Τι Κουρής Τι Αλαφουζος... Τι Αυριανισμος Τι Αλαφουζισμος...

Ετσι για να μη ξεχνάμε...ποιοι ειναι οι...Κήνσορες της ηθικής...οι οποίοι στηρίζουν τη σημερινη Χουντα... Ενα τσουρμο αμόρφωτα παλιόπαιδα είναι oi Δημοσιογράφοι της συμφοράς...
Οι Αλαφούζοι έχουν "λαδώσει" το μισο Κοινοβούλιο και σχεδόν τη μισή ΕΣΗΕΑ... Τέτοια διαφθορά...
Ας θυμηθούμε....

Διαβαζω απο ΤΟ ΒΗΜΑ...


Οι βαρύτατες καταγγελίες της ιδιαιτέρας γραμματέως του κ. Αριστείδη Αλαφούζου για «πακέτα» εκατομμυρίων που έστελνε ο εφοπλιστής σε πολιτικούς, αφού αγόρασε την «Καθημερινή» * Τι απαντά ο κ. Μητσοτάκης και τι υποστηρίζει ο κ. Ν. Κωνσταντόπουλος, που ομολογεί ότι ήταν νομικός σύμβουλος του εφοπλιστή-εκδότη ως το 1996, ενώ από το 1993 ήταν και αρχηγός του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου * Τι καταγγέλλει από την τηλεοπτική εκπομπή του ο κ. Μ. Τριανταφυλλόπουλος και πώς κατονομάζει τον κ. Κωνσταντόπουλο ως όργανο του κ. Αλαφούζου με συγκεκριμένες αναφορές σε ρητορικές επιθέσεις που έκανε στη Βουλή ο τέως αρχηγός του Συνασπισμού εναντίον αντιπάλων και επαγγελματικών ανταγωνιστών του εφοπλιστή εντολέως του * Η ιδιαιτέρα γραμματεύς υποστηρίζει ότι ο εργοδότης της είχε επιχειρηματικά συμφέροντα στην Ελλάδα. Ο κ. Τριανταφυλλόπουλος υπενθυμίζει ότι ο κ. Αλαφούζος ξεκίνησε τις δουλειές του ως εργολάβος δημοσίων έργων: έχει κατασκευάσει, επί κυβερνήσεων ΕΡΕ, το Μον Παρνές και την πλατεία Ομονοίας, έργα που είχαν καταγγελθεί τη δεκαετία του '50 από τη δημοκρατική Αντιπολίτευση ως σκάνδαλα * Υπαινιγμοί και καταγγελίες για τις απαιτήσεις (ραδιόφωνα, τηλεοπτικές άδειες κ.ά.) του κ. Ιωάννη Αρ. Αλαφούζου και τις πολιτικές μεταμορφώσεις του * Με μαγνητοφωνημένες δηλώσεις του ιδίου του κ. Αλαφούζου εναντίον του κ. Μητσοτάκη και αποκαλυπτικές περιγραφές «πληρωμών» απαντά ο κ. Τριανταφυλλόπουλος στις διαψεύσεις του κ. Αλαφούζου. Ποια θα είναι η συνέχεια...

Οι πρόσφατες καταγγελίες στην υπόθεση του λεγόμενου «μαύρου πολιτικού χρήματος» μετέτρεψαν ορισμένους από τους γνωστότερους «εισαγγελείς» του δημόσιου βίου σε κατηγορουμένους. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι εμφανίζονται να διαπλέκονται σε δίκτυο οικονομικών και πολιτικών συναλλαγών εκδότες, επιχειρηματίες και πολιτικοί οι οποίοι (κατά τα άλλα) σταδιοδρομούν χρόνια τώρα ως φλογεροί πολέμιοι της διαπλοκής εκδοτών, επιχειρηματιών και πολιτικών! Και όλα αυτά σε φόντο «βρώμικου '89», το οποίο (όπως φαίνεται) ακόμη δεν λέει να καθαρίσει.

Οι αποκαλύψεις της πρώην γραμματέως του κ. Αρ. Αλαφούζου στον δημοσιογράφο κ. Μ. Τριανταφυλλόπουλο για διακίνηση «μαύρου χρήματος» προς πολιτικά πρόσωπα, μεταξύ των οποίων οι κκ. Κ. Μητσοτάκης και Ν. Κωνσταντόπουλος, προκάλεσαν την έντονη αντίδραση των καταγγελλομένων, οι οποίοι απειλούν με προσφυγές στη Δικαιοσύνη και στο Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Ο κ. Τριανταφυλλόπουλος, από την πλευρά του, δηλώνει «εγώ θα συνεχίσω τις αποκαλύψεις, με μαρτυρίες και στοιχεία και από άλλα πρόσωπα. Η έρευνα δεν στηρίχτηκε μόνο στην κυρία Χατζηβασιλείου».

Η κυρία Καίτη Χατζηβασιλείου είναι η επί 28 έτη γραμματέας του κ. Αρ. Αλαφούζου, η οποία αποκάλυψε σε εκπομπή του κ. Μ. Τριανταφυλλόπουλου ότι την περίοδο 1989-1993 ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης και ο τέως πρόεδρος του Συνασπισμού κ. Ν. Κωνσταντόπουλος εισέπρατταν σημαντικά χρηματικά ποσά από τον κ. Αλαφούζο. Η κυρία Χατζηβασιλείου, όπως λέει, γνώριζε από πρώτο χέρι τις συναλλαγές αυτές αφού τις εκτελούσε η ίδια, κατ' εντολήν του εργοδότη της, και παράλληλα κρατούσε αρχείο των λογαριασμών και των ποσών που ελάμβαναν οι δύο πολιτικοί.

