Οταν ο Αλέξανδρος Ιόλας πόζαρε για τον Ρούπερτ Μπρούκ

Η νοτιότερη και μεγαλύτερη των Σποράδων, η Σκύρος, συνδυάζει δύο νησιά σε ένα: το νότιο τμήμα της, βραχώδες, αφήνει μια γεύση από Κυκλάδες, ενώ το καταπράσινο βόρειο κομμάτι της δίνει το πραγματικό γεωγραφικό στίγμα. Σκύρος είναι ένα νησί που μπορεί να περηφανεύεται για πολλά πράγματα: μακρά ιστορία, ολοζώντανη λαϊκή παράδοση, μοναδικά στον κόσμο αλογάκια, ένα τοπίο ξεχωριστό, μία ατμόσφαιρα ιδιαίτερη. Σε κερδίζει με όλα αυτά μαζί, αλλά και με κάτι ακόμα: τους ανθρώπους της. Η εξερεύνηση της Χώρας αρχίζει από την πλατεία της Αιώνιας Ποίησης, όπου από το 1931 στέκει το άγαλμα του Βρετανού ποιητή Ρούπερτ Μπρουκ,οπου μοντέλο για το άγαλμα ήταν ο Αλέξανδρος Ιόλας!

Χούντα στη Δικαιοσύνη 2

Μια ιδιοτυπη Χούντα έχει στηθεί στη χώρα!!! Με το υπουργείο Δικαιοσύνης να πρωτοστατεί... Και ο Πεταλωτής... αυτό το λάθος της φύσης, να απποτελεί τον κήνσορα της νεοελληνικής ευαισθησίας!!! Αυτό ειναι το επίπεδο της Δικαιοσύνης στη χώρα του Πολιτισμού... Αυτή ειναι η παρέα του Βλάκα πρώην πρωθυπουργού, Παπακωνσταντίνου, Πεταλωτής...να πάνε στα σπίτια τους... Εχει ευθύνες ο Παπαδήμος τον οποίο χρησιμοποιούν σαν "πλυντήριο"... Διαβάζω... "Την παραίτησή τους υπέβαλαν οι οικονομικοί εισαγγελείς Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης καταγγέλλοντας παρεμβάσεις στο έργο τους. Για «βεβιασμένη και υπερβολική δημόσια αντίδραση» που επιχειρεί να δημιουργήσει εντυπώσεις, πλήττοντας το κύρος της Δικαιοσύνης, κατηγορούν οι υπουργοί Οικονομικών και Δικαιοσύνης Ευάγγελος Βενιζέλος και Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, τους δύο οικονομικούς εισαγγελείς. Έντονες ήταν οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης. Οι δύο εισαγγελείς είναι τα πρόσωπα που όλο αυτό το διάστημα χειρίζονται τις υποθέσεις μη καταβολής ΦΠΑ και χρεών στο Δημόσιο. Με την παραίτησή τους αντιτίθενται επίσης σε προωθούμενο από το υπουργείο Οικονομικών σχέδιο νόμου το οποίο - όπως υποστηρίζουν - τους αφαιρεί ουσιαστικά τις αρμοδιότητές τους, ορίζοντας ότι τη θέση του οικονομικού εισαγγελέα θα καταλαμβάνει πλέον αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου. «Δεν δεχόμαστε να είμαστε εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ’ υπαγόρευση. Πολλώ μάλλον δε, δεν δεχόμαστε να αποτελέσουμε άλλοθι και μια θεσμική κολυμβήθρα του Σιλωάμ, για τα πολυποίκιλλα οργανωμένα συμφέροντα και τους ποικιλλόνυμους εκφραστές τους, που δραστηριοποιούνται και αναπτύσσονται στην γκρίζα ζώνη του οικονομικού εγκλήματος», υποστηρίζουν στην επιστολή με την οποία υποβάλλουν την παραίτησή τους. «Με νομοσχέδιο που πρόκειται να κατατεθεί και μας κοινοποιήθηκε όλως προφασιστικά και με δήθεν επιχειρήματα ως αιτιολογία, επιχειρείται η αντικατάστασή μας και η απαλλαγή από την παρουσία μας», αναφέρουν μεταξύ άλλων οι δύο λειτουργοί στην επιστολή τους, η οποία περιέχει πολλές αιχμές για τα εμπόδια που αντιμετώπισαν αλλά και εκφράσεις πικρίας. Η απόφασή τους, που φαίνεται να είναι αμετάκλητη, έπεσε σαν βόμβα τόσο στο Εφετείο όσο και στον Άρειο Πάγο, παρότι πληροφορίες αναφέρουν πως στο Εφετείο ήταν γνωστό από καιρό ότι οι δύο εισαγγελείς δεν βοηθήθηκαν στην άσκηση των καθηκόντων τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι εδώ και επτά μήνες εκκρεμεί το αίτημά τους για την υποστήριξη του γραφείου τους με έναν δικαστικό υπάλληλο, ενώ όλοι γνώριζαν πως οι κ.κ. Πεπόνης και Μουζακίτης εργάζονταν με τους προσωπικούς τους φορητούς υπολογιστές, καθώς στο χώρο που τους παραχωρήθηκε δεν εγκαταστάθηκε ηλεκτρονικός υπολογιστής, παρότι ζητήθηκε πολλές φορές. Η επιστολή Στην επιστολή παραίτησής τους οι δύο εισαγγελείς αναφέρουν: «Παρά το γενικότερο αρνητικό κλίμα και με πλήρη επίγνωση της ιδιάζουσας σχέσης μεταξύ της νεοελληνικής πραγματικότητας και του εν Ελλάδι αναπτυσσόμενου οικονομικού εγκλήματος, αποδεχτήκαμε ασμένως τον διορισμό μας, εμφορούμενοι από ειλικρινή διάθεση προσφοράς και βαθιά προσήλωση στο υπηρεσιακό καθήκον μας. »Δεν επιδιώξαμε να γίνουμε αρεστοί, ούτε να εξασφαλίσουμε ανοχές των παντός είδους πολυποίκιλλων οικονομικών συμφερόντων, έναντι των οποίων η συγκρουσιακή μας πορεία με γνώμονα τη νομιμότητα ήταν δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη. »Ήδη, με σχέδιο νόμου που πρόκειται να κατατεθεί και μας κοινοποιήθηκε, όλως προφασιστικώς και με δήθεν επιχειρήματα ως αιτιολογία, επιχειρείται η αντικατάστασή μας και η απαλλαγή από την παρουσία μας. »Επειδή ουδέποτε επιδιώξαμε θέσεις και αξιώματα, δεν δεχόμαστε να είμαστε εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ’ υπαγόρευση. Πολλώ μάλλον δε, δεν δεχόμαστε να αποτελέσουμε άλλοθι και μια θεσμική κολυμβήθρα του Σιλωάμ, για τα πολυποίκιλλα οργανωμένα συμφέροντα και τους ποικιλλόνυμους εκφραστές τους, που δραστηριοποιούνται και αναπτύσσονται στην γκρίζα ζώνη του οικονομικού εγκλήματος». Οι δύο εισαγγελείς υπέβαλαν την παραίτησή τους στον αρμόδιο για οικονομικά θέματα, αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νίκο Παντελή και ζητούν την αντικατάστασή τους απο το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο. Υπενθυμίζεται ότι ο θεσμός του οικονομικού εισαγγελέα δημιουργήθηκε πρόσφατα για να καταστήσει αποτελεσματικότερο τον κρατικό μηχανισμό στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής, καθώς και ότι οιι οικονομικοί εισαγγελείς ορίζονται με απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου. Οι υποθέσεις Οι δύο εισαγγελείς είναι τα πρόσωπα που από το Νοέμβριο χειρίζονται τις υποθέσεις μη καταβολής ΦΠΑ και χρεών στο Δημόσιο. Μεταξύ των υποθέσεων που χειρίστηκαν οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς είναι και αυτές που αφορούν: - στις καταγγελίες για παραποίηση των στοιχείων του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009 από την ΕΛΣΤΑΤ, - στις καταγγελίες του πρώην υφυπουργού οικονομικών Δημήτρη Κουσελά για την ύπαρξη λίστας φοροφυγάδων, - στις καταγγελίες με αφορμή την παραίτηση Σπινέλλη από την θέση του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών για ύπαρξη παραμηχανισμού εντός του υπουργείου, ο οποίος αδρανοποιεί την διαδικασία είσπραξης προστίμων που επιβλήθηκαν μέσω του προγράμματος ΗΦΑΙΣΤΟΣ, - στις καταγγελίες για τις παράνομες «εκπτώσεις» που εφαρμόζουν εφοριακοί για τις πληρωμές οφειλών στο Δημόσιο, - στη διερεύνηση καταγγελιών περί συμμετοχής του αδελφού του πρώην Πρωθυπουργού σε εταιρία που φέρεται να εμπλέκεται με ασφάλιστρα κινδύνου των ελληνικών ομολόγων - στις καταγγελίες για δανειοδοτήσεις τραπεζών προς τα δύο μεγάλα κόμματα, με εγγυήσεις μελλοντικές κρατικές επιχορηγήσεις. Η απάντηση των Βενιζέλου - Παπαϊωάννου Για «βεβιασμένη και υπερβολική δημόσια αντίδραση» που επιχειρεί να δημιουργήσει εντυπώσεις περί παρέμβασης στο έργο τους, πλήττοντας το κύρος της Δικαιοσύνης, κατηγορούν τους δύο εισαγγελείς οι υπουργοί Οικονομικών και Δικαιοσύνης Ευάγγελος Βενιζέλος και Μιλτιάδης Παπαϊωάννου. «Με θεσμική έκπληξη πληροφορηθήκαμε από αναρτήσεις στο διαδίκτυο και τα μέσα ενημέρωσης» τις παραιτήσεις, τονίζουν οι δύο υπουργοί. Σχολιάζοντας δε, την κύρια αιτία της παραίτησης, δηλαδή το επίμαχο προωθούμενο νομοσχέδιο, οι δύο υπουργοί τονίζουν ότι αποτελεί προσχέδιο για το οποίο ζητήθηκε η γνώμη του κ. Γρ. Πεπόνη, καθώς και ότι συνιστά σαφή προσβολή της Εισαγγελίας του ΑΠ να ερμηνεύεται ως παρέμβαση η ανάθεση των καθηκόντων του οικονομικού εισαγγελέα σε αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου. «Οι πολίτες δεν αντέχουν άλλο υπαινιγμούς και αοριστίες και μάλιστα από εισαγγελικούς λειτουργούς τεταγμένους στην υπηρεσία του δημοσίου συμφέροντος. Τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει πολύ σημαντικά και συγκεκριμένα βήματα στον αγώνα κατά της φοροδιαφυγής με την ενεργοποίηση των ποινικών φορολογικών διατάξεων και είναι κρίμα να δημιουργούνται τώρα εσφαλμένες εντυπώσεις στην κοινή γνώμη. »Όποιος ισχυρίζεται ότι υπάρχει θέμα "υπαγόρευσης ή απαγόρευσης" στη δράση του ως εισαγγελικού λειτουργού, οφείλει να αναφέρει αμέσως συγκεκριμένα στοιχεία, διαφορετικά συμβάλλει στη δημιουργία "γκρίζων ζωνών" που τόσο πολύ έχουν δηλητηριάσει τα τελευταία χρόνια τον δημόσιο βίο», καταλήγουν στην σκληρή ανακοίνωσή τους οι κ.κ. Βενιζέλος και Παπαϊωάννου. Η κοινή ανακοίνωση των υπουργών «Με θεσμική έκπληξη πληροφορηθήκαμε από αναρτήσεις στο διαδίκτυο και τα μέσα ενημέρωσης ότι οι αντεισαγγελείς εφετών κ.κ. Γρηγόριος Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης, επιφορτισμένοι, με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου, με τα καθήκοντα του Οικονομικού Εισαγγελέα και του αναπληρωτή του, υπέβαλαν προς τον εποπτεύοντά τους αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Νικ. Παντελή την "παραίτησή" τους από τα καθήκοντα αυτά. »Ως αιτία της κίνησής τους αυτής φέρεται, σύμφωνα με τις παραπάνω ''πηγές'', το γεγονός ότι ''ήδη με σχέδιο νόμου που πρόκειται να κατατεθεί και μας κοινοποιήθηκε, όλως προφασιστικώς και με δήθεν επιχειρήματα ως αιτιολογία, επιχειρείται η αντικατάστασή μας και η απαλλαγή από την παρουσία μας''. » Με τη δημόσια αυτή κίνηση των παραπάνω αντεισαγγελέων εφετών επιχειρείται να δημιουργηθεί η εντύπωση της παρέμβασης στο έργο τους. Αυτό πλήττει βαθιά το κύρος της Δικαιοσύνης, καθώς ως παρέμβαση στο έργο τους εκλαμβάνεται η δήθεν πρόθεση της Κυβέρνησης να καταθέσει προς τη Βουλή σχέδιο νόμου με το οποίο τη θέση του Οικονομικού Εισαγγελέα αναλαμβάνει, αντί για αντεισαγγελέας εφετών, αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου! » Άρα, η ανάθεση των καθηκόντων του Οικονομικού Εισαγγελέα σε ανώτερο εισαγγελικό λειτουργό εκλαμβάνεται από τους δύο παραπάνω αντεισαγγελείς εφετών ως προσβολή και ως παρέμβαση, την οποία προφανώς θα ασκήσει η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. »Μήπως οι αντεισαγγελείς του Αρείου Πάγου και ο επικεφαλής τους Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχουν μικρότερο ζήλο, παρέχουν περιορισμένα εχέγγυα ανεξαρτησίας και είναι επιρρεπείς στη συγκάλυψη οικονομικών εγκλημάτων ή δεκτικοί εξωθεσμικών παρεμβάσεων; »Η αλήθεια είναι ότι σε υπηρεσιακό επίπεδο είχε εκπονηθεί προσχέδιο διάταξης, μεταξύ πολλών άλλων και για την ανάθεση των καθηκόντων του Οικονομικού Εισαγγελέα σε αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, με στόχο την καλύτερη και αποτελεσματικότερη λειτουργία του θεσμού σε πανελλαδικό επίπεδο. »Μάλιστα, κατά την πρόσφατη συνεδρίαση της Εθνικής Επιτροπής κατά της Φοροδιαφυγής που συνήλθε υπό την προεδρία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών, ετέθη το ερώτημα αν θα ήταν προτιμότερο για λόγους δικονομικούς, αλλά και λειτουργικούς, να τοποθετηθεί αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου ως Οικονομικός Εισαγγελέας. »Το ερώτημα αυτό αποτέλεσε αντικείμενο ευρείας συζήτησης στην οποία μετείχε ο αντεισαγγελέας εφετών κ. Πεπόνης, αλλά και οι παριστάμενοι αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Νικολούδης και πρώην αντεισαγγελέας εφετών κ. Διώτης, Ειδικός Γραμματέας ΣΔΟΕ, που θεώρησαν ότι ο θεσμός λειτουργεί ικανοποιητικά ως έχει. »Επιπλέον αυτού, το σχετικό προσχέδιο ετέθη υπόψη του κ. Πεπόνη για να διατυπώσει και εγγράφως την άποψή του, χωρίς να έχει διαμορφωθεί σε κανένα πολιτικό επίπεδο κυβερνητική απόφαση για την ανάληψη της σχετικής νομοθετικής πρωτοβουλίας. »Συνεπώς, η βεβιασμένη και υπερβολική δημόσια αντίδραση των δύο αντεισαγγελέων εφετών, που δημιουργεί την εντύπωση ότι οι θεσμοί δυσλειτουργούν και συνιστά παρέμβαση στα καθήκοντά τους ακόμη και η σκέψη να ανατεθούν τα καθήκοντα του Οικονομικού Εισαγγελέα σε αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, συνιστά σαφή προσβολή της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου και θέτει σημαντικά ζητήματα κύρους και αξιοπιστίας της Δικαιοσύνης, επί των οποίων είναι βέβαιον ότι θα επιληφθεί αμέσως ο κ. Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. »Οι πολίτες δεν αντέχουν άλλο υπαινιγμούς και αοριστίες και μάλιστα από εισαγγελικούς λειτουργούς τεταγμένους στην υπηρεσία του δημοσίου συμφέροντος. Τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει πολύ σημαντικά και συγκεκριμένα βήματα στον αγώνα κατά της φοροδιαφυγής με την ενεργοποίηση των ποινικών φορολογικών διατάξεων και είναι κρίμα να δημιουργούνται τώρα εσφαλμένες εντυπώσεις στην κοινή γνώμη. »Όποιος ισχυρίζεται ότι υπάρχει θέμα «υπαγόρευσης ή απαγόρευσης» στη δράση του ως εισαγγελικού λειτουργού, οφείλει να αναφέρει αμέσως συγκεκριμένα στοιχεία, διαφορετικά συμβάλλει στη δημιουργία "γκρίζων ζωνών" που τόσο πολύ έχουν δηλητηριάσει τα τελευταία χρόνια τον δημόσιο βίο».

Χούντα στη Δικαιοσυνη

Εκθετος είναι. ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου Υπουργός Δικαιοσύνης ο ανεκδιηγητος. Χούντα είναι. Στήνουν συνθέσεις δικαστηρίων τα καθαρματα. Και με ύφος αθωας περιστερας διαμορφώνουν αποφάσεις... Καταγγειλτε τους. Είναι φασιστες. Και ο Παπαδημος έχει ευθύνη για τη πρωτοφανή Χούντα της Δικαιοσύνης... Δε μιλώ για τον Καρατζαφέρη... Αυτός είναι για τα κουνελια. Είναι αγράμματος και επικίνδυνος !!!

