Προς τον κ. Παπούλια: Είστε πρόεδρος της Δημοκρατίας; Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 13 Απριλίου 2012, 16:12 Χρήστος Μαγγούτας Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι του Κλεάνθη Γρίβα. Είναι κείμενο ενός πολίτη (Χρήστος Μαγγούτας). Ο Κλεάνθης Γρίβας το ανακάλυψε και απλά το έστειλε στη zougla.gr προς δημοσίευση. Προς τον κ. Παπούλια: Είστε πρόεδρος της Δημοκρατίας; Αν είχα τη δύναμη, θα προτιμούσα ως πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας όχι εσάς αλλά τον Ισλανδό πρόεδρο, τον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Μπορεί να καυχιόμαστε ότι εμείς γεννήσαμε τη δημοκρατία, αλλά πάει καιρός πια που δεν έχουμε συγγένεια μαζί της. Όταν το ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο με το Μνημόνιο 1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτός ενεργοποίησε το μόνο... δικαίωμα που είχε, όπως κι εσείς: δεν το υπέγραψε και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε δημοψήφισμα στη χώρα αυτή. Η εξήγηση ήταν σαφής: «Δεν μπορώ εγώ ή οι λίγοι βουλευτές που ψήφισαν αυτό το νόμο να αναλάβω την ευθύνη να επικυρώσω ένα νόμο που θα επηρεάσει τη ζωή κάθε πολίτη της χώρας μου. Σε ένα τόσο σοβαρό θέμα μόνο ο λαός μπορεί να αποφασίσει». Το δημοψήφισμα έγινε και ο λαός απέρριψε το νόμο. Δεν είχε άδικο: τρεις τράπεζες είχαν δανειστεί 80 δις ευρώ, ήτοι το δεκαπλάσιο από το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα της χώρας, είχαν χρεοκοπήσει και τώρα ζητούσαν από το λαό να πληρώσει τους δανειστές σε διάφορες χώρες. Οι πολιτικοί άρχισαν νέες συνομιλίες με τους δανειστές και έφεραν τροποποιημένο σχέδιο στη Βουλή (κάτι σαν Μνημόνιο 2), το οποίο ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και στάλθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για επικύρωση. Και πάλι εκείνος είπε όχι και ζήτησε νέο δημοψήφισμα. Το επιχείρημά του ήταν σαφέστατο: «Στα μεγάλα θέματα δεν αποφασίζουν προσωρινοί ηγέτες, ηγέτης είναι ο λαός και αυτός θα αποφασίσει». Χρειάστηκε να κατεβεί στους δρόμους για να υπερασπιστεί τη θέση του ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση των πολιτικών. Υπάρχουν βίντεο που δείχνουν τη σύζυγό του να αγκαλιάζει διαδηλωτές που η αστυνομία τους έχει πνίξει στα καπνογόνα. Ήταν ανένδοτος στις αρχές του: «Υπάρχουν χώρες πιο ισχυρές οικονομικά από μας, εμείς όμως δεν πρόκειται να βάλουμε το κέρδος πάνω από τη Δημοκρατία». Στο νέο δημοψήφισμα ο λαός απέρριψε και το Μνημόνιο 2. Ο πρόεδρος το πήγε ακόμα πιο πέρα και ζήτησε αναθεώρηση του συντάγματος, μόνο που αυτή τη φορά η αναθεώρηση δε θα γινόταν από πολιτικούς αλλά από τον ίδιο το λαό. Το επιχείρημά του ήταν και πάλι ατράνταχτο: «Ο λαός είναι η υπέρτατη εξουσία, αυτός πρέπει να συντάξει το σύνταγμα». Έγιναν χιλιάδες συναντήσεις, στάλθηκαν άπειρα ηλεκτρονικά μηνύματα και η λαϊκή επιτροπή κατέληξε σε μια μορφή του συντάγματος που φυσικά δεν είχε ούτε παραγραφές, ούτε ασυλίες και ούτε φοροαπαλλαγές για τους πολιτικούς. Δεν έχει γίνει ακόμα δημοψήφισμα για το σύνταγμα, καθώς οι πολιτικοί παλεύουν με κάθε μέσο να το καθυστερήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν για πολύ. Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να καλέσουν το ΔΝΤ για βοήθεια, αλλά υπό ένα όρο: «Θα σας πληρώσουμε ό,τι δανειστούμε, αλλά υπό ένα όρο: δε θα πειραχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά προγράμματα, γιατί είμαστε μια σκανδιναβική σοσιαλιστική κοινωνία και σκοπός μας είναι η ευημερία του πολίτη και όχι τα κέρδη των τραπεζών». Ούτε κεραμίδα να έπεφτε στα κεφάλια των αρμόδιων του ΔΝΤ, αλλά τελικά το δέχτηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ταμείου, γιατί κατάλαβαν ότι δεν έχουν να κάνουν με άτομα όπως ... (δε χρειάζεται να αναφέρω ονόματα). Αλλά ο πρόεδρος μιας δημοκρατίας δε σταμάτησε εκεί: ζήτησε να γίνει έλεγχος στα οικονομικά όλων των πολιτικών και πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν τον πέλεκυ της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του πρωθυπουργού. Η έκθεση της αδέσμευτης επιτροπής έφτασε τις 2,500 σελίδες και χρειάστηκαν 45 συνεχείς ώρες για να διαβαστεί από καλλιτέχνες, συγγραφείς, απλούς πολίτες σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας. Και το συμπέρασμά ήταν σαφές: δεν ευθύνεται ο λαός για όσα έκαναν οι πολιτικοί οι οποίο εκλέχτηκαν λέγοντας τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκαν. Τρία χρόνια μετά η Ισλανδία αρχίζει να βγαίνει από την κρίση, στην Ελλάδα μας λένε ότι θα χρειαστούν δεκαετίες και αν.... Και κάτι ακόμα: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας δεν το έκανε αυτό για να κρατηθεί στην καρέκλα. Πριν λίγες μέρες δήλωσε ότι δε θα είναι υποψήφιος για επόμενη θητεία. «Εκπλήρωσα το χρέος μου στο λαό μου» ήταν η λακωνική δήλωσή του (όχι, δεν είπε αν ήταν και στην Εθνική Αντίσταση). Μήπως κ. Παπούλια θα έπρεπε να επισκεφθείτε τους Βίκινγκς της Ισλανδίας για να πάρετε κάποια μαθήματα δημοκρατίας;Μήπως αυτοί που έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, τώρα ξέρουν καλύτερα τι σημαίνει δημοκρατία ενώ εσείς την ευτελίζετε (ουσιαστικά μια πράξη αιμομιξίας) στη χώρα που γεννήθηκε; Και μια ακόμα δήλωσή του Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον: «Έχω την σταθερή εντύπωση ότι τα κόμματα στη Βουλή δεν εκφράζουν αυτή την εποχή αντίστοιχη αναλογία στο λαό». Εσείς θα κάνατε ποτέ αυτή τη δήλωση, που είναι πασιφανής σε κάθε έλληνα πολίτη; Θα ήθελα να σας δω δίπλα στον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Έτσιγια να καταλάβω τι σημαίνει γίγαντας και τι νάνος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.... Για την αντιγραφή, Κλεάνθης Γρίβας.