Για τον κ. Μητσοτάκη είπε ότι έστελνε τον οδηγό του, ο οποίος έπαιρνε φεύγοντας σακ βουαγιάζ με μετρητά (τα είχε γεμίσει η ίδια, τρεις φορές με το ποσόν των 30 εκατ. δρχ. - 88.041 ευρώ). Ο οδηγός κατευθυνόταν σε κεντρική οδό της Αθήνας όπου βρίσκονται τα γραφεία της ΝΔ, αλλά επειδή εκεί κοντά είναι και το σπίτι του κ. Μητσοτάκη δεν ήξερε πού ακριβώς κατέληγαν οι τσάντες με τα λεφτά.

Ο κ. Κωνσταντόπουλος, σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία της κυρίας Χατζηβασιλείου, πήγαινε ο ίδιος στο γραφείο του κ. Αλαφούζου και έφευγε με επιταγές. Αυτό, είπε, έγινε τρεις-τέσσερις φορές, όχι μόνο σε προεκλογικές περιόδους, και ότι ο κ. Κωνσταντόπουλος εμφανιζόταν ως άτυπος νομικός σύμβουλος του επιχειρηματία αφού επισήμως δεν ανελάμβανε υποθέσεις του.

Η κυρία Χατζηβασιλείου πρόσθεσε ότι δεν είχε δει ποτέ το όνομα του κ. Κωνσταντόπουλου ως νομικού συμβούλου στις επιχειρήσεις Αλαφούζου. Εξέφρασε επίσης την εκτίμηση ότι λειτουργούσε «σαν τη φωνή του επιχειρηματία στη Βουλή» αφού πολλές φορές είχε υπερασπιστεί εκεί τις θέσεις του επιχειρηματία. Σύμφωνα με τον κ. Τριανταφυλλόπουλο, ο κ. Κωνσταντόπουλος επετίθετο εκ συστήματος στη Βουλή εναντίον όσων ο κ. Αλαφούζος είχε επιχειρηματικές ή άλλες διαφορές.

Η πρώην γραμματέας είπε ακόμη ότι γνώριζε και άλλους πολιτικούς που επισκέπτονταν τον κ. Αλαφούζο με σκοπό να πάρουν χρήματα. Για τα στοιχεία αυτά η κυρία Χατζηβασιλείου έχει καταθέσει υπόμνημα στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γ. Σανιδά.

Οσα είπε η κυρία Χατζηβασιλείου προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων. Ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη κατά του κ. Τριανταφυλλόπουλου επειδή «εξαπέλυσε μια επιμελώς σκηνοθετημένη συκοφαντική εκστρατεία» εναντίον του. Υπενθύμισε επίσης ότι ο δημοσιογράφος «αναμασά παλαιές συκοφαντίες του 1993, που όλες ξεκαθάρισαν από τότε και για τις οποίες προσφάτως αποφάσισε η Δικαιοσύνη».

Ο κ. Μητσοτάκης φέρεται να έχει ζητήσει τρεις φορές τις κασέτες της εκπομπής από τον τηλεοπτικό σταθμό Alter χωρίς να πάρει απάντηση και κάθε φορά κοινοποιεί τα αιτήματά του στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Οταν ένας τηλεοπτικός σταθμός αρνείται να παραχωρήσει επίμαχο υλικό σε όποιον έχει έννομο συμφέρον, κινδυνεύει με κυρώσεις.

«Ψευδή και συκοφαντικά» χαρακτήρισε τα όσα ειπώθηκαν στην εκπομπή και ο πρόεδρος της «Καθημερινής» κ. Αρ. Αλαφούζος και δήλωσε ότι θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη, τόσο κατά του κ. Τριανταφυλλόπουλου όσο και κατά της κυρίας Χατζηβασιλείου. Ο κ. Αλαφούζος μιλάει για «προσπάθεια διασυρμού του» και για «οργανωμένη επίθεση» εναντίον του η οποία «εξυπηρετεί πολλαπλούς στόχους - να κλονίσει το όνομα και την αξιοπιστία του ως πολίτη και επιχειρηματία, και να πλήξει πολιτικά πρόσωπα διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα και την ιστορία».

Ο κ. Κωνσταντόπουλος χαρακτήρισε τον κ. Τριανταφυλλόπουλο «θλιβερή μαριονέτα» και αναρωτήθηκε «ποιος κρύβεται πίσω από αυτή την επίθεση». Μίλησε για «χοντροκομμένα ψέματα» εναντίον του καθώς θεωρεί ότι η επαγγελματική του διαδρομή δεν ήταν κρυφή ούτε λειτουργούσε ως άτυπος νομικός σύμβουλος του κ. Αλαφούζου.

Αντιθέτως, λέει, ως το 1996 ήταν νομικός σύμβουλος της Ερμής ΑΕ, ιδιοκτήτριας εταιρείας της «Καθημερινής» και του Σκάι, καθώς και των κκ. Αρ. και Ι. Αλαφούζου, και νομικός συνεργάτης (μαζί με άλλους δικηγόρους) σε υποθέσεις που αφορούσαν στελέχη των δύο μέσων. Επίσης δηλώνει ότι ήταν επί δέκα χρόνια νομικός σύμβουλος της «Ελευθεροτυπίας» και δικηγόρος πολλών άλλων εφημερίδων, περιοδικών, αλλά και εκδοτών και δημοσιογράφων.

Αν και διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Τζαννετάκη το 1989, ο ίδιος περιγράφει με μελανά χρώματα τη σχέση του με την οικογένεια Μητσοτάκη εξαιτίας της υπεράσπισης ατόμων που κατηγορούνταν για τρομοκρατία (Ρασίντ, Σκυφτούλης, Σερίφης κ.ά.), της ιστορίας του Σκάι και της αντίθεσής του στον λεγόμενο «τρομονόμο».

Στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε την περασμένη Τρίτη επισήμανε ακριβώς αυτό το γεγονός: «Ολοι οι δημοσιογράφοι ξέρουν τη σύγκρουσή μου τότε για συγκεκριμένες υποθέσεις με την τότε κυβέρνηση, τα σχόλια του γραφείου Τύπου της ΝΔ. Επιπροσθέτως υπάρχει και κάτι το οποίο δικαιούμαι να επικαλεστώ. Ολες οι υποθέσεις που χειρίστηκα οδηγήθηκαν στα δικαστήρια και υπήρξαν αθωωτικές αποφάσεις ή απαλλακτικά βουλεύματα».

Είναι βέβαιο πάντως ότι εκπροσώπησε την οικογένεια Αλαφούζου σε όλες τις μεγάλες ποινικές εμπλοκές της, από τις υποθέσεις λαθρεμπορίας πετρελαίου και τη μήνυση της κυρίας Μαρίκας Μητσοτάκη κατά της «Καθημερινής» για δημοσιεύματα που αφορούσαν το ίδρυμα για παιδιά με ειδικές ανάγκες ως την υπόθεση των υποκλοπών της περιόδου 1990-1993 κ.ά. Ο κ. Κωνσταντόπουλος εξελέγη πρόεδρος του Συνασπισμού τον Δεκέμβριο του 1993, πράγμα που σημαίνει ότι, κατά δήλωσή του, επί τρία (τουλάχιστον) έτη ήταν παράλληλα αρχηγός κόμματος και νομικός σύμβουλος εκδοτών και εφοπλιστών.

Εκείνη την εποχή (1993-1996) ο Συνασπισμός έμεινε εκτός Βουλής, οπότε ο κ. Κωνσταντόπουλος επικαλείται την ανάγκη να εργασθεί και να διατηρήσει δραστήριο το δικηγορικό του γραφείο. Αλλά το 1998 υπογράφει ως δικηγόρος το απολογητικό υπόμνημα του κ. Τεγόπουλου κατά του κ. Σ. Κόκκαλη, ο οποίος προσέφυγε στη Δικαιοσύνη για σειρά σχολίων της «Ελευθεροτυπίας» όπου ο επιχειρηματίας χαρακτηριζόταν «μεγαλομιζαδόρος, μαυραγορίτης, μεγαλέμπορος δημοσίων υπαλλήλων, νονός όλων των τυχερών παιχνιδιών» κ.ά. Ο Συνασπισμός είχε επιστρέψει στη Βουλή ήδη από το 1996. Ο κ. Κωνσταντόπουλος έχει ξεκινήσει συναντήσεις με την Πρόεδρο της Βουλής, τους αρχηγούς των κομμάτων, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τις ενώσεις των δημοσιογράφων και των ιδιοκτητών ΜΜΕ σε μια προσπάθεια να ιδρύσει ινστιτούτο, κατά «των τηλεδερβίσηδων», όπως λέει.


Η αρχή των γεγονότων που οδήγησαν στις πρόσφατες αποκαλύψεις βρίσκεται περίπου 20 χρόνια πίσω. Το 1988, μετά τη φυγή του Γ. Κοσκωτά στη Βραζιλία, ο κ. Αρ. Αλαφούζος με τη σύμφωνη γνώμη του τότε προέδρου της ΝΔ κ. Κ. Μητσοτάκη αγόρασε την εφημερίδα «Καθημερινή» και τον ραδιοφωνικό σταθμό Σκάι.

Εναν χρόνο μετά, επήλθε ρήγμα στις σχέσεις των δύο ανδρών. Την αιτία αποκάλυψε τέσσερα χρόνια αργότερα ο ίδιος ο κ. Αλαφούζος σε κατάθεση που έδωσε (Αύγουστος 1993) στον ειδικό ανακριτή εφέτη κ. Αχ. Νταφούλη. «Το 1988, όταν ήθελα να αγοράσω την "Καθημερινή" συζήτησα με τον νυν Πρωθυπουργό και εκείνος με παρακάλεσε αν μπορώ να βοηθήσω το κόμμα. Εγώ δέχτηκα και έδωσα εκατοντάδες εκατομμυρίων στο κόμμα. Ομως διαπίστωσα ότι κόμμα και Μητσοτάκης είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Ρώτησα κι άλλους και μου είπαν ότι τα χρήματα δεν πήγαν στο κόμμα. Γι' αυτό όταν στα τέλη του 1989 με παρακάλεσε πάλι, του είπα ότι δεν είναι δυνατόν να του δίνω χρήματα και να μην πηγαίνουν στο κόμμα και δεν είμαι διατεθειμένος να βοηθήσω στις εκλογές. Αυτός θύμωσε και ήταν ο μοναδικός λόγος που άρχισε να με κυνηγάει». Ο κ. Αλαφούζος αργότερα ανακάλεσε αυτή την κατάθεση, ο κ. Τριανταφυλλόπουλος όμως υποστήριξε ότι η ανάκληση των κατηγοριών δεν αφορούσε τα χρήματα των σακ βουαγιάζ, για τα οποία δεν έχει γίνει καμία έρευνα.

Σε συνέντευξη που έδωσε εκείνη την εποχή στη δημοσιογράφο της εφημερίδας «Τα Νέα» κυρία Τζώρτζια Κοντράρου και η οποία παρουσιάστηκε την Πέμπτη από τηλεοράσεως, ο κ. Αλαφούζος ακούστηκε να λέει ότι «επειδή του Μητσοτάκη τού ξεφεύγουν κουβέντες κατάλαβα ότι τα χρήματα (σ.σ.: περίπου 90 εκατ. δραχμές - 264.123 ευρώ) σε σακ βουαγιάζ τα διέθετε σε όχι θεμιτούς σκοπούς. Εγώ δυσφόρησα». Κατόπιν αποκαλύπτει ότι επί οικουμενικής κυβερνήσεως«πληροφορήθηκε ότι έστελνε τα χρήματα σε ψευδομάρτυρα που χρησιμοποιούσε για την παραπομπή του Ανδρέα».