Τα λαμόγια της ΕΡΤ κόβουν εκπομπές

Αυτή είναι η επιστολή του Κώστα Βαξεβάνη στον Λάμπη του ... Κακαβελάκη... Κύριε Ταγματάρχη, Εδώ και μήνες είστε Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΡΤ. Της Δημόσιας Τηλεόρασης δηλαδή και όχι της "κρατικής", όπως θέλουν να την αποκαλούν κάποιοι. Μιας τηλεόρασης που με το δυναμικό της, μπορεί σήμερα, τον καιρό της κρίσης, να παίξει σημαντικό ρόλο ενημέρωσης. Αυτό είναι για κάθε Έλληνα πολίτη το ζητούμενο και όχι για μια ακόμη φορά η ανακάλυψη "συνταγών" ακριβών και ευφάνταστων προγραμμάτων που είχαν ανακαλύψει προκάτοχοί σας που σήμερα απολογούνται στον εισαγγελέα. Στις 20 Σεπτεμβρίου (ακριβώς πριν 3 μήνες), το Δ.Σ της ΕΡΤ ενέκρινε τον νέο κύκλο επεισοδίων για "Το Κουτί της Πανδώρας". Οι λόγοι νομίζω είναι αυτονόητοι για κάθε Έλληνα. Μια εκπομπή έγκυρη, μεγάλης τηλεθέασης, ειδικού βάρους και φτηνότερη έως και 10.000 ευρώ από άλλες ομοειδείς. Η ΕΡΤ ανακοίνωσε πως η πρώτη εκπομπή του νεόυ κύκλου θα έπαιζε σήμερα στις 23:00, με θέμα "Οι χρεοφειλέτες που όλοι αγαπήσαμε" και αφορούσε τους οφειλέτες του Δημοσίου που είχαν μια χλιδάτη ζωή ενώ χρωστούσαν εκατομμύρια στο Δημόσιο. Παρά τον προγραμματισμό, εσείς ως σήμερα, δεν έχετε υπογράψει την σύμβαση της εκπομπής, καθιστώντας αδύνατο να παίξει (αυτό ανεξάρτητα με την απεργία της ΕΡΤ). Και το ερώτημα είναι γιατί; Γιατί για όσες εκπομπές εγκρίθηκαν μαζί με τη δική μου έχετε υπογράψει, αλλά όχι για Το Κουτί της Πανδώρας; Γιατί τις έχετε βγάλει όλες στον αέρα αλλά όχι τη δική μου, παρότι έχετε στα χέρια σας ήδη τέσσερα έτοιμα επεισόδια αποκαλυπτικών εκπομπών; Τι είναι αυτό που σας κάνει να συμπεριφέρεστε έτσι, διακινδυνεύοντας μάλιστα δίωξη για παράβαση καθήκοντος, πράγμα για το οποίο έχετε ενημερωθεί από τις νομικές υπηρεσίες; Επειδή, λοιπόν, πιστεύω και στη Δημοσιογραφία και στη Δημόσια Τηλεόραση, θα σας παρακαλούσα δημόσια να μου απαντήσετε -μια και ποτέ δεν μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε ως επαγγελματίας σε επιστολές που σας έστειλα- σε αυτά που ξέρετε καλά: Πέρυσι ενώ βρισκόμουν σε αποστολή στο Μπαγκλαντές, έμαθα κατά τύχη πως είχατε δώσει εντολή να μην παίξει Το Κουτί της Πανδώρας. Χωρίς λόγο, χωρίς να με ενημερώσετε. Πετάξατε την εκπομπή για να βάλετε μια άλλη δικής σας έμπνευσης, την "3 ΝΕΤ". Τι είναι αυτό που σας έκανε να θέλετε τόσο πολύ να σταματήσετε ένα πετυχημένο "προϊόν", εσείς ένας μάνατζερ, για να βάλετε κάτι άλλο; Δε μου απαντήσατε. Στη συνέχεια, προσπαθήσατε να κάνετε την εκπομπή 15μερη λέγοντας διάφορες δικαιολογίες που πάλι δεν κάνατε τον κόπο να πείτε σε μένα. Το πιο χαρακτηριστικό απ' όλα είναι ότι μια μέρα ενώ επρόκειτο να παίξει η εκπομπή, παίξατε τη μεθεπόμενη και στις 2 μετά τα μεσάνυχτα την Πανδώρα που ήταν προγραμματισμένη για τις 23:00. Το γεγονός προκάλεσε σχόλια στον Τύπο αλλά εσείς συνεχίσατε ακάθεκτος. Το επόμενο διάστημα όταν είχα σε εξέλιξη τρεις εκπομπές έρευνας για το στημένο ποδόσφαιρο, οι εκπομπές μου έπαιζαν μετά τα μεσάνυχτα, ενώ δεν έπαιζε καν τρειλερ, με το επιχείρημα πως έπρεπε να τις δει η νομική υπηρεσία. Όπως έχω μάθει, είμαι ο μοναδικός δημοσιογράφος που έχω το προνόμιο να μου ελέγχετε αυτοπροσώπως τις εκπομπές, μαζί με την κουστωδία συνεργατών σας, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με δημοσιογραφία, ούτε και τέτοιο θεσμικό ρόλο. Σε μία από τις εκπομπές, αυτή για τον Μάκη Ψωμιάδη, δεν παίξατε κανένα τρέιλερ και αναγκάστηκα να δημοσιοποιήσω μέσω ίντερνετ το γεγονός ώστε να μην πάει χαμένη μια εκπομπή και μια πολύ σοβαρή έρευνα-σοκ που αποτελεί πλέον κομμάτι της δικογραφίας για τα στημένα. Αν και τότε δεν πίστεψα πως μπορεί κάτι να φοβηθήκατε σε αυτή την εκπομπή επειδή ήσασταν συνομιλητής του Ψωμιάδη κατά την αγοραπωλησία της ΑΕΚ, ωστόσο δεν μπόρεσα ποτέ να εξηγήσω τη συμπεριφορά σας. Το τραγελαφικό επίσης είναι πως λίγο καιρό πριν με είχατε καλέσει με άλλους συναδέλφους (Αυγερόπουλο, Βασιλόπουλο,Κούλογλου) να δώσω χείρα βοηθείας στην προσπάθειά σας για νέο πρόγραμμα. Τελικώς η πρότασή σας για το νέο πρόγραμμα ήταν η εκπομπή Escape η οποία προκάλεσε μεγάλα σχόλια για το κοστολόγιό της. Στοίχιζε 14.000, μία εκπομπή σε ένα στούντιο, όταν θεωρούσατε πως η Πανδώρα με γυρίσματα σε όλο τον πλανήτη και έρευνα μηνών , στοιχίζει πολλά (20.000 ευρώ). Το πόσο έπρεπε να στοιχίζει η εκπομπή την οποία παρότι παίζατε 3 φορές τη μέρα δεν εξασφαλίζατε τηλεθέαση, μπορείτε να το δείτε σε κοστολόγια αντίστοιχων εκπομπών σε ιδιωτική τηλεόραση. (Θα σας παρακαλέσω να μην επικαλεστείτε εδώ τα περί επιτροπής κοστολογίου της ΕΡΤ). Διαφωνώ με την αντίληψη που έχετε για την Δημόσια Τηλεόραση. Είστε ένας ακόμη που θεωρεί πως η ΕΡΤ πρέπει να σπαταλά εκατομμύρια για να αγοράζει προγράμματα όπως το Champions League , τα οποία αδυνατούν να αγοράσουν ιδιωτικά κανάλια μεγάλης θεαματικότητας επειδή τα έξοδα είναι δυσανάλογα των εσόδων. Δεν ξέρω το λόγο που πρέπει να παίρνουν συνεχώς λεφτά οι εταιρείες πώλησης δικαιωμάτων από την ΕΡΤ που εδώ και χρόνια φαίνεται πρόθυμη να τους πληρώνει. Ξέρω όμως πως με τα χρήματα αυτά ( 30 εκατομμύρια;) θα μπορούσε να δημιουργηθεί πολύ σημαντικό πρόγραμμα στη Δημόσια τηλεόραση και να λυθεί διαφορετικά το θέμα με τους χιλιάδες συναδέλφους που είναι υπό απόλυση. Δεν ξέρω αν η στάση σας έχει σχέση με απειλές που δέχτηκα από πολιτικό πρόσωπο δημόσια για το θάρρος μου να κάνω τη δουλειά μου. Ξέρω όμως πως αυτή η ΕΡΤ έχει ταλαιπωρηθεί επί δεκαετίες από κομματικές παρεμβάσεις, ανθρώπους που έχουν καταδικαστεί για τη διοίκησή τους και άλλους που την αντιλαμβάνονται ως φέουδο και όχι Δημόσιο αγαθό. Κύριε Ταγματάρχη, η Δημόσια τηλεόραση δεν χρειάζεται λοχαγούς κομματικών γραμμών ή συμφερόντων. Δεν χρειάζεται ούτε μάνατζερ που αντιλαμβάνονται έναν ευαίσθητο χώρο ως πεδίο συμφωνιών με την γνωστή πιάτσα, αλλά αλήθειες γνωστές σε όλους. Εγώ πάντως αυτό που χρειάζομαι είναι η απάντησή σας, πριν καταφύγω στη Δικαιοσύνη για να σας μηνύσω για παράβαση καθήκοντος.

Πόσο Μαλάκας είναι ο Γ.Καμίνης

Πόσο μαλάκας πρέπει να είναι ο Καμίνης τελικά? Ανύπαρκτος σαν Δήμαρχος. Αυτός και οι σύμβουλοί του δεν κάνουν ούτε για τις υπηρεσίες εντομοκτονίας του Δήμου... Έχει έρθει στου Ψυρρή να δει τη κατάντια του? Τα λαμόγια και οι σκυλάδες θριαμβεύουν πιά. Μέσα στη βρώμα. Το ιστορικό κέντρο υποβαθμίζεται ολοένα και περισσότερο. Όσοι είμαστε κάτοικοι δε μπορούμε πλέον να κοιμηθούμε τα βραδυα γιατί δε μας το επιτρέπου τα μαγαζια με τη ζωντανή-εκωφαντική μουσική. Μη μιλήσουμε για Αδειες που ΔΕΝ υπάρχουν ούτε για τι πολεοδομικές παραβάσεις. Και ο Μαλάκας δήμαρχος με τις Κουμμουνισμένες συμβούλους του κάνει τη πάπια.. Διαβάζω στο διαδικτυο "Το είδαμε και αυτό! Είναι γνωστή η απέχθεια του Καμίνη προς τις γιορτές (μην ξεχνάμε την μη μετάδοση ευχών και λειτουργιών από τον 9,84 και τόσα άλλα)…αλλά το να μετατρέψει τα Χριστούγεννα σε γιορτή ανακύκλωσης δεν το περιμέναμε. Έβγαλε κάλεσμα στα παιδάκια κάποιων σχολείων να πάνε και να στολίσουν τα δέντρα με τενεκεδάκια..και τα παιδάκια ανταποκρίθηκαν, μέχρι εδώ καλά…. Βέβαια θα ήταν καλά αν επρόκειτο για ένα event που θα γινόταν στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων και θα λάμβανε χώρα σε κάποια πλατεία της Αθήνας. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με την κεντρική πλατεία της Αθήνας και τον κεντρικό στολισμό. Με λίγα λόγια ότι θα βλέπουν οι τουρίστες και οι Αθηναίοι στους δρόμους (σκουπίδια) θα βλέπουν και στα δέντρα! Μια χαρά, εμείς από την μεριά μας έχουμε να κάνουμε μια πρόταση στο δήμαρχο. Όπως για να λύσει το πρόβλημα με τους αστέγους αφαίρεσε τα παγκάκια! Για να μην έχει πρόβλημα με τις γιορτές ας τις καταργήσει. Δεν κάνουμε πλάκα…ας τις καταργήσει, ούτως ή άλλως στην παράταξη του έχουν αποδείξει πως ακόμη και αυτό να γίνει θα το δικαιολογήσουν πολύ άνετα λέγοντας πως το κάνουν για εξοικονόμηση χρημάτων! Διαβάζω επίσης... ""Μόνον γιὰ τὰ παγκάκια ποὺ ξήλωσες ἀξίζεις νὰ σοῦ φωνάζουμε ΠΑΝΤΟΥ καὶ ΠΑΝΤΑ οὔοὔοὔοὔοὔ…. Θέλεις δένδρο Καμίνη; Μᾶλλον τρεῖς διμοιρίες τῶν ΜΑΤ πρέπει νά τό προστατεύουν. Δὲν βλέπω νὰ βγάζῃ οὔτε τὴν ἄλλην ἑβδομάδα… Καί μεταξύ μας; Εἶναι τὸ λιγότερο… Μοναδικό σου μέλημα ἡ συντήρησις τῆς ψεύτικης εἰκόνας. Γιὰ τὰ προβλήματα ποὺ τσούζουν καὶ πονοῦν τὴν Ἀθήνα, σκασίλα σου. Μόνον νὰ φαίνεται εὐπρεπής! Ἀπ’ ἔξω ἐμφάνισις κι ἀπὸ μέσα σκατά! Αὐτῆς τῆς πόλεως δήμαρχος ἐξακολουθεῖς νὰ εἶσαι. (Γιά πόσο ἄρα γέ ἀκόμη;) Ἔτσι καταντήσατε τὸ δακτυλίδι τῆς Γῆς. Μία γούρνα μὲ σκατά. Καὶ πρῶτοι βέβαια στὴν ἐκπροσώπησι τῆς γούρνας, ὅλοι ἐσεῖς. Ἐπ’ ἔξω ἐμφάνισις κι ἀπὸ μέσα εἴπαμε… Γούρνα μὲ σκατά! Ἐμεῖς θὰ τὸν καθαρίσουμε τὸν τόπο Καμίνη. Θέλετε δὲν θέλετε. Βρωμίσαμε! Καὶ τόση βρώμα δὲν ἀντέχεται! Θὰ τὸν καθαρίσουμε ἐν τελῶς Καμίνη τὸν τόπο ἀπὸ κάθε τι σάπιο! Κι ὅσο γιὰ τοὺς ἀστέγους… Μία κι ἐσὺ τοὺς ἔχεις γιὰ πέταμα, ἀναλαμβάνουμε ἐμεῖς… Περισσότερες πιθανότητες ἔχουν νὰ ζήσουν… "" Φιλονόη.

Βουλώστε το Αθλιοι με τη Νανα Μούσχουρη...

Μπράβο στη Νάνα. Τα είπε όπως είναι. Η Αλήθεια πονάει γιαυτό βάλθηκαν να τη φάνε. Δεν έχει καμιά ανάγκη τους τριχωτούς ελληναράδες να της δώσουν εύσημα... Μπράβο ρε Ρίκα... Σε αντιγράφω... «Το Έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθές. Εμείς χρόνια τώρα, προσπαθούμε να πεισθούμε για το ανάποδο.»Νίκος Δήμου, «Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας» Όλοι δείχνουν να έχουν μια γνώμη για τις δηλώσεις της κυρίας Νάνας Μούσχουρη στη συνέντευξή της. Πολύ ζηλεύω. Ξέρετε πόσο πολύ καίγεται το καπέλο μου για να έχω κι εγώ «μια γνώμη» να γράψω- για οτιδήποτε. Δυστυχώς, δεν έχω. Δεν ξέρω γερμανικά, που να με πάρει και να με σηκώσει.Μέχρι να πάρω λοιπόν στα χέρια μου το πλήρες κείμενο της συνέντευξης Μούσχουρη μεταφρασμένο λεπτομερώς σε μια γλώσσα που να αντιλαμβάνομαι, δυστυχώς, δεν θα αποκτήσω. Μέχρι να γίνει αυτό, επιτρέψτε μου να σας γράψω τη γνώμη μου για την ίδια τη Νάνα Μούσχουρη: Πρόκειται για ένα τεράστιο εθνικό κεφάλαιο. Μια γυναίκα τόσο σπάνια, που αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να την έχουμε εφεύρει. Ένα κορίτσι από την Κρήτη, που έφτασε με την ουράνια φωνή της να ευφραίνει καρδιές των ανθρώπων σ’ ολόκληρη τη Γη. Ένα πλάσμα μετρημένο, σοφό, ισορροπημένο. Ένα στολίδι, ένα αληθινό δώρο της Ελλάδας στον υπόλοιπο κόσμο. Μια γυναίκα που έχει κάνει για τη χώρα μας, για τη γλώσσα μας, για την τέχνη μας, τόσα, όσα δεν έκαναν ούτε στον ύπνο τους όλοι οι Υπουργοί Πολιτισμού, όλων των κυβερνήσεων, μαζεμένοι, με τους υφυπουργούς τους δεμένους μπαλετάκι, (ναι, μωρέ, φυσικά εξαιρείται η Μελίνα από το πλήθος αυτό, άλλη η περίπτωσή της-αλλιώς μοναδική). Αν η Νάνα Μούσχουρη εκφράστηκε αυστηρά σε σχέση με την Ελλάδα σε πρόσφατη, ή σε οποιαδήποτε συνέντευξή της, θα μας έκανε καλό να την ακούσουμε πολύ-πολύ προσεκτικά. Προσωπικά, δεν μπορώ να περιμένω να μου στείλουν μεταφρασμένο το κείμενο. Όχι για να αποκτήσω γνώμη, αλλά για να «μάθω» κάτι περισσότερο. Ξέρετε, είμαι άνθρωπος παρορμητικός. Για την Ελλάδα κόβομαι-ανέκαθεν κοβόμουν, μιλάμε για εκ γενετής καψούρα αγιάτρευτη- πόσο μάλλον τώρα που πρέπει να μένω και μακριά, έχω γίνει γραφική: Κάθε μέρα πλακώνομαι με αγνώστους που πάνε να την κακολογήσουν. Θα με βοηθούσε πολύ μια «αυστηρή» Νάνα Μούσχουρη, μια συνέντευξή της στην οποία λέει ακριβώς αυτό που σκέφτεται, χωρίς να μασάει τα λόγια της, χωρίς να προσπαθεί να «αρέσει» σε κανέναν, ή να αποδείξει κάτι. Για τον απλούστατο λόγο ότι η Νάνα Μούσχουρη δεν χρειάζεται να αποδείξει απολύτως τίποτα, σε κανένα τριχωτό πατριωτικό ζωάκι της Υδρογείου. Είναι μια ολόφωτη Ελληνίδα του κόσμου, που δεν έχασε ποτέ τις ρίζες της, δεν πρόδωσε τον τόπο της, δεν ξέχασε το ξεκίνημά της. Μια τραγουδίστρια-θρύλος, διεθνής πλέον θησαυρός, που όχι μόνο δεν «ξεμάκρυνε» ποτέ από την πατρίδα της, αλλά αντιθέτως, φρόντιζε να πλουτίζει τον εντός της κόσμο συχνά, ουσιαστικά «επέστρεφε», στην δική της ζωοποιό ουσία: την ελληνική μουσική και την ελληνική γλώσσα και το μέτρο της. Έτσι λοιπόν, εγώ η παρορμητική, η «πλύνε-πρώτα-με-σαπούνι-το στόμα-σου-πριν-μου-μιλήσεις-για-την-Ελλάδα-παλιοκαρακάξα», θα είχα πολλά να κερδίσω από μια αυστηρή Νάνα Μούσχουρη. Επειδή θα ήξερα πως ό,τι κι αν έχει να πει, το λέει σταράτα και γνήσια, μέσα από μια έμπρακτη- και με τεράστια διάρκεια- αγάπη για την χώρα, αλλά και τους συμπατριώτες της. Αυτό καθιστά οποιαδήποτε δήλωσή της υπεράνω κριτικής; Σαφώς και όχι. Όταν λοιπόν πάρω στα χέρια μου και διαβάσω προσεκτικά,- ως το ελάχιστο που οφείλω σε μια τέτοια προσωπικότητα- τη μεταφρασμένη συνέντευξή της, είναι πιθανό να βρω σ΄αυτήν κάποια σημεία με τα οποία δεν συμφωνώ. Στην περίπτωση αυτή, θα στύψω το κεφάλι μου πώς να βρω για να τα αντικρούσω, αν μπορώ, φυσικά πραγματικά επιχειρήματα και όχι βρισιές και αίσχη του τύπου «η ελληνικής καταγωγής Νάνα Μούσχουρη». Άκου «ελληνικής καταγωγής»! Το πιο προσβλητικό απ΄ όλα τα σιχαμένα που διάβασα εναντίον της μου φάνηκε αυτό. Πώς την έγραψαν, όχι για «ελληνίδα», αλλά με την ύπουλη διατύπωση «ελληνικής καταγωγής». Σαν να προσπαθούσε κάποιος να μπήξει τα ζηλιάρικα, σουβλερά του δόντια στην ψυχή της και να της ρουφήξει την ιθαγένεια, ή να της κατάσχει το διαβατήριο-όπως είχαν κάνει κάποτε, κάτι καλά παιδιά στην Μελίνα (είπαμε, αλλιώς μοναδική). Κι αυτό, γιατί; Επειδή η Μούσχουρη είπε κάτι που δεν τους άρεσε; Τι να είπε άραγε; Ξέρουν τόσοι πολλοί, τόσο καλά γερμανικά; Εντυπωσιάζομαι! Εδώ χιλιάδες Έλληνες δυσκολεύονται με τα ελληνικά τους-δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν όλες τις λέξεις- πόσο μάλλον τα νοήματα –σε τρεις στίχους του Γκάτσου, ακόμα κι αν τους κοπάναγες μια στο δοξαπατρί με τα «Άπαντά του». Πού να κυκλοφόρησε αυτό το κείμενο ολόκληρο, στα ελληνικά; Μπορεί να με λυπηθεί κάποιος, τη δυστυχισμένη και να μου το στείλει; Μέχρι τότε, για τη συνέντευξη δεν έχω γνώμη. Αλλά έχω κάτι άλλο για την Νάνα Μούσχουρη: Ένα «συγγνώμη κυρία Νάνα». Κι ένα «σας αγαπάμε». Πόσοι; Αρκετοί. της Ρίκας Βαγιάνη

Μπράβο στη Νάνα Μούσχουρη. Η Αλήθεια πονάει

Σε συνέντευξή της στην ιστοσελίδα του γερμανικού περιοδικού «Die Welt» η διεθνούς φήμης τραγουδίστρια δήλωσε: «Όλοι είναι δυσαρεστημένοι με τους Ελληνες σήμερα, κάτι που κατανοώ και θεωρώ σωστό. Είμαι θυμωμένη με τους Ελληνες και προπαντός με τους πολιτικούς που είναι υπεύθυνοι για τα προβλήματα». Η Νάνα Μούσχουρη δήλωσε επίσης ότι οι συμπατριώτες της έμαθαν να μην δουλεύουν: «Οι σοσιαλιστές έφεραν τη χώρα στην κατάσταση που είναι σήμερα. Ενθάρρυναν τους ψηφοφόρους τους να πιστεύουν ότι δε χρειάζεται να εργάζονται πολύ στις σίγουρες και καλοπληρωμένες δουλειές τους». «Χρειαζόμαστε την Ευρώπη, όλοι μας. Ακόμη και οι Ελληνες πρέπει να μάθουν ότι πρέπει να εξοφλούν τα χρέη τους. Τα τελευταία 30 χρόνια, από τότε που μπήκαμε στην ΕΕ, ζούσαμε σε ένα ψέμα, μέσα σε μια ψεύτικη ευημερία. Και πιο εύποροι ήταν αυτοί που επέλεξαν ποιοι θα τους κυβερνούν».

