O Άρης Τερζόπουλος γράφει για τον Πέτρο Κωστόπουλο Σε ένα εκτενές άρθρο με τίτλο "Η άνοδος και η πτώση του Π.Κ." Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο klik.gr Ο γνωστός εκδότης Άρης Τερζόπουλος σε άρθρο του με τον τίτλο «Η Άνοδος και η Πτώση του Πέτρου Κωστόπουλου» κάνει μια αναδρομή στην συνεργασία τους και στην κοινή τους πορεία στα πρώτα χρόνια του περιοδικού Κλικ. «Ένας πασίγνωστος εκδότης και η εκδοτική του εταιρεία, γίνονται ένα ακόμη από τα θύματα της οικονομικής κρίσης που έπληξε βάναυσα τα Μέσα Ενημέρωσης. Εκείνο το απόγευμα, προς το τέλος Ιουνίου του 1987 ο Πέτρος Κωστόπουλος, μπήκε στο γραφείο μου, κρατώντας ένα χαρτί στα χέρια του, με ύφος στενοχωρημένο και συνοφρυωμένος, για να με βρει και μένα να κάθομαι με το ίδιο ύφος και κρατώντας ένα αντίτυπο από το ίδιο κομμάτι χαρτί. Ήταν το δελτίο με τα στοιχεία κυκλοφορίας του τρίτου τεύχους του Κλικ, που το πρώτο του τεύχος είχε κυκλοφορήσει τον Απρίλιο του '87 και τα στοιχεία δεν ήταν καθόλου καλά. Το πρώτο τεύχος είχε πιάσει κυκλοφορία 14.000 φύλλα , το δεύτερο 12.000 και το τρίτο 11.000. Ήρθε και κάθισε δίπλα μου και είχαμε και οι δυο ένα ύφος σαν κλαμένα κάτι. «Τι κάνουμε αφεντικό»; με ρώτησε. Έτσι με αποκαλούσε. Ή Αφεντικό ή Αρούλη. «Ξέρω 'γω» του απάντησα. «Ρε συ» μου είπε «σκέψου το και αν θέλεις να το κλείσουμε, το κλείνουμε. Δεν θέλω να σε βάλω και σε περιπέτειες». «Ξέρω ρε»του είπα «μην έχεις τέτοιε σκέψεις. Δεν περίμενα να πέσουμε κι άλλο να πάρει η ευχή». Καθίσαμε για λίγο αμίλητοι. Το είχαμε ήδη αγαπήσει και οι δυο αυτό το περιοδικό και ξέραμε ότι αν δεν πετύχαινε θα φταίγαμε μόνο εμείς. Η εποχή ήταν έτοιμη. Αλλά ήμασταν στριμωγμένοι. Είχα μόνο 20 εκατομμύρια δραχμές στη διάθεσή μου και τα δέκα ή και περισσότερα είχαν ήδη φύγει. Και με τις εκδόσεις μερικές φορές αν δεν σταματήσεις έγκαιρα, το πράγμα δεν μαζεύεται.. Κάτσαμε για λίγη ώρα ακόμη έτσι. «Κοίτα» του είπα «πάμε λίγο σπίτια μας να ξεκουραστούμε και να χωνέψουμε την κρυάδα και βρισκόμαστε το βραδάκι στο γυμναστήριο και βλέπουμε τι κάνουμε». Με το Πέτρο είχαμε γνωριστεί μόλις το προηγούμενο καλοκαίρι το '86. Εκείνος δούλευε στο Υπουργείο Νέας Γενιάς που στα μέσα του καλοκαιριού είχε διοργανώσει με την Γυναίκα, μια μεγάλη και πετυχημένη επίδειξη μόδας με νέους Έλληνες σχεδιαστές, που είχε σημειώσει και μεγάλη επιτυχία. Δεν είχαμε γνωριστεί, ούτε πριν ούτε στη διάρκεια της επίδειξης, αλλά βρεθήκαμε λίγες μέρες αργότερα , στο σπίτι μου στη Μύκονο. Είχαμε περάσει πολύ ωραία στη Μύκονο και κυρίως με πολλή κουβέντα, που ήταν και το πράγμα που κυρίως μου έλειπε, όποτε πήγαινα στη Μύκονο. Επιτέλους είχα βρει κάποιον άνθρωπο να κουβεντιάζω. Η κουβέντα συνεχίστηκε και όταν γυρίσαμε στην Αθήνα και έτσι όπως συμβαίνει πολλές φορές χωρίς να το καταλάβουμε γίναμε κολλητοί φίλοι. Πολλές φορές διαφωνούσαμε και μαλώναμε-φιλικά εννοείται-πάνω στην εξέλιξη της κουβέντας, αυτό το στοιχείο που την κάνει πιο ενδιαφέρουσα, όταν έχεις δίπλα σου έναν καλό συζητητή. Δεν ήξερε τι ακριβώς θα έκανε στο μέλλον, αλλά ο κόσμος της πολιτικής του προκαλούσε μάλλον απέχθεια, παρ' όλο που αγαπούσε πολύ την ίδια την πολιτική. Μερικές φορές σκεφτόταν να φύγει στο εξωτερικό, στις Βρυξέλες, ή στη Νέα Υόρκη ή όπου αλλού τύχαινε. Ένα βράδυ ήρθε στο σπίτι μου στο Ψυχικό που έμενα τότε και μόλις μπήκε μέσα μου είπε «παραιτήθηκα». «Προσλαμβάνεσαι» του είπα εγώ χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν ήξερα για ποιο πράγμα ακριβώς τον προσλάμβανα, αλλά ήμουν σίγουρος, ότι μ' έναν άνθρωπο που κουβεντιάζαμε τόσα ενδιαφέροντα πράγματα, κάτι καλό θα έβγαινε. Στην αρχή κάναμε τη σκέψη να δουλέψει στο διαφημιστικό τμήμα της Γυναίκας, αλλά ένα βράδυ εκεί που καθόμασταν του είπα ότι σκεφτόμουν να βγάλω ένα περιοδικό σε πολύ μικρό σχήμα με τον Κρίτωνα Τζώρτζο. «Κάνεις λάθος» μου είπε «να βγάλεις ένα περιοδικό σαν κι αυτό» και μου έδειξε ένα τεύχος του γαλλικού περιοδικού Αctuel, που δεν το είχα υπ' όψη μου. «Να κοίτα, έτσι με ωραίες μεγάλες φωτογραφίες και με άλλου είδους θέματα». Κάθισα λίγο και κοίταξα το Actuel. «Έχεις δίκιο» του είπα μετά από πέντε λεπτά «κάτι τέτοιο θα βγάλω και θα αναλάβεις διευθυντής». Δεν ήξερα καν αν ήξερε να γράφει, αλλά αφού ήξερε να μιλάει γιατί να μην μπορεί και να γράφει. Κάπως έτσι έπαιρνα τις αποφάσεις μου στα περιοδικά. Ούτε μπίζνες πλαν, ούτε μελέτες αγοράς, ούτε τίποτα. Το μόνο που μου έλεγε κάτι ήταν πάντα οι ιδέες. «Και πώς να το βγάλουμε»; μου είπε. «Ξέρω γω»; του είπα «δεν αρχίζουμε να λέμε ότι μας έρθει στο κεφάλι». Και αρχίσαμε να αραδιάζουμε πράγματι όποιον τίτλο μας ερχόταν στο κεφάλι. «Πώς σου φαίνεται το Κλικ;», μου είπε κάποια στιγμή. «Τέλειο» του είπα χωρίς δεύτερη σκέψη «αυτό είναι. Θα το βγάλουμε Κλικ». Και κάπως έτσι εκείνο το βράδυ γεννήθηκε το Κλικ. Τους επόμενους τέσσερις πέντε μήνες, τους περάσαμε, κάνοντας βόλτες με τα πόδια μέσα στη νύχτα, πάνω κάτω στη Φιλοθέη και στο Ψυχικό, συζητώντας για το Κλικ. Από τότε ξέραμε και οι δυο, έχοντας μελετήσει καλά την εποχή που ερχόταν, ότι αν το Κλικ δεν πετύχαινε το λάθος θα ήταν μόνο δικό μας. Καλά όλα αυτά, αλλά να που τρεις μόνο μήνες μετά το ξεκίνημά μας βρισκόμασταν σε οριακή κατάσταση. Γύρισα κάποια ώρα μετά το μεσημέρι στο σπίτι για να σκεφτώ τι θα έκανα. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και άρχισα να βάζω τα νούμερα στο μυαλό μου, να δω πόσο θα αντέχαμε και τι θα μπορούσε να γίνει. Τίποτα. Αντί για τα νούμερα ερχόταν στο μυαλό μου η εικόνα ενός θηρίου. Προσπαθούσα να σκεφτώ λογικά και επιχειρηματικά. Πάλι τίποτα. Το μυαλό μου, μου απαντούσε με την εικόνα του θηρίου. Όλο το απόγευμα, δυο τρεις ώρες που κάθισα ξαπλωμένος, το μόνο που σχημάτιζε το μυαλό μου ήταν η εικόνα αυτού του θηρίου. Όταν άρχισε να σουρουπώνει, κατά τις οκτώ, με το μυαλό τελείως καθαρό, ξεκίνησα για το γυμναστήριο. Ο Πέτρος ήταν εκεί και με περίμενε. Δεν χρειάστηκαν παρά μόνο δυο κουβέντες. «Πέτρο» του είπα, «το Κλικ είναι ένα θηρίο. Θα συνεχίσουμε και όπου βγει». Και έτσι το Κλικ συνέχισε. Για το τέταρτο τεύχος, εκτός από τα άλλα θέματα, ο Πέτρος είχε ετοιμάσει και ένα μεγάλο και πολύ εμπεριστατωμένο αφιέρωμα για το Έητζ. Ένα χρόνο μετά το θάνατο του Μπίλλυ Μπο από την φοβερή ασθένεια, το Έητζ είχε γίνει ο τρόμος της εποχής. Είχε όμως και μια συμπληρωματική ιδέα. Να βάζαμε για δώρο στο περιοδικό και ένα...προφυλακτικό. Για την εποχή εκείνη που ακόμη διατηρούσε πολλά συντηρητικά ταμπού, το προφυλακτικό για δώρο, ήταν πολύ πέρα από τα δεδομένα. Ήταν σχεδόν «απαγορευμένο». Σαν εκδότης του περιοδικού έπρεπε να πάρω μιαν απόφαση. «Προχώρα», είπα στον Πέτρο «μην το φοβάσαι, καλό θα κάνουμε. Σ' αυτό το θέμα δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από ταμπού που σκοτώνουν». Κι έτσι το τέταρτο Κλικ κυκλοφόρησε με δώρο το προφυλακτικό. Αυτό ήταν. Το προφυλακτικό έσκασε σαν βόμβα στην αγορά και το Κλικ μετετράπη σ' αυτό που στα αγγλικά θα το λέγαμε "overnight success" – επιτυχία μέσα σε μια νύχτα. Στην ιστορία του περιοδικού Τύπου δεν υπάρχει άλλη περίπτωση, που ένα τόσο φτηνό δώρο να φέρει τέτοια αποτελέσματα. Και χάραξε και τη μοίρα του Κλικ. Από εκεί και πέρα το Κλικ συνέχισε να ανεβαίνει σε κάθε τεύχος μέχρι που ύστερα από δυο χρόνια πλησίασε τα 150.000 φύλλα! Ένα χρόνο μετά, το Κλικ FM ήρθε να συμπληρώσει ακουστικά και μουσικά το περιοδικό. Και μετά ακολούθησαν κι άλλα. Και έτσι ο κόσμος σ' όλη την Ελλάδα άρχισε να μαθαίνει τον Πέτρο Κωστόπουλο. Η συνεργασία με τον Πέτρο Κωστόπουλο κράτησε εφτά χρόνια. Εφτά πολύ δυναμικά χρόνια, μια και ο χώρος που φτιάχναμε τα περιοδικά έμοιαζε περισσότερο με πάρτι παρά με γραφεία περιοδικού. Ήταν λαμπερά χρόνια, γιατί η επιτυχία μοιάζει σαν να λάμπει και μέσα από Κλικ και όλα τα άλλα αναδείχτηκαν και τα περισσότερα ταλέντα του χώρου. Αλλά δύσκολα θα βρισκόντουσαν και δυο άνθρωποι, τόσο διαφορετικοί, που να συνεργαστούν και να συνυπάρξουν ως φίλοι, όσο εγώ και ο Πέτρος. Αν και σε πολλά θέματα οι απόψεις μας ήταν κοντά, σαν χαρακτήρες ήμασταν τελείως διαφορετικοί, χωρίς καλύτερο ή χειρότερο. Απλά διαφορετικοί. Και υποθέτω ότι αυτή ακριβώς η διαφορά μας, ήταν που έβγαζε μια συνολική συνισταμένη, που κατέληγε σ' ένα επιτυχημένο επαγγελματικό αποτέλεσμα. Πολλές φορές, όπως συμβαίνει με τους φίλους, ψυχαναλύαμε ο ένας τον άλλον. Μου έλεγε εκείνος για τα δικά μου κουσούρια και του έλεγα και εγώ για τα δικά του. Και είχαμε κάνει άπειρες τέτοιες συζητήσεις. Και θυμάμαι ότι πάρα πολλές του είχα πει πόσο με μπέρδευε η προσωπικότητά του, που μ' έκανε να νομίζω, πως μέσα του κατοικούσαν δυο διαφορετικοί άνθρωποι: Ένας πολύ θετικός πολύ σωστός και προσωπικά και κοινωνικά και ένας άλλος τελείως το αντίθετο. Ντόκτορ Τζέκυλ και Μίστερ Χάϋντ. Και αντίστοιχη ήταν και η αντίδραση που προξενούσε και ακόμη προξενεί στο κοινό. Μέσα από τα γραπτά του, τις ραδιοφωνικές εκπομπές και τηλεοπτικές εμφανίσεις, φτιαχνόταν ένα κοινό, από το οποίο άλλοι τον θαύμαζαν και άλλοι τον αντιπαθούσαν ή και τον μισούσαν ακόμη. Συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους να προκαλούν αντιφατικά συναισθήματα, είτε είναι δημόσια πρόσωπα είτε όχι. Με το Πέτρο, όλα αυτά ήταν πολύ έντονα. Υπάρχει όμως κάτι πολύ πιο βασικό στη σχέση μου με τον Πέτρο Κωστόπουλο, που υπερκαλύπτει όλα τα άλλα και που θα ισχύει ότι και να γίνει. Υπήρξαμε μοιραία πρόσωπα ο ένας για την ζωή του άλλου. Αν εξαιρέσουμε τις οικογένειές μας, αυτές από τις οποίες προήλθαμε κι αυτές που φτιάξαμε, που είναι έτσι κι αλλιώς μοιραίες, δεν υπάρχει άλλο πρόσωπο και στη δική του και στη δική μου ζωή, που να έπαιξε τέτοιο ρόλο στη ζωή του καθ' ενός και προσωπικά και επαγγελματικά. Αν δεν είχαμε συναντηθεί, άλλη θα είχε υπάρξει η ζωή μου και άλλη θα είχε υπάρξει η δική του ζωή. Είτε φίλοι, είτε εχθροί, η συνάντησή μας ήταν γραμμένη από τη Μοίρα. Και μέσα σ' αυτή τη Μοίρα ήταν προφανώς γραμμένος και ο χωρισμός. Το τέλος της συνεργασίας με τον Πέτρο Κωστόπουλο, ήρθε στις αρχές του φθινόπωρου του1995. Ήταν και τα επαγγελματικά στη μέση, και πολλά άλλα προσωπικά, αλλά υποθέτω το ότι περισσότερο απ' όλα, ήταν ότι και σ' αυτό είχε έρθει η ώρα της ίδιας Μοίρας. Έτσι επρόκειτο να γίνει κι έτσι έγινε. Και πολλές φορές στα χρόνια που ακολούθησαν, έχει τύχει να αναρωτηθώ αν αυτή ήταν η καλύτερη απόφαση και για τους δυο μας, αλλά φυσικά σ' αυτό δεν υπάρχει απάντηση. Για τον ίδιο πάντα τουλάχιστον αρχικά, έμοιαζε να είναι ο καλύτερος δρόμος. Με δυο καινούργιους συνεταίρους, τον Πάνο Μαρινόπουλο και τον Δάκη Ιωάννου, η ΙΜΑΚΟ, η εταιρεία που έφτιαξαν ξεκίνησε δυναμικά την παρουσία της, αφού μάλιστα σ' αυτήν είχαν προσχωρήσει και όλα σχεδόν τα στελέχη του Κλικ. Η εταιρεία προχώρησε δυναμικά και μέσα σε λίγα χρόνια διέθετε ένα μικρό στόλο περιοδικών και ραδιοφωνικών σταθμών. Όλα έμοιαζαν ρόδινα για τον Πέτρο Κωστόπουλο. Όντας απ' έξω δεν μπορώ να γνωρίζω τι ήταν αυτό που οδήγησε τον Πέτρο και την εταιρεία του στην πτώση. Δεν ξέρω ούτε τι μισθούς έδινε, ούτε τι διαχείριση έκανε. Ένα εμφανές λάθος, ήταν ο τρόπος που διαχειρίστηκε τα λεφτά που πήρε η εταιρεία από το Χρηματιστήριο, περίπου 4 δις δραχμές, στις αρχές του 2000 και τα οποία εξανεμίστηκαν πολύ γρήγορα σε λάθος επενδύσεις, όπως συνέβη τότε με πολλές εκδοτικές εταιρείες, που μέσα στον ενθουσιασμό της στιγμής πήραν λάθος αποφάσεις. Πολλοί δεν κατάλαβαν ότι η κρίση στο Τύπο, αλλά και στην υπόλοιπη πραγματική οικονομία, ξεκίνησε ακριβώς τότε, την Άνοιξη του 2000, όταν η πτώση του Χρηματιστηρίου, εκτός από το ότι κατέστρεψε πάρα πολύ κόσμο και μόνο λίγοι κέρδισαν δυσανάλογα μεγάλα ποσά, άρχισε για πρώτη φορά να αποστερεί από την αγορά το χρήμα που κυκλοφορούσε. Ήταν από τότε που η κατανάλωση άρχισε να πέφτει και από τότε που ο αριθμός των σφραγισμένων επιταγών άρχισε να αυξάνεται γεωμετρικά. Αν δει κανείς τις σφραγισμένες επιταγές από το 2000 θα καταλάβει και πως φτάσαμε στα 2 δις ευρώ σφραγισμένων επιταγών το 2007 και σ' αυτό περίπου το ποσό κυμαίνονται κάθε χρόνο από τότε. Η επιφάνεια ήταν ακόμη λαμπερή, αλλά από κάτω το έδαφος είχε αρχίσει να σαπίζει.. Ήταν το 2003 όταν κατάλαβα για πρώτη φορά, ότι ο περιοδικός Τύπος ήταν καταδικασμένος και το 2008, όταν ξεκίνησα πάλι αυτή την ηλεκτρονική έκδοση του Κλικ, σ' ένα άρθρο που είχα γράψει τότε, είχα γράψει ότι μέσα στα επόμενα δέκα με είκοσι χρόνια ο γραπτός λόγος, περιοδικά και εφημερίδες επρόκειτο να εξαφανιστούν, κυρίως εξ αιτίας του ίντερνετ. Οι περισσότεροι, ή μάλλον όλοι οι εκδότες παρ' όλο που οι υποχρεώσεις των επιχειρήσεών τους είχαν αρχίσει να αυξάνονται δραματικά, συνέχιζαν σαν να επρόκειτο για μια περαστική μπόρα. Τα προβλήματα είχαν αρχίσει να αυξάνονται και στην ΙΜΑΚΟ και ο Κωστόπουλος θα έπρεπε να είχε αντιληφθεί, ότι από τότε κάτι δεν πήγαινε καλά. Αλλά από την άλλη ήταν και μια εποχή που κάμποσοι εφοπλιστές, με ατέλειωτη ρευστότητα, έμπαιναν στην αγορά και αγόραζαν ότι να 'ναι. Μέσα σ' αυτά η αγορά του Τύπου έμοιαζε να ενδιαφέρει κάποιους έντονα και τότε ήταν και η τελευταία για τους παλιότερους εκδότες να ξεφύγουν από τη θηλιά που είχε αρχίσει να σφίγγει. Ελάχιστοι εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία. Οι περισσότεροι δεν ήθελαν να αποχωριστούν τα «βασίλειά» τους. Ο Πέτρος Κωστόπουλος είχε κι αυτός την δική του ευκαιρία, αλλά την αρνήθηκε. Στο ίδιο διάστημα η επιχείρησή του είχε αρχίσει να μπαίνει για τα καλά στο κόκκινο. Και τότε μέσα σ' όλα αυτά ήρθε και η κρίση, το Μνημόνιο και όσα ακολούθησαν. Για την πραγματική οικονομία η κρίση δεν ήταν το κερασάκι πάνω στην τούρτα, αλλά η τούρτα πάνω στο κερασάκι. Στη Μέσα Ενημέρωσης η κρίση έπεσε με σφοδρότητα ανεμοστρόβιλου. Για να επιζήσεις πια χρειαζόσουν άλλα πράγματα. Δεν ήταν ούτε ζήτημα εκδοτικών ικανοτήτων, αλλαγών στην ύλη, ή ότι άλλο θα μπορούσε να κάνει κανείς σε μια περίοδο κανονικής κρίσης. Όταν τα διαφημιστικά και άλλα έσοδα μειώνονται μονομιάς κατά 60%, ούτε οι μειώσεις προσωπικού και αποδοχών σε σώζουν, ούτε τίποτα άλλο. Για να επιζήσεις πια έπρεπε να διαθέτεις κάπου μια μηχανή που να κόβει χρήμα. Και μάλλον φαίνεται πως κάποιοι διαθέτουν παραλλαγές τέτοιων μηχανημάτων, αλλιώς δεν εξηγείται το πώς επιζούν ακόμη. Παρ' όλο που έχουμε κάποια χρόνια να μιλήσουμε, από τότε που κάποιο πρωί είχαμε συναντηθεί στο σπίτι του στη Φιλοθέη, μπορώ να περιγράψω αυτά που πρέπει να έζησε ο Πέτρος Κωστόπουλος, από τότε που άρχισε η κρίση μέχρι το τέλος. Όταν έχεις ζήσει πολλά χρόνια μέσα στην επιτυχία και ιδίως όταν η επιχειρηματική σου ζωή, μοιάζει με μια σειρά από κερδισμένες μάχες, τότε κατ' αρχάς σου γεννιέται όχι η εντύπωση, αλλά η πεποίθηση πως είσαι αήττητος. Ότι τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σε ρίξει κάτω. Ο κίνδυνος εμφανίζεται, αλλά μέσα σου είσαι σίγουρος, ότι άντε το πολύ το στράτευμα να υποστεί κάποιες απώλειες, αλλά και αυτή η μάχη, αλλά κυρίως ο πόλεμος θα κερδηθεί. Ο κίνδυνος μπορεί να πλησιάζει, αλλά έχεις ακόμη πολλά βέλη στη φαρέτρα. Και κυρίως, είσαι σίγουρος ότι αποκλείεται να χάσεις. Η ήττα είναι για τους άλλους όχι για σένα. Σχεδιάζεις λοιπόν τις κινήσεις σου και αρχίζεις τους ελιγμούς σου. Η μάχη έχει αρχίσει. Και ξαφνικά κάποιος ελιγμός που σε είχε βγάλει από τα ζόρικα τόσες φορές, αυτή τη φορά δεν αποδίδει. Κάνεις και τον άλλο ελιγμό, αλλά ούτε κι αυτός πιάνει. Και τρως την πρώτη λαβωματιά. Και το πρώτο αίμα αρχίζει να στάζει. Δεν πειράζει λες, μια πληγή είναι, θα κλείσει και μετά θα αντεπιτεθώ από την άλλη μεριά και στο κάτω κάτω υπάρχουν ακόμη τόσες πόρτες ανοιχτές για μένα, θα χτυπήσω την πρώτη θα μπω και όλα θα είναι όπως πριν κι ακόμη καλύτερα. Ξεχνάς κάτι όμως. Το αίμα που έσταξε. Αυτό το πρώτο αίμα έχει μεγάλη σημασία. Είναι ο νόμος της ζούγκλας και της θάλασσας. Το μυρίζουν τα' αγρίμια από χιλιόμετρα μακριά, το μυρίζει κι λευκός καρχαρίας που ζει στα βαθιά και η μύτη τους γυρίζει προς τα σένα. Έχουν μυριστεί το θήραμα, αλλά είναι ακόμη μακριά. Και τότε σαν από το πουθενά έρχεται και η δεύτερη λαβωματιά και το αίμα αρχίζει τώρα να τρέχει περισσότερο. Είναι η ώρα για τις ύαινες και τα όρνια. Και οι ύαινες και τα όρνια καταλαβαίνουν με την πρώτη ματιά, ποιο θήραμα βαδίζει προς το θάνατο και ποιο όχι. Και απλώς περιμένουν. Και τότε φίλε μου γίνεται κάτι τρομακτικό. Γύρω σου στήνεται ένας αόρατος νεκρικός χορός. Που δεν αποτελείται μόνο από τους εχθρούς, από αυτούς που θέλουν να σε φάνε ζωντανό, αλλά και από τους φίλους σου. Σ' έχουν βάλει στην σέντρα, σ' έχουν τοποθετήσει στο κέντρο της αιματοβαμμένης αρένας και το πλήθος αρχίζει να μαζεύεται στις εξέδρες. Και νοιώθει ανείπωτη χαρά αυτό το πλήθος, είτε η ψυχή τους είναι καλή, είτε όχι. Νοιώθουν χαρά και αγαλλίαση, γιατί κι αυτή τη φορά, κάποιος άλλος είναι το θύμα και όχι οι ίδιοι. Γιατί έτσι είναι φτιαγμένη η ανθρώπινη φύση και αυτός ο κόσμος. Και δεν έχει σημασία αν η πτώση οφείλεται σε θανάσιμη ασθένεια ή στο ότι χάνεις το βασίλειό σου. Κι ας λένε λόγια λύπης ή παρηγοριάς, στο βάθος χαίρονται, απλώς γιατί δεν είναι και ετούτη τη φορά το θύμα, αλλά κάποιος άλλος. Και εσύ εξακολουθείς να παλεύεις και να ελπίζεις ότι θα την σώσεις και αυτήν την παρτίδα. Και εξακολουθείς να βγαίνεις με τους φίλους ή να συναντάς εκείνους που θα μπορούσαν να σε σώσουν. Αλλά δεν το κάνουν. Αρκούνται σε ευχές και στο ότι τουλάχιστον έχεις την υγειά σου. Και καταλαβαίνεις σιγά σιγά πως όλα αυτά είναι κούφια λόγια. Ίσως κάποιος σου δώσει κάποια μικρή βοήθεια, αλλά είναι σταγόνα στον ωκεανό. Δεν φτάνει, τίποτα δεν φτάνει πια. Και κάποια στιγμή έρχεται η ώρα της αλήθειας. Η στιγμή που συνειδητοποιείς, ότι το παιχνίδι είναι χαμένο οριστικά, ότι όλες οι πρώην ανοιχτές πόρτες είναι τώρα κλειστές. Και δεν υπάρχει καν ούτε έξοδος διαφυγής. Και τότε η αδρεναλίνη αρχίζει να ξεχύνεται σαν ποτάμι στο μυαλό και στο σώμα καθώς για πρώτη φορά αντικρίζει κατάματα τον θανάσιμο εχθρό. Και δεν έχεις τι να την κάνεις, γιατί πια ούτε να παλέψεις μπορείς, ούτε να τρέξεις προς την σωτηρία. Και η αδρεναλίνη παγιδευμένη στο σώμα σου χτυπάει τώρα εσένα και κάνει τα γόνατά σου να λυγίζουν και τον κόσμο που κάποτε ήταν τόσο λαμπερός τώρα έχει ένα σκούρο καφετί χρώμα. Και τώρα το μόνο που απομένει είναι μόνο κάποιος χρόνος μέχρι να γραφτούν οι τίτλοι του τέλους είτε από μόνοι τους, είτε να τους γράψεις εσύ με τον τρόπο που θα διαλέξεις. Ο Πέτρος Κωστόπουλος έγραψε μόνος του τους τίτλους του τέλους, σ' έναν «απολογισμό» της πτώσης του και σε κάποιες συνεντεύξεις που έδωσε τις επόμενες μέρες, αφηγούμενος το πώς βίωσε ο ίδιος την πτώση του και από οικονομική και από ψυχολογική άποψη, εκφράζοντας και την πικρία για όσους στράφηκαν εναντίον του και τις ευχαριστίες για την γυναίκα του που στάθηκε δίπλα του σ' αυτή τη δύσκολη περίοδο. Απαντάει και σ' εκείνους που του καταλογίζουν σχέσεις διαπλοκής και ότι έχει καταθέσεις στο εξωτερικό προκαλώντας τους να ψάξουν τους λογαριασμούς του. Λέει ακόμη ότι αισθάνεται περήφανος που χρειάστηκε να εκποιήσει όλη την περιουσία του, σπίτια και καταθέσεις, για να μπορέσει να εξοφλήσει, όσο μέρος των χρεών του μπόρεσε και ότι από δω και πέρα θα κάνει ότι μπορεί για να μπορέσει κάποια στιγμή να επιστρέψει.. Σε διάφορα μπλογκς διάβασα διάφορα σχόλια, όχι και τόσο επαινετικά για τον ίδιο και φαίνεται ότι πολλοί χάρηκαν για την πτώση. Αλλά όπως και να το κάνουμε, είτε συμπαθείς είτε αντιπαθείς κάποιον, η πτώση είναι μια από τις πιο σκληρές εμπειρίες της ζωής. Αν μάλιστα πρόκειται για επιχείρηση δεν είναι σκληρή μόνο για τον πρωταγωνιστή, αλλά και για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, που χάνουν τη δουλειά τους σε τέτοια εποχή κρίσης. Το μόνο που θα είχα να τον προτρέψω, μια και κάποια από τα πρόσωπα που δούλευαν γι αυτόν, κάποτε δούλευαν για μένα, είναι αν μπορεί να μην αφήσει να πέσουν στην άβυσσο, κάνα δυο άτομα, οι πιο πιστοί του συνεργάτες, που έμειναν κοντά του μέχρι το τέλος. Και τώρα τι γίνεται; Εξαρτάται. Η πτώση είναι μια σκληρή εμπειρία, αλλά μερικές φορές η περίοδος μετά την πτώση είναι ακόμη πιο σκληρή. Εξαρτάται από το τι χρέη έχουν απομείνει και σε ποιους, από τα δικαστήρια αν υπάρξουν τέτοιες εξελίξεις, μια περίοδος στην διάρκεια της οποίας, άλλοι αποφασίζουν για τη μοίρα σου. Όσο για το αν θα μπορέσει να επανέλθει, ποιος μπορεί να το ξέρει. Κάποτε κάποιος που εργαζόταν για μένα με είχε ρωτήσει, αν ξέρω ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας στη ζωή. «Η Τύχη» του είχα απαντήσει «μόνο η Τύχη». Κάνουμε πράγματα στη ζωή μας, δουλεύουμε, κάνουμε οικογένειες ή όχι και πολύ συχνά νομίζουμε ότι κρατάμε τη τύχη και τη Μοίρα μας στα χέρια μας. Αλλά αυτό δεν ισχύει. Όλοι μας, ισχυροί ή αδύναμοι δεν ήμαστε παρά καρυδότσουφλα στο μεγάλο ποτάμι της ζωής, που άλλοτε μας πετάει πάνω στο αφρό και άλλοτε μας ρίχνει πάνω στα βράχια. Δεν ορίζουμε τίποτα. Όλα γίνονται γιατί έτσι επρόκειτο να γίνουν και αυτό είναι προδιαγεγραμμένο όχι από τότε που γεννηθήκαμε, αλλά από τότε που γεννήθηκε το Σύμπαν. Και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να παίξουμε το ρόλο στο σενάριο που έχει γραφτεί για τη ζωή μας. Δεν είμαστε παρά μόνο Σκόνη στον Άνεμο. Dust in the Wind...»

