Κοπρίτης λαός

Σε είδα Κοπρίτη Λαέ χθές βράδυ στου Ψυρρή, τσικνοπέμτη, που βγήκες να τσικνίσεις...
Βρώμικος λαός... γκρίζος, σαρκοβόρος, στα όρια της ύπαρξής σου...
Είδα σήμερα το πρωί τους εμετούς σου. Και τους αρουραίους του Ψυρρή να κάνουν πάρτυ με τα ξερατά σου.... Να ήξερες τι σε ταίζουν τα λαμόγια που εν μια νυκτί βαφτίστηκαν εστιάτορες...
Εγκαταλελήμένος είσαι...Σχετική και η χρονικότητά σου... Ο,τι τρώς είσαι... Σκατά σε ταίζουν στου Ψυρρή... στ΄αρχίδια τους η υγεία σου....
Και εσύ...κακόμοιρε κοπρίτη λαέ, μετριέσαι με το θάνατο... τον εφήμερο η τον ουσιαστικό σου.
Νοιώθεις τα όρια της ύπαρξής σου...-Τα νοιώθεις αρραγε???-
Δε νομίζω... γιατι αποτελεις μέρος μιας εξευγενισμένης ποιότητας συρμού.. Έχεις χάσει τη προσωπική σου υφή... Είσαι υπαγορευμένος μέσα σε ένα πνευμα εποχης που παιζει ένα θεατρικό έργο ομαδικό και ανελευθερο... Και τρώς ότι σκατα σου σερβίρουν.... Καλή Ψυχή...