Και τιμητής και κριτής δε γίνεται...

Ε οχι και κριτής ο Σεραφείμ Κοτρώτσος.... Μήπως 'εχει να μας πεί τίποτα για τον 2004 και τις αρπαχτές της Ολυμπιάδας??? Αλλά να το παίζει και τιμητής των πάντων...πάει πολύ... Μικρή οικογένεια είμαστε και γνωριζόμαστε καλά.... Οσο για τις... "Αποκαλύψεις" διαβαζω στο διαδύκτιο... "Αφού τζίραρε για 7 μήνες τα δεδουλευμένα των εργαζομένων για να βγάζει την εφημερίδα του, στο τέλος τους ανακοίνωσε την αναστολή της έκδοσής της, πετώντας τους στο δρόμο και χωρίς να καταβάλει τους μισθούς αρκετών μηνών, τις αποζημιώσεις και τις ασφαλιστικές εισφορές... Παρότι στο Ειρηνοδικείο και στο Πρωτοδικείο εκκρεμούν σε βάρος του πάνω από 10 διαταγές πληρωμής από προμηθευτές και εργαζόμενους, παρά το τσουχτερό πρόστιμο από την Επιθεώρηση Εργασίας για καθυστέρηση δεδουλευμένων και μαύρη/ανασφάλιστη εργασία, παρά τις ποινικές διώξεις από πρώην εργαζόμενους για μη καταβολή μισθών, ο κύριος Κοτρώτσος συνεχίζει να κυκλοφορεί ανενόχλητος στα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες (με τελευταίο σταθμό το συγκρότημα Real του Ν. Χατζηνικολάου) και να παριστάνει τον προστάτη των αδικημένων και τον κριτή της εξουσίας. Από την Τετάρτη 28/9, λοιπόν, η παραπάνω αφίσα κοσμεί τους τοίχους των Αθηνών. Όσο ο Κοτρώτσος δεν καταβάλλει στους εργαζόμενους τα χρήματα που οφείλει, τέτοιου είδους δράσεις θα έχουν και συνέχεια. Κανένας εργαζόμενος δεν είναι μόνος Άμεση και εξολοκλήρου καταβολή των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους των «Αποκαλύψεων»" Είπαμε οχι τιμητής ο κύριος αυτός...

