Η Ελλάδα που ονειρεύομαι το 2040, αν ζω... «Είμαι Ελλην, το καυχόμαι, ξεύρω την καταγωγήν μου» μας εδίδασκε με υπερηφάνεια το 1962, η δασκάλα μας, η Κυρία Ιφιγένεια. Υπερήφανος Ελλην. Ομως τώρα;;; Τώρα, ντρέπομαι, λυπάμαι, νιώθω ότι έχω αποτύχει στην Ελλάδα, σαν άνθρωπος, σαν επιστήμονας, σαν επιχειρηματίας, σαν κοινωνική οντότητα. Και αυτό γιατί έχω αποτύχει σαν «κυρίαρχος Ελληνας πολίτης», ύστερα από 40 χρόνια κοινωνικής συμμετοχής. Εχω αποτύχει σαν Ελληνας πολίτης όχι για τα όσα δικαίως υφίσταμαι τα τελευταία χρόνια από την τρόικα.Εχω αποτύχει γιατί έχω επιτρέψει, έχω ανεχθεί, έχω συμπράξει, έχω απολαύσει τη σχέση με μία διεφθαρμένη πολιτεία. Μία διεφθαρμένη πολιτική εξουσία. Μία διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση. Μία ανεπαρκή απροστάτευτη Δικαιοσύνη που χρειάζεται 20 χρόνια για να βγάλει μία απόφαση ότι η ΕΡΤ χρωστά στην εταιρεία μου 18.000.000 δραχμές από το 1991. ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΓΡΑΦΩ. Μία «πολιτική αράχνη» που με καθημερινές «κωλοτούμπες» προσπαθεί να με αποκοιμίσει, να με πείσει να την εμπιστευτώ για να συνεχίσει να ρουφάει το αίμα μου, την ψήφο μου, εμένα τον Ελληνα που ακόμη την ψηφίζω, παθιάζομαι για αυτήν, που φωνάζω, που τσακώνομαι, που πιστεύω ακόμη και σήμερα ότι είναι ικανή να με σώσει εμένα και τα παιδιά μου. Αποτυχημένη και ανίκανη είναι. Χαμένα 40 χρόνια. Που θα φανταζόταν ο «Εθνάρχης Καραμανλής» όταν γύριζε από το Παρίσι, πως θα καταντούσε η μεταπολίτευσή του!! Η γενιά του Πολυτεχνείου από τα γένια, τα αμπέχονα και τις ντουντούκες στις Mercedes, στα πεντάστερα και στη Moete. Εχω αποτύχει, επιτρέποντας ή συμπράττοντας με μία διαπλεκόμενη κρατική εξουσία που για να ικανοποιήσει «τα πάθη της» και να γλυτώσει από «τα παθήματα της», για να υλοποιήσει «τους στόχους της», αδιαφορεί για το ότι καταστρέφει επιχειρηματίες, όταν επιτρέπει σε έναν τυχαίο, παγκοσμίως άγνωστο, ανύπαρκτο μέχρι τότε βουλευτή που το σύστημα τον έκανε Υπουργό, να έρχεται κάνοντας την παρεξήγηση να θεωρεί ότι μπορεί με νομικά Βαλκανικά τερτίπια του 1860, να παρεμβαίνει στην επιχειρηματική μου δράση για να γίνει συμπαθής στον όχλο που θα τον ψηφίζει. Στον όχλο του ΑΡΗ, του ΠΑΟΚ, του Πανιωνίου, του όποιου άλλου και με ένα διάτρητο νομοθέτημα τριών γραμμών να μου επιβάλει ότι 1.800.000 ευρώ εντόκως από το 2002 με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις δεν μπορεί να το εισπράξει η εταιρεία μου και ας καταστραφεί, διότι «εξυπηρετείται», λέει το «δημόσιο συμφέρον». Και γι' αυτό τον λόγο δεν μπορώ να εκτελέσω την Απόφαση εναντίον των γηπέδων τους. Εξυπηρετείται λέει το δημόσιο συμφέρον διότι «παράγουν πολιτισμό»!! ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ!! Ποιες ομάδες; Ποιο πολιτισμό; Τον πολιτισμό της παράγκας; Τον πολιτισμό του «Αγαπούλα»; Τον πολιτισμό της λαμογιάς; Της απάτης και της μπόχας; Ποιο δημόσιο συμφέρον εξυπηρετεί άραγε όλος αυτός ο δεσμός των απατεώνων παραγόντων που καταστρέφουν αθλητές, εταιρείες, ανθρώπους, βιάζοντας ασύστολα ψυχές και συνειδήσεις αγνών παιδιών; Μόνο τα συμφέροντα των πρυτάνεων της διαπλοκής. Των πολιτικών. Ελάχιστη, συντριπτική μειοψηφία αυτών, απλώς διαφέρουσα, επιβεβαιώνει τον κανόνα. Αυτό το συμφέρον εξυπηρετεί ο κ. υπουργός με τις αποφάσεις του. Και η Δικαιοσύνη από το 2005 απλώς αναβάλει τη συζήτηση επί της προσφυγής κατά του κ. Υπουργού. Και ο επιχειρηματίας αναζητεί τα χρήματά του για να πληρώσει τους πιστωτές, τους υπαλλήλους, την εφορία κ.λπ. Και η απάντηση; Ας πάει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Και καλά να μπορεί. Αν είναι κατεστραμμένος ή φτωχός; Ή γέρος; Πώς θα τα πάρει; Πώς θα πληρώσει; Ποιος νοιάζεται;. ΚΑΝΕΙΣ. Ας κόψει τον λαιμό του. Ντρέπομαι για τους δημοσίους υπαλλήλους, αυτούς τους αυτοκράτορες της ζωής μας, που ανερυθρίαστα «λαδώνονται», τεμπέληδες, αδιάφοροι συμφεροντολόγοι, όπως σχεδόν όλοι μας άλλωστε τα τελευταία χρόνια, που ταλαιπωρούν τον απροστάτευτο πολίτη, που και αυτός όμως κάνει τα ίδια μόλις «πιάσει την καρέκλα». Ντρέπομαι για το πρωτόκολλο, το γραφείο 3, το χαρτόσημο, το γραφείο 17, τις σφραγίδες, τις μονογραφές, το ξαναπεράστε την άλλη βδομάδα, ντρέπομαι για την επιτροπή κρίσεως, επανακρίσεως, τον εισηγητή, τον τμηματάρχη, τον διευθυντή, για τις άδειες από τη σημαία, τις αρπαχτές, ντρέπομαι για τους ανίκανους τυράννους τους μοναδικούς άρχοντες, τους εξουσιαστές της ζωής μας. Ντρέπομαι για τα αρπακτικά τους εφοριακούς, για τους πολεοδόμους, τους υγειονομικούς, τους αγράμματους των διαφόρων επαρχιακών ΟΤΑ, που για τη λαμογιά, το βόλεμα στον συνεταιρισμό, τη ρεμούλα και τις αρπαχτές είναι πρώτοι και μοναδικοί, όπως στο τάβλι και στο κουμάρι. Στο χωράφι όμως δεν πάνε. Εχουμε τους Αλβανούς. Ντρέπομαι για τους συνδικαλιστές, ψεύτες τεμπέληδες που όλα αυτά τα χρόνια τσιράκια της εξουσίας ευημερούν κάνοντας περιουσία από τον μισθό των 1.000 ευρώ, ενώ τώρα πια βλέποντας ότι, χάνεται «η μάσα και το αραλίκι» μαζί με τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες που πουλούσαν τόσες δεκαετίες παρέα με όλες «τις δημοκρατικές δυνάμεις», ενάντια και πλέρια στο κεφάλαιο - τρομάρα τους - τώρα λοιπόν