατορικά κτήματα και θα μεταφερθούν για πιο αρμόδιες χρήσεις.Οι ιδιοκτήτες τους θα υποχρεωθούν να τους καταστρέψουν.
Απαγορεύονται τα συμπόσια ή οποιαδήποτε άλλη επίσημη τελετή για τον εορτασμό ιερόσυλων τελετουργιών σε νεκροταφεία. Δίνουμε στους επισκόπους αυτών των περιοχών το δικαίωμα να χρησιμοποιούν εκκλησιαστική ισχύ για να τα αποτρέψουν.Επιπλέον, οι δικαστές που δεν επιβάλουν αυτούς τους νόμους, συνεργώντας έτσι με τους δράστες, θα πληρώσουν πρόστιμο είκοσι χρυσών λιβρών και το διοικητικό τους προσωπικό ένα ανάλογο ποσό" (XVI.10.19)
Αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος - 415 μχ
"Αν δεν φύγουν οι ιερείς της δεισιδαιμονίας απ’ την Καρχηδόνα πριν τις Καλένδες του Νοεμβρίου και επιστρέψουν στις κοινότητές τους, διατάσσουμε ότι θα τιμωρηθούν όπως τους αξίζει. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι ιερείς σε όλη την Αφρική θα έχουν αντίστοιχη τιμωρία, εκτός αν αποχωρήσουν απ’ τις μητροπολιτικές πόλεις και επιστρέψουν στις κοινότητές τους.
Επίσης, σύμφωνα με τη νομοθεσία του Γρατιανού, που τώρα βρίσκεται μεταξύ των αγίων, απαιτούμε ότι σε όσα μέρη που είχε εκχωρήσει το λανθασμένο δόγμα των παλαιών με ιερές τελετές, θα περιέλθουν στην ιδιοκτησία του αυτοκρατορικού ταμείου. Απ’ τη στιγμή που απαγορεύθηκε να δίνονται δημόσια χρήματα στην χυδαία δεισιδαιμονία, τα οφέλη απ’ αυτά τα μέρη θα αφαιρεθούν απ’ τους παράνομους ιδιοκτήτες τους. Αν όμως η γενναιοδωρία παλαιών αυτοκρατόρων ή η Μεγαλειότητά μας επιθυμεί να παραχωρηθεί κάποιο μέρος απ’ αυτή την περιουσία σε κάποια άτομα, αυτή η περιουσία θα παραμείνει στην κυριότητά τους έπ' άπειρον.Ορίζουμε ότι ο νόμος αυτός ισχύει σε όλη την αυτοκρατορική επικράτεια και όχι μόνον στην Αφρική.
Επίσης επιθυμούμε, όπως έχουν εκφράσει πολλές φορές οι νόμοι, πως αν τέτοιου είδους περιουσία ανήκει στη σεβαστή Εκκλησία, αυτή θα μπορεί να διεκδικήσει την περιουσία αυτή για λογαριασμό της.Συνεπώς, όλα τα κτήματα που άνηκαν σε μια δεδομένη στιγμή στη δεισιδαιμονία, που δίκαια απαγορεύθηκε, και όλοι οι τόποι που προηγουμένως ανήκαν στους Φρεδιανούς ή στους Δενδροφόρους, ή σε άλλους που έχουν διάφορα ονόματα και ειδωλολατρικά επαγγέλματα, και που προορίζονταν για τις εορτές και τις δαπάνες τους, θα μπορούν τώρα να ενισχύσουν το εισόδημα του οίκου Μας, αφού η προαναφερθείσα εσφαλμένη πίστη καταργήθει.Ασφαλώς, αν κάτι έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ σε θυσίες και άρα έχει εξυπηρετήσει την εξαπάτηση ανθρώπων, θα απομακρυνθεί απ’ τα λουτρά και απ’ τα αγαπημένα μέρη όπου συχνάζει το κοινό, έτσι ώστε να μη δοθεί αφορμή για σφάλματα" (XVI.10.20)
Αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος προς Αυρηλιανό, Έπαρχο Πραιτορίου - 416 μχ
"Αυτά τα άτομα που έχουν μολυνθεί από την ψευδή πίστη των ειδωλολατρών ή έχουν συμμετάσχει στις εγκληματικές ειδωλολατρικές τελέσεις, δηλαδή οι εθνικοί, δεν θα γίνονται δεκτοί στην υπηρεσία
Μας και δεν θα τιμούνται με διοικητικά ή δικαστικά αξιώματα" (XVI.10.21)
Οι ίδιοι Αυτοκράτορες προς Ασκληπιοδότο, Έπαρχο Πραιτορίου, 423 μχ
"Οι νόμοι που έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα θα εξαλείψουν όσους ειδωλολάτρες υπάρχουν ακόμη, αν και πιστεύουμε ότι δεν έχει μείνει πια κανένας" (XVI.10.22)
Οι ίδιοι Αυτοκράτορες προς Ασκληπιόδοτο, 'Επαρχο Πραιτορίου - 423 μχ
"Προγραφή της περιουσίας και εξορία για όποιον συλληφθεί. Θα συγκρατηθούν όσοι ειδωλολάτρες συνεχίζουν με τις καταραμένες θυσίες σε δαίμονες, παρόλο που θα έπρεπε να τιμωρηθούν με την ποινή θανάτου" (XVI.10.23)
Αυτοκράτορες Θεοδόσιος και Βαλεντινιανός προς Ισίδωρο, 'Επαρχο
Πραιτορίου - 435 μχ
"Απαγορεύεται σε όλους να επιμένουν σε άθλιες ειδωλολατρικές απόψεις, να προσφέρουν καταραμένες θυσίες και να συμμετάσχουν σε άλλες καταδικασμένες, με παλαιότερες αποφάσεις, τελετές. Διατάσσουμε ότι όλα τα ιερά και οι ναοί τους, που βρίσκονται ακόμη άθικτα, θα καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και θα εξαγνιστούν με ύψωση εκκλησίας.Ας γνωρίσουν όλοι ότι αν, με αποδείξεις και ενώπιον ικανού δικαστή, εμφανιστεί ότι κάποιος έχει παραβιάσει το νόμο αυτό, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου" (XVI.10.25)
ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
Προς ειδωλολάτρας, ή τελούντες θυσίες εις ναούς
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος Α’ προς Ταύρο, Έπαρχο Πραιτορίου - 354 μχ
"Είναι απαίτησή μας να κλείσουν όλοι οι ναοί των πόλεων και επαρχιών στην οικουμένη, καθώς και να απαγορευθεί η είσοδος σ’ αυτούς, για να μη διαπραχθεί έγκλημα. Θέλουμε επίσης να απέχουν όλοι απ’ τις θυσίες. Διότι, αν κάποιος με κάποια δύναμη παραβεί το νόμο, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Αν οι διοικητές των επαρχιών αμελήσουν να τιμωρήσουν τέτοια αδικήματα, θα τιμωρηθούν με προγραφή και αντίστοιχη τιμωρία" 11.1
Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Απολλόδωρο, Ανθύπατο Αφρικής - 399 μχ
"Oπως καταργήθηκαν με ισχύοντα νόμο οι βέβηλες τελετουργίες, έτσι δεν επιθυμούμε να απαγορευθούν οι συγκεντρώσεις στις πόλεις και η κοινή διασκέδαση. Επιτρέπουμε στο λαό να επιδοθεί σε απολαύσεις, σύμφωνα με τα παλαιά έθιμα, χωρίς όμως καμία θυσία ή καταραμένη δεισιδαιμονία. Επιτρέπουμε ακόμη και η συμμετοχή σε εορταστικά δείπνα, αν το απαιτήσει ο δήμος με ψήφο" (11.4.)
Αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος προς Δήμο Καρχηδονίων - 415 μχ
"Διατάσσουμε να προσαρτηθούν στο αυτοκρατορικό ταμείο όσοι τόποι υπάγονταν προηγουμένως στο θρησκευτικό σφάλμα των παλαιών. Αυτά όμως που σε οποιοδήποτε μέρος είχαν περιέλθει σε κάποια πρόσωπα, είτε ως δωρεά προηγουμένων ηγεμόνων είτε ως δική μας παραχώρηση, θα παραμείνουν ως μέρος της δικής τους περιουσίας έπ’ άπειρον. Αυτά βεβαίως που με πολλά διατάγματα έχουμε χαρίσει στη σεβαστή Εκκλησία, αυτοδικαίως θα τα διεκδικεί αυτή" (11.5)
Αυτοκράτορες Βαλεντινιανός και Μαρκιανός προς Παλλάδιο, Έπαρχο Πραιτορίου- 451 μχ
"Κανείς δεν θα τιμήσει και δεν θα λατρέψει σε ναούς, οι οποίοι έχουν ήδη κλείσει.
Από τώρα και στο εξής δεν θα αποδίδονται οι τιμές που αποδίδονταν προηγουμένως σε ανόσια και μιαρά αγάλματα.Δεν θα στολίζονται με στεφάνια οι ανόσιοι ναοί, δεν θα ανάβονται ανόσιες φωτιές, δεν θα καίγονται θυμιάματα, δεν θα σφαγιάζονται θύματα, ούτε θα βρέχονται τα πάτερα με κρασιά για να διαπράττονται την ιεροσυλία αυτής της θρησκείας.
Επίσης όποιος τελέσει θυσία, ενάντια στους αυτοκρατορικούς νόμους Μας και τις απαγορεύσεις των ιεροτάτων παλαιών διαταγμάτων, και κατηγορηθεί δημοσίως και μπροστά σε δικαστή ότι έχει διαπράξει τέτοια εγκλήματα, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου και προγραφή της περιουσίας του.Ας γνωρίσουν οι αξιωματούχοι ότι θα έχουν την ίδια ποινή με αυτούς που θυσιάζουν, αν εξακολουθούν να εορτάζουν παράνομες θυσίες που καταδικάζονται ρητώς.
Διότι, αν κάποιος αξιωματούχος αποκαλυφθεί ότι έχει διαπράξει τέτοιο έγκλημα, θα υποχρεωθεί να πληρώσει ο ίδιος στο αυτοκρατορικό ταμείο πενήντα χρυσές λίβρες και πενήντα λίβρες τα μέλη της ακολουθίας του" (11.7)
Αυτοκράτορες Λέων και Ανθέμιος Σεβαστοί προς Διόσκωρο Έπαρχο
Πραιτορίου - 472 μχ
"Δεν θα τολμήσει κανείς να πράξει αυτά που απαγορεύθηκαν σ’ αυτούς που επιμένουν στις ειδωλολατρικές δεισιδαιμονίες, οι οποίοι γνωρίζουν ότι οι πράξεις τους είναι δημόσιο έγκλημα.Θέλουμε αυτές οι τελετές να σταματήσουν εντελώς και αν σε κάποιο λιβάδι ή σπίτι γίνει μια τέτοια τελετή, εν γνώσει του ιδιοκτήτη, αυτό το λιβάδι ή σπίτι θα προσαρτηθεί στο ταμείο της Εκκλησίας.Αυτός που εν γνώσει του έδωσε τη συγκατάθεσή του να μιανθεί ο τόπος του με τέτοιο έγκλημα, αν έχει κάποιο πολιτικό ή στρατιωτικό αξίωμα, θα αποπεμφθεί απ’ το αξίωμά του και θα χάσει την περιουσία του, επίσης θα βασανιστεί με μεταλλικά εργαλεία, σύμφωνα με το δημόσιο και ιδιωτικό δίκαιο, και θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία" (11.8)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)