O Αλαφουζισμός και η κατάντια της Καθημερινής

Απλα σταχυολογω απο το διαδυκτιο... Συνώνυμο της διαπλεκόμενης δημοσιογράφιας ως φαινόμενο σε αυτόν τον τόπο υπήρξε για δεκαετίες ο «Αυριανισμός». Στην πραγματικότητα, η λέξη αυτή αδικεί τους επαγγελματίες της διαπλοκής και τους ομίλους που πέτυχαν να ανεβάσουν και να ρίξουν κυβερνήσεις, από το ΔΟΛ έως τον όμιλο Αλαφούζου. Κουρής εναντίον (οικογένειας) Αλαφούζου: ο «άξεστος μπακάλης» εναντίον του «ευγενούς πλοιοκτήτη», η «κατακίτρινη Αυριανή» εναντίον της «πολυφωνικής Καθημερινής», το «φασιστοκάναλο Alter» εναντίον του «οικολογικού Σκάι». Μήπως δεν είναι έτσι τα πράγματα; Μήπως έχουμε να κάνουμε με τον απατεώνα των εικονικών τιμολογίων εναντίον του χρηματοδότη πρωθυπουργών, το φερέφωνο του πελάτη εναντίον του φερέφωνου του εφοπλιστικού λόμπι, τον κατά συρροή συκοφάντη εναντίον του ... κατά συρροή συκοφάντη; Μήπως πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, που όμως όταν αναφερόμαστε σε έναν πανίσχυρο όμιλο των ΜΜΕ με ιστορικό όνομα τότε τα πράγματα είναι απείρως χειρότερα; Μήπως ο εμμετικός Αυριανισμός ωχριά μπροστά στον αηδιαστικό Αλαφουζισμό; Η ιστορική εφημερίδα του Γιώργου Βλάχου, παρότι στη συνείδηση του κοινού θεωρείται ως ένα από τα πλέον έγκριτα έντυπα των (αστικών πάντα) μέσων μαζικής ενημέρωσης, πολύ πριν περάσει στα χέρια του εφοπλιστή Αριστείδη Αλαφούζου, έχει στιγματιστεί από αρκετές «μελανές σελίδες» που ενδεχομένως δεν είναι γνωστές στο ευρύ κοινό. Ούτε όμως περίμενε τη διαπλεκόμενη οικογένεια Αλαφούζου για να εμπλακεί σε ύποπτα πολιτικά παιχνίδια, καθώς ήδη από την εποχή της Ελένης Βλάχου είναι πασίγνωστα τα πάρε-δώσε με το παλάτι και η στήριξη του καραμανλικού παρακράτους. Όποια όμως κι αν ήταν η πραγματικότητα, το προφίλ της Καθημερινής και των ανθρώπων της κατάφερνε να παραμένει στο απυρόβλητο και μάλιστα να θεωρούνται ως οι στυλοβάτες της δημοσιογραφίας. Αυτή τη στιγμή λίγη σημασία έχει το πώς κατάφερε η βασιλική ως το μεδούλι Ελένη Βλάχου να πλασαριστεί ως «πασιονάρια» την εποχή της Χούντας, όταν την κοπάνησε από την ταράτσα του σπιτιού της προς Λονδίνο μεριά, επειδή δεν «άντεξε τον κατ' οίκον περιορισμό» που της επέβαλε το καθεστώς των συνταγματαρχών (ακριβώς γιατί ήταν άνθρωπος του παλατιού). Όμως την ίδια απατηλή λάμψη διατηρεί ως σήμερα το έντυπο και οι κάτοχοί του, με παρόμοιες μεθόδους. Η "καθωσπρέπει" Καθημερινή διαθέτει "μαύρες σελίδες" στην ιστορία της Εφοπλιστικής προπαγάνδας το ανάγνωσμα Τα μέσα του όμιλου Αλαφούζου πάντα ακολουθούσαν πιστά (αν όχι επηρέαζαν απροκάλυπτα) τις πολιτικές αλλαγές του δικομματισμού. Πουλώντας ένα μετριοπαθές κεντροδεξιό προφίλ για να εξασφαλίζει πολύχρωμη μάζα πελατών, ουκ ολίγες φορές κύλισε στο βούρκο της παραπολιτικής, φτύνοντας εκεί που έγλειφε. Μία τακτική της Καθημερινής και του Σκάι, που ξεκινά από τον πόλεμο στο Μητσοτάκη -με βαρύ πυροβολικό τους αθυρόστομους Τράγκα και Κακαουνάκη- τον οποίον προηγουμένως είχε «φιλοδωρήσει» ο Α. Αλαφούζος. Περνά από την εγκατάλειψη του Σημίτη (σ.σ το 2004, το μεσημεριανό μαγκαζίνο του σταθμού σχεδόν πανηγύριζε τη νίκη της ΝΔ), την πλήρη απαξίωση του αλαφουζικού πουλέν Κ. Καραμανλή, και φτάνει στις ασκήσεις ισορροπίας «μία στο καρφί και μια στο πέταλο» με την κυβέρνηση ΓΑΠ, προκειμένου να σπρώξουν -χωρίς να το κρύβουν- τη «λύση ΔΝΤ». Κύριο χαρακτηριστικό του διαδόχου Γιάννη Αλαφούζου στο τιμόνι της Καθημερινής και του Σκάι είναι η έντονη παρέμβασή του στα πάντα (σ.σ. έφτανε σε σημείο να κάνει σχολιασμούς ως «ανώνυμος ακροατής» και σχεδόν ... απέλυσε εκφωνήτρια ειδήσεων στον «αέρα») και οι απροκάλυπτα προσωπικές σταυροφορίες απέναντι σε κάθε πολιτική απόφαση εμπόδιζε τα στενά επιχειρηματικά του συμφέροντα. Κι όταν ο Αλαφούζος αποφασίσει να χτυπήσει κάποιον τότε όλοι μαζί συντονισμένα, δημοσιογράφοι, ρεπόρτερ, αναλυτές, ανεξάρτητοι συνεργάτες, αποκτούν ενιαία σκέψη, μία φωνή και κοινά επιχειρήματα. Μέχρι τον επόμενο στόχο, οπότε πάλι όλοι μαζί κουρδίζονται ως χορωδία και ψάλλουν σε νέο σκοπό. Σε αυτό το πλαίσιο ο Αλαφούζος έστηνε ένα θίασο δημοσιογράφων/παπαγάλων/φασουλήδων γύρω του και πάντα σε πρώτο ρόλο ραδιοφωνικού προπαγανδιστή: από τον Κακαουνάκη έως τον Παπαδημητρίου και από τον Πορτοσάλτε έως τον Οικονόμου. Περσόνες που κινούνται ανάμεσα σε σχολιαρόπαιδα του ΙΕΚ Γκέμπελς και καρικατούρες του Ξανθόπουλου αναλαμβάνουν τη «βρώμικη δουλειά», αφήνοντας στο παρασκήνιο βαριά ονόματα της δημοσιογραφίας να προσδίδουν κύρος στην Καθημερινή με τις πένες τους. Ο μόνος στόχος που συνεχίζει να παραμένει κοινός από την εποχή Βλάχου ως την εποχή Αλαφούζου είναι το ΚΚΕ. Όποια άποψη κι αν έχει κανείς για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, είναι απαράδεκτο να έχει ολοκληρωτικά εκτοπιστεί από ένα κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας που εκπέμπει σε δημόσια συχνότητα και -ακόμη χειρότερα- να στοχοποιείται ευθέως και πέρα από κάθε δεοντολογία. Τόσο οι συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ, όσο όμως και η κοινοβουλευτική δράση του ΚΚΕ, πυροβολούνται μονίμως από το ραδιοφωνικό και τον τηλεοπτικό Σκάι. Οι ειδήσεις που το αφορούν περνούν εντελώς μασημένες από τους σφόδρα επιτιθέμενους (σε βαθμό εμπάθειας) δημοσιογράφους και σχολιαστές του σταθμού. Ενδεικτικό της εμπάθειας αυτής, το υβρεολόγιο προς το ΠΑΜΕ στο δελτίο του ρ/σ Σκάι κατά τις ημέρες των κινητοποιήσεων της ΠΝΟ. Όταν μάλιστα τόλμησε να ψελίσει η δύσμοιρη ρεπόρτερ του σταθμού ότι η κινητοποίηση γίνεται από την ΠΝΟ (και όχι αποκλειστικά από το ΠΑΜΕ) και πως εμποδίζονται μόνο συγκεκριμένα πλοία που είτε παραβιάζουν τον ισχύοντα νόμο είτε σε αυτά επικρατούν συνθήκες γαλέρας, μόνο που δεν της έκλεισε το μικρόφωνο στον αέρα ο πανικόβλητος παρουσιαστής ειδήσεων. Τη μόνη φορά που ο Αλαφούζος έχυσε κροκοδείλια δάκρυα με φωσκολικά άρθρα για τον καημένο ναυτεργάτη ήταν την εποχή που μέσω της εφημερίδας του χτυπούσε όσους ήταν υπέρ της προοπτικής απόσυρσης των τάνκερ μονού πυθμένα από τις ευρωπαϊκές θάλασσες (σ.σ. δείτε παρακάτω για το θέμα αναλυτικά). Το 2004 η ελληνική κυβέρνηση αρνείται να επικυρώσει οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την επιβολή αυστηρών ποινών σε πληρώματα πλοίων που μόλυναν τη θάλασσα. Η «οικολογική» Καθημερινή έγραφε: «Mέσα ενημέρωσης και Eλληνες πολιτικοί απαιτούν την υιοθέτηση αυστηρών ποινών για τα πληρώματα των πλοίων που ρυπαίνουν τη θάλασσα. Aκόμη και για τους μούτσους. Γι' αυτούς που δεν γνωρίζουν, τους ενημερώνουμε πως τα πλοία ελέγχονται από νηογνώμονες με ευθύνη των πλοιοκτητών, χωρίς γνώση των πληρωμάτων. Tι φταίνε αυτοί; Nισάφι πια» (Καθημερινή, 28 Οκτ 2004). Βέβαια ο ανώνυμος μούτσος για του οποίου την τύχη κόπτεται το 2004 το συγκρότημα Αλαφούζου, λίγα χρόνια αργότερα θα γίνει καταστροφέας της Ελληνικής οικονομίας και επικίνδυνος στασιαστής που ξυλοφορτώνει αθώους ταξιδιώτες: « ...ο Σάββας Τσιμπόγλου που γεννήθηκε πάμφτωχος στα Μανιάτικα, έγινε εργατοπατέρας στον Πειραιά, και κατάφερε να διώξει τόσους τουρίστες από το λιμάνι που ο Ριζοσπάστης' γράφει ακόμα τα κατορθώματά του για να τον αποθεώσει ο ελληνικός λαός. Η μόνη διαφορά ανάμεσα στο Βασίλι Ζάιτσεφ και τον Σάββα Τσιμπόγλου, είναι πως ο πρώτος είχε τουφέκι για όπλο, ενώ ο δεύτερος ντουντούκα ... Το κομοδινί μαλλί του κ. Τσιμπόγλου ομοιάζει εξαιρετικά με το γούνινο σκουφί του Ζάιτσεφ» (Καθημερινή, 3 Ιουλ 2010). Προφανώς, αν η ΕΕ έστελνε τον κύριο Τσίμπογλου για μόνιμο παραθερισμό σε βραχονησίδα της Ισλανδίας, ο όμιλος του τιμημένου μούτσου θα ένιωθε δικαιωμένος από την ευρωπαϊκή αποφασιστικότητα. Άλλωστε ο κ. Τσίμπογλου δεν είναι μούτσος, αλλά κομμουνιστής! Τους τελευταίους μήνες, πέτρα να πετάξεις σε ανοικτή σελίδα της Καθημερινής κάποιον ναυτεργάτη θα πετύχεις. Η στοχοποίηση ειδικά του αγώνα στα λιμάνια αλλά και ο (παράνομος) αποκλεισμός τμήματος της κοινοβουλευτικής αριστεράς από τη δημόσια συχνότητα του Σκάι, προφανώς έχουν να κάνουν με το τελευταίο προπύργιο του Έλληνα ναυτεργάτη: το καμποτάζ. Τα εφοπλιστικά ΜΜΕ ξυφουλκούν εναντίον κάθε ναυτεργατικής αντίδρασης, αποκρύπτοντας το γεγονός ότι οι πλοιοκτήτες στην Ελλάδα χαίρουν τόσων απαλλαγών ακριβώς ως αντάλλαγμα για την υποχρεωτική στήριξη των Ελλήνων εργαζομένων του κλάδου. Εδώ και πολύ καιρό δεν έχουν ούτε καν αυτήν την υποχρέωση, πλην όμως διατηρούν όλα τα προνόμιά τους απείραχτα ... Πελατειακές σχέσεις που εκτίθενται λόγω... τυπογραφικού λάθους. Ήδη από την εποχή του Αρ. Αλαφούζου δεν είναι υπερβολή να χαρακτηρίσουμε την Καθημερινή ως τη «φωνή του εφοπλιστή». Αξίζει όμως να ρίξουμε μία ματιά στο βίο και την πολιτεία των άξιων αυτών γνήσιων τέκνων του ελληνικού εφοπλισμού, ο οποίος ας μην ξεχνάμε ότι ενώ «κατατάσσει την μικρή Ελλάδα στο 16% της παγκόσμιας ναυτιλίας και σε ορισμένες κατηγορίες πλοίων σε πάνω από το 20% αποδίδει στον κρατικό προϋπολογισμό λιγότερο από όσα αποδίδουν τα παράβολα που πληρώνουν οι αλλοδαποί εργαζόμενοι» (Τ. Μηλιός). Ο Αριστείδης Αλαφούζος, έχει περάσει από όλες τις θέσεις «μεγαλοπαράγοντα» πριν καταλήξει στα ΜΜΕ. Μηχανικός ο ίδιος, υπήρξε κατασκευαστής δημοσίων έργων κατά τις δεκαετίες του '50 και του 60 για να εισέλθει στον εφοπλισμό το 1965. Τη δεκαετία του '80 επενδύει στα δεξαμενόπλοια οπότε και το όνομά του αρχίζει να εμπλέκεται σε αριθμό περιπτώσεων λαθρεμπορίου καυσίμων, όπως για παράδειγμα με το καθεστώς Απαρτχάιντ της Νοτ. Αφρικής αλλά και με την ΠΓΔΜ την εποχή του εμπάργκο. Υπόθεση για την οποία το 1992 ο Ι. Αλαφούζος και πέντε συνεργάτες του παραπέμπονται στο δικαστήριο (απαλλάχθηκε το 1996). Έως το 1991 οι σχέσεις Αρ. Αλαφούζου-Κ. Μητσοτάκη είναι θερμότατες, με τον τελευταίο να τον έχει συμβουλέψει μετά το σκάνδαλο Κοσκωτά να αγοράσει την Καθημερινή και το Σκάι, πράγμα που τελικά έκανε. Όμως ο Αρ. Αλαφούζος δηλώνει δημοσίως ότι είχε χρηματοδοτήσει με 1 εκατ. δολλάρια τον πρώην πρωθυπουργό, ενώ το 1993 και αφού ο Μητσοτάκης -ως απάντηση- δεν έχει αδειοδοτήσει τον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι και έχει ταυτόχρονα παραπέμψει τον Ι. Αλαφούζο, δείχνει ως ηθικό αυτουργό της περίφημης υπόθεσης υποκλοπών τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Λιγότερο από ένα χρόνο μετά και κατόπιν προσωπικού πολέμου από τις σελίδες της Καθημερινής και τη συχνότητα του Σκάι, ο Μητσοτάκης χάνει τις εκλογές με 7,5 μονάδες διαφορά. Ήδη λοιπόν, από τα πρώτα χρόνια που περνά στην ιδιοκτησία Αλαφούζου το συγκρότημα της Καθημερινής γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι η εφοπλιστική οικογένεια θα χρησιμοποιούσε τη δύναμη που της παρείχε το μέσο για τα στενά επιχειρηματικά της συμφέροντα, χτυπώντας μάλιστα πολύ ψηλά και πολύ ... κοντά. Σημειώνω ότι παραδοσιακά η οικογένεια Αλαφούζου, η οποία εμφανίζεται ως υπερασπιστής των πλοιοκτητών και πολέμιος των ναυτεργατών, προτιμά τα ναυπηγεία της Άπω Ανατολής (Ιαπωνία, Κίνα), παρουσιάζοντας μάλιστα ξεδιάντροπα ως κατόρθωμα αυτήν του τη συνήθεια από την ίδια την εφημερίδα της: «Καθέλκυση του 100ού πλοίου του Ομίλου Αριστείδη και Ιωάννη Α. Αλαφούζου θα γίνει στα ναυπηγεία της ΝKK στην πόλη Τσου, νοτιοανατολικά του Τόκιο», Καθημερινή, 20 Μαϊ 2001. Παρενθετικά, δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ι. Αλαφούζος απασχόλησε την ελληνική δικαιοσύνη, καθώς το 2001 καταδικάζεται από το Πλημμελειοδικείο Πειραιά για χρέη προς το Δημόσιο, ενώ και το 2004 εμπλέκεται σε μία δικαστική διαμάχη με την ΕΣΗΕΑ επειδή ο ίδιος με τσιράκια του δημοσιογράφους του Σκάι, «έσπασαν» με άκρως επεισοδιακό τρόπο απεργία που είχε κηρύξει η συνδικαλιστική ένωση την 15η Ιουλίου της ίδιας χρονιάς (για την ιστορία έφαγε 10.000 ευρώ πρόστιμο). Ιωάννης Αλαφούζος: Οικολόγος, Ανθρωπιστής, Πατριώτης. Η βιτρίνα του πιο αδίστακτου εκπρόσωπου ενός απόλυτα παρασιτικού εφοπλιστικού λόμπι. --- Οικολόγος στα βουνά, ρυπαντής στη θάλασσα Επόμενος σταθμός η περίφημη υπόθεση των «μονοπύθμενων» δεξαμενόπλοιων. Μετά το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου (ελληνικών συμφερόντων) «Πρεστίζ» το 2002 η Ευρωπαϊκή Ένωση επιχείρησε να επισπεύσει τις ρυθμίσεις για την απαγόρευση μεταφοράς μαζούτ και παράγωγων σε ευρωπαϊκά λιμάνια από πλοία μονού τοιχώματος (τα γνωστά «μονοπύθμενα»). Η «ένδοξη» ελληνική ναυσιπλοϊα των μονοπύθμενων τάνκερ που κατασκευάστηκαν στις δεκαετίες του '70 και το '80 σε ιαπωνικά ναυπηγεία, είχε ήδη κατάμαυρο μητρώο σε αυτά τα άκρως ρυπογόνα ναυάγια, καθώς: «Σχεδόν όλα όμως τα δεξαμενόπλοια που έγιναν αφορμή για σημαντικές οικολογικές καταστροφές στην Ευρώπη είναι μονού πυθμένα και έχουν ναυπηγηθεί την κρίσιμη δεκαετία του 1970 στην Ιαπωνία: το «Ερικα», που βυθίστηκε τον Δεκέμβριο του 1999 ανοιχτά των γαλλικών ακτών, το «Ετζίαν Ση», που ναυάγησε τον Δεκέμβριο του 1992 ανοιχτά των ισπανικών ακτών, καθώς και το «Μπράερ», που βυθίστηκε ανοιχτά των νήσων Σέτλαντ τον Ιανουάριο του 1993». Το Βήμα, 24 Νοε 2002 Ήδη από το ναυάγιο του «Έρικα», η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπάθησε να περάσει μία σειρά αυστηρότερων οδηγιών για τον έλεγχο των δεξαμενοπλοίων μονού τοιχώματος που πλέουν στις ευρωπαϊκές θάλασσες. Εννοείται ότι το ελληνικό εφοπλιστικό λόμπι επιχείρησε να εμποδίσει όλες τις οδηγίες αυτές, με τους βουλευτές και ευρωβουλευτές (κυρίως της ΝΔ) να πρωτοστατούν σε αυτήν την αντίδραση. Πέντε ημέρες πριν το ναυάγιο του «Sea Diamond» έξω στα παράλια της Σαντορίνης, η Ελλάδα δίνει την τελευταία της μάχη ενάντια στην οδηγία «Erika III», την οποία τελικά χάνει. Η οδηγία πέρασε με συντρηπτική ήττα των Ελλήνων ευρωβουλευτών υπαλλήλων του εφοπλιστικού λόμπι (πλην Αριστεράς) με σκόρ «26-1». Και ευτυχώς, διότι στα «μέσα Μαρτίου (σ.σ. του 2007), το ελληνικής σημαίας τάνκερ «Σαμοθράκη» προσάραξε έξω από το Γιβραλτάρ, φορτωμένο με 44.000 τόνους πετρέλαιο. Η οικολογική καταστροφή αποφεύχθηκε και ένας από τους λόγους ήταν ότι το πλοίο ήταν διπλού πυθμένα ...», Ελευθεροτυπία, 22 Απρ 2007 Σε όλο αυτό το διάστημα η Καθημερινή, το Σκάι και ο Ι. Αλαφούζος προσωπικά, επιτίθενται, βρίζουν και χλευάζουν οποιονδήποτε Έλληνα πολιτικό ή δημοσιογράφο συντάσσεται με τις αυστηρές οδηγίες για τα «μονοπύθμενα». Ο υποτιθέμενος υπέρμαχος της οικολογίας (δηλαδή ατζέντης «πράσινων προϊόντων») Αλαφούζος αφρίζει, γρυλίζει και τσιρίζει για τη βαλόμενη ελληνική ναυσιπλοϊα των μονοπύθμενων σαπακίων που βρώμιζαν συχνά-πυκνά τις ευρωπαϊκές ακτές. Μερικά από τα αποσπάσματα του εφοπλιστικού δονκιχωτισμού του συγκροτήματος Αλαφούζου δίνουν νέα έννοια στην εξοργιστική υποκρισία: «H απύθμενη προπαγάνδα για τα "μονοπύθμενα", που δεν υπάρχουν, συνεχίζεται από τα "σπίρτα" της δημοσιογραφίας του κέντρου. Δεν αντελήφθησαν ακόμη ότι πρόκειται περί ανοησίας, διότι τέτοια πλοία δεν υπάρχουν. Kαι καλά αυτοί, μπορεί να μην παίρνουν τα μηνύματα της αγοράς, τα αφεντικά τους όμως δεν γνωρίζουν;» ... «Eπισημαίνουμε δε ότι οι εταιρείες του κ. Aρ. Aλαφούζου είναι από τις πρώτες, σε παγκόσμια κλίμακα, που παρήγγειλαν πλοία διπλών τοιχωμάτων από το 1994 και έκτοτε έχουν παραγγείλει 16 πλοία συνολικής χωρητικότητας 2,5 εκατ. τόννων», Καθημερινή 7 Ιουν 2003 ("Ανώνυμο"). «K. Kαραμανλης - Tεκμηριωμένος λόγος σε ύφος σαρωτικό» ...; «Oσον αφορά στα μονοπύθμενα πλοία, ο πρόεδρος της N.Δ. ανέγνωσε πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Nαυτιλίας κ. Γ. Aνωμερίτη από τις οποίες προκύπτει ότι μέχρι και προ ολίγων μηνών ήταν απολύτως σύμφωνος με τις θέσεις της N.Δ. για μεγαλύτερης διάρκειας μεταβατική περίοδο μέχρι την αντικατάστασή τους από νεότερα, διπλού πυθμένα, πλοία. "Eάν θέλετε, κ. Σημίτη, να λαϊκίζετε ασύστολα, να είστε ο γιες-μαν', δικό σας θέμα. Eάν η Eλληνική Nαυτιλία, η οποία αποτελεί σημαντική πηγή για τη χώρα μας, δεν σας ενδιαφέρει, άξιος ο μισθός σας", τόνισε χαρακτηριστικά», Καθημερινή, 5 Ιουν 2003. Εκείνη την εποχή ο Κων. Καραμανλής αποτελεί το αγαπημένο παιδί του κ. Αλαφούζου, τασσόμενος υπέρ ελληνικών εφοπλιστικών συμφερόντων. Λίγα χρόνια αργότερα η Καθημερινή θα σφάξει ένα ακόμη αγαπημένο της παιδί ... Ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών διερωτάται αν η ρύπανση με χιλιάδες τόνους μαζούτ των ευρωπαϊκών θαλασσών μπορεί να γίνει αιτία να χάσουν οι Έλληνες πλοιοκτήτες το παντεσπάνι τους. Η Καθημερινή φιλοξενεί το «εύλογο» ερώτημά του: «"Είναι δυνατόν, όταν αναφερόμαστε σε 480 πλοία που θίγονται από τα μέτρα της Ε.Ε., να μιλάμε για οργανωμένα εφοπλιστικά συμφέροντα; Και τι θα γίνει αν ναυαγήσει αύριο άλλο ένα πλοίο με μονό τοίχωμα; Θα αποσυρθούν όλα τα πλοία αυτού του είδους εν μια νυκτί;" διερωτήθη ο κ. Ευθυμίου», Καθημερινή, 4 Ιουλ 2003. Το συγκρότημα Αλαφούζου που καλεί το ευαισθητοποιημένο κοινό του να φυτέψει ένα πεύκο στην Πεντέλη έδωσε μάχες χαρακωμάτων για το δικαίωμα στην καταστροφή της θάλασσας. Γι' αυτό και πήρε τα -ακίνδυνα για τον εφοπλιστικό κλάδο- βουνά. Όμως η υποκρισία δε σταματάει εκεί, καθώς, σύμφωνα με ένα άρθρο της εφημερίδας Παρόν (σ.σ. μη διασταυρωμένο, άρα το παρακάτω απόσπασμα παρατίθεται με επιφυλάξεις): « ...σε όλους είναι γνωστό ότι στο κτίριο του Φαλήρου έχουν γίνει τέτοιες παρεμβάσεις που θα έπρεπε να επέμβει εδώ και πολύ καιρό η Πολεοδομία» ... «Το κτίριο του ΣΚΑΪ και της "Καθημερινής" είναι το μοναδικό σε ολόκληρη την οδό Φαλήρεως που διαθέτει παράνομο γκαράζ με συρόμενη πόρτα μπροστά σε κεντρική οδό. Με μια μόνον ματιά οι πάντες μπορούν να διαπιστώσουν ότι το κτίριο της "Καθημερινής" είναι εξ ολοκλήρου κτισμένο στις όχθες της κοίτης του ποταμού που σε εκείνο το σημείο εκβάλλει στο Φάληρο», Το Παρόν, 22 Φεβ 2009 Τέλος, πολύ σοβαρά ερωτήματα έχουν ανακύψει με την πρόσφατη αναγέννηση του τηλεοπτικού σταθμού Σκάι, σε πανελλαδική εμβέλεια, καθώς φαίνεται ότι αποτελεί ένα ακόμη προϊόν της παραδοσιακής πολιτικής ευνοιοκρατίας. Ο Ι. Αλαφούζος κάνει «τράμπα» λίγες ημέρες πριν την Πρωταπριλιά του 2006 τον ιδιοκτησίας του τοπικό δίαυλο Smart TV με το εθνικής εμβέλειας Seven X, μεταδίδοντας το σήμα του νέου σταθμού Σκάι (πρωην Seven X) πανελλαδικά και σε άλλη συχνότητα από ότι αναμενόταν. Η υπόθεση αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία έξυπνη επιχειρηματική κίνηση, αν πίσω από το Seven X δεν βρίσκονταν δύο αμφιλεγόμενα πρόσωπα: ο υπόδικος (για υπόθεση μετοχών-φούσκα) επιχειρηματίας Γ. Μπατατούδης και ο διοικητής της ΑΤΕ Δ. Μηλάκος, στον οποίον -γράφτηκε ότι- ασκήθηκαν πιέσεις από το περιβάλλον Καραμανλή και συγκεκριμένα από τον Θ. Ρουσόπουλο που χαρακτηρίστηκε ως ο «κουμπάρος» της συμφωνίας. Ο τελευταίος μάλιστα δεν έχει τυχαία χαρακτηριστεί και ως «ο προστατευόμενος του Φαλήρου», καθώς η Καθημερινή και το Σκάι ήταν τα μόνα μέσα που ουδέποτε ασχολήθηκαν με τα έργα και τις ημέρες του δεξιού χεριού του Καραμανλή, ενώ εμμέσως πλην σαφώς τον υπερασπίστηκαν και στις αγωγές του εναντίον δημοσιογράφων του Alpha (Γ. Αυτιά, Γ. Βλάχου) και του Ι. Ντάσκα, με τον Τάσο Τέλλογλου να καταθέτει στο πλευρό του Ρουσόπουλου εναντίον συναδέλφων του. Η λίστα της ντροπής Το Συγκρότημα Αλαφούζου βρέθηκε συχνά-πυκνά στο επίκεντρο της πολεμικής της ΕΣΗΕΑ, καθώς εμπλέκεται σε μία σειρά περιπτώσεων αυθαίρετων απολύσεων, απεργοσπασίας και δόλιας υπονόμευσης συνδικαλιστικών αγώνων. Πολυάριθμοι οι δημοσιογράφοι του ομίλου που τσεκουρώθηκαν εν ριπή οφθαλμού επειδή δεν ήταν αρεστοί στη διοίκηση ή παραβίασαν την επίσημη γραμμή (βλ. προπαγάνδα) Αλαφούζου. Η λίστα των απολυθέντων με συνοπτικές διαδικασίες περιλαμβάνει ονόματα όπως του συγχωρεμένου Λυκούργου Κομίνη, του «διδύμου» Αρ. Μπουγάτσου - Χ. Μπότσαρη, της Δ. Σαρρή, ενώ σε πρόσφατο πογκρόμ από το νεοαποκτηθέν επιτελείο προπαγανδιστών επικεφαλής του ομίλου (βλ. Αλέξης Παπαχελάς και... CIA) αποκεφαλίστηκε ο Γιώργος Δελαστίκ. Δεν είναι όμως και λίγοι εκείνοι που έχουν παραγκωνιστεί ή ακόμη και πολεμηθεί (έστω και εμμέσως) από τον ίδιο το σταθμό όπου δουλεύουν, όπως οι Άρης Χατζηστεφάνου (για την κάλυψη του Δεκέμβρη του 2008 και την πρόσφατη αποστολή στη Γάζα που βάφτηκε με αίμα) και Μάνος Βουλαρίνος (εκπομπή «Ραδιενεργά Κατάλοιπα»). Από τις κομμένες εκπομπές προφανώς ξεχωρίζει εκείνη του Τζίμη Πανούση, ο οποίος αποδείχτηκε πολύ βαρύς για το μετριοπαθές προφίλ του ραδιοφωνικού Σκάι. Πέρα όμως από τα τρανταχτά ονόματα της δημοσιογραφίας, όσοι γνωρίζουν λίγα πράγματα για τις συνθήκες εργασίας στον όμιλο, μπορούν να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη «καβουριών» στην τσέπη του ιδιοκτήτη, για το πώς απολύεται με συνοπτικές διαδικασίες προσωπικό του ομίλου, για το πόσοι συνεργάζονται με την Καθημερινή ουσιαστικά απλήρωτοι και για το πόσο «ευέλικτες» είναι οι υποχρεώσεις όσων πληρώνονται (από δημοσιογράφοι, κούριερ και από μαρκετίστες, κηπουροί). Από τις πιο εξωφρενικές και ταυτόχρονα γελοίες περιπτώσεις απόλυσης, εκείνη της Δώρας Σαρρή, αμέσως μετά τα επεισόδια έξω από το κτίριο του Φαλήρου το 2004 με την απεργοασπαστική ομάδα του Σκάι: «Στις 18/7/2004 το πρωϊ, όταν η απεργία είχε λήξει, η Δώρα Σαρρή στην τότε εκπομπή της, επιχείρησε με ψύχραιμο τρόπο να αναφερθεί με λίγα λόγια στην κατάσταση. Και τότε συνέβη το εξωφρενικό: Ο ιδιοκτήτης, Ι. Αλαφούζος, παρενέβη στον αέρα "ως ακροατής" (!), επανέλαβε τους συκοφαντικούς ισχυρισμούς του, άφησε υπονοούμενα για τα κίνητρα της ΕΣΗΕΑ και επέπληξε δημόσια την παρουσιάστρια της εκπομπής, η οποία δεν είχε φροντίσει να απαγγείλει τις συκοφαντικές