Βουλώστε το Αθλιοι με τη Νανα Μούσχουρη...

Μπράβο στη Νάνα. Τα είπε όπως είναι. Η Αλήθεια πονάει γιαυτό βάλθηκαν να τη φάνε. Δεν έχει καμιά ανάγκη τους τριχωτούς ελληναράδες να της δώσουν εύσημα... Μπράβο ρε Ρίκα... Σε αντιγράφω... «Το Έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθές. Εμείς χρόνια τώρα, προσπαθούμε να πεισθούμε για το ανάποδο.»Νίκος Δήμου, «Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας» Όλοι δείχνουν να έχουν μια γνώμη για τις δηλώσεις της κυρίας Νάνας Μούσχουρη στη συνέντευξή της. Πολύ ζηλεύω. Ξέρετε πόσο πολύ καίγεται το καπέλο μου για να έχω κι εγώ «μια γνώμη» να γράψω- για οτιδήποτε. Δυστυχώς, δεν έχω. Δεν ξέρω γερμανικά, που να με πάρει και να με σηκώσει.Μέχρι να πάρω λοιπόν στα χέρια μου το πλήρες κείμενο της συνέντευξης Μούσχουρη μεταφρασμένο λεπτομερώς σε μια γλώσσα που να αντιλαμβάνομαι, δυστυχώς, δεν θα αποκτήσω. Μέχρι να γίνει αυτό, επιτρέψτε μου να σας γράψω τη γνώμη μου για την ίδια τη Νάνα Μούσχουρη: Πρόκειται για ένα τεράστιο εθνικό κεφάλαιο. Μια γυναίκα τόσο σπάνια, που αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να την έχουμε εφεύρει. Ένα κορίτσι από την Κρήτη, που έφτασε με την ουράνια φωνή της να ευφραίνει καρδιές των ανθρώπων σ’ ολόκληρη τη Γη. Ένα πλάσμα μετρημένο, σοφό, ισορροπημένο. Ένα στολίδι, ένα αληθινό δώρο της Ελλάδας στον υπόλοιπο κόσμο. Μια γυναίκα που έχει κάνει για τη χώρα μας, για τη γλώσσα μας, για την τέχνη μας, τόσα, όσα δεν έκαναν ούτε στον ύπνο τους όλοι οι Υπουργοί Πολιτισμού, όλων των κυβερνήσεων, μαζεμένοι, με τους υφυπουργούς τους δεμένους μπαλετάκι, (ναι, μωρέ, φυσικά εξαιρείται η Μελίνα από το πλήθος αυτό, άλλη η περίπτωσή της-αλλιώς μοναδική). Αν η Νάνα Μούσχουρη εκφράστηκε αυστηρά σε σχέση με την Ελλάδα σε πρόσφατη, ή σε οποιαδήποτε συνέντευξή της, θα μας έκανε καλό να την ακούσουμε πολύ-πολύ προσεκτικά. Προσωπικά, δεν μπορώ να περιμένω να μου στείλουν μεταφρασμένο το κείμενο. Όχι για να αποκτήσω γνώμη, αλλά για να «μάθω» κάτι περισσότερο. Ξέρετε, είμαι άνθρωπος παρορμητικός. Για την Ελλάδα κόβομαι-ανέκαθεν κοβόμουν, μιλάμε για εκ γενετής καψούρα αγιάτρευτη- πόσο μάλλον τώρα που πρέπει να μένω και μακριά, έχω γίνει γραφική: Κάθε μέρα πλακώνομαι με αγνώστους που πάνε να την κακολογήσουν. Θα με βοηθούσε πολύ μια «αυστηρή» Νάνα Μούσχουρη, μια συνέντευξή της στην οποία λέει ακριβώς αυτό που σκέφτεται, χωρίς να μασάει τα λόγια της, χωρίς να προσπαθεί να «αρέσει» σε κανέναν, ή να αποδείξει κάτι. Για τον απλούστατο λόγο ότι η Νάνα