ΥΠΠΟ και Ιόλας

Hλιάνα Φωκιανάκη Mια ακόμα βιογραφία του μεγάλου συλλέκτη και γκαλερίστα που έφερε την Ελλάδα στο προσκήνιο βγαίνει με την επέτειο των γεννεθλίων του Αλέξανδρου Ιόλα που ήταν πριν λίγες ημέρες. Η ελληνική κυβέρνηση ίσως ήρθε η ώρα να ασχοληθεί με την προσωπικότητα αυτή έστω και καθυστερημένα, είκοσι χρόνια μετά. Ο Αλέξανδρος Ιόλας, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Κουτσούδης, γιος έμπορου βαμβακιού από τη Χίο, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το Μάρτιο του 1908. Νονός του γίνεται ο Κων/νος Τσαλδάρης. Μια παράσταση της Κοτοπούλη τον επηρέασε θετικά για την Ελλάδα, την οποία αποφασίζει να επισκεφτεί. Γνωρίζει τον Καβάφη, ο οποίος του δίνει τρεις συστατικές επιστολές, για τον Παλαμά, τον Σικελιανό και τον Μητρόπουλο. Με τις λιγοστές του οικονομίες και τις επιστολές στην τσέπη το σκάει από το σπίτι του και πηγαίνει στην Ελλάδα το Νοέμβριο του 1927. Ανεβαίνει συχνά στην Ακρόπολη, όπου του αρέσει να χορεύει, και εκεί τον φωτογραφίζει η Νέλλυ η ελληνίδα φωτογράφος που ζει στην Νέα Υόρκη. Ο Σικελιανός τον βοηθάει να πάει στη ρομαντική Ιταλία όπου και παραμένει για κάποιο χρονικό διάστημα. Είναι η αρχή της εποχής του Μουσολίνι. Επόμενος σταθμός το κοσμικό και σικ Βερολίνο, όπου αρχίζει περισσότερο να ασχολείται με το χορό. Μετά από οντισιόν γίνεται κορυφαίος χορευτής στην όπερα του Σάλτσμπουργκ στο έργο Ορφέας και Ευρυδίκη. Επιστρέφει στο Βερολίνο και φοιτά στη σχολή χορού του ρώσου Γκσόβκσι. Το 1933, παραμονές Χριστουγέννων, φτάνει στο Παρίσι και γράφεται στη σχολή χορού της Εγκόροβα, όπου σπουδάζει με υποτροφία. Αγοράζει τον πρώτο του πίνακα από τον ίδιο τον Ντε Κίρικο, ο οποίος διατηρούσε την γκαλερί «4 δρόμοι». Το 1935 φτάνει στη Νέα Υόρκη μετά από πρόσκληση της Φλώρας Μέγιερ και παίρνει αμερικάνικο διαβατήριο. Απο κει και έπειτα η καριέρα του απογειώνεται με γκαλερί σε όλο τον κόσμο, με στενές φιλίες με τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του κόσμου της τέχνης όπως ο Andy Warhol κ.α.. Μέχρι που αποφασίζει να γυρίσει στην Ελλάδα που τόσο αγαπά.. Αυτή είναι εν ολίγοις η ζωή του Αλέξανδρου Ιόλα, ο οποίος ήθελε να δωρίσει την αμύθητης αξίας συλλογή του με έργα τέχνης στο ελληνικό Δημόσιο και αυτό αρνήθηκε! Φυσικά τα έργα αυτά σήμερα θα στοίχιζαν δισεκατομμύρια ευρώ. Ένα απο αυτά να πουλούσαμε σήμερα μπορεί και να ξεχρεώναμε! Με τον θάνατο του Ιόλα, η βίλα του στην Αγία Παρασκευή ρημάχτηκε απο κλέφτες και έργα που κανονικά (αν δεχόταν το ελληνικό κράτος) έπρεπε να ήταν σε ελληνικά μουσεία, αλλά τα οποία τώρα τα χαίρονται ιδιωτικές συλλογές. Το χυδαίο είναι βέβαια οτι το ελληνικό κράτος δεν έκανε όλα αυτά τα χρόνια απολύτως τίποτα να προστατέψει το οίκημα, ούτε αργότερα να κινήσει νομικές διαδικασίες για να βρει τα έργα αυτά. Σαν φάντασμα στέκει πια το κάποτε χλιδάτο σπίτι αυτής της διεθνούς προσωπικότητας η οποία λασπολογήθηκε απο τον τότε Τύπο, πληγώθηκε με λίβελλους και κυνηγήθηκε απλά γιατί ήταν ομοφυλόφιλος. Μια βόλτα μέχρι την βίλα του Ιόλα (που ο συλλέκτης την ονειρευόταν δημόσιο μουσείο σύγχρονης τέχνης μετά το θανατο του) φτάνει για να πάθει κανείς κατάθλιψη. Μέχρι και αγάλαματα που βρισκόταν στους κήπους της βίλας μεταφέρθηκαν απο κλέφτες με γερανούς μερα μεσημέρι !! Τέτοια είναι η κοντόφθαλμη αντιμετώπιση των Ελλήνων κάποιες φορές, που δεν έβλεπαν την τύχη του να είναι αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος Έλληνας, δεν έβλεπαν όλα αυτά που ήθελε απλόχερα να προσφέρει, χωρίς να έχει λάβει τίποτα ποτέ απο το ελληνικό δημόσιο. Ο κύριος Γερουλάνος ίσως θα έπρεπε να ξεκινήσει να "αναστηλώνει" τον ελληνικό σύγχρονο πολιτισμό, διορθώνοντας τα λάθη του παρελθόντος, προστατεύοντας και σώζοντας έστω και τις μνήμες τέτοιων ανθρώπων... και όχι συστήνοντας "επιτροπές προώθησης σύγχρονου πολιτισμού" που θα γεμίσουν ακόμα μια φορά με υμέτερους (γιατί πολύ ενδιαφέρον θα ήταν να δούμε τα αντικειμενικά προσόντα των ανθρώπων που θα απαρτίσουν την εν λόγω επιτροπή. Αραγε θα γίνει η επιλογή τους με διαφανείς διαδικασίες; Αμφιβάλλω... ).