απόψεις του εργοδότη της» ... «Λίγες βδομάδες μετά ο κ. Αλαφούζος απέλυσε την κ. Σαρρή», "Ιός", 30 Οκτ 2004 Το πιο πρόσφατο σήριαλ με απολύσεις και απεργοσπαστικές κινήσεις του ομίλου, η κόντρα μεταξύ του ομίλου ραδιοφώνων Αλαφούζου (Μελωδία, ΣΚΑΪ) και του συνδικαλιστικού οργάνου των τεχνικών. Πιο συγκεκριμένα, στις 3 Ιουνίου σημειώνονται δύο απολύσεις ηχοληπτών στο «Μελωδία», μια εκ των οποίων ήταν εκπρόσωπος της συνδικαλιστικής ένωσης. Την επομένη πραγματοποιείται 24ωρη απεργία των τεχνικών σε όλους τους ραδιοσταθμούς καταγγέλλοντας τις απολύσεις στο «Μελωδία». Η ένωση τεχνικών ορίζει ότι θα εκπέμπεται μόνο προηχογραφημένη μουσική, τραγούδια, διαφημίσεις και προηχογραφημένο μήνυμα για την απεργιακή κινητοποίηση, καθώς και το σήμα του κάθε ραδιοσταθμού, χωρίς καθόλου λόγο είτε από δημοσιογράφους, είτε από μουσικούς παραγωγούς. Η απεργία έχει απόλυτη επιτυχία, με εξαίρεση για μια ακόμη φορά το Σκάι. Ο ιδιοκτήτης του σταθμού προσφεύγει αμέσως στα δικαστήρια για να κριθεί η απεργία παράνομη και καταχρηστική και σε απάντηση η ΕΣΗΕΑ κηρύσσει το ίδιο πρωί για τους δημοσιογράφους του ραδιοφώνου του Σκάι δίωρη στάση εργασίας, την ώρα της εκδίκασης της απεργίας των τεχνικών στη ζώνη της μεσημεριανής ενημέρωσης. Κατά τη διάρκεια της στάσης εργασίας ο όμιλος βγάζει επανειλημμένα εμπρηστικά μηνύματα εναντίον της ΕΣΗΕΑ την οποία καταγγέλλει για ... «φίμωση»! Άρης Πορτοσάλτε: επικεφαλής "μαντρόσκυλο" του ρ/σ Σκάι --- Ο θίασος του Αλαφουζισμού Από τον όμιλο Αλαφούζου έχουν κατά καιρούς περάσει σχεδόν όλοι οι πρωτοκλασάτοι δημοσιογράφοι ραδιοφώνου και τηλεόρασης. Αν τους αθροίσουμε με εκείνους που «ευδοκίμησαν» στον έτερο όμιλο πολιτικής διαπλοκής, το Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, τότε μιλάμε για το σύνολο των καθεστωτικών δημοσιογράφων που έχουν αναλάβει να σερβίρουν την κυβερνητική πραγματικότητα (ως αντικατάστατο της ... πραγματικής), τα τελευταία χρόνια. Από το μακαρίτη Κακαουνάκη και τον Τράγκα, έως τον Ευαγγελάτο και τη Στάη, ο Σκάι και η Καθημερινή αποτελούν σχολή της ελληνικής δημοσιογραφίας - και κυρίως της μαύρης πλευράς της. Πολλοί από αυτούς ταίριαξαν το προσωπικό τους στυλ με τις επιταγές του Ομίλου, ενώ άλλοι απλώς παρακολούθησαν τη γραμμή του σταθμού και της εφημερίδας σα φανατισμένα στρατιωτάκια. Στη σημερινή εποχή, το δίδυμο Παπαχελά-Παπαδημητρίου δίνει τον τόνο της «ενημέρωσης» στην εφημερίδα και το ραδιοφωνικό σταθμό αντίστοιχα. Μετά το συντονισμένο φιλομητσοτακισμό, τον επίσης συντονισμένο αντιμητσοτακισμό, τον άκρως ενθουσιώδη σημιτισμό και τον απολύτως διαπλεκόμενο καραμανλισμό, σειρά έχει η «διεθνοποίηση» της γραμμής του ομίλου, υπέρ του μνημονίου και του ΔΝΤ. Οι εμπορικές δυνατότητες που ανοίγονται για κατασκευαστές και εφοπλιστές σε μία περίοδο που το κράτος ξεπουλιέται μισοτιμής και το δημόσιο είναι έτοιμο να αλωθεί από τους ιδιώτες για μία δεκάρα, ο αδίστακτος -όπως έχει αποδειχτεί- Ι. Αλαφούζος δεν πρόκειται να αφήσει ούτε μισή ευκαιρία να πάει χαμένη. Ειδικά μέσα στο 2010 η καθοδήγηση στο τι λέγεται, τι γράφεται, αλλά και το τι και ποιος κόβεται και αποσιωπάται, είναι ολοφάνερη, άκρως επιθετική, πολύ συχνά αισχρή και σε μόνιμη βάση αντιδεοντολογική. Ο «θίασος» του Αλαφούζου απαρτίζεται από πιστά σκυλιά που ταϊζονται για πολλά χρόνια από τη διοίκηση, πασίγνωστους διαπλεκόμενους αστέρες της καθεστωτικής δημοσιογραφίας και σχεδόν όλη την αμαρτωλή ομάδα της καραμανλικής/ρουσοπουλικής ΕΡΤ. Απολαύστε τους: Αλέξης Παπαχελάς: Το «αμερικανάκι», ο «άνθρωπος της CIA», ο «υπάλληλος του Λευκού Οίκου», ο «Mr. Bilderberg». Πολλά έχουν ακουστεί για μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες μορφές της όζουσας ελληνικής δημοσιογραφίας. Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς για τον Αλέξη Παπαχελά, είναι σίγουρο ότι η είσοδός του στον όμιλο Αλαφούζου υπήρξε αρκούντως επεισοδιακή και χρονικά ταυτισμένη με μία θεαματική κλιμάκωση της προπαγανδιστικής εκστρατείας. Για το γνήσιο αυτό προϊόν του «παρακράτους Λαμπράκη», είναι προτιμότερο να αφήσουμε να μιλήσουν τα πρόσφατα κείμενά: «Κάθε χώρα που θέλει να πάει μπροστά χρειάζεται μια δυναμική μεσαία αστική τάξη. Μιλάμε για τους πολίτες που κάνουν σοβαρά τη δουλειά τους, έχουν την αγωνία της απόλυσης ή της αποτυχίας συνέχεια στο μυαλό τους και δεν ζουν ούτε αποκλειστικά από το κράτος ούτε όμως και από λαμογιές'» ... «Οταν όμως θα τη νιώσει η υγιής μεσαία και ανώτερη τάξη αυτής της χώρας, οι συνέπειες θα είναι τεράστιες», Καθημερινή, 21 Φεβ 2010 «Οι κ. Παπανδρέου και Σαμαράς έχουν ο καθένας από μια τελευταία ευκαιρία να σώσουν την παρτίδα. Ο μεν κ. Παπανδρέου αν υπερβεί εαυτόν και ΠΑΣΟΚ και τα αλλάξει όλα, ο δε κ. Σαμαράς αν σταματήσει να μοιάζει με τον ηγέτη της περεστρόικα της Ν.Δ. περιβαλλόμενος από όλους τους Σουσλώφ του παρελθόντος. Και οι δύο πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν πολύ λίγο χρόνο στη διάθεσή τους» ... «Με άλλα λόγια, ο κ. Βγενόπουλος μπορεί να κάνει ή να μην κάνει για το αφόρητο καμίνι της ελληνικής πολιτικής ζωής, μπορεί να πείθει ή να ακούγεται μονοδιάστατος και απλοϊκός, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι η δίψα της κοινωνίας για νέα πρόσωπα που είναι ή δείχνουν ότι είναι έτοιμα να τα βάλουν με το υπάρχον σύστημα και να εκφράσουν έναν μη ξύλινο κομματικό λόγο», Καθημερινή, 21 Απρ 2010 Μπάμπης Παπαδημητρίου: Ο «κομμουνιστοφάγος», η «ερωμένη του ΔΝΤ», το «γιουσουφάκι του τραπεζίτη». Σε δύο βάρδιες, μία πρωινή στο ραδιόφωνο και μία βραδινή στο δελτίο ειδήσεων, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου -πρώην κρατικοδίαιτο τραπεζικό στέλεχος- έχει αναλάβει εργολαβικώς την προώθηση κάθε (ακρο)δεξιού μέτρου της εκάστοτε κυβέρνησης και ταυτόχρονα να απαξιώσει, καταπολεμήσει και -ει δυνατόν- εξοστρακίσει κάθε άποψη, κάθε δράση και κάθε κινητοποίηση, προερχόμενη από τα αριστερά (της ακροδεξιάς). Αγαπημένο του θέμα, η συνδικαλιστική δράση του ΠΑΜΕ, για το οποίο δεν κρύβει την επιθυμία να επιστρέψει το Ιδιώνυμο. Το παρακάτω είναι ένα τυχαίο δείγμα (γραπτό) των αναρίθμητων κατά μέτωπο επιθέσεων στο ΚΚΕ, στα οποία καθημερινά επιδίδεται ο Μπάμπης Παπαδημητρίου. «Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι ο μόνος πολιτικός σχηματισμός που, από τη μεταπολίτευση του '74 και μέχρι σήμερα, χαίρει ξεχωριστής και ενισχυμένης ασυλίας (σ.σ. ακριβώς τα ίδια λόγια χρησιμοποίησε πρόσφατα ο Άδωνις Γεωργιάδης στη βουλή). Το κόμμα αυτό έχει καταλάβει διακεκριμένο στασίδι στο πολιτικό σκηνικό, αν και εμπράκτως, όσο και επιδεικτικά, αγνοεί τη βάση της κοινωνικής ελευθερίας, όπως διασφαλίζεται με τους στέρεους, πλέον, δημοκρατικούς θεσμούς που διαθέτει η χώρα», Καθημερινή, 12 Ιουν 2010 Ξεχωρίζει η συμπόνοια που δείχνει προς κάθε αναξιοπαθούσα ομάδα, όπως εκείνη των τραπεζιτών και του ΔΝΤ («Μα όπου παει το καημένο το ΔΝΤ, το πρώτο πράγμα που φροντίζει είναι η σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος», Ρ/Σ Σκάι). Η πλήρης και ένθερμη υποστήριξη του Μνημονίου από τον λάτρη αυτόν της κάθε «τρόικας» τραπεζιτών και διεθνών πλιατσικολόγων απεικονίζεται γλαφυρότατα στο παρακάτω «πόνημα» (διαβάστε το ολόκληρο εδώ, αν μπορείτε να το υποστείτε): «Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει καθήκον να αλλάξει την κυβέρνησή του. Να αναγνωρίσει, ως άλλος αισχύλειος Αίγισθος, πόσο δίκιο έχει ο Χορός όταν του θυμίζει πως είναι «δεινόν προς κέντρα λακτίζειν». Οσο περισσότερο καθυστερεί τη, συνετή και με μέτρο, εφαρμογή του Μνημονίου τόσο θα ενισχύει τους βαθύτερους λόγους που έχουν κάποιοι «σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ» να κατατρώγουν το λαϊκό έρεισμα της πρωθυπουργίας του και να αμφισβητούν την ειλικρίνεια των πράξεων της κυβέρνησής του», Καθημερινή, 5 Ιουν 2010 Μπάμπης Παπαδημητρίου: το (πρώην) τραπεζικό στέλεχος που επιθυμεί την επιστροφή του Ιδιώνυμου Άρης Πορτοσάλτε: Ο «κωπηλάτης της γαλέρας», ο «δυσλεξικός ρήτωρ», ο «Δήμος Σταρένιος του Σκάι», ο «Γκρούεζας των ερτζιανών». Από τους βετεράνους του Σκάι, ο Άρης Πορτοσάλτε βρήκε ίσως το μοναδικό χώρο που θα μπορούσε να κάνει τόσο πετυχημένη καριέρα σκυλιού της διεύθυνσης, όπου και ξημεροβραδιάζεται σε εναλλασσόμενους ρόλους ραδιοφωνικού παραγωγού, σχολιαστή, οικονομικού αναλυτή, κοινωνικού επιστήμονα, ρεπόρτερ (πού και πού) αλλά και κηπουρού (με ειδικότητα τα μικρά πευκάκια). Εμφανώς εμπαθής με εξίσου εμφανή προβλήματα στην άρθρωση, το συντακτικό και γενικότερα το χειρισμό της ελληνικής γλώσσας, ο αναβαθμισμένος σε διευθυντή του ρ/σ Σκάι κατηγορείται για επανειλημμένη άσκηση ψυχολογικής τρομοκρατίας στους εργαζόμενους του σταθμού, ενώ παράλληλα αποτελεί την πρώτη φωνή στις ενορχηστρωμένες επιθέσεις στην ΕΣΗΕΑ, το δημόσιο, το συνδικαλισμό και την αριστερά. Ίσως η πιο επιτυχημένη στιγμή της καριέρας του, το περίφημο γιαούρτωμα με τον οποίο τον φιλοδώρησε το κοινό των Εξαρχείων, ως επιβράβευση για τον διαρκή αγώνα του υπέρ καθαρών πεζοδρομίων και ευημερούντων καταστηματαρχών της περιοχής. Δημήτρης Οικονόμου - Βασίλης Λυριτζής: Τα «φερέφωνα», η «παιδική χαρά της πρωινής ενημέρωσης», οι «αιώνιοι κρατικοδίαιτοι». Το τηλεοπτικό ζεύγος Λυριτζή-Οικονόμου αποτελεί τμήμα της αμαρτωλής ομάδας της ΕΡΤ, με επικεφαλής τον Χρ. Παναγόπουλο (πρώην πρόεδρο της κρατικής τηλεόρασης, νυν υπόδικο και κολλητό του Ρουσόπουλου), που βρήκε κυριολεκτικά καταφύγιο μετά την κατακραυγή για το νεοδημοκρατικό όργιο στη θερμή αγκαλιά του φίλου και συνοδοιπόρου Ι. Αλαφούζου. Το δίδυμο συνεχίζει την επιτυχημένη συνταγή του δήθεν αμερόληπτου και ανεξάρτητου σχολιασμού που εγκαινίασε στη χρυσή εποχή της ΝΕΤ (προφανώς αναφέρομαι στο αξίας 320.000 ευρώ ετησίως χρυσοφόρο συμβόλαιό τους με την κρατική τηλεόραση - έκαστος! Η μόνη διαφορά είναι ότι πλέον ωφείλουν να διαφημίζουν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και κάθε ένα τέταρτο περίπου, τον «οικολογικό» σπόνσορα της εκπομπής Verbound (σ.σ. αυστριακή ιδιωτική εταιρεία παραγωγής ενέργειας που δραστηριοποείται στην Ελλάδα). Προφανώς δεν είναι τυχαία η συνεχής επίθεσή τους στη ΔΕΗ, αλλά γι' αυτό το θέμα διαβάστε περισσότερα παρακάτω. Σε πολύ πρόσφατη ραδιοφωνική εκπομπή τους (22 Ιουν 2010), αφού ο Β. Λυριτζής ανακάλυψε εντελώς ετεροχρονισμένα τους κατοχικούς όρους του μνημονίου, σχετικά με το ανεμπόδιστο δικαίωμα «απαλλοτρίωσης» οποιουδήποτε τμήματος της ελληνικής επικράτειας από τους πολυάριθμους δανειστές μας, ο Δ. Οικονόμου συμπλήρωσε ελάχιστα λεπτά αργότερα «κάθε σοβαρός πολιτικός θα έπρεπε να ψηφίσει υπέρ του μνημονίου για τη σωτηρία της χώρας». Σημειώνεται, ότι αγαπημένο χόμπι του Β. Λυριτζή αποτελεί το «πολιτισμένο» υβρεολόγιο προς όσους ακροατές του τολμούν να τον κρίνουν, με αποκορύφωμα την πρόσφατη απειλή σε μία ακροάτρια του σταθμού ότι θα μας... λιθοβολήσει (σ.σ. προφανώς σε απάντηση κάποιου σχολίου του στυλ «θα σας πάρουν με τις πέτρες»). Τέλλογλου, Παπαχελάς, Χρυσοχοΐδης (και ο νεαρός... Γιωτόπουλος) --- Τάσος Τέλλογλου: Το «καλό παιδί», ο «διώκτης της διαφθοράς», ο «επιθεωρητής Κάλαχαν της ερευνητικής δημοσιογραφίας», αλλά κυρίως ο ... «οδηγός του τανκ». Ο άνθρωπος που ανερυθρίαστα υποστήριξε την κατάλυση του πολιτεύματος κι έβαλε φερμουάρ στην έρευνα για το σκάνδαλο Siemens, έχει καταφέρει να πείσει χιλιάδες ανθρώπους για το «άμεμπτον» του χαρακτήρα του. Επειδή όμως ο θυμόσοφος λαός έχει ένα εξαιρετικό ρητό γι' αυτές τις περιπτώσεις, το οποίο αναφέρεται στη χαρά του αρχαιότερου επαγγέλματος του κόσμου, ακολουθεί το επίμαχο (και πρόσφατα διαγραμμένο από τον «Πρωταγωνιστή» Θεοδωράκη) κείμενο στο protagon.gr, στο οποίο ο «άμεμπτος» Τέλλογλου απαιτεί εδώ και τώρα κοινοβουλευτική δικτατορία: «Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να εχει εκτακτες εξουσίες, για να το πώ πιο απλά η χώρα είναι σε κατάσταση εκτακτης ανάγκης χωρίς δικτατορία αλλά ορισμένα αρθρα του συνταγματος πρέπει να βγούν "εκτός" η να ερμηνευτούν ανάλογα. Εκδηλώσεις σαν κι εκείνες του ΠΑΜΕ στον Πειραιά πρέπει να δίνεται η δυνατότητα κηρύσσονται αμέσως παράνομες με διαδικασίες αυτοφώρου, πρέπει να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας αλλά και της διαμαρτυρίας σε ευαίσθητους τομείς» Παρενθετικά, αξίζει να σημειωθεί η απάντηση του επίσης αμφιλεγόμενου στιχουργού Άρη Δαβαράκη προς τον φίλο Τάσο: «Αυτό που σκέφτεσαι και προτείνεις είναι ο μόνος σωστός και λογικός δρόμος αυτή τη στιγμή. Η κατάσταση εξ' άλλου είναι κρισιμότερη και από το 74 ακόμη». Κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, τόσο η άποψη όσο και γενικότερα το πρόσωπο του Δαβαράκη, αποτελούν ένα τυπικό δείγμα μίας απαξιωμένης και απολίτικης μεταπολιτευτικής γενιάς ανθρώπων των τεχνών και των γραμμάτων. Νίκος Υποφάντης: Το «ποντίκι που βρυχάται», ο «Ζήκος του Αλαφούζου», το «ball-boy του σπόνσορα». Άλλη μία περίπτωση ανθρώπου που βρισκόταν στους δρόμους, για τρεις κι εξήντα, εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, προκειμένου να καλύψει από τα θέματα του ασφαλιστικού ως τις γεννήσεις κουταβιών στο Κουφόβουνο Έβρου, έως ότου μετατραπεί σε «πύρινο διώκτη των ΔΕΚΟ» στο νέο του ρόλο τού τριτοκλασάτου σχολιαστή στο δελτίο ειδήσεων του Σκάι. Στη μικρή του ακόμη καριέρα στη θέση του τιμωρού των δημόσιων υπηρεσιών, ο Νίκος Υποφάντης έχει επιδείξει ιδιαίτερο ενθουσιασμό, με κορυφαία στιγμή την συντονισμένη επίθεση (μετά του διδύμου Παπαδημητρίου-Πορτοσάλτε) εναντίον των υπαλλήλων της ΔΕΗ και των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, κατηγορώντας τους ότι «κατεβάζουν τους διακόπτες». Μία υπόθεση η οποία μάλιστα έφτασε μέχρι και τον εισαγγελέα, κατόπιν παραγγελίας Σανιδά, για να καταλήξει σε πανηγυρική απαλλαγή των εργαζομένων. Εννοείται ότι μία ανάκληση ή και συγγνώμη, μετά το απαλλακτικό πόρισμα, ουδέποτε πέρασε τις ηλεκτρονικές διόδους του Σκάι. Ωφείλω από την παραπάνω εξίσωση του Αλαφουζισμού να αφαιρέσω το όνομα του έντιμου δημοσιογράφου Αντώνη Καρκαγιάννανη, όχι μόνο τιμώντας έναν άνθρωπο που πρόσφατα απεβίωσε. Σημειώνω ωστόσο ότι είναι πολύ κρίμα (αν και συνηθισμένο φαινόμενο για αριστερούς, πρώην, νυν ή και κατά φαντασία) που συνέδεσε το όνομά του με έναν όμιλο βουτηγμένο στα παιχνίδια εξουσίας. Σε κάθε περίπτωση κατάφερε να περισώσει την αξιοπρέπεια του εντύπου στο οποίο υπήρξε επικεφαλής, αν και κατά την άποψή μου η άσκηση ισορροπιών στην εφημερίδα υπήρξε με το πέρασμα του χρόνου -και ειδικά μετά την είσοδο της ομάδας Παπαχελά- περισσότερο προσχηματική παρά ουσιαστική. Εξαιρετικοί δημοσιογράφοι-αναλυτές, όπως οι Σταύρος Λυγερός, Παντελής Μπουκάλας, και Πέτρος Παπακωνσταντίνου, κοσμούν ένα έντυπο που έχει καταντήσει πολύ κατώτερο των ονομάτων τους. --- *H εμπλοκή του ιδιοκτήτη της «Καθημερινής» κ. A. Αλαφούζου στα δημόσια έργα δεν ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα, με την επίθεση της εφημερίδας εναντίον του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Γ. Σουφλιά για το έργο της επέκτασης των γραμμών του μετρό προς το Αιγάλεω. Ο κ. Αλαφούζος ξεκίνησε την επιχειρηματική του δραστηριότητα πριν από 50 χρόνια ως εργολήπτης μεγάλων δημοσίων έργων. Παρά το γεγονός ότι η οικογένεια Αλαφούζου ήταν από τις παραδοσιακές ναυτικές οικογένειες της Σαντορίνης, ο σημερινός ιδιοκτήτης της «Καθημερινής» επέλεξε να σπουδάσει πολιτικός μηχανικός και το 1952 απέκτησε δίπλωμα εργολάβου δημοσίων έργων. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετατρέπεται στον εργολήπτη που αναλαμβάνει την πλειονότητα των μεγάλων έργων που έγιναν τις δεκαετίες του '50 και του '60. Τα πλέον γνωστά είναι το καζίνο Μον Παρνές στην Πάρνηθα, το ξενοδοχειακό συγκρότημα του Αστέρα Βουλιαγμένης και ο Πύργος του Πειραιά, τμήμα των εγκαταστάσεων της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα, ενώ αναλαμβάνει και σημαντικά έργα στον Αξιό, στον Νέστο και της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα. Ο μεγαλοκατασκευαστής της εποχής κ. Αλαφούζος με τα τεράστια κέρδη που αποκομίζει από τα δημόσια έργα αποφασίζει να στραφεί στη ναυτιλία, ακολουθώντας τη μακρόχρονη παράδοση της οικογένειάς του, την οποία είχε πρόσκαιρα εγκαταλείψει. Εν τω μεταξύ, το 1957 και το 1958 γεννιούνται οι υιοί και κληρονόμοι του, Γιάννης και Θεμιστοκλής. Το 1965 ο κ. A. Αλαφούζος αποκτά το πρώτο πλοίο του και μέσα σε λίγα χρόνια καταφέρνει να δημιουργήσει σημαντικό στόλο φορτηγών πλοίων. Ο σαντορινιός εφοπλιστής είναι από τους λίγους επιχειρηματίες που κάνει άνοιγμα στην Κίνα και στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ενωση. Στα μέσα της δεκαετίας του '80 οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του κ. Αλαφούζου επεκτείνονται και στην αγορά των δεξαμενόπλοιων. Ωστόσο το όνομα των Αλαφούζων γίνεται ευρύτερα γνωστό μετά το 1988, οπότε η οικογένεια επεκτάθηκε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το 1988, μετά τη φυγή του Γ. Κοσκωτά στη Βραζιλία, ο κ. Αλαφούζος με την προτροπή τού τότε προέδρου της ΝΔ κ. K. Μητσοτάκη αγοράζει την εφημερίδα «Καθημερινή» και τον ραδιοφωνικό σταθμό Σκάι. Εναν χρόνο αργότερα η οικογένεια Αλαφούζου υποστηρίζει ότι έχει χρηματοδοτήσει με 1 εκατ. δολάρια τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. K. Μητσοτάκη. Ο τότε πρωθυπουργός απάντησε ότι τα χρήματα πήγαν στο ταμείο της ΝΔ. H σχέση συνεννόησης και επαφής με τη ΝΔ επί των ημερών του κ. Μητσοτάκη άλλαξε άρδην το 1992. Τότε ο κ. Ιωάννης Αλαφούζος και πέντε συνεργάτες του παραπέμφθηκαν από τον εισαγγελέα στη Δικαιοσύνη για λαθρεμπόριο καυσίμων με τα πλοία «Ενάλιος Αίθρα» και «Ασπρονήσι», αλλά στη συνέχεια αθωώθηκαν. Οι σχέσεις ΝΔ - Αλαφούζου σταδιακά χειροτερεύουν. Στις 8 Οκτωβρίου 1993, λίγες ημέρες πριν από τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών, η οικογένεια Αλαφούζου περνάει στην αντεπίθεση, καθώς καταγγέλλει τον τότε πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη ότι εκτοξεύει ψευδείς κατηγορίες εναντίον της. Τότε μάλιστα ο κ. Αλαφούζος δημοσιοποιεί ότι είχε χρηματοδοτήσει τον κ. Μητσοτάκη προσωπικά. Στις 10 Οκτωβρίου η ΝΔ χάνει τις εκλογές από το ΠαΣοΚ με διαφορά 7,5 μονάδων (39,30% έναντι 46,88%). Το 1993 οι δύο γιοι του κ. Αλαφούζου είχαν ήδη αρκετή εμπειρία από την ενασχόληση με τις επιχειρήσεις του πατέρα τους. Ο κ. I. Αλαφούζος έχει παραλάβει από τον πατέρα του το ραδιόφωνο του Σκάι από το 1993, ενώ προσφάτως, τον Νοέμβριο του 2005, ανέλαβε και επισήμως την ευθύνη του τηλεοπτικού σταθμού Smart TV, ο οποίος δεν λειτουργεί ακόμη. Πάντως η προηγούμενη προσπάθεια της οικογένειας Αλαφούζου να ασχοληθεί με την τηλεόραση είχε αποτύχει. Το 1997, ύστερα από πολλαπλές ανεπιτυχείς προσπάθειες να ανεβάσει τα νούμερα του τηλεοπτικού σταθμού Σκάι, ο κ. I. Αλαφούζος πούλησε τον τηλεοπτικό σταθμό, τη διεύθυνση του οποίου είχε αναλάβει ο κ. Στ. Τσοτσορός. Το 2001 ο κ. I. Αλαφούζος είχε καταδικαστεί από το B´ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά για χρέη προς το Δημόσιο. Δεν ήταν όμως η μοναδική φορά που τα δικαστήρια του Πειραιά ασχολήθηκαν με υποθέσεις της οικογένειας Αλαφούζου. Το 2002 και το 2003 σε αίθουσες του Πλημμελειοδικείου ουκ ολίγες φορές διασταύρωσαν τα ξίφη τους οι δικηγόροι της «Καθημερινής» και του επιχειρηματία κ. Σ. Κόκκαλη, εναντίον του οποίου η εφημερίδα είχε εξαπολύσει επίθεση. Ο κ. Θ. Αλαφούζος, έναν χρόνο μικρότερος από τον αδελφό του, είναι ο εκδότης της «Καθημερινής». Για αρκετά χρόνια συμμετείχε στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας Τηλέτυπος, η οποία ελέγχει τον τηλεοπτικό σταθμό Mega, από τον οποίο η οικογένεια Αλαφούζου έχει πλέον αποχωρήσει. Οι βαρύτατες καταγγελίες της ιδιαιτέρας γραμματέως του κ. Αριστείδη Αλαφούζου για «πακέτα» εκατομμυρίων που έστελνε ο εφοπλιστής σε πολιτικούς, αφού αγόρασε την «Καθημερινή» * Τι απαντά ο κ. Μητσοτάκης και τι υποστηρίζει ο κ. Ν. Κωνσταντόπουλος, που ομολογεί ότι ήταν νομικός σύμβουλος του εφοπλιστή-εκδότη ως το 1996, ενώ από το 1993 ήταν και αρχηγός του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου * Τι καταγγέλλει από την τηλεοπτική εκπομπή του ο κ. Μ. Τριανταφυλλόπουλος και πώς κατονομάζει τον κ. Κωνσταντόπουλο ως όργανο του κ. Αλαφούζου με συγκεκριμένες αναφορές σε ρητορικές επιθέσεις που έκανε στη Βουλή ο τέως αρχηγός του Συνασπισμού εναντίον αντιπάλων και επαγγελματικών ανταγωνιστών του εφοπλιστή εντολέως του * Η ιδιαιτέρα γραμματεύς υποστηρίζει ότι ο εργοδότης της είχε επιχειρηματικά συμφέροντα στην Ελλάδα. Ο κ. Τριανταφυλλόπουλος υπενθυμίζει ότι ο κ. Αλαφούζος ξεκίνησε τις δουλειές του ως εργολάβος δημοσίων έργων: έχει κατασκευάσει, επί κυβερνήσεων ΕΡΕ, το Μον Παρνές και την πλατεία Ομονοίας, έργα που είχαν καταγγελθεί τη δεκαετία του '50 από τη δημοκρατική Αντιπολίτευση ως σκάνδαλα * Υπαινιγμοί και καταγγελίες για τις απαιτήσεις (ραδιόφωνα, τηλεοπτικές άδειες κ.ά.) του κ. Ιωάννη Αρ. Αλαφούζου και τις πολιτικές μεταμορφώσεις του * Με μαγνητοφωνημένες δηλώσεις του ιδίου του κ. Αλαφούζου εναντίον του κ. Μητσοτάκη και αποκαλυπτικές περιγραφές «πληρωμών» απαντά ο κ. Τριανταφυλλόπουλος στις διαψεύσεις του κ. Αλαφούζου. Ποια θα είναι η συνέχεια... Οι πρόσφατες καταγγελίες στην υπόθεση του λεγόμενου «μαύρου πολιτικού χρήματος» μετέτρεψαν ορισμένους από τους γνωστότερους «εισαγγελείς» του δημόσιου βίου σε κατηγορουμένους. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι εμφανίζονται να διαπλέκονται σε δίκτυο οικονομικών και πολιτικών συναλλαγών εκδότες, επιχειρηματίες και πολιτικοί οι οποίοι (κατά τα άλλα) σταδιοδρομούν χρόνια τώρα ως φλογεροί πολέμιοι της διαπλοκής εκδοτών, επιχειρηματιών και πολιτικών! Και όλα αυτά σε φόντο «βρώμικου '89», το οποίο (όπως φαίνεται) ακόμη δεν λέει να καθαρίσει. Οι αποκαλύψεις της πρώην γραμματέως του κ. Αρ. Αλαφούζου στον δημοσιογράφο κ. Μ. Τριανταφυλλόπουλο για διακίνηση «μαύρου χρήματος» προς πολιτικά πρόσωπα, μεταξύ των οποίων οι κκ. Κ. Μητσοτάκης και Ν. Κωνσταντόπουλος, προκάλεσαν την έντονη αντίδραση των καταγγελλομένων, οι οποίοι απειλούν με προσφυγές στη Δικαιοσύνη και στο Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Ο κ. Τριανταφυλλόπουλος, από την πλευρά του, δηλώνει «εγώ θα συνεχίσω τις αποκαλύψεις, με μαρτυρίες και στοιχεία και από άλλα πρόσωπα. Η έρευνα δεν στηρίχτηκε μόνο στην κυρία Χατζηβασιλείου». Η κυρία Καίτη Χατζηβασιλείου είναι η επί 28 έτη γραμματέας του κ. Αρ. Αλαφούζου, η οποία αποκάλυψε σε εκπομπή του κ. Μ. Τριανταφυλλόπουλου ότι την περίοδο 1989-1993 ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης και ο τέως πρόεδρος του Συνασπισμού κ. Ν. Κωνσταντόπουλος εισέπρατταν σημαντικά χρηματικά ποσά από τον κ. Αλαφούζο. Η κυρία Χατζηβασιλείου, όπως λέει, γνώριζε από πρώτο χέρι τις συναλλαγές αυτές αφού τις εκτελούσε η ίδια, κατ' εντολήν του εργοδότη της, και παράλληλα κρατούσε αρχείο των λογαριασμών και των ποσών που ελάμβαναν οι δύο πολιτικοί. Για τον κ. Μητσοτάκη είπε ότι έστελνε τον οδηγό του, ο οποίος έπαιρνε φεύγοντας σακ βουαγιάζ με μετρητά (τα είχε γεμίσει η ίδια, τρεις φορές με το ποσόν των 30 εκατ. δρχ. - 88.041 ευρώ). Ο οδηγός κατευθυνόταν σε κεντρική οδό της Αθήνας όπου βρίσκονται τα γραφεία της ΝΔ, αλλά επειδή εκεί κοντά είναι και το σπίτι του κ. Μητσοτάκη δεν ήξερε πού ακριβώς κατέληγαν οι τσάντες με τα λεφτά. Ο κ. Κωνσταντόπουλος, σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία της κυρίας Χατζηβασιλείου, πήγαινε ο ίδιος στο γραφείο του κ. Αλαφούζου και έφευγε με επιταγές. Αυτό, είπε, έγινε τρεις-τέσσερις φορές, όχι μόνο σε προεκλογικές περιόδους, και ότι ο κ. Κωνσταντόπουλος εμφανιζόταν ως άτυπος νομικός σύμβουλος του επιχειρηματία αφού επισήμως δεν ανελάμβανε υποθέσεις του. Η κυρία Χατζηβασιλείου πρόσθεσε ότι δεν είχε δει ποτέ το όνομα του κ. Κωνσταντόπουλου ως νομικού συμβούλου στις επιχειρήσεις Αλαφούζου. Εξέφρασε επίσης την εκτίμηση ότι λειτουργούσε «σαν τη φωνή του επιχειρηματία στη Βουλή» αφού πολλές φορές είχε υπερασπιστεί εκεί τις θέσεις του επιχειρηματία. Σύμφωνα με τον κ. Τριανταφυλλόπουλο, ο κ. Κωνσταντόπουλος επετίθετο εκ συστήματος στη Βουλή εναντίον όσων ο κ. Αλαφούζος είχε επιχειρηματικές ή άλλες διαφορές. Η πρώην γραμματέας είπε ακόμη ότι γνώριζε και άλλους πολιτικούς που επισκέπτονταν τον κ. Αλαφούζο με σκοπό να πάρουν χρήματα. Για τα στοιχεία αυτά η κυρία Χατζηβασιλείου έχει καταθέσει υπόμνημα στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γ. Σανιδά. Οσα είπε η κυρία Χατζηβασιλείου προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων. Ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη κατά του κ. Τριανταφυλλόπουλου επειδή «εξαπέλυσε μια επιμελώς σκηνοθετημένη συκοφαντική εκστρατεία» εναντίον του. Υπενθύμισε επίσης ότι ο δημοσιογράφος «αναμασά παλαιές συκοφαντίες του 1993, που όλες ξεκαθάρισαν από τότε και για τις οποίες προσφάτως αποφάσισε η Δικαιοσύνη». Ο κ. Μητσοτάκης φέρεται να έχει ζητήσει τρεις φορές τις κασέτες της εκπομπής από τον τηλεοπτικό σταθμό Alter χωρίς να πάρει απάντηση και κάθε φορά κοινοποιεί τα αιτήματά του στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Οταν ένας τηλεοπτικός σταθμός αρνείται να παραχωρήσει επίμαχο υλικό σε όποιον έχει έννομο συμφέρον, κινδυνεύει με κυρώσεις. «Ψευδή και συκοφαντικά» χαρακτήρισε τα όσα ειπώθηκαν στην εκπομπή και ο πρόεδρος της «Καθημερινής» κ. Αρ. Αλαφούζος και δήλωσε ότι θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη, τόσο κατά του κ. Τριανταφυλλόπουλου όσο και κατά της κυρίας Χατζηβασιλείου. Ο κ. Αλαφούζος μιλάει για «προσπάθεια διασυρμού του» και για «οργανωμένη επίθεση» εναντίον του η οποία «εξυπηρετεί πολλαπλούς στόχους - να κλονίσει το όνομα και την αξιοπιστία του ως πολίτη και επιχειρηματία, και να πλήξει πολιτικά πρόσωπα διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα και την ιστορία». Ο κ. Κωνσταντόπουλος χαρακτήρισε τον κ. Τριανταφυλλόπουλο «θλιβερή μαριονέτα» και αναρωτήθηκε «ποιος κρύβεται πίσω από αυτή την επίθεση». Μίλησε για «χοντροκομμένα ψέματα» εναντίον του καθώς θεωρεί ότι η επαγγελματική του διαδρομή δεν ήταν κρυφή ούτε λειτουργούσε ως άτυπος νομικός σύμβουλος του κ. Αλαφούζου. Αντιθέτως, λέει, ως το 1996 ήταν νομικός σύμβουλος της Ερμής ΑΕ, ιδιοκτήτριας εταιρείας της «Καθημερινής» και του Σκάι, καθώς και των κκ. Αρ. και Ι. Αλαφούζου, και νομικός συνεργάτης (μαζί με άλλους δικηγόρους) σε υποθέσεις που αφορούσαν στελέχη των δύο μέσων. Επίσης δηλώνει ότι ήταν επί δέκα χρόνια νομικός σύμβουλος της «Ελευθεροτυπίας» και δικηγόρος πολλών άλλων εφημερίδων, περιοδικών, αλλά και εκδοτών και δημοσιογράφων. Αν και διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Τζαννετάκη το 1989, ο ίδιος περιγράφει με μελανά χρώματα τη σχέση του με την οικογένεια Μητσοτάκη εξαιτίας της υπεράσπισης ατόμων που κατηγορούνταν για τρομοκρατία (Ρασίντ, Σκυφτούλης, Σερίφης κ.ά.), της ιστορίας του Σκάι και της αντίθεσής του στον λεγόμενο «τρομονόμο». Στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε την περασμένη Τρίτη επισήμανε ακριβώς αυτό το γεγονός: «Ολοι οι δημοσιογράφοι ξέρουν τη σύγκρουσή μου τότε για συγκεκριμένες υποθέσεις με την τότε κυβέρνηση, τα σχόλια του γραφείου Τύπου της ΝΔ. Επιπροσθέτως υπάρχει και κάτι το οποίο δικαιούμαι να επικαλεστώ. Ολες οι υποθέσεις που χειρίστηκα οδηγήθηκαν στα δικαστήρια και υπήρξαν αθωωτικές αποφάσεις ή απαλλακτικά βουλεύματα». Είναι βέβαιο πάντως ότι εκπροσώπησε την οικογένεια Αλαφούζου σε όλες τις μεγάλες ποινικές εμπλοκές της, από τις υποθέσεις λαθρεμπορίας πετρελαίου και τη μήνυση της κυρίας Μαρίκας Μητσοτάκη κατά της «Καθημερινής» για δημοσιεύματα που αφορούσαν το ίδρυμα για παιδιά με ειδικές ανάγκες ως την υπόθεση των υποκλοπών της περιόδου 1990-1993 κ.ά. Ο κ. Κωνσταντόπουλος εξελέγη πρόεδρος του Συνασπισμού τον Δεκέμβριο του 1993, πράγμα που σημαίνει ότι, κατά δήλωσή του, επί τρία (τουλάχιστον) έτη ήταν παράλληλα αρχηγός κόμματος και νομικός σύμβουλος εκδοτών και εφοπλιστών. Εκείνη την εποχή (1993-1996) ο Συνασπισμός έμεινε εκτός Βουλής, οπότε ο κ. Κωνσταντόπουλος επικαλείται την ανάγκη να εργασθεί και να διατηρήσει δραστήριο το δικηγορικό του γραφείο. Αλλά το 1998 υπογράφει ως δικηγόρος το απολογητικό υπόμνημα του κ. Τεγόπουλου κατά του κ. Σ. Κόκκαλη, ο οποίος προσέφυγε στη Δικαιοσύνη για σειρά σχολίων της «Ελευθεροτυπίας» όπου ο επιχειρηματίας χαρακτηριζόταν «μεγαλομιζαδόρος, μαυραγορίτης, μεγαλέμπορος δημοσίων υπαλλήλων, νονός όλων των τυχερών παιχνιδιών» κ.ά. Ο Συνασπισμός είχε επιστρέψει στη Βουλή ήδη από το 1996. Ο κ. Κωνσταντόπουλος έχει ξεκινήσει συναντήσεις με την Πρόεδρο της Βουλής, τους αρχηγούς των κομμάτων, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τις ενώσεις των δημοσιογράφων και των ιδιοκτητών ΜΜΕ σε μια προσπάθεια να ιδρύσει ινστιτούτο, κατά «των τηλεδερβίσηδων», όπως λέει. Η αρχή των γεγονότων που οδήγησαν στις πρόσφατες αποκαλύψεις βρίσκεται περίπου 20 χρόνια πίσω. Το 1988, μετά τη φυγή του Γ. Κοσκωτά στη Βραζιλία, ο κ. Αρ. Αλαφούζος με τη σύμφωνη γνώμη του τότε προέδρου της ΝΔ κ. Κ. Μητσοτάκη αγόρασε την εφημερίδα «Καθημερινή» και τον ραδιοφωνικό σταθμό Σκάι. Εναν χρόνο μετά, επήλθε ρήγμα στις σχέσεις των δύο ανδρών. Την αιτία αποκάλυψε τέσσερα χρόνια αργότερα ο ίδιος ο κ. Αλαφούζος σε κατάθεση που έδωσε (Αύγουστος 1993) στον ειδικό ανακριτή εφέτη κ. Αχ. Νταφούλη. «Το 1988, όταν ήθελα να αγοράσω την "Καθημερινή" συζήτησα με τον νυν Πρωθυπουργό και εκείνος με παρακάλεσε αν μπορώ να βοηθήσω το κόμμα. Εγώ δέχτηκα και έδωσα εκατοντάδες εκατομμυρίων στο κόμμα. Ομως διαπίστωσα ότι κόμμα και Μητσοτάκης είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Ρώτησα κι άλλους και μου είπαν ότι τα χρήματα δεν πήγαν στο κόμμα. Γι' αυτό όταν στα τέλη του 1989 με παρακάλεσε πάλι, του είπα ότι δεν είναι δυνατόν να του δίνω χρήματα και να μην πηγαίνουν στο κόμμα και δεν είμαι διατεθειμένος να βοηθήσω στις εκλογές. Αυτός θύμωσε και ήταν ο μοναδικός λόγος που άρχισε να με κυνηγάει». Ο κ. Αλαφούζος αργότερα ανακάλεσε αυτή την κατάθεση, ο κ. Τριανταφυλλόπουλος όμως υποστήριξε ότι η ανάκληση των κατηγοριών δεν αφορούσε τα χρήματα των σακ βουαγιάζ, για τα οποία δεν έχει γίνει καμία έρευνα. Σε συνέντευξη που έδωσε εκείνη την εποχή στη δημοσιογράφο της εφημερίδας «Τα Νέα» κυρία Τζώρτζια Κοντράρου και η οποία παρουσιάστηκε την Πέμπτη από τηλεοράσεως, ο κ. Αλαφούζος ακούστηκε να λέει ότι «επειδή του Μητσοτάκη τού ξεφεύγουν κουβέντες κατάλαβα ότι τα χρήματα (σ.σ.: περίπου 90 εκατ. δραχμές - 264.123 ευρώ) σε σακ βουαγιάζ τα διέθετε σε όχι θεμιτούς σκοπούς. Εγώ δυσφόρησα». Κατόπιν αποκαλύπτει ότι επί οικουμενικής κυβερνήσεως«πληροφορήθηκε ότι έστελνε τα χρήματα σε ψευδομάρτυρα που χρησιμοποιούσε για την παραπομπή του Ανδρέα». Στις αρχές του 1991 πολλοί διεκδίκησαν τηλεοπτικές άδειες, μεταξύ των οποίων και ο κ. Ι. Αλαφούζος, γιος του Αριστείδη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία δεχόταν σκληρές επιθέσεις από τον Σκάι, αρνήθηκε να του δώσει άδεια. Τότε εκείνος πήγε στον Υμηττό με σκοπό να εγκαταστήσει κεραίες και βρέθηκε αντιμέτωπος με αστυνομικές δυνάμεις. Η σύγκρουση θα γενικευθεί. Ο κ. Μητσοτάκης με δήλωσή του σε τηλεοπτικό σταθμό κατηγόρησε τον κ. Αλαφούζο ότι κάνει λαθρεμπόριο πετρελαίου. Το 1992 ο κ. Ι. Αλαφούζος και πέντε συνεργάτες του παραπέμφθηκαν από τον εισαγγελέα στη Δικαιοσύνη για λαθρεμπόριο καυσίμων με τα πλοία «Ενάλιος Αίθρα» και «Ασπρονήσι». Η τελευταία δίκη έγινε το 1995 και ήταν αθωωτική για τους κατηγορουμένους. Την άνοιξη του 1993 ήλθε στην επιφάνεια η υπόθεση των υποκλοπών τηλεφωνικών συνομιλιών του Α. Παπανδρέου και άλλων στελεχών του ΠαΣοΚ από τους Μαυρίκη - Γρυλλάκη, από τα υπόγεια της Ρηγίλλης, του Μεγάρου Μαξίμου και του ΟΤΕ στην Πατησίων, για λογαριασμό του κ. Κ. Μητσοτάκη. Τότε η κυβέρνηση έστειλε σε δίκες πολλούς εκδότες εφημερίδων, μεταξύ των οποίων και τον κ. Αλαφούζο, επειδή δημοσίευσαν το περιεχόμενο των κασετών. To 2001 o στρατηγός Νίκος Γρυλλάκης, στενός συνεργάτης του κ. Μητσοτάκη, αποκαλύπτει στο βιβλίο του «τέρατα και σημεία» για την περίοδο εκείνη, καθώς μέσα από περιγραφές για συνωμοσίες, παγιδεύσεις ανθρώπων και τηλεφώνων, μεθοδεύσεις, εκβιασμούς, δωροδοκίες αναδύεται ένα ζοφερό παρακράτος το οποίο έδρασε ανενόχλητο για περίπου τέσσερα χρόνια. Τον Ιούνιο του 1993 ο κ. Αλαφούζος κατέθεσε στον εισαγγελέα κ. Γ. Ζορμπά ότι «ηθικός αυτουργός των υποκλοπών είναι ο κ. Μητσοτάκης» και τον Αύγουστο αποκάλυψε τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω στον κ. Νταφούλη. Στις 8 Οκτωβρίου 1993, λίγες ημέρες πριν από τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών, ο κ. Αλαφούζος πήρε την εκδίκησή του, λέγοντας δημόσια ότι είχε χρηματοδοτήσει τον κ. Μητσοτάκη προσωπικά. Στις 10 Οκτωβρίου η ΝΔ έχασε τις εκλογές από το ΠαΣοΚ με διαφορά 7,5 μονάδων. Η ιστορία του «μαύρου χρήματος» που λέγεται ότι διακινήθηκε μεταξύ Αλαφούζου - Μητσοτάκη δεν ξεχάστηκε. Το 2001 ήλθε ξανά στην επικαιρότητα με την υπόθεση Mayo. Ο κ. Κ. Λαλιώτης, τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, αποκάλυψε ότι μέσω τροφοδότη λογαριασμού της λιβεριανής εταιρείας Mayo Investments Corporation, η Νέα Δημοκρατία και η οικογένεια του κ. Μητσοτάκη διακινούσαν χρήματα την περίοδο 1989-1993. Ο κ. Λαλιώτης έδωσε στη δημοσιότητα δύο αποδείξεις της Εθνικής Τράπεζας, εκ των οποίων η πρώτη έδειχνε την κατάθεση σε ειδικό λογαριασμό της ΝΔ στην Εθνική Τράπεζα ποσού 600.000 δολαρίων, που είχε καταθέσει ο κ. Αρ. Αλαφούζος στο Λονδίνο σε λογαριασμό τής Mayo. Η δεύτερη απόδειξη έδειχνε ότι την ίδια ημέρα (8.6.1989) δραχμοποιήθηκαν οι 600.000 δολάρια (αντιστοιχούσαν σε 101.425.100 δρχ. - 297.652,5 ευρώ) και πιστώθηκαν σε τρεχούμενο λογαριασμό της Νέας Δημοκρατίας. Οι κκ. Μητσοτάκης και Λαλιώτης αλληλομηνύθηκαν για συκοφαντία και εξύβριση, ζητώντας ο καθένας από τον άλλον αποζημίωση 1 δισ. δρχ. - 2.934.703 ευρώ. Τον περασμένο Ιούνιο το Εφετείο Αθηνών επέβαλε και στους δύο την καταβολή χρηματικών αποζημιώσεων για ηθική βλάβη, 100.000 ευρώ στον κ. Λαλιώτη και 22.000 ευρώ στον κ. Μητσοτάκη. Στην εκπομπή της Πέμπτης του κ. Τριανταφυλλόπουλου ειπώθηκε ότι ο κ. Αλαφούζος υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους εργολήπτες, ο οποίος είχε αναλάβει την πλειονότητα των μεγάλων έργων τις δεκαετίες του '50 και του '60. Περισσότερο γνωστά είναι το καζίνο Μον Παρνές στην Πάρνηθα, το ξενοδοχειακό συγκρότημα του Αστέρος Βουλιαγμένης και ο Πύργος του Πειραιά. Είχε αναλάβει επίσης σημαντικά έργα στον Αξιό, στον Νέστο και της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα. Με τα τεράστια κέρδη που απεκόμισε από τα δημόσια έργα στράφηκε στη ναυτιλία. Η κυρία Χατζηβασιλείου πρόσθεσε ότι και προσφάτως ο κ. Αλαφούζος είχε πάρει τουλάχιστον ένα έργο μεταφορών για τη ΔΕΗ, αλλά η οχλαγωγία των καλεσμένων εκείνη τη στιγμή δεν της επέτρεψε να συνεχίσει. Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=177177&dt=26/11/2006#ixzz1CU9r41RC Γ. Κοσκωτάς: Η "Γραμμή" μου ανήκει ΑΘΗΝΑ, 5.- Με την κατάθεση του μεγαλοαπατεώνα Γ. Κοσκωτά, συνεχίστηκε στο τριμελές πλημμελειοδικείο Αθηνών η δίκη για την πώληση της "Γραμμής" στην οποία κατηγορούμενοι για απιστία είναι δύο πρώην μέλη της εκδοτικής εταιρίας και οκτώ επιχειρηματίες. Καταθέτοντας ο Γ. Κοσκωτάς έκανε σαφείς υπαινιγμούς για τη συμμετοχή μεγαλοεκδοτών και άλλων υψηλά ιστάμενων προσώπων στη "λεηλασία" όπως είπε της "Γραμμής Α.Ε.". "Η εταιρία, είπε ο Γιώργος Κοσκωτάς, εξακολουθεί να μου ανήκει. Ξεκίνησα το 1982 με σκοπό να εκδώσω το περιοδικό "ΕΝΑ",που ήταν νούμερο ένα και κυκλοφοριακά και από διαφήμιση. Είχε επιλεγμένο προσωπικό. Υλη πρωτόγνωρη για τον ελληνικό χώρο. Η "Γραμμή" είχε κοστολόγια για όλα της τα έντυπα. Ομως έμαθα, όλα εξαφανίστηκαν. Τώρα οι πόλεμοι είναι οικονομικοί και γίνονται για οικονομικά συμφέροντα. "Το κράτος ξέρει, ότι οι εκδότες έχουν τη "Γραμμή" και έπρεπε να την μοιράσουν και να την ξεζουμίσουν. Φυσικά δεν μπορεί να μπει μπροστά ένας μεγάλος εκδότης, θα μπει μικρός. Ο "Σκάι" χάθηκε πάρα πολύ γρήγορα, λειτούργησε με τα καλύτερα μηχανήματα, ήταν δεύτερος σε ακροαματικότητα, ήμουν πρόεδρος του Ολυμπιακού και μετέδιδε όλους τους αγώνες. "Ηταν θέμα χρόνου να έρθει στην πρώτη θέση. Ολα έγιναν οργανωμένα για να διαλυθεί η "Γραμμή" και να έρθει στα χέρια των εκδοτών. "Με το δικηγόρο μου Λυκουρέζο ζήτησα να συγκληθεί γενική συνέλευση της εταιρίας και έλεγαν ότι δεν ήξεραν ποιός είναι ο μέτοχος. Ο κ. Καμάρας είναι αυτός που κάνει τα πάντα και δεν ξέρει τίποτα. Του στείλαμε εξώδικα και δεν πήραμε καμία απάντηση. Και η Τράπεζα Ελλάδος και η Κρήτης ήξεραν ότι η "Γραμμή" φτιάχθηκε με χρήματα της Τράπεζας Κρήτης. Ξέρανε τι είναι η "Γραμμή" και τι υπάρχει σ' αυτήν.". Για τις συμβάσεις ο Κοσκωτάς είπε, μεταξύ άλλων στην κατάθεσή του, ότι γίνανε "αστεία πράγματα". Ο κ. Καμάρας είπε ο Κοσκωτάς, κατέθεσε προχθές ότι η αξία της "Γραμμής" ήταν 10 με 12 δισ. δραχμές. Τόση ήταν η αξία της το 1992 μέχρι το 1994 όταν από τη "Γραμμή" είχαν πάρει ακόμη και τις πρίζες. Διαλύθηκαν τα πάντα Κάποιοι άγνωστοι, είχαν βάλει νταλίκες όπου φόρτωναν πράγματα και έφευγαν. Διαλύθηκαν τα πάντα. Ο κ. Καμάρας είχε κάνει τότε μήνυση κατ' αγνώστων, όσο για τα πιεστήρια που τύπωναν εφημερίδες και περιοδικά μπορούσαν να τυπώνουν ακόμα και για την Ευρώπη. Οι συμβάσεις ήταν αστείες και χαριστικές για την πώλησή τους. ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ: Οταν φύγατε κ. Κοσκωτά υπήρχαν χρήματα στη "Γραμμή"; ΚΟΣΚΩΤΑΣ: Η μισθοδοσία κάθε μήνα ήταν 200.000.000 δραχμές. Αν υπήρχαν χρήματα για 4-5 μήνες μισθοδοσίας δεν θυμάμαι. Πάντως χρήματα υπήρχαν αρκετά. Το περιοδικό "ΕΝΑ" δεν το αγόρασαν οι κ.κ. Λαμπράκης, Τεγόπουλος και Μπόμπολας. Βάλανε τον Μοάτσο που έβγαζε έντυπα του ΠΑΣΟΚ. Τον είχα γνωρίσει και εγώ στο ΠΑΣΟΚ. Τον έβαλαν λοιπόν να τα αγοράσει και να τα κλείσει. Ηθελαν να κλείσουν το περιοδικό "ΕΝΑ" οι εκδότες δίνοντάς το στο Μοάτσο που δεν είχε άλλα εκδοτικά στηρίγματα. Για τον κ. Αλαφούζο έχω να πω το εξής: Το τίμημα της "Καθημερινής" ήταν 200.000.000, ενώ για να την πάρω έδωσα 250.000.000. Πριν αγοράσει ο κ. Αλαφούζος την "Καθημερινή" όπως είπε ο ίδιος, συμβουλεύθηκε τον κ. Τεγόπουλο. Για την "Καθημερινή" ξέρω ότι υπήρξε προσφορά 500.000.000 δραχμές. ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αφήσατε να εννοηθεί, ότι ήταν κατευθυνόμενη η διάλυση της εταιρίας; ΚΟΣΚΩΤΑΣ: Χίλια τα εκατό. ... Αλαφούζος - πλωτά παλάτια, μείωση μισθών ... * Νίκος Μπογιόπουλος *** * Περί «λογικής»... * To «αφήγημα» που ακολουθεί είχε κινήσει το ενδιαφέρον της στήλης και τον περασμένο Αύγουστο. Νέα δεδομένα - τα οποία θα εξηγήσουμε στη συνέχεια - επιβάλλουν την αναδημοσίευσή του. Απολαύστε: * «Δεν είναι σίγουρα το πιο όμορφο σκάφος στον κόσμο για πολλούς, το αντίθετο μάλιστα λένε αυτοί που δεν ξέρουν, είναι όμως το πιο γρήγορο στον κόσμο που κυκλοφορεί αυτή την στιγμή και ανήκει σε Ελληνα. Ιδιοκτήτης του ο ισχυρός άνδρας του ΣΚΑΪ και της "Καθημερινής" κ. Γιάννης Αλαφούζος, ο οποίος απολαμβάνει εδώ και λίγους μήνες την απίστευτη ταχύτητα του "Ερμής 2", η οποία φτάνει τους 56 κόμβους! * Πλωτά παλάτια, θαλάσσιες ατλαντίδες, ή απλά υπερπολυτελή σκάφη είναι οι κατά καιρούς και κατά συνθήκες χαρακτηρισμοί που συνήθως δίνονται στις κινητές θαλάσσιες περιουσίες γνωστών και λιγότερο γνωστών κροίσων. Γιοτ που ανταγωνίζονται για τη χλιδή, το μέγεθος, ή την αξία, στοιχεία άλλωστε που κάνουν τον ιδιοκτήτη τους να υπερηφανεύεται κάθε φορά που "δένει" σε κάποιο λιμάνι. Και μπορεί ο ανταγωνισμός για το παραπάνω τρίπτυχο να αφήνει κάποιους να προβάλλουν την δικαιολογία του υποκειμενικού, η ταχύτητα όμως δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Για το λόγο αυτό άλλωστε το "Ερμής 2" του Γιάννη Αλαφούζου αποτελεί τον απόλυτο κυρίαρχο των θαλασσών, έναν υπερπολυτελή "σπρίντερ" των κυμάτων με ισχύ 12 χιλιάδων αλόγων, που οι πληροφορίες λένε ότι κόστισε στον τυχερό ιδιοκτήτη του, ένα ποσό της τάξης των δεκαπέντε εκατομμυρίων ευρώ. * Οι διαστάσεις, το βάρος αλλά και η ταχύτητα που μπορεί να πιάσει αφήνει ακόμα και τους ανίδεους άφωνους. Με μήκος 37 μέτρα, το βάρος του είναι 97 τόνοι και η ταχύτητά του αγγίζει τους 56 κόμβους, τη στιγμή που τα άλλα σκάφη φτάνουν μέχρι τους 20 κόμβους. Ο "Ερμής 2", αποτελεί το πιο γρήγορο αλλά και πολυτελές γιοτ των τελευταίων ετών (...). Ως πρώτο μέλημα τη δημιουργία ενός σκάφους το οποίο θα συνδύαζε την πολυτέλεια ενός γιοτ με την ταχύτητα ενός ταχύπλοου. Για τον λόγο αυτό κλήθηκαν οι καλύτεροι σχεδιαστές ταχυπλόων, οι οποίοι είναι Νεοζηλανδοί, αλλά και οι καλύτεροι σχεδιαστές γιοτ που ήρθαν από την Γηραιά Αλβιόνα. Οι δυο ομάδες συνεργάστηκαν και δημιούργησαν τον "Ερμή 2", ένα σκάφος που κρατάει την λιτή εξωτερική εμφάνισή του και δεν θυμίζει σε τίποτε ότι πρόκειται για μια πλωτή ...Φεράρι (...). * Οσο για το design του σκάφους δεν θα μπορούσε παρά να είναι απλό και κομψό. Εντυπωσιακό είναι το "πιλοτήριο" του Ερμή, όπου εκτός από τα υπερσύγχρονα όργανα πλοήγησης διαθέτει και ειδικά σχεδιασμένες θέσεις που μειώνουν τους κραδασμούς που δέχεται το σώμα από τα κύματα. Το εσωτερικό του είναι μοντέρνο, λιτό και λειτουργικό (...) που θυμίζει περισσότερο ένα απλό παραθαλάσσιο σπίτι της Καραϊβικής (...). Οι αποχρώσεις του σαλονιού είναι στο κρεμ και οι καναπέδες είναι δερμάτινοι, ενώ στο πάτωμα βρίσκεται ένα πολύχρωμο χαλί με κύριο χρώμα το μπλε για να θυμίζει Καραϊβική». («www.nautilos.gr», 19/1/2008) *** *** Ετσι έχει η κατάσταση όσον αφορά τις «πλωτές Φεράρι», τα «πλωτά παλάτια» και τις «κινητές θαλάσσιες περιουσίες γνωστών και λιγότερο γνωστών κροίσων», οι οποίες θυμίζουν «παραθαλάσσιο σπίτι της Καραϊβικής» αξίας 15 εκατομμυρίων ευρώ... * Γνωστά πράγματα, θα πείτε. Αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό στους αναγνώστες του «Ρ» είναι ότι, προχτές, το ραδιοτηλεοπτικό συγκρότημα του κ. Αλαφούζου, ο «Σκάι», εξηγούσε την μη μετάδοση του προγράμματός του μέσα από ένα σποτάκι, με το οποίο ο ιδιοκτήτης του διατείνετο ότι η απεργία των δημοσιογράφων - η οποία και εμπόδισε την ροή του ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού του προγράμματος - ήταν μια απεργία με «αιτήματα πέραν της λογικής σε μια περίοδο θυσιών για όλους τους πολίτες»... * Ε, λοιπόν, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να συμφωνήσουμε: Αλλη η λογική των εργαζόμενων που ζητούν αξιοπρεπείς μισθούς και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, κι άλλη η «λογική» εκείνων των «υπερήφανων» ιδιοκτητών, που θρηνούν για τις θυσίες (των άλλων) και κατόπιν, σαν «όλους τους πολίτες», διασκεδάζουν την πίκρα τους «ποζάροντας» πάνω στα γιοτ των 15 εκατομμυρίων...