Στις αρχές του 1991 πολλοί διεκδίκησαν τηλεοπτικές άδειες, μεταξύ των οποίων και ο κ. Ι. Αλαφούζος, γιος του Αριστείδη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία δεχόταν σκληρές επιθέσεις από τον Σκάι, αρνήθηκε να του δώσει άδεια. Τότε εκείνος πήγε στον Υμηττό με σκοπό να εγκαταστήσει κεραίες και βρέθηκε αντιμέτωπος με αστυνομικές δυνάμεις. Η σύγκρουση θα γενικευθεί.

Ο κ. Μητσοτάκης με δήλωσή του σε τηλεοπτικό σταθμό κατηγόρησε τον κ. Αλαφούζο ότι κάνει λαθρεμπόριο πετρελαίου. Το 1992 ο κ. Ι. Αλαφούζος και πέντε συνεργάτες του παραπέμφθηκαν από τον εισαγγελέα στη Δικαιοσύνη για λαθρεμπόριο καυσίμων με τα πλοία «Ενάλιος Αίθρα» και «Ασπρονήσι». Η τελευταία δίκη έγινε το 1995 και ήταν αθωωτική για τους κατηγορουμένους.

Την άνοιξη του 1993 ήλθε στην επιφάνεια η υπόθεση των υποκλοπών τηλεφωνικών συνομιλιών του Α. Παπανδρέου και άλλων στελεχών του ΠαΣοΚ από τους Μαυρίκη - Γρυλλάκη, από τα υπόγεια της Ρηγίλλης, του Μεγάρου Μαξίμου και του ΟΤΕ στην Πατησίων, για λογαριασμό του κ. Κ. Μητσοτάκη. Τότε η κυβέρνηση έστειλε σε δίκες πολλούς εκδότες εφημερίδων, μεταξύ των οποίων και τον κ. Αλαφούζο, επειδή δημοσίευσαν το περιεχόμενο των κασετών. To 2001 o στρατηγός Νίκος Γρυλλάκης, στενός συνεργάτης του κ. Μητσοτάκη, αποκαλύπτει στο βιβλίο του «τέρατα και σημεία» για την περίοδο εκείνη, καθώς μέσα από περιγραφές για συνωμοσίες, παγιδεύσεις ανθρώπων και τηλεφώνων, μεθοδεύσεις, εκβιασμούς, δωροδοκίες αναδύεται ένα ζοφερό παρακράτος το οποίο έδρασε ανενόχλητο για περίπου τέσσερα χρόνια.

Τον Ιούνιο του 1993 ο κ. Αλαφούζος κατέθεσε στον εισαγγελέα κ. Γ. Ζορμπά ότι «ηθικός αυτουργός των υποκλοπών είναι ο κ. Μητσοτάκης» και τον Αύγουστο αποκάλυψε τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω στον κ. Νταφούλη. Στις 8 Οκτωβρίου 1993, λίγες ημέρες πριν από τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών, ο κ. Αλαφούζος πήρε την εκδίκησή του, λέγοντας δημόσια ότι είχε χρηματοδοτήσει τον κ. Μητσοτάκη προσωπικά. Στις 10 Οκτωβρίου η ΝΔ έχασε τις εκλογές από το ΠαΣοΚ με διαφορά 7,5 μονάδων.

Η ιστορία του «μαύρου χρήματος» που λέγεται ότι διακινήθηκε μεταξύ Αλαφούζου - Μητσοτάκη δεν ξεχάστηκε. Το 2001 ήλθε ξανά στην επικαιρότητα με την υπόθεση Mayo. Ο κ. Κ. Λαλιώτης, τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, αποκάλυψε ότι μέσω τροφοδότη λογαριασμού της λιβεριανής εταιρείας Mayo Investments Corporation, η Νέα Δημοκρατία και η οικογένεια του κ. Μητσοτάκη διακινούσαν χρήματα την περίοδο 1989-1993.

Ο κ. Λαλιώτης έδωσε στη δημοσιότητα δύο αποδείξεις της Εθνικής Τράπεζας, εκ των οποίων η πρώτη έδειχνε την κατάθεση σε ειδικό λογαριασμό της ΝΔ στην Εθνική Τράπεζα ποσού 600.000 δολαρίων, που είχε καταθέσει ο κ. Αρ. Αλαφούζος στο Λονδίνο σε λογαριασμό τής Mayo. Η δεύτερη απόδειξη έδειχνε ότι την ίδια ημέρα (8.6.1989) δραχμοποιήθηκαν οι 600.000 δολάρια (αντιστοιχούσαν σε 101.425.100 δρχ. - 297.652,5 ευρώ) και πιστώθηκαν σε τρεχούμενο λογαριασμό της Νέας Δημοκρατίας. Οι κκ. Μητσοτάκης και Λαλιώτης αλληλομηνύθηκαν για συκοφαντία και εξύβριση, ζητώντας ο καθένας από τον άλλον αποζημίωση 1 δισ. δρχ. - 2.934.703 ευρώ. Τον περασμένο Ιούνιο το Εφετείο Αθηνών επέβαλε και στους δύο την καταβολή χρηματικών αποζημιώσεων για ηθική βλάβη, 100.000 ευρώ στον κ. Λαλιώτη και 22.000 ευρώ στον κ. Μητσοτάκη.