28.3.2012 Αλέξανδρος Ιόλας: Το εξέχον θήραμα του αυριανισμού Η έκδοση της βιογραφίας του Αλέξανδρου Ιόλα από την Οδό Πανός δίνει την αφορμή στον Χρήστο Παρίδη να αφηγηθεί τις σημαντικότερες στιγμές μιας αμφιλεγόμενης και συνάμα επιδραστικής προσωπικότητας. ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΠΑΡΙΔΗ Για χρόνια δεν περνούσε μέρα που η "Αυριανή" να μην ασχολείται μαζί του. Αυτό γινόταν εν μέρει για να πληγεί ο φίλος του Κωνσταντίνος Καραμανλής- εξού και οι επίσης χυδαιότατες επιθέσεις εναντίον της "συκιάς Χατζιδάκι". Έχουν περάσει είκοσι πέντε χρόνια από τον θάνατο του Αλέξανδρου Ιόλα, ενός ανθρώπου που πέρασε από την ελληνική δημόσια ζωή, προκαλώντας τρομερή χλαπαταγή, απορρίφθηκε από την κυρίαρχη λογική, μυθοποιήθηκε από κάποιους, λαβώθηκε ανεπανόρθωτα από τον Τύπο, αγνοήθηκε από την πολιτεία κι έφυγε βαθιά απογοητευμένος από τους συμπατριώτες του. Μια σημαντική προσωπικότητα της διεθνούς εικαστικής σκηνής που επηρέασε και εν μέρει καθόρισε τη σύγχρονη τέχνη και που οφείλαμε να του αποδώσουμε ανάλογες τιμές. Αντ’ αυτού, πολεμήθηκε λυσσαλέα. Αλεξανδρινός, άφησε στα δεκαοκτώ του, το 1926, την οικογένειά του, παίρνοντας μαζί του δέκα χρυσές λύρες, τρεις συστατικές επιστολές του Κωνσταντίνου Καβάφη (για τον Παλαμά, τον Σικελιανό και τον Μητρόπουλο), μια υπέρμετρη φιλοδοξία και όνειρα μεγαλείου. Τι ήθελε να γίνει δεν ήξερε πραγματικά: πιανίστας ίσως ή χορευτής. Η δεσποτική του γιαγιά τού είχε πει: «Πήγαινε στη Γερμανία ή τη Γαλλία, ποτέ στην Ελλάδα». Το ένστικτό της για την πατρίδα θα επαληθευόταν οικτρά μισό αιώνα αργότερα. Όμως, ο Κωνσταντίνος Κουτσούδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, ήθελε ν’ αποδράσει και ν’ ανοίξει τα φτερά του για να πετάξει όσο πιο μακριά γινόταν. Οι απόπειρες του πατέρα του να τον φέρει πίσω και να γίνει βαμβακέμπορος δεν καρποφόρησαν. Η ζωή στην Αθήνα είχε μια γοητευτική ελευθερία. Άλλωστε ανήκε ήδη, ως προστατευόμενος, σε έναν κύκλο ξεχωριστό. Συναναστρεφόταν την Κοτοπούλη, ο Σικελιανός τον προετοίμαζε για τις Δελφικές Γιορτές και η Νέλλη Σεραϊδάρη τον φωτογράφιζε να χορεύει στον Παρθενώνα. Αλλά σύντομα θ’ αποδρούσε ακόμα πιο μακριά. Έτσι βρέθηκε, εν έτει 1929, στο Βερολίνο, αυτήν τη φορά με μια επιστολή του Δημήτρη Μητρόπουλου προς τον σκηνογράφο της όπερας Πάνο Αραβαντινό. Εκπάγλου καλλονής, πανέξυπνος, ταλαντούχος, κοσμοπολίτης, δεν χρειάστηκε πολύ για ν’ αναδειχτεί. Θριάμβευσε σχεδόν από την πρώτη στιγμή ως πρώτος χορευτής, απολαμβάνοντας συγχρόνως όλη εκείνη την τρέλα και την ελευθεριότητα του Μεσοπολέμου. Η άνοδος του ναζισμού τον ανάγκασε σε νέο φευγιό για το Παρίσι, το οποίο θεωρούνταν διεθνές κέντρο του χορού. Εκεί συνδέθηκε με τον Πωλ Βαλερύ, ο οποίος τον επηρέασε καθοριστικά στον τρόπο σκέψης του, αλλά και με τον Αντρέ Μπρετόν, τον θεωρητικό του σουρεαλισμού. Αναπόφευκτα ήρθε σε επαφή με την τέχνη και τον μοντερνισμό. Μια μέρα του 1936, περνώντας έξω από μια γκαλερί, έμεινε ενεός μπροστά σε έναν πίνακα του Ντε Κίρικο. Μπήκε μέσα, τον καπάρωσε και χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να τον ξεπληρώσει. Μαζί κέρδισε και τη φιλία του ελληνοτραφούς Ιταλού ζωγράφου, με τον οποίο εντρύφησε στον κόσμο του πνεύματος. Έτσι, άρχισε να γνωρίζει τους πάντες. Τον Ραούλ Ντιφί, που του έκανε το πορτρέτο, τον Κοκτώ, τον Πικάσο, τον Μπρακ, τον Μαν Ρέι και τον Μαξ Ερνστ. Το 1940 συνδέθηκε με τη Θεοδώρα Ρούσβελτ, εγγονή του Αμερικανού Προέδρου, η οποία τον «βάφτισε» Αλέξανδρο Ιόλα. Έστησαν ένα μπαλέτο κι έφυγαν για περιοδεία στη Βραζιλία. Έμειναν μαζί μέχρι το 1943 και λίγο μετά αποφάσισε να εγκαταλείψει τον χορό. Με τη βοήθεια της φίλης του δούκισσας Μαρία ντε Γκραμόν άνοιξε το 1946 την πρώτη του γκαλερί στη Νέα Υόρκη, όπου παρουσίασε ατομικές εκθέσεις του Ρενέ Μαγκρίτ και του Μαξ Ερνστ, με τον οποίο τον συνέδεε μεγάλη φιλία και αλληλοεκτίμηση. Το 1952 «ανακάλυψε» τον Άντι Γουόρχολ, κάνοντάς του την πρώτη έκθεση, μια σειρά εικονογραφήσεων διηγημάτων του Τρούμαν Καπότε. Από εκεί και μετά η πορεία ήταν μόνο ανοδική και θριαμβική. Άνοιγε τη μία γκαλερί μετά την άλλη, ξεκινώντας με τη Γενεύη το 1963. Ακολούθησαν Παρίσι, Λονδίνο, Μιλάνο, Μαδρίτη, Βυρηττός. Ζει μυθιστορηματικά, ασκώντας τεράστια επιρροή στη σύγχρονη τέχνη. Ο ζωγράφος Γιώργος Λαζόγκας εξηγεί: «Τη δεκαετία του ’60 δημιουργείται μια γέφυρα μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ και ο Ιόλας σ’ αυτό το άνοιγμα πρωταγωνίστησε σε παγκόσμια κλίμακα». Όλα αυτά τα χρόνια δεν ξέχασε ποτέ ούτε την οικογένειά του ούτε την Ελλάδα. Κάθε καλοκαίρι το περνούσε εδώ. Γύρω στο 1950, τον καιρό που συνεργαζόταν και προσπαθούσε να επιβάλλει τον Τσαρούχη στο εξωτερικό, γνωρίστηκε με τον Πικιώνη και του ανέθεσε να του κτίσει ένα σπίτι σε μια τοποθεσία που είχε εντοπίσει ανάμεσα σε αμπελώνες στην Αγία Παρασκευή. Στην αρχή δεν ήταν παρά μια κάμαρα κι ένας χώρος για να στεγάσει κάποια έργα που έφερε μαζί του. Σταδιακά, το σπίτι μεγάλωνε για να μπορέσει να χωρέσει ολόκληρη τη συλλογή. Για κάθε νέα άφιξη ορθωνόταν κι ένα νέο τμήμα, μέχρις ότου αναδύθηκε ένα ανάκτορο που στέγαζε μια εκπληκτική συλλογή, που όμοιά της δεν υπήρχε στην Ελλάδα. Ένα μοναδικό πάντρεμα αρχαίων ελληνικών, κυκλαδικών, βαβυλωνιακών αντικειμένων, ρωμαϊκών κολονών, βυζαντινών εικόνωνκαι έργα των ιδιοφυέστερων καλλιτεχνών του 20ού αιώνα. Συχνά φιλοξενούσε ινκόγκνιτο σημαντικές προσωπικότητες, ενώ ήταν σαφές ότι εκεί σκόπευε να εγκατασταθεί στα γεράματά του. Απέναντι από το δικό του έκτισε και σπίτια για τις δυο αδελφές του, τη Νίκη και την Ηρώ - με την πρώτη είχε παθολογική σχέση. Αρχές του ’70 ξεκίνησε συνεργασία με τη γκαλερί Ζουμπουλάκη. Στην ελληνική κοινωνία ήταν γνωστός σ’ έναν μικρό κύκλο καλλιτεχνών κυρίως. Είχε προβάλει ήδη διεθνώς τη δουλειά του Τσόκλη, του Παύλου, του Ακριθάκη, του Χατζηκυριάκου-Γκίκα και του γλύπτη που θεωρούσε τον σημαντικότερο της εποχής του, τον Τάκι. Ήξερε πολύ καλά τη Μελίνα και τον Κακογιάννη, είχε βοηθήσει στη χρηματοδότηση της Στέλλας και ήταν στενός φίλος του Ταχτσή. Δεν έκρυβε καθόλου ότι ήταν ομοφυλόφιλος -το αντίθετο, μάλιστα- και διατεινόταν ότι οι Έλληνες ήταν οι καλύτεροι εραστές του κόσμου! Με μερικούς συνδέθηκε ιδιαιτέρως, παίρνοντάς τους μαζί του στα ταξίδια του στις μεγάλες μητροπόλεις και στα μεγάλα πάρτι της διεθνούς αριστοκρατίας. Η ελληνική κοινωνία, συντηρητική κι εσωστρεφής, δεν γνώριζε την ύπαρξή του και σε όσους είχαν ακούσει κάτι όλα αυτά φάνταζαν εξωφρενικά κι εξωτικά. Άρχισε να γίνεται γνωστός όταν ο Ζάχος Χατζηφωτίου άρχισε να προβάλλει στον «Ταχυδρόμο», στις περίφημες σελίδες του Ίακχου, τα πάρτι του. Από τον πρώτο κιόλας καιρό έγινε απίστευτο σούσουρο. Η χλιδή που έβγαινε προς τα έξω ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Οι εμφανίσεις του, εκκεντρικές κι εκκωφαντικές, με μανδύες χρυσοποίκιλτους, εσάρπες, γούνες, φαντεζί πουκάμισα και ακόμα πιο τρελής έμπνευσης παπούτσια, έκαναν πάταγο. Μύθοι άρχισαν να διαχέονται στην πόλη για πάρτι ανήκουστης ξετσιπωσιάς, με διασημότητες του πλούτου και του θεάματος να ζουν νύχτες ακολασίας. Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές τον Οκτώβριο του 1981 και η Μελίνα έγινε «εφ’ όρου ζωής» υπουργός Πολιτισμού. Δύο χρόνια αργότερα ο Ιόλας παραχώρησε στην Όλγα Μπακομάρου μια συνέντευξη-ποταμό για τη «Γυναίκα». Και από ‘κεί άρχισε η μεγάλη κατρακύλα. Μίλησε με την έπαρση ενός αριστοκράτη και την υπεροψία ενός ηγεμόνα, απαξιωτικά για όλους και όλα. Με πόζα σχεδόν θεατρική αποκαθήλωσε ολόκληρη την ελληνική κουλτούρα. Από τον Τσαρούχη, με τον οποίο εν τω μεταξύ είχε έρθει σε ρήξη, μέχρι τον Κουν και την ίδια τη Μελίνα. Ειρωνεύτηκε την «αλλαγή» του Ανδρέα, αλλά και απέναντι στον στενό του φίλο Κωνσταντίνο Καραμανλή, Πρόεδρο της Δημοκρατίας εκείνη την εποχή, ήταν περιπαικτικός. Ολοκλήρωσε την πολιτική του θέση, λέγοντας το αμίμητο «Η φτερού να μας κυβερνήσει»! Οι Έλληνες σοκαρίστηκαν, δεν κατάλαβαν τι εννοούσε με το «ο Παρθενώνας ήταν μια μικρή έκφραση του 5ου αιώνα και της παρακμής του, ήταν γελοίος», όπως και με άλλες παραβολές του. Το χιούμορ του και ο κοσμοσπολιτισμός του, αντί να τους διασκεδάσει, τους εξαγρίωσε. Έτσι κι αλλιώς, δεν τους πολυπήγαινε αυτή η παρδαλή περσόνα. Γι’ αυτούς δεν ήταν ούτε μαικήνας, ούτε εμπνευστής μεγάλης τέχνης. Ήταν μια «κραγμένη», κάποιος που τον τοποθετούσαν στον απόπατο του βολεμένου συστήματος αξιών τους. Και τότε εμφανίστηκε ο άνθρωπος που πυροδότησε την απόλυτη εξόντωσή του. Η τραβεστί με το ψευδώνυμο Μαρία Κάλλας, ένας άρρωστος ψυχικά άνθρωπος που, έχοντας εργαστεί δίπλα στον Ιόλα, αποφάσισε να τον εκδικηθεί, επειδή τον έδιωξε. Τον κατηγορούσε για παιδεραστία, αρχαιοκαπηλία και χρήση ναρκωτικών. Με πρώτη και καλύτερη την «Αυριανή», την εφημερίδα που εξέφραζε εκείνη την εποχή τον πιο φαύλο και φασίζοντα λαϊκισμό, ξεκίνησε ένας ανελέητος πόλεμος εναντίον του Ιόλα με τους πλέον χυδαίους χαρακτηρισμούς. Για χρόνια δεν περνούσε εβδομάδα που να μην ασχοληθεί μαζί του. Ίσως με κύριο στόχο τον Καραμανλή, καθώς ανάλογο πόλεμο είχε κηρύξει και στον άλλο του φίλο, τον Μάνο Χατζιδάκι. Την ακολούθησε σχεδόν ολόκληρος ο ελληνικός Τύπος, με τη συνδρομή δημοσιογράφων της προοδευτικής, κυρίως, παράταξης. Μερικοί τίτλοι ήταν «Ο σάπιος Ιόλας και η σαπίλα των άλλων», «Υψηλή σαπίλα: Ασέλγειες και ναρκωτικά», «Καλός κόσμος και υπόκοσμος στην αγκαλιά του Ιόλα», «Γνωστοί Αθηναίοι σε όργια του Ιόλα. Παραπέμπονται για πορνεία - παιδεραστία». Ποιοι υπέγραφαν τα ρεπορτάζ; Εκτός από τον Μάνο Χάρη, που το είχε αναγάγει σε προσωπική βεντέτα, ασχολήθηκαν, μεταξύ άλλων, και ο Αιμίλιος Λιάτσος, η Αγγελική Νικολούλη, ο Άρης Πορτοσάλτε, ο Θοδωρής Δρακάκης αλλά και ο Γιώργος Μαύρος. Ο Ιόλας, χωρίς να πολυκαταλαβαίνει, έδινε όλο και περισσότερη τροφή με όλο και πιο κραυγαλέες εμφανίσεις και δηλώσεις. Ο διασυρμός αυτός έμελλε να τον αποδιοργανώσει κι εν τέλει να τον καταστρέψει. Οι Έλληνες καλλιτέχνες σταμάτησαν να τον παίρνουν τηλέφωνο, οι κοινωνικές επαφές περιορίστηκαν, άρχισε να έχει οικονομικό πρόβλημα. Είχε επίσης χαρίσει τις γκαλερί στους εραστές του, που τις διηύθυναν. Η φίλη του Μελίνα αρνήθηκε να τον στηρίξει, αδιαφορώντας για την πρόθεσή του να κάνει δωρεά τη συλλογή του μαζί με το σπίτι του στο ελληνικό κράτος. Ένα βράδυ, βγαίνοντας από τη «Ζουμπουλάκη» στην πλατεία Κολωνακίου, κάποιοι που καθόντουσαν στη διπλανή καφετέρια άρχισαν να τον κράζουν «να τη, η γριά τσατσά». Αυτό δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει για εβδομάδες. Όλα αυτά την ίδια εποχή, πάνω κάτω, που η γαλλική δημοκρατία τον τιμούσε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής και η «Le Monde» κι η «Liberation» έγραφαν ύμνους γι’ αυτόν με αφορμή τη μεγάλη έκθεση της συλλογής της Ντομινίκ ντε Μενίλ, της οποίας ήταν δημιουργός. Ο ίδιος ο Ιόλας ξενάγησε στα εγκαίνια τον Μιτεράν και τον Ζακ Λανγκ. Στη Θεσσαλονίκη, μια παρέα φωτισμένων φιλότεχνων, με προεξάρχουσα τη στενή του φίλη Μάρω Λάγια, προσπαθούσαν να βρουν χώρο να στεγάσουν το Μακεδονικό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, όπου θα τοποθετούσαν έργα τέχνης που θα τους δώριζε ο Ιόλας. Η Μάρω Λάγια θυμάται: «Πήγαμε να βρούμε τον Καραμανλή σε μια δεξίωση και όταν του είπα “κύριε Πρόεδρε, ο Ιόλας θέλει να μας χαρίσει μια συλλογή του και δεν έχουμε χώρο”, εκείνος μου απάντησε στον ενικό “και τι θέλεις από μένα; Αν αυτός σου δώσει, κάτι εμένα να μου περάσεις χαλκά στη μύτη” κι έκανε και την κίνηση στη μύτη». Τέτοιες συμπεριφορές δεν απέτρεψαν ούτε εκείνη ούτε την Κατερίνα ή τον Πέτρο Καμάρα, τον Γιάννη Μπουτάρη, το Γιώργο Λαζόγκα και τους υπόλοιπους απ’ το να κυνηγήσουν τον στόχο τους. Τελικά, βρέθηκε ο Γιώργος Φιλίππου της Φίλκεραμ-Τζόνσον, ο οποίος τους παραχώρησε χίλια τετραγωνικά μέσα στο εργοστάσιό του κι έτσι ο Ιόλας πείστηκε να παραχωρήσει 48 έργα σημαντικών καλλιτεχνών όπως οι Τινγκελί, Νίκι ντε Σεν-Φαλ, Ρεϋνώ, Ράις, Μπράουνερ, Τάκι, Τσόκλη, Ακριθάκη και πολλοί άλλοι. Τα εγκαίνια εντάχθηκαν στα Δημήτρια του 1984 και η Κατερίνα Καμάρα θυμάται ότι «ο πασοκικός δήμαρχος Μιχάλης Παπαδόπουλος ήθελε να βγάλουμε το όνομα του Ιόλα από την πρόσκληση τη στιγμή που ανοίγαμε έκθεση με τη συλλογή που μας είχε παραχωρήσει! Τέτοιος λαϊκισμός! Τελικά, κάναμε διπλές προσκλήσεις». Στο Μακεδονικό Μουσείο σήμερα βρίσκεται το μόνο τμήμα της συλλογής Ιόλα που πρόλαβε να σωθεί στην Ελλάδα. Η Μάρω Λάγια, πάντως, λέει ότι όταν ο Ιόλας επέστρεψε από μια σοβαρή εγχείρηση καρδιάς που έκανε στην Αμερική και βρέθηκε μαζί του στην Αγία Παρασκευή, είδε τα περισσότερα δωμάτια άδεια. «Η συλλογή χάθηκε πριν από τον θάνατό του. Η αδελφή του είχε προλάβει και είχε στείλει έξω ένα μεγάλο μέρος. Βλέποντας τους άδειους χώρους, μου είπε “παιδί μου, η σύγχρονη τέχνη πάει μπροστά, θα πάρουμε καινούργια”. Αλλά ούτε εμάς μας ήθελε η Νίκη. Προσπαθούσε να αποτρέψει τη δωρεά». Με την Νίκη Στάιφελ είχε μια σχεδόν αρρωστημένη σχέση. Ενώ λάτρευαν ο ένας τον άλλον, καθημερινά βίωναν δραματικές συγκρούσεις. Κανένας δεν τολμούσε να τα βάλει μαζί της, αλλά ούτε και να πει κάτι εναντίον της στον ίδιο. Η γκαλερίστα Ελισάβετ Λύρα, η οποία σχετιζόταν από παιδί, λόγω του συλλέκτη πατέρα της, με τον Ιόλα, λέει «πάντως, μην ξεχνάμε ότι η Νίκη τον βοήθησε και με τους γάμους της… Αλλά τι συζητάμε τώρα, ο Ιόλας ήταν bigger than life. Εγώ του χρωστάω τα πάντα. Αισθανόταν την τέχνη εκατό φορές περισσότερο από όλους μας. Ξέρεις πόσο σημαντικός άντρας ήταν ο Ιόλας; Όταν οργάνωσα στο Βυζαντινό Μουσείο την έκθεση “Warhol Icon”, εντόπισα μια συνέντευξη στο “Flash Art”, όταν ετοίμαζαν οι δυο τους τον “Μυστικό Δείπνο” στο Μιλάνο. Ρωτάει ο δημοσιογράφος τον Γουόρχολ “Γιατί επιλέξατε να ζωγραφίσετε τον Μυστικό Δείπνο;” και απαντάει “Γιατί ο Ιόλας μου είπε να το κάνω”. Λίγο καιρό μετά πέθαναν και οι δυο». Κατά τη Μανίτα Χατζηφωτίου, σύμβουλο έργων τέχνης, «μετά τον θάνατό του, πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες, εδώ και στο εξωτερικό, έμειναν στάσιμοι, σταμάτησαν να έχουν έμπνευση. Ενώ, σ’ ό,τι έβαζε εκείνος το χέρι του, γινόταν χρυσό». Η ίδια φωτίζει μια άλλη πτυχή. «Ήθελε να βάλει ένα παιδάκι στο Κολέγιο Αθηνών με την προϋπόθεση να δεχτούν κάποια έργα δωρεά. Κάποιο μέλος του διοικητικού συμβουλίου έδωσε μάχη, ώστε να μη δεχτούν». Magnify Image Πέντε μήνες πριν από τον θάνατό του, ο Ιόλας έδωσε το παρών στον13ο τακτικό ανακριτή για την υπόθεση αρχαιοκαπηλίας. Οκτώ χοντρόδετα ντοσιέ αποδείκνυαν την προέλευση όλων των αντικειμένων. Ο ανακριτής τον διαβεβαίωσε ότι θεωρούσε την υπόθεση λήξασα και ότι το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να αποκαταστήσει το όνομά του στον Τύπο. Ουσιαστικά, ήταν σαν να είχε επαναπατρίσει 2.500 αρχαία. Ο Λαζόγκας προσθέτει επ’ αυτού: «Δεν βρήκαμε καμία συμπαράσταση από κανέναν δημοσιογράφο. Ο “αυριανισμός” είχε τρομερή δύναμη. Η Ελλάδα αδυνατούσε ακόμα να αντιληφθεί τα ανοίγματα της σκέψης και της αισθητικής, έτσι ώστε η παρέμβαση του Ιόλα να αποδώσει. Ο χώρος της τέχνης, που εγώ τον τοποθετώ πριν και μετά τον Ιόλα, έχασε πολλά εξαιτίας της κακής αντιμετώπισής του. Γιατί ήταν μια πολύπλευρη φυσιογνωμία και βαθύτατος γνώστης της τέχνης, με παγκόσμια εμβέλεια». Ο Ιόλας μεταφέρθηκε στη Νέα Υόρκη ως ασθενής με AIDS. Η Νίκη διορίστηκε διαχειρίστρια της περιουσίας του. Οι γείτονες έβλεπαν τα φορτηγά να φορτώνουν μεγάλα κιβώτια. Μέσα στο σπίτι το πλιάτσικο θύμιζε εκείνο της Μαντάμ Ορτάνς στον Ζορμπά. Άνθρωποι της αυλής του και η Νίκη τραβούσαν από τα χέρια ο ένας του άλλου χαλιά, ρούχα, έπιπλα Αναφέρθηκαν διαρρήξεις. Τόσο η συλλογή όσο και η γκαρνταρόμπα του λεηλατήθηκαν. Τα αρχαία φυγαδεύονταν στο απέναντι σπίτι και κούτες έφευγαν ως οικοσκευή με προορισμό την κόρη της Σύλβια ντε Κουέβας στην Αμερική. Φυσικά, προτού τεθεί θέμα φόρου κληρονομιάς. Κάποιες κατασχέθηκαν στην αποθήκη της μεταφορικής εταιρείας. Ο βιογράφος του Σταθούλης λέει: «Θεωρώ ηθικό αυτουργό τον Φώτη Κουβέλη, ο οποίος, ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, είχε οριστεί μεσεγγυούχος της περιουσίας και δεν έκανε τίποτα να την προστατεύσει». Ο Ιόλας απεβίωσε στις 8 Ιουνίου 1987. Το μεγάλο ερωτηματικό παραμένει. Τι απέγιναν τα 10.000 έργα τέχνης; Σε ποιων τα χέρια κατέληξαν; Η πολιτεία, βέβαια, είχε κάνει ό,τι μπορούσε για να χάσει τη δωρεά. Η χώρα που είχε λατρέψει και στην οποία δώριζε τη συλλογή-έργο ζωής του για να δημιουργηθεί ένα κέντρο τέχνης είχε σχεδόν εκδικητικά αρνηθεί να πραγματοποιήσει το όραμά του. Ο εικαστικός Ανδρέας Αγγελιδάκης εισέβαλε πριν από μερικά χρόνια στη ρημαγμένη έπαυλη της Αγίας Παρασκευής. «Είναι ένα σπίτι-θρύλος, που δεν έχει κανένα νόημα να το αποκαταστήσουμε. Συνδεόταν άμεσα με τη συλλογή. Χωρίς αυτήν είναι παράλογο να το επαναφέρουμε. Τι θα μπει στη θέση των λευκών βιβλίων ή εκεί όπου υπήρχαν χρυσές πόρτες; Βρήκα στο πάτωμα σκουπίδια και την προσωπική του ατζέντα. Στα υπόγεια σαπίζουν εξαιρετικοί κατάλογοι εκθέσεων. Αν είχε προλάβει να το κάνει κέντρο τέχνης, θα είχε αλλάξει όλη η ροή της ιστορίας της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα». Η βιογραφία του Αλέξανδου Ιόλα από τον Νίκο Σταθούλη κυκλοφορεί από την Οδό Πανός.