3,5 εκατομμυρια ευρω για τον...Γερουλάνο???

Από το : parapolitika.gr Οι προκλήσεις του Γιάννη Σπανουδάκη δεν έχουν τέλος. Ο διορισμένος από την κυβέρνηση και τον Παύλο Γερουλάνο, πρόεδρο του ΟΠΑΠ, ξεπερνά αύριο κάθε όριο. Στην αυριανή συνεδρίαση του Δ.Σ. του Οργανισμού, μεταξύ των θεμάτων που έχουν περιληφθεί στην ημερήσια διάταξη, υπάρχει... ένα θέμα που προκαλεί. Πρόκειται για το θέμα 24, που αφορά την χορηγία, ύψους 3,5 εκ. ευρώ, τα οποία θα διατεθούν για το ίδρυμα στο Μουσείο Μπενάκη. Μέχρι εδώ όλα καλά. Πρόεδρος του Μουσείου είναι η μητέρα του εποπτεύοντος τον ΟΠΑΠ, υπουργού Πολιτισμού, κ. Αιμιλία Γερουλάνου. Η αδελφή του, κ. Ειρήνη Γερουλάνου, είναι διευθύντρια και μέλος της διοικητικής επιτροπής, ο πατέρας του υπουργού, κ. Μαρίνος Γερουλάνος! Η χορηγία του ΟΠΑΠ προορίζεται για την κάλυψη των εξόδων διοργάνωσης έκθεσης για το Βυζάντιο. Η διοργάνωση θα πραγματοποιηθεί το 2013 στις ΗΠΑ σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού. Ο Σπανουδάκης, φεύγοντας, αποφάσισε να κάνει ένα τελευταίο δώρο στον άνθρωπο που τον βόλεψε. Αύριο στην εφημερίδα «Metro» η συνέχεια με δηλώσεις - καταγγελίες βουλευτών Διαβάστε περισσότερα: http://kataggeilte.blogspot.com/2011/12/o-35.html#ixzz1g6tR0Rwe

"Αυθαίρετος" ο υπουργός Περιβαλλοντος...