Σώστε μας από τους σωτήρες, ένα κείμενο για την Ελλάδα και την Ευρώπη 18:05, 29 Μάιος 2012 | tvxsteam tvxs.gr/node/95850 Ο Σλοβένος φιλόσοφος, Σλάβοϊ Ζίζεκ γράφει για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη, την άνοδο των νεοναζί, το πρόγραμμα λιτότητας, τις προσπάθειες κατεδάφισης της δημοκρατίας, την «αγριότητα της άμυνας» και τους «σωτήρες», από τους οποίους πρέπει εν τέλει να σωθούμε. Φανταστείτε μια σκηνή από μια δυσοίωνη ταινία που περιγράφει την κοινωνία μας στο εγγύς μέλλον. Ένστολοι φρουροί περιπολoύν στους μισοάδειους δρόμους στο κέντρο της πόλης τη νύχτα, για κυνήγι μεταναστών, εγκληματιών. Εκείνοι που εντοπίζονται, κακοποιούνται. Αυτό που φαίνεται σαν μια ευφάνταστη εικόνα του Χόλιγουντ είναι μια πραγματικότητα στην Ελλάδα του σήμερα. Τη νύχτα, μαυροντυμένοι «πολιτοφύλακες» από την αρνήτρια του Ολοκαυτώματος νεο-φασιστική Χρυσή Αυγή - η οποία κέρδισε επτά τοις εκατό των ψήφων κατά τον τελευταίο γύρο των εκλογών, και είχε την υποστήριξη, όπως λέγεται, από το 50 τοις εκατό της αθηναϊκής αστυνομίας - περιπολούν στο δρόμο και ξυλοκοπούν όλους τους μετανάστες που μπορούν να βρουν: Αφγανούς, Πακιστανούς, Αλγερινούς. Έτσι, αυτός είναι ο τρόπος που αμύνεται η Ευρώπη την άνοιξη του 2012. Το πρόβλημα με την υπεράσπιση του ευρωπαϊκού πολιτισμού κατά της απειλής των μεταναστών είναι ότι η αγριότητα της άμυνας είναι κάτι περισσότερο από μια απειλή για τον «πολιτισμό» από οποιοδήποτε αριθμό μουσουλμάνων. Με τέτοιους φιλικούς υπερασπιστές, η Ευρώπη δεν χρειάζεται τους εχθρούς. Εκατό χρόνια πριν, ο G.K. Chesterton περιέγραφε το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται οι επικριτές της θρησκείας: «Οι άνθρωποι που αρχίζουν να πολεμούν την Εκκλησία στο όνομα της ελευθερίας και της ανθρωπιάς στο τέλος καταλήγουν να πετούν μακριά τοσο την ελευθερία οσο και την ανθρωπιά, αν απλώς και μόνο πολεμούν την Εκκλησία…». Πολλοι φιλελεύθεροι πολεμιστές είναι τόσο πρόθυμοι να παλέψουν τον αντιδημοκρατικό φονταμενταλισμό που καταλήγουν να ξεφορτώνονται την ελευθερία και τη δημοκρατία αν πολεμούν μόνο ενάντια στη τρομοκρατία. Αν οι «τρομοκράτες» είναι έτοιμοι να καταστρέψουν αυτόν τον κόσμο για την αγάπη του άλλου, οι πολεμιστές μας εναντίον της τρομοκρατίας, είναι έτοιμοι να καταστρέψουν τη δημοκρατία από το μίσος για τον μουσουλμάνο Άλλο. Μερικοί από αυτούς αγαπούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τόσο πολύ ώστε είναι έτοιμοι να νομιμοποιήσουν τα βασανιστήρια για να την υπερασπιστούν. Είναι μια αντιστροφή της διαδικασίας με την οποία οι φανατικοί υπερασπιστές της θρησκείας ξεκινούν από την επίθεση στη σύγχρονη κοσμική κουλτούρα και καταλήγουν να θυσιάζουν τα δικά τους θρησκευτικά διαπιστευτήρια στο ζήλο τους να εξαλείψουν τις πτυχές της εκκοσμίκευσης που μισούν. Αλλά οι υπερασπιστές της Ελλάδας εναντίον των μεταναστών δεν αποτελούν τον βασικό κίνδυνο: είναι απλά ένα υποπροϊόν της αληθινής απειλής, της πολιτικής της λιτότητας που έχουν φέρει σε δύσκολη θέση την Ελλάδα. Ο επόμενος γύρος των ελληνικών εκλογών θα διεξαχθεί στις 17 Ιουνίου. To ευρωπαϊκό κατεστημένο μας προειδοποιεί ότι οι εκλογές αυτές είναι ζωτικής σημασίας: κρίνεται όχι μόνο η τύχη της Ελλάδας, αλλά ίσως η μοίρα ολόκληρης της Ευρώπης. Ένα αποτέλεσμα - το σωστό, όπως υποστηρίζουν - θα επιτρέψει να συνεχίστει η επίπονη αλλά αναγκαία διαδικασία της ανάκαμψης μέσω της λιτότητας. Η εναλλακτική λύση - αν ο «ακροαριστερός» ΣΥΡΙΖΑ νίκησει - θα είναι μια ψήφος για το χάος, το τέλος του (ευρωπαϊκού) κόσμου όπως τον ξέρουμε. Οι Κασσάνδρες έχουν δίκιο, αλλά όχι με τον τρόπο που σκοπεύουν. Οι επικριτές των σημερινών δημοκρατικών διαδικασιών διαμαρτύρονται ότι οι εκλογές δεν προσφέρουν μια πραγματική επιλογή: αντίθετα αυτό που έχουμε, είναι η επιλογή μεταξύ της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς των οποίων τα προγράμματα είναι σχεδόν ταυτόσημα. Στις 17 Ιουνίου, θα υπάρξει μια πραγματική επιλογή: το κατεστημένο (Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ) από τη μία πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Και, όπως συνήθως συμβαίνει όταν προσφέρεται μια πραγματική επιλογή, το καθεστώς είναι σε πανικό: το χάος, η φτώχεια και η βία θα ακολουθήσει, λένε, αν γίνει η λανθασμένη επιλογή. Το απλό ενδεχόμενο μιας νίκης του ΣΥΡΙΖΑ φέρεται να έχει στείλει κύματα φόβου στις παγκόσμιες αγορές. Η ιδεολογική προσωποποίηση έχει τη τιμητική της: οι αγορές