«Αλέξανδρος Ιόλας- Η ζωή μου» Ιόλας: Αποκαλυπτική βιογραφία 25 χρόνια από το θάνατό του

Κι όμως ο βιογράφος του κράτησε την υπόσχεσή του: Eβγαλε την βιογραφία του εικοσιπέντε χρόνια μετά το θάνατό του. «Μου είχε επιτρέψει να γράψω μια μυθιστορηματική αφήγηση όποτε εγώ ήθελα, πράγμα που έκανα εκδίδοντας πριν από χρόνια το πρώτο βιβλίο που τον αφορούσε. Είχα δεσμευτεί όμως με γραπτό συμβόλαιο ότι οι σημαντικότερες αποκαλύψεις θα γίνουν μόνο δυόμισυ δεκαετίες μετά τον θάνατό του» αποκαλύπτει ο στενός του φίλος και βιογράφος του Νίκος Σταθούλης. Ετσι , πριν από λίγες ημέρες βγήκε ένα βιβλίο υπό τον τίτλο «Αλέξανδρος Ιόλας- Η ζωή μου» από τις εκδόσεις «Πανός» που ομολογουμένος έκανε πολύ κόσμο να χάσει τον ύπνο του καθώς αναφέρεται σε κλοπές αντικειμένων του σπιτιού του με πρωταγωνιστές πολιτικά πρόσωπα, σε δωρεές που δεν έγιναν αποδεχτές και σε μια τεράστια συλλογή απο αρχαιότητες που έφυγε στο εξωτερικό. « Ο Αλέξανδρος Ιόλας ήταν ένας παρεξηγημένος μαικήνας της τέχνης» τονίζει ο συγγραφέας. «Ηρθε η ώρα να αποκατασταθεί η αλήθεια και να μάθουν ποιος πραγματικά ήταν ο άνθρωπος αυτός που είχε την δύναμη να δημιουργεί καλλιτέχνες σταρ. Αγαπούσε την Ελλάδα αλλά τελικά αυτή τον έφαγε… Ξέρετε τι έλεγε σε εμάς τους φίλους μου; Ότι η Ελλάδα οποιονδήποτε ξεχωρίζει θέλει να τον φάει γιατί ενοχλεί…»Μαρία Λεμονιά

Στα χνάρια των ληστών τέχνης η ασττυνομία;

Police are searching for a particular thief for the robbery in the National Gallery 17 January 2012 / 16:01:17 GRReporter The Greek police are investigating three major robberies at the Goulandris Foundation, Teloglion Foundation of Art in Thessaloniki and the collection of Alexandros Iolas that took place in the mid 1990s to find the perpetrators of the big hit at the National Gallery last week. Works of Pablo Picasso, Piet Mondrian and Guglielmo Caccia – il Moncalvo were stolen during the robbery. Officers believe that the robberies are related and that the same people may have conceived them. A 43-year-old man was arrested in connection with the past robberies, therefore, the police want to find out whether people who cooperated with him during that period were involved in the robbery at the National Gallery. Authorities have found significant similarities between the robberies of the galleries and now they are looking for clues that will lead them to the perpetrators. The first robbery took place in the early hours of 17 March 1994, when nine paintings were stolen from the Teloglion Foundation of Art at the Aristotle University of Thessaloniki. The next big hit was only a few hours later - in the early hours of 18 March 1994 at the Goulandris-Horn Foundation, which is located in the Plaka neighbourhood at the foot of the Acropolis, where paintings from the collection of Eleftheriadis – Teriand were exhibited. Thieves stole 40 paintings. The third robbery took place in May 1997 in the country house of the collector Alexandros Iolas in the suburb of Agia Paraskevi, from where three paintings and his personal belongings were stolen. The spoils of these robberies included works of Picasso, Miro, Chagall, Matisse and Giacometti. The police revealed the three robberies in the region of Attica only partly on 23 May 1997. A 43-year-old man with the initials GS was then caught, who was considered the most active robber - "art lover". According to the police releases at that time, he began his "career" by robbing jewellery shops and apartments. He was captured in 1993 but on 31 January 1994, he escaped from the prison in Korydallos. About a month and a half later, he made the big hit in the galleries of the Teloglion Foundation and Goulandris - Horn Museum. Most of the stolen works were hidden in the apartment on Aristotelous Street in downtown Athens. A few days later, he left for Italy using the false Kalikas family name. There, however, the Italian police captured him. Several months later, he was extradited to Greece and sent to prison in Trikala. The thief was released in the spring of 1997 and robbed the house of collector Alexandros Iolas several weeks later. Then, the police caught him in a hotel on Veranzerou Street. In the apartment on Aristotelous Street the officers found many of the works and press publications about other museums and galleries, which had clearly attracted the interest of the "art loving" thief. The police found five of the works stolen from Teloglion Foundation in the forest area around the campus in Athens in November 1997. The paintings were hidden in a suitcase, wrapped in waterproof nylon and placed among the bushes. The monetary value of the specific works was then calculated at one billion drachmas, i.e. about three million euro. GS met the police on 26 June 2006 for the last time, when he was arrested for robbing houses in the luxury northern suburbs of Athens, from where he had stolen mostly artwork and other expensive items. Three more people aged between 51 and 55 years are mentioned in the court case against him. Greek police are seeking information on any former collaborators of the now 58-year-old thief. Authorities believe they may have had a key role in the robbery at the National Gallery last week, because similarity with the operation of the criminals has been found. At the same time, the investigation of other cases of theft of paintings in the past is ongoing. One of them is the robbery of the ship-owner's house in the suburb of Kifissia on 29 April 2001, during which unknown perpetrators stole 117 works of Greek artists, including Gizis, Iakovidis, Parthenis and Litras. In order to increase the efficiency of the investigation Greek police have activated the phone call tracking system of the national intelligence service. According to sources, the police are offering large sums of money for any information related to the theft of the paintings from the National Gallery. Authorities believe the works are in a hiding place and have not yet been submitted to the person who ordered the robbery. The police are investigating recent cases of theft of paintings from private homes whose attackers have not yet been discovered. One of them is the theft of a large number of paintings by the artist Angelos Yalinas from his home on the island of Corfu in September 2010. According to senior police sources, "none of the stolen paintings has been found for almost a year and a half after the robbery. There is no evidence of the perpetrator either." At the same time, there have been about ten cases of theft of paintings in recent years in the region of Attica carried out by thieves who have acted purposefully. The authorities have at their disposal a list of names of many persons involved in illegal trafficking of works of art and with contacts with similar networks abroad. The Greek police are attempting to penetrate this closed "club" and to gather important information about the organization of the robbery at the National Gallery in Athens.

Αν υπήρχε MEGA το 1821 Μέρες που είναι, ας φανταστούμε τι θα γινόταν αν υπήρχε … MEGA τον καιρό του ΄21 (ας πόυμε πχ βραδινό δελτίο μετά την εισβολή του Ιμπραήμ στον Μωριά) : Σφάλμα! Δεν έχει καθοριστεί όνομα αρχείου. Τρέμη: «Και ενώ η παγκόσμια κατάσταση είναι τόσο δύσκολη, υπάρχουν ακόμα κάποιοι αμετανόητοι που εξακολουθούν να στεναχωρούν τον πολυχρονεμένο μας σουλτάνο, που ο γιαραμπής να μας κόβει χρόνια και να του δίνει μέρες». Πρετεντέρης: «Όχι μόνο αυτό Όλγα. Ενώ όλες οι υγιείς δυνάμεις του τόπου, κοτζαμπάσηδες-δεσποτάδες- καραβοκύρηδες έχουν πλέον αντιληφθεί πως η χώρα χρειάζεται ηρεμία και ανάπτυξη γιατί αλλιώς οι Οθωμανοί θα σηκωθούν να φύγουν και θα μας αφήσουν μόνους μας, αυτοί οι αλιτήριοι κατσαπλιάδες, αυτές οι μειοψηφίες έχουν το θράσος να απειλούν τους νοικοκυραίους». Τσίμας: «Έχεις δίκιο Γιάννη. Μάλιστα έμαθα πως αυτές οι περιθωριακές ομάδες κουκουλοφόρων – φουστανελοφόρων έχουν επικεφαλής έναν τύπο Κολοκοτρώνη, κάπως έτσι, που έχει το θράσος να απειλεί με βία, φωτιά και τσεκούρι, την φιλήσυχη πλειοψηφία που την αποκαλεί προσκυνημένη». Καψής: «Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι λέτε τόση ώρα, όμως το αδελφάκι μου που είναι μέγας δραγουμάνος του Μεγάλου Βεζίρη στην Ιστανμπούλ μου είπε πως αυτός ο …κοτρώνης και τα άλλα μπουμπούκια εξτρεμιστές Παπαφλέσσας και λοιποί είναι η αιτία που η Υψηλή Πύλη μας έχει στην μπούκα» . Τρέμη: «Σωστά Μανώλη. Όμως έχουμε τον ίδιο τον τρομοκράτη στο τηλέφωνο να τον ανακρίνουμε. Κύριε Κολοκοτρώνη με ακούτε ;»(Στα παράθυρα γύρω από την Τρέμη οι άλλοι τρεις κάνουν μορφασμούς απέχθειας). Κολοκοτρώνης: «Συμπαθάτε με, δεν σας γρικώ καλά γιατί εδώ είμαστε έξω στον αέρα και το αγιάζι, και πέφτουν και κουμπουριές πότε – πότε». Τρέμη: «Πείτε μας κ. Κολοκοτρώνη, που βρήκατε το θράσος να αναστατώνετε τον τόπο και να παραβιάζετε την νομιμότητα ; Αφού οι προύχοντες που μας κυβερνούν έχουν κάνει μνημόνιο με τον Ιμπραήμ, εσείς τώρα τι θέλετε ;» Κολοκοτρώνης: (Μόλις πάει να πει μια συλλαβή, τον διακόπτει ο Πρετεντέρης). Πρετεντέρης: «Όλγα, για ρώτα τον κύριο σε παρακαλώ … γιατί εμείς όλοι είμαστε αναγκασμένοι να πληρώνουμε σήμερα τους συνδικαλισμούς και τις μαγκιές που έκανε στα Δερβενάκια και την Τριπολιτσά». Κολοκοτρώνης: (Πάει πάλι να μιλήσει, αλλά τον ξαναδιακόπτουν). Τρέμη: «Μην μιλάτε κύριε, ο Γιάννης είπε να σας ρωτήσω, δεν σας ρώτησα ακόμα. Για απαντήστε λοιπόν, πως τολμάτε να σηκώνετε κεφάλι όχι μόνο στους οθωμανούς αλλά και στους ευρωπαίους. Η ιερά συμμαχία Αγγλία – Γαλλία – Αυστροουγγαρία – Ρωσία μας είπε να κάτσουμε στα αυγά μας και να λέμε σφάξε μας αγά μου ν’ αγιάσουμε. Εσείς τι παριστάνετε, ξέρετε καλύτερα από όλους αυτούς;» Κολοκοτρώνης: (Πριν προλάβει να αρθρώσει λέξη, τον διακόπτει ο Καψής αυτή τη φορά). Καψής: «Εγώ ακόμα δεν έχω καταλάβει ποιο είναι το θέμα, όμως τώρα θυμήθηκα πως το αδελφάκι μού έγραψε τις προάλλες πως στο σεράϊ συζητιέται πολύ ότι πίσω από τις ταραχές είναι μια ύποπτη περιθωριακή οργάνωση που λέγεται φιλική εταιρεία. Αυτοί δεν σέβονται τίποτα, έχουν διώξει όλους τους επενδυτές … φανταστείτε πως είχε έρθει ένας σοβαρός λόρδος ονόματι Έλγιν που έδωσε μια ολόκληρη φούχτα λίρες για να πάρει κάτι παλιομάρμαρα ο κουτόφραγκος, και αυτοί οι αμετανόητοι προσπάθησαν να τον εμποδίσουν μαζί με κάτι ψευτοκουλτουριάρηδες κοραήδες και λοιπούς. Πάλι καλά που δεν τα κατάφεραν, γιατί η επένδυση αυτή δημιούργησε και θέσεις εργασίας, αυτούς που βοήθησαν να ξηλωθούν τα παλιομάρμαρα και αυτούς που τα φόρτωσαν στα καράβια του λόρδου». Τσίμας: «Να προσθέσω, Μανώλη, πως αυτοί οι περιθωριακοί κουρελήδες έχουν εκθέσει ανεπανόρθωτα τη χώρα στα ευρωπαϊκά ανακτοβούλια. Κύριε Κολοκοτρώνη, το ξέρετε πως εξαιτίας σας ολόκληρος κόμης Μέτερνιχ έχει βάλει την Ελλάδα στο στόχαστρο ;» Κολοκοτρώνης: (Μόλις ανοίγει το στόμα του, τον διακόπτουν άλλη μια φορά). Πρετεντέρης: «Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά Παύλο, έχουμε τώρα και καινούριο φρούτο – τον επαναστατικό τουρισμό. Έχουν πλακώσει και αναρχικοί από το εξωτερικό, σαν να μην έφταναν οι δικοί μας. Κάτι Σανταρόζα, κάτι Μπάϊρον και άλλα αποβράσματα. Μπάτε σκύλοι αλέστε γίναμε, κάνουμε και εισαγωγή ταραχοποιών.» Τρέμη: «Μάλιστα, Γιάννη, όλοι αυτοί μαζί με τους δικούς μας κάνουν και καταλήψεις σε δημόσια κτίρια. Δες τι έγινε στα κάστρα απ’ όπου πέταξαν έξω τις νόμιμες αρχές, δες τι έγινε στο Μεσολόγγι και αλλού. Πως θα προκόψει μετά από αυτά ο τόπος ; Αν μας πετάξουν έξω από το γρόσι, ποιος θα φταίει μετά ;» Κολοκοτρώνης: (Έχει βαρεθεί που δεν τον αφήνουν να μιλήσει και έχει φύγει από την γραμμή, ακούγεται του-του). Τρέμη: «Ορίστε θράσος. Μας έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα μας. Εδώ του κάναμε την τιμή να τον ακούσουμε στο φιλόξενο δελτίο μας, να εκθέσει τις απόψεις του ελεύθερα και δημοκρατικά. Αλλά τι ξέρουν από δημοκρατία αυτοί οι τρομοκράτες. Ας αλλάξουμε τώρα θέμα, να πούμε για τις φιλανθρωπίες της πρέσβειρας καλής θέλησης Μπαρντιν Χανουμ Μπουρέκ που εγκαινίασε σήμερα νέα πτέρυγα στο Λεπροκομείο Σπιναλόγκα μαζί με τον βεζίρη αρρώστιας Λομπέρ Μπέη. Θυμίζουμε πως στις 11 στην Ανατροπή ο Γιάννης φιλοξενεί τους αρχιραγιάδες Μπενιζέλ, Τσαμάρ και Καρα Τζαφέρ για να ακούσουμε επιτέλους και μια υπεύθυνη φωνή.»

Η Ώρα του Μυστικού Δείπνου

Φ. Τσαλαχούρη - Γ. Ψάλτη Η Ώρα του Μυστικού Δείπνου, opus 79 Λειτουργικό Δράμα για ανδρικές φωνές, γυναικεία χορωδία, όργανο & κρουστά Μουσείο Μπενάκη, Κεντρικό Κτήριο, Κουμπάρη 1 Σάββατο 31 Μαρτίου 2012, 20.30 Κυριακή 1η Απριλίου 2012, 19.00 και 21.00 Το έργο Η Ώρα του Μυστικού Δείπνου μεταφέρει στη σημερινή σκέψη τις συγκλονιστικές στιγμές του τελευταίου δείπνου του Ιησού με τους μαθητές του, στο οποίο προσδιορίστηκαν η έννοια της αγάπης και η σημασία του φόβου και της προδοσίας. Η παράσταση επαναφέρει στην αρχή του 21ου αιώνα τη φόρμα του «Λειτουργικού Δράματος». Το Λειτουργικό Δράμα -όπερα μικρής κλίμακας με θρησκευτικό θέμα- υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλές τόσο στη δύση όσο και στην καθ’ημάς ανατολή καλύπτοντας την ανάγκη της διδασκαλίας ιστοριών από την Αγία Γραφή στους πιστούς. Παιζόταν συχνά μέσα σε εκκλησίες, αλλά και στις αυλές τους και σε θέατρα. Εκτός από τον όρο Λειτουργικό Δράμα χρησιμοποιήθηκε και ο προσδιορισμός Μυστήριο ή Θαύμα. Αν και υπάρχουν στοιχεία για ανάλογα έργα από τον 4ο αιώνα, θεωρούμε πως από τον 10ο αιώνα υπάρχει συστηματικότερη δημιουργία λειτουργικών δραμάτων. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητή φόρμα μέχρι τον 17ο αιώνα και σε ελληνικές περιοχές στις οποίες άκμασε το φράγκικο στοιχείο, όπως η Κρήτη, η Νάξος, η Σύρος και η Χίος. Ο συνθέτης Φίλιππος Τσαλαχούρης συνέπραξε δημιουργικά με τον ποιητή Γιώργο Κ. Ψάλτη για τη δημιουργία ενός σύγχρονου Λειτουργικού Δράματος υπό τον τίτλο «Η Ώρα του Μυστικού Δείπνου». Ο Γιώργος Ψάλτης, μετά από έρευνα και μελέτη ιερών κειμένων, δημιούργησε το λιμπρέτο μεταφέροντας στη σημερινή σκέψη με έναν απλό, ρέοντα, ελκυστικό αλλά συγχρόνως λόγιο λόγο τη διδασκαλία του Ιησού. Ο Φίλιππος Τσαλαχούρης το απέδωσε μουσικά με τρόπο λιτό αλλά λυρικό, σε μία σύνθεση για ανδρικές φωνές, γυναικεία χορωδία, όργανο και κρουστά. Θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο Κεντρικό κτήριο του Μουσείου Μπενάκη (Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας) στις 31 Μαρτίου και την 1η Απριλίου 2012. Ένας συν δώδεκα τραγουδιστές σε ένα τραπέζι, οι θεατές καθήμενοι γύρω τους παρακολουθούν. Συμπράττει χορωδία αγγέλων (Γυναικεία χορωδία Opus Femina) και ο ήχος οργάνου και κρουστών. Όλοι οι συντελεστές της παράστασης συμμετέχουν εθελοντικά. Η διάρκεια της παράστασης είναι 55΄. Οι θέσεις των θεατών είναι περιορισμένες. Απαιτείται η έγκαιρη εξασφάλιση εισιτηρίου (5€ – 3€ μειωμένο). Η προπώληση των εισιτηρίων θα ξεκινήσει το Σάββατο 24 Μαρτίου στα εκδοτήρια του Κεντρικού κτηρίου. Διανομή Ιησούς: Άγγελος Χονδρογιάννης Πέτρος: Αλέξανδρος Σταυρακάκης Ιωάννης: Χρήστος Κεχρής Μαθητές: Αλέξανδρος Γάβαρης, Σταύρος Γιαννουλάδης, Νικήτας Γκρίτζαλης, Γιάννης Δενδρινός, Θοδωρής Μωραίτης, Σταμάτης Παυλούς, Νίκος Πετρίδης, Βασίλης Τσακατούρας, Φίλιππος Τσαλαχούρης, Χρήστος Χριστοδούλου. OPUS FEMINA, Γυναικείο Φωνητικό σύνολο Πνευματικού Κέντρου Δήμου Κορινθίων. Διεύθυνση διδασκαλία: Φάλια Παπαγιαννοπούλου Όργανο: Χριστίνα Αντωνιάδου Κρουστά: Νίκος Μεταλλινός

«Αλέξανδρου Ιόλα, Η ζωή μου»