Στην εκπομπή της Πέμπτης του κ. Τριανταφυλλόπουλου ειπώθηκε ότι ο κ. Αλαφούζος υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους εργολήπτες, ο οποίος είχε αναλάβει την πλειονότητα των μεγάλων έργων τις δεκαετίες του '50 και του '60. Περισσότερο γνωστά είναι το καζίνο Μον Παρνές στην Πάρνηθα, το ξενοδοχειακό συγκρότημα του Αστέρος Βουλιαγμένης και ο Πύργος του Πειραιά. Είχε αναλάβει επίσης σημαντικά έργα στον Αξιό, στον Νέστο και της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα. Με τα τεράστια κέρδη που απεκόμισε από τα δημόσια έργα στράφηκε στη ναυτιλία. Η κυρία Χατζηβασιλείου πρόσθεσε ότι και προσφάτως ο κ. Αλαφούζος είχε πάρει τουλάχιστον ένα έργο μεταφορών για τη ΔΕΗ, αλλά η οχλαγωγία των καλεσμένων εκείνη τη στιγμή δεν της επέτρεψε να συνεχίσει.
Και ενα ενδιαφέρον Ιστολογιο...
Το μαύρο μέτωπο Σκάι -Καθημερινής...
Είχα ήδη γράψει το σχόλιο μου για Σκάι- Καθημερινή, όταν μου ήρθε η είδηση:

"Τη Δευτέρα 26/4 το απόγευμα, ο διευθυντής του Ραδιοσταθμού Σκάι Άρης Πορτοσάλτε συγκέντρωσε όλους τους συντάκτες και τους ανακοίνωσε ότι μόλις η κυβέρνηση νομοθετήσει την κατάργηση του 13ου - 14ου μισθού η επιχείρηση θα προχωρήσει στις περικοπές.

Γι' αυτό όλοι πρέπει να πάρουν τα μέτρα τους, ενώ τόνισε ότι θα χρειασθεί να δουλέψουν και για τη φανέλα (του σταθμού). Γενικά είπε ότι θα προσπαθήσουν να κρατήσουν τις θέσεις εργασίας, σημειώνοντας όμως ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, ενώ εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για κάποια τμήματα...
Οι εργοδότες στρώνουν το έδαφος, εμείς τι κάνουμε;" (Διαβάστε εδώ την είδηση)

Θα περικοπεί άραγε και ο μισθός της ζωόφιλης κυρίας που θεωρεί ως βασικό εχθρό των αδέσποτων τους ....μετανάστες, που όπως είπε από το μικρόφωνο του Σκάι "τα σφάζουν και τα τρώνε";

...και λίγη ιστορία
(ρεπορτάζ από το Βήμα - μόνο όταν αρχίζουν οι σκυλοκαυγάδες μεταξύ ιδιοκτητών ΜΜΕ μαθαίνουμε κι εμείς κάτι):

"...το όνομα των Αλαφούζων γίνεται ευρύτερα γνωστό μετά το 1988, οπότε η οικογένεια επεκτάθηκε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το 1988, μετά τη φυγή του Γ. Κοσκωτά στη Βραζιλία, ο κ. Αλαφούζος με την προτροπή τού τότε προέδρου της ΝΔ κ. K. Μητσοτάκη αγοράζει την εφημερίδα «Καθημερινή» και τον ραδιοφωνικό σταθμό Σκάι.

Εναν χρόνο αργότερα η οικογένεια Αλαφούζου υποστηρίζει ότι έχει χρηματοδοτήσει με 1 εκατ. δολάρια τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. K. Μητσοτάκη. Ο τότε πρωθυπουργός απάντησε ότι τα χρήματα πήγαν στο ταμείο της ΝΔ. H σχέση συνεννόησης και επαφής με τη ΝΔ επί των ημερών του κ. Μητσοτάκη άλλαξε άρδην το 1992. Τότε ο κ. Ιωάννης Αλαφούζος και πέντε συνεργάτες του παραπέμφθηκαν από τον εισαγγελέα στη Δικαιοσύνη για λαθρεμπόριο καυσίμων με τα πλοία «Ενάλιος Αίθρα» και «Ασπρονήσι», αλλά στη συνέχεια αθωώθηκαν.
Οι σχέσεις ΝΔ - Αλαφούζου σταδιακά χειροτερεύουν. Στις 8 Οκτωβρίου 1993, λίγες ημέρες πριν από τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών, η οικογένεια Αλαφούζου περνάει στην αντεπίθεση, καθώς καταγγέλλει τον τότε πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη ότι εκτοξεύει ψευδείς κατηγορίες εναντίον της. Τότε μάλιστα ο κ. Αλαφούζος δημοσιοποιεί ότι είχε χρηματοδοτήσει τον κ. Μητσοτάκη προσωπικά. Στις 10 Οκτωβρίου η ΝΔ χάνει τις εκλογές από το ΠαΣοΚ με διαφορά 7,5 μονάδων (39,30% έναντι 46,88%).
Το 1993 οι δύο γιοι του κ. Αλαφούζου είχαν ήδη αρκετή εμπειρία από την ενασχόληση με τις επιχειρήσεις του πατέρα τους. Ο κ. I. Αλαφούζος έχει παραλάβει από τον πατέρα του το ραδιόφωνο του Σκάι από το 1993, ενώ προσφάτως, τον Νοέμβριο του 2005, ανέλαβε και επισήμως την ευθύνη του τηλεοπτικού σταθμού Smart TV, ο οποίος δεν λειτουργεί ακόμη. Πάντως η προηγούμενη προσπάθεια της οικογένειας Αλαφούζου να ασχοληθεί με την τηλεόραση είχε αποτύχει. Το 1997, ύστερα από πολλαπλές ανεπιτυχείς προσπάθειες να ανεβάσει τα νούμερα του τηλεοπτικού σταθμού Σκάι, ο κ. I. Αλαφούζος πούλησε τον τηλεοπτικό σταθμό, τη διεύθυνση του οποίου είχε αναλάβει ο κ. Στ. Τσοτσορός.
Το 2001 ο κ. I. Αλαφούζος είχε καταδικαστεί από το B´ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά για χρέη προς το Δημόσιο..."

