Φθινόπωρο της Τέχνης

ΤΟΠΟΙ ΤΕΧΝΗΣ- ΚΟΣΜΟΙ-ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ-ΣΥΛΛΟΓΕΣ


Το Μουσείο Μπενάκη έχει συνηθίσει να μας εκπλήσσει. Δεν είναι οι πολλές και σημαντικές εκθέσεις που διοργανώνει, είναι και ο άψογος προγραμματισμός τους.
Για την νέα περίοδο οι εκθέσεις του Μουσείου Μπενάκη τόσο στο κεντρικό κτήριο όσο και στο κτήριο της οδού Πειραιώς θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον των φιλότεχνων αιχμαλωτίζοντας το βλέμμα τους στο πώς συγκροτείται μια συλλογή σύγχρονης τέχνης μέχρι τα 100 χρόνια της καλλιτεχνικής δράσης του Fluxus ή τη σύγχρονη τέχνη με αναφορά στον Stephen Antonako και τον Βυζαντινό κόσμο του Βασίλη Φωτόπουλου.

Η έκθεση «Τόποι» παρουσιάζει μια επιλογή από έργα ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών της συλλογής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, σε μια σειρά από ενότητες-τόπους. Οι τόποι αυτοί έρχονται να αναδιοργανώσουν με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους τα διάφορα σύνολα και τις δωρεές που δημιούργησαν το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και να δώσουν μια ευρεία νοητική διάσταση και μια συνολική ανάγνωση του Μουσείου και της συλλογής του. Η έκθεση προτείνει μια αναθεώρηση της μουσειολογικής πρότασης και άποψης που στοχεύει την καλύτερη δυνατή ανάδειξη των μόνιμων συλλογών και την παρουσίαση των έργων και των χώρων. Τα θεματικά ή μονογραφικά σύνολα, που θα παρουσιαστούν στο Μουσείο Μπενάκη και την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, καθώς και σε μερικούς ακόμη χώρους της Αθήνας, αποτελούν περίπου το ένα τέταρτο από τα 1600 έργα που αριθμεί η συλλογή του μουσείου μέχρι σήμερα. Η έκθεση και η έκδοση που την συνοδεύει ανοίγουν ένα πεδίο συσχετισμών και μια ζωντανή συλλογή τόπων με στόχο να εντοπίσουν απόψεις, λειτουργίες και έννοιες που ενεργοποιούν κι αναδεικνύουν το εύρος των δυνατοτήτων και των σχέσεων που συνιστά ένα μουσείο και η συλλογή του μέσα στους χρόνους και τους χώρους. Οι τόποι στους οποίους αναφέρεται η έκθεση είναι τόποι νοητικοί όπου ο καθένας από εμάς δύναται να είναι μέρος ή να φαντάζεται τι σημαίνει καλλιτεχνική δημιουργία και έργο τέχνης, τι σημαίνει εποχή και σημασία, τι σημαίνει σχέση και συσχετισμός πραγμάτων, τι σημαίνει ελεύθερη διακίνηση ιδεών και δυναμική άρση των προκαταλήψεων και του δογματισμού. Παράλληλα, στην Θεσσαλονίκη, θα εκτίθενται φωτογραφίες και χαρακτικά εμπνευσμένα από έργα της μόνιμης συλλογής του ΜΜΣΤ, ενώ είναι ήδη δρομολογημένη η συζήτηση για την παρουσίαση μιας σειράς από τους παραπάνω τόπους σε μουσεία του εξωτερικού.



ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΑΚΗ & ΣΤΕΛΛΑΣ ΚΑΒΑΛΛΙΕΡΑΤΟΥ
Κτήριο οδού Πειραιώς
Οκτώβριος – Νοέμβριος 2007
Η έκθεση είναι μία αναδρομή στο έργο των δύο καλλιτεχνών και αποτελεί μια ιδέα και πρόταση της γκαλερί BERNIER/ELIADES. Μέσα από μια διοργάνωση υψηλών προδιαγραφών ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει τη δημιουργική πορεία των δύο καλλιτεχνών στο εφαρμοσμένο κόσμημα και αντικείμενο, από τη δεκαετία του 1970 μέχρι σήμερα. Η Στέλλα Καβαλλιεράτου γεννήθηκε στον Πειραιά ενώ ο Τάκης Καβαλλιεράτος στην Αθήνα και φοίτησαν στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κατά τη δεκαετία του 1960. Αντλούν την έμπνευσή τους από τον κόσμο των φυτών, των εντόμων και κυρίως της θάλασσας και χρησιμοποιούν διάφορα μέταλλα (ασήμι, χρυσό, χαλκό, αλουμίνιο, μπρούντζο, σίδερο, ανοξείδωτο ατσάλι) καθώς και κοχύλια, βότσαλα, γυαλί, έβενο, κοράλλια, πέρλες κτλ. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει αναλάβει η Μαρίνα Ηλιάδη, ενώ τον σχεδιασμό για την παρουσίαση των έργων η σκηνογράφος Λίλη Πεζανού. Δίγλωσση (ελληνικά/αγγλικά), εικονογραφημένη έκδοση θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ.

ΝΤΙΚΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ. ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ
Κεντρικό κτήριο
Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2007
Η έκθεση είναι αφιερωμένη στο έργο του ζωγράφου Ντίκου (Κωνσταντίνου) Βυζάντιου, γνήσιου εκπροσώπου της περίφημης Σχολής του Παρισιού. Ο Βυζάντιος, γιος του ζωγράφου Περικλή Βυζάντιου, γεννήθηκε το 1924 στην Αθήνα, φοίτησε στην Σχολή Καλών Τεχνών στα εργαστήρια του Κωνσταντίνου Παρθένη και του Ουμβέρτου Αργυρού και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου και ζει από το 1946 μέχρι σήμερα. Στην έκθεση παρουσιάζονται δύο από τις τρεις περιόδους δημιουργίας του: τα Σχέδια και οι Μορφές. Τα μεγάλων διαστάσεων Σχέδια (1974-1978) φιλοτεχνημένα αποκλειστικά με γραφίτη και κάρβουνο, αποτελούν μια κριτική στον κόσμο της κατανάλωσης, της ταχύτητας και της αποξένωσης. Οι Μορφές (1985-σήμερα) σηματοδοτούν την επάνοδο του καλλιτέχνη στη λιτότητα της ζωγραφικής. Τα σώματα μοιάζουν με φωτεινές μάζες που έρχονται σε αντίστιξη με σκουρόχρωμα πλάνα.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει αναλάβει η Φανή-Μαρία Τσιγκάκου, ενώ τον σχεδιασμό ο Αλέξης Βερούκας.

FLUXUS
Κτήριο οδού Πειραιώς
Οκτώβριος 2007
Η έκθεση, που διοργανώνεται με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, είναι μια αναδρομή στην καλλιτεχνική δράση Fluxus και περιλαμβάνει έργα σημαντικών καλλιτεχνών προερχόμενα από ιδιωτικές συλλογές της Ιταλίας και της Γαλλίας. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, πάντα μέσα στο πνεύμα του Fluxus, θα πραγματοποιηθούν πρωτότυπα happenings και μουσικά δρώμενα από σύγχρονους Έλληνες και Γάλλους καλλιτέχνες, ανάμεσα στους οποίους και ο Ben, ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους εκπροσώπους του Fluxus.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο ιστορικός τέχνης και ειδικός μελετητής της καλλιτεχνικής αυτής τάσης Nicola Feyillie.
Διοργάνωση: Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, Μουσείο Μπενάκη

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ – ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ
στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για το «Έτος Εγγονόπουλου- 2007»
Κτήριο οδού Πειραιώς
Νοέμβριος 2007 – Ιανουάριος 2008
Η έκθεση παρουσιάζει το ζωγραφικό κυρίως αλλά και το ποιητικό έργο του Νίκου Εγγονόπουλου και περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά έργα από τις πέντε δεκαετίες της εικαστικής του παραγωγής: σουρεαλιστικές συνθέσεις, απεικονίσεις σπιτιών, εικόνες, σκηνικά, κοστούμια, σχέδια από εικονογραφήσεις βιβλίων και πρώτες εκδόσεις των ποιητικών συλλογών του. Θα εκτεθούν 250 περίπου έργα, λάδια, τέμπερες, ακουαρέλες και σχέδια, καθώς επίσης και σκίτσα της εποχής της μαθητείας του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, χειρόγραφα και φωτογραφικό υλικό. Την έκθεση θα συνοδεύει έκδοση η οποία θα περιλαμβάνει το σύνολο των γνωστών έργων του δημιουργού.