Μούσχουρη δεν χρειάζεται να αποδείξει απολύτως τίποτα, σε κανένα τριχωτό πατριωτικό ζωάκι της Υδρογείου. Είναι μια ολόφωτη Ελληνίδα του κόσμου, που δεν έχασε ποτέ τις ρίζες της, δεν πρόδωσε τον τόπο της, δεν ξέχασε το ξεκίνημά της. Μια τραγουδίστρια-θρύλος, διεθνής πλέον θησαυρός, που όχι μόνο δεν «ξεμάκρυνε» ποτέ από την πατρίδα της, αλλά αντιθέτως, φρόντιζε να πλουτίζει τον εντός της κόσμο συχνά, ουσιαστικά «επέστρεφε», στην δική της ζωοποιό ουσία: την ελληνική μουσική και την ελληνική γλώσσα και το μέτρο της. Έτσι λοιπόν, εγώ η παρορμητική, η «πλύνε-πρώτα-με-σαπούνι-το στόμα-σου-πριν-μου-μιλήσεις-για-την-Ελλάδα-παλιοκαρακάξα», θα είχα πολλά να κερδίσω από μια αυστηρή Νάνα Μούσχουρη. Επειδή θα ήξερα πως ό,τι κι αν έχει να πει, το λέει σταράτα και γνήσια, μέσα από μια έμπρακτη- και με τεράστια διάρκεια- αγάπη για την χώρα, αλλά και τους συμπατριώτες της. Αυτό καθιστά οποιαδήποτε δήλωσή της υπεράνω κριτικής; Σαφώς και όχι. Όταν λοιπόν πάρω στα χέρια μου και διαβάσω προσεκτικά,- ως το ελάχιστο που οφείλω σε μια τέτοια προσωπικότητα- τη μεταφρασμένη συνέντευξή της, είναι πιθανό να βρω σ΄αυτήν κάποια σημεία με τα οποία δεν συμφωνώ. Στην περίπτωση αυτή, θα στύψω το κεφάλι μου πώς να βρω για να τα αντικρούσω, αν μπορώ, φυσικά πραγματικά επιχειρήματα και όχι βρισιές και αίσχη του τύπου «η ελληνικής καταγωγής Νάνα Μούσχουρη». Άκου «ελληνικής καταγωγής»! Το πιο προσβλητικό απ΄ όλα τα σιχαμένα που διάβασα εναντίον της μου φάνηκε αυτό. Πώς την έγραψαν, όχι για «ελληνίδα», αλλά με την ύπουλη διατύπωση «ελληνικής καταγωγής». Σαν να προσπαθούσε κάποιος να μπήξει τα ζηλιάρικα, σουβλερά του δόντια στην ψυχή της και να της ρουφήξει την ιθαγένεια, ή να της κατάσχει το διαβατήριο-όπως είχαν κάνει κάποτε, κάτι καλά παιδιά στην Μελίνα (είπαμε, αλλιώς μοναδική). Κι αυτό, γιατί; Επειδή η Μούσχουρη είπε κάτι που δεν τους άρεσε; Τι να είπε άραγε; Ξέρουν τόσοι πολλοί, τόσο καλά γερμανικά; Εντυπωσιάζομαι! Εδώ χιλιάδες Έλληνες δυσκολεύονται με τα ελληνικά τους-δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν όλες τις λέξεις- πόσο μάλλον τα νοήματα –σε τρεις στίχους του Γκάτσου, ακόμα κι αν τους κοπάναγες μια στο δοξαπατρί με τα «Άπαντά του». Πού να κυκλοφόρησε αυτό το κείμενο ολόκληρο, στα ελληνικά; Μπορεί να με λυπηθεί κάποιος, τη δυστυχισμένη και να μου το στείλει; Μέχρι τότε, για τη συνέντευξη δεν έχω γνώμη. Αλλά έχω κάτι άλλο για την Νάνα Μούσχουρη: Ένα «συγγνώμη κυρία Νάνα». Κι ένα «σας αγαπάμε». Πόσοι; Αρκετοί. της Ρίκας Βαγιάνη