Η μητέρα του κ. Παπακωνσταντίνου αλλά και άλλοι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων στην περιοχή έχουν προσφύγει μάλιστα στη Δικαιοσύνη και στο ΥΠΕΧΩΔΕ για να νομιμοποιήσουν τα εντός αναδασωτέας δασικής έκτασης σπίτια τους. Ετσι, ως υπουργός Περιβάλλοντος, ο κ. Παπακωνσταντίνου καλείται να αποφασίσει ανάμεσα στα συμφέροντα της μητέρας του και του Δημοσίου… Η αποκάλυψη αυτή έρχεται να δημιουργήσει πολλά πρόσθετα ερωτήματα για τη σπουδή του κ. Παπακωνσταντίνου να περιορίσει στο ελάχιστο δυνατό τις εξαιρέσεις στον νόμο-δώρο που ετοίμασε για τους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων ώστε να νομιμοποιήσουν τις κατοικίες τους. «Μακάρι να νομιμοποιήσει και εμάς και ας είμαστε μέσα στο δάσος», λένε οι αυθαιρετούχοι της περιοχής, και ίσως ο κ. υπουργός τούς κάνει τη χάρη… Σύμφωνα με την πράξη αποδοχής κληρονομιάς 4992/2006, η κυρία Ελένη-Αθηνά Κλεόπα, μητέρα του υπουργού κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου, κληρονόμησε από τον σκηνοθέτη Ηρακλή-Στυλιανό Παπαδάκη τμήμα μιας ισόγειας οικίας εμβαδού 156,60 τ.μ., που βρίσκεται σε οικόπεδο εμβαδού 762,57 μέτρων στη θέση Χαμολιά Βραυρώνας. Στη συνέχεια αγόρασε από άλλο ιδιοκτήτη και το υπόλοιπο τμήμα του ακινήτου. Οπως αναφέρεται στην πράξη αποδοχής, «το οικόπεδο βρίσκεται εκτός σχεδίου, είναι μη άρτιο και μη οικοδομήσιμο». Αν και μη οικοδομήσιμο, στο οικόπεδο χτίστηκε εξοχική κατοικία. Το συνολικό τίμημα της αγοράς ανήλθε στα 7 εκατ. δραχμές. Το συγκεκριμένο σπίτι μέσα στο δάσος αποτελούσε για σειρά ετών στο παρελθόν το «καταφύγιο» της οικογένειας Παπακωνσταντίνου. Το επισκεπτόταν συχνά τα καλοκαίρια αλλά και τον χειμώνα για long weekends από Παρασκευή έως Δευτέρα. Αν και παράνομο, είναι μια πραγματική όαση μέσα σε ένα πευκοδάσος σε πολύ κοντινή απόσταση από τη θάλασσα. Οταν η οικογένεια Παπακωνσταντίνου αγόρασε το οικόπεδο στη Σέριφο και έφτιαξε εκεί μια νέα εξοχική κατοικία, οι εξορμήσεις στο σπίτι στη Βραυρώνα άρχισαν να μειώνονται. Η μητέρα του υπουργού ξεκίνησε να το νοικιάζει, ψάχνοντας παράλληλα για αγοραστή. Αρχισε μάλιστα τις προσπάθειες πώλησης πριν από τέσσερα χρόνια, ζητώντας 300.000 ευρώ. Για την αγορά ενδιαφέρθηκε ένα ζευγάρι Γάλλων, όμως οι διαδικασίες δεν προχώρησαν όταν οι ενδιαφερόμενοι διαπίστωσαν ότι το σπίτι είναι αυθαίρετο και χτισμένο μέσα σε αναδασωτέα έκταση. Σε συνομιλία που είχαμε μαζί της, η κυρία Κλεόπα παραδέχτηκε ότι το σπίτι είναι αυθαίρετο, είπε ότι συνεχίζει να αναζητεί αγοραστή σε μια τιμή κοντά στις 300.000 ευρώ και πως κανείς δεν ενδιαφέρεται να το αγοράσει όταν μαθαίνει ότι είναι κτισμένο μέσα σε αναδασωτέα περιοχή. «Επρεπε να είχε κατεδαφιστεί» Σύμφωνα με τον διευθυντή Δασών Ανατολικής Αττικής κ. Αναστάσιο Καζάση, το συγκεκριμένο σπίτι, όπως και πολλά ακόμη, είναι αυθαίρετα και έχουν κτιστεί μέσα στο δάσος. Οπως αναφέρει στο «ΘΕΜΑ» ο κ. Καζάσης, «ο νόμος του Τρίτση το 1983 έλεγε “δηλώστε και σώστε το”. Αφορούσε όλα τα αυθαίρετα πλην εκείνων που βρίσκονταν μέσα σε δάση, αιγιαλό, παραλία και αρχαιολογικούς χώρους. Τότε όμως πολλοί έσπευσαν να τα δηλώσουν, αποκρύπτοντας όμως το ότι είναι κτισμένα σε δάση ή παραλίες. Αυτή είναι η ιστορία και στην περιοχή που αναφέρετε. Η συγκεκριμένη έκταση έχει αναγνωριστεί ως ιδιωτική, είναι όμως δάσος. Οι κάτοικοι τώρα εκεί, όπως γνωρίζω, έχουν προσφύγει στο ΣτΕ κατά της απόφασης κήρυξης της περιοχής ως αναδασωτέας. Μιλάμε όμως για ένα ιδιωτικό δάσος που παράνομα και αυθαίρετα οικοδομήθηκε». Στο ερώτημα γιατί από τη στιγμή που έχουν χτιστεί αυθαίρετα μέσα στο δάσος δεν έχουν κατεδαφιστεί μέχρι σήμερα, ο κ. Καζάσης αναφέρει: «Για όλα αυτά τα σπίτια υπάρχουν αποφάσεις κατεδάφισης. Και σας ρωτώ, έχετε δει να πέφτει κανένα απ’ αυτά; Κανονικά θα έπρεπε να είχαν εκτελεστεί τόσα χρόνια τα πρωτόκολλα κατεδάφισης, πράγμα που ωστόσο δεν έχει συμβεί», καταλήγει. Η μητέρα του υπουργού μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του οικισμού αποφάσισαν να κινηθούν δικαστικά για να διεκδικήσουν τη νομιμοποίηση των αυθαίρετων κτισμάτων τους, προχωρώντας μάλιστα σε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Σύμφωνα με πληροφορίες, για το ζήτημα ο υπουργός Περιβάλλοντος είχε την Πέμπτη συνάντηση με δασολόγο προκειμένου να έχει μια καλύτερη πληροφόρηση γύρω από το θέμα. Εκανε και ανακαίνιση Παρά το γεγονός ότι το σπίτι είναι αυθαίρετο, η κυρία Ελένη-Αρετή Κλέοπα αποφάσισε να προχωρήσει στην ανακαίνισή του, προκειμένου να συνεχίζει να το ενοικιάζει, ψάχνοντας παράλληλα αγοραστή. Στην απόφασή της συνέβαλε και το γεγονός ότι, όπως υποστηρίζει, οι προηγούμενοι ενοικιαστές παραδίνοντας τα κλειδιά άφηναν πίσω τους ένα σωρό ζημιές. Το σπίτι βάφτηκε από την αρχή, τοποθετήθηκαν καινούριες πέργκολες και τζαμαρίες και έγιναν τα απαραίτητα μερεμέτια. Μόνο τα κουφώματα δεν αλλάχτηκαν, καθώς η ιδιοκτήτριά του ήλπιζε ότι αυτό το έξοδο θα το κάλυπτε ο μελλοντικός αγοραστής. Το σπίτι διαθέτει ρεύμα και τηλέφωνο, είναι πλήρως επιπλωμένο και προσφέρεται μαζί και με τα κουζινικά σκεύη… Το αναψυκτήριο Μαγγίνα ωχριά Η αποκάλυψη του «ΘΕΜΑτος» για το οικογενειακό αυθαίρετο του υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής εγείρει μείζον ζήτημα ηθικής και πολιτικής τάξης για τον κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Από τη μία, ως αρμόδιος υπουργός προετοιμάζει ρύθμιση για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων, και από την άλλη, διαχειρίζεται το προσωπικό ζήτημα της παράνομης έπαυλης που χτίστηκε χωρίς άδεια μέσα στο δάσος στην περιοχή της Βραυρώνας. Η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, η συνταγματικότητα της οποίας αμφισβητείται τεκμηριωμένα, είναι μια σύνθετη υπόθεση και αφορά τη ζωή και την τσέπη εκατομμυρίων πολιτών. Απαιτεί σεβασμό στο περιβάλλον, κοινωνική ευαισθησία, λεπτούς χειρισμούς, αίσθημα δικαίου και γνώση του αντικειμένου. Ο αρμόδιος υπουργός που διαθέτει οικογενειακό αυθαίρετο δεν συγκεντρώνει τις παραπάνω προϋποθέσεις, είναι αδύνατο να εκπληρώσει αξιόπιστα τις πολιτικές και διοικητικές του υποχρεώσεις, αυτοακυρώνεται, ενώ πλήττει ευθέως την αξιοπιστία και το κύρος της κυβέρνησης την οποία υποτίθεται πως υπηρετεί. Ενδεικτικό παράδειγμα πολιτικού και διαχειριστικού διλήμματος η κατεδάφιση των αυθαιρέτων που βρίσκονται σε δάση. Ο νόμος προβλέπει ρητά ότι πρέπει να κατεδαφιστούν. Από τη στιγμή που πάμε σε μια συνολική αντιμετώπιση του εκτεταμένου προβλήματος της αυθαίρετης δόμησης, τι θα πράξει ο υπουργός; Θα εφαρμόσει τον νόμο, θα τα κατεδαφίσει, μαζί και το δικό του; Και αν όχι, το προσωπικό του ενδιαφέρον δεν θα προκαλέσει τη δικαιολογημένη καχυποψία και αμφισβήτηση των πολιτών; Δεύτερο παράδειγμα οι δασικοί χάρτες που αναρτήθηκαν πρόσφατα από την προκάτοχό του κυρία Τίνα Μπιρμπίλη και «αποκάλυψαν» χιλιάδες αυθαίρετα, που συγκροτούν ολόκληρους οικισμούς. Με τι ηθικό ανάστημα θα δώσει λύση στο πρόβλημα; Οταν ο κ. Παπακωνσταντίνου κλήθηκε από τον πρωθυπουργό να αναλάβει το ΥΠΕΚΑ θα έπρεπε να ενημερώσει για το πρόβλημα και να αρνηθεί εξαρχής, να αναλάβει τουλάχιστον το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο. Προτίμησε, όμως, να το αποσιωπήσει και να μετατραπεί από κήνσορας της ηθικής και της διαφάνειας, όπως θέλει να θεωρείται, σε άτολμο πολιτικό που εξυπηρετεί προσωπικά του συμφέροντα. Η περίπτωση με το αναψυκτήριο του πρώην υπουργού Βασίλη Μαγγίνα ωχριά μπροστά του και τουλάχιστον εκείνος είχε την ευθιξία να παραιτηθεί. Η οικονομική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο, με απόλυτη προσωπική ευθύνη του κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος συσσώρευσε βάρη στην οικονομία και την έφερε στο χείλος του γκρεμού λέγοντας ψέματα τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας. Τώρα υπονομεύει με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο μια από τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης, που συνδέεται άμεσα με τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και με την αναπτυξιακή προσπάθεια, αφού στοχεύει στην επανεκκίνηση της οικοδομικής δραστηριότητας και τη δημιουργία φιλικών προς το περιβάλλον τουριστικών καταλυμάτων. Ο υπουργός ΠΕΚΑ, αντί να εξοργίζει την κοινή γνώμη διατυπώνοντας το ερώτημα «Πού ήταν οι Αγανακτισμένοι τόσα χρόνια;», καλό θα ήταν αναλάβει τις ευθύνες του. Αντί να προκαλεί με τις δηλώσεις του και να κρύβεται πίσω από τη μητέρα του, θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις για τις απαράδεκτες επιλογές του. Πρέπει να καταλάβει πως με τη στάση του έχει μετατραπεί σε παράγοντα αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης και τώρα σε πρότυπο αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Ποτέ στην ιστορία του το ΠΑΣΟΚ δεν βρέθηκε να διατηρεί σε υπουργική θέση έναν κατ’ επίφαση πολιτικό που αντιμετωπίζει με προκλητική υπεροψία και αδιαφορία τον ελληνικό λαό. Το «ΘΕΜΑ» από την έκδοσή του άσκησε κριτική χωρίς φόβο και πάθος σε υπουργούς και άλλους παράγοντες του δημόσιου βίου για παρανομίες και προκλητικές συμπεριφορές που δεν συνάδουν με τον ρόλο και τις υποχρεώσεις πολιτικού. Η Ιστορία μάς δικαίωσε. Θεωρούμε υποχρέωσή μας να συνεχίσουμε να πράττουμε το ίδιο. Φρίξος Δρακοντίδης prezatv.blogspot.com

Αυθαιρετο μεσα στο δασος εχει ο Λοιμοκοντόρος της πολιτικης

Σοβαρό πολιτικό αλλά και ηθικό ζήτημα προκύπτει για τον υπουργό Περιβάλλοντος κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου από την αποκάλυψη ότι διαθέτει «οικογενειακό» αυθαίρετο μέσα στο δάσος, γράφει σήμερα το Πρώτο Θέμα ! Η μητέρα του, σύμφωνα με την εφημερίδα, είναι ιδιοκτήτρια εξοχικής κατοικίας χτισμένης μέσα σε αναδασωτέα περιοχή στη Βραυρώνα Αττικής, στον οικισμό Χαμολιά. Το σπίτι, σύμφωνα με τον διευθυντή Δασών Ανατολικής Αττικής κ. Αναστάσιο Καζάση, είναι αυθαίρετο και παράνομο, ενώ έχει εκδοθεί γι’ αυτό και απόφαση κατεδάφισης. Η μητέρα του κ. Παπακωνσταντίνου αλλά και άλλοι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων στην περιοχή έχουν προσφύγει μάλιστα στη Δικαιοσύνη και στο ΥΠΕΧΩΔΕ για να νομιμοποιήσουν τα εντός αναδασωτέας δασικής έκτασης σπίτια τους. Ετσι, ως υπουργός Περιβάλλοντος, ο κ. Παπακωνσταντίνου καλείται να αποφασίσει ανάμεσα στα συμφέροντα της μητέρας του και του Δημοσίου… Η αποκάλυψη αυτή έρχεται να δημιουργήσει πολλά πρόσθετα ερωτήματα για τη σπουδή του κ. Παπακωνσταντίνου να περιορίσει στο ελάχιστο δυνατό τις εξαιρέσεις στον νόμο-δώρο που ετοίμασε για τους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων ώστε να νομιμοποιήσουν τις κατοικίες τους. «Μακάρι να νομιμοποιήσει και εμάς και ας είμαστε μέσα στο δάσος», λένε οι αυθαιρετούχοι της περιοχής, και ίσως ο κ. υπουργός τούς κάνει τη χάρη… Σύμφωνα με την πράξη αποδοχής κληρονομιάς 4992/2006, η κυρία Ελένη-Αθηνά Κλεόπα, μητέρα του υπουργού κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου, κληρονόμησε από τον σκηνοθέτη Ηρακλή-Στυλιανό Παπαδάκη τμήμα μιας ισόγειας οικίας εμβαδού 156,60 τ.μ., που βρίσκεται σε οικόπεδο εμβαδού 762,57 μέτρων στη θέση Χαμολιά Βραυρώνας. Στη συνέχεια αγόρασε από άλλο ιδιοκτήτη και το υπόλοιπο τμήμα του ακινήτου. Οπως αναφέρεται στην πράξη αποδοχής, «το οικόπεδο βρίσκεται εκτός σχεδίου, είναι μη άρτιο και μη οικοδομήσιμο». Αν και μη οικοδομήσιμο, στο οικόπεδο χτίστηκε εξοχική κατοικία. Το συνολικό τίμημα της αγοράς ανήλθε στα 7 εκατ. δραχμές. Το συγκεκριμένο σπίτι μέσα στο δάσος αποτελούσε για σειρά ετών στο παρελθόν το «καταφύγιο» της οικογένειας Παπακωνσταντίνου. Το επισκεπτόταν συχνά τα καλοκαίρια αλλά και τον χειμώνα για long weekends από Παρασκευή έως Δευτέρα. Αν και παράνομο, είναι μια πραγματική όαση μέσα σε ένα πευκοδάσος σε πολύ κοντινή απόσταση από τη θάλασσα. Οταν η οικογένεια Παπακωνσταντίνου αγόρασε το οικόπεδο στη Σέριφο και έφτιαξε εκεί μια νέα εξοχική κατοικία, οι εξορμήσεις στο σπίτι στη Βραυρώνα άρχισαν να μειώνονται. Η μητέρα του υπουργού ξεκίνησε να το νοικιάζει, ψάχνοντας παράλληλα για αγοραστή. Αρχισε μάλιστα τις προσπάθειες πώλησης πριν από τέσσερα χρόνια, ζητώντας 300.000 ευρώ. Για την αγορά ενδιαφέρθηκε ένα ζευγάρι Γάλλων, όμως οι διαδικασίες δεν προχώρησαν όταν οι ενδιαφερόμενοι διαπίστωσαν ότι το σπίτι είναι αυθαίρετο και χτισμένο μέσα σε αναδασωτέα έκταση. Σε συνομιλία που είχαμε μαζί της, η κυρία Κλεόπα παραδέχτηκε ότι το σπίτι είναι αυθαίρετο, είπε ότι συνεχίζει να αναζητεί αγοραστή σε μια τιμή κοντά στις 300.000 ευρώ και πως κανείς δεν ενδιαφέρεται να το αγοράσει όταν μαθαίνει ότι είναι κτισμένο μέσα σε αναδασωτέα περιοχή. «Επρεπε να είχε κατεδαφιστεί» Σύμφωνα με τον διευθυντή Δασών Ανατολικής Αττικής κ. Αναστάσιο Καζάση, το συγκεκριμένο σπίτι, όπως και πολλά ακόμη, είναι αυθαίρετα και έχουν κτιστεί μέσα στο δάσος. …συνέχεια στο Πρώτο Θέμα This entry was posted in Επικαιρότητα. Bookmark the permalink.