ΙΩΑΝΝΗΣ Δ. ΛΑΜΠΡΟΣ (1916-1988)
Κεντρικό κτήριο
Τέλη Οκτωβρίου – Τέλη Νοεμβρίου 2007
Η έκθεση παρουσιάζει τις φωτογραφίες του Ιωάννη Λάμπρου, οι οποίες πρόσφατα προστέθηκαν στα Φωτογραφικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη και εμπλουτίζουν τη σημαντική συλλογή των φωτογράφων (Nelly’s, Βούλα Παπαϊωάννου, Δημήτρης Χαρισιάδης, Νικόλαος Τομπάζης), οι οποίοι αποτύπωσαν, ο καθένας με τη δική του ματιά, την Ελλάδα του 20ού αιώνα. Ερασιτέχνης φωτογράφος, πρόεδρος της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1968-1975) και Διοικητής του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδος, ο Ιωάννης Λάμπρου κατέγραψε με το φακό του την ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων εκφράζοντας παράλληλα την πορεία της καλλιτεχνικής ασπρόμαυρης φωτογραφίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε στους κύκλους της ΕΦΕ στη δεκαετία του 1950. Για τις ανάγκες της υπηρεσίας του ΟΣΕ ταξίδεψε σε όλη σχεδόν την Ελλάδα καταγράφοντας την ομορφιά του ελληνικού τοπίου. Οι λήψεις του είναι ατμοσφαιρικές και ταυτόχρονα μεταφέρουν με νοσταλγία το θεατή σε μια Ελλάδα που δεν υπάρχει πια.

STEPHEN ANTONAKOS - ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ
Κτήριο οδού Πειραιώς
Δεκέμβριος 2007 – Μάρτιος 2008
Μεγάλη αναδρομική έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Έλληνα καλλιτέχνη με την επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Κατερίνας Κοσκινά.

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ (1934-2007)
Κεντρικό κτήριο
Δεκέμβριος 2007 – Ιανουάριος 2008
Η έκθεση Το Βυζάντιο του Βασίλη Φωτόπουλου είναι αφιερωμένη στην ιδιαίτερη σχέση του βραβευμένου με Όσκαρ Έλληνα σκηνογράφου και ζωγράφου με τον Βυζαντινό πολιτισμό. Περιλαμβάνει μακέτες από πολύ γνωστές θεατρικές παραστάσεις («Αυτοκράτωρ Μιχαήλ», «Θυσία του Αβραάμ») και κινηματογραφικές παραγωγές, ζωγραφικά έργα και χρυσοποίκιλτες μακέτες με φανερές τις επιδράσεις από την βυζαντινή τέχνη, καθώς και άμφια, θεατρικά κοστούμια, ασημένια και χρυσά σκεύη, τα οποία σήμερα ανήκουν σε μοναστηριακές συλλογές της ελληνικής ενδοχώρας.
Την έκθεση επιμελείται ο Διονύσης Φωτόπουλος και τον σχεδιασμό έχει αναλάβει η Λίλη Πεζανού. Η έκθεση συνοδεύεται από πολυτελές βιβλίο, το οποίο χρηματοδοτείται αποκλειστικά από την «Γκαλερί Μαρτίνος».

Ενας Βραζιλιάνος- Μια Γερμανίδα

Η αίθουσα τέχνης Xippas (Σοφοκλέους 53) μέχρι τις 24 Νοεμβρίου παρουσιάζει 2 εξαίρετους σύγχρονους καλλιτέχνες τους, Vik Muniz και Janaina Tschape.
Την δεύτερη ατομική του έκθεση στην Ελλάδα ο Βραζιλιάνος καλλιτέχνης Vik Muniz, γνωστός κυρίως για τις εκκεντρικές αναπαραγωγές διάσημων έργων από την ιστορία της τέχνης.
Τα έργα της καινούργιας του ενότητας αποτελούν τις δικές του προσωπικές εκδοχές επτά φημισμένων γυναικείων πορτρέτρων του Πικάσο. Στη σειρά αυτή, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά, ο Muniz αφήνοντας πίσω του όλα τα ετερόκλητα υλικά που είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν για την ανασύνθεση των εικόνων του (σιρόπι σοκολάτας, κέτσαπ, ζάχαρη, διαμαντόσκονη, χαβιάρι, στάχτη, κλωστή κ.α.), περνάει στη χρήση της ίδιας της πρώτης ύλης της ζωγραφικής, της σκόνης χρώματος. Με την επιλογή του αυτή δηγεί τη διαδικασία της «επανα-υλοποίησης» στο απόγειό της, καθώς ο κάθε κλασικός πίνακας που στη συνείδησή μας έχει συρρικνωθεί σε νοητική εικόνα επανακτά την υλική του διάσταση διεγείροντας τις αισθήσεις μας!
Στα Dora Maar, Weeping Woman, Jacqueline, Olga, Woman with fan, The dream, Bust of a woman, after Picasso, o Muniz «καταργεί» το πρωτότυπο έργο και δημιουργεί μια τεχνητή αναπαράσταση του προβάλλοντας γι’ ακόμα μια φορά το θέμα της οπτικής αντίληψης. Η ηθελημένη παραπλάνηση του θεατή, μέσα από την τροφοδότηση του με μια οικεία μεν αλλά τελικά ψεύτικη εικόνα, έχει σαν σκοπό την ενεργοποίηση του κριτικού του μηχανισμού απέναντι στην αυτόματη αφομοίωση κάθε είδους οπτικής πληροφορίας.