...και το Βαθύ Κόκκινο, θυμίζει:
Μέχρι το 2007 και για πολλά χρόνια στην «Καθημερινή» εργαζόταν και ο Γ. Δελαστίκ που τότε και μέχρι σήμερα διευθύνει το «Πριν».
Η απόλυση του από εκεί συνοδεύτηκε από άρθρο της «Καθημερινής» όπου ο τότε διευθυντής της Αντώνης Καρκαγιάννης έγραφε μεταξύ άλλων:.
"Ο Γιώργος Δελαστίκ εκτός από τη δουλειά του στην «Κ» εκδίδει και διευθύνει μια μικρή εφημερίδα, το «Πριν», όπου αυτός και οι φίλοι του αναπτύσσουν τις απόψεις τους, σεβαστές πάντοτε και παντελώς αδιάφορες για την «Κ».
Στο φύλλο όμως της εβδομάδας πριν από το Πάσχα δημοσιεύθηκε ανώνυμο σχόλιο (το έγραψε καθ’ ομολογία του ο Γιώργος Δελαστίκ), όπου η «Κ», χωρίς να κατονομάζεται αλλά σαφέστατα να υπονοείται, περιγραφόταν περίπου ως εκτροφείο ξένων πρακτόρων, που και αυτοί δεν κατονομάζονταν αλλά σαφώς υπονοούνταν ή «φωτογραφίζονταν»".

Δεν νομίζει ο Γ. Δελαστίκ ότι ήρθε η ώρα να πει κάποια πράγματα με το όνομα τους;

Και μια υπενθύμιση για τον ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ.

«Ως τώρα πιστεύαμε ότι η εξάπλωση των χριστιανικών μύθων στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οφειλόταν αποκλειστικά στο ότι δεν είχε εφευρεθεί ακόμη η τυπογραφία. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Ο καθημερινός Τύπος και ο τηλέγραφος, που μέσα σε μια στιγμή διαχέει τις επινοήσεις του σε όλη τη γη, κατασκευάζει περισσότερους μύθους μέσα σε μια μέρα (και το αστικό κοπάδι τους πιστεύει και τους διαδίδει ακόμα παραπέρα) από όσους θα μπορούσαν να παραχθούν παλιότερα μέσα σε έναν αιώνα».

Καρλ Μαρξ («Απαντα», τόμος 44, σελ. 176).

Και τέλος πάντων, ας μην ξεχνάμε πως οι Γερμανοί είναι φίλοι μας. 70 χρόνια τώρα το λέει η Καθημερινή:
"Ο αθηναϊκός λαός αντιμετωπίζει τα γεγονότα με σταθεράν πεποίθησιν ότι όλα βαίνουν προς το καλύτερον, ότι λήξαντος του πολέμου, διά την Ελλάδα τουλάχιστον, ανοίγεται η περίοδος της ειρήνης και της εντός των πλαισίων της ειρήνης αυτής παραγωγικής δραστηριότητος... Η θέλησις των Ελλήνων, όπως εντός του ειρηνικού πλαισίου, το οποίο εξασφαλίζει εις αυτούς ο τερματισμός του πολέμου, αναπτύξουν όλας των τας ικανότητας και όλας των τας πρωτοβουλίας, θα δώση ασφαλώς αφορμήν διά να εκδηλωθούν όλαι εκείναι αι κεκρυμμέναι αρεταί της φυλής μας, αι οποίαι είτε εξ αδιαφορίας, είται εξ αισθημάτων ηλαττωμένης αλληλεγγύης δε είχον ανέλθει εις την επιφάνειαν τους τελευταίους καιρούς... Αι γερμανικαί αρχαί εμφορούμεναι από τας φιλικωτέρας των διαθέσεων απέναντι του ελληνικού πληθυσμού, τας αρετάς και τα προτερήματα του οποίου δεν ήργησαν να γνωρίσουν, θα τον συντρέξουν- περί τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία- εις πάσαν θετικήν και οικοδομητικήν του προσπάθειαν".

Καθημερινή - 29/4/1941

Προφανώς από το συγκεκριμένο editorial εμπνεύστηκε και ο Alexis ο δικό του περί ΔΝΤ...
Διαβάστε εδώ τις επιστολές Δελαστίκ και Μπουγάτσου...
Διαβαζω στην ΑΥΓΗ
Παιχνίδια με την πολυφωνία και την απασχόληση στον Τύπο

Ημερομηνία δημοσίευσης: 03/12/2010

Να καταργηθεί η δημοσίευση των ισολογισμών των ανωνύμων εταιρειών στις εφημερίδες ζητεί επιτακτικά ο ΣΕΒ. Περιέλαβε μάλιστα την αξίωσή του αυτή στο περιβόητο υπόμνημα μαζί με άλλα μέτρα που ισοπεδώνουν την εργασία. Επικαλείται το κόστος (ασήμαντο για τα έξοδα μιας Α.Ε.) και ισχυρίζεται ότι εξέλιπε ο λόγος δημοσίευσης στις εφημερίδες, διότι η ανακοίνωση στο Ίντερνετ προσφέρει την αναγκαία διαφάνεια.

Στην αρνητική επιχειρηματολογία έχουν απαντήσει τεκμηριωμένα με υπόμνημά τους στον υπουργό Οικονομίας αρκετοί εκδότες, ιδιαίτερα μικρών εφημερίδων, επικαλούμενοι μάλιστα και τη θέση της Ένωσης Ευρωπαίων Εκδοτών, που προειδοποιούν ότι η ηλεκτρονική δημοσίευση δεν είναι ασφαλής ούτε ανταποκρίνεται στο αίτημα της διαφάνειας, τόσο αναγκαίο ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης.

