Το τελευταίο (;) αντίο Του Πέτρου Αργυρίου Στον Γεώργιο Jeffrey Παπανδρέου Μινέικο Δε θα λείψεις σε κανένα ολιγαρχίας γιέ Πρωθυπουργέ. Κανείς μας όμως δεν είναι σίγουρος ότι δεν θα τον ξαναδεί σε κάποιο πόστο να μιλά με πάθος για τα υψηλά και τα όμορφα. Για αυτά που ποδοπάτησε. Με την αντικατάσταση του, σαν να ταν παίκτης σε ποδοσφαιρικό αγώνα (το στημένο δεν τολμώ να το πω…) που μετά τα όσα οφθαλμοφανή έκανε εις βάρος της ομάδας τους έβαλε και αυτογκόλ, οι πολίτες βρίσκονται μπροστά σε ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα: Στο πρόσωπο του μάθαν να μισούν τις τακτικές που οδήγησαν τη χώρα τους στην καταστροφή. Αγάπησαν να μισούν αυτό το αγόρι που θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί στο Baywatch, επιλέχτηκε όμως να ναι ο ρόλος με τον οποία θα έκλεινε ο τελευταίος κύκλος επεισοδίων της Δυναστείας..... Τον άνθρωπο που γύρισε το σενάριο για «το Νησί» καθώς μετέτρεψε τη χώρα του σε μια χρηματοπιστωτική Σπινολόγκα της οποίας η κοινωνία έπρεπε να απομονωθεί για να μην επιμολύνει χρηματοπιστωτικά και τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Ζούμε στην πιο προβεβλημένη και θεαματική καραντίνα της ιστορίας. Μας παρουσιάζουν ως μιαρούς πολυδάπανους γορίλες στο κλουβί και μας χρεώνουν μισόφλουδα μπανάνας για χρυσό, για τον ιερό σκοπό του υγειονομικού και δημοσιονομικού καθαρισμού του κλουβιού μας. Και τι θα γίνει με τους γορίλες; Που τρων τα χημικά για να καθαρίσει το κλουβί τους; Που τους κόβουν το ρεύμα γιατί βάλαν χαράτσι και στα κάγκελα; Που τα υπερχρεωμένα γοριλάκια τους θα καθαρίζουν τα κλουβιά άλλων ανωτέρων ειδών του ζωολογικού κήπου της Ευρώπης για να πληρώνουν τους τόκους που οι δεσμοφύλακες επέβαλαν στους γερο-ξεμωραμένους γορίλες που ζήσαν τόσο πολύ στο κλουβί της κομματοκρατίας που το περάσαν για το σπίτι τους; Φεύγει ένας δεσμοφύλακας δεινός, έρχεται άλλος. Έχει εμπειρία από φυλακές αυτός. Ξέρει πως το χρηματοπιστωτικό φυλακίζει τους ανθρώπους σε παγίδες χρέους. Ξέρει πως οι άνθρωποι μαθαίνουν να ζουν σε αυτές σαν να τα να το σπίτι τους. Σε αντίθεση με τον προηγούμενο, δεν έχει κρίση ταυτότητας και ξέρει τι ζητάν από αυτόν οι δεσμοφύλακες: το (υπερ) θετικό πρόσημο στα έσοδα του ζωολογικού κήπου. Ότι και αν σημαίνει αυτό για τα είδη που ζουν μέσα… Πείνα, αλληλοσπαραγμός, παραφροσύνη, αρρώστιες. Ο σαδισμός της φιλαυτίας μας τελείωσε. Ζήτω ο σαδισμός! Αφού λοιπόν ο προηγούμενος δεσμοφύλακας επιτέλεσε το έργο του, χάος και καταστροφή δηλαδή, επανέρχεται η τάξη: η μέτα-νέα τάξη πραγμάτων και οι επιστάτες της- απευθείας μέσα από τη μαύρη καρδιά του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Κανείς δε θα κλάψει για το δεσμοφύλακα που ο Γάλλος ομόλογος του φέρεται να χαρακτήρισε ως τρελό και καταθλιπτικό: Αντίθετα, ήρθε η ώρα για ακόμη περισσότερη οργή. Για τους προηγούμενος και τους επόμενους. Για αυτούς πίσω από τη μάσκα Παπανδρέου: Γιατί; Γιατί; Γιατί; Καλοί και κακοί μπάτσοι της παγκοσμιοποίησης μαζί με κατεδαφιστές εθνών και φυσικά και κοινωνιών βρισκόντουσαν στο περιβάλλον Παπανδρέου. Ο σύμβουλος Joseph Stiglitz, πρώην της World Bank βρίσκεται στο Andreas G. Papandreou Foundation στο οποίο βρίσκονται και πρόσωπα από τα open society funds του κερδοσκόπου και διαχειριστή κεφαλαίων της πυρηνικής διεθνούς πλουτοκρατίας, του George Soros. O σύμβουλος Jeffrey Sachs στην ΜΚΟ πράσινης ανάπτυξης του Ανδρίκου Παπανδρέου. O σύμβουλος Alex Rondos, μυστικοσύμβουλος του ΓΑΠ και κομβικός ενίοτε στο ΥΠ.