Η Janaina Tschape παρουσιάζει πρόσφατα σχέδια του 2007 καθώς και φωτογραφίες από την ενότητα Melantropics (2005-2006). Ο τίτλος είναι μια αναφορά στην γενικευμένη κρίση μελαγχολίας που εκδηλώθηκε στην Βραζιλία στα τέλη του 19ου αιώνα.
Τα θέματα – δράσεις της Tschape πλαισιώνουν οι οάσεις του βοτανικού κήπου του Missouri στο St. Louis των ΗΠΑ και η τροπική βλάστηση του Parque Lage στο Rio de Janeiro της Βραζιλία. Οι ηθοποιοί – ήρωές της, νεαρές γυναίκες, ντυμένες με βιομορφικές στολές από υφάσματα με έντονα χρώματα κι εξαρτήματα από λατέξ, αλληλεπιδρούν με μπαλόνια από ήλιον ή υφασμάτινα αξεσουάρ που μοιάζουν προεκτάσεις του σώματός τους. Η ανθρώπινη υπόσταση υποχωρεί υπό το βάρος των τεχνητών αυτών αξεσουάρ μετατρέποντας τις πρωταγωνίστριες σε υβριδικές υπάρξεις, αλλόκοτα έμβια όντα που παραβιάζοντας τα όρια της φύσης μεταλλάσσονται σε ανθρωποφάγα αντικείμενα.
Οι φωτογραφίες που προκύπτουν από τις δράσεις – περφόρμανς μοιάζουν με φευγαλέα οράματα από παραμυθένιους κόσμους.

Έργα από τη Συλλογή Δάκη Ιωάννου5 Σεπτεμβρίου 2007- 29 Μαρτίου 2008
Επιμέλεια: Jeffrey Deitch
Ο Δάκης Ιωάννου είναι ένας Gentleman της τέχνης. Είναι ένας από τους 30 μεγαλύτερους συλλέκτες του κόσμου. Ησχέση που διατηρεί με τα έργα του, ξεφεύγει από την ψυχρή πραγματικότητα του ναρκισσισμού και αγγίζει τα όρια του φετιχισμού. Η ζωή του αποτιμάται μόνο με ψυχικά ανταλλάγματα υψηλής αισθητικής και αναγκαίας ισορροπίας ανάμεσα στην καλλιτεχνική και στην οικονομική αξία. Ο παλμός των έργων τέχνης για τα οποία πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος αντανακλάται σε κάθε βήμα της περιπετειώδους ζωής του. Αυτό αρκεί για να τον τοποθετήσει κανείς στην ελίτ των Ελλήνων με συλλεκτική αξία. Αυτή τη φορά το ίδρυμά του, το ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, παρουσιάζει έργα από τη συλλογή του. Οι εξάιρετοι καλλιτέχνες: Pawel Althamer, David Altmejd, AVAF, Jean-Michel Basquiat, Ashley Bickerton, John Bock, Maurizio Cattelan, Paul Chan, Dan Colen, George Condo, Nigel Cooke, Roberto Cuoghi, Folkert de Jong, Brian Degraw, Nathalie Djurberg, Urs Fischer, Barnaby Furnas, Robert Gober, Matt Greene, Tim Hawkinson, Elliot Hundley, Chris Johanson, Martin Kippenberger, Terence Koh , Jeff Koons, Nate Lowman, Mark Manders, Paul McCarthy, Takeshi Murata, Tim Noble & Sue Webster, Chris Ofili, Richard Prince, Aurel Schmidt, Gregor Schneider, Χριστιάνα Σούλου, Kiki Smith, Andro Wekua, Ralf Ziervogel.