μιλούν σαν να ήταν πρόσωπα, εκφράζοντας την «ανησυχία» τους για το τι θα συμβεί αν οι εκλογές δεν οδηγήσουν σε μια κυβέρνηση με εντολή να συνεχίσει το πρόγραμμα της δημοσιονομικής λιτότητας και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Οι πολίτες στην Ελλάδα δεν έχουν καθόλου χρόνο να ανησυχούν για αυτές τις προοπτικές: έχουν αρκετά για να ανησυχούν στην καθημερινή τους ζωή, η οποία γίνεται όλο και πιο άθλια σε βαθμό που δεν έχει ιδωθεί στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες. Τέτοιες προβλέψεις είναι αυτο-εκπληρούμενες, προκαλώντας πανικό και οδηγώντας έτσι στις πιθανότητες για τις οποίες προειδοποιούν. Αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ευρωπαϊκό κατεστημένο ελπίζει ότι θα μάθουμε με το σκληρό τρόπο τι συμβαίνει όταν γίνεται μια προσπάθεια να σπάσει ο μοχθηρός κύκλος της αμοιβαίας συνενοχής μεταξύ των τεχνοκρατών των Βρυξελλών και του αντιμεταναστευτικού λαϊκισμού. Γι 'αυτό ο Αλέξης Τσίπρας, ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, διευκρίνισε σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι πρώτη του προτεραιότητα, εαν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι να ακυρώσει, εξουδετερώσει τον πανικό: «Οι άνθρωποι θα νικήσουν το φόβο. Δεν θα υποκύψουν. Δεν θα εκβιαστούν». Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια σχεδόν αδύνατη αποστολή. Δεν είναι η φωνή της ακροαριστερής «τρέλας», αλλά της λογικής μιλώντας ενάντια στην τρέλα της ιδεολογίας της αγοράς. Με την ετοιμότητά τους να κυβερνήσουν, έχουν αποβάλλει το φόβο της Αριστεράς να αναλάβει την εξουσία. Έχουν το θάρρος να καθαρίσουν το χάος που δημιουργήθηκε από άλλους. Θα χρειαστεί να εφαρμόσουν ένα τρομερό συνδυασμό των αξιών και του πραγματισμού, της δημοκρατικής δέσμευσης και της προθυμίας να δράσουν γρήγορα και αποφασιστικά, όπου χρειάζεται. Αν πρόκειται να έχουν ακόμη και μια ελάχιστη πιθανότητα επιτυχίας, θα χρειαστούν μια πανευρωπαϊκή εκδήλωση αλληλεγγύης: όχι μόνο μια αξιοπρεπή μεταχείριση από την πλευρά κάθε άλλης ευρωπαϊκής χώρας, αλλά και πιο δημιουργικές ιδέες, όπως η προώθηση ενος τουρισμού αλληλεγγύης αυτό το καλοκαίρι. Στις Σημειώσεις για τον ορισμό της κουλτούρας, ο T.S. Eliot παρατήρησε ότι υπάρχουν στιγμές που η μόνη επιλογή είναι μεταξύ αίρεσηςς και απιστίας (μη πίστης) - δηλαδή, όταν ο μόνος τρόπος για να κρατήσεις ζωντανή μια θρησκεία είναι να προκαλέσεις μια θρησκευτική διάσπαση. Αυτή είναι η κατάσταση στην Ευρώπη σήμερα. Μόνο μια νέα «αίρεση» - που εκπροσωπείται αυτή τη στιγμή από τον ΣΥΡΙΖΑ - μπορεί να σώσει ό, τι αξίζει σωτηρία από την Ευρωπαϊκή κληρονομιά: τη δημοκρατία, την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, την ισότιμη αλληλεγγύη κτλ. Η Ευρώπη στην οποία θα καταλήξουμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ ηττηθεί θα είναι μια «Ευρώπη με Ασιατικές αξίες »- το οποίο, φυσικά, δεν έχει να κάνει με την Ασία, αλλά με την τάση του σύγχρονου καπιταλισμού να αναστείλει τη δημοκρατία. Εδώ είναι το παράδοξο που στηρίζει την «ελεύθερη ψήφο» στις δημοκρατικές κοινωνίες: ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει, υπό την προϋπόθεση ότι θα κάνει τη σωστή επιλογή. Γι 'αυτό, όταν γίνεται η λανθασμένη επιλογή (όπως όταν η Ιρλανδία απέρριψε το σύνταγμα της Ε.Ε.), η επιλογή αντιμετωπίζεται ως σφάλμα, και το κατεστημένο απαιτεί αμέσως η «δημοκρατική» διαδικασία να επαναληφθεί ώστε το λάθος να διορθωθεί. Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός, πρότεινε ένα δημοψήφισμα για το σχέδιο διάσωσης της ευρωζώνης στο τέλος του περασμένου έτους, το ίδιο το δημοψήφισμα απορρίφθηκε ως λανθασμένη επιλογή. Υπάρχουν δύο βασικές ιστορίες για την ελληνική κρίση στα μέσα ενημέρωσης: η γερμανική-ευρωπαϊκή ιστορία (οι Έλληνες είναι ανεύθυνοι, τεμπέληδες, φοροφυγάδες κτλ., και πρέπει να τεθούν υπό έλεγχο και να διδαχτούν δημοσιονομική πειθαρχία) και η Ελληνική ιστορία (η εθνική κυριαρχία μας απειλείται από την νεοφιλελεύθερη τεχνοκρατία που επιβάλλεται από τις Βρυξέλλες). Όταν κατέστη αδύνατο να αγνοήσει κανείς τα δεινά του ελληνικού λαού, μια τρίτη ιστορία προέκυψε: οι Έλληνες τώρα παρουσιάζονται ως θύματα ανθρωπιστικής κρίσης που έχουν ανάγκη από βοήθεια, σαν ένας πόλεμος ή μια φυσική καταστροφή να έπληξε τη χώρα. Ενώ και οι τρεις ιστορίες είναι λανθασμένες, η τρίτη είναι αναμφισβήτητα η πιο αηδιαστική. Οι Έλληνες δεν είναι παθητικά θύματα: είναι σε πόλεμο με το ευρωπαϊκό οικονομικό κατεστημένο, και αυτό που χρειάζονται είναι η αλληλεγγύη στον αγώνα τους, γιατί είναι και δικός μας αγώνας επίσης. Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι ένας από τους κύριους τόπους δοκιμών ενός νέου κοινωνικο-οικονομικού μοντέλου δυνητικά απεριόριστης εφαρμογής: μια αποπολιτικοποιημένη τεχνοκρατία στην οποία οι τραπεζίτες και άλλοι ειδικοί θα έχουν τη δυνατότητα να κατεδαφίσουν τη δημοκρατία. Σώζοντας την Ελλάδα από τους λεγόμενους σωτήρες της, θα σώσουμε και την ίδια την Ευρώπη. * Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο London Review of Books και αναδημοσιεύθηκε μεταφρασμένο στο blog "Κοίτα τον Ουρανό" από τον Αντώνη Γαλανόπουλο

Γιάννης Βαρουφάκης: Πως «διάολο» χρεοκοπεί και η κερδοφόρα Ισπανία; 2012-05-28 21:03:00 Φωτογραφία για Γιάννης Βαρουφάκης: Πως «διάολο» χρεοκοπεί και η κερδοφόρα Ισπανία; Σε ένα ακόμα άρθρο αναφοράς για το περιοδικό «HOT DOC» που κυκλοφόρησε στα περίπτερα, ο γνωστός καθηγητής Γιάννης Βαρουφάκης εξαπολύει μύδρους εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διαχείριση ή μάλλον για την τροφοδότηση της κρίσης μέσω ακατανόητων αποφάσεων. Το παράδειγμα της Ισπανίας είναι συγκλονιστικό, πως μια χώρα απολύτως «ισοσκελισμένη και κερδοφόρα», την οδήγησαν οι γελοίες πολιτικές αποφάσεις και οι «αγορές» στο χείλος της καταστροφήςΤου Γιάννη Βαρουφάκη Καλά εμείς. Έστω ότι είμαστε φοροφυγάδες, διεφθαρμένοι, τεμπέληδες, ελλειμματικοί από την κούνια, Ελληνάρες που απαιτούμε να ζούμε από τον ιδρώτα των λαών που παράγουν. Οι Ισπανοί όμως; Εκείνοι τι φταίνε; - Η Ισπανία δεν είχε πλεονασματικό προϋπολογισμό λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση; - Η Ισπανία δεν είχε χρέος κατά πολύ χαμηλότερο της Γερμανίας λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση; - Η Ισπανία δεν ήταν εκείνη που πέτυχε να κάνει τους μόνους πλεονασματικούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Ιστορίας, αφήνοντας πίσω τους μια Μπαρτσελόνα χάρμα ιδέσθαι; - Η Ισπανία δεν ήταν εκείνη που, με παράδειγμα τη Ζάρα, απέδειξε ότι η Ευρώπη μπορεί να παράγει προϊόντα υφαντουργίας χωρίς να χρειάζεται να μεταφέρει τις θέσεις εργασίας στην Άπω Ανατολή; - Η Ισπανία δεν προσέφερε στη Volkswagen τα πιο επικερδή εργοστάσιά της στην Ευρώπη (εκείνα της Seat); Κι όμως, η χώρα αυτή βρίσκεται σήμερα στην ίδια μαύρη τρύπα με εμάς. Πώς είναι κάτι τέτοιο δυνατόν, αν η κρίση οφείλεται σε κακοδαιμονίες που, δίχως αμφιβολία, χαρακτηρίζουν την Ελλάδα αλλά σε καμία των περιπτώσεων την Ισπανία; Για μια στιγμή ας ξεχάσουμε τα δικά μας και ας αναλογιστούμε το δράμα που εκτυλίσσεται στην Ισπανία (όχι μόνο από αλληλεγγύη προς τον συμπαθή λαό της δυτικής Μεσογείου, αλλά γιατί έτσι θα καταλάβουμε καλύτερα τι μας συμβαίνει κι εμάς τώρα, αυτή τη στιγμή): Από πέρσι το καλοκαίρι, οι ζημίες των ανόητων ισπανικών ιδιωτικών τραπεζών (που προκλήθηκαν από τζόγο στην αγορά ακινήτων) έχουν μεταφερθεί στους ώμους του ισπανικού δημοσίου, με αποτέλεσμα την ουσιαστική εκπαραθύρωση του τελευταίου από τις «αγορές». Για να μην αναγκαστεί η EE να παραδεχθεί ότι η Ισπανία είναι η τέταρτη χώρα που «καταπίπτει», αποφασίστηκε η εξής παρανοϊκή «λύση»: 1: Η ΕΚΤ θα δέχεται ό,τι παλιόχαρτο της φέρνουν οι ισπανικές τράπεζες ως «εχέγγυο» και έτσι θα τις δανείσει πάνω από 300 δις με επιτόκιο 1%. 2: Επειδή αυτά τα χρήματα αποτελούν δανεικά, και με τα δανεικά δεν αποφεύγεται μια πτώχευση (παρά μόνο αναβάλλεται), το ισπανικό κράτος θα δανειστεί κι άλλα χρήματα (από το EFSF) με επιτόκιο περί το 4% για να τα χαρίσει στις τράπεζες (στο πλαίσιο της επανακεφαλαιοποίησης) – χωρίς βέβαια να λάβει κοινές μετοχές (κάτι που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των κανόνων του… καπιταλισμού). 3: Λόγω όμως του 2, το ισπανικό κράτος σπρώχνεται βαθύτερα στην πτώχευση. Για να μην βουλιάξει άμεσα, σκέφτηκαν το εξής σοφό: Οι τράπεζες, την ίδια ώρα που θα παίρνουν δανεικά (κι αγύριστα) από το ισπανικό κράτος, θα του δανείζουν με επιτόκια 6% μέρος των δανεικών που παίρνουν από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1%. Κατανοείτε τι σημαίνουν τα παραπάνω; Οι πτωχευμένες τράπεζες πρώτα μετέφεραν τις ζημίες τους στο ισπανικό κράτος, οδηγώντας το στην πτώχευση, κατόπιν εξασφάλισαν τόνους δανείων από την ΕΚΤ (με επιτόκιο 1%), μετά δάνεισαν ένα μέρος αυτών των χρημάτων στο… ισπανικό δημόσιο (με επιτόκιο 6%) και, παράλληλα, δανείζονται από το ισπανικό δημόσιο κι άλλα χρήμα τα οποία ο Ισπανός φορολογούμενος δανείζεται από το EFSF. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο απαράβατος όρος για να επιτραπεί στην Ισπανία αυτή η «λύση» είναι η επιβολή λιτότητας, που θα συρρικνώσει κι άλλο το εθνικό εισόδημα, από το οποίο το κράτος θα πρέπει να αντλήσει τους φόρους που απαιτούνται για την αποπληρωμή όλων αυτών των δανείων που έχει φορτωθεί ο ισπανικός λαός εκ μέρους των τραπεζιτών. Όταν, λοιπόν, ευρωπαίοι συνάδελφοι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, δακτυλοδείχνουν την Ελλάδα επειδή τόλμησε να πει όχι στο ευρωπαϊκό «σχέδιο» καταπολέμησης της κρίσης, τους απαντώ χωρίς περιστροφές: Θα παραδεχθώ ό,τι θέλετε, αλλά μόνο όταν μου εξηγήσετε, στη βάση του Ορθού Λόγου, «τι στο διάβολο κάνετε στην Ισπανία;». kostasxan.blogspot.com

Τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ

ΑΚΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ : Ο καυτός κόκκινος φάκελος στα χέρια του πρώην υπουργού 29 Μαίου 2012 | 23:01. Πολιτική akfakΟ κόκκινος φάκελος του Άκη Τσοχατζόπουλου που "καίει" διασώθηκε, με την... παρέμβαση φίλου του πρώην υπουργού, από την κατάσχεση. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του spirospero, όταν άρχισε η έρευνα στο γραφείο του Άκη Τσοχατζόπουλου, πρώτο μέλημα του πρώην υπουργού και του στενότατου περιβάλλοντός του ήταν να μην πέσει ο κόκκινος φάκελος στα χέρια των αρχών. Με επιδέξιο τρόπο φιλικό πρόσωπο του άκη Τσοχατζόπουλου κατάφερε να παραπλανήσει τις αρχές και να αποσπάσει από το γραφείο το "καυτό" υλικό, το οποίο βρίσκεται πια στα χέρια του Άκη. Το spirospero είναι σε θέση να γνωρίζει ότι ο φάκελος αυτός περιέχει στοιχεία που μπορούν να βάλουν...μπουρλότο στην πολιτική ζωή του τόπου, καθώς εμπλέκει υψηλόβαθμα πολιτικά στελέχη και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε διάφορες υποθέσεις που έχουν συζητηθεί....φλογερά τις τελευταίες δεκαετίες. Σε πολλές από τις σελίδες που περιέχει,μάλιστα, αναφέρονται και ονόματα πρώην πρωθυπουργών!

"Εξαφανίστηκε" Ολυμπιακή δάδα αξίας 300.000 ευρώ

"Εξαφανίστηκε" Ολυμπιακή δάδα αξίας 300.000 ευρώ Φτερά έκανε Ολυμπιακή συλλεκτική δάδα αξίας 300.000 ευρώ. Όπως αναφέρει η τοπική εφημερίδα της Ηλείας "Κόσμος", η κλοπή της δάδας συμπίπτει χρονικά με την κλοπή που έγινε στο Μουσείο αλλά κρατήθηκε ως επτασφράγιστο μυστικό. Πρόκειται για τη δεύτερη αυθεντική δάδα των Ολυμπιακών Αγώνων του Ελσίνκι,.. ενώ προ ημερών εστάλη σχετικό έγγραφο στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή. Για να γίνει κατανοητή η αξία του αντικειμένου πρέπει να επισημανθεί πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ελσίνκι ήταν η διοργάνωση με τις λιγότερες Ολυμπιακές δάδες, αφού κατασκευάστηκαν συνολικά μόλις 22 και μέχρι σήμερα παραμένουν εξαιρετικά δυσεύρετες. Με μια από αυτές τις 22 δάδες η ολυμπιακή φλόγα, της οποίας η αφή είχε γίνει στην Αρχαία Ολυμπία από την πρωθιερέα Ξανθίππη Πηχέων Θεολογίτη ως τον αρκτικό κύκλο, όπου μάρτυρες της διαδρομής της έγιναν ακόμα και οι Λάπωνες κάτοικοι. Στην Αρχαία Ολυμπία παρέμειναν δύο δάδες, ενώ η αξία τους είναι τόσο μεγάλη που σε μεγάλα sites δημοπρασιών γίνεται χαμός όταν μία δάδα του Ελσίκνι βγαίνει σε πλειστηριασμό. Σημειώνεται ότι το 2011 μία δάδα του 1952 πωλήθηκε σε πλειστηριασμό στο Παρίσι αντί του ποσού των 300.000 ευρώ. Ωστόσο, μετά από σχετικές ερωτήσεις σήμερα το πρωί του ilialive.gr οι τοπικές αρχές δηλώνουν άγνοια για το θέμα. Στην έκθεση με τις Ολυμπιακές Δάδες που φιλοξενείται στο δημαρχείο της πόλης και που υπάρχει μια τέτοια δάδα, δεν λείπει καμία όπως διαβεβαίωσαν την ιστοσελίδα από το δήμο που – καλού κακού – πήγαν και τις ξαναμέτρησαν, αν και ο χώρος φυλάσσεται νυχθημερόν από ιδιωτική ασφάλεια και δημοτικούς αστυνόμους. Και αν οι δάδες είναι δύο στην Ελλάδα και η μια βρίσκεται ακόμα στην Αρχαία Ολυμπία, τότε η δεύτερη πρέπει να βρίσκεται στην Πάτρα όπου φιλοξενείται αντίστοιχη έκθεση με δάδες στο Επιμελητήριο Αχαΐας. "Τώρα αν υπάρχει και τρίτη ή τέταρτη από τις 22 σπάνιες - δάδα στην Ελλάδα, λογικά αυτή θα έπρεπε να βρισκόταν στο κλειστό εδώ και πολλούς μήνες Μουσείο των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία. Όμως και για το συγκεκριμένο χώρο δεν έχει αναφερθεί κάποια κλοπή. Ωστόσο θα πρέπει να αναφέρουμε πως αν κάποιος έμπαινε σε αυτό το μουσείο θα είχε πολύ πιο σπάνια αντικείμενα να κλέψει από τη συγκεκριμένη δάδα", αναφέρει χαρακτηριστικά.