Τη σκυτάλη από τον ΣΕΒ πήρε χθες ο "Σκάι". Δεν μας εκπλήσσει, διότι η ιδιοκτησία Αλαφούζου δεν σέβεται το δικαίωμα των εργαζομένων στην επιχείρησή της και μετέρχεται εκβιαστικές μεθόδους για να σπάσει τις συλλογικές συμβάσεις. Ήταν, λοιπόν, επόμενο να εναντιώνεται σε ρυθμίσεις, ιδιαίτερα σε στιγμές επεκτεινόμενης κρίσης στον Τύπο, που μπορούν να λειτουργήσουν σταθεροποιητικά για τις επιχειρήσεις Τύπου, ώστε να διασφαλιστούν και η πολυφωνία και οι θέσεις εργασίας. Άλλωστε καμιά εκδοτική επιχείρηση, χρόνια τώρα, δεν είναι κερδοφόρα. Όλες στηρίζονταν σε παράπλευρα έσοδα ή σε τραπεζικά δάνεια. Οι ισολογισμοί είναι ένα αναγκαίο έσοδο για τη βιωσιμότητά τους.

Έχει ήδη επισημανθεί ότι η ισχύουσα ρύθμιση για τη δημοσίευση των ισολογισμών πάσχει και πρέπει να βελτιωθεί με τη θέσπιση ρήτρας απασχόλησης ως προϋπόθεσης για να έχουν οι εφημερίδες το δικαίωμα να δημοσιεύουν ισολογισμούς. Διαφορετικά, μία κοινωνική λειτουργία είναι δυνατόν, ορισμένες φορές, να μετατρέπεται σε αρπαχτή για αετονύχηδες. Είναι αυτοί που διατηρούν εφημερίδες με σχεδόν ανύπαρκτο προσωπικό και τιράζ μερικών εκατοντάδων φύλλων, με στόχο να λυμαίνονται τους ισολογισμούς, εξευτελίζοντας το κόστος.

Η ιδιοκτησία Αλαφούζου, που κόπτεται για την υγιή επιχειρηματικότητα, έχει αγκυροβολήσει στον χώρο του Τύπου πετυχαίνοντας ακόμη και ύποπτες ή και χαριστικές ενέργειες. Δεν έχει ξεχαστεί η υπόθεση "Ασπρονήσι" με το λαθρεμπόριο πετρελαίου. Ούτε, βέβαια, η φωτογραφική διάταξη της κυβέρνησης Σημίτη (με υπουργό Οικονομίας τον Ν. Χριστοδουλάκη), με στόχο η "Καθημερινή" να μπει στο χρηματιστήριο μαζί με τα τάνκερ της οικογένειας Αλαφούζου. Παγκόσμια και επικίνδυνη πρωτοτυπία. Δεν μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου...

Αν. Σεβ.
Και ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πλήγματα και πυρά μεταξύ διαπλεκομένων

Με αμείωτη ένταση συνεχίζεται ο πόλεμος οικονομικών συμφερόντων, που πυροδοτήθηκε από την απόφαση του ΕΣΡ για μη χορήγηση πιστοποιητικού διαφάνειας σε εταιρία του ομίλου Μπόμπολα.

Ολοφάνερη είναι η προσπάθεια των αντιμαχόμενων πλευρών να «προσεταιριστούν» την κυβέρνηση και να την εμφανίσουν στο δικό τους στρατόπεδο, ενώ συνεχίζεται και ο μεταξύ τους «ανταρτοπόλεμος» φθοράς.

Αίσθηση προκάλεσε η προσπάθεια της «Καθημερινής» του Αρ. Αλαφούζου να βάλει την κυβέρνηση «μπροστά στις ευθύνες της», ώστε να προχωρήσει σε μέτρα κατά των διαπλεκόμενων. Ετσι αποδοκιμάζει ευθέως τις αποστάσεις που επιχείρησε να κρατήσει προχτές ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευ. Αντώναρος μεταξύ των επιχειρηματικών συμφερόντων - «η κυβέρνηση δεν υπεισέρχεται σε ενδεχόμενες επιχειρηματικές αντιζηλίες ή αντιπαλότητες» είχε δηλώσει. Παράλληλα, σε πρωτοσέλιδο σχόλιο του πρώην διευθυντή της Στ. Ζούλα επικρίνει τη θεωρία περί «συγκρούσεως συμφερόντων», επισημαίνοντας ότι με τη δικαιολογία αυτή «δύο φορές κατά την τελευταία 20ετία το ΠΑΣΟΚ αδιαφόρησε στις καταγγελίες για διαφθορά και καταλήστευση του δημοσίου χρήματος, με αποτέλεσμα η πολιτική ζωή του τόπου να αντιμετωπίσει άμεσα τον κίνδυνο της χειραγωγήσεώς της από εξωθεσμικούς κηδεμόνες». Μάλιστα στο «υστερόγραφο» φροντίζει να στείλει μήνυμα προς την κυβέρνηση, επισημαίνοντας με νόημα ότι «όλα αυτά θα 'πρεπε να είναι πρωτίστως κατανοητά από εκείνους, που επισήμως εκφράζουν τη βούληση και την πολιτική της σημερινής κυβερνήσεως...».

Την ίδια στιγμή, η «υποδοχή» της απόφασης του ΕΣΡ από τις εφημερίδες είναι ενδεικτική των αντιμαχόμενων «παρατάξεων» που διαμορφώνονται.