ΕΞ. O Soros έχει επιτεθεί μέχρι και σήμερα στη Μ. Βρετανία, έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη διάλυση και πολύ περισσότερο στην «αμερικανοποίηση» της ανατολικής Ευρώπης. Στη Γιουγκοσλαβία ο Soros, στη Βολιβία ο Sachs και από κοινού στην μετακομμουνιστική Πολωνία και Ρωσία σε συνεργασία με το ΔΝΤ εφάρμοσαν το δόγμα του οικονομικού Soros και συνέβαλλαν στη «ρευστοποίηση» και εκποίηση του εθνικού τους πλούτου και στα δεινοπαθήματα των πληθυσμών τους (ακριβώς όπως δηλαδή συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα). Οι εντιμότατοι φίλοι Sachs, Stiglitz (πρώην διευθύνων στέλεχος της World Bank), Trichet, (ο μέχρι και πρόσφατα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας), Strauss Kahn (μέχρι και πρόσφατα διευθυντής του ΔΝΤ και παρολίγον μέλλοντας πρωθυπουργός της Γαλλίας) είναι φίλοι ή έχουν τουλάχιστον συνεργαστεί με τον Soros. O Sachs φέρεται να έχει δηλώσει σε ελληνική εφημερίδα μάλιστα ότι είναι και θαυμαστής του Γ. Παπανδρέου. O Sachs φέρεται ως πνευματικός πατέρας του εκτονωτικού και ελεγχόμενου κατ’ εμέ κινήματος Occupy Wall Street, υποστηρικτής του οποίου ήταν ο Stiglitz και για το οποίο με κατανόηση μίλησε ο Soros αλλά και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Barrack Obama. Μετά την αλλαγή καθεστώτων που «μεταδίδεται» πλέον από την αφρικανική μεσόγειο στην ευρωπαϊκή, στη θέση του διορισμένου πρωθυπουργού τοποθετείται ο Λουκάς Παπαδήμος, σύμβουλος των πρωθυπουργών της οικονομοκρατίας και της χρεοκρατίας και αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, συνεργάτης κατά περιόδους δηλαδή των Σημίτη, Γ. Παπανδρέου και Trichet ενώ για την ιταλική πρωθυπουργία προορίζεται ο Mario Monti. Monti και Παπαδήμος ανήκουν στην Τριμερή Επιτροπή (Trilateral Commission), εξωθεσμικό όργανο της οικογένειας Rockefeller, που ανήκει στην πυρηνική πλουτοκρατία την οποία ο Soros υπηρετεί, ενώ ο Μόντι είναι και σύμβουλος της Goldman Sachs που ανήκει και αυτή στην πυρηνική πλουτοκρατία και που διετέλεσε καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του ελληνικού δράματος όπως το βιώνουμε στο πετσί μας σήμερα. Οι «υπαρκτές δημοκρατίες» έχουν προ πολλού δώσει τη θέση τους στις οικονομίες των αγορών (οικονομοκρατία- εταιριοκρατία) οι οποίες οδηγούν στη χρεοκρατία που με τη σειρά της επιτέπεται σε μια αυταρχική «δημοκρατία» που επιβάλει την τραπεζοκρατία για να φτάσουμε πλέον χωρίς προφάσεις στην ολιγαρχία των οικονομικών ελίτ οι οποίες έχουν φτάσει σε τέτοιο βαθμό αλαζονείας που καταργούν τις πολιτικές μαριονέτες τους και τοποθετούν πλέον απευθείας στις πρωθυπουργίες των πρώην υπαρκτών δημοκρατιών ΣΤΕΛΕΧΗ τους. Με πρόφαση την οικονομική κρίση και με ανθρώπους σε εντεταλμένη υπηρεσία και σε θέσεις κλειδιά να προωθούν τις εξελίξεις, ο κλοιός σφίγγει ασφυκτικά γύρω από τις χώρες-κράτη που αντί να συναποφασίσουν για τη ρύθμιση και τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος το οποίο αποτελεί και το matrix της κρίσης, δέχονται να ρυθμίζονται από αυτό!!! The Soros connection? Πέρα από τα μεγάλα συμφέροντα που επιτρέπουν τη σύνδεση ανθρώπων με διαφορετική και απόμακρη μέχρι ενός σημείου προσωπική διαδρομή, οι διαπροσωπικές σχέσεις από μόνες τους συχνά διαμορφώνουν διασυνδέσεις δυναμικές και δεσμεύσεις. Αυτό το διπλό σκοπό άλλωστε εξυπηρετούν και οργανώσεις και λέσχες της διεθνούς ελίτ. Όχι μόνο την αναγνώριση κοινών συμφερόντων και την σύμπλευση για την πραγμάτωση της ατζέντας των συμφερόντων αλλά και τη συναρμογή δικτύων σχέσεων. Πως έφτασε λοιπόν o ΓΑΠ να υποδέχεται τον Soros στη βουλή στις 4 Απριλίου του 2011; Πως μίλησε με ύφος προφητικό αλλά με επιστημονική ακρίβεια ο Soros το πρωί της ημέρας που ο Παπανδρέου εξήγγειλε την πρόθεσή του