παραλύουν με θράσος χιλίων πιθήκων την ζωή μας. Κλείνουν τους δρόμους, κλείνουν τις συγκοινωνίες, κλείνουν τη δουλειά μου, κλείνουν τα νοσοκομεία, κλείνουν τα σχολεία. Κλείνουν τη ζωή μου. Δεν τους νοιάζει τίποτα. Πολύ καλά κάνουν αφού τόσες δεκαετίες όλοι μας, είτε υποθάλψαμε είτε ανεχθήκαμε, αφημένοι στην αποχαύνωση του καναπέ, το ηλίθιο σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Γελούν μαζί μας στην Ευρώπη, αλλά εμείς καμαρώνουμε για τα χάλια μας, Εμείς στην Ελλάδα έχουμε Δημοκρατία. Ασυδοσία και αναρχία έχουμε, νομίζω. «Θα πεθάνουμε, αλλά πριν θα πεθάνει ο Ραγκούσης» απειλεί ο καπετάν Θύμιος. Και δεν βλέπω τον εισαγγελέα να τον καλεί με συνοπτικές διαδικασίες. «Θα στοχοποιηθούν οι βουλευτές που θα το ψηφίσουν», συνεχίζει σαν άλλος Αρης Βελουχιώτης. Ποια η διαφορά του καπετάν Θύμιου από την 17 Νοέμβρη; Και αυτή στοχοποιούσε. Πού είναι ο εισαγγελέας; Σε ποια σοβαρή χώρα θα τολμούσε ο παράγοντας της ΝΔ σε περιοχή δίπλα στην Αθήνα που πάει για δήμαρχος και βουλευτής, να λειτουργεί καφετέριες και μπαρ παράνομα παρά τις αποφάσεις και τις εντολές όλης της ιεραρχίας που διατάσσουν το σφράγισμα όλων των παρανόμων μαγαζιών του; Και έχουμε ΠαΣοΚ. Φαντάσου με ΝΔ τι θα κάνει ο άρχοντας. Και το διάτρητο, διεφθαρμένο σύστημα γελά και με κάνει να ντρέπομαι. Θα ήθελα να ξυπνήσω μία μέρα το 2040, αν ζω και να ξέρω ότι όταν θα συνεργάζομαι με τους κρατικούς λειτουργούς, θα με σέβονται σαν εργοδότη τους. Γιατί από μένα θα εξαρτάται το μέλλον τους, γιατί εγώ τους πληρώνω. Να με εξυπηρετούν με ειλικρίνεια και εντιμότητα χωρίς να πρέπει να λαδώσω. Χωρίς να με ταλαιπωρούν, χωρίς να με κοροϊδεύουν. Χωρίς να πάρει τηλέφωνο ο φίλος μου ο υπουργός. Χωρίς να είμαι ο κ. πρέσβης. Θα ήθελα να μην μπορώ να χτίζω αυθαίρετο, αλλά αν το κάνω να ξέρω ότι θα τιμωρηθώ όχι μόνο για το κλείσιμο του μπαλκονιού των 3 τετραγωνικών αλλά και για το κλείσιμο 500 τετραγωνικών πάνω στον αιγιαλό ή μέσα στο δάσος, είτε είμαι υπουργός, δήμαρχος, Δεσπότης ή ό,τι άλλο. Θα ήθελα να ξυπνήσω μία μέρα το 2040, αν ζω, και να μην μου οφείλει το Δημόσιο. Αλλά αν μου οφείλει θα ήθελα να μου πληρώνει το χρέος του με το ίδιο επιτόκιο που μου επιβάλει το κράτος-αφέντης για τα δικά μου χρέη προς αυτό, 6% το Δημόσιο στον πολίτη, 12% ο πολίτης στο Δημόσιο. Και η Δικαιοσύνη; Διχασμένη και στο θέμα αυτό και σε στέλνει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. ΕΥΓΕ. Θα ήθελα να μην χρειάζεται να είμαι φίλος με τον αρμόδιο γενικό επιθεωρητή για να μου κάνει «τη χάρη» να διατάξει τον έλεγχο και την εφαρμογή της νομιμότητας, κάτω