Η «Καθημερινή», για παράδειγμα, κάτω από τον εύγλωττο πρωτοσέλιδο τίτλο «Πρώτο πλήγμα στη διαπλοκή - Το ΕΣΡ σταμάτησε το έργο του Μπόμπολα», σημειώνει: «Επειτα από μακρά περίοδο αδρανείας, εθελοτυφλίας και στρουθοκαμηλισμού, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) διέγνωσε σχέση οικονομικής και οικογενειακής εξάρτησης, καθώς και ταύτιση συμφερόντων μεταξύ της κατασκευαστικής ΑΚΤΩΡ, αφ' ενός, επικεφαλής της οποίας είναι ο Λ. Μπόμπολας και των εκδόσεων ΠΗΓΑΣΟΣ, αφ' ετέρου, που διευθύνεται από τον πατέρα του Γ. Μπόμπολα και - ως εκ τούτου - αρνήθηκε τη χορήγηση πιστοποιητικού διαφάνειας στη συγκεκριμένη κατασκευαστική εταιρεία. Η άρνηση του ΕΣΡ, πρώτη μετά από τη χορήγηση άλλων σαράντα στη συγκεκριμένη εταιρία τα προηγούμενα χρόνια, συνιστά ένα πρώτο πλήγμα στον κύκλο της γνωστής σε όλους διαπλοκής».

Αντίθετα το «Εθνος» σε καταχωνιασμένο... στη σελίδα 40 ρεπορτάζ χαρακτηρίζει «Πρωτοφανή» την άρνηση του ΕΣΡ να χορηγήσει πιστοποιητικό διαφάνειας στον «Ακτορα», επισημαίνοντας ότι η απόφαση της πλειοψηφίας του ΕΣΡ στηρίζεται σε έωλα στοιχεία. Ευθυγραμμισμένη και η άλλη εφημερίδα του ομίλου Μπόμπολα, η «Ημερησία» υπογραμμίζει ότι «με σαθρά επιχειρήματα το ΕΣΡ αρνήθηκε τη χορήγηση πιστοποιητικού διαφάνειας, ενώ ήδη έχουν εκδοθεί 10 επί κυβέρνησης ΝΔ και 100 στην τελευταία 3ετία».

Η «Ελευθεροτυπία» συσχετίζει την απόφαση του ΕΣΡ με τις δηλώσεις του πρωθυπουργού περί «νταβατζήδων», σημειώνοντας στην πρώτη σελίδα ότι «η άρνηση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης να χορηγήσει πιστοποιητικό διαφάνειας στην ΑΚΤΩΡ, αποτελεί το πρώτο "μπαμ" λίγες μέρες μετά τα όσα είπε ο πρωθυπουργός στου Μπαϊρακτάρη». Στο ίδιο μήκος κύματος και τα «Νέα», που στο σχετικό ρεπορτάζ επισημαίνουν ότι «λίγες μόνο ημέρες μετά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού στου Μπαϊρακτάρη και τις διαρροές από το Μαξίμου ότι "η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί με τη διαπλοκή", το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης απέρριψε με ψήφους 4 έναντι 3 τη χορήγηση πιστοποιητικού διαφάνειας στην κατασκευαστική εταιρεία ΑΚΤΩΡ, συμφερόντων Λεωνίδα Μπόμπολα, επικαλούμενο συνταγματικό κώλυμα».

Ο «Ελεύθερος Τύπος» αναζητεί τον ένοχο «δείχνοντας» προς την πλευρά του Εμφιετζόγλου: «Η πρώτη απορριπτική πράξη για πιστοποιητικό διαφάνειας στην εταιρεία ΑΚΤΩΡ του Λεωνίδα Μπόμπολα από το ΕΣΡ είχε κατατεθεί καταγγελία του προέδρου της ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ Πρόδρομου Εμφιετζόγλου ότι πατέρας και υιός Μπόμπολας είχαν κοινό λογαριασμό».

«Το πρώτο χτύπημα στους βαρόνους των ΜΜΕ και τους διαπλεκόμενους έδωσε το ΕΣΡ» θεωρεί η «Απόφαση» τη μη έκδοση πιστοποιητικού διαφάνειας στην εταιρία ΑΚΤΩΡ.

Παράλληλα το «Εθνος» δεν ξεχνά να απαντήσει στο πρωτοσέλιδο σχόλιο της «Καθημερινής». Κρατώντας τον ίδιο τίτλο, «αυτά που όλοι γνωρίζουν», γράφει: «Ο "εθνικός νταβατζής" Αρ. Αλαφούζος έγραψε χτες ένα πρωτοσέλιδο σχόλιο, απόπειρα απάντησης σε όσα το "Εθνος" του καταμαρτύρησε, αλλά... ξέχασε ορισμένα βασικά πράγματα, απ' αυτά που "όλοι γνωρίζουν"». Απαριθμεί στη συνέχεια επτά «περιπτώσεις διαπλοκής», μεταξύ των οποίων η «μεταβίβαση της "Καθημερινής" και της "Γραμμή Α.Ε." από την αυτοκρατορία του απατεώνα Κοσκωτά στην οικογένειά του», τα χρέη του Αρ. Αλαφούζου στα ασφαλιστικά ταμεία, τις «πρωτοφανείς και σκανδαλώδεις ρυθμίσεις» για την παρουσία της «Καθημερινής» στο Χρηματιστήριο, οι προσπάθειες να μην περάσει η νομοθεσία που καταργούσε τα μονοπύθμενα ρυπογόνα πλοίων, η υπόθεση «Ασπρονήσι» κ.ά. Και το άρθρο καταλήγει: «Ολοι πλέον γνωρίζουν ότι ο Αρ. Αλαφούζος είναι ο "εθνικός νταβατζής" που επιχειρεί να χειραγωγήσει τον Κ. Καραμανλή και την κυβέρνησή του, αυτοανακηρυσσόμενος σε τιμητή της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου (Δεν είναι διαπλοκή αυτό;). Και όχι μόνο αυτά...».