"Αθήνα: Γειτονιές και Μουσεία" στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2012_11-27/5/2012

"Αθήνα: Γειτονιές και Μουσεία" Γνωρίστε τους φορείς του Δικτύου και τους ανθρώπους τους Κοινή εκδήλωση στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2012 Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων, το Δίκτυο Μουσείων και Πολιτιστικών Φορέων του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας σας καλεί να γνωρίσετε τα μέλη του, που βρίσκονται στις γειτονιές της Αθήνας, σε μια κοινή δράση με τίτλο "Αθήνα: Γειτονιές και Μουσεία", που θα διεξαχθεί από την Παρασκευή 11 Μαΐου έως την Κυριακή 27 Μαΐου, με αφετηρία το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη (Β. Σοφίας 9 και Μέρλιν 1). Κατά τη διάρκεια της δράσης οι συμμετέχοντες καλούνται να επισκεφθούν 17 φορείς-μέλη του Δικτύου, στο ωράριο λειτουργίας του κάθε φορέα και να απαντήσουν στις ερωτήσεις που θέτει ο κάθε φορέας στο ειδικό έντυπο που θα διατίθεται δωρεάν στο σημείο έναρξης και σε κάθε σημείο επίσκεψης. Για τους συμμετέχοντες-επισκέπτες προβλέπονται, σε ορισμένους φορείς, μειωμένα εισιτήρια, ενώ την Παρασκευή 18 Μαΐου, η είσοδος σε όλα τα Μουσεία θα είναι δωρεάν. Η δράση θα ολοκληρωθεί στην αυλή του Μουσείου Πολιτικών Εξόριστων Άη Στράτη, Αγίων Ασωμάτων 31 στο Θησείο, την Κυριακή 27 Μαΐου στις 19.30, όπου οι επισκέπτες που συμπλήρωσαν το σχετικό έντυπο θα έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε μια εκδήλωση με εκπροσώπους των φορέων του Δικτύου, να συζητήσουν μαζί τους και να παρακολουθήσουν μια μικρή μουσική εκδήλωση με τραγούδια και σκοπούς απ’ όλη την Ελλάδα από το μουσικό σύνολο των μαθητών του Μουσείου Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων Φοίβου Ανωγειανάκη. Συμμετέχουν οι παρακάτω φορείς: Κέντρο Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας Ακαδημίας Αθηνών, Ηπίτου 3, Πλάκα Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδος, Νίκης 39, Σύνταγμα Ελληνικό Παιδικό Μουσείο, Κυδαθηναίων 14, Πλάκα Ελληνοαμερικανική Ένωση, Μασσαλίας 22, Κολωνάκι Ίδρυμα Θεοχαράκη, Βασιλίσσης Σοφίας 9 και Μέρλιν 1, Σύνταγμα Ινστιτούτο των Ελληνικών Μύλων, Αγίων Ασωμάτων 45, Θησείο Ιστορικό Αρχείο Εθνικής Τράπεζας, 3ης Σεπτεμβρίου 146, Αθήνα Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής, Μελιδώνη 4-6, Κεραμεικός Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, Κόδρου 9, Πλάκα Μουσείου Ηρακλειδών, Ηρακλειδών 16, Θησείο Μουσείο Ενδυμασίας Λυκείου Ελληνίδων, Δημοκρίτου 7, Κολωνάκι Μουσείο Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Θόλου 5, Πλάκα Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη, Καλλισπέρη 12 & Καρυατίδων, Ακρόπολη Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων Φοίβου Ανωγειανάκη, Διογένους 1, Πλάκα Μουσείο Σπύρου Βασιλείου, Γουέμπστερ 5Α, Ακρόπολη Μουσείο Συναισθημάτων Παιδικής Ηλικίας, Καρατζά 7 και Τσ. Καρατάσου 56, Φιλοπάππου Οικία Κατακουζηνού, Αμαλίας 4, Σύνταγμα Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.athensmuseums.net/

Πόσο λίγος είναι ο Κουβέλης?

Έντονες διεργασίες βρίσκονται τις τελευταίες ώρες σε εξέλιξη προκειμένου να υπάρξει λύση στο κυβερνητικό αδιέξοδο. Τόσο στη ΝΔ όσο και στο ΠΑΣΟΚ συζητείται μετ’ επιτάσεως το ενδεχόμενο, η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, να καταλήξει στη συγκρότηση κυβέρνησης ειδικού σκοπού με στόχο την επαναδιαπραγμάτευση μίας καλύτερης δανειακής σύμβασης. Σε μία τέτοια κυβέρνηση που θα έχει τη μορφή «της κυβέρνησης Μόντι» πρωθυπουργός θα είναι ο Φώτης Κουβέλης. Στο πρόσωπο του αρχηγού της Δημοκρατικής Αριστεράς συγκλίνουν στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και φαίνεται ότι απομένει να πειστεί και ο ίδιος. Αυτό λέει η είδηση. Αλλά δε λέει οτι ο άνθρωπος είναι λίγος για να διοικήσει. Θυμίζω τις ευθύνες που έχει για τη λεηλασία της συλλογής Ιόλα οπου χάθηκαν 10 000 έργα τέχνης, ενώ είχε ορισθει απο το ελληνικό δημόσιο ως θεματοφύλακας της Συλλογής την ημέρα του θανάτου του συλλέκτη. Αυτά για την Ιστορία...