από το σπίτι μου, όπου ανεξέλεγκτα δρα «η νύχτα» και η παρανομία. Εκεί όπου ο αστυνόμος τα βρίσκει με τον δήμαρχο, που τα βρίσκει με τον πολεοδόμο, που τα βρίσκει με διευθυντές υγιεινής, που όλοι μαζί καλύπτουν τη βρωμιά, τη διαπλοκή, τη συναλλαγή, την παρανομία. Και αν φτάσει το θέμα στο Διοικητικό Πρωτοδικείο της περιοχής θα προσδιοριστεί η εκδίκασή του, από έναν καλό δικηγόρο, μετά από 5 χρόνια, περάν των αναβολών, ματαιώσεων, απεργιών γραμματέων κ.λπ. Και μέχρι τότε τι; Μέχρι τότε απλά τίποτα. Με μία απόφαση «προσωρινής διαταγής» του δικαστή υπηρεσίας που παγίως χορηγείται, η παρανομία θα συνεχιστεί «μέχρις εκδικάσεως» και όλοι θα γελούν για τον βλάκα πολίτη που προσέφυγε στον Νόμο. Αφού ο νόμος, όπως έχει φτιαχτεί, τελικά, μάλλον, εξυπηρετεί τους παρανόμους. Ετσι δεν είναι; Απειρα τα παραδείγματα. Αλήθεια που είναι ο «αγαπούλας» κ. ανακριτά; Η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης λέμε. Μάλιστα. Αλλά που είναι ο πειθαρχικός έλεγχος του εκ του κακού αποτελέσματος αναγκαστικώς κρινόμενου δικαστού, ο οποίος δέχομαι ότι, έκανε λάθος; Οταν «έκανε λάθος» φίλος μου στη Σλοβενία ετέθη σε αργία τρεις μήνες με το 1/3 των αποδοχών του, με συνοπτικές διαδικασίες. Και υφυπουργός «λαδιάρης» μέσα σε 4 μήνες πήγε φυλακή. Θέλω να ξυπνήσω ένα πρωί και μην δω τον αστυνομικό μετά από 8 χρόνια υπηρεσίας σε συνοριακό σταθμό να βρίσκεται με τετραώροφο και Mercedes, ενώ τον ήξερα σαν έναν φτωχό και ορφανό παιδί. Μπορεί να το πήρε προίκα!! Θέλω, θέλω, θέλω. «Αλήθεια βρε Ελληνες πότε θα γίνετε άνθρωποι;». Ρώταγε ο Κολοκοτρώνης. Και βέβαια επειδή ήταν πολύ ενοχλητικός τον στείλαμε στην Ακροναυπλία. Εύχομαι αυτή η καθυστερημένη παρέμβαση των τροϊκανών να μας σώσει. Για να μπορέσει η τέταρτη από μένα γενεά να νιώσει περήφανη και να μπορεί να δρα και να λειτουργεί ως «κυρίαρχος πολίτης», περήφανος γιατί κατοικεί σε ένα μοναδικό τόπο που αξίζει να ζουν οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων που δημιούργησαν τον Χρυσούν Αιώνα, που οικοδόμησαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, που οικοδόμησαν τη Μεγάλη Ελλάδα του Ελευθερίου Βενιζέλου, που και αυτόν όμως πήγαμε να σκοτώσουμε. Κρίμα. Τελικά ίσως να μην θέλω να ξυπνήσω γιατί ίσως και μετά από 30 χρόνια πάλι θα βλέπω τα ίδια. «Δεν αλλάζει ο Ελληνας, παιδάκι μου, ό,τι και να του κάνουν», έλεγε το καλοκαίρι που πέρασε, η εκατοντάχρονη αγράμματη «η θεία το Ματώ» στη Σκιάθο. Θεός σχωρέστην. Του δρ. Ευάγγελου Τζιαβού, προέδρου του Ελληνοσλοβενικού Εμπορικού & Βιομηχανικού Επιμελητηρίου http://www.kerdos.gr/