Με αφορμή την ημέρα γέννησης του Αλέξανδρου Ιόλα (25 Μαρτίου) και 25 χρόνια μετά το θάνατό του ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Οδός Πανός η βιογραφία του από το Νίκο Σταθούλη, ο οποίος μας μίλησε για το εγχείρημα και τη σχέση του με το συλλέκτη. «Το πρώτο βιβλίο το οποίο είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Νέα Σύνορα Α. Λιβάνης, το 1994, με τίτλο «Αλέξανδρος Ιόλας», επτά χρόνια από τον θάνατο του συλλέκτη ήταν μια περίληψη του τωρινού. Τώρα 25 χρόνια μετά, βγαίνει το πραγματικό. Όπως ακριβώς είχαμε συμφωνήσει με τον Ιόλα. Το βιβλίο αποτυπώνει έναν περίπατο μαζί με τον Αλέξανδρο Ιόλα, ο οποίος ξεκίνησε το 1983 στους κήπους του σπιτιού του και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Μου μιλάει για τους έρωτές του, τους καλλιτέχνες του, την οικογένειά του, την Ελλάδα που λάτρεψε και η οποία τον τσάκισε. Μου μιλούν οι φίλοι του, οι αγαπημένοι του, και οι άνθρωποι της τέχνης οι οποίοι τον γνώρισαν. Μιλώ για τα ταξίδια μας στις πρωτεύουσες του κόσμου και για τις αγωνίες του στα ατελιέ των καλλιτεχνών του, όταν μοιραζόταν την ίδια χαρά της δημιουργίας μαζί τους. Μιλώ για την εποχή του διασυρμού του, καθώς υπήρξε ο ίδιος ένα ανεπανάληπτο θύμα του Τύπου σε μια εποχή που ο λαϊκισμός αποτελούσε την κύρια μορφή διαπαιδαγώγησης του ελληνικού λαού. Το υλικό της βιογραφίας περιλαμβάνει φωτογραφίες του, επιστολές των καλλιτεχνών του, κείμενα από το ημερολόγιο του, επιστολές προσωπικοτήτων της τέχνης, αποκόμματα του Τύπου της εποχής καθώς και ένα ευρύτερο υλικό το οποίο μου παρέδωσε ο ίδιος. Τον Αλέξανδρο Ιόλα τον γνώρισα στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ο ίδιος με επέλεξε για βιογράφο του. Κρατώ από τον ίδιο τη σπανιότητα της φιλίας του η οποία παραμένει πιο σπάνια και από το πιο πολύτιμο κόσμημα.. Αλλά και την αγάπη του για την Ελλάδα κρατώ, καλύτερα να πω το πάθος του, μόνο που πέθανε πικραμένος… Ήταν αδικημένη προσωπικότητα στη χώρα του καθώς διασύρθηκε όσο κανένας έλληνας σ’ αυτόν τον τόπο, την ίδια στιγμή που η Γαλλική προεδρία τον τιμούσε με τον μεγαλόσταυρο τιμής για την προσφορά του στις τέχνες. Η βιογραφία του θα συμβάλει στην αποκατάσταση της μνήμης ενός ανθρώπου για τον οποίο πλέον μιλάει η ίδια η ιστορία της τέχνης του εικοστού αιώνα. Ο Ιόλας εξακολουθεί να μας ενδιαφέρει γιατί με την παγκόσμια ικανότητά του για τη Τέχνη, έστησε εδώ, σάυτή τη χώρα, το μαυσωλείο του. Με ένα στόλο μοναδικών έργων τέχνης και με διεθνές καλλιτεχνικό πλήρωμα, ήρθε και άραξε στο λιμάνι, την Αγία Παρασκευή. Μας ενδιαφέρει γιατί εδώ δεξιώθηκε τους μέλλοντες δημίους του. Στη χώρα μας είναι εύκολο. Η ηθικολογία είναι γενικευμένο και ριζωμένο αίσθημα. Ο καθένας μας είναι χωροφύλακας, εισαγγελέας, δικαστής και δήμιος. Πράγμα που διευκολύνει τα πάντα.» Δέσποινα Ζευκιλή dzeykili@athinorama.gr

Επανεποίκηση του κέντρου;

απο τον Νίκο Σταθούλη "Πολλές φορές έχουμε αναφερθεί στη ραγδαία γκετοποίηση των Αθηνών και τη μητροπολιτική δυστοπία που προβάλλει ως μόνο μέλλον. Η αστική παρακμή είχε αρχίσει πριν από την κρίση· οι πολιτικές αρχές έστεκαν ανεπαρκείς ή ασυγχώρητα ολιγωρούσες, εν όσω η λαθρομετανάστευση και το μικροέγκλημα κατέτρωγαν τον αστικό ιστό και έστηναν τους δικούς τους θυλάκους φτώχειας, ρατσισμού και βίας, ουσιαστικά εκτός πολιτεύματος, μερικές εκατοντάδες μέτρα από το Κοινοβούλιο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η ύφεση μετά το 2008 απλώς διέλυσε και τα τελευταία αναχώματα. Σήμερα το ρημαγμένο κέντρο, με τις εκατοντάδες κλειστές επιχειρήσεις, έχει παραδοθεί στους άστεγους, τους επαίτες, τους τοξικομανείς. Και στο έγκλημα. Τι πρέπει να γίνει; Προφανώς, το ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας δεν μπορεί να παραμείνει με χαρακτήρες slum, όπως τώρα· η εικόνα αυτή αδικεί και παραμορφώνει το εντελώς διαφορετικό σύνολο της χώρας. Είναι προφανές επίσης, ακόμη και στον πιο φοβισμένο πολίτη της πόλης, ότι η αστυνόμευση είναι αναγκαία αλλά δεν αρκεί, για να ανασχέσει το κύμα της μητροπολιτικής δυστοπίας. Η φτώχεια και η παρακμή δεν απαλείφονται σπρώχνοντάς τες κάτω απ’ το χαλί· οι τοξικομανείς και οι ζητιάνοι θα ξανάρχονται διαρκώς και διαρκώς, από κάθε πουργατόριο, εφόσον δεν αρθούν τα αίτια που τους παράγουν. Μοναδική λύση, η δύσκολη. Το αθηναϊκό κέντρο για να αναστηθεί χρειάζεται οικονομική διάσωση των επιχειρήσεων και σχεδιασμένα κίνητρα για επανεποίκηση. Μόνο μια υγιής οικονομική και κοινωνική ζωή μπορεί να ξαναδώσει στους πολίτες την πόλη και στη δημοκρατία την ψυχή της, το συμβολικό της κέντρο. Απαιτείται μακρόπνοο, γενναίο σχέδιο ανάπτυξης, πέραν εκλογικών σκοπιμοτήτων και μεγαλόστομων εξαγγελιών, με παράλληλη διαρκή φροντίδα για εμπέδωση μιας δημοκρατικής κουλτούρας για τον δημόσιο χώρο. Οι σκούπες δεν διαρκούν, η ανάπτυξη μένει. Η επανεποίκηση του αθηναϊκού κέντρου πρέπει να είναι το πρώτο επείγον έργο της εθνικής ανόρθωσης". Αυτά γράφει ο Νίκος Ξυδάκης σήμερα στη Καθημερινή. Ωραία που είναι να κάνεις ρεπορταζ γραφείου... Ελάτε κύριε Ξυδάκη να μείνετε στο Κέντρο. Στου Ψυρρή. Για να μη σας αφήνουν τα σκυλάδικα με τη ζωντανή μουσική να κοιμηθείτε. Έχουν είσβαλει οι ορχήστρες τους μέσα στα υπνοδωμάτιά μας. Αν τολμήσουμε να διαμαρτυρηθούμε, οι μπράβοι τους απειλούν τη σωματική μας ακεραιότητα.Η ανικανότητα και η διαφθορά των υπηρεσιών του Δήμου Αθηναίων αποτυπώνεται στις πολεοδομικές παρανομίες παντού. Μέσα και έξω απο τα καταστήματά τους. Λειτουργούν χωρίς άδεια πλήθος απο αυτά. Αν μιλήσουμε για κανόνες εστίασης, αφήστε καλύτερα. Εμεις που ζούμε εδώ,βλέπουμε το τρόπο με τον οποίο οι πολίτες εστιάζονται. Ωραία η Επανεποίκηση στα λόγια. Εμείς που διαλέξαμε να κατοικήσουμε εδώ, στο Ιστορικό Κέντρο, το πληρώνουμε ηδη με τη ψυχική μας υγεία. Ποιός Καμίνης.Ο άνθρωπος είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ.Το κράτος απουσιάζει.Ολοι σας έρχεστε μονάχα να πιείτε και να κοπρίσετε. Ποιό Κέντρο;Το διεφθαρμένο αστυνομικό τμήμα του;Ο λιπαρός δήμος του;Η μήπως οι μοιραίοι κατοικοί του;;;

Αλέξανδρος Ιόλας:Η ζωή μου Απο τον Νίκο Σταθούλη Είκοσι πέντε χρόνια μετα τον θάνατο του Αλεξανδρινού συλλέκτη Αλέξανδρου Ιόλα, όπως ήταν η επιθυμία του, κυκλοφορεί την επόμενη εβδομαδα απο τις εκδόσεις του Γιώργου Χρονά "Οδος Πανός" η βιογραφία του γραμμενη απο τον Νίκο Σταθούλη. Μέσα από την αυτοβιογραφία του Αλέξανδρου Ιόλα, παρακολουθούμε την συναρπαστική ιστορία της καλλιτεχνικής, αλλά και της κοσμικής, ζωής των πολιτιστικών μητροπόλεων του σύγχρονου κόσμου. Αποτελεί το πιο αμφιλεγόμενο πρόσωπο της Ελλάδας του 20ου αιώνα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του υπήρξε θύμα ενός διασυρμού άνευ προηγουμένου, κατηγορούμενος για υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας, πορνείας και ναρκωτικών. Πέθανε στιγματισμένος, χωρίς η δικαιοσύνη να προλάβει να αποφανθεί. Δεν συνέταξε διαθήκη, άφησε όμως ενενήντα κασέτες, στις οποίες διηγείται τη ζωή του στον Νίκο Σταθούλη, που τον επέλεξε ο ίδιος για βιογράφο του. Η αυτοβιογραφία του, που παρουσιάζεται 25 χρόνια μετά το θάνατό του, θα συμβάλει στην αποκατάσταση της μνήμης του ανθρώπου για τον οποίο ο Μαξ Έρνστ είπε κάποτε: «Μα ποιός είναι αυτός που μπορεί να πάει κόντρα στους θυμωμένους ωκεανούς; Ω! Μα ασφαλώς ο Αλέξανδρος Ιόλας Μια ελάχιστη προδημοσίευση την οφείλουμε στον ιστότοπο αυτό... ¨"Ήταν ένα Σάββατο του Μαρτίου 1985, όταν πρώτη ξεκίνησε τον διασυρμό του Αλέξανδρου Ιόλα, η Αγγελική Νικολούλη, η οποία εργαζόταν ως αστυνομική συντάκτης στον «Ελεύθερο Τύπο». Στο σαλόνι της εφημερίδας ο Αντώνης Νικολάου, ντυμένος με το κρινολίνο της «Μήδειας», πόζαρε αποκαλύπτοντας «ποιοι γδύνουν την Ελλάδα». Στην αρχή ανώνυμα. Κανείς δεν έδωσε σημασία. Για είκοσι μέρες είχε περάσει σχεδόν απαρατήρητο το γεγονός. Ο μόνος που ενοχλούσε τον Ιόλα ήταν ένας εκδότης, ο οποίος ζητούσε χρήματα από τον Ιόλα, για να μην τον διασύρει .Ο Ιόλας τον έστειλε στον διάβολο, ενώ ο γραμματέας του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Αντώνης Στρατής για μια φορά ακόμη από το τηλέφωνο τον προετοίμαζε. «Φυλάξου από τον Κουρή. Είναι ό, τι πιο άτιμο υπάρχει αυτή τη στιγμή στον Τύπο. Φυλάξου.» Ο Ιόλας γέλασε και του απάντησε: «Έλα μωρέ που θα πάρουν στα σοβαρά τον Αντώνη. Ο κακόμοιρος για γέλια είναι.» Το σπίτι μόλις είχε ήδη διαμορφωθεί σε Μουσείο. Οι παραγγελίες έφταναν η μία μετά την άλλη με έργα συγκλονιστικά. Οι επισκέπτες έμεναν άφωνοι. Και ήταν τότε, το καλοκαίρι του 1985, όταν ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ είχε επισκεφθεί την Ελλάδα για δύο παραστάσεις στο Θέατρο Ηρώδη του Αττικού και ήρθε από νωρίς το πρωί για να συναντήσει τον Ιόλα. Την επόμενη μέρα, έδωσε ένα πάρτι προς τιμήν του, όπου παρευρέθηκε και η Μελίνα Μερκούρη, η οποία ήταν τότε Υπουργός Πολιτισμού. -«Ιόλα» του είπε η Μελίνα, μπροστά στους καλεσμένους του «Σε προσλαμβάνω για σύμβουλο, δέχεσαι;» -«Πόσα μου δίνεις;» της απαντά πονηρά ο Ιόλας. -«Σαράντα χιλιάδες!» απάντησε η Μελίνα. -«Χρυσή μου, στη Σούλα δίνω τα διπλά…» Ήταν Παρασκευή. Ο Λάζαρος αυτή τη φορά ήταν στεναχωρημένος… -«Ιόλα, η «Αυριανή» ξεκινάει πόλεμο εναντίον σου… Ίσως αύριο… Ίσως την επόμενη εβδομάδα…»

Καζάνι που βράζει η κοινωνία

Πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί είναι η Ελληνική κοινωνία σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε το εργαστήριο κοινωνικής και πειραματικής ψυχολογίας, του τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου πανεπιστημίου. Οι Έλληνες σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, βράζουν από θυμό, και έχουν τόσο άσχημη ψυχολογία, που δεν θα δίσταζαν να την εκφράσουν ακόμη και με βία. Το 88,9%, έχει συναισθήματα οργής, θυμού, και αγανάκτησης. Το 67,7% νιώθει ταπείνωση, φόβο, άγχος για το αύριο, κατάθλιψη, αλλά και απογοήτευση. Ενώ μολις το 35,6% εχει αισιόδοξη ψυχολογία. Είναι τόση η οργή και ο θυμός που νιώθουν πλέον στην ψυχολογία τους οι Έλληνες που δεν θα δίσταζαν να επιτεθούν κατά πολιτικών. Έτσι το 30,4% θα έκανε επίθεση κατά πολιτικού, με αυγά και γιαούρτια. Το 21% θα χειροδικούσε κατά ενός πολιτικού, και το 17,1% θα έκαιγε το αυτοκίνητο του πολιτικού Αναρτήθηκε από eagle fly(halkfly)

Δεν είμαι το πρόβατό σας… Είμαι ο εχθρός σας! Είμαι ένας από τους χιλιάδες που δεν ανήκαν σε “μαντρί”… που δεν ήταν οπαδοί και “πρόβατα” κανενός από εσάς! Που, θέλω να πιστεύω, ότι μπορούσαν να βλέπουν τα πράγματα λίγο πιο αποστασιοποιημένα και σφαιρικά και να γελάνε ακόμη με την ηλιθότητά σας και τη βλακεία των οπαδών σας που από κομματική τύφλωση έβλεπαν ό,τι αηδία τους σερβίρατε ως “ευφυΐα”!!! Τόσα χρόνια, με την ακατάσχετη μπουρδολογία και το αβαντάρισμα των ΜΜ Εξαπάτησης που σας προωθούσε για να κάνει τη δουλειά του και να εξασφαλίζει τα συμφέροντά του, καταφέρνατε να κοροϊδεύετε κόσμο και κοσμάκη… Ενίοτε εξαγοράζατε κιόλας πότε με κανένα ρουσφετάκι, πότε με κανένα διορισμό, πότε με χρήμα που ρίχνατε σε συγκεκριμένους… Ακόμη το κάνετε αυτό το παιχνιδάκι μόνο που ο κορβανάς έχει μικρύνει αισθητά και δε μπορείτε να επιβληθείτε πια σε τόσους… Τον τελευταίο καιρό, με χαρά και ικανοποίηση ομολογώ, παρακολουθώ τον πανικό σας! Έναν πανικό που δε θυμάμαι να είχε ξαναγίνει τόσο εμφανής, νιώθοντας καλά προστατευμένοι από τη διεφθαρμένη “δικαιοσύνη” που είχε (και έχει) αναλάβει να κουκουλώνει και να καταχωνιάζει οτιδήποτε θα μπορούσε να αναδείξει τις πολύχρονες απάτες σας, μίας “δικαιοσύνης” συνδιαπλεκόμενης που αποτελούσε (και αποτελεί) το δεξί σας χέρι στη λεηλασία και το “πλυντήριο” για τις βρωμιές των ντόπιων αφεντικών σας… Όσο το σύστημά σας λειτουργούσε σε απόλυτη συνεργασία και το χρήμα έρεε άφθονο, μπορούσατε να κρατάτε και την πλειοψηφία από το πόπολο σε ύπνωση και καταστολή και μακρυά από τις συνωμοσίες σας σε βάρος του, λόγω αδιαφορίας που του την εξασφαλίζατε με μία δανεική πλασματική ευφορία… Τώρα που το σύστημά σας καταρρέοντας έγινε και άπληστο και αδηφάγο και η στρόφιγγα που εξασφάλιζε την αδιαφορία του πόπολου έκλεισε, τώρα που η ίδια η κομπίνα για την οποία τόσα χρόνια δουλεύατε αποκαλύπτεται… έχετε αρχίσει να τρέμετε! Το μόνο όπλο που σας έμεινε πλέον είναι αυτό του εκφοβισμού των Ελλήνων πολιτών και των απειλών! Είναι άλλωστε γνωστό το “φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης”! Με χαρά διαπιστώνω τον τελευταίο καιρό να την κοπανάνε τα “πρόβατα” από το “μαντρί” σας και τους κάθε λογής “τσοπάνηδες” να τρέχουν να σώσουν ό,τι μπορούν είτε μέσω φόβου και απειλών είτε μέσω πολλαπλασιασμού των “μαντριών” ώστε να μπερδευτεί το κοπάδι και πάλι να το βάλετε στο χέρι! Θέλω να πιστεύω (και φαίνεται και από το γενικότερο κλίμα) ότι όχι μόνο δεν ξεγελάτε πλέον κανέναν αλλά γελοιοποιείστε όλο και περισσότερο και αυτό θα βοηθήσει και άλλα“πρόβατα” να την κοπανήσουν και να συνειδητοποιήσουν τι ωραία που είναι να απολαμβάνεις και να κρίνεις τη ζωή ελεύθερα χωρίς αρρωστημένες ιδεοληψίες… Σας βλέπω και γελάω!!! Γελάω με όλους τους “τσοπάνηδες” που τρέχουν αλλόφρονες, κατασκευάζουν “εχθρούς” που θα φάνε τα “πρόβατα” που θα ξεφύγουν και πρέπει άμεσα να γυρίσουν στη “στάνη” τους… Στάνη να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι!!! Δεξιά, κεντρώα, αριστερή, παλιά, καινούργια από παλιά φθαρμένα υλικά, κόμμα, απόκομμα, κομματίδιο… αρκεί να είναι μία από αυτές που θα βοηθήσουν το σύστημα να ορθοποδήσει και να συνεχίσει το καταστροφικό του έργο μέχρι να υλοποιηθεί η κομπίνα που θα “δεθούν” όλα… Ευτυχώς για τα πρώην “πρόβατα”, φαίνεται πλέον ολοκάθαρα και πόσο απατεώνες είστε και τι ρόλο παίζουν τα κωλοκάναλα της διαφθοράς και της διαπλοκής… Και κάθε μέρα διαπιστώνω ότι τα εκτός μαντριού “πρόβατα” πολλαπλασιάζονται, τα ΜΜ Εξαπάτησης επιτέλους έχουν την αναγνώριση που τους αξίζει (μηδενική!) και οι “τσοπάνηδες” προσπαθούν να πείσουν για την “κυριαρχία” τους παριστάνοντας ότι δεν τρέχει τίποτα και ότι έχουν τον έλεγχο!!! Κι όμως, μας έχει πάρει η μπόχα από τα χεσμένα σώβρακα που καθημερινά αλλάζετε παριστάνοντας τους “αγέρωχους ηγέτες” θλιβερών θιάσων μίας θλιβερής πλέον πραγματικότητας!Όχι μόνο δεν είναι ικανά να μας τρομάξουν τα καμώματά σας, αλλά και ο τελευταίος αδιάφορος έχει καταλάβει ότι η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή ντόπια και ξένη και έμμεση αναστολή του συντάγματος, αφού δεν τολμάτε ούτε να το ομολογήσετε όπως έκανε ο προκάτοχός σας σε ανάλογη κατάσταση Παπαδόπουλος! Έτσι κάνετε αναστολή του συντάγματος απειλώντας τον Ελληνικό λαό και προσπαθώντας να τον παρασύρετε στο “ορόσημο” της 25ης Μαρτίου, ώστε ή φοβούμενος να κάτσει σπίτι του και να δηλώνετε μετά ότι “ο Ελληνικός λαός αποδέχεται και νομιμοποιεί τις πρακτικές σας και το ξεπούλημα” ή, αν δεν κάτσει σπίτι του να φοβηθεί τους μπάτσους όλων των υπηρεσιών που διαφημίζετε ότι θα αμολήσετε για να τον εμποδίσουν και να τον προπηλακίσουν ώστε, ει δυνατόν, να μη φτάσει στην παρέλαση!!! Από τον πανικό σας έχετε ονομάσει τον Ελληνικό λαό, του οποίου την κυριαρχία και την εξουσία έχετε σφετεριστεί, “εσωτερικό εχθρό” και τον απειλείτε ολοφάνερα πλέον! Και ποιοι το κάνουν αυτό…; Ένα τσούρμο απατεώνες που πραξικοπηματικά κατέλαβαν την εξουσία και ξεπουλάνε τη χώρα!!! Ένα τσούρμο απατεώνες που οι μόνοι που μπορούν να στηρίξουν την εξουσία τους είναι τα σκυλιά που έχουν αναλάβει τη φύλαξή τους!!! Μόνο που πλέον ο καθένας διαλέγει στρατόπεδο και δεν υπάρχει μέση λύση και επιλογή ισορροπιών… Ή τίθεται με τον Ελληνικό λαό απέναντι στους προδότες ή στέκεται δίπλα τους να τους προστατεύσει και γίνεται εχθρός του Ελληνικού λαού, άρα θα ακολουθήσει τους προδότες που φυλάει και στην τιμωρία τους… Και η τιμωρία για τους προδότες είναι μόνο μία! Βλέποντας τα πρόβατα που σας εγκαταλείπουν να φτάνουν πολλές φορές να είναι πιο εξοργισμένα και από εμένα και τους ομοίους μου που ξέραμε τι κουμάσια είσαστε, δε μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά μου! Κάποια είναι ακόμα ζαλισμένα, κάποια πιο δειλά και επιφυλακτικά στις αντιδράσεις τους μετά τόσα χρόνια αποβλάκωσης… τελικά όμως φαίνεται ότι η οργή τους θα επικρατήσει και όσες στρατιές και αν κατεβάσετε θα πάθετε αυτό που σας πρέπει! Δε μένει παρά να συνειδητοποιήσουν ότι όχι μόνο δεν έχετε καμία δύναμη αλλά αυτό που θεωρούσαν δύναμή σας αυτοί σας το έδιναν και ήρθε η ώρα να σας το πάρουν πίσω! Και αφού δεν καταλαβαίνετε τόσο καιρό με το καλό και έχετε το θράσος να πουλάτε τσαμπουκά σε αυτούς που έπρεπε να υπηρετείτε, ήρθε η ώρα να το καταλάβετε με το άγριο! Και οι πραίτωρές σας μπροστά σε ένα ογκώδες πλήθος είναι αδύναμοι… Και αν είναι διατεθειμένοι να θυσιαστούν για να φυλάξουν προδότες ας το πράξουν… Θα πάθουν και αυτοί ό,τι τους αξίζει!!! Ο Ελληνικός λαός πρέπει να καταλάβει ότι από τη στιγμή που σας κατάλαβε και έπαψε να είναι το “πρόβατό” σας έγινε εχθρός σας! Και βάσει αυτού να δράσει όπως το σύνταγμα ορίζει για τους σφετεριστές της λαϊκής κυριαρχίας… “Με κάθε τρόπο και κάθε μέσο”!!! Τώρα που ο εχθρός είναι γνωστός και κανείς δε μπορεί να μας παραπλανήσει όσα σκουπίδια και αν πετάξει και μας σερβίρει ως “αποκάλυψη” και “είδηση” μέσω του μηχανισμού της προπαγάνδας… ο στόχος που πρέπει όλοι όσοι νοιαζόμαστε για τον τόπο μας και το μέλλον μας να στοχεύσουμε έχει ονοματεπώνυμα… Και όλοι γνωρίζουν ότι αν κόψεις το κεφάλι αχρηστεύονται και τα πλοκάμια ή ότι μαζί με το σάπιο φεύγουν και τα σκουλήκια! Με όπλο λοιπόν την επιταγή του συντάγματος (άρθρο 120) πρέπει και οφείλουμε να δράσουμε όλοι για την ανατροπή της χούντας σας και την απαλλαγή μας από φαντασιόπληκτους καβαλημένους, ώστε να ξαναπάρουμε τη χώρα μας πίσω και να τινάξουμε τη μπάνκα (συνολικά) στον αέρα!!! Θα αρχίσουμε από αύριο ώστε στις 25 Μαρτίου να προλάβουμε αντί να μας σύρετε… να γιορτάζουμε ήδη τα επινίκεια και την απελευθέρωσή μας!!! Θα μας βρίσκετε παντού μπροστά σας… θα τρέμετε σε κάθε σας βήμα! Ήδη τρέμετε αλλά δεν έχετε ιδέα ακόμη τις σας περιμένει… Παραδίδετε τη χώρα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου! Ούτε η χούντα δεν υπέγραψε τόσα φασιστικά διατάγματα!!! Θέλω να πιστεύω ότι ο Ελληνικός λαός βρίσκεται πλέον σε καλό δρόμο, σας έχει καταλάβει και θα πράξει όπως οφείλει για την αξιοπρέπειά του και το μέλλον του… Θα δηλώσει σύσσωμος αυτό που από καιρό δηλώνει αλλά τώρα που δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια θα το δηλώσει πιο αποφασιστικά: “Δεν είμαι το πρόβατό σας… Είμαι ο εχθρός σας!” Το φόβο μας να ‘χετε, σκουλήκια!!! Και εσείς και τα εξωθεσμικά και έξωθεν αφεντικά σας!!! blogging vs manipulation Πηγή: Δεν είμαι το πρόβατό σας… Είμαι ο εχθρός σας! - RAMNOUSIA Διαβάστε περισσότερα: http://ellinikh-odysseia.blogspot.com/2012/03/blog-post_17.html#ixzz1pLPMpZje Under Creative Commons License: Attribution