Ο «ακόλαστος» που τα έβαλε με το κατεστημένο του ’80 Η μυθιστορηματική ζωή του Αλέξανδρου Ιόλα μέσα από τα μάτια του εντεταλμένου βιογράφου του. Η άνοδος και η πτώση ενός μαικήνα της τέχνης

Κατερίνα Λυμπεροπούλου Ο «ακόλαστος» που τα έβαλε με το κατεστημένο του ’80 Η μυθιστορηματική ζωή του Αλέξανδρου Ιόλα μέσα από τα μάτια του εντεταλμένου βιογράφου του. Η άνοδος και η πτώση ενός μαικήνα της τέχνης ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 06/05/2012, 05:45 Ο «ακόλαστος» που τα έβαλε με το κατεστημένο του ’80 Ο Αλέξανδρος Ιόλας (δεξιά) με τη Μελίνα Μερκούρη και τον Σταύρο Ξαρχάκο, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, τότε που οι βραδιές στην έπαυλη της Αγίας Παρασκευής άρχιζαν να αποκτούν μυθικές διαστάσεις «Ο,τι κι αν γίνει, να θυμάσαι ότι κρατάς στα χέρια σου ένα υλικό. Μη βιαστείς να το εκδώσεις. Βγάλε το 25 χρόνια μετά. Καλύτερα να μην εκδοθεί παρά να το αδικήσεις. Εχεις τον χρόνο μπροστά σου. Εγώ δεν έχω χρόνο». Ηταν 1987 όταν ο Αλέξανδρος Ιόλας, καταβεβλημένος από το AIDS, βρισκόταν κοντά στο τέλος της ζωής του. Ενα τέλος οικτρό, με την Ελλάδα του «αυριανισμού» να επιτίθεται σε μια προκλητική αλλά σε κάθε περίπτωση χαρισματική προσωπικότητα την οποία αδυνατούσε να κατανοήσει. Η προσωπικότητα αυτή, ωστόσο, είχε τη διορατικότητα να αντιληφθεί ότι ένα τέταρτο του αιώνα μετά, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Και την ώρα που σχεδόν όλοι τού είχαν γυρίσει την πλάτη - καθώς κατηγορούνταν για παιδεραστία, αρχαιοκαπηλία και χρήση ναρκωτικών -, ο ίδιος τοποθέτησε την πιθανή «αποκατάστασή» του σε μια άλλη εποχή, ίσως πιο ώριμη, πιο ανεκτική. Ο βιογράφος του Νίκος Σταθούλης, δημοσιογράφος και σύμβουλος τέχνης, κράτησε την υπόσχεσή του: ακριβώς 25 χρόνια μετά τον θάνατο του μαικήνα της τέχνης, που έζησε τη ζωή ως το μεδούλι, ερωτεύθηκε, εξευτελίστηκε και βίωσε μια πτώση τόσο ιλιγγιώδη όσο και η άνοδός του, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οδός Πανός η βιογραφία του. Ο συνεργάτης του Ιόλα περιγράφει το συναρπαστικό ταξίδι της ζωής του επιχειρώντας να τοποθετήσει τον «μύθο» στο σωστό, κατά τη γνώμη του, κάδρο. Ακόμη και αν ο θαυμασμός του για τον βιογραφούμενο είναι υπερβολικός, γεγονός παραμένει ότι το βιβλίο διαβάζεται μονορούφι, καθώς η ζωή του κοσμοπολίτη Ιόλα, ο οποίος στην ουσία έγινε γέφυρα του σουρεαλισμού στις ΗΠΑ αποκομίζοντας τεράστια κέρδη, υπήρξε άκρως μυθιστορηματική. «Η ζωή, παιδί μου, είναι σαν το θέατρο. Ολους μάς θέλει. Αλλοι είμαστε γεννημένοι πρωταγωνιστές, άλλοι είναι γεννημένοι για να είναι κομπάρσοι» είχε πει ο ίδιος στον Σταθούλη. Και ο Αλεξανδρινός με τις βαριές γούνες είχε γεννηθεί ηγέτης. Αλεξάνδρεια, Νέα Υόρκη, Αγία Παρασκευή Ενα βράδυ, σκαστός από το σπίτι, ο νεαρός γιος οικογένειας εμπόρων βαμβακιού της Αλεξάνδρειας είδε τη Μαρίκα Κοτοπούλη στη σκηνή: «Είδα το φως. Κατάλαβα ότι ήμουν γεννημένος για την τέχνη». Ετσι, με δέκα χρυσές λίρες και τρεις συστατικές επιστολές του Κωνσταντίνου Καβάφη (για τον Παλαμά, τον Σικελιανό και τον Μητρόπουλο), ο Κωνσταντίνος Κουτσούδης - όπως ήταν το πραγματικό του όνομα - αφήνει το 1926, στα δεκαοχτώ του, την Αλεξάνδρεια για την Αθήνα και στη συνέχεια το Βερολίνο και γίνεται πρώτος χορευτής σε καλλιτεχνικά σχήματα της Ευρώπης. Στο Παρίσι θα συνδεθεί με τον Πολ Βαλερί αλλά και τον Αντρέ Μπρετόν, τον σουρεαλιστή «με τα τρελά, ωραία μαλλιά». Ο μοντερνισμός ακολουθεί: ο ελληνοτραφής Τζόρτζιο ντε Κίρικο τον μυεί στον κόσμο της τέχνης και σιγά-σιγά ο Ιόλας σχετίζεται με τους κορυφαίους: Κοκτό, Πικάσο, Μπρακ, Ερνστ... Το 1943 αρραβωνιάζεται την εγγονή του προέδρου των ΗΠΑ Θεοδώρα Ρούζβελτ και εκείνη αποφασίζει να του αλλάξει το όνομα σε Αλέξανδρο (από τον Μεγαλέξανδρο) Ιόλα (από τον Ιόλαο στους μύθους του Ηρακλή). Η σχέση τους λήγει άδοξα εξαιτίας αντιδράσεων από την οικογένειά της, αλλά ο δρόμος για να ανακαλύψει ο Ιόλας την Αμερική (και η Αμερική τον Ιόλα) έχει ανοίξει. Το 1953 γίνεται ιδιοκτήτης της «Ιόλας Γκάλερι» στη Νέα Υόρκη, απ' όπου θα παρελάσουν οι σημαντικότεροι ευρωπαίοι καλλιτέχνες. Η πορεία του είναι θριαμβευτική. «Το να βρίσκεσαι στη Νέα Υόρκη και να μην επισκεφθείς την γκαλερί του Ιόλα είναι σαν να βρίσκεσαι στην Ελλάδα και να μην επισκεφθείς τον Παρθενώνα» λέει η Μαργκότ Φοντέιν στην Τζάκι Κένεντι το 1968. Εν τω μεταξύ ο Ιόλας ανοίγει τη μία γκαλερί μετά την άλλη στις μητροπόλεις του κόσμου και συγχρωτίζεται με το διεθνές τζετ σετ. Ωστόσο αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Γιατί; «Γιατί οι Ελληνες είναι οι καλύτεροι εραστές του κόσμου» θα πει απροκάλυπτα στον βιογράφο του. Ο Ιόλας, ένας άνθρωπος που έζησε μέσα στην πρόκληση και την πολυτέλεια, έχτισε ένα σπίτι στην Αγία Παρασκευή για να χωρέσει τη συλλογή έργων τέχνης που είχε δημιουργήσει - και όμοιά της δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα. «Εχουμε να υπενθυμίσουμε το εξής: μία μόνο αίθουσα του παλατιού του Ιόλα έχει περισσότερα αριστουργήματα απ' όσα η Πινακοθήκη Αθηνών» γράφει η «Liberation». Οι εκκεντρικές εμφανίσεις και οι διαρκείς προκλήσεις, η παραδοχή της ομοφυλοφιλίας του και η όλη συμπεριφορά του Ιόλα, ο οποίος διοργανώνει στο σπίτι του τις πιο περιζήτητες βραδιές της αθηναϊκής κοινωνίας, γύρω από αρχαία μάρμαρα και βενετσιάνικους καθρέφτες, τροφοδοτούν το προφίλ της ακολασίας. Η συνέντευξή του στην Ολγα Μπακομάρου για το περιοδικό «Γυναίκα», όπου αποδομεί με απαξιωτικούς όρους ολόκληρο το πολιτικό-καλλιτεχνικό κατεστημένο της εποχής, θα είναι η αρχή του τέλους. Η Ελλάδα του '80 δεν μπορεί ούτε να τον ερμηνεύσει ούτε βεβαίως να τον συγχωρέσει μετά και τις βαριές εναντίον του κατηγορίες από την τραβεστί «Μαρία Κάλλας» (Αντώνης Νικολάου). «Τον Παράδεισο τον διακοσμείς όπως θέλεις» Ο Νίκος Σταθούλης αποδίδει ευθέως ευθύνες στην αδελφή του Ιόλα, Νίκη Στάιφελ, για την απομόνωσή του στα τελευταία στάδια της αρρώστιας του και την απομάκρυνση της συλλογής του από την Ελλάδα - με τη βοήθεια του ελληνικού κράτους, το οποίο αδιαφόρησε για μια δωρεά εκ μέρους του Ιόλα. Σήμερα στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παραμένει μόνο ένα μέρος της συλλογής του - και αυτό έπειτα από παρέμβαση ορισμένων ανθρώπων της τέχνης που αντιτάχθηκαν στο κλίμα της εποχής. «Πώς φαντάζεστε τον Παράδεισο;» τον είχε ρωτήσει ο Νίκος Σταθούλης. «Τον Παράδεισο τον διακοσμείς όπως θέλεις, έχει πολύ ψηλά ταβάνια και ακριβό νοίκι» είχε απαντήσει εκείνος. «Θα περιμένω να δω τι πουλάνε εκεί. Είναι μεγάλη αγορά»

Περι δημοσιογραφικής δεοντολογίας

Περί Ρώτα elet@enet.gr *Διάβασα στο φύλλο της 17ης Απριλίου 2010 της εφημερίδας σας, και συγκεκριμένα στη στήλη «Μεγεθύνσεις» της Ολγας Μπακομάρου, την παρακάτω απαξιωτική και συκοφαντική αναφορά στο όνομά μου, προερχόμενη από τη συγγραφέα κ. Βούλα Δαμιανάκου (από συζήτηση της δημοσιογράφου κ. Μπακομάρου, που είχε μαζί της). Σημειώνεται ότι το νέο βιβλίο της κ. Βούλας Δαμιανάκου ("Το κακό κρατάει από το μεγάλο σπίτι κι έχει πολύ συγγενολόι», εκδ. Επικαιρότητα), "είναι μια διαμαρτυρία εναντίον της αυθαιρεσίας του συγγραφέα Θανάση Καραγιάννη σε όλο το έργο του Ρώτα μέσω ενός βιβλίου του, και κατ' επέκταση, μια καταγγελία κάθε μορφής αυθαιρεσίας και κακοποίησης πνευματικού έργου (...)". Διαμαρτύρομαι για τη δυσφήμηση που επιχειρείται συνολικά α. στη διδακτορική μου διατριβή "Ο Βασίλης Ρώτας και το έργο του για παιδιά και εφήβους. Θέατρο - Ποίηση - Πεζογραφία - Κλασσικά εικονογραφημένα" (εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2007, σελ. 660), την οποία είχα την τιμή να εκπονήσω στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, β. στη Σχολή Επιστημών Αγωγής του Πανεπιστημίου και γ. στα μέλη της Τριμελούς Συμβουλευτικής Επιτροπής και της Επταμελούς Επιτροπής, αποτελούμενων από επιφανείς καθηγητές, οι οποίοι αφού μελέτησαν τη διδακτορική μου διατριβή, αποφάνθηκαν περί της επιστημονικής εγκυρότητάς της και με ανακήρυξαν ομόφωνα (με άριστα) διδάκτορα Παιδαγωγικής. Νομίζω ότι είναι ανεπίτρεπτο να μην αναγράφεται η ιδιότητα του (κάθε) συγγραφέα και επίσης να μην αναφέρεται ο τίτλος του βιβλίου μου (και δεν πρόκειται για ένα απλό βιβλίο), για το οποίο κατηγορούμαι ότι διέπραξα "αυθαιρεσία σε όλο το έργο του Ρώτα", ακόμη και στην περίπτωση που δεν θα αναφερόταν ο τίτλος από την κ. Δαμιανάκου. Η έμπειρη δημοσιογράφος κ. Ολγα Μπακομάρου όφειλε δεοντολογικά, κατά τη γνώμη μου, ν' αναφέρει τον τίτλο του βιβλίου μου, ώστε οι αναγνώστες του κειμένου της, αλλά και οι ενδιαφερόμενοι επιστήμονες, να διαπιστώσουν από μόνοι τους αν όντως ισχύει ή όχι: α. η καταγγελθείσα από την κ. Δαμιανάκου "αυθαιρεσία" μου και β. ο υπερβολικός και απόλυτος ισχυρισμός της ότι "αυθαιρέτησα" "σε όλο (σ.σ.: sic) το έργο του Ρώτα". Επί της ουσίας, από επιστημονική άποψη, θα αποφανθεί η ακαδημαϊκή κοινότητα (φιλόλογοι, θεατρολόγοι, εκπαιδευτικοί, φοιτητές), κάθε ιστορικός ερευνητής/μελετητής και κάθε φιλομαθής ενδιαφερόμενος για το θέμα αναγνώστης. Αλλωστε, αυτά δεν αφορούν την παρούσα επιστολή. Η επιστήμη προχωρά μέσα από την εύρεση των πηγών, τη μελέτη τους, τα νέα στοιχεία που θα φέρουν στο προσκήνιο άλλοι επιστήμονες, τις επισημάνσεις άλλων μελετητών και ερευνητών (για τυχόν αβλεψίες ή παραλείψεις), ακόμη και από τη σύγκρουση αντίθετων ενδεχομένως ιδεών κ.λπ. Δεν έχω διαβάσει, ακόμη, το βιβλίο της κ. Δαμιανάκου. Στο μέλλον, βέβαια, οφείλω να επανέλθω διά του Τύπου στο θέμα από σεβασμό απέναντι στον Βασίλη Ρώτα και το πολυσήμαντο και αξιόλογο έργο του, απέναντι στην ακαδημαϊκή κοινότητα και στους αναγνώστες της διατριβής μου». Θανάσης Καραγιάννης δρ. Παιδαγωγικής - σχολικός σύμβουλος Π.Ε. - κριτικός του θεάτρου για παιδιά - συγγραφέας