για δημοψήφισμα (μια εξαγγελία που συγκλόνισε τον πλανήτη και λίγο έλειψε να βουλιάξει την συμφωνία του κουρέματος και προλείανε την αντικατάσταση πρωθυπουργών κρατών χωρών από υψηλόβαθμα στελέχη του χρηματοπιστωτικού συστήματος) για μια συμφωνία που θα κρατούσε από μία μέρα ως τρεις μήνες; Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στο μακρινό παρελθόν της οικογένειας Παπανδρέου και στα «Αμερικανικά της χρόνια». Στον στενό φίλο και συνάδερφο του Ανδρέα στο Berkeley Tom Lantos. Η σχέση του μετέπειτα δημοκρατικού γερουσιαστή με την οικογένεια Παπανδρέου φαίνεται να ήταν τόσο στενή που ομογενειακό blog ήθελε τον μακαρίτη να αλλάζει τις πάνες του μετέπειτα εθνοσωτήρα «Γιωργάκη». Οι σχέσεις του Lantos με το Soros φαίνεται να ήταν πολύ στενές με τη σειρά τους και δεν φαίνεται να περιορίζονται στη χρηματοδότηση του πρώτου από το δεύτερο κατά την τελευταία του προεκλογική εκστρατεία. Οι Lantos Soros ήταν και οι δύο τους Ούγγροι εβραϊκής καταγωγής που επιβίωσαν του ολοκαυτώματος (ιδιαίτερα αξία έχουν οι αφηγήσεις που περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο ο Soros επιβίωσε του ολοκαυτώματος… ). Οι Soros και Lantos στήριξαν ταυτόχρονα τον Πρόεδρο του πολέμου, τον G.W.Bush και τις βαρβαρικές επιδρομές των στρατευμάτων του σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Και σαν να ανήκαν στο ίδιο κόμμα, ταυτόχρονα σχεδόν, το 2004-5, εγκατέλειψαν την πολεμοκάπηλη στάση τους και στράφηκαν παθιασμένα εναντίον του Bush και των πολιτικών του. Και αυτό γιατί και οι δυό τους μάλλον ξέραν πολύ καλά ότι οι πόλεμοι είχαν εκπληρώσει το στόχο τους και πως σειρά θα είχαν οι οικονομικοί πόλεμοι και η κρίση που θα επέτρεπε τον αυταρχισμό μέσα σε δημοκρατίες και το πλιάτσικο των κοινωνιών από τις ελίτ χωρίς την χρήση πολεμικών μέσων… Ο Lantos ήταν ο άνθρωπος που παρουσίασε στην Γερουσία τη ψευδή μαρτυρία της «νοσοκόμας Naryirah», κόρη πρεσβευτή του Κουβέιτ στις ΗΠΑ. Ο άνθρωπος δηλαδή που έπεισε τους περισσότερους από τους φιλειρηνικούς αμερικάνους γερουσιαστές και την αμερικανική κοινή γνώμη για να εισβάλουν στο Ιράκ. Και στη δεύτερη εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ ήταν ο Lantos που έπεισε μια κρίσιμη ομάδα δημοκρατικών για την αναγκαιότητα και τη νομιμότητα της… (περισσότερα για τους πολέμους της ντροπής κατά του Ιράκ στην σημαντικότατη ανάλυση μου «Ψέματα που σκοτώνουν http://agriazwa.blogspot.com/2011/01/wikileaks.html) Lantos, Soros, Randos, Albright… Σε ένα περιβάλλον γεμάτο από ανθρώπους με σημαντικότατη επιρροή στην σύγχρονη ιστορία, συνήθως εξόχως καταστροφική, ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν διαλύσει χώρες με οικονομικά ή πολεμικά μέσα, ανάμεσα σε κερδοσκόπους και πολεμοκάπηλους, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος το πως γίνεται ένας «σοσιαλιστής» έπαρχος να χρησιμοποιήσει τα ίδια μέσα κατά της «χώρας του». Ο ΓΑΠ θα θελήσει ίσως να χρησιμοποιήσει το μύθο του δημοκράτη πρωθυπουργού που ήθελε να δώσει με ένα δημοψήφισμα το οποίο για χρόνια επίμονα αρνούνταν μια πνοή δημοκρατικότητας στην αυταρχική και καταστροφική διακυβέρνηση του. Θα πει πως αυτός ήταν ο λόγος που τα «μεγάλα συμφέροντα» τον ρίξαν, τα «δημοκρατικά του πιστεύω». Δυστυχώς για αυτόν, παρότι το παραμύθι του μπορεί να τύχει μεγάλης αποδοχής στους κύκλους του, δεν ισχύει το ίδιο για τον Ελληνικό λαό. Διότι κύριε Παπανδρέου, οι λωτόφαγοι ξύπνησαν. Και ξύπνησαν πεινασμένοι. Και δεν ξεχνούν ότι αυτό που τους προκάλεσε την πολυετή λήθη ήταν αυτό ακριβώς που τους προκαλεί σήμερα αστείρευτη θλίψη. http://feeds.feedburner.com/blogspot/Dohv