ΕΠΕΙΓΟΝ Στείλτε το παντού!!!!!! Σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνον!!!! Ψηφίστε ΟΛΟΙ! Στην παρακάτω Αμερικανική τοποθεσία, γίνεται «δημοσκόπηση» για το αν η Μακεδονία είναι Ελληνική ή όχι. Μπείτε, ψηφίστε και διαδώστε το σε όσους ξέρετε! http://www.topix.com/forum/world/macedonia/TAAAAFN23PMGMJ147 Είναι πολύ απλό. Ούτε όνομα πρέπει να βάλετε, ούτε στοιχεία, ούτε τίποτε. Μόνο επιλέγετε το Yes και μετά βλέπετε το ως τώρα αποτέλεσμα. Έχουν μπει οι Σκοπιανοί και έχουν σαρώσει. GO!

EUROGENDFOR στην Ελλάδα?

Παρασκευή, 14 Οκτωβρίου 2011 ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ!!! Μια ταξιαρχία της ευρωχωροφυλακής (EGF) εγκαταστάθηκε στην Λάρισα.... Να είμαστε έτοιμοι για ΟΛΑ! EUROGENDFOR. Δεν ξέρετε τι είναι; Καιρός να μάθετε !!! Απ΄ότι φαίνεται επαληθεύεται η πληροφορία που είχαμε απο το πρωί, ότι δηλαδή τις δύο τελευταίες ημέρες πέρασε μέσω Ηγουμενίτσας μια ταξιαρχία της γνωστής EUROGENDFOR ή European Gendarmerie Force. Συγκεκριμένα όπως ανέφεραν αυτόπτες μάρτυρες κάτοικοι της Ηγουμενίτσας αλλά και της Λάρισας πλήθος ανδρών με πολιτικά που κρατούσαν βαλίτσες με το σήμα της EGF καθώς επίσης και πολλές νταλίκες με μηχανοκίνητα ( κάτι σαν τις "αύρες" που χρησιμοποιούσε παλαιότερα η δική μας αστυνομία) βγήκαν στην Ηγουμενίτσα και κατευθύνθηκαν στην Λάρισα όπου και εγκαταστάσθηκαν. Αν όλα αυτά που ακούγονται πλέον και απο ραδιοφωνικούς σταθμούς ( π.χ ράδιο 9 στην σημερινή εκπομπή του Δ.Καζάκη) είναι αλήθεια, τότε είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς πως οι Ευρωπαίοι "προστάτες" μας και η ντόπιοι εντολοδόχοι τους έχουν πανικοβληθεί μιας και βλέπουν τον ελληνικό λαό να είναι έτοιμος για εξέγερση. Η στρατοπέδευση στην χώρα μας μιας ταξιαρχίας "ξυρισμένων κεφαλιών" Γερμανικής και Ολλανδικής κυρίως καταγωγής, σημαίνει ότι η καταρρέουσα κυβέρνηση Παπανδρέου έκανε ακόμα και αυτό που δεν τόλμησε να κάνει ο Μεταξάς τον Οκτώβριο του 1940. Όλα δείχνουν πως ή επόμενη Δευτέρα που καθορίστηκε, γύρευε να δείς απο ποιούς και γιατί, σαν ημέρα εξέγερσης των απανταχού "αγανακτισμένων", είναι εκείνη στην οποία ίσως να δούμε τα ξυρισμένα κεφάλια των κατακτητών να στέκονται δίπλα στα δικά μας τάγματα ασφαλείας. Αυτό πάντως που έχει σημασία είναι ότι το καθεστώς νοιώθει πως κολοβώθηκαν οι μέρες του και κάνει ότι είναι δυνατόν για να παραμείνει στην εξουσία , όχι ασφαλώς επειδή το θέλει αλλά επειδή έτσι το διέταξαν τα αφεντικά του. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως οι προδότες της πατρίδας μας , θάθελαν να μπούν σε ένα αεροπλάνο και να πάνε σε ασφαλή μέρη όπου θα χαρούν ανενόχλητοι τα κλοπιμαία και την αμοιβή της προδοσίας. Τα αφεντικά τους όμως δεν έχουν την ίδια γνώμη. Τους λένε "σε πληρώσαμε να κάνεις μια δουλειά και θα την αποτελειώσεις, μετά κάνε ότι θέλεις". Έτοιμος λοιπόν ο Παπανδρέου να χτυπήσει τον λαό και με εισαγόμενους φασίστες , έτοιμος και ο επόμενος εργολάβος ο οποίος δήθεν θα επαναδιαπραγματευθεί το χρέος και το μνημόνιο, με ή χωρίς την συναίνεση του λαού. Αν σήμερα σκύψουμε το κεφάλι και φοβηθούμε μερικούς ξυρισμένους γορίλες της νέας Γκεστάπο που θα στέκονται δίπλα στα φασιστοειδή καραγκιοζάκια με τα άσπρα κράνη , τότε καλύτερα να πάμε και να ανοίξουμε απο τώρα τον λάκκο μας. Ο Οκτώβριος του 40 έβγαλε λεβέντες και παλληκάρια που πάλεψαν για την πατρίδα και νίκησαν.Στο χέρι μας είναι και ο Οκτώβριος του 2011 να βγάλει την πατρίδα μας έξω απο τον βόθρο που μας έριξαν όλα τα προηγούμενα γιουσουφάκια της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Οι Ευρωπαϊκοί λαοί και το κεφάλαιο,ο κάθε ένας για τους δικούς του λόγους, έχουν τα μάτια τους στραμένα στην Ελλάδα και στον Ελληνικό λαό.Οι μέν περιμένουν να δούν ηρωικές πράξεις αντίστασης και αληθινού πατριωτισμού για να ξεσηκωθούν και οι δε αγωνιούν να διαπιστώσουν αν θα πετύχει η νέα επιχείρηση "σοκ και δέος" που έχουν στήσει εναντίον της χώρας μας. Σαν χθές διώξαμε τον Όθωνα και όλο το Βαυαρικό σκυλολόϊ που μας είχαν φορτώσει οι προστάτιδες δυνάμεις δηλαδή εκείνες που τον καιρό του εθνικού ξεσηκωμού χειροκροτούσαν τον καγκελάριο Κλέμενς Φον Μέτερνιχ όταν τους έλεγε πως : «Η Ελλάδα είναι λέμβος άνευ εδάφους και πηδαλίου -πέρα απ' τα ανατολικά μας σύνορα. 300 ή 400 χιλιάδες κρεμασμένοι, στραγγαλισμένοι, παλουκωμένοι δεν σημαίνει τίποτα για μας. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες πνίξαμε δύο επαναστάσεις, στη Νεάπολη και στο Πεδεμόντιο. Ας ελπίσουμε ότι και η κρίση στην Ανατολή δεν θα 'χει καλύτερη τύχη. Οι Ελληνες είναι επικίνδυνος λαός, η επανάστασή τους πρέπει να συντριβεί». Είναι αυτοί που και τότε και σήμερα ήθελαν και θέλουν να καταπνίξουν την εξέγερση των "ραγιάδων τρομοκρατών". Ήλθε η στιγμή να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι εχουμε "κότσια" σαν και κείνα του Μακρυγιάννη , του Παππουλάκου και των άλλων μαρτύρων και αγωνιστών προγόνων μας . Ήλθε η ώρα να δείξουμε την έξοδο σε όλα τα ντόπια και ξένα κοπρόσκυλα που γυρίζουν δρυλίζοντας τριγύρω μας. Έφτασε η μέρα να μάθουμε να περπατάμε όρθιοι και με το κεφάλι ψηλά. Αν θέλουν να πάρουν πίσω όσα δήθεν μας έδωσαν ( διότι και αυτό είναι μέγα ψέμα) να πάνε να τα πάρουν απο τον Παπανδρέου , τον Καραμανλή, τον Σημίτη και αν δεν μπορούν απο δαύτους , ας πάνε τότε στον διάβολο που είναι και ο αφέντης τους να του ζητήσουν τα μεροκάματα. Η Ελλάδα ανήκε , ανήκει και θα ανήκει στους Έλληνες οι οποίοι είχαν , έχουν και θα έχουν αφεντικό μονάχα τον Χριστό. Σημ: Για την EGF (Ευρωχωροφυλακή) είχαμε γράψει απο το 2010.Πιό κάτω επαναδημοσιεύουμε τα δύο σχετικά κείμενα : ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ "ΕΤΑΙΡΟΙ" ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ; http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/03/blog-post_8074.html EUROGENDFOR. Δεν ξέρετε τι είναι; Καιρός να μάθετε !!! EUROGENDFOR ή European Gendarmerie Force ή επί το ελληνικότερον "Ευρωπαϊκή αστυνομία". Το επίσημο site της είναι το http://www.eurogendfor.eu/ και η είδηση είναι στο Γερμανικό Kopp Verlag και σε εκατοντάδες άλλα forum. Τρέχει αυτή τη στιγμή με μεγάλη ταχύτητα, καθώς το θέμα ενδιαφέρει χιλιάδες "αντεξουσιαστές" από όλη την Ευρώπη, οι οποίοι άρχισαν να σχολιάζουν την είδηση. Ποιά είναι η είδηση: Στις παραπάνω ιστοσελίδες, γράφεται ότι η "Ευρωπαϊκή αστυνομία", η οποία λέγεται ότι είναι στην ουσία στρατός και τη χρησιμοποιούν τα κράτη, (όταν δε θέλουν να φανεί ότι αναμειγνύουν το στρατό), θα "εισβάλλει" στην Ελλάδα και θα... χρησιμοποιηθεί για την καταστολή διαδηλώσεων !!! Δε νομίζουμε ότι θα κάνει τέτοια ανοησία η κυβέρνηση, αλλά δεν μπορεί να αφεθεί έτσι το θέμα, γιατί παίρνει διαστάσεις. Πιστεύουμε ότι είναι υπερβολικό το δημοσίευμα, αλλά οι καιροί ειναι πονηροί και οι Δούρειοι Ίπποι, πολλοί. Ας το διαψεύσει κάποιος, πριν γίνει αστικός μύθος. Jun 30 Να είμαστε έτοιμοι για ΟΛΑ! Αν είναι αλήθεια αυτό που διαβάσαμε σε ιστολόγια , ότι δηλαδή προχθές στο ραδιόφωνο "Θέμα" συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των αστυνομικών αποκάλυψε ότι η κατοχική κυβέρνηση είναι έτοιμη να μας φέρει την Ευρωπαϊκή Στρατιωτική Αστυνομία (EGF) τότε το πολίτευμά μας κινδυνεύει απο την εκλεγμένη κυβέρνηση που υποτίθεται ότι το υπηρετεί. ¨Ειπώθηκε λοιπόν, ότι υπάρχουν τέτοιες σκέψεις στην κυβέρνηση μιας και φοβούνται, ότι σε μια γενικευμένη κοινωνική εξέγερση με αφορμή την ψήφιση του αντι-ασφαλιστικού και αντι-εργατικού νομοσχεδίου οι ελληνικές αστυνομικές δυνάμεις δεν θα κάνουν "καλά " την ...δουλειά τους.Ο συνδικαλιστής αστυνομικός αναρωτήθηκε μάλιστα "πως θα νοιώθουν οι Έλληνες εργαζόμενοι όταν θα τους δέρνουν ξένοι μισθοφόροι". Φυσικά δεν έχει νόημα να σχολιάσουμε την ηλίθια απορία του Έλληνα αστυνομικού -συνδκαλιστή .Θα περιμέναμε να καταγγείλει αυτό το "μαύρο σενάριο" και όσους κρύβονται πίσω απο αυτό. Στίς 13 Μαρτίου είχε κυκλοφορήσει πάλι μια τέτοια φήμη (δείτε εδώ ) και σχεδόν όλοι το θεωρήσαμε σενάριο επιστημονικής φαντασίας.Βέβαια τότε δεν είχαμε δεί παρά την σταδιακή αλλαγή του πράσινου προσώπου της κυβέρνησης σε ...γκρίζο ,σήμερα όμως που έχει γίνει σχεδόν μαύρο όλα αυτά τα ακραία σενάρια αποκτούν άλλη βαρύτητα και οι φήμες άλλη αξιοπιστία. Αν όντως η κυβέρνηση σκέφτεται να χρησιμοποιήσει ακόμα και ως "εφεδρεία" εισαγόμενους μισθοφόρους ή οποιοδήποτε άλλο στρατιωτικό μέσο καταστολής , τότε μιλάμε ουσιαστικά περί πραξικοπήματος που θα το σκεπάσουν με τον χιτώνα της Ευρωπαϊκής "νομιμότητας" όπως αυτή περιγράφεται στις συνθήκες Σενγκεν ,Μάαστριχτ κλπ. Εμπρός στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας , επι της ουσίας, απόπειρας ανατροπής του πολιτεύματος, το Σύνταγμα της Ελλάδας μας καλεί δια του ακροτελεύτιας διάταξης σε ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ: Ακροτελεύτια διάταξη Άρθρο 120 1. Το Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Υπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Ιουνίου 1975. 2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων. 3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος. 4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. Ας είμαστε λοιπόν ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ! Τον περασμένο Μάϊο ο φίλος "Κόκκινος Ουρανός" έγραφε:... Μήπως ήρθε η σειρά της EUROGENDFOR; Εδώ και ενάμισο χρόνο, σχεδόν όλοι οι δυτικοί θεσμοί προειδοποιούν για την πιθανότητα εκτεταμένων ταραχών/εξεγέρσεων λόγω της κρίσης. Έκθεση του US Army War College (Δεκέμβριος 2008) προειδοποιούσε ότι η κρίση μπορεί να οδηγήσει σε “εκτεταμένη αναταραχή και ανάγκη χρήσης του στρατού για την επιβολή της τάξης”. Το Πεντάγωνο άρχισε εκπαίδευση 30.000 στρατιωτών της Northcom στην καταστολή ταραχών. Ο ναύαρχος Μάικλ Μιούλεν, αρχηγός του Μεικτού Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ, χαρακτήρισε την οικονομική κρίση μεγαλύτερη απειλή από τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, ενώ ο επικεφαλής των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών Ντένις Μπλερ υπογράμμισε τους κινδύνους για τη διεθνή σταθερότητα. Για την Ευρώπη υπάρχει η EUROGENDFOR ή European Gendarmerie Force, που μεταφράζεται σε "Ευρωπαϊκή αστυνομία". Η Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής (EGF) έχει δημιουργηθεί για την πάταξη εξεγέρσεων και αναταραχών στην Ευρώπη και είναι μια πρωτοβουλία από 6 κράτη μέλη της ΕΕ - Γαλλία, Ιταλία, Κάτω Χώρες, Πορτογαλία , Ισπανία και Ρουμανία - με στόχο την βελτίωση της ικανότητας διαχείρισης κρίσεων σε ευαίσθητες περιοχές. Η Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής έχει έδρα την Ιταλία. Πληροφορία αναφέρει ότι, πριν λίγο καιρό, στο ραδιόφωνο «Θέμα» εκπρόσωπος των αστυνομικών είχε αποκαλύψει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με την κυβέρνηση, ετοιμάζουν να εισάγουν μέρος της δύναμης της Ευρωχωροφυλακής όπως την κατονόμασε, αποτελούμενη από Ισπανούς, Γερμανούς, Ιταλούς, Ολλανδούς και άλλους μισθοφόρους, «οι οποίοι θα έχουν και το βάρος της καταστολής της κατά τα φαινόμενα επερχόμενης εξέγερσης, αν και εφόσον η ντόπια αστυνομία δεν κάνει καλά την δουλεία της». Κατά τα λεγόμενα η εν λόγο δύναμη μπορεί να επέμβει όπου και όπως θέλει χωρίς να υπόκειται σε έλεγχο και περιορισμούς, λαμβάνοντας εντολές μόνο από την ΕΕ. Άλλη πληροφορία αναφέρει ότι έχουν λάβει χώρα μυστικές προετοιμασίες για την επέμβαση της ειδικής ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης EUROGENDFOR στην Ελλάδα με στόχο την άμεση καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων και αντιδράσεων στα νέα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης. Αυτές οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις καταστολής θα είναι στην ουσία ένας στρατός που θα χρησιμοποιούν τα κράτη, στην προσπάθεια να φανεί ότι δεν αναμειγνύουν το δικό τους στρατό αλλά Ευρωπαϊκές δυνάμεις άμεσης επέμβασης. Η οικονομική κρίση η οποία θα συνοδεύεται από κοινωνικές αναταραχές θα δώσει στις Βρυξέλλες μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να τεστάρει την ικανότητα επέμβασης της μυστικής ομάδας η οποία έχει δημιουργηθεί για την πάταξη εξεγέρσεων και αναταραχών στην Ευρώπη. Το επίσημο site είναι το http://www.eurogendfor.eu/ και η είδηση αναρτήθηκε αρχικά στο Γερμανικό Kopp Verlag.Αναρτήθηκε από Σοφία Βλάχου στο ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑ

ΜΟΛΥΣΜΕΝΗ ΤΡΟΦΗ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΩΝ ΖΩΩΝ Η βιομηχανία κατασκευής τροφών για κατοικίδια ζώα, μια επιχείρηση με τζίρο ένα δισεκατομμύριο δολάρια, μια βιομηχανία χωρίς κανονισμούς, συντηρείται από τα σκουπίδια που θα κατέληγαν στις χωματερές ή θα μετατρέπονταν σε λιπάσματα. Τα κρυμμένα συστατικά που είναι μέσα σε μια κονσέρβα ζωοτροφής, μπορεί να περιλαμβάνουν τα απομεινάρια γάτων και σκύλων που έχουν σκοτωθεί από αυτοκίνητα. Η βιομηχανία των τροφών αυτών, ισχυρίζεται ότι τα προϊόντα τους αποτελούν ένα "ολοκληρωμένο και ισορροπημένο διαιτολόγιο" αλλά στην πραγματικότητα η τροφή ζώων που πωλείται στα καταστήματα είναι ακατάλληλη και για τα ζώα και για τους ανθρώπους. Η "Φυτική πρωτεΐνη" το κύριο συστατικό της ξηράς τροφής για σκύλους, περιέχει τριμμένο κίτρινο καλαμπόκι, σιτάρι, και υποπροϊόντα άλεσης, σογιάλευρο, φλούδες ρυζιού, πλιγούρι και τσόφλια από φιστίκια (αναφέρεται σαν "κυτταρίνη" στις ετικέτες συσκευασίας των ζωοτροφών). Όλα αυτά τα συστατικά δεν είναι καλύτερα από τα σκουπίδια που μαζεύονται στα πατώματα των αλευρόμυλων. Χωρίς το λάδι, τα ένζυμα και το πίτουρο τους, αυτές οι "πρωτεΐνες" είναι ανεπαρκείς σε βασικά λιπαρά οξέα, λιποδιαλυτές βιταμίνες και αντιοξειδωτικές ουσίες. Η "Ζωική πρωτεΐνη" που υπάρχει στις ζωοτροφές του εμπορίου μπορεί να περιέχει σάπια κρέατα, πτώματα ζώων που έχουν σκοτωθεί στο δρόμο, μολυσμένα κρέατα από σφαγεία, κοπριά, λιωμένες γάτες και σκύλους, και φτερά πουλιών. Η κύρια πηγή της ζωικής πρωτεΐνης προέρχεται από τις επιχειρήσεις αφαίρεσης των άχρηστων υλικών που προμηθεύουν με τα επονομαζόμενα "ΠΑΕΑ" ζώα, (δηλαδή τα Πεθαμένα, Αρρωστα, Ετοιμοθάνατα ή Ανίκανα ζώα), τα "εργοστάσια υποδοχής" για την αφαίρεση του δέρματος, του λίπους και του κρέατος. Το κρέας τότε (αφού διαποτιστεί με κάρβουνο και σημαδευτεί με την ένδειξη "ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση") μπορεί να πουληθεί για να γίνει τροφή ζώων. Τα εργοστάσια μετατροπής διαφόρων υλών σε λίπασμα επεξεργάζονται σαπισμένα πτώματα ζώων, μεγάλους σκύλους και γάτες που έχουν σκοτωθεί ή τους έχει γίνει ευθανασία, και τα μετατρέπουν σε ένα είδος ξηράς πρωτεΐνης που πουλιέται στην βιομηχανία κατασκευής τροφών για κατοικίδια ζώα. Ένα μικρό εργοστάσιο στο Κεμπέκ του Καναδά, μετατρέπει σε λίπασμα 10 τόνους από σκύλους και γάτες κάθε εβδομάδα. Το Υπουργείο Γεωργίας του Κεμπέκ αναφέρει ότι "η γούνα δεν αποβάλλεται από τους σκύλους και τις γάτες" και ότι "τα πτώματα των ζώων μαγειρεύονται μαζί με τα εντόσθια, τα κόκαλα και το λίπος τους, στους 115 βαθμούς Κελσίου για 20 λεπτά". Το Κτηνιατρικό Κέντρο Διοίκησης Τροφών και Φαρμάκων (CVM) των Η.Π.Α. γνωρίζει ότι χρησιμοποιούνται λιωμένοι σκύλοι και γάτες για τροφές οικιακών ζώων, αλλά ανέφερε ότι:"το CVM δεν έχει προβεί σε καμία ενέργεια για την απαγόρευση της μετατροπής των οικιακών ζώων σε λίπασμα . Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι το CVM ενθαρρύνει την τακτική της χρησιμοποίησης αυτής της ύλης". Στις Η.Π.Α. αλλά και στον Καναδά, η βιομηχανία κατασκευής τροφών για οικιακά ζώα λειτουργεί με εσωτερικό κανονισμό. Στις ΗΠΑ, ο Αμερικάνικος Οργανισμός των Υπαλλήλων Ελέγχου των Τροφών (AAFCO) υπαγορεύει οδηγίες και κανονισμούς που αφορούν στις τροφές των ζώων, συμπεριλαμβανομένης και αυτής των οικιακών ζώων. Στον Καναδά ο πιο σημαντικός έλεγχος είναι ο "Νόμος της Ετικέτας" (Labeling Act), που απλώς επιβάλλει να αναγράφεται στις ετικέτες των προϊόντων το όνομα και η διεύθυνση του κατασκευαστή, το βάρος του προϊόντος και εάν πρόκειται για την τροφή σκύλου ή γάτας. Ο Καναδικός Κτηνιατρικός Οργανισμός (CVMA) και ο Οργανισμός Τροφών Οικιακών Ζώων του Καναδά (PFAC) είναι εθελοντικοί οργανισμοί που, κατά κύριο λόγο, βασίζονται στην τιμιότητα των επιχειρήσεων που εγγυώνται ότι τα συστατικά των προϊόντων τους δεν είναι κάτω από τα επιτρεπόμενα στάνταρντ. Το μεγαλύτερο μέρος των τροφών, ένα ποσοστό 85-90%, που πωλούνται στον Καναδά κατασκευάζεται από πολυεθνικές εταιρίες που εδρεύουν στις ΗΠΑ. Με τους κανονισμούς που καταρτί¬ζουν την Συμφωνία Ελεύθερης Μεταφοράς Αγαθών μεταξύ των ΗΠΑ και του Καναδά, ο CVMA και ο PFAC δεν έχουν την δύναμη να επιβάλλουν κανένα έλεγχο στα συστατικά που περιέχονται στις τροφές των οικιακών ζώων ττου εισάγονται από τις ΗΠΑ. Τα διαφημιστικά της βιομηχανίας κατασκευής τροφών για τα οικιακά ζώα προωθούν την ιδέα ότι, για να είναι υγιή τα οικιακά ζώα, πρέπει να τα τρέφουμε με βιομηχανικά επεξεργασμένες τροφές. Αυτή όμως η διατροφή συμβάλλει στην εμφάνιση καρκίνου, δερματοπαθειών, αλλεργιών, υπέρτασης, νεφρικής και ηπατικής ανεπάρκειας, προβλημάτων στα δόντια ακόμα και καρδιοπαθειών. Αλλο ένα σχέδιο που θα έπρεπε να προστεθεί στις ετικέτες των τροφών των οικιακών ζώων είναι το έμβλημα της νεκροκεφαλής. (Η Ανν Μάρτιν είναι μια ακτιβίστρια που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ζώων και επικρίνει την εμπορική βιομηχανία κατασκευής τροφών για οικιακά ζώα. Κατοικεί στο Λονδίνο του Οντάριο, στον Καναδά). ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΠΑ ΤΑ ΟΙΚΙΑΚΑ ΖΩΑ Από τον Δρα. Βέντελλ Ο. Μπέλφιλντ (Dr. Wendell O. Bel field, D.V.M). Η πιο συχνή ερώτηση στο επάγγελμα μου είναι, "Ποια εμπορική τροφή προτείνετε για τα οικιακά ζώα;" Η συνήθης απάντηση μου είναι "Καμιά". Είμαι σίγουρος ότι οι ιδιοκτήτες οικιακών ζώων έχουν αντιληφθεί αλλαγές στα ζώα τους μετά την χρήση διαφορετικών παρτίδων από την ίδια μάρκα τροφής για οικιακά ζώα. Τα οικιακά ζώα μπορεί να εμφανίσουν διάρροια, πρήξιμο (αέρια του στομάχου), θαμπή τρίχα, εμετό, ή παρατεταμένο κνησμό. Αυτά είναι συνηθισμένα συμπτώματα που σχετίζονται με τις εμπορικές τροφές των οικιακών ζώων. Το 1981, όταν ο Μάρτιν Ζοόκερ (Martin Zucker) και εγώ γράψαμε το βιβλίο "Πως Να Έχεις Ένα Υγιέστερο Σκύλο", ανακαλύψαμε σε όλη τους την έκταση τις αρνητικές συνέπειες που δημιουργούνται από την χρήση των εμπορικών τροφών των οικιακών ζώων. Τον Φεβρουάριο του 1990 ο αρθρογράφος Τζον Έκχαουζ (John Eckhouse) της εφημερίδας "San Francisco Chronicle" προχώρησε ακόμη περισσότερο σε ένα ένθετο που έγραψε με τον τίτλο "Πως οι Σκύλοι και οι Γάτες Ανακυκλώνονται σε Τροφές για Οικιακά Ζώα". Ο Έκχαουζ έγραφε: "Κάθε χρόνο, εκατομμύρια νεκρών σκύλων και γατών από την Αμερική επεξεργάζονται μαζί με δισεκατομμύρια κιλών άλλων ζωικών υλών από εταιρίες γνωστές σαν μετατροπείς υλών σε λίπασμα. Το τελικό προϊόν ...ζωικό λίπος και πλιγουρι από κρέας... χρησιμεύει σαν πρώτη ύλη σε χιλιάδες είδη προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των καλλυντικών και των τροφών για οικιακά ζώα. Διοικητικοί υπάλληλοι των εταιριών κατασκευής τροφών για οικιακά ζώα έκαναν τις συνηθισμένες διαψεύσεις. Όμως, ομοσπονδιακές και πολιτειακές αντιπροσωπείες -μεταξύ αυτών και ο Οργανισμός Φαρμάκων και Τροφίμων- και ιατρικές ομάδες, όπως ο Αμερικανικός Κτηνιατρικός Σύνδεσμος (American Veterinary Medical Association) και ο Κτηνιατρικός Σύνδεσμος της Καλιφόρνια (California Veterinary Medical Association - CVMA), επιβεβαιώνουν ότι τα οικιακά ζώα, μετατρέπονται σε λίπασμα αφού πεθάνουν στα καταφύγια ζώων ή τα ξεκάνουν οι υγειονομικές αρχές, και το τελικό προϊόν συχνά καταλήγει στις τροφές για οικιακά ζώα. Κρατικοί υγειονομικοί υπάλληλοι, επιστήμονες και διοικητικοί υπάλληλοι των εταιριών κατασκευής τροφών για τα οικιακά ζώα διαφωνούν λέγοντας ότι τέτοια ανοικτή κριτική για την εμπορική τροφή των οικιακών ζώων είναι αβάσιμη. Ο Τζέϊμς Μόρρις (James ΜοπΊς), καθηγητής της Κτηνιατρικής Σχολής στο Ντέίβις (Οβνΐς) της Καλιφόρνια, είχε πει: "Οποιοδήποτε από τα προϊόντα δεν κρίνεται κατάλληλο για την ανθρώπινη κατανάλωση αποστειρώνεται καλά, επομένως καμία ασθένεια δεν μεταβιβάζεται στο ζώο". Τα άτομα που κάνουν τέτοιες δηλώσεις δεν γνωρίζουν τίποτα από τις δραστηριότητες των επιχειρήσεων επεξεργασίας κρέατος και μετατροπής υλών σε λίπασμα. Για επτά χρόνια ήμουν κτηνιατρικός επιθεωρητής για το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ και της Πολιτείας της Καλιφόρνια. Τσαλαβούτησα μέσα σε αίμα, νερό, πύον και κοπριά, εισέπνευσα την απαίσια βρώμα του σφαγείου και άκουσα τον επιθανάτιο ρόγχο πολλών ζώων. Πριν από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, τα περισσότερα σφαγεία ήταν αυτάρκη σε ολα, δηλαδή, τα ζώα της φόρμας σφάζονταν και επεξεργάζονταν στο ίδιο μέρος. Υπήρχε ένα τμήμα για τα καπνιστά κρέατα, ένα τμήμα για την επεξεργασία των κρεάτων σε λουκάνικα, και ένα τμήμα για την μετατροπή υλών σε λίπασμα. Μετά τον Β παγκόσμιο Πόλεμο, η βιομηχανία κρέατος εξειδικεύτηκε. Ένα σφαγείο ανέλαβε τα πτώματα, ενώ ένα άλλο κτίριο ανέλαβε την κατασκευή των λουκάνικων. Το λιώσιμο των υπολειμμάτων των σφαγείων έγινε ξεχωριστή ειδικότητα, όχι πια μέσα στην δικαιοδοσία των ομοσπονδιακών επιθεωρητών κρέατος και μακριά από τα μάτια της κοινής γνώμης. Για να αποτρέψουν την ανακύκλωση μη καταναλώσιμου κρέατος και την χρησιμοποίηση του για την ανθρώπινη κατανάλωση, οι κρατικοί κανονισμοί απαιτούσαν την "μετουσίωση" του κρέατος πριν την απομάκρυνση του από το σφαγείο και την αποστολή του σε μονάδες μετατροπής του σε λίπασμα. Την περίοδο που διετέλεσα κτηνιατρικός ελεγκτής κρεάτων, η μετουσίωση γινόταν με τη χρήση φαινικού οξέως (ένα δυνατό διαβρωτικό απολυμαντικό) και/ή σωσίκρεας (κριεζότο) (χρησιμοποιείται για την συντήρηση του ξύλου ή σαν απολυμαντικό). Και οι δύο ουσίες είναι πολύ τοξικές. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της ομοσπονδιακής επιθεώρησης κρεάτων, το πετρέλαιο καύσης, η κηροζίνη, το ακατέργαστο φαινικό οξύ και η κιτρονέλλα (citronella - ένα έντομοαπωθητικό από το βότανο cymbopogon nardus), είναι όλα εγκεκριμένα είδη μετουσίωσης. Ακατάλληλα πτώματα ζώων φάρμας επεξεργασμένα με αυτά τα χημικά μπορεί να γίνουν κρέας και πλιγουρι από κόκκαλα και να χρησιμοποιηθούν στην βιομηχανία κατασκευής τροφών για τα οικιακά ζώα. Επειδή οι μονάδες μετατροπής ζωικών αποβλήτων σε λίπασμα δεν ελέγχονται από το κράτος, οποιοδήποτε πτώμα ζώου μπορεί να μετατραπεί σε λίπασμα, ακόμα σκύλοι και γάτες. Όπως ανέφερε η Αϊλίν Λέίν (Eileen Layne) του CVMA στο Chronicle, "Όταν διαβάζεις τις ετικέτες των τροφών για τα οικιακά ζώα ττου γράφουν: πλιγούρι από κρέας και κόκκαλα, πρέπει να γνωρίζεις ότι αυτά είναι μαγειρεμένα και επεξεργασμένα ζώα, μεταξύ αυτών σκύλοι και γάτες". Μερικά από αυτά τα πεθαμένα οικιακά ζώα, είναι αυτά που τους έχει γίνει ευθανασία από τους κτηνίατρους και περιέχουν ήδη πεντοβερονάλη (pentobarbital) πριν καν επεξεργαστούν με την μέθοδο της μετουσίωσης. Κατά την άποψη των ερευνητών του Πανεπιστημίου της Μιννεσότα, το πεντοβεροναλικό νάτριο (Sodium Pentobarbital) που χρησιμοποιείται για την ευθανασία των οικιακών ζώων "επιζεί της μεθόδου μετατροπής χωρίς να υποβάλλεται σε χημική αποικοδόμηση". Λιπώδεις σταθεροποιητές εισάγονται στο τελικό προϊόν για να αποφευχθεί η δυσοσμία. Κοινοί χημικοί σταθεροποιητές περιλαμβάνουν το ΒΗΤ (buxylated hydroxytoluene) και το ΒΗΑ (butylated hydroxyanisole) -και τα δύο γνωστά ότι προξενούν δυσλειτουργίες στο ήπαρ και τα νεφρά- και το ethoxyquin, ένα ύποπτο καρκινογόνο. Πολλές ημίρρευστες τροφές σκύλων περιέχουν Propelene Glycol (προπυλένιο γλυκόλης) πρώτος ξάδελφος του αντιπηκτικού παράγοντα αιθένιον γλυκόλης (ethylene glycol), ττου καταστρέφει τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Ο μόλυβδος συχνά εμφανίζεται στις τροφές των οικιακών ζώων, ακόμα και σε αυτές που κατασκευάζονται από πλιγούρι οστών και κρέατος που προέρχονται από ζώα φάρμας. Μια μελέτη του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασσαχουσέτης (ΜΙΤ), με τον τίτλο "Η Μόλυβδος στις Ζωικές Τροφές", αναφέρει ότι μια γάτα 9 λιβρών ή οποία είχε τραφεί με εμπορικές τροφές ζώων αφομοίωσε παραπάνω μόλυβδο από την ποσότητα που είναι επιτρεπτή για τα παιδιά. Εξασκώ το επάγγελμα του κτηνίατρου περισσότερο από 25 χρόνια. Κάθε ημέρα έρχομαι αντιμέτωπος με τα θύματα της προπαγάνδας των εργοστασίων κατασκευής τροφών για μικρά ζώα. Σε γενικές γραμμές όμως, οι καθηγητές των ιδρυμάτων που διδάσκεται η κτηνιατρική, υποστηρίζουν μια βιομηχανία που τρέφει πολύ λίγο σεβασμό για την υγεία των ζώων μας. Μια τελευταία λέξη: πλιγούρι από κρέας και κόκαλα που προέρχεται από πηγές ακατάλληλες για ανθρώπινη κατανάλωση έχει πάρει τον δρόμο του για την βιομηχανία κατασκευής τροφών για πουλερικά. Αυτό σημαίνει ότι ζωικά παρασκευάσματα που έχουν παρασκευαστεί με την μέθοδο της μετατροπής κάτω από αμφίβολες συνθήκες δίνονται σαν τροφή στα πουλερικά που καταλήγουν στο τραπέζι μας. Θυμηθείτε όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω όταν θα είστε έτοιμοι να φάτε το επόμενο κομμάτι κοτόπουλου ή γαλοπούλας. (Ο Δρ. Μπέλφιλντ είναι απόφοιτος του Ινστιτούτου Κτηνιατρικής της πόλης Tuskegee και τώρα εξασκεί το επάγγελμα του στο Σαν Χοσέ (San Jose), στην Καλιφόρνια. Ο Δρ. Μπέλφιλντ ίδρυσε το πρώτο Ορθομοριακό Κτηνιατρικό Νοσοκομείο στις ΗΠΑ είναι συν-συγγραφέας του "Βιβλίο της Υγιέστατης Γάτας" και του βιβλίου "Πως να Έχουμε Ένα Υγιέστερο Σκύλο". Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο πψιοδικό " Let's Live" τον Μάϊο του 1992). ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΜΕΖΑ ΣΕ ΕΝΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΡΕΑΤΟΣ Από τον Γκαρ Σμιθ (Gar Smith). Η Επεξεργασία Κρέατος έχει χαρακτηριστεί ως η "σιωπηλή βιομηχανία". Κάθε χρόνο στις Η.Π.Α., 286 εργοστάσια ξεφορτώνονται πάνω από 12,5 εκατομμύρια τόνους πεθαμένων ζώων, άχρηστα κρέατα και λίπη. 'Οπως παρατηρεί ο υπεύθυνος των δημοσίων σχέσεων στις εξειδικευμένες περιοδικές εκδόσεις της PR Watch, "οι βιομήχανοι της Μετατροπής αισθάνονται ευγνωμοσύνη που ο πολύς κόσμος μακαρίως αγνοεί την ύπαρξη τους". Όταν πέρσι το καλοκαίρι ο δημοσιογράφος Βαν Σμιθ (Van Smith) της εφημερίδας City Paper επισκέφθηκε το εργοστάσιο Επεξεργασίας Baltimore's Valley Protein, ανακάλυψε ότι οι "γουρούνες" (τα μεγάλα βαρέλια - δεξαμενές που χρησιμοποιούνται για να αλέθουν και να φιλτράρουν ζωικούς ιστούς πριν το τηγάνισμα τους με λίπος) περιέχουν ένα εκλεκτό μείγμα από μέλη ζώων στο οποίο υπάρχουν από "ψόφιοι σκύλοι και γάτες, ρακούν, ελάφια, αλεπούδες (και) φίδια" έως και ένα "μωρό ελέφαντα από ένα τσίρκο" και τα απομεινάρια ενός αλόγου του Αστυνομικού Τμήματος που "πέθανε εκτελώντας το καθήκον του". Σε ένα φυσιολογικό μήνα, η μάντρα της Βαλτιμόρης παραδίδει στο Valley 1824 ψόφια ζώα. Πέρσι, το εργοστάσιο αυτό μετάτρεψε 150 εκατομμύρια λίβρες σαπισμένο κρέας και λίπος κουζίνας σε 80 εκατομμύρια λίβρες εμπορικό πλιγούρι από κρέας και κόκκαλα, ζωικό λίπος και γράσσο. Πριν από τριάντα χρόνια τα άχρηστα κομμάτια από τους ταράνδους έρχονταν από μικρές αγορές και σφαγεία. Σήμερα , με την εξάπλωση των φαστφουντάδικων, σχεδόν το μισό της πρώτης ύλης είναι λίπος κουζίνας και λάδι τηγανίσματος. Η ανακύκλωση πεθαμένων οικιακών ζώων και ζώων φάρμας σε τροφές ζώων είναι "ένα πολύ μικρό μέρος της εργασίας που δεν μας αρέσει ιδιαίτερα να διαφημίζουμε", είπε στην City Paper ο πρόεδρος της Valley, J.J. Smith. To εργοστάσιο επεξεργάζεται αυτά τα ζώα σαν "κοινωνική προσφορά και όχι για κέρδος", είπε ο Σμιθ, αφού "δεν υπάρχουν αρκετές πρωτεΐνες και λίπος (στα οικιακά ζώα).... παρά μόνον πολύ τρίχωμα που... κάτι πρέπει να γίνει και για αυτό". Κατά την City Paper, η Valley "πουλάει ακατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση ζωικά τεμάχια και ύλες στις εταιρίες Alpo, Heinz, και την Ralston-Purina". H Valley επιμένει ότι δεν πουλάει "υποπροϊόντα πεθαμένων οικιακών ζώων" σε εταιρίες που κατασκευάζουν τροφές μικρών οικιακών ζώων διότι "όλες τους είναι πολύ ευαίσθητες στο θέμα της ανακύκλωσης των οικιακών ζώων". Η Valley συντηρεί δύο μονάδες παραγωγής: Μία για καθαρά κρέατα και κόκκαλα και μια δεύτερη για -πεθαμένα οικιακά ζώα και ζώα φόρμας. Παρ'όλα αυτά, ο Βαν Σμιθ ανέφερε ότι, "η ουσία της πρωτεΐνης είναι ένα μείγμα που προέρχεται και από τις δύο μονάδες. Το πλιγούρι από κρέας και από κόκκαλα που παρασκευάζεται στη μονάδα περιέχει ουσίες που προέρχονται από οικιακά ζώα και ζώα φόρμας, και περίπου πέντε τις εκατό αυτού του προϊόντος διοχετεύεται οτις μονάδες κατασκευής ξηράς τροφής για οικιακά ζώα..." Το 1991 σε μια αναφορά του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ (U.S.D.A.) αναφέρεται ότι: "περίπου 7.9 δισεκατομμύρια λίβρες πλιγούρι από κόκκαλα, κρέας, αίμα, και πούπουλα παρήχθησαν το 1983". Από αυτή την ποσότητα, 34% χρησιμοποιήθηκε οτις τροφές μικρών οικιακών ζώων, 34% σε τροφή πουλερικών, 20% σε τροφή για χοίρους και ένα 10% για τροφή βοδιών. Η μεταδοτική σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια (TSE) που προκαλείται από την κατανάλωση ζωοτροφών μπορεί στο μέλλον να κάνει την απειλή της "ασθένειας της τρελής αγελάδας" να φαντάζει ασήμαντη. Το ενδεχόμενο να εκτεθούν τα οικιακά ζώα στην TSE από μολυσμένη τροφή μικρών ζώων είναι περισσότερο από τρεις φορές μεγαλύτερο από τον κίνδυνο που διατρέχουν οι άνθρωποι τρώγοντας χάμπουργκερ. (Ο Car Smith είναι εκδότης της εφημερίδας Earth Island). Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΗΣ (Το όνομα του συγγραφέα είναι στη διάθεση του περιοδικού). Τον Φεβρουάριο του 1990, η εφημερίδα San Francisco Chronicle έγραψε μια μακάβρια ιστορία που δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες, που ανέφεραν με λεπτομέρεια πως τα αδέσποτα σκυλιά, οι γάτες και τα αζήτητα ζώα μαζεύονταν από αυτούς που επεξεργάζονται κρέας και που το άλεθαν σε τροφή μικρών οικιακών ζώων. Κατά τα λεγόμενα του ερευνητή που έφερε την ιστορία στην Chronicle, η εφημερίδα έθαψε την ιστορία και έσβησε πολλές από τις κατηγορίες για τις οποίες είχε αποδείξεις. Μια αναφορά που είχε ετοιμάσει για την εκπομπή της τηλεόρασης ABC "20-20" την πήρε και αυτήν το ποτάμι. Οργισμένος έστειλε το άρθρο του στην Earth Island Journal. Από το Nexus ζητήθηκε, να μην αποκαλύψει το όνομα του συγγραφέα/ερευνητή, που αναγκάστηκε να φύγει από το San Francisco μαζί με την γυναίκα του, εξ αιτίας των απειλών που δεχόταν κατά της ζωής του. Το πάτωμα στο εργοστάσιο μετατροπής υλών σε λίπασμα είναι γεμάτο από "πρώτη ύλη": "χιλιάδες πτώματα από σκύλους και γάτες, κεφάλια και οπλές βοδιών, προβάτων, χοιρινών και αλόγων, ολόκληρα κουνάβια, ποντίκια και ρακούν. Όλα ήταν έτοιμα για την επεξεργασία τους. Στους 90 βαθμούς οι σωροί των ψόφιων ζώων φαίνεται να έχουν την δική τους ζωή, καθώς εκατομμύρια σκουλήκια και μύγες σκαρφαλώνουν στα πτώματα. Δύο άνδρες με μάσκες αρχίζουν να βάζουν σε λειτουργία τις μικρές μπουλντόζες και να γεμίζουν με την "πρώτη ύλη" ένα ατσαλένιο λάκκο βάθους 3 μέτρων. Αυτοί είναι παράνομοι εργάτες από το Μεξικό, που κάνουν μια βρώμικη δουλειά. Ένας γιγάντιος τρυπάνι-τρι'φτης στον πυθμένα του λάκκου αρχίζει να γυρίζει. Κόκκαλα που αναπηδούν και σάρκες που στίβονται είναι οι θόρυβοι ενός εφιάλτη που δεν θα ξεχάσετε ποτέ. Η μετατροπή της ύλης σε λίπασμα είναι η μέθοδος επεξεργασίας ζωικής πρώτης ύλης που αφαιρεί την υγρασία και το λίπος. Το εργοστάσιο αυτό λειτουργεί σαν μια γιγάντια κουζίνα. Ο μάγειρας, ή "σεφ", ανακατεύει την πρώτη ύλη ώστε να διατηρήσει μια αναλογία μεταξύ των πτωμάτων των μικρών οικιακών ζώων, των βοδιών, των άχρηστων μερών των πουλερικών, και των απορριμμάτων των σούπερ μάρκετ. Όταν πια η μάζα έχει χωριστεί σε μικρά κομμάτια, μεταφέρεται σε ένα άλλο τρυπάνι - τρίφτη για τεμαχισμό σε μικρότερα κομμάτια. Εκεί ψήνεται στους 280 βαθμούς για μια ώρα. Το μαγείρεμα γίνεται ακατάπαυστα, 24 ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα, καθώς το κρέας λιώνοντας ξεχωρίζει από τα κόκκαλα μέσα στην ζεστή "σούπα". Κατά την διάρκεια αυτού του μαγειρέματος, η "σούπα" παράγει ένα πάχος από κίτρινο λίπος ή ξίγκι που έρχεται στην επιφάνεια και αφαιρείται. Το παρασκεύασμα από κρέας και κόκκαλα στέλνεται μετά σε μια πρέσα όπου αφαιρείται η υπόλοιπη υγρασία και το προϊόν κονιορτοποιείται. Αναδευτήρες κοσκινίζουν το επιπλέον τρίχωμα και τα μεγάλα κομμάτια από τα κόκκαλα. Όταν η φουρνιά είναι έτοιμη αυτό που έχει απομείνει είναι κίτρινο λίπος και πλιγούρι από κρέας και κόκκαλα. ΕΝΑ ΜΕΝΟΥ ΓΕΜΑΤΟ ΚΡΕΑΣ Όπως εξηγεί το Αμερικανικό Περιοδικό Κτηνιατρικής Έρευνας (American Journal of Veterinary Research), το ανακυκλωμένο πλιγούρι από κόκκαλα και κρέας χρησιμοποιείται σαν μια "πηγή πρωτεΐνης και άλλων θρεπτικών ουσιών στο διαιτολόγιο των πουλερικών και χοιρινών καθώς και στην παραγωγή τροφών για οικιακά ζώα, με μικρότερες ποσότητες να χρησιμοποιούνται στην τροφή των βοδιών και των προβάτων. Το ζωικό λίπος χρησιμοποιείται επίσης και στις ζωικές τροφές σαν πηγή ενέργει ας". Κάθε ημέρα, εκατοντάδες μονάδες μετατροπής υλών σε λίπασμα μεταφέρουν κατά μήκος των ΗΠΑ τόνους αυτού του "συμπληρώματος διατροφής" σε αγροκτήματα πουλερικών, βοδιών, σε γαλακτοκομεία, χοιροστάσια, σε ιχθυοκαλλιέργειες και εργοστάσια κατασκευής τροφών για οικιακά μικρά ζώα, όπου αναμειγνύεται με άλλα συστατικά για να τραφούν τα δισεκατομμύρια ζώα από τα οποία με την σειρά του θα τραφεί και ο ανθρώπινος οργανισμός. Τα εργοστάσια μετατροπής έχουν ποικιλία "σπεσιαλιτέ". Ο προσδιορισμός στις ετικέτες του προϊόντος καθορίζεται από την υπεροχή της ποσότητας του κρέατος ενός συγκεκριμένου ζώου. Μερικά από τα ονόματα οτις ετικέτες των προϊόντων είναι: πλιγούρι από κρέας, παράγωγο κρέατος, πλιγούρι από πουλερικά, παράγωγα πουλερικών, πλιγούρι ψαριών, λάδι ψαριών, κίτρινο λίπος, ξίγκι, μοσχαρίσιο λίπος και λίπος πουλερικών. Τα εργοστάσια μετατροπής της ύλης επιτελούν μια από τις πιο χρήσιμες ενέργειες στην Γη: ανακυκλώνουν χρησιμοποιημένα ζώα. Χωρίς αυτές τις μονάδες οι πόλεις μας θα είχαν τον κίνδυνο να γεμίσουν με ψόφια ζώα και σαπισμένα κουφάρια. Οι θανατηφόροι ιοί και τα βακτήρια θα εξαπλώνονταν ανεξέλεγκτα στον πληθυσμό. Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΗ! Ο θάνατος είναι η νούμερο ένα χρήσιμη λύση σε μια επιχείρηση όπου η ζήτηση συστατικών τροφής είναι μεγαλύτερη από την προμήθεια πρώτων υλών. Αυτό όμως το περίτεχνο σύστημα παραγωγής τροφών από τα σκουπίδια έχει καταλήξει σε ένα εφιάλτη της ανακύκλωσης. Τα εργοστάσια μετατροπής υλών χειρίζονται -αναπόφευκτα- τοξικά απόβλητα. Τα πεθαμένα ζώα (η πρώτη ύλη) συνοδεύονται από ένα ολόκληρο κατάλογο ανεπιθύμητων συστατικών. Τα φυτοφάρμακα εισχωρούν στο πρόγραμμα της μετατροπής των υλών μέσω των δηλητηριασμένων ζώων, και από το λάδι του ψαριού, που είναι ψεκασμένο με το απαγορευμένο DDT και άλλα οργανοφωσφο-ρικά άλατα. Όλα αυτά έχουν συσσωρευτεί στο σώμα των τόνων και των σκουμπρί των Δυτικών Ακτών των Η.Π.Α. Επειδή συχνά τα ζώα ρίχνονται στον λάκκο με τα περι-λαίμια κατά των ψύλλων ακόμα επάνω τους, τα εντομοκτόνα που περιέχουν οργανοφωσφορικά άλατα συμπεριλαμβάνονται στο παραγόμενο μείγμα. Στα βοοειδή υπάρχει το αυτοκόλλητο εντομοκτόνο Dursban. Φαρμακευτικές ουσίες διαρρέουν από τα αντιβιωτικά στα ζώα, συμπεριλαμβανόμενων επίσης και των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην ευθανασία των μικρών οικιακών ζώων. Βαριά μέταλλα συσσωρεύονται από διάφορες πηγές: ταυτότητες (μεταλλικές) των ζώων, χειρουργικές βελόνες και καρφίτσες. Ακόμα και πλαστικά καταλήγουν στον λάκκο. Τα απούλητα κρέατα, κοτόπουλα και ψάρια των σούπερ μάρκετ καταφτάνουν σε δίσκους από αφρολέξ και τυλιγμένα σε πλαστικές μεμβράνες. Κανένας, όμως, δεν έχει τον χρόνο να κάνει την ανιαρή δουλειά να ξετυλίγει χιλιάδες πακέτα από ακατάλληλα κρέατα. Περισσότερο πλαστικό προστίθεται στον λάκκο με την άφιξη των ταυτοτήτων (I.D.) των βοοειδών, αυτοκόλλητα πλαστικά εντομοκτόνα ως και οι πράσινες πλαστικές σακούλες από τους κτηνιάτρους που περιέχουν τα πτώματα των μικρών οικιακών ζώων. ΚΡΙΣΕΙΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ Μερικές φορές αυτό που ωθεί τους συνασπισμένους γυρολόγους του κρέατος να μην τηρούν τους κανονισμούς, είναι το πολύ υψηλό κόστος εργασίας. Είναι πάρα πολύ δαπανηρό να αφαιρούν τα κολάρα για τους ψύλλους ή το περιτύλιγμα από τις χαλασμένες μπριζόλες. Κάθε εβδομάδα, εκατομμύρια δέματα από κρέατα περιτυλιγμένα με πλαστικές μεμβράνες παραδίνονται στην επεξεργασία. Όλα αυτά αποτελούν τα πιο ανεπιθύμητα συστατικά των ζωικών τροφών. Η πιο ευαίσθητη πολιτεία των ΗΠΑ -σε περιβαλλοντικά θέματα- είναι η Καλιφόρνια, όπου ο επιτόπιος έλεγχος και οι δοκιμές στα συστατικά των ζωοτροφών γίνεται με τον ασταθή ρυθμό της μιας φοράς κάθε δυόμισι μήνες. Ο επιβλέπων κρατικός οργανισμός είναι η Διεύθυνση Τήρησης Κανονισμών του Υπουργείου Γεωργίας για τις Τροφές και τα Λιπάσματα (Department of Agriculture's Feed and Fertilizer Division of Compliance). Ο κύριος αντικειμενικός σκοπός της είναι να ελέγχει την αλήθεια των αναγραφομένων στις ετικέτες: εάν το ποσοστό πρωτεΐνης, φωσφόρου και ασβεστίου στο περιεχόμενο ταυτίζεται με αυτό που αναφέρει η εταιρεία επεξεργασίας και αν τα ποσοστά αυτά ανταποκρίνονται στις κρατικές νόρμες. Παρ' όλα αυτά ο έλεγχος για φυτοφάρμακα και άλλες τοξίνες στις ζωικές τροφές είναι ανεπαρκής. Στην Καλιφόρνια οκτώ επιθεωρητές ελέγχουν την λειτουργία μιας εταιρείας μετατροπής υλών που τρέφει τα ζώα από τα οποία τρέφονται τα 30 εκατομμύρια των κατοίκων της πολιτείας. Σε ό,τι όμως αφορά στις εταιρείες επεξεργασίας υλών οι πολιτειακές και ομοσπονδιακές αρχές έχουν ακολουθήσει μια "κάτω τα χέρια" πολιτική, επιτρέποντας στην βιομηχανία να γίνει αυτοελεγχόμενη. Ένα άρθρο στην έκδοση του περιοδικού "Render" τον Φεβρουάριο του 1990 (το περιοδικό της εν λόγω βιομηχανίας που κυκλοφορεί σ' ολόκληρη τη χώρα), αναφέρει ότι ο αυτοέλεγχος δεν έχει αποτελέσματα σε ορισμένα προβλήματα μόλυνσης. Ένα πρόγραμμα που έχει ήδη κυκλοφορήσει είναι το Πρόγραμμα Επιμόρφωσης/Ελέγχου της Ασθένειας Σαλμονέλα (Salmonella Education/Reduction Program), που δημιουργήθηκε υπό την αιγίδα του Εθνικού Οργανισμού των Εταιρειών Επεξεργασίας Υλών (National Renderers Association). To περιοδικό αναφέρει ότι "....εάν οι εταιρείες επεξεργασίας της ύλης στις ΗΠΑ και τον Καναδά δεν βγάλουν το κεφάλι τους έξω από το χώμα και δεν αποδείξουν ότι σκέπτονται σοβαρά με τι τρόπο θα ελαττώσουν την εμφάνιση της μόλυνσης από την σαλμονέλα στις πρωτεϊνούχες ζωικές τροφές θα αντιμετωπίσουν .... νέους και πάρα πολύ αυστηρούς κρατικούς κανονισμούς". Έως τώρα, τα αυτοελεγχόμενα προγράμματα δεν έχουν δώσει αποτέλεσμα. Κατά το περιοδικό "... μόνο ένα 20% από το σύνολο των εταιρειών που παρασκευάζουν ή αναμειγνύουν πλιγούρι που περιέχει ζωική πρωτεΐνη έχουν δηλώσει συμμετοχή στο πρόγραμμα ...". Πολύ λιγότερες έχουν κάνει τον έλεγχο. Το Αμερικάνικο Περιοδικό της Κτηνιατρικής Έρευνας (American Journal of Veterinary Research) διηύθυνε μια έρευνα για την περιεκτικότητα Νιτρικής Φενοβαρβιτάλης (Sodium Phenobarbital) στα πτώματα ζώων μετά την ευθανασία σε ένα τυπικό εργοστάσιο επεξεργασίας το 1985, και ανακάλυψε ότι "...στην ουσία δεν έγινε καμία υποβάθμιση της δύναμης του φαρμάκου κατά την διάρκεια αυτής της συμβατικής μεθόδου μετατροπής της ύλης" και ότι "... η προοπτική ότι άλλα χημικά μολυσμένα κατάλοιπα (π.χ. βαριά μέταλλα, μικροβιοκτόνα και τοξικά διαλύματα, που είναι δυνατόν να προξενήσουν μαζικούς θανάτους στα ζώα φάρμας) είναι δυνατόν να υποβαθμιστούν κατά την διάρκεια μιας τυπικής μετατροπής της ύλης χρειάζεται περαιτέρω έρευνα." Τα εργοστάσια αυτά είναι οι σιωπηλοί εταίροι στην αλυσίδα της διατροφής μας. Αλλά άτομα εκ των έσω που ανησυχούν άρχισαν να μιλούν και μια λέξη που αναφέρεται συνεχώς κατά τη διάρκεια συζητήσεων είναι τα "μικροβιοκτόνα". Η πιθανότητα δηλητηριάσεως των τροφών μας από πετρελαιοχημικά είναι πραγματικότητα. Οι κρατικές υπηρεσίες και η ίδια η βιομηχανία χωρίς να το θέλουν επιτρέπουν στις τοξίνες να ανακυκλώνονται από τους δρόμους και τα ράφια των σούπερ μάρκετ στην διατροφική μας αλυσίδα. Καθώς μπαίνουμε σε μια νέα δεκαετία με αυξανόμενα περίπλοκα προβλήματα μολύνσεων, πρέπει να επανεξετάσουμε τη θέση μας στο περιβάλλον. Δεν είμαστε πλέον κυνηγοί, αλλά θύματα της αλλοίωσης -μέσω της τεχνολογίας- της διατροφικής μας αλυσίδας. Η δηλητηρίαση των τροφών μας από χημικά πετρελαίου, είναι πλέον μια ορατή πραγματικότητα Αναρτήθηκε από Σοφία Βλάχου στο ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